Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

MAZHORANCA DHE OPOZITA NË UNISON

by

Nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Mazhoranca dhe opozita janë në unison. Sado absurd që të duket ky fakt, kur ke para sysh se si bëhen mish për qofte në Kuvendin e Shqipërisë, se si e poshtrojnë pala palën, me fjalët më të pështira, më të ndyra që i kanë zili horrat e horrave me gjithë zhargonin e tyre të rrugëve.
Mazhoranca dhe Opozita janë në unison. Sepse e bojkotuan të dyja palët ligjin e ri për KLD – që kërkonte një votim me të paktën 84 vota.
E keni dëgjuar ju premierin e Shqipërisë si krenohet me 1 milionë votuesit e 23 qershorit. Ku i kishte dje?
Ku i kishte kryeministri i Shqipërisë deputetët kur dje dështoi votimi i ligjit për reformën në drejtësi? Ku ishte Tom Doshi, Armando Prenga, Pjerin Ndreu, Parid Cara dhe Mark Frroku? Në ditëlindjen e Mark Frrokut? Si ndihet premieri i Shqipërisë kur deputetët e PS tallen me të kësisoj?!
Sepse Tom Doshi vetë i pestë a nuk e diskreditoi dje Edi Ramën?
Ndihet sot mirë premieri i Shqipërisë pas sfidës të djeshme, kur Tom Doshi ia hodhi dorashkën turinjve? Do ta kalojë si pa u vënë re këtë skandal të deputetëve të tij Edi Rama?
Cila është përgjigjia që kryeministri i Shqipërisë i jep popullit shqiptar, kur deputetët e mazhorancës, që e kanë votuar atë në postin e kryeqeveritarit, e nëpërkëmbin, e poshtrojnë dhe nuk përmbushin një detyrim as si shumicë dhe as si deputetë të PS? Kur nga të gjitha anët bien kambanat e alarmit.
Apo kjo është lojë dhe inskenim i Edi Ramës?! Të gjithë kemi të drejtë ta çojmë në mendje, sepse ne e dimë se Edi Rama është autoritarist në parti, ashtu si edhe Berisha dhe nuk lejon asnjë mizë të fluturojë pa lejen e tij?
Por, ndërkohë, anën e Tom Doshit, Armando Prengës, Pjerin Ndreut, Parid Carës dhe Mark Frrokut kishte marrë edhe opozita, për një kinse arsye tjetër, se gjoja i paska mbetur hatri nga regjimi i urryer i Edi Ramës që ka eleminuar demokracinë në Parlamentin e Shqipërisë, ku kryeparlamentar është Ilir Meta, një aleat i vjetër i PD, me të cilin opozita në një simbiozë perfekte drejtoi vendin për katër vite?!
Po kujt ia hidhni këto. Popullit shqiptar? Po a e kanë matur Koeficientin e Inteligjencies deputetët e Kuvendit të Shqipërisë? Se sa lë për të dëshiruar?
Prandaj them se shumica dhe pakica janë në unison, ashtu si kanë qenë gjithnjë bashkë në të gjitha të ligat që i kanë ndodhur Shqipërisë, vetëm për faj të tyre.
Dhe nëse Shqipëria vazhdon të hiqet zvarrë me një sistem totalisht të dështuar, kjo i dedikohet unisonit PD-PS.
Ligji për KLD do të rivotohet javën që vjen. Ilir Meta ka lajmëruar se PD ka nisur parakohe pushimet verore, ndërsa Ambasadori i SHBA Aleksandër Arvizu është takuar me disa deputetë të PD-së, të cilëve u ka nënvizuar faktin e njohur se reforma në Gjyqësor është imperative dhe për realizimin e saj duhet gjithpërfshirje. “Ne ramë dakord që reforma është një nevojë urgjente për vendin,” u shpreh Arvizu pas takimit.
Të njëjtën gjë e pohojnë si PD edhe PS sa për demagogji, por kur vjen puna për reforma bojkotojnë. Dhe bojkotojnë në unison. Në mënyrën më perfide të mundëshme. Bojkotojnë pesë deputetë të PS dhe gjithë opozita.
Dhe kështu ka 23 vjet që nuk ndal kjo lojë me duar të pista, duke e lenë vendin të mbetet peng i oligarkëve të politikës dhe mafies.
Unë do të doja të ndihesha e sfiduar e javën që vjen ky ligj të votohet prej shumicës.
Por nëse Edi Rama nuk do të jetë në gjendje që të ketë ndikim tek deputetët e tij, ai duhet të mendojë ta çojë vendin në zgjedhje të reja, ku si kusht i nevojshëm dhe domosdoshëm duhet të vihet integriteti i deputetëve, të cilët duhet të votohen me një sistem që i krijon mundësi të plotë konkurencës së lirë dhe i heq kreut të partisë të drejtën uzurpuese që të vendosë ai se cilët do të jenë deputetët e Kuvendit të Shqipërisë.

SHQIPTARË, TË KEQEN E KEMI BRËNDA!

by

Nga Rasim Bebo, Çikago/
Është fatkeqësi, që ne të luftohemi sot nga injorantët dhe intelektualët. Më shkoqur: Në çdo vend të varfër të botës e jo vetëm në Shqipëri, përparon islami vehabistë, terrorist, mbështetës i alkaidës dhe i xhihadit. Ky është një realitet i sotëm, i financuar nga autoritetet fetare të Arabisë Saudite… Islami arab i plotfuqishëm me para nafte kërkon mobilizimin e gjithë popujve që t’i shërbejnë interesave të veta, të luftrave kundër demokracisë. Në rastin më të parë që do të shohë një vend të dobësuar, do ta sulmojë për ta copëtuar dhe pushtuar e për të vendosur sheriatin, kudo ku të mundet. Ky fenomen është i njohur me etiketën poetike: “pranvera arabe”, ndërsa në të vërtetë, realiteti që gatuhet, është regjimi Taliban, siç e ka pasur Afganistani. (Aurel Desareti 10-6-2014). Maqedonia sllave dhe Serbia ka përdorur shumë metoda për diskriminimin e shqiptarëve. Tani ata kanë gjetur bashkërisht diçka të re, krijimin e sekteve të reja, që deri në pavarësinë e Kosovës ishte i panjohur, që nuk i dinim e nuk i njihnim më herët. Si na mbiu, e kush na e mbolli në kopësht këtë egjër helmuese, e cila është duke na penguar aktivisht, për tu bërë pjesë e Evropës se civilizuar. Hoxhallarët, në kohën e Serbisë së parë, ishin kthyer në misionarë më të rrezikshëm në shërbim të pushtetit okupues për asimilimin e popullsisë shqiptare. Ata ishin bërë “Dërzhavni imami”(imamë shtetëror), të cilët paguheshin drejtpërdrejtë nga Beogradi. Rrogat e tyre ishin te rangut të ministrave. Imamët në çdo të dytën fjalë, i predikonin popullit se ishin turq dhe “myslimanë”, ndërsa kërkonin që emërtimi “shqiptar” të çrrënjosej nga fjalori i përditshëm. Një pjesë dërmuese e pleqve, betimin kryesor e kishin “pasha Turqinë!”, “Në qofsha turk, i biri turkut…” etj. Pohim ky, që kishte zëvendësuar atë: “ Jam shqiptar e bir shqiptari”. Varri i myslimanit sa më shpejt të zhduket është sevap (mirë), është haram të rregullohet varri i myslimanit, sepse shkijet i rregullojnë varret! Sepse, kjo botë është e kaurëve, kurse bota tjetër është e myslimanëve… Bashkëpunimi në mes të sllavo-ortodokësve dhe islamizmit, kishte bërë, që një numër rusësh dhe sllavësh të mbaronin shkollat medresetë në Stamboll dhe të trajnoheshin në Moskë dhe Beograd, e pastaj dërgoheshin si imamë në vendbanimet shqiptare, për t’i spiunuar dhe për t’i asimiluar shqiptarët. Kurani që përdorej në territoret shqiptare, ishte i deformuar apostafat për shqiptarët. Si në kohën e Titos edhe sot, një pjesë dërmuese e imamëve, janë dora e djathtë e pushtetit, në spiunimin e popullsisë shqiptare tek organet e sigurimit shtetëror. Një pjesë e madhe e spiunimeve të popullit shqiptar, bëhej pikërishte nga imamët shqipfolës. Në vitet ‘90 Milosheviçi grumbulloj rreth vetes së tij, atë pjesë shqiptarësh, të cilët kurrë nuk kishin qenë as në xhami as në kishë, dhe u kthyen në imamë myslimanë, me rroga të mëdha për të shpërndarë helmin dhe përçarjen popullit shqiptar. Pas çlirimit të Kosovës, dolën në shesh fenomene të reja, veç ndërtimit të xhamive jashtë traditës, u ndërtuan xhami edhe në fshatra të thella, ku nuk kishte pasur xhami, u krijuan me qindra sekte të reja fetare ekstremiste, që populli ynë s’i kishte parë dhe njohur. Beogradi bën propagandë me imamë dhe hoxhallarë, duke shpërndarë këto sekte për anomali dhe shkatërrim të vendit. (Nga Reshat Badallaj 22 prill 2012) Maqedonia, si dikur Serbia, ka përdorur shumë metoda për diskriminimin e shqiptarëve, tani bashkërisht kanë gjetur diçka të re, fatkeqësisht, bima e egër e mbjellë dhunshëm së fundi në trojet tona, vehabisto-shqipfolës, shkon edhe më larg duke mos e pranuar fare kombin shqiptar. Eshtë koha për tu thënë ndal, ekstremistëve fetarë. Duhet të punojnë të gjithë për çështjen e kombit, se feja është besim privat individual, që s’ka të përbashkët me kombin
Faik Konica, pohonte afërsisht para një shekulli, se armiku më i madh i shqiptarëve, mbeti vetja e tyre. Shteti AMË ka për obligim ligjor, domosdoshmërisht të mbrojë me të gjitha mjetet bashkatdhetarët e vet, që gjenden jashtë kufirit politik të kësaj Shqipërie Xhuxhe. Ku je fshehur, pse po hesht ti, Edi Kristaq Rama?! E kam kritikuar shumë Sali Ram Berishën, por ti do të dalësh edhe më i pafytyrë… Ku je fshehur, pse nuk largohesh nga qeveria ti, Ali Ahmeti?! … Përveç dështimeve, rrenave dhe mashtrimeve të tjera, ti llomotit se Shqiptarët janë “popull shtet-formues” në FYROM. Me pjesëmarrjen tënde kuislinge në qeverinë e kriminelit Nikola Grujevski, ti para faktorit perëndimor, legalizon legjitimitetin e tij racist/nazist, shkatërrues, aparteidin, genocidin mbi popullsinë shqiptare… Nuk janë të rastit pëllitjet e shpeshta të kriminelëve “sllavo-maqedonë”: “Shqiptarët të digjen në dhomat e gazit”, “Shqiptari i mirë është shqiptari I vdekur”. (Ndue Uka , 10 qershor 2014, “Opinion”)
Kanë dalë në sipërfaqe intelektualë me tituj profesorë, doktorë antikombëtarë, të tillë janë, Nexhmedin Spahiu, njeri me dorë të zgjatur ndaj pushtetit serbosllav! Asllan Dibrani shkruan për të: “Edhe atëherë kur ne ndodheshim në burgjet jugosllave për të mbrojtur indetitetin nacional, ai ishte në kolltukët e tyre dhe lëshonte leksione kundër nesh për të mbrojtur Jugosllavinë nga nacionalizmi shqiptar. Ky është ngritur me një kapital nga rrjetat financiare sërbo-ruse-arabe, ka hapur një televizion privat “TV Mitrovica” me një program pa vlerë, pa vizion pa koncept, me orientim aziatik, me program fetar vehabist, të versionit antishqiptar, përmes talibanizmit” shqiptar, duke mashtruar njerëzit e shkallës së ulët dhe të pa shkollë. Ky shkon aq larg, deri duke përgatitur rekrutë mercenare shqiptarë, për të luftuar për çështjen fetare edhe në luftën civile aktuale në Siri. Për situatën e krijuar, kanë përgjegjësi qeveritë aktuale në Shqipëri, Maqedoni, Kosovë, të cilat mohojnë historinë e kombit tone, duke u përkulur rreth propagandës islamike me qëndrime antishqiptare. Nexhmedin Spahiut, i duhet mbyllur “TV Mitrovices” si medium antishqiptar! Citojmë disa artikuj që i ka kryqëzuar vetëm me karakter fetar si bazë. Ky ka insistuar heqjen e shtatoreve të Skënderbeut në Tiranë, Prishtinë e gjetiu, për t’u zëvendësuar me atë të Sulltan Muratit. Ma tej, shkon me fjalët e pabesueshme për ta saksionuar kryetrimin, Gjergj Kastriot Skenderbeun, si antishqiptar. (“Kultura Opinion”. 12 qershor 2014).
Ndërsa. Dr. Aleksandër Lambert, shkruan: “Heroi kombëtar i shqiptarëve Gjergj Kastrioti Skënderbeu, një shembull universal i luftëtarit të lirisë, i nderuar në botën mbarë me përmëndore jo vetëm në Tiranë, Prishtinë dhe Shkup, po gjithashtu në Romë, Bruksel, Gjenevë, Detroit, Buenos Aires. Të tjera përmendore për Skënderbeun janë projektuar të ngrihen në Londër, Varshavë, Melburn, Manila, etj.
Në fakt Gjergj Kastrioti Skënderbeu, heroi kombëtar, ishte katolik kur ai luftonte kundër otomanëve për 25 vjet rresht duke mbrojtur lirinë e Shqipërisë dhe duke penguar ushtritë otomane të mbërrinin deri në Vatikan”. (Lambert: “Evropa duhet të jetë krenare që të ketë në gjirin e saj Kombin Shqiptar”, “Zgjohu Shqiptar” 22-10-2011). H. Feraj e të tjerë si ky, thonë se Skënderbeu është protagonist kryesor i historiografisë komuniste, i futur në tekstet e historisë prej komunistëve” … Pra, po pjellin frymën me veprime antikombëtare, ky “doktor” pasqyron qëndrimin e drejtuesve për ta zhbërë kombin shqiptar! (Asllan Dibrani, 12 qershor 2014, “Kultura Opinion” Këta xhihadiste myslimanë, janë ata që sulmojnë figurat më të ndritura të popullit shqiptar, siç është shenjtëria Nënë Tereza, që është simbol i gjithë botës për humanizmin e saj. Ajo e zuri nga jaka e xhaketës Byll Klintonin, “Të mbronte Kosovën dhe Shqipërinë”,, dhe ky pas vdekjes vizitoi varrin e saj duke pëshpëritur te varri: “Amanetin tuaj e dërgova në vend”.
Nga Z. Fahri Xharra citojmë: “Zoti na ruejtë nga nexhmedinspahitë, Halilmatoshët, naimrustemët dhe shkelzengashët. Një nga shkaqet që trungu ynë ka ngelur kaq i cunguar, është fakti se ne nuk i kemi ushqyer rrënjët tona”. Zoti Xharra, nga kush e kërkon të ushqejë rrënjët, kur që nga nëntori 1941 dhe deri sot Shqipëria është drejtuar dhe drejtohet nga dy guvernatorë: I pari nga serbi Miladin Popoviç dhe i dyti nga prifti grek Janullatos. Z. Xharra, ju shkruani bukur, rrjedhshëm dhe ngjeshur. A ka mundësi, historiani të shkojë thellë e më thellë me llambë në dorë për të gjetur rrënjët, kur qeveria dhe Akademia e Shkencave vazhdojnë me nostalgji rrugën e Enverit dhe të Naxhmijes, me besnikët e saj, që janë pleksur ngushtë me Athinën dhe Beogradin në një rezonancë kundër kombit të vet shqiptar. Kur shkencëtarët Darvin, Lavoiser dhe Lomonosov, kanë qenë figura në akademitë e shkencave të tyre dhe ndihmoheshin nga shteti, ndërsa akademikët tanë, disa u pushuan nga puna, disave u lidhën një rrogë tej minimales, dhe larguan bashkë me kryetarin e tyre Ylli Popën. Shumë nga ata me diploma të marra ne Berlin, Francë, Londër, Amerike etj., sot lajnë pjatat, ashtu si dhe unë në SHBA, e të tjerë gjetkë, për të siguruar ushqimin e familjeve të tyre. Ndërsa ata shkencëtarët të huaj që përmendëm në krye, nuk i kishin këto probleme.
“Bota sot”, ndjek sulmet e hakersave të angazhuar nga qarqet politike, fetare radikale, që kanë mbështetje nga jashtë dhe nga njerëzit me pushtet nga brenda, mbas disa shkrimeve të tyre që identifikojnë Skënderbeun me kryekryminelin sërb Milosheviç, … Kjo gazetë ka zbuluar fytyrën e vërtetë të forumeve radikale islamike me instruksione të qarta nga vendet armike, ku para së gjithash hynë Serbia, apo nga njerëzit pushtetarë me ndikim, që rrinë prapa grilave, për shkak të bëmave të pështira, të padurueshme, të shkeljeve të shumëfishta ligjore, … sipas sinjaleve të fundit kanë origjinë tё përbashkët të një trekëndëshi Rusi-Serbi-Bosnjë. ( 29 gusht 2013).
Sllavët, për të ndalur frymëmarrjen e shqiptarëve, përgatitën të ashtuquajturin “Mostra” në Smilkovec – më 30 qershor 2014. U dënuan me burg të përjetshëm Halil Demiri, vëllezërit Agim dhe Afrim Ismailoviq, Fejzi Haziri dhe Sami Luta, nën akuzë se kanë kryer vrasjen e pesëfishtë që ndodhi më 12 prill të vitit 2012, afër liqenit të Smilkovcit. Ky është një projekt i konstruktuar shumë më herët nga shteti sllavo-maqedonas, vetë i vranë fëmijët e tyre, për të akuzuar dhe dënuar shqiptarët. Ky është thjeshtë montim politik, nuk ka të bëjë aspak me vrasjen e sllavo-maqedonasve nga ky grup i shqiptarëve. Ndërsa shqiptarët që mohojnë Atdheun dhe Kombin e tyre, si avokati mbrojtës Naser Raufi dhe ministri i “shqiptar” i drejtësisë, Adnan Jashari, arritën ta quanin vendimin e “pagabueshëm” të gjyqësisë “alla makedonski”. Më 4 korrik të këtij viti, u ngritën në protesta mijëra shqiptarë, me urrejtje të madhe nga padrejtësitë, dhuna dhe terrori sllavomaqedonas, më bekimin e partive shqiptare për sa e sa vite ushtrohen ndaj tyre. U pa se rinia shqiptare, kudo ku është në botë solidarizohet me Rininë Shkupjane, që mbajti një nga protestat më masive dhe mjaftë të fuqishme për liritë dhe të drejtat kombëtare dhe njerëzore të shqiptarëve, si dhe Kundër vendimit të njëanshëm gjyqësor për rastin e ashtuquajtur “MOSTRA”. I dashur lexues, po shkruaj mesazhin e Prof. Dr. Vedat Shehut që nënvizon DRIDHMAT që ndjejnë i gjithë populli shqiptar: “Kam drithma nga valëvitja e simboleve fetare, prej klerikëve politika-bërës. Klerikë të tillë frymëzojnë banda të armatosura si djaj që, në emër të simbolit dhe me simbolin në ballë, shkrumëzojnë fshatra shqiptare dhe bastisin krahina të lulëzuara shqiptare. Dridhem unë nga valëvitja e simboleve klerikale, ashtu siç u drodh Xhordao Brunua, kur i valëvitën simbolin dhe e dogjën të gjallë, ashtu si u drodh Galileu, kur duke valëvitur simbolin klerikal e kërcënuan ta digjnin të gjallë, dhe ai i dridhëruar përsëriti fjalët e klerikut jo fjalët e së vërtetës shkencore. Unë dridhem edhe më shumë kur tunden smbolet klerikale nga klerikë mediokër dhe të shitur ndaj politikave fetarë, që nxisin përçarje dhe urrejtje, stimulojnë terroristët modern të e pokës sonë. Klerikët me këto simbole valëvitëse të kundërta, janë vënë përhershmërisht në shërbim të forcave të errëta të urrejtjes së një populli kundër një populli tjetër. Këta klerikë hipokritë, predokojnë simbolin e Zoti dhe bëjnë punën që s’e bën dot as simboli i djallit.
korrik 2014.

Enverizmi nen lupen e Spartak Ngjeles

by

Nga Illo FOTO/ New York/
Spartak Ngjela, nepermjet UET press, ka botuar librin voluminoz “Perkulja dhe renija e tiranise shqiptare 1957 -2010(refleksione, per nje kohe“).E lexova volumin e pare, prej 638 faqe dhe per te do te shkruaj persiatjet e mija, si lexus .
Ta themi, qe ne krye te heres, libri eshte nje veper e punuar me vemendje,duke ndricuar nje periudhe historike te rendesishme te Shqiperise zyrtare dhe te kombit. Volumi i pare shtrihet me analiza, deri ne vitin 1976, ose 32 vite pas Luftes dyte botnore , qe eshte nje periudhe e brishte politike per ne, rajonin dhe Boten.
Autori , si njeri erudit , ka mundur te na japi nje panorame dhe brendi analitike te gjithe kesaj etape , qe zoterohet , per Shqiperine totalisht nga Enver Hoxha. Diktatura enveriste ishte ekstremisht e rrepte , per te ruajtur regjimin nga c’do reagim opozitar.Kete karakteristike te asaj tiranije dhe faktoret , qe e mbajten ate ne kembe aq gjate , na e ka pershkruar autori , ne volumin e pare te vepres , qe analizojme.
Nen tiranine enveriste, shqiptari jeton me shume si nje i burgosur , se sa si njeri i lire. Shqiperine e kane quajtur te huajt, burgu I madh hoxhist.
Tiranija hoxhiste , shkruan autori Ngjela, ishte me e eger se te gjitha tiranite e tjera te ngjashme te Europes lindore komuniste , madje me e eger se vet stalinizmi , nga e cila frymezohej. “Komunizmi lindor, sakteson autori , ishte pashmangesi historike , por sundimi I nje neriu te vetem , deformon dhe vete sistemin “ ( libri , ne faqen17)
Komunizmi eurolindor i pasluftes se dyte botnore , vijon Ngjela , nuk kishte as gje te perbashket me Marxin dhe komunizmin , ai ishte thjesht stalinizem , qe ne organizim dhe hierarki i ngjante nje feje se sa nje ideollogjije dhe partije . Feja i perkushtohet nje zoti imagjinar ; stalinizmi i perkushtohet nje njeriu te vetem real, te veshur me te tera pushtetet dhe kopetencat , duke e vene pushtetin , ne sherbim te familjes se tij.Ky eshte enverizmi . Ketij percaktimi te autorit Ngjela , nuk mun t’i heqesh asnje shkonje .
Vepra e Spartakut mbeshtetet ne memorien e autorit , por te ballafaquar me nje bibliografi te gjere referendare , me dokumente autentike arshivore dhe me shenime te sakta per persona dhe ngjarje . Ne kete kuptim libri, merr formen e nje studimi te plote enciklopedik, per nje sistem tipik autokrat .
Bashkekohesit e regjimit , qe sot jane te moshes se trete, ku bej pjese dhe une , e kane perjetuar kete peridhe , duke sjelle sejcili nje kujtim , nje bashkepunim dhe nje vuajtje , si dhe kujtimet per burgun e pa faj. Personalisht kam analizuar me sy kritik dhe gjeresisht politikat bujqesore , te kesaj periudhe dhe kam percaktuar autoret reale te sukseve te rritjeve , qe munden t’i shmangen frymes diktatotoriale obskurantiste te kohes . Eshte shkruar nga shume autore te tjere , perfshire funksionare te penduar , pinjolle te nomeklatures se larte , madje dhe te rekurtuar ne policine sekrete te kohes . Ka larmi temash dhe interpretimesh . E tere kjo mori shkrimesh , ndricon historine 50 vjecare . Libri I Spartakut ka te njejten tematike , por ne shume pikpamje eshte krejt ndryshe .
Ajo c’ka autori shkruan , eshte me e besushme , jo thjesht per dokumentacionin e cfrytezuar , por dhe per faktin e rendesishem , se Spartaku na i pershkruan gjendjen nga brenda , aty ku ngjarjet ndodhin. Pa diskutim , vepra e Spartak Ngjeles, do te mbetet vepra me e plote dhe me e besushme , qe eshte shkruar , per regjimin enverist dhe per ideollogjine e tij mashtruse .
Spartak Ngjela eshte lindur dhe eshte rritur ne Bllokun e rrethuar , ku hyrja ishte e ndaluar, per personat , qe nuk kishin flet-hyrje . Prindit e tij ishin komuniste te devotshem dhe antare te KQ . I ati , Kicoja,pervec luftetar i oreve te para , ishte nje nder Ministrat me te rendesishem te regjimit enverist .
Gjat lecitjes se librit , bera nje krahasim retospektiv me jeten e seres time dhe ate , qe perjetoi Atdheu ne peridhen qe pershkruan Spartaku. Une, me bashkemoshatearet , jemi rreth 14 vjet me te moshuar se Spartaku. Kur ishim 19 vjec , nuk e dinim se kishte nje lagje “Bllok “ dhe aty thureshin gjithe intrigat e politikes se kohes . Qe kishte ‘Bllok “ e mesuam , kur erdhem ne fakultet , por perseri nuk dinim se c’punohej aty .
Ne keto mosha , Spartaku bente analiza te hollesishme , madje dhe konsultohej me kolege dhe me te moshuar , ne “Broduein “ e Tiranes , qe eshte realisht rruga e Dibres dhe ku te rinjte zhvillonin biseda politike kunder regjimit , ne nje konspiracion te plote .Ngjarjet e “Brodueit “ , sot mund t’i emertojme veshje ideollogjike e urrejtjes popullore te kohes , ndaj regjimit . Per jeten aktive te “Brodueit “ tiranas , na flet dhe Kadareja , tek libri “Dimri I madh “ .
Ne I kemi perjetuar te tera ngjarjet , qe pershkruan Spartaku , por krejt ndryshe . Nga Katershja autokratike nuk dilnin lajme reale , per popullin , por vec ato , qe I interesonin vazhdimesise te pushtetit . Ku t’I gjenim ne lajmet ? Shtypi , letersija , kultura , ishin te diktuara dhe u benin jehone veprave te Enverit . Populli nuk dinte si beheshin gjyqet e fsheta , pushkatimet , torturat , mardheniet ekonomike me jashte , qendrimet reale te Krushoivit , Gorbacovit , Titos . Asgje nuk rrithte nga buti i fermetuar i Bllokut .
Spartaku u arsimua ne menyren me te mire te mundshme dhe fitoi diplomen e jurispodences . Dilte jasht shtetit , lexonte azhanset , qe ishin lajme te pergatitura vetem , per nomeklaturen e larte . Kishte shoqeri te gjere , me perfaqesus nga te tera shtresat shoqerore , kryesisht me njerez te shkolluar , qe urrenin regimin . Komunikonte me te tere femijtet e udheheqsve te Bllokut. Vecohet shoqeria me djemte e ish Kryeministrit , M. Shehu , me djalin e Manush Myftyut , vajzen e Sadik Bekteshit etj . Per vet karakterin e tij te hapur dhe sanguin , bisedonte me vet udhheqsit , madje dhe me vet ish Kryeministrin Mehmet Shehu , me te cilin druanin te bisedonin dhe djemte e tij .
Autori na ka dhene, nje epoke te rendesishme historike mbeshtetur ne memorije dhe dokumente , por te kompozuar ne forme romani .
Si e ka thurur ? Ne qender ndodhet rrethi I pare dhe kryesori I tiranise , qe perbehet nga katershja : Hoxha, Shehu , Kapo ,Balluku . Rrethi I dyte perbehet nga funksionaret e larte , qe ushtronin tiranine , ne kete rreth benin pjese dhe prindrit e Spartakut . Dukej se rrethi I pare ishte I pa thyshem , unik ne mendime dhe veprime , por predominonte Hoxha . Rrethi I dyte ishte ne pamje homogjen , por shume kaotik dhe pa as me te voglin orgjinalitet , por bente jehone , per ate c’ ka dekllaronte dhe zbatonte katershja , mbi ta . Si rrethi I pare dhe I dyti I sherbenin nje personi te vetem , Enverit dhe familjes te tij . Pjestaret e te dy rratheve , ishin ne gatishmeri te kamikazve , ne mbrojtje te njeshit , qe ushtroi tiranine , mbi popullin shqiptar , per 40 vite . Rrethi I pare veproi pa lekundje ne politiken e jashtme dhe te brendshme . Mundi te perballoi sfida te medha ne politike , ekonomi dhe ne diplomaci . Arriti te dali kunder te gjitha aleancave shteterore , me jugosllavine e Titos , me Bashkimin Sovjetik , me Kinen , madje u shpall dhe kunder Traktatit ushtarak komunist te Varshaves .
Veprimi unik i katershes shqiptare u nderkombtarizua gjate, por jo perjetesisht . Katershja e pa thyer u defaktorizua per efekt te strategjive ushtarake dhe per luften per pushtet . Kontradiktat dollen ne siperfaqe dhe filloi veprimi mafioz duke eliminuar njeri tjetrin, ne rrethin e dyte dhe brenda katershes . Katershja proverbale tiranike u tkurr, drejt eliminimit . Sejcili kishte frike nga shoku , qe kishte bashkepunuar mbi 30 vite . Lufta per pushtet i ndau dhe i armiqesoi , ne menyre te pa shembullt . Vetem tirani , Enver Hoxha , vdiqi ne shtrat. Tre shoket e tij te ngushte u eliminuan , bashke me kasten e larte te gjeneralve , qe i kishte pergatitur vete Diktatura .Pushteti i katershes , ra ne doren e byroistit Ramiz Alia, sic e pat kalkuluar familja diktatoriale .
Nga menyra si e ka thurur dhe e zhvillon fabulen , vepra e Spartakut i ngjan romaneve klasike , prandaj lexohet pa sforcim dhe me deshire , per te prekur zgjidhjen e intriges , qe jepet vetem ne kreun e fundit te vepres . Po permend vetem pak pasaktesi kompozicionale , qe kane peshen e tyre , por nuk e erresojne vleren teresore te vepres .
Rralle gjen ndonje fjali, qe del nga konteksi sintaktor , sic eshte kjo : “ Hoxha shkonte pasdite per pasdite dhe rrinte me Shehun , ne shtepine e ketij te fundit ; pasdite per pasdite. ( Libri i S. Ngjeles faqe 602) .
Ne librer gjen materjal te plote dhe te gjithanshem , qe e plotesojne figuren e Enverit , si diktator hipokrit dhe kriminel .Kjo eshte ideja e pa tundur , qe formon lexusi i cdo niveli kulturor . Kam numeruar cilesimet “ medioker dhe frikacak “, qe autori ja vesh Enverit. Ne pjesen e pare keto cilesime jane perseritur 9 here , ne kontekse te ndryshme fjalish. Jane permendur dhe ne librin e dyte te ketij volumi , por nuk i numerova . Pervec faktit , qe perseritje kaq e madhe krijon kakofoni stilistike , eshte ofendim , per poullin shqiptar,popull me histori , sa dhe e pa besushme , qe nje medioker frikacak , ta sundoi per 40 vjet.
Kushdo , ve re se libri analizon shume hollesisht gjendjen politike te shteteve , me te cilet , Enveri dhe Shqiperija , pati lidhje miqesore ose kontradikta . Pershkruan gjendjen ne Jugosllavi , revolucjonin hungarez,gjendia ekonomiko –politike e ish BS , e Kines etj . Keto sqarime duhet te jepeshin fare shkurt, pavaresisht . Nuk e quaj normale te zene afersisht 40% te volumit te librit . Me to mund te behej nje liber i dyte , me teme krejt tjeter dhe te dy librat te kishin madhesi normale .
Autori , ka kaluar, po thuaj , ne heshtje meriten e popullit shqiptar , qe u pozicionua ne krahun fitimtar te Luftes kunderpushtusit nazi-fashist . Ky fakt nuk mund te lihet ne deshiren e cilido autori qofte . Qe te njohesh drejtimin e luftes nga Enveri , nuk do te thote , qe Ai , behet me pak diktator , madje gabimei i tij trashet , kur fitoren e ve ne sherbim te pushtetit te eger diktatatorial te famijes . Autori ka dekllaruar se nuk e ndan Enverin e luftes nga ai i terrorit , por disa historijane e ndajne . Ne “Gazeta shqiptare “, date 19 Dhjetor 2013 shkruhet :” Forca qe cliroi Shqiperine, quhet partizane. Drejtusi I luftes ka nje emer : Enveri . “
Nuk eshte e thene , qe Spartaku ta trajtoi problemin , ne menyre extremist , sic e trajton kjo gazete ,por nuk mund ta anashkaloi . Duhej t’u referohej me shume konkluzioneve te titullarve historike , ose atyre okulare te ushtarakve aleate . Lexusi pranon pa reference kujtime te autorit , qysh kur ishte 5 vjec , por ka parasysh se keto kujtime miturake i ka mireverifikuar me prindrit , kur u be ne moshe madhore . Te mos japesh mendim , per nje lufte , qe u ballafaqua heroikisht me pushtusin Italian dhe gozhdoi 4 regjimente te Hitlerit, lexusi dyshon se autori , nuk ka c’te thote , por ndalet me pershkrime hollesisht ngjarje dytesore. Kjo retorike ul shume pike ne vleresimin e vepres . Statusin e fitimtarit te luftes e mori Shqiperia , jo thjesht drejtusi i luftes se saj, por Ushtria Clirimtare , qe kishte ne perberien masive te gjitha shtresimet shoqerore dhe politike . Shqiperia u clirua nga bijt e vet , qe ishin kryesisht partizane , por kishte dhe nacjonalist. Nje veper qe harron fakte te tilla vetsakrifikohet , pa patur nevojen e oponences minimale .
Statusin e fitimtarit te luftes botnore , Shqiperia do ta meritonte edhe me nje drejtus tjeter . Njerzit nuk lindin as heroj as terroriste . Te tille I ben koha , momenti I vendimeve , qe ata marrin . Keshtu ndodhi dhe me Envein. Personazhet historike , nuk jane krejtesisht te bardhe , ose krejtesisht te zinj . Ne kete dualizem gjykimi ,per luften , fai eshte I historianve te periudhes post komuniste . Atyre nuk u mjaftoi nje cerekshekulli , per te unifikuar mendimet ? C’do liber I shkruar , perfshire dhe kete te Spartakut, ka sfondin hitorik dhe ne menyre te natyrshme , autoret kekojne reference te sigurte kohore .Lufta e dyte ka cilesimin “boterore”, prandaj nuk mund t’I shmangesh vleresimit , qe I kane bere luftes tone , historianet boterore dhe fuqite e medha . Ne jemi ne krahun e fitimtarve dhe kemi herojte dhe veteranet tone te luftes , qe eshte shtresa me e respektuar e shoqerise se sotme . Historianet dhe autoret e extremeve nuk mund te ndryshojne rrjedhen e historise , por jane te detyruar te mos rrine indifferent ndaj nje ngjarje me rendesi te madhe kombetare , sic ishte lufta , qe beri populli.Nuk eshte vetem ky rrast , por dhe autore te tjere levizin ne extreme . Me qe kemi shtresen e te perndjekurve , mohojne veteranet dhe herojte. Gjiri I popullit dhe historia , jane te gjere . I nxejne te dy keto shtresa te respektuara .
Njifet Svetllana , qe ka demaskuar veprimtarine kriminale te te atit, Josif Stalin . Pinjollet e familjeve te shtresave te larta te ish diktatures shqiptare , kane shansin t’e behen me te vlefshem , per shoqerine , duke shkruar sic shkroi Spartaku dhe ka shkruar edhe Bashkim Shehu. Rralle e gjejme kete denoncim . Ilir Hoxha , shkroi nje liber memorial, ne te cilen mbivlerson , ne menyre abuzive vepren e Babait te vet , duke marre mbi supe nje pergjegjesi dyfish te rende , te pakten morale. Demokracia i shuan kufite e luftes klasore, por kushdo lipset te rrezatoi ne rrugen drejt tempullit te lirise mbarenjerezore.
Ngjala mbetet pene , qe mund te kontriboi seriozisht ne letersine politike te post Luftes se dyte boterore, perfshire dhe tranzicionin, duke i pare problemet nga brenda zhvillimevet te tyre.

AKADEMIA E MYKUR E TIRANËS

by

Nga Kolec TRABOINI/
14 vjet pas vdekjes së juristit e studiuesit Aristidh Kola, më së fundi miqtë e tij në Tiranë arritën të ndikojnë që një institucion shtetëror të organizojë një konferencë përkujtimore në 70-vjetorin e lindjes së arvanitasit të madh. Eshtë e vetmja veprimtari zyrtare që është zhvilluar në Shqipëri për këtë figurë që do të thonim me plot gojë se është arvanitasi më i madh i shekullit të 20-të. Miqtë e lexuesit e shumtë e kanë kujtuar, por gjithnjë me nisma private ku megjithëse kanë qenë të ftuar nuk ka marrë pjesë asnjë akademik, asnjë studiues, asnjë nënpunës ministrish apo institucionesh universitare me përjashtim të prof. Nasho Jorgaqit, që gjithherë është gjendur në këto përkujtime.
Këtë përvjetor, anipse doli si organizator një institucion shtetëror nuk u bë asnjë tentativë të ftoheshin përfaqësues të Lidhjes së Arvanitëve të Greqisë apo dhe pjestarë të familjes. Në mënyrë private njoftimi është bërë, por këtu nuk flitet për njoftim, por për ftesë. Është e vërtetë që erdhën drejtori i Muzeut Historik Kombëtar dhe drejtori i Arkivës së Shtetit, që i nderon këto institucione, por si ndodhi që as një e treta e sallës nuk arriti të mbushej, kur punonjësit që paguan shteti për studime në institucione janë shumë herë më shumë se vendet e sallës UNESKO të Muzeut Historik Kombëtar. Nuk dimë sa rrogëtarë me tituj ka Akademia e Shkencave të Shqipërisë, por mendojmë se ata u kish dashur të gjendeshin të gjithë në respekt të një studiuesi të madh me gjak shqiptar që bëri një vepër të madhe, zgjoi arvanitët nga gjumi letargjik shekullor e vetë u kthye në një martir. Jo, ata nuk kanë ardhur as në 2010-ën kur miqtë e Aristidh Kolës kujtuan 10-vjetorin e ndarjes nga jeta, por nuk erdhën as në këtë përvjetor lindje që në fund të fundit u organizua nga një institucion shtetëror. Çfarë ndodh në këtë Akademi që duhet të ishte sa një institucion shkencor i studimeve albanalogjike aq dhe një institucion që punon për kombin shqiptar.
E dimë shumë mirë se cili është mendimi i disa pseudostudiuesve të qorrollepsur për Aristidh Kolën, e dimë shumë mirë se punohet me një platformë për t’ia nxjerrë veprën e tij madhore një fantazi më shumë se një realitet, po si është e mundur që paguan populli shqiptar e bëhen duaja e qarqeve në boshtin strategjik antishqiptar Beograd-Shkup-Athinë. Për kë punon Akademia?!
Edhe një zë i fuqishëm, i vetmi mund të themi në Akademi si i Prof. Kristo Frashëri sa vjen e mbetet në minoritet brenda në Atdheun e vet, në institucionin e vet, edhe për shkak të moshës, të shëndetit, por edhe sepse akademikët e profesorët të mbirë si kërpudha pas vitit 1990 krijojnë një klimë mbytëse a më e vogla, heshtëse që vret të vërtetën shqiptare.
Pikërisht kjo klimë mbytëse, ca frikëra e të tjera i kanë bërë që Arbëreshët me At Antonio Belusci-n të heshtin, Arvanitasit me Lidhjen e tyre të heshtin, por u kemi ndihmuar edhe ne nga Shqipëria që çështja arvanite të shuhet.
Ne shqiptarët qenkemi shtetshkatërruesit më të mëdhenj që ka parë bota. Ndryshe nuk ka si shpjegohet që ka 24 vjet ftohje ndaj arvanitëve e arbëreshëve dhe kauza e Albanalogjisë është thuajse e shuar edhe në sajë të të përgjumurve tanë akademikë të cilët e mendojnë të kryer punën e tyre duke quajtur studime ca botime me albume fotografish, pikturash, grafikash me diçitura, pa asnjë mendim të tyrin, duke konkuruar kësisoj me amatorët.
Si nuk u vajti mendja një herë të paktën që dy figurat qendrore të Arvanitëve dhe Arbëreshëve, studiuesve të shquar Aristidh Kola dhe Antonio Belusci-t t’u jepej titulli Akademik, qoftë dhe pas vdekjes për A. Kolën, t’u vendosej fotografia në një nga sallat e mbledhjeve akademike në nderim të tyre. Kaq të vështirë e kanë?! Jo nuk e kanë të vështirë, por në këtë akademi punohet me një platformë që vetëm shqiptare nuk mund të quhet. Punohet edhe aty si në politikë në platformën e xhepit, mikut, tarafit. Punohet pa asnjë përgjegjësi kombëtare sepse nuk kemi as dhe një ndërlidhje të fuqishme ndërakademike me Prishtinën për çështje mbarëkombëtare. Atëherë pse duhet kjo Akademi?! Pse paguan populli kur ajo nuk kryen asnjë funksion dhe të vjen keq se në kohën e diktaturës kjo ishte një strukturë, sado e ngurtë, më frutdhënëse në fushën e shkencave e studimeve shqiptare. Kush e shkatërroi këtë Akademi, kush e ktheu në një ndërtesë me lagështirë e myk mendimi ku mund të organizojë veprimtari çdo lloj mediokri e çdo lloj vjershëtari që nuk arrin as nivelin e Hasan Zyko Kamberit. Po le të flasim më hapur: ku janë statistikat për veprimtarinë e kësaj Akademie; a botohem çdo tre muaj në shtypin shqiptar, apo vjetor të paktën. Pse nuk ndërmerret një studim sado i vogël: sa profesorë ka Shqipëria. Si i kanë marrë titujt, sa studime kanë bërë e çfarë rezultatesh kanë arritur kur shtetet fqinjë punojnë me ngarkesë të plotë në këtë sistem dhe po na e nxjerrin tabanin ne shqiptarëve. Po na nxjerrin popuj aziatikë. Pak t’u flasësh për origjinën pellazgjike të shqiptarëve, çfarë dhe Aristidh Kola i mëshonte fort, akademikët tanë me rroga të majme të përqeshin. Aristidh Kola na thoshte se shqipja është gjuhë e perëndive, këta honxho-bonxhot tanë akademikë na thonë se Aristidh Kola nuk ishte studiues i mirëfilltë dhe nuk i ka veprat mbi baza shkencore, se këta quajnë bazë shkencore çdo pseudohulumtim që vjen nga kulisat e qarqeve ballkanike. Kjo Akademi të kujton ndërtesat e vjetra ku gëlojnë minjtë me shkakun se janë të shkreta. Rilindja e reforma nuk duhet të jenë një fjalë mikluese, por një program i vërtetë për rigjallërimin e të gjithë mekanizmave të shtetit. Kjo ide e mrekullueshme në një situatë kur ishim thuajse të paralizuar, nuk duhet të flashket e të shuhet si flakë kashte. Kur do të nisë fshesa për Akademinë që është kthyer në një “paçavër” siç do të thoshte Migjeni. Nuk mund të reformohet trupi para se të reformohet mendja që e drejton atë.
I bëj thirrje Qeverisë e tërë instancave të shtetit: Fshijeni nga faqja e dheut këtë myk akademik e reformoni tërë sistemin e institucioneve shkencore e studimore nëse doni të bëni Shqipëri.

korrik 2014

BIJTË E ETËRVE ‘TË DJATHTË’

by

Nga SKËNDER BUÇPAPAJ/
Bilal Kola u emërua në krye të Institutit të ish të Përndjekurve Politikë, instancë e Qeverisë së Shqipërisë. Ky lajm më shërbeu si nxitës vendimtar për të shtjelluar këtu një ide timen shumë më të hershme.
Emri i të sapoemëruarit, siç ndodh rëndom tek ne, do të lakohej menjëherë së bashku me emrin e babait të tij, Kurt Kolës, ish i burgosur politik, eksponent i organizimeve të shtresës përkatëse në periudhën e tranzicionit, pra, të themi ‘i djathtë’.
Në Shqipërinë gjithnjë e më promiskuite është diçka e përditshme, si buka dhe si ajri, të thirren me tone fyese, përbuzëse, madje dhe urrejtëse përkatësitë familjare, farefisnore, krahinore, fetare e të tjera të njerëzve të njohur. Është diçka për të cilën ndiej neveri përditë e më shumë dhe nuk do të doja e nuk dua as në këtë rast të bie në ato pozita, pavarësisht shprehjeve tona se “dardha nën dardhë bie” apo “nga i miri del i keqi, nga i keqi del i miri”, sepse, edhe e para, edhe e dyta, sado në sense të ndryshme, shprehin paragjykim.
Kurt Kola, dihet sa është figurë kundërthënëse e tranzicionit në Shqipëri. Do të na mjaftonte dalja e tij për krah të majtës në atë që quhet Rebelimi i 1997 në kuadrin e “Forumit për Demokraci”. Ai mbahet mend edhe se i drejtori i parë i Institutit të ish të Përndjekurve Politikë, atëherë në kuadrin e Kryeministrisë, tashti në kuadrin e Ministrisë së Mirëqenies Sociale. Periudha e tij, 1997-2005 mbahet mend si periudha kur nuk është bërë asgjë, pothuaj absolutisht asgjë për shtresën e ish të burgosurve dhe ish të përndjekurve politikë.
Mbahet mend gjithashtu se përfshirja e Kurt Kolës në lëvizjen e majtë dhe në qeverisjen e majtë aso kohe është interpretuar si renegate, pra braktisje e së djathtës dhe rënie në prehrin e së majtës.
Nga e gjithë kjo, megjithatë, nuk ia lejoj vetes të paragjykoj se Bilal Kola, i biri i tij, nuk ka për të bërë më të mirën e mundshme për shtresën e tij. E uroj, madje me gjithë zemër, të arrij suksese shembullore në detyrë. Dhe, për hir të tij, po bëj lëshim stilistik, duke sjellë biografinë (curriculm vitae) e publikuar nga enti emërues: “Bilal Kola ka lindur në internim në fshatin Plug të Lushnjës, ku ka jetuar deri në moshën 18 vjeçare. Në vitin 1998 ka përfunduar studimet e larta për Drejtësi në Universitetin South Bank, në Londër, dhe në vitin 2011 ka marrë titullin Doktor Shkencash nga Universiteti Ndërkombëtar Montgomery, SHBA. Gjithashtu, ai zotëron një Master në të Drejtën Ndërkombëtare Tregtare nga Universiteti Metropolitan i Londrës, si dhe një diplomë në të Drejtën Ndërkombëtare të Aviacionit. Kola ka një eksperiencë të gjatë 15-vjeçare si jurist në Shqipëri, Angli dhe Kanada, gjë që i ka shërbyer për mbrojtjen e kauzës së ish-të përndjekurve politikë, për të cilën ai është angazhuar prej vitesh. Aktualisht ai është administrator i studios “K&H Law Firm”, që ofron këshillim për disa shoqëri tregtare vendase dhe të huaja.”
Ndoshta nuk do të shikoja asgjë të keqe, madje vetëm të mirë, në këtë emërim, nëse lajmi nuk do të vijonte me “menjëherë pas largimit të Bedri Blloshmit”. Ky emër na e kujton një figurë, një familje, një mbiemër tejet të njohur për vuajtjet shembullore, përballjen dhe qëndresën shembullore ndaj komunizmit në Shqipëri. Le të jetë? Por çka më la mbresë të pashijshme ishte se largimi i Blloshmit u shoqërua me një fushatë përbaltëse, çka nuk i shpëton nga vetëpërbaltja as emëruesit dhe njëherësh shkarkuesit e tij përkatësisht në detyrë dhe nga detyra.
Kjo fushatë, me pjesëmarrje nga grupe interesi pranë qeverisë, si nga ato zyrtare edhe nga ato të segmenteve të ish të burgosurve dhe të përndjekurve politikë, tregon bashkautorësi të qeverisë, në mos dirigjim prej saj.
Blloshmi, ndër të tjera, akuzohet se ka krijuar precedent, gjoja duke shkelur mbi gjakun e vëllait të pushkatuar, poetit Vilson Blloshmi, mbi idealet e djathta, për shkak se pranoi një post në një qeveri të majtë, në një qeveri të ish persekutorve të së djathtës. Zaten akuzohet nga ata që njëkohësisht vetëtrumbetohen bujshëm si ithtarë të precedentit të vërtetë.

Fakti është, siç përmenda më lart, se precedentin nuk e ka krijuar Blloshmi. Mund të them pa nguruar edhe se Blloshmi në pak muaj ka bërë shumë herë më tepër se Kola gjatë tetë viteve të tij në detyrë.
Fushata të kujton “Shtëpinë me Gjethe” të dikurshme. Dhe të vjen rëndë që në tranzicion gjithnjë e më shumë po iu dalin gjethe shtëpive në qendër të shtetit.
Duke u kthyer, sado vonë, drejtpërdrejt tek tema e shqetësimit tim, le të them se “bijtë e etërve të djathtë” vjen si stilemë e thënieve aq të shpeshta për “bijtë e etërve – të majtë”, “bijtë e etërve bllokistë”, “bijtë e etërve persekutorë” e tjerë, një demagogji që e ka shoqëruar gjatë gjithë këtij tranzicioni atë grupim klanor që ka folur në emër të së djathtës.
Me “bij të etërve të djathtë” dua të kuptoj të gjithë pasardhësit e ish të burgosurve politikë, ish të përndjekurve politikë, pasardhësit e pronarëve të ligjshëm, pasardhësit e antikomunistëve, pra bijtë, bijat, nipat dhe mbesat e atyre që Enver Hoxha dhe klika e tij i mundi para 70 vjetësh dhe që vazhdojnë të korrin frytet e hidhura të humbjes që pësuan etërit e tyre, gjyshërit e tyre, humbje e cila, mjerisht, ishte edhe humbje e kombit, madje humbje tejet e rëndë dhe tejet tragjike.
A e ka, pra, brezi i Bilal Kolës, i të gjithë atyre që lindën e u rritën në internime politike, gjithë atyre që u rritën me mbresat e sporteleve të burgjeve politike të etërve të tyre, vetëdijën e përkatësisë së djathtë dhe vetëdijën e domosdoshmërisë së djathtë për vendin e tyre dhe për shoqërinë e tyre. Dhe kjo vetëdijë a është e asaj shkalle që të çojë në një lëvizje të organizuar të djathtë. Nga kjo lind pyetja: a do të ketë ndonjëherë një alternativë të djathtë ndaj së majtës që sundon prej tre çerekë shekulli në Shqipëri.
E djathta shqiptare gjatë komunizmit i është nënshtruar një genocidi të gjithanshëm. Etërit e djathtë të mbijetuar, tranzicioni i gjeti të dërmuar sa dhe të hutuar e të çorientuar. Këtë e shfrytëzuan, e shfrytëzojnë dhe do ta shfrytëzojnë me pafytyrësi dy grupimet e mëdha klanore, pasuese të PPSH. Ata eksponentë të djathtë që arritën të përfshihen në nivele të larta të politikës apo të qeverisjes, kryesisht u detyruan të përfshihen në klanet dhe të shikojnë vetëm interesat e tyre të ngushta, pa çarë kokën më tej për shtresën e prejardhjes. Edhe ata pak bij e bija të etërve të djathtë, të përdorur në poste të ndryshme të larta, dëshmuan se janë shumë larg figurave të tilla si Pjetër Arbnori apo Azem Hajdari.
Tranzicioni shqiptar, ndër të tjera, ka dëshmuar se tek ne ekziston ndjeshëm elektorati i djathtë, ekziston ndjeshëm populli i djathtë, ekziston ndjeshëm kundërvënia perëndimore ndaj së majtës lindore që vazhdon në të dyja grupimet më të mëdha klanore. Por ata që erdhën dhe qëndruan në pushtet me këtë votë të djathtë nuk bënë asgjë për etërit, nuk bënë, nuk bëjnë dhe nuk do të bëjnë asgjë për bijtë e bijat, nipat e mbesat e etërve dhe gjyshërve të djathtë.
Nëse nuk krijohet kundërvënia e vetëdijësuar dhe e organizuar e “bijve të etërve të djathtë” ndaj së majtës lindore që sundon këto 70 vjet, atëherë e djathta jonë do të mbetet një utopi, një shpresë e rreme. Nëse ata “bij të etërve të djathtë” që kanë mbaruar e mbarojnë studimet në Perëndim apo edhe në universitetet shqiptare, nuk kujtohen për idealet e paraardhësve të tyre, atëherë politika dhe jeta shqiptare do të vazhdojnë të ecin mbi dy këmbë të majta, të veprojnë me katër gjymtyrë të majta, secila më lindore se tjetra, secila më joperëndimore se tjetra. Një çorodi më se tragjike, do të thoja.