Politike – Page 170 – Dielli

Interesimi i satelitit të Rusisë – Serbisë për ta destabilizuar rajonin më i madh se asnjëherë më parë

January 6, 2023 by s p

-Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani në takim deputetin britanik David Lammy, njëherësh sekretar i Jashtëm nën hije i Partisë Laburiste/

-Kryeministri Kurti, theksoi nevojën për rritjen e bashkëpunimit mes institucioneve të sigurisë së Kosovës dhe Britanisë së Madhe në luftimin e akterëve malinj që synojnë destabilitetin e Kosovës dhe rajonit/

PRISHTINË, 6 Janar 2023 -Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë/

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka pritur sot në takim deputetin David Lammy, njëherësh sekretar i Jashtëm nën hije i Partisë Laburiste në Mbretërinë Bashkuar.

Në takim me deputetin Lammy, Presidentja Osmani ka falënderuar Mbretërinë e Bashkuara për mbështetjen e vazhdueshme ndaj Kosovës që nga vitet e 90-ta dhe në këtë kontekst kërkoi mbështetje të metëjme për sfidat me të cilat po ballafaqohet Kosova në këtë periudhë.

Presidentja theksoi se Kosova, si një sukses i përbashkët i popullit të saj dhe aleatëve ndërkombëtar, ka bërë hapa të rëndësishëm në forcimin e demokracisë, sikurse edhe të sundimit të rendit dhe ligjit. Duke qenë gjithnjë në anën e drejt të historisë, Kosova është rreshtuar krah aleatëve edhe me vendimet për sanksione ndaj Rusisë e në mbështetje të Ukrainës. Por, siç potencoi Presidentja Osmani, interesimi i satelitit të Rusisë, Serbisë, për ta destabilizuar rajonin e Ballkanit Perëndimor, është më i madh se asnjëherë më parë, për shkak se Serbia është e interesuar të bllokojë suksesin në dialog dhe të arrijë qëllimet e saj me dhunë e nëpërmjet bandave kriminale.

Prandaj, Presidentja Osmani shtoi se Kosova ka ende nevojë për mbështetjen e aleatëve sikurse Mbretëria e Bashkuar, në mënyrë që të bëhen hapa përpara në forcimin dhe konsolidimin e mëtejmë të pozitës ndërkombëtare si dhe në luftimin e tendencave destabilizisuese ruso-serbe.

Në veçanti, Presidentja Osmani potencoi rëndësinë e mbështetjes për anëtarësim në Këshillin e Evropës si dhe në Partneritetin për Paqe të NATO-s, si prioritete imediate.

Në takim është diskutuar edhe për procesin e dialogut me Serbinë ku Presidentja Osmani ka përsëritur faktin se Kosova vazhdon të jetë palë konstruktive, e cila po përballet me obstruksionet e vazhdueshme të Serbisë.

Ajo potencoi se është me rëndësi që Mbretëria e Bashkuara ta vazhdojë trashëgiminë e saj të mbështetjes ndaj Kosovës jo vetëm në forcimin e subjektivitetit ndërkombëtar, por edhe në intensifikimin e bashkëpunimit në fusha të interesit të dyanshëm.

Kryeministri Kurti priti në takim Sekretarin e shtetit në hije për Çështjet e Jashtme, Komonuelthit dhe Zhvillimit, David Lammy

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, priti në takim Sekretarin e shtetit në hije për Çështjet e Jashtme, Komonuelth dhe Zhvillim, David Lammy.

Në bashkëbisedimin e ngrohtë, kujtuan zhvillimet e vitit 1999 dhe rolin vendimtar të Britanisë së Madhe në çlirimin e Kosovës nën drejtimin e laburistëve Tony Blair dhe Robin Cook. Kryeministri e falënderoi z. Lammy për kontributin e vazhdueshëm të Britanisë së Madhe ndaj Kosovës.

Në këtë takim, Kryeministri Kurti theksoi progresin në Kosovë, duke përmendur faktin që përkundër krizës botërore me pandeminë COVID-19 dhe krizën energjetike, ekonomia e Kosovës ka shënuar rritje të konsiderueshme. Së bashku me përmirësimet në indekset e demokracisë dhe sundimin e ligjit që renditin Kosovën të parën në Ballkanin Perëndimor, Kosova është vend ideal për investime për kompanitë nga Britania e Madhe që kërkojnë near-shoring, theksoi Kryeministri.

Kryeministri Kurti veçoi mundësitë për rritjen e shkëmbimit tregtar mes Kosovës dhe Britanisë së Madhe, si dhe investimet në sektorin energjisë.

Ndërsa z. Lammy ofroi bashkëpunimin e tij, ai theksoi nevojën e identifikimit sa më shumë fusha të bashkëpunimit dhe partneritetit në mes të dy vendeve, ashtu që Britania e Madhe të mund të ndihmojë sa më shumë Kosovën.

Në takim u diskutua edhe për çështjet aktuale, duke përfshirë dialogun dhe nevojën për normalizim të marrëdhënieve me Serbinë, si dhe çështjet e sigurisë.

Kryeministri Kurti, theksoi nevojën për rritjen e bashkëpunimit mes institucioneve të sigurisë së Kosovës dhe Britanisë së Madhe në luftimin e akterëve malinj që synojnë destabilitetin e Kosovës dhe rajonit.

Pikasmë: A mundet ti mbrojmë dhe si të ndalim humbjen historike të territoreve shqiptare?

January 3, 2023 by s p

Beqir Sina dhe Agim Alickaj/

Një komb i vjetër si Shqiptarët, më i vjetëri në Ballkan, dhe Europë, si jemi ne ilirjanët (shqiptarët), si ka mundësi që të vijmë në një situatë të tillë, që gjatë gjithë historisë së saj, vetëm me humb territore. Madje, për fatkeq edhe deri në ditët e sotme, po përjetojmë të njëjtin trend historik që e kemi përjetuar. Ndërkohë, që armiqët tanë shekullor në këtë drejtim – dihet se gjithmon kan punuar me plan, dhe një strategji. Aqsa ata dhe e kan shkruar atë plan, dhe në momente kurciale të historisë, ata vet kan provuar me sukses se si do ti coptojnë tokat shqiptare.
Copëtimi i Shqipërisë dihet se ishte procesi i ndarjes së trojeve shqiptare nga Kongresi i Berlinit deri në Konferencën e Ambasadorëve në Londër në 1913.

Copëtimi i 1913-ës la pasojë të rënda në kombin shqiptar dhe ishte tragjedia më e madhe kombëtare deri më sot, me pasoja që vazhdojnë të rëndojnë mbi kombin shqiptar i cili është në tkurrje e sipër si pasojë e këtij copëtimi edhe në ditët e sotme. Në fillim të shekullit XX-të, Çubruloviq, ka shkruar planin se si të zhduken shqiptarët. Vaso Çubrilloviqi, i cili ishte një historian, politikan dhe akademik jugosllav, i dekoruar me dekoratën e federatës Jugosllave për praktikimin e Doktrinës së shenjt serbe, ka kryer studime për zhdukjen e shqiptarëve.

Studimi i tij njihet me emërtimin “Iseljavanje Arnauta” (“Dëbimi i shqiptarëve”)

Ndërkohë, që ne shqiptarët asnjëher në historin tonë, nuk kemi pas ndonjë strategji kombëtare se si do ti mbrojmë ose si do ti marrim tokat e okupuara shqiptare. Ne vetëm kemi luftuar si kemi mundur për t’u mbrojtur me lëvizje patriotike të udhëhequr nga patriotë të mëdhenjë. Jo për të marrë ato tokat që na i kan marrë dhe na i kan okupuar me vite të tëra, por vetëm për t’u mbrojtur. Lidhur me këtë opinion dhe lidhur edhe me çështjen tonë kombëtare, me atë që po ndodh sot me trojet shqiptare, të okupuara nga Serbia, Maqedonia, Mali i Zi dhe Greqia, këta fqinjët tanë – armiqët tanë shekullor, domosdo shtrohet një pyetje drejtuar çdo shqiptari në pikasëm :

“A mund të kemi ndonjë strategji të përbashkët të paktën sesi me u mbrojtë në këtë situate që gjendemi ne si komb? Dhe, çfarë duhet të bëjmë ne shqiptarët ti dalim zot trojeve tona të okupuara, për të mbrojtur atë qënjen tonë kombëtare?

Pikërisht, atë që thamë në fillim që ne jemi kombi më i vjetër i Europës, që i kemi dhënë aq shumë këtij kontinenti, dhe për fatkeq nuk po mundemi të kemi të paktën një strategji mbarë kombëtare. Kjo është pikërisht edhe arsyeja që kemi arritur në këtë situat ku jemi, sot, megjithëse, duhet pranuar se kemi arritur të mbijetojmë si komb.

Bashkimi Kombëtar është ëndërr e të gjithë atyre që e duan kombin me zemër, është synim normal i forcimit dhe shpëtimit të kombit. Mbasi, edhe sot kemi njërëz brenda kombit tonë që veprojnë kundra interesave tona kombëtare.

Por, duhet punuar dhe parë si duhet punuar kombëtarisht për bashkimin kombëtar, që të kemi një strategji të përbashkët. Dihet dhe jemi të ndërgjegjëshëm që kjo nuk është punë e lehtë për shumë arsye politike, që në këtë moment do një përshtjellim më të madh. Por, së paku këtë trendin e humbjes së territoreve, me qëndrimet e politikanëve, sidomos ndaj të huajve (që shumica e tyre jan armiqët tanë) ta ndalim njëherë e përgjithmonë. Ti themi të gjithë së bashku Jo! Dhe të luftojmë të gjithë së bashku që të mos na ndodhë më ajo që ka ndodhur dhe po ndodhë në Kosovë, por ta kthejmë këtë trend në anën tonë.

Nëse i lëjmë mënjanë interesat dhe inatet personale, klanore dhe partiake kjo gjë është e mundur. Pra, të përpiqemi dhe të shpresojmë për një veprim të përbashkët gjat vitit 2023, gjë që do të sjellë mbarësi dhe ardhmëri të sigurt të kombit të ndritur shqiptar.

2022, VITI I SUKSESEVE DHE ARRITJEVE PËR FEDERATËN VATRA E GAZETËN DIELLIN

December 31, 2022 by s p

Sokol Paja/

Federata Pan-Shqiptare e Amerikës “Vatra” dhe gazeta “Dielli” përmbyllën një vit të suksesshëm. Një sukses historik në veprimtarinë e tyre në shërbim të atdheut, komunitetit, dhe çështjes kombëtare. Një vit i jashtëzakonshëm i mbushur me aktivitete patriotike, kulturore e kombëtare shumë cilësore, prezencë historike, marrëveshje institucionale, konferenca shkencore ndërkombëtar, simpoziume shkencore, vizita në Institucione Amerikane, botime shkencore, jetë aktive në ngjarjet komunitare e kthyen Vatrën e Diellin në një krenari kombëtare dhe epiqendër të veprimtarive atdhetare në mërgatën shqiptare të Amerikës. Federata Vatra reagoi fort kundër veprimeve shoviniste, dhunës e provokimeve të Serbisë në Veriun e Kosovës. Gazeta Dielli e pasqyroi qëndrimet dhe ngjarjet u mbuluan mediatikisht me një profesionalizëm të lartë rreth asaj që po ndodhte në Mitrovicë.
Gjatë këtij vitit të suksesshëm Vatra nënshkroi “Memorandum Mirëkuptimi” me Kuvendin e Republikës së Kosovës për bashkëpunim për krijimin dhe hartimin e një strategjie mbarëkombëtare. Përmes këtij memorandumi Kuvendi i Republikës së Kosovës dhe Federata “Vatra” do të bashkëpunojnë në aktivite, duke pasur parasysh pikat e interesit të përbashkët ku “Vatra” do të shërbejë si promotori dhe garantuese e hapësirave dhe mundësive që ofron ekonomia dhe tregu i Republikës së Kosovës për komunitetet shqiptaro-amerikane të biznesit në Amerikë.
Federata Pan-Shqiptare “Vatra” nënshkroi Memorandum Mirëkuptimi me Këshillin e Ambasadorëve Shqiptarë për të bashkëpunuar në promovimin e politikës tonë të jashtme kombëtare ku Vatra ka lënë gjurmë në historinë e Shqipërisë dhe me tej në shtet-ndërtimin dhe demokratizimin e Kosovës, fale kontributit të vazhdueshëm për një Kosove të Lirë dhe të Pavarur.
Gjatë këtij vitit, si kurrë më parë Vatra mundësoi për vatranët dhe komunitetin shqiptar në Amerikë, botimin e 5 vëllimeve mbi historinë e Vatrës. Materialet dokumentare u mblodhën, përzgjodhën dhe u përgatiten për botim nga një grup ekspertësh të historisë, kryesuar nga Akademik, Beqir Meta.
Vatra e Dielli, shtuan veprimtaritë shkencore me pjesëmarrje aktive në Konferencën shkencore në Akademinë e Shkencave të Shqipërisë, kushtuar Fan Nolit, si dhe, në aktivitetit në Javën e Bibliotekës në Kosovë. Federata Vatra mbështeti unanimisht botimin në proces që është në fazën përfundimtare të dy librave të ish-Editorit Dalip Greca. Libri i parë rreth historisë së “Editorëve të Diellit në 110 vite histori të Vatrës” dhe i dyti, “Editorialet e Dalip Grecës” ku nxjerrin në pah vlerat dhe krijimtarinë e tij publicistike e patriotike.
Gjatë këtij vitit të suksesshëm Vatra u prit në Departamentin e Shtetit Amerikan duke fuqizuar bashkëpunimin me Institucionet Amerikane dhe duke qenë një zë i fuqishëm dhe i besueshëm i çështjes shqiptare në Uashington. Në nderim të 110 vjetorit të Federatës Vatra, si kurrë më parë Vatra e Presidenti i Republikës së Shqipërisë nderuan vatranët e spikatur dhe veprimtarët e çështjes kombëtare në mërgatën e Amerikës.
Vatra u vizitua nga Ambasadori Amerikan në Kosovë Jeffrey M. Hovenier para nisjes për mandatin e tij Diplomatik në Prishtinë ku vlerësoi rolin e Vatrës në histori dhe përpjekjet e jashtëzakonshme që Vatra e Dielli bëjnë sot për komunitetin shqiptar dhe çështjen shqiptare. Me sukses absolut Federata Panshqiptare e Amerikës “Vatra” festoi me nderim e madhështi 110 vjetorin e saj. Në kuadër të 110-vjetorit u organizua Konferencë Shkencore Ndërkombëtare nga komisioni përgatitor, kryesuar nga kryetari organizativ Dr. Paulin Marku, të cilët arritën të mbledhin shpirtërisht, fizikisht dhe nëpërmjet teknologjisë on-line 20 kumtues, akademikë, studiues, profesorë e gazetarë specialistë të hulumtimeve në fushën albanologjike, për të sjellë risi shkencore me synimin e zbardhjes të së shkuarës së lavdishme të Vatres, e cila në të kaluarën ka patur rol të rëndësishëm për kombin shqiptar dhe për zhvillimin e politikave kombëtare dhe përpjekjeve në arenën ndërkombëtare në mbrojtje të interesave kombëtare. Federata Panshqiptare e Amerikës Vatra në kuadër të 100 vjetorit të vendosjes së marrëdhënieve diplomatike mes Shqipërisë dhe Shteteve të Bashkuara të Amerikës, organizoi Simpoziumin Shkencor, kushtuar kësaj date historike të ngjarjeve të jashtëzakonshme për kombin shqiptar, partneritetin dhe për miqësinë e bashkëpunimin mes dy vendeve aleate. Aktiviteti pati pjesëmarrje të shumte: drejtues të shoqatave shqiptare kryesore në New York, veprimtarë të shquar të komunitetit shqiptar në Amerikë, vatranëve të shumtë e patriotë shqiptar nga vende të ndryshme.
Simpoziumi Shkencor arriti një pritshmëri përsa i përket temave të trajtuara, risive, seriozitetit e pjesëmarrjes masive që u ndoq me shumë interes nga të pranishmit në sallë. Federata Panshqiptare e Amerikës Vatra përkujtoi me nderim, lutje e përshpirtshmëri 25-vjetorin e kalimit në amshim të Shenjtores së Kombit Shqiptar, Nënë Terezës, nënës së dashurisë, sakrificës, besimit e shpresës në Zot dhe respektit e dinjitetit për qeniet njerëzore. Në një ceremoni solemne të organizuar posaçërisht nga Federata Vatra, me pjesëmarrjen masive të udhëheqësve të Vatrës e vatranëve më të spikatur, të mbështetur dhe nga përfaqësuesit më të denjë të komunitetit shqiptar në New York e më gjerë, Vatra tregoi edhe një herë lidership të padiskutueshëm si organizimi patriotik e kulturor, ashtu siç i ka hije dhe e meriton në të gjitha diasporat shqiptare kudo në botë për organizime në nderim të figurave të shquara të kombit, datave e ngjarjeve të shënuara për identitetin, kulturën dhe historinë e kombit shqiptar. Federata Pan-Shqiptare e Amerikës “Vatra” me rastin e 110-vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë organizoi Simpozium Shkencor me temë: “110 vjetori i Pavarësisë së Shqipërisë dhe procesi i ndërtimit të shtetit kombëtar”. Me pjesëmarrjen e autoriteteve më të larta drejtuese të Federatës Vatra, mediave shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Vatra mblodhi specialist të fushës së historisë e shkencave albanologjike, vatran e veprimtarë në komunitetin shqiptar të Amerikës dhe përkujtuan me nderim, respekt e lavdi, kontributin e burrave të nderuar të kombit shqiptar në procesin e Pavarësisë së Shqipërisë, si dhe vlerësuan përpjekjet e patriotëve shqiptarë për shtetin, popullin dhe kombin shqiptar.
Federata Vatra edhe këtë herë tregoi seriozitet të padiskutueshëm në organizimin e veprimtarive patriotike në mërgatën shqiptare të Amerikës. Ky aktivitet shkencor i shkëlqyer bashkoi në Vatër studiues, profesorë, gazetarë, mësues, profesionistë të fushës, ekspertë të periudhës së Pavarësisë të cilët me kontributet e tyre shkencore falë kërkimeve në dokumente (vendase dhe të huaja), monografi, artikuj shkencorë dhe nëpërmjet hulumtimeve në shtypin periodik të kohës, (shqiptar dhe të huaj) paraqitën fakte e risi shkencore për tu lavdëruar. Aktet e simpoziumit do të jenë pjesë e botimit në gazetën Dielli. Vatra dhe Dielli u rritën në të gjitha dimensionet dhe do të jenë një zë i fuqishëm i shqiptarëve, i çështjes shqiptare dhe komunitetit tonë në diaspore.
Në përmbyllje të vitit 2022, në cilësinë e editorit të gazetës më të vjetër në diasporën shqiptare, është një nder dhe privilegj për mua, gjej rastin të falënderoj kryetarin e Vatrës, Kryesinë e Vatrës, Këshillin e çdo vatran që besuan në përkushtimin e profesionalizmin tim për të vazhduar rrugëtimin në krye të gazetës Dielli. Po ashtu, gjej rastin të falënderoj përzemërsisht çdo bashkëpunëtor të brendshëm në Vatër dhe të jashtëm që me kontributin e tyre të palodhur pasuruan gazetën me informacione, studime dhe prurje të ndryshme në fushën politike kombëtare e ndërkombëtare, historike e kulturore e sociale. Ju falënderoj të gjithëve pa përjashtim, në emrin tim personal, të Gazetës “Diellit” dhe të “Vatres”, se jeni vërtet të shumtë ju që keni shkruar dhe bashkëpunuar përgjatë vitit 2022, jemi mirënjohës për prurjet tuaja dhe bashkëpunimin të pakursyer, për të pasuruar gazetën Dielli, Vatrën dhe komunitetin shqiptar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Kanadasë. Me aktivitetet e vitit 2022 dhe me aktivitete të tjera kombëtare në vazhdim, Federata Vatra e gazeta Dielli treguan seriozitet, vizion, lidership dhe sukses të jashtëzakonshëm duke u kthyer në bashkimin patriotik shqiptar më të rëndësishëm, më të fuqishëm e më serioz në të gjitha diasporat shqiptare në botë.

Pasqyrim real e profesional i kronologjisë së ngjarjeve gjatë luftës në Kosovë

December 31, 2022 by s p

Nga XHAVIT ÇITAKU

Ta lexosh një libër të shkruar nga një ekspert e profesionist ushtarak, nuk do të thotë se kënaqesh vetëm me përmajtjen e tij, por njëkohësisht, padyshim, se do të mësosh shumë për një fushë që vetëm një numër i kufizuar njerëzish kanë dije e përgatitje shkollore- akademike për të. Këtë përshtypje e fitova në veprën e çmuar të shokut tim të gjeneratës Kolonel Kemail Shaqiri i titulluar “Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe lufta në Kosovë”, të cilën ma dërgoi enkas nga Gjermania, ku jeton e krijon që disa vite. Ç’është e vërteta, ky libër është një kronologji ngjarjesh, të përshkruara nga dora e parë, nga një profsionist, nga një ushtarak, nga një strateg që është pjesëmarrës i drejtpërdrejtë i luftës çlirimtare. Gjithëçka është e shkruar nga vendi i ngjarjes, nga zonat ushtarake. Ajo çfarë paraqitet në këtë libër askush nuk mund të thotë ndryshe e aq më pak të demantojë vetëm edhe një rrjeshtë të ndonjë ndodhie apo përfaqësimi në strukturat dhe hiearkin e UÇK-së, por edhe të bashkëpunimit edhe me qeverinë e Kosovës në Egzil dhe formacionet ushtarake të saj. Ç’është e vërteta, ai nuk bënë asgjë më tepër në këtë libër pos që e kryen një obligim atdhetar për të shpërfaq një kontribut dhe një veprimtari organizative e luftarake e zhvilluar gjatë luftës në Kosovë apo thënë më mirë përshkruan një pjesë të lavdimshme të historisë sonë dhe një luftë të suksesshme kundër okupatorit serb. Ky pasqyrim real e profesional i kronologjisë së ngjarjeve gjatë luftës në Kosovë do të shkruhet me shkronja të arta dhe do të lë gjurmë të pashlyer tek gjeneratat e reja se si u zhvilluan betejat dhe sa shumë sakrifikuan luftëtaret e lirisë në Zonën e Drenicës, të Dugagjinit, të Pashtrikut, Kosharës aty ku shkathtësia dhe profesionalizmi i Kemail Shaqirit erdhi në shprehje. Pa dyshim se rrëfimi i Betejës së Kosharës, Betejë kjo që theu njëherë e përgjithmonë kufirin shqiptaro- shqiptar do të mbetët përherë në kujtesën e secilit shiptar, ndërkaq ai që e lexon këtë libër do të mësoj se pa angazhimin e ushtarakëve profesional kjo gjë nuk do të mund të arrihej.

Libri është i ndarë në pesë kapituj: Aktivitetet ushtarake 1991- 1998, Veprimet ushtarake 1998- 1999, Aktivitetet luftarake në Zonën Operative të Drenicës, Operacionet luftarake në Koshare dhe Pashtrik dhe angazhimi në Trupat Mbrojtjes së Koovës 1999- 2006.

Në kapitullin e parë Kolonel Kemail Shaqiri pasqyron veprimet e disa oficerëve shqiptarë që ishin të angazhuar në disa Republika të ish- Jugosllavisë, përkatësisht në ish- APJ-në. Që në fillim ai bënë me dije se oficerët, sidomos ata me grada të larta, e kishin të qartë se po i vie fundi rrënimit të themeleve të ish shtetit jugosllav dhe në këtë mënyrë kishin ardhur momentet për t’u përcaktuar se si të veprohet në rast të shpërthimit të luftës në këtë vend të brisht. Hapi i parë që është ndërmarrë nga Kemail Shaqiri dhe oficerët tjerë shqiptar ishte se ata dhanë dorëheqje nga armata serbosllave dhe më pas filloi organizimi i takimeve ndërmjet tyre si dhe hartimi i planeve operative luftarake që do të zbatoheshin në rast të fillimit të luftës në Kosovë. Pra, gjatë periudhës 1991- 1998 Kemaili ka qenë i angazhuar në Organizatën e Eprorëve Ushtarak në kuadër të Qeverisë së Kosovës në ekzil. Ka pasur rolin e koordinatorit për aktivitetet ushtarake në mes të qeverisë në ekzil dhe Organizatës së oficërve, deri në momentin kur Ahmet Krasniqi emërohet Minister i Mbrojtjes.

Dhjetë vjet pa i takuar prindërit dhe pa vizituar vendlindjen e tij të dashur

Në pranverë të vitit 1998 ai me një grup oficerësh udhëton për në Tiranë për t’u angazhuar në operacionet luftarake të UÇK-së. Me 22 qershor të po këtij viti me peripeci e vështirësi të shumta me sukses e kalojnë kufirin dhe hyjnë në Kosovë dhe ai menjëherë inkuadrohet në luftë në Zonën e Dukagjinit. Me 10 korrik kalon në Zonën Operative të Drenicës dhe pas një kohe të shkurtër emërohet shef i Shtabit të Zonës. Para se të takonte Shtabin e ZOD, Kemaili kishte vizituar familjen në fshatin e tij të lindjes Tushilë. Siç e tregon në libër kishin kaluar mbi dhjetë vite që nuk kishte shkelur në tokën e Kosovës për shkak se ai kishte braktisur ish- armaatën dhe për këtë arsye ai mund të denohej me burg të gjatë e të rëndë nga Serbia fashiste. Emocionet me këtë rast ishin të mëdha, ndërsa përqafimi me babain ishte i përcjellë me lotë, buzëqeshje, dhe ashtu në heshtje shfryhej përmallimi i një dekade, ndaj një burri që ishte pjekur në uniformën ushtarake dhe që kishte ardhur që atë pjekuri, atë dije, atë profesionalizëm ta tregoj e ta zbatoj në mbrojtje të tokës dardane. Nuk mund t’i besonte syve të tij se ai gjendet në oborrin e tij. Gjithçka i dukej ndryshe. Edhe natyra, sipas tij kishte marrë pamje tjetërfare. Prekte çdo objekt, shikonte në të gjitha anët dhe sërish i dukej se është në ënderr. Bisedonte me babain, nënën, vëllazërit, motrën. Emocionet ishin drithëruese, rrëqëthëse. Përjetimi i përqafimit, shtrëngimit e ledhatimit si një ënderrë. I zgurdlluan fort sytë me shikim rreth vetit. Prapë nuk besonte se para tij gjendet prindi me plis në kokë. I bardhë si bora. Sërish e ledhaton me forcë shpirtërore babain. Lotët dërdhen rrëke. E pazakont për një oficer karriere. Megjithatë, edhe ushtarakut i bie terri para syve e ligështohet emocionalisht dhe pa dashur lotët rrjedhin. Edhe kësaj mud t’i thuhet burrëri. Folte shumë se dëshironte të çmallej më me të dashurit e tij. Në atë gëzim shtëpije ishin prezent edhe kusherinjë që shprehnin admirimin e tyre se tash ushtrisë çlirimtare po i bashkohet edhe një oficerë i lartë, që do ia sjelli fitoren Kosovës nanë. Pas dy ditë çmalljeje, Kemaili paraqitet në Shtabin e ZOD dhe pas një kohe të shkurtër emërohet Shef i Shtabit të Zonës, pozitë kjo që nuk ishte adekuate me përgatitjen dhe përvojën e tij ushtarake. Mirëpo, siç thekson në libër, me rëndësi ishte që ai është njëri ndër udhëheqësit e asaj Zone dhe se kontributi i tij u dëshmua se ishte i madh dhe i pakontestueshëm. Thënë me gjuhën e fakteve, vetëm Ahmet Krasniqi, Minister i Mbrojtjes i Qeverisë në Egzil, ishte më i graduar e me përvoj më të madhe se sa Kemaili. Kjo gjë për të ishtë diçka dytësore, diçka që nuk çonte peshë dhe këtë e bëjnë vetëm njerëzit e mëdhenjë, ata që para veti e interesit të përgjithshëm shohin shumë më larg se sa një pozitë, që megjithatë luante një rol të rëndësishëm për të arritur sukses më të madh në frontet e luftës.

Si u asgjasua punkti policor serb që ndjellte vdekje në Llaushë të Skenderajt?

Kolonel Kemail Shaqiri që në ditët e para të inkuadrimit në radhët e UÇK-së dëshmoi aftësinë e tij profesionale përballë një ushtrie shumë më të përgatitur dhe e avansuar në teknologjinë ushtarake. Ç’është e vërteta, në gusht të vitit 1998 ia kishte paraqitur dëshirën e tij Komandantit të Zonës së Drenicës, Sylejman Selimit për të ndërmarrë një aksion për asgjasimin e një pukti të madh ushtarako- policor serb në lagjën e Gecajve në Fshatin Llaushë të Skenderajt. Tërë planin e veprimit dhe të zbatimit në terren Kemaili e kishte përgatitu vetë, për të cilën gjë punoi një javë për të mbledhur të dhënat për pozitat e armikut. Pasi kishte studiuar mirë hartën, rrethanat dhe situatën se çfarë veprimesh duhet të ndërmerren dhe çfarë taktike të veprimeve duhet të zhvillohen, ndërkaq ai më pas e skicoi planin në letër dhe bëri disa vizatime tërësisht në fshehtësi. Së këndejmi, me 26 gusht 1998 njësitet ishin përgatitur ashtu siç ishin urdhëruar nga strategu Kolonel Kemail Shaqiri, do të thotë, se cilat armë do të përdorën gjatë këtij aksioni, rëndësia e marrjes së pozicioneve, kush dhe si do të vepronte karshi pozicioneve të armikut etj. Ishte gjithëçka e qartë rreth kombinimit të armatimit mbi bazën e asaj se cilat pika të zjarrit do të sulmohen. Synimi kyq ishte pika e zjarrit në Lagjën e Gecajve, konkretrisht tek shtëpia e heroit Osman Geci, një lartësi prej 5oo metrash ku ishin të pozicionuar një grup policësh e paramilitarësh serb. Ishte ky një pozicion mjaft me rëndësi, sepse nga atje kontrolloheshin pika të tjera të shuma perreth dhe detyrë ishte asgjasimi i atij grupi. Dhe në këtë ditë njësitet që do të zbatonin këtë aksion u vunë në lëvizje në terren ku planifikohej sulmi. Pikërisht në ora njëzet e 30 minuta, pasi Koloneli kishte marrë konfirmimin si gjithëçka ishte në rregull, është dhënë urdhëri për sulm të furishëm nga të gjitha pikat e planifikuara, në të njëjtën kohë. Ishte një sulm i befasishëm dhe i shpejt sa që të sulmuarit tek pas dhjetë minutave kanë mundur të vijnë në vete dhe të kuptojnë se dikush po i sulmon pameshirshëm, thekson Kemail Shaqiri. Derisa ushtarët e UÇK-së dolën faqebardhë pa pësuar asnjë dëm, në anën e armikut u vranë shtatë policë e paramilitarë serb, një mitraloz kundërajror u nxorë nga lagja e Vojvodëve, një tank i tipit Transporte u bllokua tek xhamia e fshatit. Zbatimi i këtij sulmi u zbatua nga Xhevahir Geci, në bashkëpunim me Hisen Gecin dhe ushtarët e caktuar për atë pikë të zjarrit. Këtë aksion të suksesshëm e ka incizuar gazetari, publicisti e shkrimtari tashmë i ndjerë Tahir Desku, mirëpo se ku gjenden filmimet tashpërtash askush nuk e di. Sabit Geci “ Çopa”, luftetar i ditëve të para, pas u kthyen të gjitha njësitet me ushtarë të lumtur që e kishin asgjasuar atë punkt famëkeq ndër të tjera kishte deklaruar: “ Me kajtë nanën, se kush para Kemail Shaqirit, nuk ka m’u ba Gjeneral në Kosovë, se çfarë aksioni brilant ka planifikue, organizue e udhëhequr”. Këtë pretendim të tij a e bazoi në faktin se ishte prezent gjatë gjithë operacionit duke u mahnitur me atë përgatitje që kishte bërë dhe i cili rezultoi shumë i suksesshëm. Sado që këto fjalë miradije ishte kënaqësi t’i dëgjosh, për Kolonelin Shaqiri merita i takonte atyre ushtarëve sypatrembur që aksionin e nisën dhe e përfunduan me sukses të plot. Edhe pse të lodhur, të rraskapitur, e të uritur Kemail Shaqiri dhe ushtarët që kishin fituar një betejë të rëndësishme kundër armikut, morën urdhër për të vazhduar tutje në një pikë kyqe ku duhej që armiku të befasohej edhe herën tjetër. Në të vërtetë, disa ushtarë kishin “ përgatitur” disa mina antitankë për t’i vendosur diku përgjatë rrugës ku ata mendonin se do të kaloj armiku. Megjithatë, ato mina nuk ishin vendosur si duhet, ndaj ato i merr Kolonel Shaqiri dhe së bashku me Rexhep Selimin, luftëtar nga ditët e para të organizimit të UÇK-së, arrijnë në destinacionin e duhur me plot peripeci duke kaluar edhe afër fshatit Kijevë ku ishin të stacionuar forcat e armikut. Tek rreth orës 3 të mengjezit me ndihmën e katër ushtarëve të Brigadës 113 “ Mujë Krasniqi” u vendosën ato mina në aksin rrugor Likofc- Abri e Ulët. Edhe me këtë rast erdhi në shprehje vendosja e minave në atë formën e përsosur profesikonale dhe rreth orës 13 e 30 minuta të asaj dite vetëm kur është parë duke fluturuar në qiell në xhip landrover, në të cilin gjendeshin shtatë ushtarë të armikut, për të cilët edhe në spitalin e Mitrovicës është verifikuar se ata kishin vdekur nga ai eksplodim i fuqishëm.

Me një kondicion të papërshkruar, me një vullnet të çelikt dhe me një dëshirë të madhe për të qenë sa më të përgatitur ushtarët tanë, Kemail Shaqiri vazhdon vizitën nëpër të gjitha njësitet ushtarake të UÇK-së në Zonën Operative të Drenicës, që përfshinte një hapësirë shumë më të gjerë se sa në të vërtetë ishte, duke i kontrolluar, urdhëruar, ndokund edhe kritikuar, këshilluar se si duhet vepruar në situata të mbrojtjes e sulmit kundër armikut, në marrjen e pozicioneve të rëndësishme në mënyrë që të paralizohet depërtimi i armikut etj. Më pas në këtë libër lexojm e mësojmë se si u zhvillua e u përfundua beteja e njohur në Rezallë të Re në të cilën për herë të parë hynë në funksion edhe një top i punuar nga mjeshtri Hajrë Gashi i kalibit 82mm. Granatimet nga forcat ushtarake të armikut ishin të fuqishme dhe të pandërprera, ndërsa topi i Hajrës fuste panik ndër ushtarët serbë edhe pse, dorën në zemët, ai nuk ishte aq preciz. Rol të rëndësishëm në përfundimin pa pasoja të kësaj lufte të pabarabart ka luajtur Hisen Geci, profesionist ushtarak. Ishte një betejë e rastësishme që gjithnjë ndodhin në luftërat e zhvilluara ndërmjet palëve të konfrontuara.

Përpilimi i strukturës organizative të zonës dhe brigadave

Për të funksionuar si duhet i tërë sistemi komandues dhe veprimtaria luftarake i një ushtrie, domosdo duhet patur parasysh strukturën organizative të zonës dhe brigadave, e cila mungonte fare kur Kolonel Kemail Shaqiri nisi aktivitetin e tij në Zonën operative të Drenicës. Së këndejmi, pas një dakordimi që kishte pasur me Shefin e SHP të UÇK-së, Kolonel Bislim Zyrapi, Kemaili kishte pranuar që të filloi punën për hartimin strukturës dhe formacioneve tipike ushtarake. Në këtë aktivitet shumë të rëndësishëm kishte angazhuar Ylfete Spahiun dhe Ramadan Gashin që ishin të përshtatshëm dhe që kishin aftësi për të kontribuar në hartimin e këtyre dokumenteve në form të shkruar dhe që do të shërbenin për tërë UÇK-në. Hartimi i strukturës për tërë një ushtri nuk ishte i lehtë por duke marrë parasysh përvojën shumëvjeçare dhe përkushtimit të pandërprerë, u arritë që për tre ditë e netë të kryhet kjo punë shumë e vlefshme. Sigurisht se lodhja e madhe ishte prezente tek ky ekip, mirëpo situata shumë e nxhetë në terren e kërkonte edhe këtë sakrificë. Pas tre ditëve Kolonel Bislim Zyrapi erdhi në Likofc dhe mori një ekzemplar të strukturës organizative, për të cilën gjë u falenderua shumë për shkak se si profesionist ushtarak ai e dinte rëndësinë e strukturës së një formacioni ushtarak e sidomos në kushte lufte. Këto dokumente të çmuara më pas u shpërnan në të gjitha zonat operative dhe nga ai moment çdo aktivitet frymonte ndryshe. Po ashtu, në konsulltim me Komandantin e ZOD, Sylejma Selimi, ky strateg ushtarak përpiloj edhe dokumentet që kishin të bënin rreth detyrave që u takonin stafit të nivelit të lartë të Komandës së Zonës dhe komandantët e brigadave. Pra, ai hartoj aktemërimet e pozitave të larta në kirarkinë ushtarake dhe si do të dukeshin emërimet në këto pozita, për të cilën gjë ishte bërë një zgjidhje zyrtare që e kërkonte koha. Përveç kësaj, dokument shumë i rëndësishëm ishte edhe harta e punës, ndaj duke pasur parasysh se çdo ditë ishte në terren dhe skiconte situatën, e posaçërisht lëvizjen e forcave të armikut i kishte vendosur në hartën e punës, duke i freskuar, pothuajse, për çdo ditë. Për situatën në terren, kohë pas kohe, njohtohej edhe Komandanti i Zonës, Sylejman Selimi. Si Shef i Shtabit Kolonel Kemail Shaqiri ishte i ngarkuar shumë edhe në dhënien e këshillave, sugjerimeve, ndërrim të pozicioneve dhe ndërmarrje të veprimtarive luftarake aq më tepër kur kihet parasysh fakti se mbi 60 për qind e luftetarëve nuk e kishin të kryer shërbimin ushtarak dhe kësisoj nuk e kishin idenë se si organizohet një veprim luftarak.

Prezenca e profesionistit Kemail Shaqiri krijonte një ndjenjë sigurie tek populli dhe ushtarët

Pa fije dyshimi prezenca e oficerëve ushtarak e sidomos e një profesionisti me një karrierë të gjatë ushtarake siç ishte Kolonel Kemail Shaqiri në ZOD, tek populi dhe ushtarët krijonte një ndjenjë sigurie, ndjenjë kjo që ishte shprehur haptas edhe për këtë oficer të lartë. Ç’është e vërteta, prania e tyre jepte shpresë në aspektin e psikologjisë ushtarake dhe duke qenë më të sigurt në veprimet luftarake e aq më tepër jepte kurajo tek ushtarët të cilët me besim të plot, me një siguri shumë më të madhe, me një guxim të papërshkruar merrnin pjesë në luftimet, pothuajse, të përditshme kundër armikut. Po ashtu edhe inkuadrimi i intelektualëve në këtë veprimtari të shenjtë Kemailit ia shtonte shpresën se ky obligim atdhetar që po kuptohet kaq shumë nga të gjitha shtresat e popullit, do të shpie drejt lirisë e nëpërkëmbur me shekuj. E permend emrin e prof. Ymer Halimit, që ishte ndër parët intelektual që ishte bërë pjesë e UÇK-së. Edhe Prof. Bedri Tahirin, shkrimtar, studiues, publicist e kishte takuar të veshur në uniformën ushtarake në fshatin Galicë, i cili ishte duke u angazhuar për akomodimin e popullatës që ishte e shtrënguar të largohej përkohësisht nga disa fshatra të Drenicës për shkak të bombardimeve të pandalshme që bënte artileria barbare serbe. Më pas numri i këtyre njerëzve të dijshëm e të guximshëm shtohej dita ditës, thekson autori në këtë vepër madhore.

Hajrë Gashi një figurë e ndritshme e luftës së shenjtë çlirimtare

Nga shumë personalitete ushtarake e ushtarë që i lavdëron dhe i dallon për guximin, aftësinë luftarake dhe sakrificën e dhënë për çlirimin e vendit, Kolonel Kemail Shaqiri vend të merituar në këtë libër i japë edhe Hajrë Gashit nga Rezalla e Re, Komuna e Skenderajt, i cili së bashku me katër djemë braktsi Gjermaninë dhe iu bashkua Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës për të vënë gurë në murin e gjatë të lirisë së popullit nga pushtuesi barbar serb. Si një merakli i madh i armëve dhe mjeshtër i hollë, ai arriti me sukses që të ndërtoi topin 82 mm dhe minahedhësinë 90 mm, që ndihmuan shumë në zbrapsjen e sulmeve të armikut në disa raste, që mund të quhen edhe të jashtëzakonshme. Po ashtu Hajrë Gashi kishte hapur edhe punëtorinë që shërbente për ndreqjen e armëve të prishura. Kontributi i tij i çmuar e me vlerë kombëtare, këtënjeri e ngriti në një figurë të ndritshme duke lëë emër në këtë luftë të shenjtë çlirimtare.

Përpjekje për të njollos një epror që kishte avansuar në tërësi UÇK-në në pikëpamje organizative, të strukturës dhe pörgatutjeve e gatishmerisë luftarake

Kishte kaluar kohë e gjatë që Kemaili nuk e kishte takuar familjen, së këndejmi ai kishte biseduar me Komandantin e Zonës Sylejman Selimin se për disa ditë do të udhëtoj për në Zagreb të Kroacisë. Zatën edhe oficerë të tjerë e bënin një gjë të tillë. Mirëpo për këtë ushtarak sikur këto rregulla nuk vlenin dhe pas largimit të tij të përkohshëm dhe të shkurtër filluan shpifje të pakripta se kinse ai kishte dezertuar nga lufta. Këto përpjekje për ta njollos këtë epror që kishte avansuar në tërësi UÇK-në në pikëpamje organizative, të strukturës dhe gatishmerisë luftarake ishin zëra të lig të lansuara nga njerëz ose gjeloz ose të tillë që nuk dëshironin të kuptonin se edhe Kemaili kishte absolutikisht të drejtë për ta takuar familjen e tij, aq më tepër duke marrë parasysh se lufta përpinë edhe eprorët, të moshuarit, të rinjt, luftetarët e të gjitha gjinive. Këto shpifje u demantuan shumë shpejt me faktin se Kolonel Kemail Shaqiri pas gjashtë ditësh ishte kthyer në Shqipëri e pas Betejës së Kosharës edhe në Kosovë duke dhënë kontributin e tij maksimal e të çmuar në çlirimin e vendit në Zonën Operative të Dukagjinit dhe në atë të Pashtrikut. Një shpifje tjetër ishte trilluar edhe në Shqipëri duke u munduar që të gënjëjnë aq pameshirshëm se kinse Kemaili kishte tentuar që “ dhunshëm” ta marrë pozitën e Komandantit të Operacionit në Koshare i emërtuar “ Shigjeta” për të cilën ishte caktuar Kolonel Rrustem Berisha. Këto gnjështra të paskrupullta ranë në ujë shumë shpejt, ngaqë jo që nuk ishin të vërteta ato thashetheme, por nuk përkonin fare me mënyrën e zjedhjes së strukturës komanduese. Po ashtu, Kemaili e Rrustemi njiheshin shumë herët, përkatësisht kur Rrustemi ishte kadet në shkollën teknike ushtarake në Zagreb, ndërkaq Kemaili ishte në shërbim të karrierës ushtarake. Zatën çdo kush që ka medyshje dhe mendim tjetërfare mund të drejtohet në adresën e qartë e ajo është Rrustem Berisha.

Ideja për të asgjasuar ushtarët serb në Fabrikën e municionit të gjuetisë nuk u realizua!

Pas një inspektimi që ia kishin bërë njësiteve të UÇK-së së bashku me Zëvendëskomandantin e zonës Sami Lushtakun, Kemaili të njëjtit ia kishte propzuar idenë që të sulmohet dhe asgjasohen ushtarët që ishin të stacionuar në Fabrikën e municionit të Gjuetisë në Skenderaj. Ai kishte kërkuar 100 ushtarë me përvojë e të guximshëm dhe një numër të caktuar minahedhës për të realizuar me sukses këtë plan shumë të rëndësishëm për shkak se ishte një nyje strategjike e kontrollit të një hapësire të gjerë nga këto forca pushtuese. Kishte këmbëngulur që kjo ide e tij të aprovohet me çdo kusht, mirëpo nuk kishte marrë përgjigje se a ka minahedhës çfarë ai po kërkonte dhe që ishin të domosdoshëm për të pasur sukses sulmi. Kërkesa e tij e kishte arsyen e vetë, e kishte shkakun e vetë sepse ato forca paraqitnin rrezik për popullatën e Skenderajt, duke ngulfatur çdo levizje dhe aktivitet në atë zonë të qytetit. Pritja e tij mbeti pa ndonjë përgjigje. Se kërkesa e Kolonel Kemail Shaqirit ishte e qëllua edhe në pikëpamje strategjike dëshmon e dhëna se nga kjo fabrikë u sulmua edhe familja e Komandantit legjendar Adem Jashari, paojat tragjike të së cilës i dimë të gjithë.

Njëri ndër rolet kyq të Kolonel Kemail Shaqirit në Betejën e Kosharës!

Beteja e Kosharës është njëra ndër luftërat më të suksesshme dhe më të lavdishme në tërë historinë e çlirimit të Kosovës nga okupatori serb. Pa dyshim se për pjesëmarrësit e kësaj lufte janë thurrur rrëfime krenarie e trimërie sepse pas një pushtimi e sundimi shekullor serb këta heronjë të gjallë e të vrarë arritën që të thejnë kufirin shqiptaro- shqiptar dhe në këtë mënyrë tash në këtë pjesë të qendroj e valoj përgjithmonë flamuri i dy shteteve shqiptare. Fitorja kundër një armate shumëherë më e armatosur dhe shumëherë më e përgatitur si dhe përvojën që kishte fituar në luftërat në pjesë të tjera të ish- Jugosllavisë, nuk do të arrihej sikur të mos ishin inkuadruar epror të zot shqiptar që organizuan, planifikuan dhe udhëheqën me sukses këtë epope çlirimtare. Njëri ndër këtë strateg ishte edhe Kolonel Kemail Shaqiri, i cili kishte rolin e Komandantit të Operacionit të dt-3, pozitë këtë që e kishte pranuar nga Zëvendësministri i Mbrojtjes Fatmir Limaj, të cilin e kishte nënshkruar Shefi i Operacionit Bislim Zyrapi. Lidhur me këtë betejë Kolonel Kemail Shaqiri pasqyron në detaje përgatitjet që ishin bërë në qendra stërvitore në veri të Shqipërisë. Rol të madh kishte luajtur edhe autori i këtij libri, i cili me përvojën e tij i kishte kalitur shumë ushtarë për t’u ballafaquar me armikun, që i numëronte ditët e fundit të pushtimit në tokën Dardane. Ç’është e drejta,pas kthimit të tij nga një pushim i shkurtër 6 ditorë tek familja në Zagreb të Kroacisë, ai në tetor të vitit 1998 ishte kthyer në Tiranë dhe pas dështimit të dy tentimeve për të kaluar në Kosovë ishte i angazhuar në Ministrinë e Mbrojtjes, që e udhëhiqte Halil Bicaj, por gjithnjë në mendje kishte synimin për të hyrë në Kosovë në rastin e parë që i vinte. Mirëpo situata e krijuar nga një ofensivë e gjerë që ndërmori armiku, shumë oficerë e ushtarë ishin detyruar që të tërhiqen në pjesën e shtetit shqiptar. Shi për këtë, Kemaili filloi të punojë me një entuziazëm të pashoq në trajnimin e oficerëve dhe ushtarëve për t’u përgatitur për luftë. Këtë punë të dobishme e të nevojshme e kreu në qendra të ndryshme stërvitore, si në Kalimash, Kolsh, Kukës, Vlanë, Cahan, Babinë, Papaj, në Viqidol të Tropojës, pastaj në Helshan e Burrel, në kohë të ndryshme. Gjatë këtyre stërvitjeve që ishin të inkuadruar edhe oficerë të tjerë, ai arriti që të përgadisë shumë ushtarë nga veprimet themeloe taktike në fushëbetejë si dhe në njohjen praktike të përdorimt të të gjitha armëve të këmbësorisë dhe për këë kontribut të madhe të dhënë në këtë drejtim shumë ushtarë e kujtojnë Kemailin si një kuadër më të shkolluar dhe më me përvojë ushtarake në radhët e UÇK-së Në të vërtetë, Operacioni në Koshare me emërtimin “ Shigjeta” ishte fryt i punës shtatë mujore nga të gjitha aspektet, ndërkaq esenca e përgatitjes së këtij opercioni të gjerë qendron në faktin se stafi i zgjedhur ishte mjaft profesional dhe me përvojë duke filluar nga Komandanti Rrustem Berisha, si njeri i profesionit dhe përvojës luftarake, gjë që ishte edhe një garancë e suksesit. Për shkak të vijës së gjerë të frontit e gjatë 60 kilometra, është dashur që të formohen tri Drejtime Taktike me strukturën e tyre komanduese. Komandant i Drejtimit Taktik numër 3, apo thënë më mirë të Zonës së Pashtrikut ishte Kolonel Kemail Shaqiri. Se roli i këtij ushtaraku ishte i madh në këtë ofensivë tregon se pos që ishte Komandant i Drejtimit Taktik numr 3, ai kryente edhe detyra shtesë siç ishte ajo e Komandantit të Kontrollit dhe komandimit në tërë vijën e frontit të operacionit “ Shigjeta” nga Rrasa e Kosharës e deri në pikëkalimin kufitar në Vërmicë, në gjatësi prej afro 60 kilometra në vijë ajërore. Pra, Kolonel Kemail Shaqiri me thyerjen e kufirit shqiptaro- shqiptar përmbylli një kapitull të çmuar, i cili në historinë e çlirimit të Kosovës do të mbetët një emër i përveçëm për jetë e mot.

Pas përfundimit të luftës, Kemaili aktivizohet në Trupat Mbrojtëse të Kosovës, duke punuar tre vjet radhazi si ligjerues në Akademinë e ksaj Trupe. Me urdhërin e Komandantit të TMK-së Gjeneral lejtant Agim Çeku, ai caktohet Shef i Qendrës Operative të SHP të TMK-së. Këtë pozitë e kryen me sukses të plot tre vite, për tÇu ngarkuar më pas si Këshilltar i Shefit të SHP të TMK-së për operacione Gjeneral Musë Jashari, ndërkaq si detyrë shtesë kreu detyrën e Komandantit të Kontrollit dhe Komandimit me Trupat Mbrojtëse të Kosovës. Para se të lirohet nga detyrat dhe përgjegjësit në TMK, Kemail Shaqiri ishte bartësi kryesor i ceromonisë së varrimit të Presidentit Rugova.

Dhe krejt në fund: Kolonel Kemail Shaqiri ka dhënë edhe vizionet e tij moderne se si duhet të zhvillohet e forcohet ushtria e Kosovës në të ardhmen.

USHTRIA ÇLIRIMTARE E KOSOVËS, ALEATE E NATO-s

December 30, 2022 by s p

Prof. dr. Hysen MATOSHI

Drejtor i Institutit Albanologjik, Prishtinë/

Formati shkencor i këtij aktiviteti vjen pas përpjekjes disaplanëshe në vitet e fundit për ta deligjitimuar të drejtën elementare të secilit komb që të jetë i lirë dhe të vendosë vetë për fatin e vet. Intenca e barazimit të aspiratës shekullore të shqiptarëve për të qenë zot në tokën e tyre me formulimin “ndërmarrje e përbashkët kriminale”, duke e përgjithësuar në këtë mënyrë të veçantën e mundshme të çdo lufte dhe duke mëtuar ta ndryshojë rrënjësisht konceptimin mbi karakterin çlirimtar të luftës së Kosovës, vjen si një prapavajtje në historinë e njerëzimit. Këtë ridimensionim të pazakontë e ahistorik, të paktën, shkenca e ka për detyrë që ta vlerësojë në mënyrë kritike. Në vështrimin tim do të përpiqem të them diçka mbi karakterin përtejkombëtar të luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, që sidomos doli në pah në fazën finale të kësaj lufte, kur bota demokratike e liridashëse u bë faktor për çrrënjosjen e robërisë nga Kosova, duke u dalë në krah aspiratave e sakrificave të shumë brezave të shqiptarëve.

Kundruar historikisht aleancat politiko-ushtarake kanë ekzistuar që në periudhat e hershme të zhvillimit të njerëzimit. Nuk është i panjohur as fakti se lidhja e tyre bëhet mbi baza të një interesi të përbashkët ndërmjet palëve që e pranojnë faktin e të qenët aleatë të njëri-tjetrit dhe kuptohet se sa më të shprehura të jenë interesat e përbashkëta të aleatëve aq më funksionale do të jenë aleancat.

Kosova përbënte njërën ndër ato zona ku autoriteti i forcës së përbashkët ekonomike, politike dhe sidomos ushtarake i ShBA-së dhe i partnerëve të saj, krahas faktorit të brendshëm kosovar, solli përfundimin më të shpejtë të robërisë gati njëshekullore nën okupatorin serb. Edhe pse përmasat e tragjedisë kosovare, e cila përjetohej nga banorët e saj (shqiptarët) për vite me radhë, për Aleancën Veriatlantike kanë qenë të njohura edhe më herët, intervenimi ushtarak ngjau shumë vjet më vonë, pra vetëm në momentin kur kjo aleancë u bind se do të mund t’i realizonte synimet e saj më lehtë, më me pak sakrifica, a thënë më drejt vetëm atëherë kur në tokën e Kosovës e kishte aleatin e saj politik e ushtarak – Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Reagimi vetëm deklarativ i shumicës së udhëheqjes politike të shqiptarëve ndaj terrorit dhe dhunës gjenocidiale të pushtuesit serb në Kosovë, në mënyrë të barasvlershme, te bashkësia ndërkombëtare nxiti vetëm dënimin deklarativ të saj, i cili në rastin më të mirë realizohej përmes ndonjë rezolute joobligative, që miratohej në ndonjërin nga organizmat dytësorë të saj, por që autoriteti i tyre ishte shpërfillur nga serbët aq shumë në krizat e në luftërat e mëhershme të ish-Jugosllavisë. Vetëm dalja në skenë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe fillimi i rezistencës së armatosur të shqiptarëve kundër Serbisë i krijoi të gjitha kushtet e domosdoshme për një përgjigje adekuate nga ana e NATO-s e që për rezultat përfundimtar pati dëbimin e okupatorit nga Kosova. Dhe ishte tërësisht e pakuptimtë të pritej që Aleanca Veriatlantike ta trajtonte seriozisht çështjen e Kosovës dhe aq më pak që ta konsideronte Kosovën për aleate të saj në kohën kur ajo s’kishte ushtri, përkatësisht një forcë të caktuar ushtarake. Në këtë kuptim Ushtria Çlirimtare e Kosovës përbën një kusht të domosdoshëm.

Tashti, më shumë se dy dekada pas përfundimit të luftës, nuk janë të paktë ata zëra, madje edhe mes shqiptarësh, që e kontestojnë luftën çlirimtare të faktorit vendës, duke ia njohur të gjitha meritat për fitore ushtarake Paktit Veriatlantik. Ata ia mohojnë Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës rolin të cilin ia pranon edhe bashkësia ndërkombëtare. Kështu, në dokumentin “Marrëveshja për demilitarizimin dhe transformimin e UÇK-së”, në pikën 25 të tij, pasusi i parë, thuhet: “… komuniteti ndërkombëtar duhet ta ketë parasysh kontributin e UÇK-së gjatë krizës së Kosovës…”. Sipas këtij vlerësimi, Ushtria Çlirimtare e Kosovës jo vetëm që ishte aleate e bashkësisë ndërkombëtare, konkretisht e NATO-s, në krizën a luftën në Kosovë (pavarësisht sesi do ta quajmë atë), por me faktin se duhet të merret parasysh kontributi i saj, dëshmohet se ajo qe një aleate aq e rëndësishme saqë ndihmesa që dha duket e padiskutueshme edhe për organizmat politikë e ushtarakë ndërkombëtarë. Sot në botë askund nuk shtrohet pyetja se kush fitoi më shumë dhe kush më pak, se kush kishte merita dhe kush jo për fitoren e Koalicionit Antihitlerian gjatë Luftës së Dytë Botërore. Kishte më shumë merita Britania e Madhe, Franca, Amerika, apo BRSS-ja, kjo është një pyetje që mund të shtrohet vetëm nga pozita të nihilizmit dhe të naivitetit ngaqë, logjikisht, kur fiton aleanca, fitojnë aleatët që kanë marrë pjesë në të dhe s’do mend që frytet e fitores ata do t’i gëzojnë në përputhje me ndihmesën që e dhanë në luftën e përbashkët. Kjo vlen edhe për humbësit. Kanë pësuar disfatë të gjithë ata që, në një mënyrë a në një tjetër, u ngritën kundër NATO-s dhe kundër sulmeve të saj mbi Serbinë. Disfata e tyre, pos ushtarake e politike, është edhe morale e historike.

Të rralla janë aleancat të cilat kanë funksionuar me aq përpikëri sikundër e kemi rastin e NATO-s dhe të UÇK-së. Të parët, të përkrahur nga mbarë bota përparimtare, u vërsulën me makinerinë ushtarake nga qielli për ta shkatërruar aparatin e shtetit më gjenocidial në botën e këtij mileniumi, ndërsa të dytët qenë faktori i vetëm që luftoi atë ballë për ballë në tokën e Kosovës. Pra, pavarësisht se a luftohej kundër Serbisë nga ajri, nga deti, apo nga toka, një fakt është i pakontestueshëm: ata të cilët në cilëndo nga këto mënyra e luftonin këtë kreaturë shtetërore, me premisa kriminale të organizimit të saj, ishin aleatë ndërmjet vete dhe se të gjithë së bashku e fituan luftën.

Sukseseve të cilitdo nga këta faktorë u gëzoheshin dhe i trumbetonin të gjithë aleatët. Në këtë kuptim, zëdhënësi i NATO-s, Xhimi Shia, gjatë fushatës ajrore kundër Jugosllavisë, një të katërtën e kohëzgjatjes së konferencave të shtypit ua kushtonte luftëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe rezultateve pozitive të tyre kundër forcave serbe, sikundër që radiostacioni “Kosova e lirë” dhe agjencia e lajmeve “Kosovapress”, zëdhënëse të luftës çlirimtare të UÇK-së dhe të vetmet burime shqiptare të informimit nga Kosova atëbotë, flisnin me admirim për rezultatet e goditjeve ajrore të NATO-s mbi makinerinë serbe. Pra, është krejtësisht e qartë se NATO-ja nuk shënoi fitore historike vetëm me sulme ajrore dhe pa asnjë ushtar në tokën e Kosovës sikundër provojnë të dëshmojnë kolumnistët dhe aktivistët tanë të “rezistencës paqësore”, përkatësisht të rezistencës së paqenë, duke e mohuar kështu faktin historik se ajo i kishte mijëra ushtarë aleatë në mbarë Kosovën, se i kishte për aleatë ata që donin t’i vinin pikën zgjidhjes së çështjes shqiptare, por kuptohet assesi ata që donin të zgjidheshin në nivele pushtetore papërfundimisht në kurrizin e kësaj çështjeje.

Intencat e këtilla zhvlerësuese të rolit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, në raport me kontributin e saj për lirinë e Kosovës, për fat të keq, në diskursin tonë publik, që e kultivuan qarqe të caktuara politike e mediale të Kosovës, me kohë, do të evoluonin në akuza ndaj pjesëtarëve të kësaj ushtrie, për të arritur në një situatë të ngritjes së aktakuzave ndaj tyre.

Fakti i të qenit aleat a besëlidhës me Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës nga shumë funksionarë të Paktit Veriatlantik, përkatësisht përfaqësues të shteteve që bëjnë pjesë në të, nuk është mohuar ndonëse kanë munguar nënshkrimet e saj ceremoniale e pompoze. Megjithatë, një gjë është e sigurt: aleancat nuk i lidhin vetëm nënshkrimet, ngaqë ato lidhen, në rend të parë, dhe më fort për interesat e përbashkëta, të cilat në këtë rast u puqën në një objektiv të vetëm: dëbimin e Serbisë nga Kosova, me çka iu hap perspektiva e ndritshme lirisë, pavarësisë e demokracisë në Kosovë, që edhe ishte qëllimi i luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ndërsa NATO-ja, pos që e ka fituar luftën kundër dominimit sllav në Ballkan, duke e zgjeruar në këtë mënyrë sferën e interesave dhe të ndikimit të saj, në këtë luftë e ka dëshmuar forcën dhe aftësinë e saj për ta luajtur rolin e faktorit të vetëm me rëndësi për zgjidhjen e krizave të ngjashme në përmasa globale.

Përfundimisht, liria nuk është më pak e vlefshme vetëm për faktin se ajo u fitua në luftën e përbashkët me aleatët tanë ngaqë, ta zëmë, francezët, po edhe anglezët, në saje të aleancave të mençura dhe parimore, e rifituan lirinë në përfundimin e Luftës së Dytë Botërore. Gjithsesi aleanca me NATO-n nuk duhet parë si hendikep, si pasojë e dobësisë sonë, përkundrazi ajo është arritja më e madhe që e ka shënuar kreu politik i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe, përgjithësisht, shqiptarët e Kosovës, duke zgjedhur më parë se “miqtë” dhe “dashurinë” e tyre për ne, aleatët dhe interesat tona të përbashkëta me ta. NATO-ja, përtej dimensionit historik të bërjes së lirisë, edhe sot e gjithë ditën mbetet rruga më e sigurt e një të ardhmeje prosperuese (paqësore dhe zhvillimore) për Kosovën, për shqiptarët, për rajonin dhe për mbarë botën.

Marrë nga libri: “UÇK – vlerë kombëtare”, botim i Agjencisë Shtetërore të Arkivave të Kosovës, Drejtorisë së Përgjithshme të Arkivave të Shqipërisë dhe Institutit Albanologjik të Prishtinës.