Hisen Berisha/

Administrata e Donald Trump, me qasjen e saj të drejtpërdrejtë dhe shpesh konfrontuese ndaj strukturave globaliste liberale, shihet nga shumë konservatorë si një mundësi për të sfiduar ndikimin e Soros-it dhe rrjeteve të tij ideologjike në Ballkanin Perëndimor, veçanërisht në Kosovë dhe Shqipëri.

Në këtë kontekst, zgjedhjet e 9 Shkurtit në Kosovë dhe formimi i qeverisë pas tyre do të jenë një test i rëndësishëm për të parë nëse një administratë e re Trump do të ketë ndikim në eliminimin e strukturave që e kanë deformuar politikën kosovare dhe e kanë larguar nga orientimi konservator perëndimor.

Fondacionet dhe organizatat e lidhura me George Soros kanë pasur një ndikim të madh në tranzicionin politik të Ballkanit, duke promovuar një elitë politike dhe intelektuale të orientuar drejt liberalizmit ekstrem, shpesh duke zëvendësuar elitat tradicionale kombëtare dhe duke dobësuar institucionet shtetërore përmes projekteve të kontrolluara nga jashtë.

Në Kosovë, Shqipëri dhe vende të tjera të rajonit, bursistët dhe vazalët e Sorosit pa status special, kanë dominuar qeverisjen përmes kapjes së partive politike, ndikimit në media dhe rrjeteve të OJQ-ve.

E tëra kjo ka rezultuar me:

– Një politikë të jashtme të varur nga interesat globaliste liberale dhe jo nga nevojat kombëtare.

– Një ekonomi të kapur nga oligarkët e lidhur me rrjetet e Sorosit, që kanë penguar zhvillimin e një kapitalizmi kombëtar të qëndrueshëm.

– Një politikë të brendshme që favorizon destabilitetin, për të mbajtur vendet e rajonit të dobëta dhe të kontrollueshme nga struktura të jashtme.

– Një agjendë kundër vlerave kombëtare dhe konservatore, duke promovuar narrativat e globalizmit ekstrem, urrejtjes, përçarjes, denigrimit dhe dobësimin e identitetit shtetëror me këtë edhe kombëtar.

A do ta shpëtojë Trump Kosovën nga strukturat soroiste?

Administrata Trump në mandatin e parë tregoi një qasje të ndryshme nga administratat liberale amerikane në Ballkan, duke kërkuar një angazhim më të drejtpërdrejtë në zgjidhjen e problemeve dhe një distancim nga politika tradicionale e “menaxhimit të konfliktit” që i shërbente më shumë strukturave të Sorosit sesa stabilitetit afatgjatë të rajonit.

Me rikthimin e Trump në pushtet, pritet që një nga prioritetet e tij në politikën e jashtme të jetë eliminimi i ndikimit të Sorosit në shtetet aleate, ku hyn edhe Kosova.

Kjo strategji e administratës Trump e përligjur me aktet shtetërore që ka nënshkruar Presidenti Trump me tu ulur në karrigën ekzekutive në Shtëpinë e Bardhë, konsiston në:

– Reduktimin e financimeve për OJQ-të dhe rrjetet që promovojnë destabilitet politik në Ballkan.

– Përkrahjen e forcave konservatore që mbështesin një aleancë të fortë me SHBA-në, bazuar në interesa kombëtare dhe jo në agjenda ideologjike.

– Rishikimin e marrëdhënieve me politikanët e lidhur me Sorosin dhe promovimin e një elite të re politike që nuk është e varur nga fondacionet liberale.

Në rastin e Kosovës, kjo do duhej të nënkuptonte dekapitullimin e klasës politike aktuale që është e mbështetur nga strukturat globaliste dhe ndërtimin e një force të re konservatore që ka për prioritet mbrojtjen e interesave kombëtare dhe forcimin e shtetit.

Ndikimi i Trump në formimin e qeverisë së Kosovës pas 9 Shkurtit

Për SHBA-në, Kosova mbetet një pikë strategjike në Ballkan, por mënyra se si do të menaxhohet ky raport varet nga orientimi i qeverisë së re që do të dalë nga zgjedhjet e 9 Shkurtit.

Kthimi i Trump në pushtet para se të formohet një qeveri e re, shihej si ogur i zi për strukturat e bashkëpunëtorët e Soros.

Pritet se kjo strategji e përligjur e Administratës së re Trump, do të ndikojë në shumë aspekte për ndërtimin e ekipit politik qeverisës në Kosovë dhe jo vetëm, si:

– Mospërkrahjen e një qeverie që bazohet në rrjete të financuara nga Sorosi dhe që ka një qasje liberale-globaliste në raport me politikën dhe ekonominë.

– Mbështetjen e forcave politike që kanë një orientim më të qartë konservator, pro-amerikan dhe të bazuar në vlera kombëtare.

– Riformatimin e aleancave politike në Kosovë, duke larguar ndikimin e elitave të vjetra të korruptuara që kanë shërbyer si ekzekutorë të politikave të Sorosit në rajon.

Në këtë kontekst, administrata Trump do të duhej të ketë një rol kritik në ruajtjen e Kosovës nga riinstalimi i falangave të Sorosit në qeveri dhe institucione, duke mbështetur një strukturë të re politike të djathtë dhe konservatore.

Zhbërja e elitave të korruptuara dhe krijimi i një alternative konservatore në Ballkan

Një nga sfidat më të mëdha për Ballkanin është prania e një elite politike të vjetër, të korruptuar dhe të lidhur me rrjete ndërkombëtare që nuk kanë interes për zhvillimin e kombit, por për ruajtjen e pushtetit të tyre në shërbim të agjendave globaliste.

Si mund të zhbëhen këto struktura?

1. Pastrimi i politikës nga elitat e korruptuara dhe lidhjet e tyre me Sorosin, përmes një procesi të reformës së thellë politike dhe ligjore që eliminon ndikimin e tyre.

2. Ndërtimi i një alternative të djathtë konservatore, që promovon vlera tradicionale, shtet të fortë dhe bashkëpunim strategjik me SHBA-në.

3. Forcimi i sovranitetit ekonomik, duke ndaluar kapjen e ekonomisë nga oligarkët e lidhur me rrjetet globaliste dhe duke mbështetur sipërmarrjet kombëtare.

4. Përkrahja e mediave të pavarura konservatore, që nuk janë të varura nga fondet e Sorosit dhe promovojnë një narrativë ndryshe nga propaganda liberale-globaliste.

5. Forcimi i aleancave mes partive dhe grupeve konservatore në rajon, për të krijuar një kundërpeshë të fuqishme ndaj agjendës globaliste në Ballkanin Perëndimor.

Zërat e parë medial, (për takimin e lidershipit politik e partiak të Kosovës, me përfaqësues të Ambasadës së SHBA në Kosovë, të atashuar nga ish-administrata Biden), që flasin për përafrime politike për ta bërë qeverinë e re, tregojnë se po sfidohet “strategjia” e administratës Trump, e cila po rrezikon të mbetet mirazh diplomatik. E kjo do të ishte vrasje e shpresës për kombet që pas zgjedhjeve në SHBA dhe kthimit të administratës Trump e panë si shpëtim të vlerave nacionale të popujve, identiteteve kombëtare dhe zhvillimit të demokracisë.

Ambasador Flamur Gashi/

“Çdo shqiptar i shkolluar është një armik më shumë për Jugosllavinë!” – Millosh Cërrnjinski, shkrimtar dhe diplomat serb.

Hapja e Universitetit të Prishtinës ju hapi syt, zemrat dhe mendjen të gjithë shqiptarëve nën ish Jugosllavi.

Me këtë rast, kujtojmë me nderim dhe respekt të gjitha përpjekjet që çuan në themelimin e këtij Universiteti, veçmas kontributin e madh që kanë dhënë demonstratat e vitit 1968 dhe plejada e patriotëve shqiptarë që sakrifikuan çdo gjë për përparimin tonë kombëtar.

Me respekt të thellë, duhet të kujtojmë themeluesit e Universitetit dhe disa nga profesorët që kontribuan ndër vite në forcimin e Universitetit të Prishtinës si, Dervish Rozhaja, Gazmend Zajmi, Idriz Ajeti, Mark Krasniqi, Esat Mekuli, Musa Haxhiu, Muslim Mulliqi, Hajredin Hoxha, Fehmi Agani, Syrja Pupovci, Minir Dushi, Feriz Krasniqi, Ali Hadri, Zekirja Cana, Anton Çetta, Hasan Mekuli, Osman Imami, Mehmet Begraca, Gazmend Shaqiri, Eshref Ademaj, Ejup Statovci, Zejnel Kelmendi, Nexhat Daci, Rexhep Ismajli, Besim Bokshi, Hivzi Islami, Isuf Krasniqi, Sabri Hamiti, Anton Berisha, Enver Hasani, Arsim Bajrami, Ramadan Zejnullahu, Marian Demaj, si dhe një plejadë të tërë intelektualësh dhe patriotësh të vyer, që u bënë pishtarë të dijës dhe të kulturës sonë kombëtare.

Pa dyshim, rol të pazëvendësueshëm në të gjitha përpjekjet tona kombëtare kanë dhënë studentët e këtij Universiteti, të cilët krahas studimeve, janë përfshirë edhe në zhvillimet politike në Kosovë dhe kudo në trojet shqiptare nën ish Jugosllavi.

Themelimi i Universitetit të Prishtinës është një ngjarje që e ndan historinë e Kosovës në dy epoka: periudha e shoqërisë së saj pa universitet dhe me universitet.

Para universitetit, niveli i analfabetizmit në Kosovë mezi ishte zbritur në 40 për qind, pas organizimit të kurseve kundër analfabetizmit në vitet 1950.

Pas universitetit, përhapja e ndikimit të tij ishte bërë e pakontrollueshme, gjë kjo e paparashikueshme.

Universiteti i Prishtinës ka një histori të vrullshme që e parë bashkë duket e habitshme të ketë ngjarë në vetëm 55 vjet. Madje jo vetëm histori, sepse Universiteti i Prishtinës ka edhe një “parahistori” – e kaluara që e solli atë.

Paradoksalisht, disa nga fakultetet e Universitetit të Prishtinës janë më të vjetra sesa vetë ai.

Fakulteti Filozofik së pari, si më i vjetri, i themeluar që më 1960, apo Fakulteti Juridik-Ekonomik, që ishte hapur një vit më pas. Por të dy këto fakultete funksiononin si pjesë e Universitetit të Beogradit, atë kohë kryeqytet i Jugosllavisë.

Do të duhej të kalonte fiks një dekadë nga hapja e fakultetit të parë në Kosovë, për të ardhur tek hapja e universitetit të parë: 10 vjet nga Fakulteti Filozofik tek Universiteti i Prishtinës.

Në vitin 1968, kur në rrugët e Parisit dhe Pragës ishin dyndur mijëra njerëz për të protestuar, në Prishtinë dhe mbarë Kosovën mijëra shqiptarë do të protestonin po ashtu kundër diskriminimit politik dhe social të tyre në Jugosllavi. Parullat përmbanin kërkesa: “Duam Flamur Kombëtar”, “Duam Kushtetutë”, “Duam Republikë” dhe “Duam Universitet”…

Një kontributë të veçantë në zhvillimin e Universitetit të Prishtinës gjatë viteve ’70 kanë dhënë edhe profesorët nga Tirana të cilët nuk kursyen asgjë, me aq sa lëjohej në kushtet që ishin për zhvillimin dhe konsolidimin e Universitetit të Prishtinës….

UP u themelua me Ligjin mbi themelimin e Universitetit të Prishtinës, të cilin e miratoi Kuvendi i Kosovës më 18 nëntor 1969.

Kuvendi themelues i Universitetit të Prishtinës u mbajt më 13 shkurt 1970, kurse dy ditë më vonë , më 15 shkurt 1970 u mbajt edhe mbledhja solemne e Kuvendit dhe data e 15 shkurtit u shpall “Ditë e Universitetit të Prishtinës”.

Gëzuar Dardani!

Gëzuar kombi ynë!

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani është takuar me Përfaqësuesin e ri të BE-së për Dialog, Peter Sørensen. Presidentja Osmani ka shkruar:

Në takimin tim të parë me Përfaqësuesin e ri të BE-së për Dialog, Peter Sørensen, diskutuam mbi zhvillimet e fundit në vend dhe pritshmëritë nga dialogu i Brukselit.

Do të vazhdojmë të punojmë me aleatët tanë që ky proces të përmbyllet me njohje të ndërsjellë dhe mbrojtjen e sovranitetit, kushtetutshmërisë dhe integritetit territorial të Republikës sonë.

Prof.Dr.Fejzulla BERISHA/

Evropë, Ktheja Borxhin Shqiptarisë!

Kosova në Thelbin e Shqiptarisë dhe Evropës

Kosova, ose Dardania e lashtë, nuk është thjesht një territor i vogël në hartën e Ballkanit, por zemra e civilizimit ilir dhe trung i shqiptarisë. Historia e saj është një dëshmi e qartë se shqiptarët kanë qenë ndër popujt autoktonë të Evropës, duke dhënë një kontribut të pamohueshëm në zhvillimin politik, kulturor dhe strategjik të kontinentit. Për më tepër, Kosova ka qenë një fortesë e rezistencës kundër pushtimeve të huaja dhe një faktor kyç në ekuilibrin e fuqive në Evropën Juglindore.

Por, ndërsa shqiptarët kanë kontribuar në historinë dhe sigurinë e Evropës, kontinentit i mungon reciprociteti historik ndaj tyre. Për shekuj me radhë, fuqitë evropiane kanë neglizhuar të drejtat e shqiptarëve, duke i lënë jashtë strukturave shtetërore dhe shpeshherë duke i sakrifikuar për interesat gjeopolitike të tjera.

Kjo analizë do të thellohet në tre drejtime kryesore:

1. Kosova si trung i Shqiptarisë dhe pasardhëse e Dardanisë ilire

2. Kontributi i shqiptarëve në Evropë dhe borxhi historik i Perëndimit ndaj tyre

3. Përse Evropa duhet t’i kthejë borxhin historik shqiptarëve për një të ardhme të përbashkët në BE dhe NATO

1. Kosova – Dardania Ilire dhe Trung i Shqiptarisë

Kosova nuk është thjesht një krahinë e zakonshme shqiptare, por një truall i lashtë me rrënjë të thella në qytetërimin evropian. Në antikitet, Dardania ishte një mbretëri e fuqishme ilire, e cila luajti një rol të rëndësishëm në ndërtimin e identitetit kulturor të Ballkanit. Dardanët njiheshin si luftëtarë të pathyeshëm dhe kontribuuan në zhvillimin e qytetërimeve të hershme në këtë rajon.

Pas rënies së Perandorisë Romake dhe më vonë me invazionet sllave, shqiptarët e Dardanisë u përballën me përpjekje të shumta për t’u asimiluar dhe për të humbur identitetin e tyre. Megjithatë, ata mbijetuan dhe vazhduan të ruanin gjuhën, kulturën dhe lidhjen e tyre të pandashme me qytetërimin evropian.

Në mesjetë, Kosova u bë një qendër e rëndësishme e Principatës së Arbërit dhe më vonë e Perandorisë Osmane, ku shqiptarët u dalluan si faktorë kyç politikë dhe ushtarakë. Gjatë shekujve, Kosova u bë djepi i kryengritjeve kundër sundimeve të huaja, që kulmuan me Lidhjen Shqiptare të Prizrenit (1878) dhe luftën për pavarësinë e Shqipërisë.

Megjithatë, Konferenca e Londrës (1913) dhe Fuqitë e Mëdha i bënë padrejtësinë më të madhe historike shqiptarëve, duke i ndarë dhe lënë Kosovën nën Serbinë, pavarësisht se shumica e popullsisë ishte shqiptare. Ky vendim i padrejtë e vendosi Kosovën në një rrugë të vështirë rezistence dhe lufte për liri.

2. Kontributi i Shqiptarëve në Evropë dhe Borxhi Historik i Perëndimit

Shqiptarët nuk kanë qenë vetëm viktima të padrejtësive historike, por edhe kontribuues aktivë në sigurinë dhe stabilitetin e Evropës.

Kontributi ushtarak dhe politik:

Në mesjetë, shqiptarët me në krye Gjergj Kastriotin – Skënderbeun mbrojtën Evropën nga pushtimet osmane për më shumë se 25 vjet. Pa këtë rezistencë, mundësia që Perandoria Osmane të kishte pushtuar Evropën Qendrore do të ishte shumë më e madhe.

Në Luftën e Dytë Botërore, shqiptarët ishin ndër të paktët popuj në Evropë që shpëtuan hebrenjtë nga Holokausti dhe kontribuuan në çlirimin e rajonit nga fashizmi.

Në fund të shekullit XX, shqiptarët e Kosovës u ngritën kundër regjimit gjenocidal serb, duke u mbështetur nga NATO në një operacion humanitar që shpëtoi qindra mijëra jetë.

Padrejtësitë historike të Evropës ndaj shqiptarëve:

1913 – Kosova dhe territoret shqiptare u copëtuan padrejtësisht.

1945 – Tito dhe fuqitë komuniste e mbajtën Kosovën jashtë Shqipërisë, duke vazhduar shtypjen e shqiptarëve.

1990-1999 – Perëndimi vonoi ndërhyrjen për të ndaluar gjenocidin serb në Kosovë.

Pavarësisht këtyre padrejtësive, shqiptarët vazhduan të mbështesin vlerat demokratike perëndimore dhe të kërkojnë një integrim të plotë në Evropën e Bashkuar.

3. Përse Evropa Duhet t’i Kthejë Borxhin Shqiptarëve?

Sot, Evropa ka një detyrim moral, historik dhe politik ndaj shqiptarëve, duke u bazuar në disa faktorë:

1. Pranimi i Kosovës në BE dhe NATO – Kosova është një shtet demokratik që ka dëshmuar stabilitet dhe përkushtim ndaj vlerave evropiane. Mospërfshirja e saj në BE dhe NATO është një padrejtësi që duhet korrigjuar.

2. Njohja e plotë e Kosovës nga të gjitha vendet e BE-së – Shtetet si Spanja, Greqia, Rumania, Sllovakia dhe Qiproja duhet ta njohin Kosovën, duke përfunduar kështu izolimin e saj të padrejtë.

3. Më shumë mbështetje për zhvillimin ekonomik të Kosovës dhe Shqipërisë – Evropa duhet të investojë më shumë në rajonin shqiptar për të forcuar stabilitetin e Ballkanit dhe për të ndërtuar një aleat të fortë në Evropën Juglindore.

4. Përfundimi i hegjemonisë serbe në rajon – Politika evropiane duhet të ndalojë mbështetjen e Serbisë si faktor kryesor në Ballkan dhe të vendosë prioritet shqiptarët, të cilët janë partnerë të besueshëm të Perëndimit.

Një Thirrje për Evropën e Bashkuar

Shqiptarët nuk kërkojnë lëmoshë nga Evropa, por një rikthim të drejtësisë historike. Kosova dhe Shqipëria duhet të jenë pjesë e plotë e BE-së dhe NATO-s, si një investim strategjik për paqen dhe stabilitetin e kontinentit.

Evropë, ktheja borxhin shqiptarëve! Ata kanë mbrojtur dhe kontribuar për ty për shekuj me radhë – tani është koha që ti t’i mbështesësh ata për një të ardhme të përbashkët dhe të drejtë.

Prof.Dr.Fejzulla BERISHA/

Lëvizjet guerile kanë luajtur një rol kyç në historinë e njerëzimit, sidomos në rastet kur një popull ose një grup shoqëror ka qenë i shtypur dhe i privuar nga të drejtat e tij. Në shumë raste, këto lëvizje kanë nisur si organizata të vogla të armatosura, të cilat më pas janë rritur duke përfaqësuar një kauzë më të gjerë. Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK) është një nga shembujt më të spikatur në Evropë në fundin e shekullit XX. Përmes një lufte të organizuar kundër represionit serb, UÇK arriti të krijonte kushte për çlirimin e Kosovës dhe pavarësimin e saj.

Megjithatë, UÇK nuk është një rast i izoluar. Në vende të tjera të botës, guerilat kanë luajtur një rol vendimtar në historinë e popujve të tyre. Nga Lëvizja e Rezistencës Franceze gjatë Luftës së Dytë Botërore, te Viet Cong në Vietnam, IRA në Irlandë, ANC në Afrikën e Jugut dhe FARC në Kolumbi, këto lëvizje kanë ndikuar në mënyrë të ndryshme në ndërtimin e paqes dhe të rendit të ri politik në vendet e tyre.

Ky studim do të analizojë ndikimin e UÇK-së dhe lëvizjeve guerile të tjera, duke theksuar rolin e tyre në krijimin e shpresës dhe ndërtimin e paqes. Krahasimi do të përfshijë faktorët e përbashkët dhe dallimet mes tyre, si dhe mësimet që mund të nxirren nga këto përvoja historike.

1. UÇK – Lufta për Liri dhe Pavarësi

1.1. Lindja dhe veprimtaria e UÇK-së

Ushtria Çlirimtare e Kosovës (UÇK) u formua si një përgjigje ndaj dhunës dhe represionit të vazhdueshëm serb mbi shqiptarët e Kosovës në vitet 1990. Pas përfundimit të Luftës së Ftohtë dhe shpërbërjes së Jugosllavisë, regjimi serb i Sllobodan Millosheviqit intensifikoi shtypjen ndaj shqiptarëve të Kosovës, duke ndaluar institucionet e tyre, duke ndërmarrë aksione policore dhe ushtarake kundër popullsisë civile dhe duke mohuar të drejtat elementare.

Në këtë kontekst, UÇK u shfaq si një lëvizje çlirimtare që synonte të mbrojë popullsinë shqiptare dhe të luftonte për pavarësinë e Kosovës. Me një strukturë të decentralizuar dhe bazuar kryesisht në mbështetjen e diasporës dhe të vetë popullsisë shqiptare në Kosovë, UÇK u rrit shpejt dhe arriti të bëhet një forcë ushtarake e organizuar.

1.2. Ndikimi në rrafshin kombëtar dhe ndërkombëtar

Ndërhyrja e NATO-s: Një nga momentet kyçe të luftës së UÇK-së ishte ndërhyrja e NATO-s në vitin 1999. Duke pasur parasysh spastrimin etnik dhe krimet e luftës të kryera nga Serbia, NATO vendosi të ndërhyjë ushtarakisht për të ndaluar gjenocidin serb dhe për të mbështetur përpjekjet e shqiptarëve për liri.

Transformimi pas luftës: Pas përfundimit të luftës, UÇK u shpërbë dhe u transformua në Trupat e Mbrojtjes së Kosovës (TMK), një forcë e cila më vonë u bë bazamenti për Forcën e Sigurisë së Kosovës (FSK).

Pavarësia e Kosovës: Lufta e UÇK-së dhe përpjekjet diplomatike të pasluftës çuan në shpalljen e pavarësisë së Kosovës më 17 shkurt 2008.

1.3. Krahasimi me guerilat e tjera

UÇK mund të krahasohet me guerilat që kanë luftuar për të drejtat kombëtare dhe çlirimin nga sundimi i huaj, sikurse Viet Cong në Vietnam ose ANC në Afrikën e Jugut.

Ndërsa ANC u përqendrua në përpjekje kundër aparteidit, UÇK luftoi kundër një pushtimi ushtarak dhe një regjimi shtypës.

Ndihma ndërkombëtare ishte kyçe për suksesin e UÇK-së, ashtu siç ishte për ANC dhe Rezistencën Franceze.

2. Guerilat në Evropë – Lufta për Liri dhe Rezistencë

2.1. Lëvizja e Rezistencës Franceze (1940-1944)

Gjatë Luftës së Dytë Botërore, francezët krijuan celula guerile për të luftuar kundër pushtimit nazist. Ata vepronin në fshehtësi, organizonin sabotime dhe ndihmonin forcat aleate për çlirimin e Francës.

Paralelizmat me UÇK:

Të dyja lëvizjet vepruan fillimisht në fshehtësi dhe u përballën me një forcë ushtarake shumë më të fuqishme.

Pas çlirimit, shumë anëtarë të Rezistencës franceze u përfshinë në ushtrinë dhe politikën franceze, ashtu si ish-komandantët e UÇK-së në Kosovë.

2.2. Ushtria Republikane Irlandeze (IRA)

IRA luftoi për pavarësinë e Irlandës dhe më vonë për ribashkimin e Irlandës së Veriut me Republikën e Irlandës.

Paralelizmat me UÇK:

IRA dhe UÇK ishin të përbëra nga luftëtarë vendas që luftonin kundër një force shtypëse.

Të dyja lëvizjet kishin mbështetje të fortë nga diaspora (IRA nga irlandezët në Amerikë, UÇK nga shqiptarët në Evropë dhe SHBA).

Marrëveshja e Paqes e Good Friday (1998) dhe Marrëveshja e Rambujesë janë shembuj se si lufta guerile mund të çojë në negociata dhe ndërtimin e paqes.

3. Guerilat në Botë – Nga Lufta në Paqe

3.1. Viet Cong – Lufta e Vietnamit

Viet Cong ishte një lëvizje guerile komuniste që luftoi kundër Shteteve të Bashkuara dhe qeverisë së Vietnamit të Jugut.

Paralelizmat me UÇK:

Të dyja lëvizjet luftuan kundër një armiku shumë më të fuqishëm.

Viet Cong dhe UÇK kishin mbështetje popullore të gjerë dhe operonin në terren të vështirë.

3.2. ANC dhe Umkhonto we Sizwe (Afrika e Jugut)

Lufta kundër aparteidit në Afrikën e Jugut është një shembull tjetër i një lëvizjeje çlirimtare që çoi në ndërtimin e një shteti të ri.

3.3. FARC në Kolumbi

Ndryshe nga UÇK, FARC u përfshi në trafik droge dhe konflikti i saj u shndërrua në një luftë të gjatë civile.

Përfundim: Lufta Guerile si Mjet për Ndryshim dhe Paqe

Historia ka treguar se lëvizjet guerile shpesh lindin si rezultat i shtypjes dhe padrejtësisë. Ndërsa disa prej tyre kanë sjellë ndryshime pozitive dhe paqe, të tjerat kanë degraduar në konflikte të pafundme. UÇK është një shembull i suksesshëm i një lëvizjeje guerile që çoi në një shtet të pavarur dhe të njohur ndërkombëtarisht.