Politike – Page 370 – Dielli

LETËRSIA DHE RISHKRIMI I HISTORISË….

January 14, 2020 by dgreca

nga leximi i librit “Vdekja e Enver Hoxhës” i P. Kullës/

Shkruan:EUGJEN MERLIKA/

Kohët e fundit në librat e botuara sërishmi u shtua një titull që pushton përfytyresën e vë në provë kujtesën për ngjarje të zhvilluara një të katërt shekulli më parë.”Vdekja e Enver Hoxhës” është titulli i librit, kurse autori i saj, z. Pëllumb Kulla është një firmë e njohur nga lexuesi shqiptar. I afirmuar që herët në botën e humorit, jashtë kafazit të “realizmit socialist”, vazhdoi krijimtarinë e tij që, në gjininë e saj, mbetet pa dyshim në nivelet më të larta të letrave të sotme shqipe. Vepra e re është një hap i madh para n’atë krijimtari, mbasi ka meritën që, nëpërmjet fjalës artistike, të japë ndihmesën e vet në zbulimin e një realiteti tepër të zymtë të së shkuarës sonë, për të cilin ende heshtet, madje ekziston edhe një farë malli.

Nëntitulli i veprës është “Shumë romane në një” dhe shënon drejtimin e parë që i jepet lexuesit në shtjellimin e një gjinije letrare disi të veçantë. Por në parathënien, tepër të shkurtër e po aq konçize, autori zbulon pjerrjen e qëllimin e shkrimit të veprës, që i largohet disi traditës së tij humoristike, duke e vënë në plan të dytë atë, për t’i dhënë më shumë hapësirë përmasave dramatike e tragjike të epokës. Vepra hedh dritë mbi Shqipërinë komuniste të dhjetëvjeçarit të fundit të qënies së saj, madje fokuson qëndrën e saj të gravitetit, majën e piramidës ku vendosej deri në imtësi fati i frymorëve nënshtetas, në një çast kulmor siç është ai i ndarjes së Enver Hoxhës nga kjo jetë.

Autori saktëson: “ Ky libër tregon për Shqipërinë, por nuk është histori. Është një sprovë mbi një nga temat e saj qëndrore, morale.” Është ky shqetësimi i shkrimtarit, ballafaqimi i popullit të tij me një epokë historike të gjatë e të vështirë siç qe ajo e jetuar në vitet 1944-1991, traumat kryesisht morale të kësaj dukurie. Lënda e trajtuar është shpërthyese, mund të japë shkas për diskutime pa fund mbi dobinë e paraqitjes, rrok një gamë të madhe problemesh, personazhesh e mjedisesh, duke vënë në pikëpyetje karakterin e një populli të tërë. Vepra trajton ngjarje të njohura në planin shoqëror e historik dhe autori që në fillim e siguron lexuesin mbi vërtetësinë e tyre. “Për vërtetësinë e ngjarjeve unë ve dorën në zjarr dhe ndryshe nga të tjerët, unë e ve edhe sikur ai të jetë i ndezur!”.

Vërtetësia e ngjarjeve të përshkruara, burimet e sakta të riprodhimit të tyre ndihmojnë lexuesin e ri, por edhe atë më pak të ri, të krijojë idenë e plotë mbi Shqipërinë e Enver Hoxhës, larg demagogjisë, retorikave dhe fasadave të një regjimi që, si objektiv të parë, kishte mbulimin e të vërtetave nëpërmjet një organizimi të përsosur që mund të krahasohej vetëm me atë të Rusisë staliniane. Ky realitet tragjikomik, i përshkruar me mjeshtëri nga autori, merr shkas nga vdekja e Enver Hoxhës, njeriut që hyri në historinë e popullit të tij si sundimtari më jetëgjatë e, ndoshta, më mizori, plot katër dhjetëvjeçarë. Vepra pasqyron ditët e fundit të qëndrimit të trupit të tij pa jetë në “kullën e fildishtë” ku e kishte futur përfytyresa legjendarizuese e një populli të traumatizuar nga terrori deri n’atë pikë sa nuk ishte në gjëndje të pranonte për udhëheqësin e tij as idenë e dukurisë më të zakonshme të ekzistencës njerëzore, atë të vdekjes.

Vepra, gjithmonë duke patur si bosht qëndror figurën e diktatorit dhe prapaskenën e organizimit mastodontik të funeralit të tij, shtjellohet në tre plane kryesore, që do t’ishin secili një roman me vete, por që përbëjnë një radiografi të plotë të shoqërisë shqiptare t’asaj kohe. I pari është ai i rrethit të ngushtë të udhëheqësit, duke filluar nga bashkëshortja e deri tek kuadrot kryesore të partisë e të Shtetit, nga qëndra deri në skajet më të largëta të Vendit, të përshkruara në përmasat e tyre të vërteta të mungesës së vlerave, të dinjitetit, të meritave, një klasë drejtuese e aftë vetëm për t’u jargavitur në lajka e hipokrizi karshi të parit të vet. I dyti është ai i militantëve të partisë, ish partizanëve, komunistëve, heronjve të punës, sigurimsave, të gjithë asaj hordhije jo të vogël shqiptarësh që e patën për nder e krenari të ishin baza besnike dhe e sigurtë e një diktature, e cila kishte si strategji kryesore të saj “luftën e klasave”, atë dukuri të pafund në kohë e mizori, një nga treguesit kryesorë të së veçantës së “socializmit shqiptar”. I treti është ai i viktimave të dhunës “proletare”, i asaj pjese të popullsisë që pagoi me vuajtje të pashëmbullta përkatësinë e të parëve të tyre në pjesën kundër komuniste të shoqërisë.

Episode komike, dramatike e tragjike përbëjnë lëndën e tre mini romaneve. Mjediset e përshkruara me mjeshtëri e vërtetësi janë terreni ku lëvizin personazhet, secili me botën e vet shpirtërore, secili me të veçantën e tij. Ata i ngjajnë një tufe insektesh që vërtiten rreth një llambe që i mban pranë me dritën e saj, por që në takimin me të përzhiten e bien në tokë. Llamba është arkivoli me trupin e Enver Hoxhës, ndërsa insektet janë njerëzit që, për mirë apo për keq, e kanë lidhur fatin e tyre me emrin e tij.

Në këtë galeri të gjërë personazhesh bien në sy, veç grimiorit që është treguesi në vetë të parë i ngjarjeve, Teloja, i plotfuqishmi i sigurisë së “shtëpisë mbretërore” të kuqe, njeriu në hije para të cilit rrijnë gatitu të gjitha kukullat e udhëheqjes së Vendit, Moisi Dhëmblani, një farë poeti oborri i qytetit të lindjes së diktatorit, nënkryetari i presidiumit të Kuvendit popullor në një episod sa komik aq kuptimplotë për të kuptuar mekanizmin infernal të regjimit, sosia e Komandantit që përfundon në arkivol për të ruajtur paraqitjen e jashtëme të tij në sytë e turmave, çifti Rico me kompleksin e tij të besnikërisë e adhurimit për Enverin por dhe me dëshirën për të festuar në një dasëm familjare, Kujtim Gjyzari, i “burgosuri i përjetshëm” i regjimit. Këta e të tjerë lidhen me figurën e Enver Hoxhës si udhëheqës, qoftë për së gjalli, qoftë dhe kur ai gjendet pa frymë në arkivol.

Episodet, të cilat përshkruajnë këto lidhje, janë secili një hallkë e atij zinxhiri të gjatë që qe diktatura e personifikuar nga Enver Hoxha, një sistem në të cilin dhuna, pabesia e mashtrimi nuk njohën caqe, duke krijuar një shoqëri në të cilën frika ishte motivi zotërues i jetës. Kjo ndjenjë, që arrinte të kushtëzonte skajshmërisht çdo qelizë të shoqërisë, gjen shprehjen e saj më domethënëse në të gjitha veprimtaritë që përbëjnë skenën e shfaqjes së fundit të duetit Enver-Shqipëri, që përbën lëndën kryesore të veprës e shqetësimin më të madh të shkrimtarit. Depersonalizimi i bashkatdhetarëve, indoktrinimi skajor i tyre, tjetërsimi i karakterit që humbet vetitë tradicionale të racës, këto janë për autorin dëmet më të mëdha që komunizmi i solli Shqipërisë. Kriza morale në të cilën u zhyt shoqëria, simptomat e së cilës janë të gjalla ende, që i ktheu shumë qytetarë të këtij Vendi në automatë imoraliteti, duke patur për faltore ndërtesat e degëve të brëndëshme e për rrëfyes oficerët e Sigurimit, ishte ndoshta plaga më e thellë që infektoi trupin e Shqipërisë. Ai infeksion, për dobinë e zbulimit të të cilit vazhdojmë të diskutojmë ende sot, qe si një stuhi rrënuese që rrafshoi vlera e karaktere, pothuajse në të gjitha shtresat e shoqërisë. Asaj stuhije gjysëm shekullore i qëndruan individët më të shëndoshë, jo si prejardhje, as si shtresë shoqërore, por si karakter vetiak. Kam përshtypjen se autori është mjaft pesimist e i pezmatuar n’atë drejtim. Në mjediset që paraqet gjen pak motive shpresëdhënëse, ata i shëmbëllejnë një bataku pa kufi, ku notohet nën rrezikun e zhytjes në çdo çast.

Në gjithë këtë katrahurë, që është Shqipëria e ditëve të funeralit, shkrimtari shpëton vetëm një personazh, Kujtim Gjyzarin. Ai është kanakari i autorit, i zgjedhuri i tij, simboli i qëndresës ndaj së keqes, i luftës së pabarabartë me të. Historia e personazhit përbën lëndën e një romani më vete. Jeta e tij është një pasqyrë e mizorisë së një regjimi, që synoi të çthurë moralisht qytetarin, e që nuk nguroi të përdorë dhunën më skajore tek ata që i bënë qëndresë kësaj prirjeje. Kujtimi arrestohet në moshën 17 vjeçare, sepse do të paguajë haraçin e një familjeje në të cilën babai ishte në burg e tre vëllezërit u arratisën për t’i shpëtuar atij fundi. Ishte një i ri idealist i mëkuar me veprat e rilindësve dhe autorëve kombëtaristë të dhjetvjeçarëve të parë të shekullit të shkuar. Ishte një i ri i çiltër e i sinqertë i edukuar me bindjen se e vërteta duhet pohuar në çfarëdo rrethane. Të vërtetën për dënimin e padrejtë të tij nuk e mohon kurrë, madje as para Enver Hoxhës, që shkoi të “vizitojë” burgun. Ky pohim i kushtoi shumë mundime, vite burgu e tortura, por ai nuk u dha edhe kur pësoi zhgënjimin e madh, rrahjen nga bashkëvuajtësit pragmatikë në kërkim të një luge sheqer.

Lotët e tij në birucë, kur merr vesh nga altoparlanti vdekjen e diktatorit, janë një gjetje shumë e bukur e autorit që krijon një tabllo të pashlyeshme nga mëndja e lexuesit. Ato lotë shprehin gëzim e shpresë, por edhe dëshpërim sepse me emrin që vajtonte atë ditë zyrtarisht Shqipëria, ishin lidhur shumë tragjedi e jetë të dhunuara si ajo e vetë Kujtimit, e prindërve të tij e sa e sa viktimave anekënd atdheut. Ata lotë nuk i bashkohen atyre të turmave servile e hipokrite anembanë Shqipërisë, ata lotë janë bilanci i hidhur që vetëdija e kësaj të fundit i bën vetes. Ata lotë shënojnë një fund e një fillim që duhet të burojë prej tyre. Aty duhet të marrë forcën e vet Shqipëria e ardhme për të filluar ngritjen e saj, në të cilën do të kenë një rol të rëndësishëm njerëzit si Kujtimi. Ky është mesazhi i shpresës që, tërthoraz përciell shkrimtari, ky është besimi i tij. Fatkeqësisht kjo nuk qe bindja e atyre që morën përsipër misionin e vështirë të ndërtimit të demokracisë shqiptare pas komuniste.

Për kushtet e veçanta të kombit tonë letërsia është binjakëzuar me historinë dhe ngjarjet e saj më të rëndësishme. Nëse për gjysëm shekulli kemi patur një letërsi që ka ndihmuar politikën për të krijuar realitetin “virtual” në mëndjet e shqiptarëve, duhet të kemi kurajon e forcën të krijojmë një tjetër letërsi që të vihet në shërbim të së vërtetës, mbasi ende “ kushtrimi i të parëve” vazhdon t’a mbulojë e tjetërsojë atë. Përgëzimet më të mira z. Pëllumb Kulla, që me veprën e tij të arrirë jep një ndihmesë themelore n’atë drejtim, duke i bërë një shërbim të çmuar kulturës shqiptare dhe popullit të tij. Shkurt 2009

Mundesitë për t’u Bashkue në nji Kuvend

January 13, 2020 by dgreca

– Ç’’të Keqe ka që Kuvendi të Organizohet nga Komisioni Vatra?-

Nga Mithat Gashi/

Po u jap nji pergjegje te shkurte disa personave qe kane reague ndaj shkrimit tim me titull: “Thirrje Vatranëve: Të Bashkohemi në nji Kuvend -Me drejtësi, matuni, dhe përgjegjësi.”

Qellimi i shkrimit tim ka qene qe te bashkohemi ne nji Kuvend. Po e citoj perseri nji pjese te shkrimit tim:

“Mundesitë për t’u bashkue nën nji Kuvend me datën 25 prill 2020 janë të mundëshme. Antarët e Komisionit që përbahen prej shtatë vetëve e kane lanë nji derë hapun në mbledhjen që kanë ba me 21 dhjetor 2019 në Newburgh, që këtij Komisioni t’i shtohen edhe 2-3 vetë të tjerë dhe të bashkpunojnë për t’organizue Kuvendin me 25 prill 2020, apo po të bien dakord të caktojnë nji datë tjetër.

Po të jetë qellimi që të bahet nji Kuvend i rregullt, ç’të keqe ka që Kuvendi të organizohet nga Komisioni? Ç’të keqe ka që këtij Komisioni t’i bashkohen edhe 2-3 vetë të tjerë dhe te punojnë se bashku mbrenda harmonisë kombëtare për te vû Vatrën në hullinë që meriton?”

Kur te citohet Kanunorja, duhet t’i shikojme te gjitha nenet, dhe jo te citojme ato pjese që na pelqejnë. Ata qe citojnë kanunoren, i pyes, në cilen kanunore jane mbeshtetë strukturat e Vatres keto dy vjetet e fundit?

Simbas nyjes 11, “Zyrtaret e Vatres jane:

-Nji Kryetar;

-nji Sekretar;

-Nji Arketar,

edhe katër Kontrollore.

Keta zyrtare të bashkuar dhe formojnë një Komission të Qëndres dhe zgjidhen për nje mot nga Kuvndi i VATRES , kuvënt i cili eshtë nje mbledhje e përmotëshme e mbajtur nga Delegatët e Degeve të Vatrës.”

Ne 2017, Kryesia u formue me 11 antare. Pra, Kryesia e ka shkele kete nyje qysh ne fillim me krijimin e saj, sepse ka perdore amandamentet qe ma vone i ka ç’fuqizue, apo ka refuzue t’i pranojë, tue mos pase parasyshe qe nji pjese e madhe e ketyne amandamenteve jane aprovue nga Kuvende te Vatres gjate nji shekulli. Prandaj, vetem nji Kuvend i rregullt mund t’i ç’fuqizojë keto amandamente. Jo nji kryetar, apo nji Kryesi.

Po te mos pranojme amandamentet 6c, dhe 11a (qe Kryesise i jep mandat dy-vjeçarë), at’herë duhet te pranojme nyjen 11 te Kanunores ku Kryesia ka mandat nji-vjeçarë. Pyesim: Me cilen Kanunore ka funksionue Kryesia? Në historine e Vatres nuk ka pase raste te tilla ku Kryesia ka qene e paqarte se me cilen Kanunore funksionon. Gjathashtu, kur Kryesise i asht afrue skadimi i mandatit, Keshilli Drejtues, që asht organi ma i nalte mbas Kuvendit, ka aprovue shtymjen e Kuvendit, sikur ka ndodhe disa herë ne keto vjet qe une kam qene antar. Argumentit qe Komisioni hapë rruge për raste te tjera në te ardhmen ku “te pakenaqurit” mund te krijojne komisione jashte strukturave te Vatres, i pergjegjemi. Nëse Kryesia lejon qe mandati i saj te skadohet, at’here asht detyrë e antareve të organizatës që të veprojnë.

Le të shpresojmë që vatranët do të gjejnë mundesitë që të dalin nga rreziku i ndamjes në dy Vatra. Mundësitë janë. Për ndryshe nji nga dy vatrat, me kalimin e kohës, do të zhduket.

Health and Medicine

January 13, 2020 by dgreca

– Selection of events and findings from developments in health and medicine in 2019-/

Scientists discovered a new cure for tuberculosis

Researchers learned that tuberculosis had evolved a terrifying new strain in 2006 that is resistant to antibiotics typically used to fight the disease. Now, a clinical trial in South Africa is showing that a new regimen can cure most patients. In the US, the Food and Drug Administration has effectively endorsed the approach, giving scientists hope that other regulatory agencies will soon approve it worldwide.

Your own body’s fungi may play a significant role in your health

In mice and human patients with pancreatic cancer, fungi seem to proliferate 3,000-fold compared with healthy tissue. Scientists have found that one fungus that can cause skin irritation and dandruff is also linked to inflammatory bowel diseases. Another study found that it was also present in extremely high numbers in pancreatic cancer patients. Administering an antifungal drug got rid of the fungi in mice and kept tumors from developing further.

The re-invasion of measles

Scientists believe New York’s measles outbreak has its roots in Uman, Ukraine, the site of a Rosh Hoshana pilgrimage that attracts tens of thousands of Orthodox men each year. The overwhelming majority of American parents vaccinate their children. But there are ominous trends in vaccine resistance, a byproduct of internet rumors, mistrust of Big Pharma, infatuation with anti-immunization celebrities and the anti-science rhetoric from the Trump administration. As a result, measles returned with a vengeance this year. An outbreak centered in New York City forced Mayor Bill de Blasio to declare a public health emergency in April and order mandatory vaccination in parts of Brooklyn. Public health experts connected the outbreak to Jewish pilgrims who had not been vaccinated and went to Ukraine to visit the grave of a founder of a branch of Hasidism. From there, the measles virus spread to others who visited Israel, and eventually landed in Britain and the United States.

Vaping crisis and opioid-related lawsuits

Across the country there were reports of healthy individuals who ended up in emergency rooms after using a vaping device to inhale nicotine, THC or a combination of the two. Since mid-August, 2,506 lung injury cases and 54 deaths linked to vaping have been reported. Most patients were otherwise healthy and in their late teens and 20s. The likely culprit is an additive made with vitamin E oil, researches say. Several states and cities have imposed bans, mainly on flavored e-cigarettes as a precaution. The legal battle over opioids got underway. Two counties in Ohio with the second-highest rate of opioid-related overdose deaths in the country in 2017 have sued five drug industry defendants. As the number of opioid-related lawsuits against the pharmaceutical industry grew to nearly 3,000, some breakthroughs began to emerge. Oklahoma, the first state to go to trial, won a judgment against Johnson & Johnson for $465 million; the first federal trial, for two Ohio counties, settled just before opening arguments, for $20.4 million. More litigation and negotiations are expected ahead. Purdue Pharma, producer of OxyContin, and the Sackler family who control the company, offered to settle all cases and sought bankruptcy protection to restructure. Two dozen states oppose the deal, saying the family itself should pay more. Three giant drug distributors and two manufacturers offered their own comprehensive settlement. But many states and thousands of local governments have flatly rejected it. In 2020 there will be more bellwether trials around the country, including the first against the big pharmacy chains.

Preventing spread of H.I.V. virus still a challenge while cure is possible in rare cases

Nearly 12 years after the first person was cured of H.I.V., the virus that causes AIDS, researchers reported that they had cured a second patient. Their surprise success confirmed that a cure for H.I.V. is possible. Both milestones resulted from bone-marrow transplants given to the infected patients — to treat cancer, not H.I.V. While this is an unrealistic treatment option for millions of people living with H.I.V., rearming the body’s immune cells might work in the future. Only about one in three men who are at high risk for H.I.V. infection is taking a drug to prevent transmission of the virus, the Centers for Disease Control and Prevention says. One of the main reasons has to do with cost. In May, the Trump administration reached a deal with the makers of Truvada and Descovy to donate pre-exposure prophylaxis, or PrEP, drugs to 200,000 patients annually for more than a decade. Experts said the donation was a good start, but it filled only one-fifth of the need in the United States.

Drug-resistant germs will be one of the nastiest new health threats

Drug-resistant germs of all types thrive in hospital settings and nursing homes: over the last five years, the fungus Candida auris has hit a neonatal unit in Venezuela, forced a prestigious British Medical Center to shut down its intensive care unit and infected nearly 800 people in the United States, with half of patients dying within 90 days. Once C. auris takes root, it is hard to eradicate from a facility. Some hospitals have had to bring in special cleaning equipment and even rip out floor and ceiling tiles to get rid of it.

Debt relief as Medical School’s costs challenge aspiring doctors

The median medical education debt held by graduates in 2018 was $200,000. That does not include credit card debt, which can also pile up as students purchase stethoscopes and study-aid subscriptions, register for licensing exams and travel for testing. These costs can be especially prohibitive for some students, driving young doctors away from lower-paying specialties, such as pediatrics and psychiatry, as well as jobs in rural or less wealthy areas.
To address this problem, Cornell University and Kaiser Permanente have started to waive tuition for medical students, following in the footsteps of New York University last year. State repayment programs, such as CalHealthCares, also promise to help young doctors with debt relief.

Future of Obamacare uncertain

In December, a federal appeals court struck down the individual mandate of the Affordable Care Act, which required Americans to buy health insurance or pay a penalty. But the court did not throw out the rest of the law, putting its fate in limbo even as access to health care has become a central issue in the presidential race. There is no consensus on health care among Democrats. The candidates are divided over how to improve health care. Some want to eliminate private insurance and replace it with a single-payer system, or Medicare for All. Others favor a public option that would preserve private insurance, but give people a chance to choose government insurance.

Work space impact on your brain

When carbon dioxide accumulates in small rooms, it can decrease the amount of communication between brain regions. Researchers have found that inhaling carbon dioxide at levels that are probably not uncommon in crowded spaces like small conference rooms might affect productivity and decision-making skills. This suggests that the recommended minimum air flow for such rooms might not actually be optimal. Instead, it might be worth cracking a door or a window, when possible.

Sperm donation is a poorly regulated business

As genetic testing becomes more widespread, parents, or sometimes their donor-conceived children, are discovering that the wrong sperm was provided by a sperm bank or fertility clinic. Facilities often use poor record keeping, writing sperm vial numbers in pen and ink rather than digitizing the sample data. In a growing number of instances, doctors have secretly used their own sperm for artificial insemination, only to be discovered decades later. One particularly egregious case, in which an Indianapolis doctor used his own sperm to impregnate at least 46 women, has prompted legal changes, including a Texas law that redefined such an act as sexual assault. In many states, the laws applied to such cases remain unclear. Some 200 million girls and women in Africa, the Middle East and Asia have been genitally cut. This traditional ritual, which ranges from nicks to extreme damage to the female anatomy, can cause pain during sex and child birth, and reduced sexual sensation. As some women move to the United States, demand is growing for surgery that can repair the damage.

Powerful industry forces shape world food policy

In India and in other countries, an organization funded by food and beverage companies quietly fights restrictions on sugary or processed foods. The International Life Sciences Institute, an American nonprofit, has been quietly infiltrating government health and nutrition bodies around the world. The organization rejects allegations that it works to advance the interests of the corporate members that provide its $17 million budget, but it championed tobacco interests during the 1980s and 1990s in Europe and the United States. The International Life Science Institute has recently expanded its activities in Asia and Latin America. In China, researchers have noted that the organization helped shape anti-obesity education campaigns stressing physical activity over dietary changes, a strategy long espoused by Coca-Cola.

Psychedelic and personalized medicine offer innovations in treatment

Scientists developed a specialized treatment for a child with Batten disease that involves rapid neuro-degeneration and is fatal. It is believed to be the first custom treatment for a genetic disease because it blocks a mutation unique to the child. Scientists are starting to test the power of psychedelic drugs to treat a range of mental health problems. In September, Johns Hopkins Medicine announced the opening of the Center for Psychedelic and Consciousness Research to study compounds like psilocybin and LSD. One study at the center has already found that psilocybin can be more effective at helping people quit smoking compared with using a nicotine patch…

GJENERAL ABAZ KUPI E GJETI VETEN NE FILOZOFINE E MBRETIT ZOG PER SHTETFORMIM

January 12, 2020 by dgreca

NGA HAKIK MENA/*/

Nuk ka gja ma te mire se sa me perkujtu e nderu jeten e bamat e Abaz Kupit ne keto dite rrapulline ne te cilat kalon raca shqiptare, rrapullime e shkaktume prej ideologjise coroditese te cilen ai me mish, shpirt, pushke e mergim u mundua t’ia parandaloje Shqipnise.

Kemi fole me vite te tana dhe tashma populli I din, per ato qe dojne me dite, se c’ka qe e bani Gjeneral Abaz Kupi.

Zogismi si thelb te filozofise se saj ka shtetformimin. Kriteri i vetem te cilin kjo filozofi perdori per te mbledh njerzit rreth saj ishte kontribut i gjithanshem ne kete shtetformim. Po te analizojme perbamje njerzore te kesaj filozofie aty gjejme Shqipnine e vertete. Aty gjejme te shkollumin dhe te paditunin, gegen edhe tosken, kosovarin dhe camin. Ajo ashte filozofi gjitheperfshirse dhe jo perjashtuese. Ajo nuk asht filozofi Elitash apo te ashtequjtura elita. Aty asht gjithsecili qe e ndjen se shqiptareve u duhet nji shtet. Pikerisht per kete Abaz Kupi e gjeti vedin ne ate filozofi qe dalengadale u personifikua me te.

Pjesmarrja ne xhandarmarine e famshme shqiptare, qe karakterizohej nga besnikeria e larte ndaj shtetit, ia rriti atij reputacionin ne shkalle vendi. Ai kontriboi me pushke ne dore per shkaterrimin pa meshire te levizjeve te Shales, Mirdites, Delvines dhe Fierit, te cilat jane te miredokumentuara si levizje te frymezuara nga shtete keqdashese ndaj Shqipnise per kohen. Habiten njerzit se si ia arriti Ahmet Zogu qe te bante qe te deshtonin te gjitha keto levizje antishtet, kurse shtetaret e Shqipnise se 1997-es, me gjithe ate ushtri e armatim nuk arriten me i tregu vendin Zani Caushit me shoke? Pergjigjja asht krejt e thjeshte! Jane keto burra si Abaz Kupi qe i munguan dhe vazhdojne t’i mungojne ketij shteti motra e vellazen.

Fakti qe Mbreti Zog ia besoj qendresen ne portin e Durresit ne ate kohe Major Abaz Kupit, na tregon shume gjana rreth Mbretit, Abaz Kupit dhe Shqipnise se kohes. Kolonel Selmani e analizon shume bukur ne librin e tij kete fakt. Mbreti nuk kishte besim te ushtria, meqe ajo kishte dhane sheja ne levizjen e Delvines dhe Fierit se ishte nen inflencen e Italise, vend ku shumica e oficereve ishin shkollu. Kjo nuk do me thane se Ahmet Zogu nuk kishte ushtrine me vedi, por se per faqe te zeze te disa oficereve, ashtu si dhe shume te tjereve qe hangren buken e turpit mbas 7 prillit te 1939, pranonin ma mire qe si mbret te kishin Viktor Emanuelin e Italise se Ahmet Zogun e Burgajetit. Perseri Zogizmi, me pragmatizmin qe e karakterizon, u mbeshtet tek besnikeria ndaj shtetit, nderi e burrnia. E natyrisht besimi iu shperblye me Epope. Po, po Epope. Ajo cka Abaz Kupi dhe Ushtaret dhe Xhandaret e Mbreterise Shqiptare bane ate dite asht epopeja ma e lavdishme dhe e randesishme e shtetit shqiptar. Ajo defacto na rreshtoi ne krahun e Aleateve kunder Boshtit. Ne kujtimet e tij Ambasadori Grand na e shpjegon qarte se Mbreti e kishte te qarte se do te kishte nje lufte boterore, nga e cila do te dilnin fitues aleatet. Ai me bindje e rreshtoi Shqipnine drejt perendimit. Por, jetsimi I ketij vendimi te zogizmit drejt Perendimit u krye nga epopeja e Abaz Kupit me shoke.

Ashte e vertete se cka bani Abaz Kupi me 7 Prill na flet per trimnine e burrnine e tij. Por, ajo qe ai bani pas kesaj dite per Shqipnine e Zogizmin na tregon shume per karakterin dhe filozofine e tij ne jete. Ishte kollaj me I qendrue Mbretit e Zogizmit besnik ndersa mbretnonte ne Shqipni, por ishte sacrifice dhe vetmohim me vazhdu ne ate rruge tuj u ende maleve te Shqipnise e kontinenteve te Botes.

Si pjese e planit aleat qe nepermjet Mbretit Zog te krijohej nje front antipushtim Abaz Kupi u kthye ne Shqipni pas nji emigrimi te shkurter. Fisher e pershkruan keshtu arsyen pse British Special Operation Executive (SOE) iu afruan dhe e angazhuan Abaz Kupin ne organizimin e rezistences kunder Italianeve: 1. Ai kishte nje force te konsiderueshme njerzish ne zona te caktuara: 2. Si lider I forcave zogiste ai kishte rreth tij te vetmet forca qe kishin njefare pergatitje ushtarake per kohen ne Shqiperi. Pra Abaz Kupi I vuni pushken dhe nuk e priti me lule pushtimin italian, as I thirri clirimtar, apo bani sehir. Mbretnoret vazhduan, ne koordinim me aleatet te banin organizimin e rezistences, sidomos ne Veri. Pra u luftua ndaj pushtuesve, per aq sa ishin mundesite, gjate 1939, 1940, 1941 dhe 1942. Deri me 1942-in komunistat nuk e kishin qite as edhe nje pushke. Abaz Kupi iu pergjigj pozitivisht thirrjes se komunistave per mbledhjen e Pezes. Ai iu bashkua Frontit. Fakti qe Abaz Kupi iu bashku Frontit I hoqi komunistave armen e propagandes kunder nacionalistave. Imagjinoni se cila do te kishte qene propaganda e tyre kundrejt zogistave sikur Abaz Kupi te mos merrte ate vendim. Nga ana tjeter qendrimete tij ndihmuan dhe historine tone qe te mund te lexojne qendrimet e Aleateve ndaj nacionalizmit ne Shqipni. Une them se Abaz Kupi I ka ba nderet me te medha Zogizmit gjate Luftes se Dyte Boterore, biles personalisht e coj deri aty sa pa dyshim them se nuk e lejoi me vdeke. Qendrimet e tij gjate kesaj Lufte ia cjerrin masken propagandes komuniste ndaj nacionalizmit e Zogizmit. Kjo ishte arsyeja qe Enver Hoxha me shoke donin me e vra me cdo kusht.

Ideali I Shqipnise Etnike ishte vija ndarese mes nacionalizmit dhe internacinalizmit shqiptar. Ne Mukje, ai pa se Shqipnise i bahej nder me luftu komunizmin njisoj si pushtimin. Ai e kuptoi se ngadale Shqipnise po I bahej gati nji pushtim edhe ma I zi. Zogizmi zyrtarisht I vuni pushken komunizmit ate shtator te 1943. Kete lufte ai se pushoi deri sa vdiq. Kesaj lufte I sherbej edhe krijimi I Levizjes se Legalitetit, edhe pjesmarrja ne Komitetin Shqipnija e Lire. Ai bani te pamundunen per Shqipnine, fatet e se ciles ishin percaktu tjeter kund. Edhe pse u ndje I tradhtum nga aleatet, te cileve u ndejti gjithmone besnik, perseri per hater te zogizmit, nderit e burrnise, per hater te Mbretit reagoi me fisnikeri. Kujtimet e Xhuljan Emrit jane nje ilustrim I shkelqym I atyne diteve te trazume.

Ne kete dite duhet me fole edhe per ato qe ai la ne Shqipni. Vujtjet e tyne filluan me 11 prillin e 1939. Zogistat I kan fillu internimet dhe vuajtjet ne prillin e 1939. Qe nga ajo dite dhe deri diten qe iken nga internimet e Lushnjes ne vitet 90 nuk e pane nje dite te mire. Dhe pse? Sepse baba dhe gjyshi I tyne deshti dhe mbrojti Shqipnine, sepse baba dhe gjyshi I tyne deshti qe Shqipnija te rreshtohej nga Aleatet, sepse baba dhe gjyshi I tyne deshti Shqipnine Etnike, sepse baba dhe gjyshi I tyne ishte besnik I Mbretit te Shqiptareve, besnik I Shqipnise. Shqiptaret I kane borxh nje “Na falni” te madhe kesaj familje e shume te tjerave.

Uroj qe Zoti i paste fale parajsen Abaz Ages!

Uroj qe familjes Kupi Zoti t’ua shperbleje vuajtjet.

Uroj qe shqiptareve tu ndricohen mendjet qe me nderue herojt e vet!

Falemnderes

*Fjalimi i kryetarit te Partise Levizja e Legalitetit per SHBA ne diten e perkujtimit te Gjeneral Abaz Kupit, organizuar me 11 Janar ne Queens, NY

Fotografi që flet sa një mijë fjalë…

January 10, 2020 by dgreca

-një bisedë imagjinare në atmosferën e Mini Shengenit Ballkanik/

Bisedë imagjinare në atmosferën e Mini Shengenit Ballkanik. Influenca Ruso-Turko-Serbe, tubacioni Moskë-Ankara për zhvlersimin e “TAP” , shitja e Kosovës, përccarja nga Tirana zyrtare, “vëllai i shqiptarëve” dhe armiqt historik të Kombit/

Nga Frank Shkreli*/

\“Vëllai i shqiptarëve” në takim me “miqtë” historikë të Kombit shqiptar/

Vuçiç, Erdogan, Putin në një takim në Turqi, ditët e fundit, për të inauguruar tubacionin e ri të gazit midis Rusisë dhe Turqisë – një shenjë tjetër kjo e një afrimi gjithnjë e më të madh midis Moskës dhe Ankarasë, jo vetëm në fushën energjetike, por edhe në fusha të tjera, përfshirë edhe bashkërendimin midis tyre, të politikave të përbashkëta për shtrirjen e influencës së tyre në vendet e Ballkanit Perëndimor – përballë projektit për krijimin e një Mini Shengeni Ballkanik, propozuar nga Beogradi, i mbështetur nga Shqipëria, por jo nga Republika e Kosovës.

Në një bisedë imagjinare midis tyre, për Shqipërinë dhe shqiptarët, gjatë atij takimi në Turqi, Erdogani i siguron miqtë e tij Vuçiç dhe Putin se shqiptarët, jo vetëm që nuk do të jenë pengesë për krijimin e të ashtuquajturit Shengen Ballkanik, madje Tirana zyrtare dhe kryeministri i atij vendi do të jenë mbështetësit më të zellshëm të kësaj nisme aq me rëndësi për interesat strategjike të gjithë nesh rreth kësaj tryeze, u ka thënë mysafirëve udhëheqsh turk, megjithëse Kosova nuk dëshiron të jetë pjesë e këtij projekti.

Erdogani: “Kosova është Turqi. Ndërsa Shqipëria e konsideron Turqinë si vend strategjik të saj, pasi shqiptarët janë deklaruar si vëllezërit tanë, por edhe ne i konsiderojmë ata si vëllezër. Miku im i ngushtë, Kryeministri i Shqipërisë, Rama më ka siguruar se Shqiptarët, jo vetëm që nuk do të kundërshtojnë, por do të mbështesin Mini Shengenin Ballkanik, siç u pa edhe në takimin e fundit në Durrës. Të gjithë jemi të vetëdijshëm se nuk ka nismë më të mirë se ky projekt, që të shtojmë influencën tonë të përbashkët në trojet shqiptare dhe t’i largojmë shqiptarët sa më shumë nga influencat perëndimore, duke marrë parasysh, natyrisht edhe interesat tona ekonomike dhe politiko-ushtarake që sjell Mini Shengeni Ballkanik për të gjithë ne rreth kësaj tryeze, në Ballkanin Perëndimor.

Ndërkaq, Erdogani falënderoi Vuçiçin për nismën dhe për miqësinë e tij me Kryeministrin shqiptar për ta bindur atë që jo vetëm të bëhet pjesë e këtij projekti por edhe për mbështetjen e tij të fortë që ai i ka dhënë kësaj nisme — sepse, sipas Erdoganit, pa pjesëmarrjen e Shqipërisë Mini Shengeni Ballkanik nuk do të ishte i plotë dhe, madje mund të dështonte krejtësisht.

Vuçiç: “Pikësëpari, të falënderoj nga zemra miku im Erdogan për mbështetjen e vendit tim gjatë viteve, sidomos për investimet e mëdha dhe strategjike që vendi yt ka derdhur në Serbi vitet e fundit si dhe për miqësinë tuaj me mua personalisht. Por, sidomos, të jam mirënjohës për përkrahjen që i kini dhënë këtij projekti, për të cilin unë kam punuar në heshtje dhe pa bujë, për aq shumë vjet, si një objektiv strategjiko-historik për rivendosjen e influencës, jo vetëm ekonomike serbe në Ballkan – që disa e cilësojnë si rithemelimi i ish-Jugosllavisë – por nga i cili do të përfitojmë të gjithë ne, pasi me këtë projekt, ne shërbejmë si derë e hapur edhe për ju të shtrini influencën tuaj në rajon. Por, më vjen keq të them se me gjithë sigurimet e Kryeministrit Rama që Kosova do të bëhej pjesë e kësaj nisme, fatkeqësisht, udhëheqësit e Kosovës kanë vendosur të pozicionohen kundër këtij projekti, tani për tani, që t’i bashkohen pra këtij projekti, por kam besim se miku ynë i përbashkët, Erdogan, si të qetësohet diçka atmosfera politike në Prishtinë, do të luajë kartat e nevojshme në Kosovë, ku siç e dimë të gjithë, ai gëzon edhe përkrahje të konsiderueshme atje.”

Ndërkaq, Putini, si një dhelpër e vjetër e dëgjon me vëmendje bisedën dhe bën sikur nuk është aq i interesuar – megjithëse i pëlqejnë shumë ato që thanë Vuçiçi e Erdogani, dhe brenda vetes kënaqet, kur të tjerët bëjnë punën e tij dhe të ish-KGB-së, anëtar i të cilës ishte dikur, si mjeshtër për të përfituar nga ujërat e turbullta politike kudo e, sidomos, në Ballkan, kur punën e bëjnë të tjerët në dobi të Rusisë. Në sipërfaqe, Moskovi, ashtu me durim e gjakftohtësi nuk tregon ndonjë shqetësim alarmues për përçarjet, për të cilat folën më përpara Erdogani e Vuçiçi, midis shqiptarëve në Tiranë dhe në Prishtinë. Përkundrazi, brenda vetes ndihet i kënaqur për mosmarrëveshjet midis shqiptarëve, jo vetëm për sa i përket projektit të Shengenit Ballkanik, por edhe për një mori çështjesh të tjera ndër shqiptare që duket se po keqësohen dita ditës. Për të cilat, fatkeqësisht, përfaqësuesit politikë shqiptarë –në të dy anët e kufirit shqiptaro-shqiptar–duket se nuk po gjejnë një gjuhë të përbashkët për të vepruar në interesin madhor të Shqipërisë e të Kosovës dhe të shqiptarëve në përgjithësi, anë e mbanë trojeve të veta.

Më në fund ndërhyri edhe Putini: Mos u shqetësoni për mosmarrëveshjet dhe grindjet midis shqiptarëve, miqtë e mi! Në qoftë se shikoni historinë e tyre, kështu kanë qenë këta gjithmonë. Ju e dini edhe historinë tonë me ta. Madje edhe Stalini, para se të bëhej mik idhull i Enver Hoxhës, i kishte thënë jugosllavëve se për sa i përket atij, Shqipërinë ju mund ta hidhni në det. Kështu që, ne as sot as kurrë gjatë historisë nuk kemi pasur ndonjë interesim për shqiptarët, me përjashtim kur kemi mbrojtur interesat e vëllezërve tonë ortodoksë serbë. Kështu që edhe sot, politika e Rusisë ndaj shqiptarëve është si politika serbe ndaj shqiptarëve! Kur flas për historinë, miku im Erdogan e di këtë më së miri duke marrë parasysh periudhën 500-e ca vjeçare të okupimit otoman të trojeve shqiptare. Është kjo një traditë nga e cila shqiptarët ende as sot nuk janë shkundur. Ju duhet ta dini se, në qoftë se Shqiptarët, do të ishin vërtetë të bashkuar rreth interesave të tyre kombëtare, ata do të ishin pengesa më e madhe për realizimin e qëllimeve tona të përhapjes dhe të forcimit të influencës tonë në atë pjesë të Evropës. Prandaj, miqtë e mi, Erdogan e Vuçiç,mos derdhni lot për përçarjet midis shqiptarëve, duke pretenduar se gjoja doni edhe Kosovën të bëhet pjesë e Shengenit Ballkanik. Në të vërtetë, për realizimin e objektivave tona të vjetra në Ballkan, ne kështu na duhen shqiptarët: të ndarë e të përçarë. Prandaj mos u shqetësoni miqtë e mi! Ne i kemi sot shqiptarët, ekzatësisht, aty ku na duhen dhe si na duhen të jenë,për realizimin e interesave tona në Ballkanin Perëndimor, që një ndër to është ëndrra e Serbisë për të dalë në det.. Ju ndoshta nuk mund ta merrni me mend këtë, por Shqiptarët, ashtu siç janë sot të përçarë, madje edhe kur kemi të bëjmë me interesat më jetike kombëtare të tyre, të mirë e të këqij, shqiptarët janë tanët. Si të tillë, ne i shesim dhe i blejmë shqiptarët si të na teket dhe kur të na teket”, ka përfunduar Putini bisedën imagjinare midis tre udhëheqësve “miq”të Shqipërisë dhe shqiptarëve.

Ndërsa presidenti bullgar si pjesëmarrës në atë takim, i habitur për ato që dëgjoi në kurriz të interesave shqiptare në rajon, nga goja e gjoja miqve të shqiptarëve strategjikë, nuk tregoi ndonjë interesim që të merrte pjesë në këtë bisedë (imagjinare), pasi vendi i tij është tanimë anëtar i Bashkimit Evropian dhe plotësisht i integruar në organizmat euro-atlantike. Për më tepër, Bullgaria, ndryshe nga vendet e përfaqësuara nga udhëheqësit në takimin e mësipërm që u mbajt në Turqi ditët e fundit, ka theksuar vazhdimisht rëndësinë e bashkëpunimit dhe të fqinjësisë së mirë me Shqipërinë dhe Kosovën, në funksion të zhvillimit dhe orientimit të tyre euroatlantik të Ballkanit Perëndimor. Pasi dëgjoi këtë “bisedë”imagjinare midis trojkës së lartë përmendur, udhëheqësi bullgar falënderoi Zotin që vendi i tij është pjesë e një enti tjetër ekonomiko-ushtarak euro-atlantik, ku vendi i tij ka të drejta dhe përgjegjësi të barabarta me të gjitha vendet e tjera anëtare. Por, duke i thënë vetes se me “miq të tillë strategjikë”, shqiptarët nuk paskan nevojë për armiq, u largua nga ajo bisedë (imagjinare) shumë i shqetësuar për shqiptarët, duke menduar se sa keq na qenkan punët e shqiptarëve.

Është ky një shënim imagjinar për një bisedë imagjinare që mund të ketë ndodhur ose jo. Por, në të vërtetë, përshkruan një situatë mjaft reale, në marrëdhëniet aktuale midis udhëheqësve të dy shteteve shqiptare, Shqipërisë dhe Kosovës – ndërsa, njëkohësisht, pasqyron debatin e ditëve dhe javëve të fundit në lidhje me projektin e ashtuquajtur Mini Shengenit Ballkanik të mbështetur nga Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, një debat ky që siç duket ka ndarë e përçarë shqiptarët si rrallë herë në historinë e tyre.

Na ka mbetur të shpresojmë se fatin e Shqipërisë, të Kosovës dhe të shqiptarëve kudo që janë, ta ketë Zoti në dorë, për inat të armiqve që shtihen si miq të shqiptarëve, por edhe për “Inat të Djallit dhe të vet Shqiptarëve”, siç është shprehur dikur At Gjergj Fishta.

Ish Drejtor i VOA-s për Euroazinë*