Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PAJTIMI KOMBËTAR!

by


1-a-man-knows-a-manZ. Bujar Nishani dekoroi 67 nacionalistë të ekzekutuar nga ajo, që Institucioni i Presidentit të Republikës së Shqipërisë e konsideron si, “Dora kriminale e një grupimi të bolshevikëve shqiptarë të orientuar nga të dërguarit jugosllavë”/1-franku

                                   Nga Frank Shkreli/

Ende nuk kanë pushuar debatet dhe komentet në lidhje me deklaratat e vizitës së fundit të Kryeministrit të Shqipërisë, Z.  Edi Rama në Serbi – debate këto shpesh të ashpëra, të pasqyruara jo vetëm në median e shkruar dhe vizive midis gazetarve dhe analistëve në të dy anët e kufirit, por edhe në nivelet më të larta politike të dy qeverive shqiptare.  Ishin këto debate dhe komente që disa i cilësuan si një përplasje politike, e pa parë deri më tani midis Tiranës dhe Prishtinës zyrtare në lidhje me raportet midis Shqipërisë me Serbinë dhe rolit që duhet të luaj ose jo Shqipëria në dialogun midis Prishtinës dhe Beogradit.  I gjithë ky debat ka lënë një shije shumë të hidhur në radhët e shqiptarëve që mendojnë se komente dhe debate të tilla nuk kontribojnë aspak në krijimin e raporteve vëllazërore dhe pajtimit midis shqiptarëve të rajonit, debate që fatkeqsisht kam frikë se mund të kenë pasoja negative afatgjata për konsolidimin e interesave të përbashkëta kombëtare të shqiptarëve në Ballkan.

 Ndërkaq, një debat tjetër i ashpër u shkaktua ditët e fundit në nivelet më të larta të politikës shqiptare, ndërkohë që Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Z. Bujar Nishani dekoroi 67 nacionalistë të ekzekutuar nga ajo, që Institucioni i Presidentit të Republikës së Shqipërisë e konsideron si, “Dora kriminale e një grupimi të bolshevikëve shqiptarë të orientuar nga të dërguarit jugosllavë”, duke theksuar në të njëjtën kohë se dekorimi i atyre martirëve, “Eshtë një detyrim dhe përgjegjësi historike e Shqipërisë së sotme euro-atlantike.”  Ndërsa ka mbrojtur vendimin e tij si të merituar përballë kritikave të ashpra — në mendimin tim të pa arsyeshme dhe të pa nevojshme nga qarqet më të larta të qeverisë së sotme në Tiranë për dekorimin e këtij grupi — Presidenti Nishani arsyetoi vendimin e tij duke thënë se, “Ata u ekzekutuan në mënyrën më kriminale të mundshme pasi ishin kundër shitjes së trojeve shqiptare tek të huajt” dhe se, “Ata u ekzekutuan se kërkonin orientimin perëndimor të Shqipërisë”.

Unë mendoj se vendimi i Presidentit të Republikës për dekorimin e këtyre martirve për të cilët vet ish-udhëheqsit komunistë kanë thënë se ishte gabim të vriteshin se ishin të pafajshëm – është plot me vend dhe si i tillë duhet të shikohet si një hap tjetër i Presidentit Nishani drejtë pajtimit kombëtar aq të nevojshëm për shqiptarët dhe shërimit të plagëve —  trashëgimi këto të një regjimi që edhe sot duket se e ruan hijen e vet, dhe jo vetëm hijen, në institucionet qeveritare dhe në mbarë shoqërinë shqiptare.  Presidenti Nishani, është i vetmi udhëheqës shqiptar i këtyre 25-viteve të fundit, i cili gjatë mandatit të tij, në kapacitetin e tij si kryetar i shtetit shqiptar, që është përpjekur të sjellë sado pak pajtim e harmoni në shoqërinë shqiptare, duke kujtuar viktimat e komunizmit dhe duke njohur dhe duke shprehur keqardhje dhe mirëkuptim për vuajtjet e të përndjekurve të pafajshëm të regjimit komunist.   

Prandaj reagimet e ashpra ndaj vendimit të Presidentit Nishani për të dekoruar një grup shqiptarësh të ekzekutuar nga regjimi enverist, shkaktojnë që të bëhet pyetja se kush dhe pse mund të jetë dikush kundër pajtimit kombëtar?  Kujt i intereson dhe kush i frynë erës së grindjeve të përhershme dhe frymës së mos-pajtimit dhe të urrejtjes të vëllait me vëlla? Në interes të kujt është ringjallja e urrjejtjes që regjimi komunist kishte ndaj kundërshtarëve të tij për pothuaj gjysëm shekulli?  70-vjet pas mbarimit ë Luftës së Dytë Botërore, në asnjë vend të Europës, të lindjes ose të perëndimit, nuk vihet re ky fenomen si një vazhdim i kësaj lufte gati të thuash civile dhe urrejtjesh ideologjike në radhët e një kombi, ashtu siç dëshmojnë debatet dhe komentet aktuale në shoqërinë shqiptare.  Duke qenë se besoj që pajtimi kombëtar i shqiptarëve është i doemosdoshëm, jo vetëm për një të ardhme më të mirë, por edhe për ekzistencën dhe identifikimin kombëtar të shqiptarve, më habiti shumë reagimi i ashpër ndaj vendimit të Presidentit të Republikës, fillimisht nga Zëvëndës Ministri i Mbrojtjes së Republikës së Shqipërisë, Petro Koçi si dhe debati për “ballistët” dhe “partizanët” i zvilluar në Kuvendin e Shqipërisë të ënjtën, midis Kryeministrit Rama dhe përfaqsuesve të opozitës.   Petro Koçi është shprehur se dekorimi nga Presdienti Nishani i atyre që ai cilëson si “bashkpuntorë të pushtuesit fashist” , “Deshmon që e djathta nuk po distancohet dot nga ish bashkpunëtorët e fashizmit, ndryshe nga e majta që është distancuar qartazi dhe prerazi nga fajet dhe krimet e komunizmit”, ka shënuar ai.  I nderuari zëvendës ministër, po të ishte e vërtetë se jeni distancuar nga krimet e komunizmit, besoj se nuk do ta zhvillonit këtë debat sot për ballistët.  Ju e dini fare mirë se krimet e regjimit komunist të Enver Hoxhës nuk kanë të bëjnë asgjë me luftën kundër pushtuesve të vendit.   Si pjesëtar i një qeverie të një vendi antar i NATO-s, ju duhet ta dini mirë se vendi juaj si asnjë vend tjetër ish-komunist, nuk është përballur as nuk kini në mend të përballeni me krimet e regjimit komunist. Si rrjedhim, përçarjet dhe mosmarrveshjet që kanë pllakosur politikën dhe shoqërinë shqiptare do të vazhdojnë duke ua lënë trashëgimi brezave të ardhëshëm urrejtjen e përhershme ndaj njëri tjetrit.  Është kjo një trashëgimi që me të vërtetë doni tua leni fëmijve tuaj, që të urrejnë gjithë bashkatdhetarët e tyre që mund të mendojnë ndryshe, për hir të një të kaluare të tmershme?  Fatkeqsisht duhet të konstatohet se pajtimi kombëtar nuk është në interesin dhe as në agjendën kombëtare të shqiptarëve.

Por udhëheqsit e mirëfilltë duhet ta dinë se mos pajtimi kombëtar, madje edhe 70-vjet pas mbarimit të Luftës së Dyrtë Botërore, ka pasoja tragjike për një popull, si kombi shqiptar.  Natyrisht se pajtimi nuk është i lehtë dhe paraqet sfida, pa marrë parsyshë se cili është ose mund të ketë qenë konflikti.  Por pajtimi është i doemosdoshëm, sepse në mungesë të pajtimit kombëtar, sidomos kur konfliktet midis palëve janë tepër të acaruara në një shoqëri me institucione politike pa tradita demokratike siç është shoqëria shqiptare, gjëndja përkeqësohet mëtej, duke çuar, Zot ruajna, në konflikte të reja.  Prandaj është detyrë dhe përgjegjësi madhore e udhëheqsve më të lartë të vendit që me deklaratat e tyre të papërgjegjshme të mos i fryjnë erës së konfliktit dhe të mos-pajtimit, por të punojnë drejt vendosjes së besimit dhe bashkpunimit midis palëve në konflikt dhe shoqërisë në përgjithsi.  

Pajtimi kombëtar është diçka që nuk mund të imponohet nga jashtë.  Por duhet të ndërmirret nga vet shoqëria dhe institucionet e saj.  Shoqëria shqiptare nuk është përballur me të vërtetën e së kaluarës së saj komuniste, megjith pretendimet e zëvendës Ministrit të Mbrojtjes, Petro Koçi se e majta shqiptare “është distancuar qartazi dhe prerazi nga fajet dhe krimet e komunizmit”.  Kjo Nuk është e vërtetë!  Peshkopi afrikano-jugor Desmond Tutu ka thënë se e vërteta është thelbi i pajtimit. “Nevoja për të zbuluar të vërtetën mbi historinë e tmershme, bën që ajo histori të mos përsëritet më.”   Pa pajtim, ka thënë Peshkopi Tutu, “Njerzit nuk kanë sigurinë e nevojshme dhe as besimin në të ardhmen…Qëllimi i pajtimit duhet të jetë, që të krijohet një e ardhme e përbashkët më e mirë për të gjithë nga një e kaluar përçarse dhe konfliktuale”, ka thënë peshkopi Desmond Tutu, duke shtuar se përveç pajtimit nuk ka alternativë tjetër për sigurimin e paqës dhe stabilitetit të shoqërisë. Vendimi i Presidentit të Republikës së Shqipërisë për të dekoruar një grup nacionalistësh të masakruar nga regjimi komunist është një hap drejtë pajtimit kombëtar.  Merrni kurajo si burrat, jepni dorën njëri tjetrit dhe thoni të vërtetën, për hir të pajtimit kombëtar!

Frank Shkreli

   

                                            

Burri e njeh Burrin – “Ma jep dorën shok.  Të dy kemi humbur nga një këmbë për një kauzë të mirë, por falenderojmë Zotin se nuk kemi humbur zemërat tona, bartëset e ndjenjave njerëzore.”

67 të pushkatuarit e Mehmet Shehut – Flet familjari i dy prej viktimave

by

Sokrat Turtulli: Kur i zhvarrosëm i gjetëm të dy, babë e bir për dore”/

1-sokrat-turtulliSokrat Turtulli, një prej famijlarëve të njërit prej anëtarëve të Ballit të pushkatuar pa gjyq, nipi i Sadik Turtullit i quan të papranueshme reagimet ndaj Nishanit, teksa kujton vuajtjet e familjes së tij. Ai e quan turp për të rinjtë e sotëm që kanë mentalitet komunistësh, ndërsa kujton momentin e zhvarrimit të xhaxhait me të birin. “Ata u ekzekutuan në mënyrën më makabre të mundshme vetëm për faktin se ishin kundër modelit dhe ideologjisë bolshevike, që një grup individësh po përhapnin përmes terrorit në viset shqiptare. U pushkatua bashkë me djalin e tij 18 vjeç, pa gjyq. Kur u bëmë zhvarrimin, i gjetëm babë e bir të dy përdore. Ashtu kishin mbetur të ngjitura kockat si shenjë ulëritëse për të thënë se edhe në varr ishin të pafajshëm. Dhe s’ka si të mos jem dakord me presidentin”, thotë ai.

Nga: Sokrat Turtulli
Kur lexova këtë titull, të them të drejtën m’u rrënqeth mishi. Hodha sytë për të parë portretin e atij që e kishte thënë dhe në çast m’u përplasen kujtimet nëpër cepat e trurit. Mbylla sytë dhe drithërimat ma mbështollën të gjithë trupin.
-Kjo shprehje më ka shoqëruar në të gjithë rininë time. Ma thoshin përditë, në rrugë, në klasë, në zbor apo kudo ku trokisja.
-”Ballist”, “Kulak”, i biri ballistit, djali kulakut, armiku i partisë. Nuk mundja të dashuroja, nuk mund të kërkoja punë, nuk mund të kërkoja shkollim për më lart, nuk mund të qarkulloja jashtë rrethit pa marrë leje tek ‘vampirët’ operativa të Sigurimit të Shtetit.-Edhe vajza e një kryetari të këshillit të partisë që e kisha në shkollë nuk mund të mi shikonte sytë dhe të më thoshte se sa më donte. Më dërgonte letra fshehurazi. Më shkruante emrin e saj në bankën time dhe me lutej ta prisja në klasë pas mësimit. Ajo nuk e kishte idenë çdo të thoshte të ishe djalë ballisti. E mësoi këtë vetëm duke parë filmat e realizmit socialist. Ballist babai im, që punonte ditë e natë në kooperativë. Ballist xhaxhai i babit, ose më saktë komandant Balli. Dhe ky komandant Balli që përndiqej aq shumë për ta vrarë, ishte edhe një ndër dashnorët e “partizanes” dhe komunistes më të famshme të zonës, që figura i ngrihej lart e lart nga partia. Ishin nga një fshat, hanin dreka e darka bashkë, jetonin me të këqijat e sistemit njësoj të gjithë. U pushkatuan nga partizanët me motivin se ishin bashkëpunëtorë me gjermanët, në një kohë që bashkëpunimi i vetëm i tij ishte vetëm me “partizanen” hamshore të lagjes. U pushkatua bashkë me djalin e tij 18 vjeç, pa gjyq. Kur u bëmë zhvarrimin, i gjetëm babë e bir të dy përdore. Ashtu kishin mbetur të ngjitura kockat si shenjë ulëritëse për të thënë se edhe në varr ishin të pafajshëm. Dhe s’ka si të mos jem dakord me presidentin. -Ata u ekzekutuan në mënyrën më makabre të mundshme vetëm për faktin se ishin kundër modelit dhe ideologjisë bolshevike, që një grup individësh po përhapnin përmes terrorit në viset shqiptare.Ata u ekzekutuan në mënyrën më kriminale të mundshme, pasi ishin kundër shitjes së trojeve shqiptare tek të huajt. Ata u ekzekutuan se kërkonin orientimin perëndimor të Shqipërisë.
Institucioni i Presidentit të Republikës e konsideron të papranueshme ringjalljen e urrejtjes staliniste, veçanërisht kur ajo vjen nga anëtarë të kabinetit qeveritar të një vendi anëtar i NATO-s dhe kandidat për Bashkimin Evropian. A nuk u ekzekutuan pa gjyq me qindra intelektualë në qytetet e Shqipërisë me akuzat e rreme të bashkëpunimit me pushtuesin? A nuk u ekzekutuan dhe burgosën me qindra klerikë martirë me akuzat e rreme të bashkëpunimit me pushtuesin? A nuk u ekzekutuan, burgosën, internuan me qindra mijëra shqiptarë të pafajshëm me akuzat se ishin bashkëpunëtorë të “imperializmit” dhe të “revizionizmit”? A nuk u ekzekutuan në kufi me qindra të rinj me akuzën se donin të tradhtonin atdheun dhe partinë? A nuk u konfiskua çdo pronë shqiptarëve me akuzën se ishin armiq të pushtetit po të pasuroheshin me pronat e tyre? A nuk u burgos brenda një kampi të madh me tela një popull i tërë i lënë në varfëri ekstreme dhe padituri të thellë me akuzën se liria është opium për popullin? Kurse sot këtyre palaçove iu digjet xhani për fyerjen që presidenti iu paska bërë veteraneve të luftës “antifashiste vëllavrasëse” me dekorimin e 67 ballistëve nacionalistë. Kanë lëshuar helm nga goja si dikur eterit e tyre. Këta, këta që sa herë hapin gojën për luftën partizane, duhet të kujtojnë poshtërimin dhe fyerjen që u bënin veteranëve të luftës, duke iu servirur një ditë në vit një kg mollë, 30 gram mish, një medalje me rrip varur në qafë, si dhe një autorizim për të blerë lavatriçe… Turp të keni! Jeni kaq të rinj për të pasur akoma mentalitetin e egër komunist.
Zoti vëntë dorë mbi mendjet tuaja!

Xheladin Zeneli: Vota e shqiptarëve në Mal të Zi, 50 Euro

by

Interviste e posacme me ish deputetin në parlamentin e pare pluralist te Malit të Zi, Xheladine Zeneli/1-beqiri-xheladini

Ish deputeti në parlamentin e pare pluralist te Malit të Zi, Xheladine Zeneli autori i librit” Diaspora dhe Vendlindja” , veprimtar i njohur  komunitetit shqiptar ne SHBA, mori pjese ne zgjedhjet e fundit te pergjithshme parlamentare ne Mal te Zi, dhe nje jave pas atyre zgjedhjeve ai i dha gazetarit tone ne New York, Beqir Sina, ne interviste ldhur me eto zgjedhje.
Sipas të dhënave të zgjedhjeve parlamentare të së dielës së kaluar në Mal të Zi, Partia Demokratike Socialiste e kryeministrit Gjukanovic fitoi 36  mandate në parlamentin republikan, i cili numëron 81 vende.

Intervistoi : Beqir SINA/

Zoti Zeneli : Gjithmonë simbas jush : Përse  partia në pushtet dhe kryeministri Gjukanoviç e  kanë kaq të vështirë për të marrë mbi 50% të votave. Pavarësisht te asaj qe quhet suksesit të tij dhe kontributit që ka dhënë ai për pavarësinë e Malit të Zi, kemi akuzat e opozitës për nepotizëm dhe korrupsion, a mendoni ju se këto  po ndikojnë në rezultatet e zgjedhjeve, duke dëmtuar partinë e Gjukanoviçit? dhe kush humbi dhe kush fitojë në këto zgjedhje ?
Zeneli : Në zgjedhjet parlamentare të 16 Tetorit nuk mund thuhet se pati ndonjë fitues në kuptimin e plotë të fjalës, sepse nga 16 listat zgjedhore që garuan asnjëra nga ato nuk fitoj shumicën absolute parlamentare. Partia Demokratike e Socialistëve ( DPS) me në krye Millo Gjukanoviq fitoj shumicën relative me 36 mandate, me ç’rast i duhet të bëjë kualicion me ndonjë subjekt (apo subjekte) tjetër me qëllim që arrijë shumicën minimale prej 41 nga gjithësejt 81 sa ka Kuvendi i Malit të Zi .Në krahasim me zgjedhjet e vitit 2012 PDS-ja pësoj një rënie prej rreth 5% të votave të përgjithëshme. Në zgjedhjet e vitit 2012 PDS-ja e Gjukanoviqit kishte 46.3% kurse në zgjedhjet e këtij viti muar 41.4%. Kjo rënie, në mes tjerash mund t’i atribohet faktit  se qytetarët e Malit të Zi kanë filluar të “lodhën” me e pushtetin 26 vjeçar të PDS-së me në krye Millo Gjukanoviq.
S’ka dyshim se korrupcioni ekonomik dhe politik në nivel të qeverisjes shtetërore ka luajtur gjithashtu rol në rënien e përkrahësve të PDS-së,posaçërisht tek të rinjët. Me rastin e zgjedhjeve të fundit, vlen të përmendet se derisa PDS-ja pësoj një rënie, në anën tjetër një pjesë e opozitës ( pjesa e saj me program qytetar) pat një ngritje. Befasia e këtyre zgjedhjeve mund të konsiderohet arritja e 8 mandateve të një grupimi të ri politik ” Demokratët e Malit të Zi”, të cilët patën në qendër të vëmendjes së fushatës së tyre parazgjedhore, luftën kundër korrupcionit.
 Prej se ju ishit një ndër anëtarët e parë të parlamentit pluralist në Mal të Zi, këmi një diagram vetëm tëtposhtë të deputetve shqiptarë, nga 4 ranë në 3, 2 dhe tani vetëm 1 . Pse ? Kësaj rradhe patëm edhe një risi, atë që u quajt bashkimin e disa partive e cila u trumbetua si “fitore” e Pirros, mendojë unë ngaqë suksesi ishte “0” Përse ?
 Zeneli :Në zgjedhjet e para shumëpartiake të vitit 1990 nga radhët e Lidhjes Demokratike në Mal të Zi, si parti e parë shqiptare dhe e vetme e asaj kohe, ne fituam 4 vende deputetësh në parlament ( 125 anëtarësh), kurse sot pas 26 viteve, nga tre lista zgjedhore në formë kualicionesh, të përbëra nga 9 sukjekte politike , arritën të fitojnë vetëm një mandat !. Hera e dytë dhe e fundit kur partitë shqiptare fituan 4 deputetë ishin zgjedhjet parlamentare të vitit 1996. Që nga atëherë, niveli i përfaqësimit të shqiptarëve në nivelin më të lartë legjislativ të Malit të Zi ka ardhur duke u zvogëluar dhe si i tillë edhe forca e veprimit politik të tyre duke u dobësuar, dhe mbetja me një mandat në zgjedhjet e fundit është degradimi më i madh deri më tani i këtij neveli të përfaqësues të shqiptarëve në Mal të Zi.
     Sa i përket bashkimit të partive nuk mund të bëhet fjalë për një bashkim të mirëfilltë të shqiptarëve , derisa ata u paraqitën në këto zgjedhje me tri lista dhe rezultati pas zgjedhjeve dëshmon më së miri se sa ishin të bashkuar.
     Shumica e partive politike  shqiptare në Mal të Zi, ka tashmë disa kohë që e kanë humbur busollën e orientimit të vet dhe secila prej tyre vazhdon rrugën në drejtim të ndryshëm,sipas interesave , përfitimeve dhe nevojave të veta momentale. Njëkohësisht, këto parti janë:
-Pa një platformë apo strategji  të përbashkët politike;
-pa një vizion të qartë dhe të qendrueshëm për zgjidhjen e statusit të shqiptarëve në Mal të Zi;
-pa një politikë parimore ndaj pushtetit qendror;
-pa një bashkëpunim të mirëfilltë të përbashkët të faktorit politik shqiptar;
-pa një agjendë lidhur me  ndërgjegjësimin e faktorit të jashtëm ( ndërkombëtar) për pozitën e pavolitshme të shqiptarëve në Mal të 
     Një thënie e njohur thotë:”Nëse nuk e di se për ku je nisur, ke kujdes se mund të mos mbërish dot atje “!
Simbas jush çfarë duhet të kërkojnë tani shqiptarët – a janë në pozitën për të “kushtëzuar” formimin e qeverisë ? apo do të jenë sërish lojal brenda ndonjë partie parlamentare ? Kur dihet se Partia Demokratike Socialiste e kryeministrit Gjukanovic fitoi 36  mandate në parlamentin republikan, i cili numëron 81 vende.
Zeneli :Nuk jam shumë i sigurtë se a do jenë shqiptarët në pozitë të kushtëzojnë tani pasi që tani ata janë të përfaqësuar në minimum. Ata ishin në pozitë më të mirë që të kushtëzojnë në mandatin e kaluar kur patën  dy vende deputetësh. Por edhe pse ishin disa herë në pozitë që të kushtëzojnë pushtetin qendror , ata nuk e kanë shfrytëzuar këtë mundësi. Nëse gjykojmë nga e kaluara subjektet parlementare shqiptare (apo kualicionet e tyre)   i kanë dhënë përkrahjen partisë në pushtet,pra PDS-së, çka pritet që t’a bëjnë edhe në vazhdim, edhe përkundër faktit se shqiptarët në përgjithësi nuk kanë përfituar asgjë nga një bashkëpunim i tillë në të kaluarën ,kurse  pozita e shqiptarëve,jo vetëm që nuk ka ndryshuar por ka pësuar përkeqësim gjatë kohës kur subjektet politike të tyre kanë përkrahur apo kanë qenë në kualicion me PDS-në e Gjukanoviqit. Parashikohet se përfaqësuesi i vetëm i shqiptarëve në parlamentin malazez, bashkë me përfaqësusit e tjerë të partive të pakicës boshnjake ( 2 deputetë) dhe asaj kroate( 1 deputetë) të jenë pjesë e formimit të qeverisë së re me PDS-së, e cila ka 36 mandate dhe së bashku do të kenë  40 , çka përsëri nuk mjafton,kështu që do të kërkohet përkrahje e ndonjë partie opozitare me qëllim që të arrihet numri i nevojshëm i shumicës parlamentare.
Përse mendon se “Vota e shqiptarëve pati vlerën e një bankonote 50 euro”?
Zeneli :Kjo nuk është diçka që unë mendoj, por blerja e votës është një realitet që e pohojnë shumë dëshmitarë okular, një dukuri kjo e cila ndodh vazhdimisht si pjesë e fushatës parazgjedhore dhe e procesit zgjedhor në Mal të Zi. A është kjo blerje e votës në formën e €50 eurove apo në ndonjë formë tjetër materiale, kjo ka pak rëndësi. Me rëndësi është që të dihet se bëhet tregti me votën. Gjithashtu, është evidente se me qëllim të përfitimit të votës, iu ofrohet apo premtohet votuesve vende të punës ( shpeshëherë fiktive)  nga ana e partisë në pushtet.Pra, bëhet fjalë për tentimin e korruptimit të votuesve.
Shqiptarët arritën të marrin më pak mandate, se kurr, po të ishin të bashkuar ashtu si ju e keni komentuar gjithmonë para zgjedhjeve a mendon se mund të merrnin 4 mandate si  në kohën tuaj ?
Zeneli : Më lejoni që në pika të shkurta të sqaroj se pse ishte e pamundur që në këto zgjedhje subjektet politike shqiptare të fitojnë disa mandate:
-Subjektet politike shqiptare garuan me tre lista ;
-Fushata negative ndërmjet listave shqiptare dhe retorika e ashpër kundër njëra tjetrës ,në vend që të përqendrohet fushata e tyre ndaj partisë së pushtetit qendror (DPS-it) ;
-Ligji zgjedhor i cili  nuk i favorizon shqiptarët si popull i veçantë . Përndryshe si shpjegohet fakti se Iniciativa Qytetare Kroate ( HGI), subjekti i pakicës kroate në Mal të Zi, me 0.50% të apo me 1500 vota, fitoj një mandat (deputet) kurse njëri ndër Kualicionet Shqiptare merr 0.90% apo 3500 vota dhe mbet pa mandat ( deputet) ?!
-Zhgënjimi i elektoratit shqiptar në udhëheqësit e vet politik të cilët, tashmë me vite të tëra shfrytëzojnë votën e tyre për realizimin dhe arritjen e interesave të tyre pesonale apo grupore. Gjithashtu,elektorati shqiptar e ndien vehten se manipulohet me votën e tyre në at mënyrë se kur është koha të kërkohet përkrahja e tyre, ( pra, para zgjedhjeve) partitë politike paraqiten para tyre si ” mbrojtësit” më të mëdhenj të të drejtave të tyre dhe të çështjes kombëtare shqiptare, por pas zgjedhjeve, ata, pra subjektet politike shqiptare vihen në garë se cili prej tyre do arrijë më parë në krahët e partisë në pushtet (PDS-së), partisë e cila ka përgjegjësinë kryesore për pozitën e disfavorshëme të shqiptarëve në 26 vitet e fundit dhe mos realizimin e të njëjtave drejta kombëtare të tyre.
   –Cili ishte roli dhe kontributi i shqiptarëve të Amerikës, pra ju që jetoni në  SHBA, në këto zgjedhje ?
Zeneli :Shqiptarët në diasporë, përkatësisht shoqatat dhe organizatat me prejardhje nga trojet e veta etnike nën Mal të Zi që veprojnë në SHBA, vazhdimisht kanë bërë thirrje për unitetin e faktorit politik shqiptar, jo vetëm me rastin e këtyre zgjedhjeve por gjithëherë edhe në të kaluarën, por siç shihet thirjet e diasporës kanë hasur në vesh të shurdhër. Kam informata të drejtëpërdrejta se edhe me rastin e këtyre zgjedhjeve ka pasur tentim dhe angazhim ,së paku nga një udhëheqës i një shoqate në diasporë për dalje me një listë shqiptare në zgjedhjet e 16 tetorit,por fatëkeqësisht pa sukses.
        Kurse në anën tjetër diaspora dhe shoqatat e lartpërmendura janë angazhuar dhe gjithnjë angazhohen në ndërgjegjësimin e çështjes shqiptare në Mal të Zi, përmes formave të ndryshme demokratike siç janë protestat paqësore në mbrojtje të të drejtave të bashkëvendasve dhe bashkëkombasve të tyre, lobim përmes ligjëvënësve amerikam etj. Mirpo, shpeshëherë ne në diasporë e ndijejmë vehten se jemi të vetmuar në këtë drejtim, duke pasur parasysh mungesën e  përkrahjes  së faktorit politik shqiptar në vendlidje ndaj aktivitetit tonë i cili ka të bëjë me realizimin e të drejtave të shqiptarëve në Mal të Zi. Dhe kjo mungesë e përkrahjes nganjëherë kalon në të kundërtën e asaj se për çfarë angazhohemi ne. Për shembull, kur shoqatat dhe organizatat shqiptare në SHBA organizuan protestën masovike, dy vite para Shtëpisë së Bardhë me rastin e vizitës së kryeminstrit malazez, për të protestuar politikën e tij diskriminuese ndaj shqiptarëve, një pjesë e faktorit politik shqiptar bën kualicion ,mbështet apo i jep votëbesim të njëjtit person( pra Gukanoviqit dhe partisë së tij), ndaj të cilit ne protestojmë në Washington DC !.
-Çfarë mund të bëjë diaspora për të luajtur një rol tjetër në mesin e partive shqiptare në Mal të Zi ?
    Zeneli : Në rend të parë diaspora duhet të përqendrohet në ndërkombëtarizimin e çështjes shqiptare dhe lobizmit të kërkesave të tyre pranë qendrave vendimmarrëse dhe me influencë,rol ky që diaspora e luajtur gjatë gjithë historisë së vet,posaçërisht me rastin e lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.
Pra, edhe në rastin e shqiptarëve në Mal të Zi , inkuadrimi i diasporës së Amerikës në rrjedhat politike në vendlindje, kryesisht duhet të bëhet pranë  Kongresit, Senatit, apo Administratës  amerikane dhe përmes tyre,të bëjë presion tek qeveria e Malit të Zi për realizimin e të drejtave të plota të shqiptarëve. 
     Mendoj  se diaspora duhet të udhëheqë gjithmonë një politikë me karakter afatgjatë kombëtar  dhe në asnjë mënyrë të bëhet vegël e politikave ditore partiake në vendlindje, aq më tepër kur këto parti nuk po gjejnë gjuhën e perbashkët lidhur me realizimin e kërkesave jetike të shqiptarëve në Mal të Zi. Pra,unë   jam kundër  politizimit  të diasporës në aspektin e mosngjyrosjes së saj me njollat e partive politike në vendlindje .Egzistimi i partive të shumta politike shqiptare në Mal të Zi e vështirëson në mënyrë të skajshme veprimtarinë e diasporës . Mendoj që shpeshëherë ndasit politike  në vendlindje reflektohen edhe në diasporë dhe ne si pjesëtarë të saj duhet të bëjmë çmos që këto  ndasi ,përçarje dhe polarizimet e tyre të mos barten edhe këtu.
      Në raport me faktorin politik në vendlindje , diaspora duhet të mbajë qendrim parimor, në at mënyrë që të jetë kritik ndaj  aktivitetit të tyre kur këto  aktivitete nuk japin rezultate apo janë anti kombëtare dhe duke bërë trysni të vazhdueshme ndaj tyre për unifikimin e këtij faktori, megjithëse kjo është dëshmuar një sfidë tepër e madhe për diasporën.

“Zonja e Diplomacisë”, Presidente e 45-të e SHBA-së

by

 

Opinion nga MSc. Eraldo MEÇALLA/Tiranë/*Eraldo Meçalla

 Master i Shkencave në Marrëdhënie Ndërkombëtare/

83818444SO015_OBAMA_ANNOUNC

Së pari, më duhet ti bëjë thirrje të gjithë shqiptarëve të Amerikës që të mbështesin dhe votojnë znj.Clinton për Presidente të Shteteve të Bashkuara të Amerikës më 8 nëntor 2016, pavarësisht se vota e tyre në Zgjedhjet Presidenciale të 2016 në përqindje nuk ka ndikim të madhë në elektoratinn amrikan, sidoqoftë ajo mbetet votë dhe pozicionim i duhur në momentin e duhur ka vlerë dhe duhet treguar qartë sepse me anë të kësaj mbështesim kauzën shqiptare.

Duke njohur mirë marrëdhëniet ndërkombëtare dhe diplomacinë, më duhet të theksojë se ky rast është unik për Shqipërinë dhe interesat e saj dhe jemi shumë me fat që e jetojmë këtë moment. Familja Clinton e ka treguar veten me mbështetjen përkundrejt Shqipërisë dhe Kosovës, të mos harrojmë kurrë se ishte Presidenti i SHBA-së z.Bill Clinton që i shpëtoi shqiptarët nga masakrat, spastrimet etnike dhe gjenocidi i vitit 1999 duke udhëhequr fushatën e bombardimeve të NATO-s në Serbi, kundër regjimit diktatorial dhe famëkeq të Sllobodan Millosheviçit. Nga ana diplomatike znj.Clinton është njohëse e mire e politikës së jashtme të Shqipërisë dhe mbështet pavarësinë e Kosovës, zgjedhja e saj Presidente do të ndikonte në një mbrojtje më të mirë të të drejtave të shqiptarëve në Maqedoni e në Malin e Zi, do të forconte dhe konsolidonte më tej marrëdhëniet dypalëshe mes Shqipërise dhe SHBA-së, do të mbështeste Proçesin e Berlinit për shtetet e Ballkanit Perëndimorë dhe sigurisht do të jetë përkrahë shtetit Shqiptarë në proçesin e hapjes së negociatave per aderimin e Shqipërisë në Bashkimin Evropian dhe nëtë njëjtën kohë avancimin e normalizimit të dialogut dhe marrëveshjeve të mëtejshme Kosovë – Serbi. Znj.Clinton gjatë kohës që ishte Sekretare Shteti e SHBA-së vizitoi Shqipërinë në vitin 2012 dhe në fjalimin e saj në Kuvendin e Shqipërisë në vigjilje të 100 vjetorit të pavarësisë theksoi: “Jam sot këtu, në këtëçast historik në historinë tuaj me një mesazh për popullin e Shqipërisë. Shtetet e Bashkuara qëndruan me ju per 100 vitet e para të pavarësisë dhe do qëndrojnë me ju edhe 100 vitet e ardhshme, dhe për 100 të tjera pas tyre, dhe ato 100 pas këtyre”.

Që nga pavarësia e 240 viteve më parë dhe me 44 Presidentë, Shtetet e Bashkuara të Amerikës asnjëherë nuk kanë pasur në krye të shtetit një grua, por kjo ka shumë gjasa që të ndryshojë pas datës 8 nëntor 2016, kur kandidatja e Partisë Demokratike znj.Hillary Clinton do të mposhtë në Zgjedhjet Presidenciale të SHBA-së kandidatin e Partisë Republikane z.Donald Trump.

SHBA-ja është superfuqia më e madhe në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe diplomacinë globale, momenti që po jetojmë paraqet sfida për të gjithë sistemin ndërkombëtarë në të gjithë globin ka luftëra, konflikte, kriza ekonomike, terrorizëm kombëtarë dhe ndërkombëtarë, emigrim masiv dhe këto probleme ndërkombëtare kerkojnë zgjidhje. Roli i Amerikës është i pazëvëndësushëm prandaj i nevojitet një President i kualifikuar për pozicionin dhe sfidat që paraqet koha që jetojmë në nivelin e politikës së brëndshme dhe të jashtme. Këto sfida kërkojnë një njëri me vizion, eksperiencë, potencial intelektual të lartë, të vendosur dhe të qëndrueshëm, të ftohtë në vendimarrje dhe më kryesorja me aftësinë për të menduar me kujdes dhe qartësi përpara se të veprojë për çështjet e politikës së brëndshme dhe të jashtme. Mendoj që këto pika janë në favour të znj.Clinton pasi ajo i posedon të gjitha këto karakterisitika për të qënë udhëheqëse dhe i ka forcuar ato përgjatë viteve, pra ajo zotëron eksperiencën, posturën dhe karizmën e një udhëheqëse. Në të kundërt mendojë që z.Trump nuk është i kualifikuar në këto drejtime dhe kjo nuk ofron aspak siguri për ta votuar.

Znj.Clinton zotëron cilësi të shkëlqyera diplomatike se si të bëjë kompromis, dialog, marrëveshje, komunikim dhe udhëheqje me inteligjencë, etikë dhe prespektivë. Për këtë e ndihmojnë eksperiencat e mëparshme në shërbimin publik si Zonjë e Parë, Senatore dhe Sekretare Shteti e SHBA-së. Një udhëheqës duhet të jetë i kujdesshëm që gjatë fjalës së tij të mos deklarojë gjëra që inkurajojnë dhe frikësojnë aleatët dhe armiqtë, praktikisht kërkohet një qeverisje e pjekur, e sigurt dhe racionale. Kjo personifikohet mjaft qartë tek znj.Clinton e cila përballë presioneve të mëdha gjatë detyrës si Sekretare Shteti e SHBA-së, gjithmonë ka ruajtur qetësinë nën situatat e presionit por ka ditur edhe të jetë e fortë dhe e palëkundur në momentet thelbësore. Ndërkohë, z.Trump ka treguar se shpeshëherë gjatë fjalimeve të tij nuk ka ruajtur etikën, ka përdorur fjalë vulgare, fyese dhe tërësisht jo të denja për një udhëheqës sepse nga një kandidat për President kombi më demokratik i botës SHBA-ja pret përmbajtje, cilësi dhe  thelb në argumentet e tij dhe jo reagime të nxituara dhe pa dinjitet.

Në politikën e jashtme të SHBA-së, znj.Clinton është për një një ndërhyrje më të drejtëpërdrejtë në konfliktet globale dhe kjo ofron siguri dhe pozicionim më të mirë për të siguruar rezultate të favorshme për konfliktet dhe sfidat globale. Thënë më qartë Doktrina e Clinton është për Udhëheqjen e SHBA-së në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe jo Izolim. Si kundërpërgjigje ndaj interest të Rusisë në Evropë znj.Clinton është për forcimin e Iniciativës Europiane të Sigurisë duke vendosur sasi më të mëdha tëtrupave aleate dhe armatime në Europën Lindore. Ndërsa në konfliktin e Sirisë, znj.Clinton është për favorizimin e një zone ndalim-fluturimmi dhe një zone ekskluzive për refugjatët në të cilën NATO do të kontrollojë qiellin, Turqia do të sigurojë forcat tokësore, Bashkimi Evropian do të mbikqyrë zonat e refugjatëve dhe OKB-ja do të monitorojë kanalet diplomatike të Sirisë. Doktrina Clinton nuk është perfekte sepse do të duhet një kohë e caktuar për të arritur mbështetjen e duhur të platformës së saj të fortë në politikën e jashtme në mesin e popullit amerikan, sidoqoftë politikat e saj janë më premtuese se politikat jokoherente të z.Trump.

Znj.Clinton ka argumentuar dhe mbrojtur çështjet e SHBA-së përpara udhëheqësve të huaj në situata miqësore dhe armiqësore me fleksibilitet, diplommaci dhe aftësi, ajo ka fituar respektin duke treguar se i njeh mire çështjet, histroinë dhe faktet. Kjo e bën atë një person e cila mund të përballet me sfidat në marrëdhëniet me Rusinë, Kinën, Lindjen e Mesme, Korenë e Veriut dhe shtetet të tjera. Vetë Presidenti i SHBA-së z.Barack Obama ka shprehur vlerësimin dhe optimizmin mbi znj.Clinton mbi triumfin që do të ketë ajo në Zgjedhjet Presidenciale kundër z.Trump, në Konventën Kombëtare të Partisë Demokratike në Filadelfia ai u shpreh se: “Asnjëherë nuk ka pasur burrë apo grua, as unë, as Bill Clinton, kaq të gatshëm të bëhet President i SHBA-së. Unë jam optimist më shumë se kurrë për të ardhmen e Amerikës”.

Nëse marrim në konsideratë programet politike dhe qëndrimet e dy kandidatëve në politikat e emigracionit, shëndetësisë, taksave, ekonomisë, qëndrimin mbi Irakun, ligjin për të drejtën e armëve, qëndrimin mbi Sirinë dhe ISIS-in, marrëveshjen me Iranin, qëndrimin mbi Afganistanin dhe shumëçështje të tjera, znj.Clinton ka më shumë shanse të votohet nga populli amerikan sepse programi dhe qëndrimet e saj janë tepër profesioniste dhe shpresdhënëse. Fakti thelbësorë që e bën fituese znj.Clinton është vetë kundërshtari dhe cilësitë e tij të këqija si mungesa e etikës, paragjykimet, cinizmi, racizmi të cilat janë të patolerueshme dhe i lehtësojnë rrugën drejt fitores. Në aspektin e politkës së jashtme z.Trump është treguar diletant në fjalimet e tij, duke mosrespektuar shtete, udhëheqës dhe marrëveshje ndërkombëtare të arritura që nga Lufta e Ftohtë. Z.Trump, përbuz themelet e të Drejtave dhe Lirive Themelore te Njeriut, të Drejtat Ndërkombëtare, kërkon të shfuqizojë arritjen më kardinale të diplomacisë Amerikane si noramilzimi i marrëdhënive diplomatike SHBA-Kubë, kërkon të krijojë acarime në marrëdhëniet me Kinën, qëndrime problematike përkundrejt Rusisë, rrezik për përdorimin e Armëve Bërthamore. Z.Trump mjaft herë ka kritikuar gratë, refugjatët, gazetarët, pesonat me aftësi të kufizuar, afro-amerikanet, meksikanët, myslimanët, ndërsa znj.Clinton ka qënë një avokate dhe mbrojtëse e të drejtave të grave, fëmijëve, personave me aftësi të kufizuar, barazi për komunitetin LGBT, respekt per emigrantët. Si mundet që një idivid i tillë të drejtojë politikën e jashtme të SHBA-së me shtete Myslimane dhe të Amerikës sëJugut ?

Sistemi ndërkombëtarë në të cilin jetojmëna përballë me sfida dhe zhvillime të shpejat dhe dramtike në kontekstin politikës dhe ekonomisë ndërkombëtare, prandaj kërkohet reagim nga shtetet e fuqishme. SHBA-ja është superfuqi globale dhe nuk mund të mendohet të qëndrojë asnjëanëse dhe e izoluar në një botë që kërcënohet nga terrorizmi ndërkombëtarë, konfliktet dhe luftërat. Në teoritë e marrëdhënieve ndërkombëtare baza e zhvillimit ndërmjet shteteve nuk është “izolimi” por  “hapja”, në këtë kuptim kërkohet nga SHBA-ja forcimi dhe zhvillimi i një bashkëpunimi ndërkombëtarë në aspektin rajonal dhe global. Vetëm në këtë mënyrë paqja dhe siguria ndërkombëtareështë e sigurtë për mbarë globin. Do të jetë populli amerikan që do të zgjedhë në rrallë të parë për sfidat kombëtare por edhe për sfidat ndërkombëtare, kombi amerikan kërkon siguri dhe arritjen e të gjitha vlerave universal globale per prosperitet, këtë mund ta realizojë vetëm “Zonja e Diplomacisë”, Hillary Clinton.

  • Master i Shkencave në Marrëdhënie Ndërkombëtare/

E-mail: mecallaeraldo@yahoo.com

Tiranë, Shqipëri

Tiranë më, 25 / 10 / 2016

 

Progresioni LSI-Meta, kryeministri i ardhshëm i Shqipërisë?

by

1-goshi-ok1

Nga Gavrosh Levonja/

Nja dy muaj më parë, një gazetë gjermane parashikonte që në zgjedhjet e vitit të ardhshëm, partia e Ilir Metës do të shënonte një rritje të ndjeshme duke rezultuar partia e dytë, ndërkohë që vetë Ilir Meta do të jetë kryeministri i ardhshëm i Shqipërisë. Lidhur me një parashikim të tillë, nuk ka asgjë për t’u cuditur, po të analizohen zhvillimet e ketyre tre viteve në Shqipëri. Kryeministri aktual, Edi Rama, tashmë mund të konsiderohet njeriu i premtimeve të pambajtura dhe që, në kuadër të masavë represive kryesisht me karakter ekonomik, po i detyron shtetasit e tij të shtrëngojnë rripin edhe disa vrima që të përballojnë me stoicizëm të pashembëllt mbijetesën e tyre deri duke u larguar nga vendi. Shëndetsia falas për shumicën e popullsisë jo vetëm që i u largua edhe më shumë të bërit realitet, por kryeministri dhe partia e tij me tre P-të (partneriteti publik privat) një pjësë të mirë të fondeve të buxhetit të shëndetësisë i devijoi në xhepat e disa kompanive priate, të cilat nuk i lidhte asgjë me mjekësinë. Edhe disa ndryshime të ndërmarra në strukturat e shërbimeve shëndetësorë jo vetëm nuk kanë dhënë ndonjë rezultat, po herë herë kanë ndikuar negativisht. Shembulli më skandaloz është ai i të ashtuquajturit “check-up”, ku, sipas njoftimeve të mediave, një pjesë e mirë e popullsisë nuk kanë preferuar ta bëjnë, ose nuk kanë pasur mundësinë, për të mos thënë që nuk e kanë idenë se cfarë është “check-up-i”. Edi Rama erdhi në pushtet me premtimin për mbështetjen e shtresave në nevojë duke rritur fondet për këtë kategori njerzish sic janë pensionistët, të papunët dhe familjet që me të ardhurat e tyre nuk mund të përballojnë një jetesë në kufijtë minimalë. Ky ishte një mashtrim tjetër, për të justifikuar rritjen e taksave nëpërmjet zbatimit të taksës progresive. Edhe këtu jo vetëm nuk u shënua ndonjë përmirësim, po një numër i konsiderueshëm individësh e familjesh që përfitonin, u nxorrën jashtë skemave përkatëse. Në fushatën e vitit 2013 PS premtoi uljen e taksave për biznesin e vogël si dhe përjashtimin prej tyre të bizneseve të ardhurat e të cileve nuk e kalonin një cak të caktuar. Eksperienca trevjecare e administrimit “Rama” tregon të kundërtën; ishin pikërisht bizneset e vegjël ata që pësuan më shumë. Politikat fiskale që u zbatuan pas fillimit të punës së qeverisë rilindase të Ramës, më shumë se këdo goditën biznesin e vogël gjë që coi në falimentime e mbylljen e një numri të madh biznesesh të vegjël, shoqëruar kjo me shtimin e radhëve të të papunëve me ata që ishin punësuar në bizneset e falimentuar. Një tablo tragjikomike ishte kryqëzata  për kuponin tatimor, ku pre kryesore e policëve tatimorë u bënë fshatarët që zbrisnin në qytete për te shitur një tufë qepë e ca kokrra domate për të arritur kulmin me vënien nën pranga të një berberi i cili nuk i paskesh dhënë kuponin një klienti. Nuk mund të lihet në harresë dhe selektiviteti në shembjen e objekteve të cilësuar të paligjshëm dhe pse një pjesë ishin pajisuar me leje ndërtimi nga organet përkatëse. Nga ana tjetër gjithë vala e pakënaqësisë së krijuar është përplasur me murin e arrogancës, megallomanisë së një kryeministri fasadash e zbukurimesh. Pas gjithë këtyre, është mëse normale një tkurrje e “një milion shuplakave” të vitit 2013 ku një pjesë sigurisht vitin e ardhshëm do t’i kthehen në fytyrë Ramës dhe Rilindjes. Ndryshe qëndron puna përsa i përket përgjegjësive dhe faturës që mund t’i adresohet Ilir Metës dhe LSI-së. Meta, “me qetësi dhe dashuri” ka ditur që me një elegancë politike të admirueshme stë shprehet i rezervuar për masat me karakter jo popullor të partnerit të tij në qeverisje, pa rrezikuar rënien e qeverisë, por ama edhe për të orientuar votën e deputetëve të LSI kundër ndonjë projekti flagrant për kontroll institucionesh, të Ramës, duke i a bërë të qartë këtij se është totalisht në mëshirën e votave të LSI. Ajo që ndodhi me votimin e reformës në drejtësi ku Meta dhe LSI në disa momente, për ceshtje të debatuara ndodheshin më pranë opozitës, si dhe duke këmbëngulur në votimin me konsesnsus, gjë që dhe u bë realitet, falë kësaj këmbënguljeje i shtoi së tepërmi kreditet e kreut aktual të parlamentit, si figurë kryesorë e politikës shqiptare, i aftë për të zgjidhur cdo ngërc gjatë proceseve të rëndësishme, po nga ana tjetër, i tregoi elektoratit shqiptar se LSI refuzon qartazi të bëhet një instrument i realizimit të ambicieve të shfrenuara të kryeministrit Rama. Në këtë mënyrë, për të zhgënjyerit e shumtë nga rezultatet e Rilindjes është normale të orientohen drejt LSI, si një forcë politike që “mendon për fukaranë”, që nuk lë pas dore interesat e votuesve të thjeshtë, gjë për të cilën nuk heziton të dalë dhe publikisht e të votojë kundër cdo mase me karakter antipopullor. Shtoji këtyre dhe disa nga emrat e njohur që po braktisin anijen “Rilindja”, të cilët në mos i u bashkoheshin LSI nuk do të jenë më efektivë të PS. Rama sigurisht, i ndërgjegjshëm se është tërësisht në varësi të Metës dhe LSI, pavarësisht se përpiqet të krijojë përshtypjen se objekt i reformës në drejtësi do të jetë Berisha dhe ndonjë nga të tijtë, në të vërtetë mezi po pret të përgatisë gijotinën kundër Ilir Metës. Le të mos harrojmë se dhe 21 janari i famshëm, i inicuar nga Rama, kishte si target Ilir Metën, pas publikimit të videos komprometuese me Dritan Priftin. E njejta gjë mund te thuhet edhe për procesin kundër DIA-s ku i akuzuari kreyesor flitet se është njeri i Metës, në kohën që edhe dëshmitari kyc, është një ish-eksponent i LSI. Dhe nëse deri tani përsa i përket cështjeve të mësipërme, gjithcka është pezull, ndodh pasi edhe me një gjysëm hapi kundër Metës, Edi Rama e sheh veten të rrëzuar. Ndërkohë, në kampin opozitar, përballë stanjacionit që mbizotëron në PD, në radhë të parë si pasojë e mosdistancimit nga mëkatet dhe mëkatarët e pushtetit të saj tetëvjecar, por edhe riorganizimit formal pa kaluar në sitë përgjegjësit e disfatës së tre viteve më parë, do të jenë të shumtë ata demokratë, të cilët shpëtimin nga Rama e shohin duke i dhënë votën LSI. Konkretisht, një nga sloganet e preferuar të PD dhe liderit Basha është “Shqipëria më mirë pa Edi Ramën. Duke marrë në konsideratë të gjitha këto, them se gazeta gjermane e cituar në fillim të shkrimit ka një pasaktësi; LSI nuk do të jetë partia e dytë, po dicka më shumë, partia e parë. Edhë zërat nga LSI që flasin për një fushatë jashtë aleancave, për kryeministër të ardhshëm Ilir Metën janë totalisht të bazuara në një realtet që po bëhet dita ditës më i prekshëm.