Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Kryeministri Hoti vizitoi Ipeshkvinë e Kosovës

by

-Kryeministri Avdullah Hoti vizitoi Ipeshkvinë e Kosovës, ku është pritur nga Ipeshkvi Dodë Gjergji-

 PRISHTINË, 28 Shtator 2020-Gazeta DIELLI/ Kryeministri i Republikës së Kosovës, Avdullah Hoti, i shoqëruar nga ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi dhe zëvendësministrja e Punëve të Jashtme dhe Diasporës, Teuta Sahatqija, e emëruar nga kryeministri Hoti si pikë kontakti e Qeverisë së Republikës së Kosovës me Selinë e Shenjtë në Vatikan, ka vizituar Ipeshkvinë e Kosovës, ku është pritur nga Ipeshkvi Dodë Gjergji.

Gjatë këtij takimi, kryeministri Hoti e falënderoi Imzot Dodë Gjergjin për mirëkuptimin e Ipeshkvisë së Republikës së Kosovës dhe të të gjithë komunitetit katolik të vendit ndaj masave të Qeverisë dhe të institucioneve shëndetësore të vendit për menaxhimin dhe parandalimin e pandemisë Covid – 19, të cilat, sigurisht, kanë prekur veprimtaritë e bashkësive dhe të komuniteteve fetare. 

Po ashtu, kryeministri Hoti e vlerësoi rolin e Ipeshkvisë së Kosovës në të gjitha proceset historike nëpër të cilat ka kaluar Kosova, si dhe kontributin e saj të rëndësishëm në jetën e përgjithshme shoqërore, kulturore e shpirtërore të vendit.

“Harmonia dhe bashkëpunimi i ngushtë i bashkësive fetare ka krijuar përherë një frymë të veçantë dashurie, mirëkuptimi e tolerance ndërmjet etnive dhe besimeve të ndryshme në Kosovë”, tha kryeministri Hoti.

Ndërsa, ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji, e falënderoi kryeministrin Hoti për vizitën, për mbështetjen e përhershme të Qeverisë, si dhe për miratimin e Projektligjit për liritë fetare.

KUJTESA- MARK GJO’MARKAGJONI

by

NGA FEDERIK RADOVANI-Ishte nëndori i 1944 kur kapiten Mikel Pjeter Prennushi, shkoi e pyeti Mikun e vet në Prefekturen e Shkodres: “Si mendon o Mark, a t’ ikim apo do të zbarkojnë Aleatët këtu?”

Kapiten Mark Gjo’Markagjoni i tha: “Jo bre, po per dy tre muej do të zbarkojnë Aleatët!”

Në gjysë të Janarit 1945 filluene arrestimet e pushkatimet deri thellë në Kelmend…

Kapiten Marku me vllaun Lleshin e shumë mirditas ishin ngujue në shpella, jo vetem tue u vra e sakatue, po edhe tue ju interrnue edhe familjet fatzeza nder kampe perqendrimi…

Një ditë aty nga nandori 1945, kur u ba një vit që komunistët kishin marrë qeverisjen dhe do të zhvilloheshin zgjedhjet, kapiten Marku i veshun oficer i sigurimit shtetit komunist, me një mik të vetin, shkon në Tiranë dhe hyn në hotel “Dajti” per me takue aty misionin anglez. Takohet rreth një orë me ata dhe bisedon per premtimin që i kishin thanë se mbas dy tre muejsh do të kthehemi prap këtu… Del nga hoteli dhe ikë në Mirditë. Porsa ka dalë forcat e sigurimit kujtohen se “Marku ishte veshë me uniformen e tyne, po kot…”

Mbas pak ditësh në Shkoder arrestohet rrobaqepsi Gasper (Lap) Tirana, e torturohet si pak kush per kostumin që kishte veshë kapiten Marku… Po, Lapi qendron e shpeton per mrekulli tue mos pranue asgja. Në fakt Lapi ia kishte qepë kostumin ushtarak Markut…

Me 13 Qershor 1946 mbyllet historia me vrasjen e kapiten Mark Gjo’Markagjonit në pyjet e Mirditës, mbas një rrethimi nga forcat komuniste. Kapiten Marku ishte djali i madh i Gjonit Markagjonit… Po, kujtimi i Tij mbeti i perjetshem se Ai, i kishte të gjitha shtigjet e hapuna per me u largue nga Shqipnia, po i “premë në besë” si qinda të tjerë, nuk u pat largue me qellim që mos me lanë pushtimin e Shqipnisë nga forcat komuniste jugosllave të Titos që, drejtonin komunistat shqiptarë PKSh… Ndersa familjet e nderueme të Tyne kaluene gjithë jeten në vuejtje, burgje e interrnime… Pak Heronjë ka pasë Shqipnia Trima si Kapiten Mark Gjo’ Markagjoni… Që dha jeten per Shqipninë e Lirë Europjane!

            Melbourne, 28 Shtator 2020. 

KQZ nis procedurat për aplikimin e të drejtës së votës së Diasporës

by

Komisioni Qendror i Zgjedhjeve ka nisur punën për realizimin e votimit të shtetasve shqiptarë të cilët banojnë jashtë Shqipërisë. Ditën e sotme KQZ i ka nisur dy institucioneve kryesore të përfshira drejtpërdrejt në realizmin e këtij procesi Ministrisë së Brendshme, (Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile) dhe AKSH-it, (Agjencisë Kombëtare të Shoqërisë së Informacionit) një kërkesë zyrtare për nisjen e bashkëpunimit.

Në letrën dërguar AKSH-it, KQZ nënvizon rëndësinë e gjetjes së një modeli i cili do të garantojë sigurinë e këtij procesi.

“Mbështetja për realizimin e zgjedhjeve në Republikën e Shqipërisë edhe për shtetasit që jetojnë jashtë vendit kërkon aplikimin e platformave tuaja, mbi modele funksionale dhe të provuara në vende të tjera për të garantuar verifikimin e kërkesës së zgjedhësve jashtë vendit si dhe elementët e sigurisë që do të ketë procesi i votimit” shkruhet ndër të tjera në kërkesë.

Ndërsa në letrën zyrtare dërguar Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile, KQZ kërkon bashkëpunim për dërgimin e informacionit për numrin e zgjedhësve  të cilët kanë të regjistruar në RKGJC (regjistrin kombëtar të gjendjes civile) adresën e vendbanimit të përhershëm jashtë territorit të Shqipërisë

Gjithashtu KQZ ka kërkuar bashkëpunimin e kësaj drejtorie edhe për praktikën e ndjekur për regjistrimin e adresave të shtetasve shqiptare që jetojnë jashtë vendit.

Bashkëpunimi këtyre dy institucione me KQZ është një moment rëndësishëm për realizimin e  procesit të votimit të shtetasve shqiptarë që jetojnë jashtë vendit, pasi do të realizojnë procesin e regjistrimit të adresave të shtetasve shqiptarë që jetojnë jashtë dhe regjistrimin e shtetasve shqiptarë që jetojnë jashtë vendit të cilët do të shprehin dëshirën për të marrë pjesë në zgjedhjet në Shqipëri.

Me ndryshimet e fundit në Kodin Zgjedhor, Komisioni Qendror i Zgjedhjeve do të jetë fuqiplotë për të nxjerrë aktet e mënyrës së regjistrimit dhe votimit të shtetasve jashtë vendit.

Kërkesat e plota mund ti lexoni :

Kërkesa e KQZ dërguar AKSH-it (Agjencisë Kombëtare të Shoqërisë së Informacionit)

Kërkesa e KQZ dërguar  Drejtorisë së Përgjithshme të Gjendjes Civile

(Kortezi-Diaspora Shqiptare)

Jo, ore popull i mirë, jo…

by

KAMPET E PËRQËNDRIMIT DHE DEMOKRACIA-

 Nga BAJAME HOXHA – ÇELIKU- Mjerë kush vuajti nën thundrën e komunizmit, dhe lum ai që mundi të mbijetojë me faqe të bardhë, pa u epur përballë përbindëshave të uritur për gjak njeriu. Është e lehtë të gjykosh e ta dënosh një popull vetëm se ai kërkon lirinë, dhe pse mendon më mirë e ndryshe nga ti. Tjetra: ai sistem shfrytëzues e vrastar kishte nevojë për krahun e punës falas. Prandaj, fatkeqësisht, këtë goditje e torturë, e hoqën djem, vajza, nëna shqiptare që patën forcën e shkëmbit për t’i përballuar, që më vonë mbyllën sytë në ofshama e dhimbje të mëdha torturash. Ah, sa më dhimbsen, edhe sot më pikon loti për ato nëna të mjera, që në njërën anë qanin djemtë burgjeve dhe pushkatimeve, në anën tjetër, qanin burrat e tyre kohë më parë të arrestuar e pushkatuar! Pale ne të tjerët, s’jemi fare në defter, që për 45 vjet me radhë, u tërhoqëm zvarrë internimeve nga injoranca dhe krimi. Zot, më vjen edhe më keq për popullin, që një pjesë e tyre, madje intelektualë nuk e kuptojnë gjenocidin që është ushtruar në Shqipëri. Janë shkelur ligjet, cilat ligje? Me çfarë e me cilët, përveçse të arrestuarve, do ta nxirrte kromin, me kë do të thante kënetat, me kë do të bënte fabrika e uzina e bujqësi për të cilat sot thonë: “I bëri Enveri ato mrekulli dhe i prishi demokracia”.

Jo, ore popull i mirë, jo, asgjë të mbarë nuk bëri Enveri! Enveri vetëm vrau e preu sa mundi popullin e vet. Ai i kishte mashat dhe nuk i digjte duart. Të gjitha ato, që ju i quani “mrekullitë e Diktatorit”, i ngriti i burgosuri, o popull! Ai bir nëne, që hante vetëm një pjatë supë me krimba në ditë, dhe që ishte i rrethuar nga policë kriminelë, të cilët, shpesh e flaknin nga muret e larta, ku binte i vdekur. Kur erdhi demokracia e rreme, të gjitha këto gërdalla po jepnin shpirt, ndodheshin në grahmat e fundit nga mungesa e lëndës së parë, nga ndryshku, e çdo gjë ishte e skaduar dhe e prishur. Se gati të konsumuara i sillte Kina, hekurishtet e veta, vetëm të lustruara në dukje, e nuk i rezistonin më kohës. Po e zëmë se nuk do të qenë prishur fabrikat, uzinat, kombinate etj., kush do të ishte ai budalla, që do vazhdonte të punonte pas demokracisë së rreme, për 5 euro në muaj? Apo e shtyjmë, hajde, 50 euro në muaj? Kështu ishin të destinuara të gjitha të vdisnin. Kur dallimi vetëm me Greqinë, pale shtetet e tjera, qe aq mahnitës! Pra, ishim mbrapa botës, fundi dhe mbeturina e botës, leckamanët e botës, Rroba arnuarit e botës, këmbëzbathurit e botës, Ishim turpi pafund i botës. Për fat të keq, ky popull, e piu gjithë kupën e mjerimit!

Që kur vajtën shqiptarët e parë në Francë, të mjerët u vërsulën dyqaneve ushqimore e magazinave të rrobave, si të babëzitur, ashtu si ishin dhe merrnin ashiqare. Dhe kur u sinjalizua drejtori i përgjithshëm, pyeti:

– Kush janë këta kusarë të mëdhenj?

– Janë shqiptarët e ardhur me ambasadën!

E dini si ishte përgjigjja e tij?

– Lërini të marrin sa të duan, të hanë sa të duan, gjersa ta shuajnë urinë 45-vjeçare!

AT ZEF PLLUMI, FRANÇESKANI I MADH QË JETOI DHE VUAJTI “SHUMË SHEKUJ”

by

Shkruan: Sokol PAJA-Para 13 vitesh një emër i lartë i Kishës Katolike, një shqiptar dhe Françeskan i madh At Zef Pllumi do largohej nga kjo jetë për të shkuar në jetën e pasosur të cilën e predikoi dhe shuguroi trupin e shpirtin e tij të veçantë. At Zef Pllumi ishte qëndresa e gjallë përballë përbindëshve komunistë, ishte mëshira në dyluftim me krimet e torturat mizore, ishte falja përballë hakmarrjes, ishte dashuria përballë urrejtjes, ishte e mira përballë të keqes, ishte drita përballë errësirës. At Zefi përfaqësonte qytetërimin perëndimorë përballë injorancës, mizorisë e halabakërisë komuniste. At Zef Pllumi ishte jeta përballë vdekjes, ishte drejtësia përballë padrejtësisë, ishte kujtesa përballë harresës, ishte liria përballë prangave. Me emrin e At Zef Pllumit lidhet e gjithë historia tragjike e persekutimit të Kishës Katolike përgjatë regjimit diktatorial. Kryevepra e tij “Rrno vetëm për me tregue” është një kronologji persekutimi, dhimbje, tmerri, por edhe të një qëndrese fisnike në kushtet kur regjimi i kohës po i asgjësonte klerikët katolikë, fizikisht, institucionalisht dhe ideologjikisht. At Zef Pllumi na la një trashëgimi të jashtëzakonshme, veprat, jetën dhe mësimet e tij të vyera sesi njeriu nuk duhet ta humb shpresën, besimin dhe shpirtin e tij por të qëndrojë dhe të mos i nënshtrohet asnjëherë të keqes, dhe pas frymës së fundit. Ajo trashëgimi që na ka lënë At Zef Pllumi është një institucion atdhedashurie, feje, morali e shprese. Më 14 dhjetor 1946 në moshën 22 vjeçare At Zef Pllumi arrestohet dhe dënohet me tre vite burg. Në vitin 1958 shugurohet meshtar, dhe për 12 vite shërben si meshtar i Dukagjinit. Në vitin 1967 kur në Shqipëri u instalua ateizmi zyrtar,  At Zef Pllumi arrestohet dhe për 23 vite vuan dënimin në burgje dhe kampe të ndryshme si Spaç, Reps, Skrofotinë të Vlorës, Ballsh, Zejmen-Shënkoll, Shën Vasil dhe Tiranë. Një rrugëtim i stërmundimshëm i një njeriu të pafajshëm që ashtu si shumica e popullsisë civile në Shqipëri u persekutua në mënyrën më të pashembullt vetëm se pse deshën lirinë. Veprat testament që na la At Zef Pllumi janë: “Rrno vetëm për me tregue”, “Françeskanët e mëdhaj”, “Frati i pashallarëve Bushatli”, “Histori kurrë e shkrueme”, “Ut heri diçebamus-siç i thonim dje”, dhe “Saga e fëmijnisë”. Sot si kurrë më parë, fjalët e tij tingëllojnë aq të forta dhe frymëzuese. Ajo çka na përcjell At Zefi është një kushtrim për liri, për atdhe, për dinjitet, për moral për dashuri ndaj njëri-tjetrit. At Zef Pllumi ishte heroi i dritës në terrin dhe ferrin komunist. Me dhimbje por kurrë me urrejtje, At Zefi shkroi historinë e përgjakshme të Kishës, një dëshmi tronditëse sesi bisha sllave shkallmoi me tërbim gjithçka fetare në shtetin monist. Dëshmia e At Zef Pllumit për vuajtjet dhe masakrat e komunistëve mbi shqiptarë e klerikë të pafajshëm, është një dritë e pashuar në errësirën  staliniste që sundoi në Shqipëri për 50 vjet.