Në pushtetin aktual në Mal të Zi, shqiptarët janë të përfaqësuar me katër pozita të rëndësishme. Ata ushtrojnë pozitën e nënkryetarit të qeverisë, të nën kryetarit të parlamentit dhe drejtojnë me dy ministri. Ky është një përfaqësim politik i cili erdhi si rezulltat i kualicionit të subjekteve të caktuara politike shqiptare me subjektin politik Lëvizja ‘Europa Tani’ (PES), subjekt ky i cili fitoi mandatin për formimin e qeverisë në zgjedhjet parlamentare që u mbajtën vitin e kaluar në Mal të Zi.

S’ka dyshim se nga perspektiva e faktorit politik shqiptar, ky përfaqësim i tanishëm politik i shqiptarëve mund të radhitet si ndër arritjet më të mëdha të tyre gjatë periudhës së pluralizmit politik në Mal të Zi.

Por, shtrohet pyetja se si qendron situata e përfaqësimit (punësimit) të përgjithëshëm të shqiptarëve në nivelet e tjera të shërbimit publik, organeve,institucioneve dhe ndërmarrjeve shetërore dhe sa reflektohet ky përfaqësim i lartë pushtetar i tyre në Mal të Zi në ngritjen e të punësuarve të tjerë shqiptarë në këto institucione ?.

Megjithëse viteve të fundit,pra që nga ndërrimi i pushtetit në Mal të Zi në vitin 2020 nuk kemi ndonjë raport zyrtar i cili tregon numrin apo përqindjen e shqiptarëve në organet e shërbimit publik(shtetëror), dihet mirë se shqiptarët vazhdojnë të jenë të margjinalizuar në këtë aspekt. Pra, edhe përkundër funksioneve të larta që shqiptarët ushtrojnë kohë pas kohe në qeveri, numri i përgjithëshëm i të punësuarve shqiptarë në institucionet publike dhe ndërmarrjet shtetërore vazhdon gjithënjë të mbetet simbolik dhe nën nivelin e përfaqësimit të tyre proporcional.

Papunësia në vendbanimet shqiptare është mbi mesataren e papunësisë së përgjithëshme në Mal të Zi.Kohë më parë portali informativ UlqiniOnline publikoj një të dhënë e cila konstatoj se në ‘Ulqin janë ‘26 magjistra të papunë’. Është interesant se ky lajm erdhi përafërsisht në të njëjtën kohë kur u bë edhe rikonstruktimi i qeverisë së Malit të Zi, pra në muajin korrik të këtij viti, lajm ky i cili muar një vëmendje të jashtëzakoshme mediatike, kurse lajmi i ‘magjistarve të papunë’ për çudi nuk nxiti shqetësimin dhe vemendjen e askujt.

Elita politike e privilegjuar, me bazën e vet zgjedhore të diskriminuar ?!

Shqiptarët përbëjnë rreth 5% të numrit të popullsisë së Malit të Zi dhe përfaqësimi (punësimi) i tyre në organet shtetërore dhe ndërmarrjet publike vazhdon të jetë gjithënjë shumë i ultë në krahasim me përqindjen e tyre në numrin e përgjithëshëm të popullsisë në këtë shtet.

Për fat të keq mos përfaqësimi i duhur dhe proporcional i shqiptarëve në institucionet publike dhe shtetërore është një dukuri që është trashiguar nga pushteti 30-të vjeçar të DPS-it ( Partisë Demokratike të Socialistëve).Statistikat zyrtare të kohës së pushtetit të DPS-it tregojnë se shqiptarët në Mal të Zi nuk e kanë kaluar asnjëherë pragun e 1.3% të përfaqësimit të tyre në organet e shërbimeve publike dhe institucioneve apo ndërmarrjeve shtetërore, çka do të thot se për një kohë të gjatë atyre iu është mohuar një e drejtë themelore kushtetuese.

Vlen të theksohet gjithashtu se gjatë shumicës së kohës së pushtetit të DPS-it, drerisa në njërën anë shqiptarët ishin pjesë e atij pushteti dhe mbanin pozita të larta shtetërore, në anën tjetër dhe në mënyrë paradoksale, pjesa tjetër e shqiptarëve nuk ishin të përfaqësuar (punësuar) në mënyrë proporcionale në organet shtetërore dhe administratën publike në Mal të Zi. Pra, e kaluara na mëson se përfaqësimi politik i shqiptarëve përmes posteve dhe funksioneve të larta qeveritare, domosdoshmërisht nuk reflekton dhe nuk ndikon edhe në punësimin e përgjithëshëm të shqiptarëve në nivelet e tjera shtetërore. Kjo ka ndikuar, që në njërën anë të kemi një elitë politike të privilegjuar, kurse në anën tjetër baza e saj zgjedhore e diskriminuar.

Rikujtojmë edhe një herë Kushtetutën e Malit të Zi , (Nenin 79, pikën 10 të saj), ku thuhet se pjesëtarët e popujve pakicë, ku përfshihen edhe shqiptarët, u ‘garantohet e drejta e përfaqësimit proporcional’ në organet e shërbimit publik, në orgnet e qeverisjes shtetërore dhe atyre të vetëqeverisjes lokale. Për 34 vite me radhë shqiptarëve iu është muhuar një e drejtë e tillë dhe kanë pësuar diskriminim të vazhdueshëm në përfaqësimin (punësimin) proporcional të tyre. Asnjë qeveri e Malit të Zi,deri më sot nuk ka arritur që ta plotësojnë apo realizojnë këtë të drejtë të tyre kushtetuese. Përgjegjësi për mos realizmin e përfaqësimit (punësimit) proporcional të shqiptarëve në Mal të Zi, mbajnë edhe ato subjekte politike shqiptare të cilat përmes përfaqësuesve të vet, kanë bashkëqeverisur dhe kanë qenë pjesë e atij pushteti.

Edhe qeveria e tanishme e cila në përbërjen e vet ka katër pjesëtarë të përkatësisë shqiptare me poste të rëndësishme, e ka filluar mandatin e vet me mos përfaqësimin proporcional të shqiptarëve në organet dhe institucionet e tjera të shërbimit publik në Mal të Zi. Kur këto funksione dhe pozita të larta që shqiptarët mbajnë sot në qeverinë aktuale të Malit të Zi nuk pasojnë me rritjen e numrit të punësimeve të shqiptarëve në përgjithësi në nivelet e ndryshme të institucioneve shtetërore dhe publike, atëherë ashtu si në të kaluarën, këto poste shtetërore do të shihen nga të tjerët vetëm si avancim dhe arritje të karrierave të tyre personale dhe jo si një angazhim serioz edhe për punësimin e shqiptarëve në ndërmarrjet dhe institucionet e tjera shtetërore, gjithënjë sipas rregullit të përfaqësimit (punësimit) proporcional të tyre.

Mbetet të shihet në të ardhmen nëse do të ndryshojnë diçka pozitivisht në këtë drejtim por mendoj se egziston një skepticizëm i arsyetuar që kjo do të vazhdojnë të jenë një çështje e pazgjidhur edhe gjatë mandatit të kësaj qeverie.

Xheladin Zeneli

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Glauk Konjufca, mori pjesë dhe mbajti fjalim në konferencën “Impakti i agresionit rus në Rusi dhe në gjeopolitikën evropiane”, organizuar sot në Prishtinë nga Instituti për Studime të Luftës Hibride, OCTOPUS.

Në adresimin e tij para të pranishmëve kryetari Konjufca tha se pasojat e agresionit rus në Ukrainë kanë ndikuar kontinentin evropian, paqen, stabilitetin, sigurinë, politikën dhe gjeopolitikën e tij, më shumë se çdo konflikt tjetër që prej Luftës së Dytë Botërore.

Kreu i Kuvendit tha se për shkak të mosdhënies së një përgjigjeje të vendosur në vitin 2014 ndaj pushtimit rus të Krimesë, por trajtimi i Rusisë si partneri despotik me të cilin mund të bashkëpunohej ekonomikisht, duke supozuar gabimisht se synimet pan-ruse të Putinit ishin të kufizuara, Evropa sot po ballafaqohet me një luftë e cila nuk ka të bëjë vetëm me fatin e Ukrainës si shtet sovran dhe me dinjitetin e ukrainasve si komb, por kjo luftë përbën edhe një betejë vendimtare për rendin demokratik në Evropë, të ndërtuar pas rënies së “Perdes së Hekurt” më 1989.

“Në kontekstin tonë rajonal dhe ballkanik, agresioni pushtues i Rusisë në Ukrainë paraqet aktin e parë të një strategjie destabiliteti të Evropës, ku natyrisht Ballkani, me Serbinë si një zgjatim të Rusisë do të ishte akti i dytë i kësaj strategjie. As Rusia e as Serbia nuk kanë hequr dorë nga kjo strategji, sepse as Rusia nuk ka hequr dorë nga ‘bota ruse’, e as Serbia nuk ka hequr dorë nga ‘bota serbe’. Sulmi terrorist ndaj Kosovës në Banjskë shtatorin e vitit të kaluar ishte një replikë identike e sjelljes agresore të Rusisë ndaj Ukrainës. Trupa paramilitare serbe, të trajnuara nga ushtria serbe, të pajisura me arsenal luftarak të Ministrisë serbe të Mbrojtjes, si dhe në zbatim të aspiratës së Beogradit për ndarjen e Kosovës, synuan aneksimin e veriut, me ç’rast në mbrojtje të sovranitetit, integritetit dhe sigurisë së Republikës së Kosovës u vra oficeri i Policisë së Kosovës, tashmë heroi, Afrim Bunjaku”, tha kryetari Glauk Konjfuca.

Në vazhdim të fjalës së tij kreu i Kuvendit të Kosovës tha se dualizmi është armë e njohur e Serbisë në arenën ndërkombëtare, për realizimin e interesave të veta, por po aq i njohur është edhe fakti që Serbia kurrë në historinë e saj nuk ka qenë një kështjellë ku është mbrojtur Perëndimi, sepse pas çdo lufte Serbia gjithnjë është rreshtuar kah Lindja. Pra, në këtë luftë të Ukrainës në mbrojtje të sovranitetit të vet, shtoi kryetari Konjufca, Serbia nuk është aleat i saj, por thjesht po përfiton duke bërë biznes e duke shitur armët e prodhimit të saj.

“Përpjekja për destabilizimin e Bosnjës përmes Dodikut që promovon çdo ditë shkëputjen e Republikës Srpska dhe bashkimin e saj me ‘botën serbe’, refuzimi i normalizimit të marrëdhënieve me Kosovën përmes njohjes faktike që kornizon Marrëveshja e Brukselit dhe përpjekja për ndryshimin e orientimit euro-atlantik të Malit të Zi, janë gjurmë konkrete të një politike që synon të minojë çdo progres që investimi euro-perëndimor ka pasur në rajonin tonë”, nënvizoi kryetari Konjufca, duke shtuar se siç lufta në Ukrainë është edhe luftë e Evropës në mbrojtje të rendit të saj demokratik, edhe stabiliteti i Ballkanit Perëndimor do të varet se sa ai do të ndërtohet, mbi parimet demokratike dhe europianizuese apo mbi interesa parciale ekonomike.

Kryetari i Kuvendit të Kosovës tha se në rajonin tonë nuk do të ketë stabilitet pa u arritur stabilizimi i demokracisë në secilin prej shteteve, e në veçanti kjo nënkupton pa heqjen dorë të Serbisë prej aspiratave të saj hegjemoniste, të cilat prekin pavarësinë dhe sovranitetin e të paktën tri shteteve të saja fqinje.

“Nuk mund të ketë unitet pa barazi, sikurse nuk ka garanci për lirinë pa demokraci. Mendoj që këto janë fundamentet për të cilat sot Perëndimi po mbështet në Ukrainë dhe duhet t’i mbështesë edhe në Ballkan”, tha në fjalën e tij kryeparlamentari Konjufca.

Lee Zeldin: “We must send Marko Kepi to the New York State Senate”

Hisen Berisha/

Vuçiqi vazhdon të keqpërdorë platforma ndërkombëtare për të propaganduar narrativën e tij të rreme, duke anashkaluar realitetin dhe të vërtetën historike. Në fjalën e tij në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, ai sulmon shtetet perëndimore dhe përpiqet të njollosë pavarësinë e Kosovës, e cila është produkt i vullnetit të popullit të saj, i mbështetur në parimet e vetëvendosjes dhe të drejtës ndërkombëtare. Kosova është një shtet i njohur ndërkombëtarisht nga shtetet më të fuqishme dhe relevante të botës.

Vuçiqi përmend Rezolutën 1244 për të mbështetur pretendimet e tij, por shpërfill faktin se kjo rezolutë u kalua në një kontekst krejtësisht të ndryshëm. Pavarësia e Kosovës është një realitet i pandryshueshëm ndërkombëtar, i përforcuar edhe nga amandamenti 14 i Kushtetutës së Kosovës. Por, ishte pikërishtë kjo rezolutë, pikënisja që i dha fund luftës në Kosovë dhe hapi rrugën për pavarësinë e Kosovës, fillimisht siguroi një zgjidhje të përkohshme, duke e futur Kosovën në një proces politik që kulmoi me shpalljen e pavarësisë.

Tashmë, pavarësia e Kosovës është një realitet i pakthyeshëm, kurse karakteri teknik i shfuqizimit të saj në KS/OKB, (përkundër vetos penguese të Kinës dhe Rusisë) me një plan sinkronizimi me aleatët, do ti eliminoj pretendimet për sovranitet të Serbis mbi Kosovën.

Retorika e tij kundër forcave të armatosura të Kosovës dhe përpjekjet për ndihmën ndërkombëtare ndaj saj, tregojnë frikën dhe obsesionin e Serbisë me realitetin e ri në Ballkan, atë të një Kosove të lirë, të pavarur dhe të njohur ndërkombëtarisht.

Forcat e Armatosura të Kosovës janë ndërtuar si pjesa e fundit e mozaikut institucional të shtetit të Kosovës, bazuar në vlerësimin e kërcënimeve dhe rreziqeve të identifikuara gjatë procesit të Rishikimit Strategjik të Sektorit të Sigurisë. Kjo forcë konsolidohet mbi konceptet dhe doktrinat mbrojtëse, është gjithëpërfshirëse dhe funksionon mbi parimet e një ushtrie moderne, e trajnuar nga NATO dhe partneri ynë strategjik, SHBA. Qëllimi kryesor i saj është mbrojtja e qytetarëve, jetëve, pasurive dhe territorit të Kosovës nga çdo kërcënim, qoftë natyror apo i shkaktuar nga njeriu.

Forcat e Sigurisë së Kosovës (FSK), të cilat Vuçiqi i përshkruan si kërcënim, përfaqësojnë të gjithë qytetarët e Kosovës, pa dallim etnie, dhe funksionojnë sipas parimeve të një ushtrie moderne dhe mbrojtëse. Kjo forcë synon mbështetjen dhe ruajtjen e paqes dhe stabilitetit në rajon, duke vepruar në përputhje me ligjet ndërkombëtare dhe standardet më të larta të aleatëve tanë.

Komunitetet pakicë në Kosovë, përfshirë atë serb, janë integruar vazhdimisht në Forcat e Armatosura të Kosovës, duke e ndjerë këtë forcë si të tyren.

Për më tepër, përfaqësimi i komunitetit serb në këtë forcë ka qenë shpeshherë më i madh sesa përqindja e tyre në popullsinë e përgjithshme të Kosovës. Por janë politikat destruktive dhe presionet shantazhuese të Beogradit ndaj serbëve që shërbejnë në Forcat e Armatosura të Kosovës ato që i detyrojnë të largohen nga ushtria apo të mos rekrutohen më. Këto veprime janë pjesë e një skenari të paramenduar për të krijuar një pretekst që Beogradi të spekulojë, siç pretendoj Vuçiq në deklaratat e tij gjatë Asamblesë së 79-të të OKB-së në New York, se “Forcat e Armatosura të Kosovës nuk janë kërcënim për Serbinë, por përbëjnë kërcënim dhe presion për shpërnguljen e serbëve lokalë.”

Kjo është një shpifje e ulët dhe intrigë nga ana e Vuçiqit, si Gebelsi i Millosheviçit, eksponenti i fundit i shtetit gjenocidial serb, i cili ndjek të njëjtën propagandë.

Forcat e Armatosura të Kosovës po ndërtohen nën patronatin dhe asistencën profesionale e teknike të partnerëve ndërkombëtarë, veçanërisht ekipet e institutit për reforma e nivacion të SHBA-së dhe NATO-s, të cilët janë të pranishëm në Kosovë përmes ekipit ndërlidhës dhe këshillues (NALT) në Ministrinë e Mbrojtjes dhe në strukturat mbështetëse të Forcës. Këta partnerë njohin në detaje karakterin e Forcave që po ndërtohen nga Kosova, të bazuara në parimet e paqes dhe stabilitetit. Pretendimet e Vuçiqit as që mund të merren seriozisht.

Kosova synon të ndërtojë një forcë moderne dhe të standardizuar, të pajisur me teknologji të avancuar dhe të ndërveprueshme me NATO-n, duke ndjekur modelin e sigurisë së shteteve si Izraeli, që ka zhvilluar një forcë të fuqishme mbrojtëse të orientuar nga paqja dhe stabiliteti rajonal.

Prandaj, forcat tona nuk përbëjnë kërcënim për askënd, por janë garant i sigurisë dhe paqes në rajon, duke u mbështetur në bashkëpunimin me NATO-n dhe aktorët tjerë ndërkombëtarë.

Ndryshe nga pretendimet e Vuçiqit, Kosova është e përqendruar në ndërtimin e “partneriteteve dhe aleancave strategjike” me shtetet demokratike, për mbrojtje të ndërsjellë dhe ruajtjen e paqes në vend dhe në botë.

Është ironike që Vuçiq pretendon të jetë një zë për paqen, ndërkohë që, në të njëjtën kohë, shpif dhe nxit tensione duke përhapur teori konspirative për influencën ruse dhe perëndimore. Përpjekja e tij për ta paraqitur Serbinë si viktimë është e dështuar dhe nuk arrin të fshehë përgjegjësitë e saj për destabilizimin e vazhdueshëm në Ballkan.

Një gjë duhet ta kenë të qartë të gjithë, se Kosova ka zgjedhur rrugën e paqes, stabilitetit dhe bashkëpunimit ndërkombëtar. Asnjë fjalim i Vuçiqit nuk do ta ndryshojë këtë realitet.

Ne mbetemi të përkushtuar për dialog konstruktiv dhe ruajtjen e paqes, por nuk do të lejojmë që manipulimet të errësojnë të ardhmen tonë si shtet i pavarur dhe sovran.

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka kujtuar Rreshterin Afrim Bunjaku në një vjetorin e rënies dëshmor.

Postimi i plotë i Presidentes Osmani:

Sot një vit, Rreshteri Afrim Bunjaku ra dëshmor, për të treguar edhe një herë, siç kemi dëshmuar ndër shekuj, se kjo tokë është atdheu ynë i përjetshëm.

Se liria nuk ka çmim.

Se Kosova është dhe do të mbetet e pandashme, e liria dhe kufijtë tanë të paprekshëm!

Sot e përgjithmonë!

Kryeministri Kurti vizitoi vendin e rënies së Heroit Afrim Bunjaku, përurohet emërtimi i rrugës “Afrim Bunjaku”

Pas vizitës tek familja e Heroit Afrim Bunjaku, në njëvjetorin e rënies së tij dhe homazheve tek varri i të ndjerit, Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti së bashku me Kryetarin e Kuvendit, Glauk Konjufca, ministrin e Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçla, ministrin e Administrimit të Pushtetit Lokal, Elbert Krasniqi, ministren e Ekonomisë, Artane Rizvanolli, Drejtorin e Policisë së Kosovës, Gazmend Hoxha, vizituan vendin e rënies së rreshterit Bunjaku, përkatësisht në fshatin Banjskë të Zveçanit, ku në nderim të tij u zbulua tabela e rrugës që do të mbajë emrin “Afrim Bunjaku” sipas vendimit të mbledhjes së 221-të të Qeverisë.

Në deklarimin e tij para medieve, kryeministri Kurti potencoi se Banjska e 24 shtatorit 2023 ka qenë një plan për të sulmuar Kosovën ka qenë një agresion kundër sovranitetit shtetëror, integritetit territorial, paqes, sigurisë, kushtetutshmërisë, dhe ligjshmërisë.

“Plani ishte që të ndahet Kosova, plani ishte që të aneksohet një pjesë e territorit dhe rënia e Afrim Bunjakut nuk ishte e kotë, përkundrazi ajo është fitore e madhe e shtetit të Kosovës për të gjithë qytetarët pa dallim dhe në mbrojtje të tërësisë tonë territoriale. Kosova është një dhe e pandashme”, deklaroi kryeministri.

Gjatë vizitës në vendin e rënies së heroit Afrim Bunjaku, kryeministri Kurti ishte bashkë me policët që para një viti në orët e hershme të mëngjesit të 24 shtatorit 2023 u ballafaquan me paramilitarët e Radoiçiqit, të cilët ndanë detaje nga ballafaqimi me sulmin.

Kryeministri Kurti, shprehu mirënjohjen e tij të thellë dhe falënderime të përjetshme ndaj policisë sonë për të gjithë punën, angazhimin dhe kontributin në sigurinë e vendit.