• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Legendary journalist and political commentator Cokie Roberts dies at 75

September 17, 2019 by dgreca

Renowned ABC News journalist and political commentator Cokie Roberts has died at the age of 75.

Roberts won countless awards, including three Emmys, throughout her decades-long career. She has been inducted into the Broadcasting and Cable Hall of Fame and was cited by the American Women in Radio and Television as one of the 50 greatest women in the history of broadcasting. She was named a “Living Legend” by the Library of Congress in 2008. 

“We will miss Cokie beyond measure, both for her contributions and for her love and kindness,” her family said in a statement. 

Her death was due to complications from breast cancer.

Roberts, born Mary Martha Corinne Morrison Claiborne Boggs, said she got the name “Cokie” from her older brother, who couldn’t pronounce Corinne and dubbed her Cokie instead. The name stuck with her ever since.

“Cokie Roberts will be dearly missed,” said James Goldston, president of ABC News. “Cokie’s kindness, generosity, sharp intellect and thoughtful take on the big issues of the day made ABC a better place and all of us better journalists.”

Roberts was “a true pioneer for women in journalism,” Goldston said, “well-regarded for her insightful analysis of politics and policy in Washington, D.C., countless newsmaking interviews, and, notably, her unwavering support for generations of young women — and men — who would follow in her footsteps.”

She is survived by her husband, fellow journalist Steven Roberts, her children, Lee and Rebecca and her six grandchildren.

Roberts graduated from Wellesley College in 1964 with a degree in political science and began her career in radio as a foreign correspondent for CBS in the 1970s and started covering Capitol Hill for National Public Radio in 1978, reporting on the Panama Canal Treaty. 

She was assigned to Capitol Hill full-time in the early 1980s, serving as the network’s congressional correspondent for more than a decade.

(MORE: 7 columns by Cokie Roberts that showcase her wit and wisdom)

Roberts co-anchored ABC’s “This Week” with Sam Donaldson from 1996 to 2002. She also served as political commentator, chief congressional analyst and a commentator for “This Week” during her three decades at ABC.

Before joining ABC News in 1988, Roberts spent more than two decades at outlets including WNEW (1968), KNBC-TV (1974-77), CBS News (1974-1977) and NPR starting in 1978. She was also a correspondent for MacNeil-Lehrer Newshour and a contributing senior news analyst for PBS.

Additionally, she wrote eight books, largely focusing on the role of women in American history, many of which were New York Times bestsellers. 

She had recently acknowledged a struggle with her health.

“Over the summer, I have had some health issues which required treatment that caused weight loss. I am doing fine,” she said in a statement after the “This Week” appearance. “I very much appreciate the kind comments I have received and expect to be, as I have been, working away in the days and months to come, covering what promises to be a fascinating election. I am grateful to everyone who has been in touch and sent their well wishes. Thanks for caring.”

Roberts was diagnosed with breast cancer in 2002 and was successfully treated. When she was diagnosed, she spoke about her longtime work urging women to get regular mammograms.

“Fortunately, in the course of my efforts to inform others about the disease, I learned about the benefits of early detection,” she said in a statement at the time, The Washington Post reported. “Now I am the beneficiary of that information.”

She told the Post that her cancer diagnosis didn’t give her a newfound perspective on life, because she already had one.

“I had a healthy perspective on life already,” she said to The Washington Post. “I have always cared more about family than my career. I lost my father at age 58 in a terrible accident and I lost my sister at age 51. So I didn’t need any extra perspective on life.” 

During a Facebook Q&A in 2013, when asked what was the best part of her career, she said that her family has been “by far the best part” of her life.

“I’ve been blessed in my life with been a long and happy marriage that produced two wonderful children who have in turn each produced three spectacular grandchildren and that is by far the best part. In terms of career, I’ve been lucky to have many interesting jobs and loved most of them. The ability to develop expertise and then be able to use that knowledge in broadcasting is gratifying. And I find writing books particularly satisfying,” she wrote in her response to the Facebook question.

Roberts came from a political family: she was the daughter of (Thomas) Hale Boggs, the former Democratic House majority leader and representative from New Orleans. Her father was also a member of the Warren commission that investigated the assassination of President John F. Kennedy.

Hale Boggs died in a plane crash in Alaska in 1972, and his wife – Roberts’ mother – Lindy Boggs was elected to fill her late husband’s congressional seat.

Lindy Boggs was later appointed to be the U.S. ambassador to the Holy See by then-President Bill Clinton in 1997.

Roberts’ siblings also took a liking to politics. Her older brother, Thomas Boggs Jr., was a lobbyist and her sister Barbara Boggs Sigmund was the former mayor of Princeton, New Jersey. Her younger brother, William, died as an infant, and her other two siblings have died as well.

In an interview earlier this year, Roberts noted that she was “the only person in my original nuclear family who didn’t run for Congress. Now, they didn’t win all of them – the only one that never lost an election was my mother.”

But she filled that void with her foray into journalism.

“I have always felt semi-guilty about it. But I’ve sort of assuaged my guilt by writing about it and feeling like I’m educating people about the government and how to be good voters and good citizens,” she told The Washington Post.

Roberts married journalist Steve Roberts in 1966, after meeting at a political event in Ohio four years earlier when they were both in college.

Steven Roberts worked as a reporter at The New York Times for many years, and in a 2017 interview, Cokie Roberts credited her husband as being “my mentor when I started off as a journalist.”

“I had always been a good writer, and so I started reporting and writing. He was a big help to me, and we did a lot together,” she said for an oral history project developed by the House of Representatives.

Steve Roberts said in a New York Times interview in 2017 that he was “bowled over” by his wife’s intellect.

SLIDESHOW: Cokie Roberts through the years

“Marrying the right person is the single most important decision you’ll ever make in your life. Everything else is secondary. From the very beginning, I knew what an extraordinary person Cokie was,” Steve Roberts said in the Times article, which was published to celebrate their then-50 year union in 2017.

The pair got married under an apple tree in the backyard of her family’s home in Bethesda Maryland, and then-President Lyndon B. Johnson and first lady Lady Bird were among the 1,500 guests in attendance. The home stayed in the family, and was Cokie and Steve Roberts’ home at the time of her passing.

Full statement from the family of Cokie Roberts:

Her loving family announces the passing of journalist and author Cokie Roberts, due to complications from breast cancer, on September 17.

Born Mary Martha Corinne Morrison Claiborne Boggs on December 27, 1943, Cokie was – first and foremost – a wife, mother, sister, daughter, aunt, cousin and friend.

Cokie’s career as a journalist at National Public Radio and ABC News took her to the heights of her profession, and her success as an author on history and family put her on the best seller list.

But her values put family and relationships above all else.

She is survived by her husband of 53 years, journalist, author and professor Steven V. Roberts, her children Lee Roberts and Rebecca Roberts, her grandchildren Regan, Hale and Cecilia Roberts and Claiborne, Jack and Roland Hartman, along with numerous nieces, nephews, and cousins.

She is also survived by friendships and by causes that she put her time, resources and energy into that are too numerous to count.

We would like to thank the staff at the National Institutes of Health for their dedication, expertise, work and incredible care for Cokie during her illness.

We will miss Cokie beyond measure, both for her contributions and for her love and kindness.

We are hopeful that Cokie now goes to join her parents, former Members of Congress Hale and Lindy Boggs, her siblings Barbara, Tom and William, who predecease her, and her God.

Filed Under: Politike Tagged With: Cokie Roberts-Dies at 75

VJOSA Osmani në Vendlindjen e Dr. Rugovës

September 17, 2019 by dgreca

LDK-ja-A po rikthehet sikur në kohën e Presidentit Rugova ?

Cerrcë, 16 shtator 2019 -Gjatë një vizite që i bëri fshatit Cerrcë të Istogut, vendlindjes së Presidentit historik, Ibrahim Rugova, kandidatja e Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK) për kryeministre, Vjosa Osmani, ka thënë të hënën se “LDK-ja po rikthehet sikur në kohën e Rugovës”.

“Asnjë vend nuk mund të jetë më krenar se ju sot. Cërrca është vendi që i dha Kosovës mendjen më të urtë, më të ndritur dhe më këmbëngulëse që njeh historia jonë e re, arkitektin e pavarësisë, Presidentin Rugova, që ishte sublimim i përpjekjeve tona për liri, pavarësi e demokraci”, ka thënë Osmani.

Ajo ka pohuar se LDK-ja e ka besimin e plotë të banorëve të vendlindjes së Rugovës dhe “këtë besim tuajin nuk mund ta blejë dhe as ta tjetërsojë askush”. “Këtë besim dhe përkrahje tuajën do ta ruaj në përjetësi duke dërguar në vend synimin e Presidentit tonë Rugova për një shtet demokratik, të lirë dhe të pavarur, në miqësi të përjetshme me miqtë tanë euroatlantikë”, ka thënë Osmani.

Kandidatja e LDK-së për kryeministre, potencoi se secili qytetar që vërtetë e donë Kosovën është rugovist në zemër.

Osmani ka thënë se do të jetë besnike dhe konsistente e qytetarëve në Zyrën e Kryeministrit, duke luftuar me vendosmëri çdo shkelje të ligjit dhe duke garantuar barazi për të gjithë.

Kandidatja e LDK-së, ka folur për vizionin e saj për një Kosovë të zhvilluar dhe demokratike, ku sundon ligji dhe kthehet shpresa e të rinjve në shtetin e tyre.

Filed Under: Politike Tagged With: Vjosa Osmani-ne Vendlindjen e Rugoves-Behlul Jashari

DOSJET- SIMON MIRAKAJ : KOHA E SHFAROSJES-Një Libër Homazh për Viktimat e Diktaturës

September 14, 2019 by dgreca

Libri”Koha e Shfarosjes” Promovohet sot në Vatër, ora 11 e 30. Ejani ta shfletojmë së bashku këtë libër dëshmi për viktimat dhe aktakuzë për shkaktarët e tragjedisë ndaj shqiptarëve, të cilët ende nuk kanë kërkuar falje /

Nga Simon Mirakaj/*

Mbas fitores së forcave aleate mbi fashizmin, Shqipëria u gjend për fat të keq e pushtuar përsëri nga një diktaturë tjetër, ajo komuniste. Vendet e Europës Perëndimore mbas mbarimit të luftës së Dytë botërore filluan rindërtimin e vendit, ndërsa europa lindore e në vecanti Shqipëria filluan ndërtimin e burgjeve e të kampeve të intemimit. Shqipëria u kthye në një shtet-burg, një shtet i cili u rrethua me tela me gjemba. Historikisht popujt vuajnë nga pushtuesit, ndërsa ne, pra populli shqiptar u kap rob nga shqiptarët komunistë që torturuan një pjesë të madhe të popullit vetëm e vetëm se mendonin ndryshe, se donin një Shqipëri të lirë e demokratike. Instalimi i diktaturës komuniste u përball me rezistencën e nacionalistëve, me rezistencën e antikomunistëve, si kryengritja e Malësisë Madhe në 1945 me heroin legjendar Preng Calin, Llesh Marashin. Kryengritja Postribës me prijësin e saj Jup Kazazin, kryengritja e Zhapokikës në jug në Tepelenë. Këto kryengritje, kjo rezistencë u mbyt në gjak nga bandat e kuqe që kishin zënë popullin e vet rob. Nëse do kishte cmim për krime, Shqipëria duke marrë në konsideratë sipërfaqen dhe numrin e popullsisë do zinte vendin e parë.

Pas ardhjes së komunistëve në pushtet, ndëshkimi i parë iu dha inteligjencës që ishin të shkolluar në Perëndim, klerit katolik në vecanti, në mënyrë të vecante prifterinjve ne veri te Shqiperise ku binomi per fe dhe atdhe i shoqeroi kudo. Prifterinjte katolike dhe te shkolluarit ne perendim u goditen, sepse ishin te gjithe te shkolluar ne universitetet me te mira te evropes dhe se perfaqesonin familjet fisnike dhe patriotike. Pra, ky ndeshkim i padegjuar as nga pushtuesit ju dha familjeve, ku te paret e tyre kishin ndenjur me pushke ne krah kundra pushtimit otoman, qe kishin nje kontribut te madh ne pavaresine e Shqiperise dhe atyre familjeve qe kishin ndenjur me pushke ne krah kundra serbeve, kundra cdo pushtuesi. Shpata e padrejtesise dhe e ndeshkimit mizor ra mbi keto familje, se ato ishin kundra komunizmit, kundra diktatures komuniste qe e depersonalizoi njeriun. Por kishte dhe nga ata qe e sfiduan vdekjen me qendrimin e tyre dinjitoz. Po sjell ndem1end dy personalitete, Musine Kokalari, qe vinte nga nje familje intelektualesh e patriotesh nga Gjirokastra, qe ne gjyq iu drejtua trupit gjykues: -Une nukjam komuniste, por kjo nuk dote thote se une e dua Shqiperine me pak se ju. Ndersa Pader Anton Harapin, nje nder me te medhenjte e kishes katolike, kur po e dergonin me e ekzekutu te shoqeruar nga toga e pushkatimit, rruga duke shkuar per te vendi i ekzekutimit ishte gjithe balte, njeri prej policeve i thote: -Pse e ngre veladonin, ti po shkon me u ekzekutu. Pader Antoni i pergjigjet se edhe atje dua te shkoj i paster. Diktatura komuniste nuk mund te jetonte me inteligjencen, u mundua qe ta van-ose ate. Nga diktatura u ekzektuan me gjyq e pa gjyq gjashte mije njerez, kater mije jane pa van·. Pati mjaft patriote antikomuniste qe ju drejtuan popullit per t’i shpjeguar se kush eshte komunizmi, se per fat te keq njeriu eshte i predispozuar te shkoje e te kerkoje te panjohuren, sidomos ne vende te pazhvilluara si Shqiperia. Kole Bib Mirakaj i eshte drejtuar popullit ne nje takim: -Degjoni te dashtun pjesemarres! Nese do mbeshtesni komunizmin, dijeni se keni me kerkue pushke me vra veten e s’keni me e gjete. Koha tregoi se paska pase te drejte. Nje miku im prej Oroshit te Mirdites, Ded Gjon Markagjoni, i biri i Kapidanit me tregonte se kishte shku Mehmet Shehu ne Mirdite pasi e kishte mbytur ne gjak dhe mbledhe katundet perreth per te folur per sukseset e arritura. Mbasi mbaron fjalimin i drejtohet turmes se kush e don fjalen. Mbas disa minutash heshtjeje e merr fjalen nje burre i vjeter: Ndigjo or shoku Mehmet, erdhi turku e thame, turki te ikin e dreqi le te vije, erdhi nemcja e thame nemcja te ikin e dreqi te vije, erdhi taljani e thame italjani te iki e dreqi le te vije, tash ka ardhe ai qe kena kerku or ti.

Diktatura komuniste shkaktoi nje tragjedi te padegjuar ne historine shekullore te vendit tone, tragjedi mbi njerez krejtesisht te pafajshem, kete tragjedi do ta kishte lakmi dhe Shekspiri. I vetmi faj i ketyre familjeve ishte se ata donin nje Shqiperi te lire e demokratike. Diktatura komuniste zhduku ajken e kombit. Antikomunizmi, revolta kunder diktatures pati dhe ne vitet e mevonshme, si kryengritja e Spacit, ku te burgosurit therrisnin poshte komunizmi, poshte diktatura komuniste, !Rrofte Shqiperia e lire. Ne kete kryengritje per here te pare mbas tre dekadash u ngrit flamuri pa yllin e kuq. Kryengritja u mposht nga sadistet, duke vrare kater djem te rinj e duke riburgosur qindra te tjere. Diktatura na ndau nga njerezit me te afert, por nuk na ndau dot nga deshira per dije, na vrau, por nuk mundi me vra endrren per liri, na burgosen, por kurre nuk na burgosen shpirtin e lirise. Kauza jone fitoi. Perandoria e se keqes u shemb. Liria erdhi, por ne themelet e saj ka shume gjak, ka shume qe u martirizuan per liri e demokraci, ka shume jete te humbura ne burgje e kampe intemimi, ka shume qe jane pa varr. Mbas shembjes se komunizmit nuk degjuam as nuk pame nga keta, qe ishin drejtperdrejte fajtore per kete tragjedi te shkaktuar nga padrejtesia te kerkonin falje !

Mbas vitit ’90-te shume te burgosur, qofshin keta shkrimtare, apo njerez te thjeshte filluan te shkruajne, t’u japin intervista mediave vendase e atyre te huaja per torturat ne burgje, ne kampet e intemimit. Pati mjaft botime, te cilat vazhdojne te shkruhen edhe sot nga te burgosurit, apo nga trashegimtaret e tyre. Mendoj se eshte pergjegesi morale e detyre patriotike qe trashegimtaret e ketyre familjeve, tashme te shkolluar te shkruajne e te nxjerrin ne pah jo vetem vuajtjet, por edhe vlerat e tyre patriotike. Se, ne rast se ne jemi sot edhe pse te cunguar si territor nga fuqite e medha, jane perpjekjet, sakrificat e ketyre qe kane sfiduar edhe vdekjen per me mbrojte kufijte. Per mua eshte kenaqesi e madhe qe miku i idealeve antikomuniste, Sokol Paja ka marre persiper te shkruaje per familjen Paja prej Malesise se Madhe, qe e pagoi shtrenjte padrejtesine e shkaktuar nga diktatura. Kjo me jep kenaqesi te madhe se trashegimia vazhdon ne frymen e saj patriotike, atdheu mbi te gjitha.

Libri “Koha e shfarosjes” i shkruar prej gazetarit, Sokol Paja i cili ne familjen e tij pati te pushkatuar, te vrare me top, te burgosur, te internuar, pasuri te konfiskuar e njerez te persekutuar e perndjekur prej sigurimit per 30 vjet me radhe eshte nje liber homazh per familjaret e tij te pavdekshem. Keta tribune lirie dhane jeten dhe nuk u perkulen para komunizmit. Libri “Koha e shfarosjes” pershkruan hakmarrjen komuniste kunder ketyre familjeve antikomuniste. Represioni, agresiviteti dhe masivizmi i torturave ishte ne limitet e genocidit ku ne theme! te idese ishte shfarosja familjare e antikomunisteve. Ky liber eshte nje pasqyre e ferrit komunist qe shqiptaret jetuan per 50 vjet. Ky liber ben nje paraqitje te detajuar sesi u vrane, u persekutuan dhe u perndoqen familjaret e familjes Paja ne Rrjoll te Malesise se Madhe. Libri pershkruan sesi keta familjare edhe para plumbit komunist nuk u perulen e perkulen, por rane me nder, dinjitet e krenari per Shqiperine e lire. Shpresoj se nuk do jete e larget koha qe keta njerez, keta patriote qe umartirizuan, do ngjiten ne piedestalin qe meritojne. <;do popull ka heronjte e vet, heronjte jane guximtaret, jane luftetaret e lirise, disidentet e vertete, ata qe kundershtuan instalimin e diktatures komuniste, jane nenat tona heroike qe rriten nje brez plot dinjitet edhe pse ne kushte 9’njerezore e te perbuzuna nga padrejtesia komuniste. Keto jane krenaria e kombit. Librat qe risjellin ne vemendje te kaluaren tone te dhimbshme kane shume rendesi, jo vetem per te njohur te kaluaren e trishte, por ato japin mesazhe qe kjo histori mos te perseritet dhe te kemi nje demokraci te konsolidume, qe brezi i ri te kete nje te ardhme me te sigurt ne atdheun tone te bekuar.

Simon Mirakaj, Tirane, me 23.8.2019 -Parathenie e librit”Koha e Shfarosjes”

Filed Under: Politike Tagged With: Simon mirakaj-Koha e Shfarosjes-Sokol paja

Europa dhe monopoli qeveritar

September 13, 2019 by dgreca

Nga Ilir Levonja/Pa u futur thellë në termat e ekonomisë, monopoli a monopolizimi ka lidhje të drejtë për drejtë me një artikull a produkt tregu, ku shpesh qeveritë investojnë për ta patur nën kontroll. E kanë bërë dikur ta themi përshembull me ullirin a duhanin. Dhe padyshim që po e bën kjo qeveri apo dhe disa të tjera më përpara, me çështjen e anëtarësimit të shqiptarëve a Shqipërisë në Europë. Nuk ka pak minuta që Edi Rama poston foto me diçitura inkurajuese për një ”po” nga kancelarja Merkel me qëllimin se është ai i cili po e fut vendin në Europë. Në të vërtetë shqiptarët kanë hyrë prej kohësh në Europë. Ajo që nuk ka hyrë aty është pikërisht ngrehina e shtetit të tyre, jo ata. Se ata kanë kohë dhe po vazhdojnë. Kurse ngrehina e shtetit të tyre ka ngelur në klasë. Më me dinjitet është një pastrues i banjove publike në Bruksel, se sa një nënpunës i admistratës së ngrehinës, se sa një kuadër dikund aty. Dhe normalisht auditori rreth saj nuk është asgjë tjetër, një tufë teserexhinjsh, të moshuar dhe zyrtarë që e shikojnë të ardhmen vetëm përmes perspektivës së partisë. Pjesa tjetër është dy a tri grupe interesi që katër vjet janë blu dhe katër të tjerë rosë a lejla. Ca fytyra të lodhura nga pushimet ekzotike dhe kakofonia e ligjëratave nëpër studio mbi të drejtën, ligjin, kushtetutën dhe referencat si e bëri dhe si ja bëra. Futjen e parë shqiptarët e bën më 2 korrik 1990, madje me forcë, pasi ngrehina e shtetit të tyre ua ndalonte me bajonetë tek koka. Pastaj e vijuan me malet e Greqisë, me pasaportat fallco ku shumë syresh që sot flasin studiove i shisnin sa frëngu pulën. Më pas me gomonet dhe trailerat e bananeve a rrobave të vjetra. Vijuan me llotot kanadeze dhe amerikane. Me bashkimet familjare sa u kërkojnë edhe llogari shteteve pritëse për ndihmën sociale a kartat ushqimore etj. E vazhdojnë me kontratat e punësimet në fushat sociale si në shërbimet me bluzat e bardha etj. Pra shqiptarët vet janë futur dhe nuk e di përse sot çështja e futjes a e anëtarësimit në Europë duhet të bekohet nga zyrtarët e ngrehinës shtet. Dhe përse duhet që këta të rrahin gjoksin duke thënë se po këputen duke dashur të anëtarësojnë vendin. Nuk është aspak meritë e Edi Ramës as e ndokujt tjetër. Dhe ta dini që se të gjithë e duan këtë anëtarësim një orë e më parë. Por e duan me mënyrën e tyre, për përfitimin personal e jo të shqiptarëve. Përshembull Edi Rama, me që është edhe kryeministër, nëse vërtetë e do Shqipërinë në Europë, e kishte futur me kohë. Mjafton ta kishte çuar vendin në zgjedhje të parakohëshme. Të garantonte zgjedhje të lira etj., si në Kosovë momentalisht, të jeni të bindur se Shqipëria do kish fituar. Eshtë fare e thjeshtë, hapi rrugën vendit tënd, jo vetes dhe Shqipëria në mos anëtarësim 100% do i kish çelur negociatat. Por kjo nuk ndodh pasi mendësia e monopolit tek ne është dominante, një mendësi arkaike e kulturës së diktaturës së proletariatit. Jemi në kufijtë kohorë ku më shumë shqiptarë ka jashtë se në Shqipëri, ndaj është qartësisht e kuptueshme që jemi në Europë, jemi parlamentarë. Dhe jo vetëm aty. Jemi plotësisht, ndaj futja në Europë e ngrehinës së shtetit nuk ka pse bëhet çështje. Nuk ka pse t’i ofrojmë kohës tonë heronjë fallco të tipit Rama. Heronjtë e vertetë janë shqiptarët që për tridhjetë vjetë vetëm ikin, janë bërë zogj shtegtarë, ikin. Ndaj dhe i gjen kudo ku shkon. Sikur në Zelanëdn e Re po t’iu bjeri rasti, ta dini se do gjeni shqiptarë. Pra Europa ka qënë dhe është monopol i juaj dhe jo i Edi Ramës me shokë.

Filed Under: Politike Tagged With: Ilir Levonja-Europa-monopoli qeveritar

DI MAIO, MINISTRIA E JASHTËME DHE GAFAT PËR T’U HARRUAR

September 12, 2019 by dgreca

Nga GIAN ANTONIO STELLA/

  E përktheu Eugjen Merlika/

            Herkuli i vogël gjithënjë në këmbë, në shekull Luigi di Maio ia doli mbanë. I rrëzuar nga votimi në Abruzzo, në Sardegna, në Basilicata, në Piemonte dhe në Evropianet, në mes të gushtit dukej se kishte rënë nokaut një herë e përgjithmonë. Çfarë thua: si kukulla e Karoselit të vjetër, e veshur mirë e me kravatë si ai, ka dalë në shesh përsëri. Madje ka marrë ministrinë e Jashtëme. Urime. E sigurtë është se shkon në Farnesina mbasi ka unazuar një sërë shumë të gjatë rrëshqitjesh, kacafytjesh, gafash, shpërthimesh…. Për Zotin një gabim trashanik si ai që i shpëtoi mbi Amerikën e Jugut mund edhe të ndodhë. A e kujtoni? E kishte me Renzin të cilit i tha mjaft në facebook saqë bëri një kollotumbë të paharrueshme duke paditur Matteon e urryer se “kishte pushtuar me arrogancë gjënë publike si në kohët e Pinochet-it në Venezuelë”. Po si, u hodh përpjetë webi: ngatërron diktatorin kilian me ndonjë tjetër udhëheqës karaibas? Në Shangai, më 2018, shkoi më keq. Në dy mbledhje e quajti udhëheqësin kinez Xi Jinping kështu : “Ping”. Për t’u mbajtur mënd. Më pak zëmërdhemshur qenë izraelianët kur në petkun zyrtar të nënkryetarit të Dhomës së deputetëve, vizitoi me të besuarin Alessandro di Battista fshatin Bil’in, duke paditur qeverinë e Tel Aviv-it se i ndalonte delegacionit të tij të hynte në rripin e Gazës dhe u betua: “ “Atë që themi ne e bëjmë: nëse L5Y do të vijë në qeveri, do të njohim shtetin e Palestinës. Një nismë, për t’a thënë diplomatikisht, pak e nxituar. 

            I pajisur me një anglishte jo tamam në lartësinë e rolit të ri, por me një të folur të rrjedhëshme dhe tërheqëse (në Pomigliano d’Arco dikush e quan Giggi “gojëtari”) nuk duhet të ketë shumë probleme: Gianni De Michelis, i vendosur nga Bettino Craxi në Farnesina, u praktikua në gjuhën në dy muaj. Problemet mund t’i ketë më shumë për karakterin tymues, shpesh të treguar në këto vite, krejtësisht të papërfillshëm kundrejt kundërveprimeve të Vendeve të tjera. Siç ka ndodhur për ngulmimin me të cilin ka folur e stërfolur mbi daljen e Italisë nga euro, duke u shtyrë edhe dy vjet më parë, në dhjetorin 2017, katër muaj para votimeve që do të fitonte, të thonte në një intervistë televizive: “Nëse do të arrihej në referendum, të cilin e quaj si mjetin e fundit, është e qartë se un do të votonja për daljen sepse do të nënkuptonte se Evropa nuk na ka dëgjuar”. Për të mos folur për marrëdhëniet me “makinën evropiane”, të sulmuar në ballë të gjërë deri në majin 2018 duke bërë një front të përbashkët me Matteo Salvinin: “Ne kemi kundër eurokratët të zgjedhur nga kurkushi. Sigurisht qendra drejtuese ka frikë, i trembet ndryshimit. Lidhjet evropiane duhen rishikuar sepse n’Evropë luhet loja më e rëndësishme për të financuar të gjitha masat ekonomike që i japin të drejta shoqërore italianëve”. Sigurisht, mbas votës përcaktuese të dhënë nga Lëvizja në zgjedhjen e Ursula von der Leyen (në sajë të këshillës së Giuseppe Conte-s?) si kryetare e re e Komisionit evropian, është e mundëshme që Evropa të jetë më e gatëshme të hapë një fazë të re me drejtuesin e ri politik grilin. E të harrojë disa dalje të tij. Si ajo e vitit 2015 në dobi të Ukip-it të Nicholas Farage. Sigurisht ai mbulohej duke thënë se “do të jetë rrjeti ai që do të vendosë” se me kë do të rrijmë apo të mos rrijmë por ai ishte shumë i rrjeshtuar në krah të fanatikut më të madh të Brexit-it: “Do të jetë kryeministri i ardhshëm anglez e me të n’Evropë do të bëjmë një grup të përbashkët”.

            Veç pasojave të “mosmarrëveshjeve”, t’i quajmë kështu, me amerikanët mbi mos pranimin e njohjes së Juan Guaidò si president i Venezuelës e më shumë mbi hapjen ndaj Kinës nëpërmjet memorandumit të vetmuar dhe veç mërive të vjetra me Angela Merkel (e mërzitur, duket nga zgjedhja italiane mbi Farnezinën), ministri i ri i jashtëm duhet të  qepë, mbi të gjitha, marrëdhëniet me Francën e Emmanuel Macron-it. Nuk do të jetë e lehtë. Jo vetëm Di Maio ishte lidhur së bashku me mikun e tij më të mirë, Matteo Salvinin, me armiken më të keqe të presidentit francez, pra Marine Le Pen, por ishte mburrur në dhjetor: “Jam krenar: kërkesat e francezëve në sheshe kundër Macron-it ne i kemi vënë në ligjin e bilancit”. Sikur të mos mjaftonte kjo, në janar kishte hedhur një thirrje të frymëzuar nga kryengritja në sheshet franceze: ”Jelek-verdhë mos u tërhiqni! Nga Italia jemi duke ndjekur betejën tuaj nga dita që jeni dukur për të parën herë, duke ngjyrosur me të verdhë rrugët….”. Pastaj kishte zbrazur gjithë armët kundër ministrit të Brëndshëm parizian Christophe Castaner. Pra i kishte dhënë jelek-verdhëve, për inat të kazanave të plehrave të përmbysur dhe vetrinave të prishura, patentën e të qënit demokratë të sinqertë: “E dijmë mirë se lëvizja e juaj është paqësore”.

            Sikur të mos mjaftonte akoma, kishte dashur të takonte për t’i inkurajuar dy drejtues të lëvizjes përtejalpeve duke twituar: “Era e ndryshimeve ka kapërxyer Alpet!” Një e shtënë me të vërtetë e tepruar. Me një mea culpa përfundimtare para telekamerave të “Çfarë kohe bën” të Fabio Fazios: “Jo, nuk do t’i takonja më. Jam larguar prej tyre. Kur pashë se një pjesë e jelek-verdhëve donte të krijonte një listë shkova t’i takonja. Por zbuluam se kishin ide pak të dhunëshme dhe shkatërruese”. Na falni vonesën…. Çfarë do të bëjë tashti si drejtues i diplomacisë italiane? Kushedi…. Një gjë është e sigurtë: në rolin e tij tejet të brishtë, këshilla e parë i ngjet një fjale t’urtë të Venetos të dashur për alpinët: më parë se të flasësh hesht.

            Corriere della sera, 5 shtator 2019            E përktheu Eugjen Merlika

Filed Under: Politike Tagged With: -MINISTRIA E JASHTËME-Eugjen Merlika, GIAN ANTONIO STELLA-DI MAIO

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 386
  • 387
  • 388
  • 389
  • 390
  • …
  • 655
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • “Çamëria… heshtja që vret”
  • SHQIPTARËT DHE PROJEKTI EVROPIAN PËR MAQEDONINË E VERIUT A MUND TË DEGRADOJË NË NJË NARRATIVË ILUZORE?
  • Brigitte Bardot: “seks bomba bionde” që revolucionarizoi kinemanë franceze
  • “Leksikoni i së drejtës publike – Nocione dhe institute të së drejtës publike”
  • Lugina e Preshevës dhe e drejta e munguar për shtetësi dhe votë në Kosovë
  • Vlora Nikçi: “Prindër, mbështesni ëndrrat e fëmijëve”
  • Federata “Vatra” përshëndet zhvillimin e Zgjedhjeve Parlamentare në Kosovë dhe uron Kryeministrin Albin Kurti e Lëvizjen Vetëvendosje për fitoren
  • Yllka Lezo për median europiane: Shqiptarët kërkojnë drejtësi të paanshme në Hagë
  • Sot dita e lindjes së atij që i dha Shqipërisë Pavarësinë numër 2: Thomas Woodrow Wilson
  • DR. STEPHAN RONART (1933)  : “JA SI PJETËR BUDI DO TA RISHKRUANTE LETRËN E TIJ DËRGUAR 4 SHEKUJ MË PARË DUKËS SË SAVOJËS PËR TURIZMIN AKTUAL NË SHQIPËRI…”
  • PLUHUR VEZULLUES YJESH NGA LASGUSHI IM
  • BASHKËBISEDIM KULTUROR – Kristo Floqi dhe Komedia Shqiptare
  • MESAZHE TË BUKURA NJERËZORE
  • Kushtrim Shyti, djali i mësuesit, poetit dhe dëshmorit të UÇK-së, Mustafë Shyti, vizitoi Vatrën
  • KOSOVO CINEMA IN NEW YORK CITY: DOUBLE BILL WILL SCREEN IN MANHATTAN AND BRONX FOR BRONX WORLD FILM’S 15th ANNIVERSARY

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT