Shkruan: Lulzim Nika/

Në 26 vjetorit të rëniës së heronjve të kombit, Fehmi Lladrovci, Xhevë Krasniqi-Lladrovci, dëshmorëve, Behxhet Karaxha, Milazim Karaxha, Hamit Lladrovci, Fatime Hetemi dhe Shefqet Zeka, të renë më 22 Shtator të vitit 1998.

Flijimi i tyre dhe luftëtarëve tjerë u bënë gur themel i Shtetit të Kosovës. Porosia e tyre dhe flijimi i tyre është përherë frymëzim për ne! Kujtojmë heroizmin e ideologut të UÇK-së, Fehmi Lladrovci, kur pakkush besonte në lirinë e Kosovës, por, fal idealistëve si Fehmiu, ideja e lirisë nuk u shua, përkundër brutalitetit të pushtuesit serb.

Fehmi Lladrovci pa dyshim është një nga figurat më të shquara në luftën për çlirimin e Kosovës e në funksion të këtij ideali, ai nuk kurseu angazhimin intelektual, mundin, pasurinë dhe as jetën.

Me nderim të thellë, kujtojmë të gjithë heronjtë, dëshmorët dhe martirët e lirisë tonë që ranë për të mos vdekur kurrë, gjatë shtatorit të përgjakshëm të vitit 1998 në komunën e Drenasit.

Roli dhe kontributi i jashtëzakonshëm i tij në organizimin e luftës se Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, konfirmohet qartë nga një mori dokumentesh dhe raportet e shërbimeve perëndimore, evropiane dhe amerikane të cilat dëshmojnë rolin e veçantë, në organizimin e luftës se armatosur që pati Fehmiu.

Nga viti 1980, në bisedimet me shokët e lëvizjeve kombëtare për lirinë e Kosovës, Fehmiu kishte proklamuar organizimin ushtarak, si të vetmen rrugë për të ardhur te liria e Kosovës.

Fehmi Lladrovci iu bashkua lëvizjes, duke përhapur idenë e luftës së armatosur për çlirimin e Kosovës dhe nga atëherë kishte gjetur përkrahje në mesin e shumë shokëve e idealistëve.

Nuk ishte zgjedhur rastësisht njeriu i parë i ngarkuar nga Lëvizja Popullore e Kosovës për organizimin e luftës së armatosur për çlirimin e Kosovës, qysh në pranverën e vitit 1984. Ëndrra e heroit do të bëhet realitet me luftën heroike të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, për organizimin e së cilës kishte punuar më shumë se një dekadë para shfaqjes së këtij organizimi të lavdishëm në historinë tonë. Pra, ai punoi edhe në përkrahjen e luftës për liri, duke dëshmuar se Kosova ishte marrë me forcë dhe vetëm me forcë, trojet etnike shqiptare, do të mund të çlirohen nga pushtuesi serb.

Fehmiu, me fillimin e luftës çlirimtare, u kthye në fshatin Gllanasellë, vendlindjen e tij, një kthim që rriti besimi në mobilizimin e Ushtrisë çlirimtare që beri krenar jo vetëm vendlindjen Drenicën por tërë Kosovën dhe kombin.

Nga ditari im, të cilin e kam mbajtur që nga fillimi deri në fund të luftës në Drenicë, po paraqes disa momente që e bëjnë të veçantë heroin Fehmi Lladrovci:

Ardhja e tij në Kosovë i dha frymë të re luftës për liri, ai ishte projektuesi i vijave të frontit, përkatësisht përcaktimit të pikave strategjike në terren dhe istikameve të para për ushtarët e UÇK-së, në mbrojtje te popullsisë civile që rrezikoheshin nga forcat kriminale serbe. Drenica dhe Kosova u ndien më të sigurt nga përvoja e tij që kishte në luftën kundër forcave serbe në Kroaci.

Në ditarin im kam shënuar edhe një pjesë të fjalës së tij para ushtarëve në Gllanasellë, në të cilën, Fehmiu thekson se duhet të lihen anash të gjitha dallimet dhe së bashku të jemi në shërbim të luftës sonë për liri, bashkimi na bën më të fortë në këto orë të historisë sonë për liri.

Ishte njeriu më vizionar që kisha takuar gjatë gjithë kohës së luftës. I kushtonte një rëndësi të veçantë mikpritjes së fotoreporterëve dhe gazetarëve të huaj, duke kuptuar mirë sa e rëndësishme është e vërteta për luftën tonë për liri. Këtë dëshmojnë gazetarët me të cilët ishte takuar gjatë luftës dhe kishin perkrahjen e veçantë të Fehmiut dhe shumë gazetarë të tjerë të huaj të mediave me ndikim ndërkombëtar.

Kur pak kush besonte se liria ishte shumë afër, ai me besim ju thoshte ushtarëve që lufta jonë do të triumfojë dhe ne duhet të jemi të kujdesshëm për veriun dhe mos të ndahet Kosova. Qëllim i Serbisë është ndarja e veriut. Atëbotë ky shqetësim nuk u kuptua sa duhet, është fjala për fjalimin e tij më 3 gusht 1998. Sot, ne jemi dëshmitarë të këtij paralajmërimi rreth veriut të Kosovës.

Roli i Fehmiut është i rëndësishëm edhe në shumë fusha të tjera për lirinë e Kosovës dhe do të na duhen shumë punë e studim për të dhënë të plotë portretin e tij historik. Këtu veçova vetëm disa aspekte të punës, të angazhimit dhe personalitetit të tij historik që së bashku me UÇK-në e ndryshuan rrjedhën e historisë sonë kombëtare. Sot, porosia e Fehmiut do të ishte e njëjtë me ato që ia tha gazetarit dhe opinionit botëror: Më e shtrenjtë është liria se jeta!

Lavdi e përjetshme heronjve, dëshmorëve dhe gjithë të rënëve për liri!

Lavdi!

SHPENDI TOPOLLAJ/

Nga mediat u njohëm me paralajmërimin hipokrit të Kryeminstrit serb Millosh Vuçeviç, për fjalimin programatik që do të mbante Presidenti i vendit Aleksandar Vuçiç, ku sipas tij do të vihej theksi se “Duke mbrojtur serbët në Kosovë, ne po mbrojmë të gjithë Serbinë në aspektin e paqes dhe stabilitetit dhe zhvillimin e mëtejshëm të vendit”. Nga pala serbe u mor takim edhe me ambasadorin e BE në Serbi, zotin Emanuele Giaufret të cilit pa pikën e turpit i kërkuan që të mbajë qëndrim ndaj politikës arbitrare ndaj pakicave serbe, nga ana e qeverisë së zotit Kurti. Pastaj, doli në tribunën e Purgatorit, ku besohet se zakonisht bëhet pastrimi nga mëkatet, kokoshi Vuçiç, i cili duke përfituar nga taktika e ndërkombëtarëve “Na bubi, na!”, trashi zërin, duke fshehur pas një përgjërimi “pacifist”, një kërcënim ndaj shqiptarëve që nuk deshën ta kuptojnë vetëm ata që nuk kanë jo vetëm sy e veshë, por edhe mendjen në kokë. Parashtroi ato shtatë pikat, që mesa duket, në të ardhmen do vijojnë të shtohen, pasi nuk janë tjetër, veçse pretekste për ta shpënë deri në fund qëllimin e vërtetë, atë të rimarrjes së Kosovës, shpirtit të atij populli, (ose të paktën Veriun e saj), që sipas atij dhe interesave të tij elektorale, ia kanë hequr nga duart padrejtësisht e forcërisht Serbisë. Thënë më qartë, ai kërkon ato asociacionet e famshme që më tej t`i përdorin si placdarme për të aneksuar përsëri Kosovën. E pandarë kjo nga ato fjalimet e Milorad Dodikut se gjysmën e Bosnjes do t`ia aneksojnë Serbisë. Në gjithë këtë fushatë, ky Gebels i ri, pasi glorifikon “heroin” kriminel Sllobodan Millosheviç, se ai paska dashur Serbinë e Madhe, pavarësisht se ata perëndimorët e çuan për gjykim në Hagë, e mban vrapin edhe te shkolla ushtarake, ku deklaron: “Dua të besoj se të gjithë e kuptojnë se kemi nevojë për një ushtri të fortë, se sa më shumë armë do të duhet të blejmë, të prodhojmë, sepse nuk është dëshira jonë që të sulmojmë askend e as do ta bëjmë, por duam t`i zbrapsim ata që na kërcënojnë çdo ditë”. E gjithë kjo nuk mbetet vetëm te fjalët, por materializohet me ligjin për rikthimin e shërbimit të detyrueshëm ushtarak. Këto mendime ogurzeza i pamë edhe te blerja e 12 avionëve Rafale nga një vend i NATO – s si Franca, e të tjera veprime që diplomacia e atij vendi agresor ka ndërmarrë tash së fundi, me rusë e kinezë. Madje, qeveria me urgjencë përpiloi vendimin që kërkon masa për ta shpallur Kosovën “Zonë nën mbrojtje të posaçme sociale”. Edhe njeriu më apatik dhe më pak i interesuar për këto zhvillime, po të pyetet se për çfarë kërcënimesh e ka fjalën ky Vuçiçi, do të thotë “O për ndonjë sulm nga alienët, ose nga shqiptarët (hë për hë), e Kosovës”. Dikush e ka thënë më së miri se “Lufta nuk evitohet, në qoftë se nuk evitohen mendimet për luftën”. Ajo që është shqetësuese për ne, dhe që më duket sa e çuditshme aq dhe e papranueshme, është qëndrimi i qeverisë tonë që bën sikur nuk ka ndodhur asgjë. Patjetër që ajo ka plot probleme; rend ku krimi është gjallëruar, rrugë me kosto marramendëse, korrupsin që s`ka shejtan ta frenojë, pallate që nuk dihet me se ndërtohen, mjekësi që për pak do të ishte falas, pensione që do të rriten kur gjysma të kenë shkuar në botën tjetër, e deri dhënia përgjigje opozitës së përçarë, që lehka si qeni (e thotë edhe ai posteri i “Krishtit” në një lokal të Elbasanit), duke e stigmatizuar për anëtarë të ekipit qeverisës që hanë fruta pas krahëve të saj (të shpresojmë të mos jetë mes tyre “fruti i ndaluar” i Kopshtit të Edenit), shumë prej të cilëve janë prangosur, por që askush nuk mban përgjegjësi, qoftë dhe morale. Nuk e di se çfarë duhet pritur tjetër për të reaguar!? Justifikimi se jemi anëtar të NATO – qëndron pjesërisht. Po ne për veten tonë, për atdheun tonë, për Kombin tonë, duarkryq do të rrimë? Tani që kemi një ushtri fare të cunguar, duhet të jemi më shumë se kurrë të preokupuar. E bëmë gabimin trashanik dhe tragjik, duke e shkatërruar ushtrinë, duke harruar atë thënien e famshme të Napoleonit më duket, se “Ishte më shumë se një krim, ishte një gabim”, por ky gabim nuk duhet thelluar më tej. Qeverisë shqiptare, prej dekadash ia kanë mbyllur gojën ndërkombëtarët, sikur të mos ekzistojë as Kosova e as Çamëria, por tani që jemi para një rreziku real, para zgjerimit të sulmit provë në Banjskë, ç`duhet të bëjmë? Detyrat dalin dhe vendimet merren në raport me ngjarjet e reja, dhe ato nuk janë aspak në favor të paqes e mirëkuptimit. Bisedimet mes Vuçiçit dhe Kurtit, janë të rrahësh ujë në havan. Stërzgjatja e tyre i shërben më shumë amplifikimit të mosmarrëveshjeve dhe sherreve. Si mund të besohet se do të merren vesh viktima me kriminelët që jo nuk ndiejnë pendesë, por mburren me masakrat që bënë ndaj popullsisë kosovare? Para stepjes së qeverisë tonë, ne popullit të thjeshtë, nuk na mbetet tjetër, veçse t`i kujtojmë Vuçiçërve sot dhe atyre që do të vinë pas tyre: “Provojeni një herë dhe do të shihni sesa u vlen lëkura”. Ne kurrë nuk kemi provokuar apo sulmuar të tjerët, por referojuni historisë dhe nxirrni mësime prej saj. Sido që të paraqiten situatat politike, ne do të dimë t`i japim kujtdo përgjigjen e duhur, pa u turpëruar para brezave dhe para historisë. Ne shqiptarët durojmë shumë, por vjen një çast, kur ashtu sikurse thosh Burke “…ekziston kufiri, kur durimi pushon së qënuri virtyt”. Kurse Virgjili tek “Eneida” ka një shprehje shumë domethënëse “Jam proximus ardet Ucalegon” që do të thotë “Tashmë po digjen shtëpitë e afërta të Ukalegonit” dhe që kishte parasysh se rreziku që na kërcënohet është shumë afër. Vëllezërit tanë në Kosovë, sot më shumë se kurrë, kanë nevojë për përkrahjen tonë. Si mund t`i lëmë ata në fatin e tyre, duke u bashkuar me ata që u kanë kthyer krahët dhe ndërmarrin sanksione ndaj saj, vetëm e vetëm pse mbrojnë Pavarësinë, sovranitetin dhe dinjitetin e Atdheut?        

Foto: Politiko.al  

(Gjeneral Christopher Cavolit Komandant Suprem i NATO-s dhe i Forcave Amerikane në Europë u nderua sot me titullin e lartë të nderit “Doctor Honoris Causa”, në një ceremoni sinjifikative në UET, për kontributin e dukshëm të mikut të Shqipërisë dhe shqiptarëve, për mbrojtjen e lirisë dhe sigurisë në Europë, veçanërisht për angazhimin serioz ndaj Europës Juglindore brenda Aleancës Euroatlantike, NATO)

Prof. Asoc. Dr. Zaho GOLEMI

Këtë mes shtatori një ngjarje e veçantë ka sjellë në Shqipëri një ndër mendjet më të mençura të gjeneralëve amerikanë, Gjeneral Cavolon komandant suprem të NATO-s dhe Forcave Amerikane në Europë. Do të ishte nder për çdo Universitet të kishte në auditoret e veta një figurë kaq të shquar amerikane, por fati i buzëqeshi UET, që e nderoi Gjenerali Christopher G. Cavoli me titullin e lartë “Doctor Honoris Causa”. Në fakt nuk ishte vetëm UET por ishte Prof. Dr. Kristaq Xharo dhe ish Rektori/Komandanti i AFA Dr Albert Mullai që mundësuan udhëtimin e një udhëheqësi amerikan drejt Shqipërisë. Në fakt është Shqipëria e nderuar të presë dhe nderojë një ushtarak të klasit më të lartë, me një pushtet ushtarako-politik shumë të fuqishëm euroatlantik.

Gjeneralit Christopher Cavoli, komandant suprem i NATO-s dhe i Forcave Amerikane në Europë vjen në vendin tonë jo vetëm si mik, por si personalitet botëror që vlerësohet nga EUT, sikurse ka nderuar e vlerësuar figura të shquara shqiptare e botërore, të fushave nga më të ndryshmet: ekonomike, filozofike, juridike, të letërsisë, artit, kulturës, arsimit, sportit. Nderimi i një figure të fushës së sigurisë dhe mbrojtjes, është edhe vlerësim për situatën kaq komplekse europiane dhe botërore. Motivacioni është i spikatur: “Për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në ruajtjen e paqes dhe sigurisë ndërkombëtare përmes lidershipit strategjik, përkushtimit ndaj bashkëpunimit transatlantik, inovacionit në strategjitë ushtarake dhe frymëzimit të gjeneratave të reja”. Një motivacion i gjetur plot sqimë dhe krejt real, pasi gjenerali amerikan erdhi në Europë dy vite më parë kur një luftë plot sfida është jo larg kufijve të NATO-s, një luftë që përmbysi dekada të tëra të ruajtjes së sigurisë në kontinentin e vjetër Europian dhe riktheu frikën e një lufte të tretë botërore, ku kërcënimet vijojnë të jenë të hapura.

Nismëtarët e këtij vlerësimi janë padyshim Profesor Xharo dhe Profesor Mullai. Fakt është se një cerek shekulli më parë, K. Xharo ka ndjekur bashkë me Gjeneral Cavoli një master në Kansas të SHBA, ndërkohë që askush nuk ja dinte rrugëtimin e njëri-tjetrit. Prof. Dr. Kristaq Xharo u kthye në Shqipëri dhe përtej anagzhimit të tij si përfaqësues ushtarak kombëtar në Shtabin e NATO-s në vitet 2007-2010, iu dedikuar karrierës akademike, e fokusuar në fushën e sigurisë dhe mbrojtjes duke qernë i sukseshëm në studimet akademike në fushën e sigurisë e mbrojtjes.

Përtej Atlantikut Gjenerali Christopher G. Cavoli vijoi përkushtimin e tij në fushën e sigurisë dhe mbrojtjes, duke shënuar një karrierë të gjatë ushtarake përafërsisht në katër dekada. Prej dy vitesh, pas fillimit të luftës në Ukrainë, ai ka marrë detyrën e komandantit suprem të NATO-s dhe Forcave Amerikane në Europë, një detyrë tejet e lartë dhe shumë e përgjegjshme që është gjithmonë syzgjuar në përkushtim të funksionit dhe mbi të gjitha të misionit që ka mbi supe. Nisma e profesor K. Xharos për t’i rekomanduar Universitetit Europian të Tiranës, që të nderonte me titullin “Doctor Honoris Causa” ish-shokun e tij të klasës u mbështet nga drejtuesit më të lartë të UET-së, por edhe e profesor Mullait, i kudondodhur me mendim të pjekur profesionist në fushën e sigurisë dhe mbrojtjes. Titulli i lartë Gjeneral Cavolit iu dorëzua në ambientet UET, nën nderimin e figurave politike, ushtarake, diplomatike, nga kryeministri, Ministri i Jashtëm, Ministri i Mbrojtjes si dhe profesorë të shquar të Universiteteve shqiptare. Strategjist ushtarak dhe frymëzues i gjeneratave të reja gjenerali amerikan do të suprizohej nga fjalët e profesor Xharos: “Edhe atëherë ishit mentor për mua, u tregut një lider i mirë dhe më dhatë shumë mbështetje. Sot jam shumë krenar të them që kam qenë shokë klase me një gjeneral me katër yje, komandant Superm i NATO-s dhe Forcave Amerikane në Europë”.

Po kush është Gjeneralit Christopher Cavoli? Christopher Gerard Cavoli është një gjeneral me katër yje në Ushtrinë e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, që shërben si komandant i Komandës Evropiane të Shteteve të Bashkuara që nga 1 korriku 2022 dhe Komandant Suprem i Aleatëve për Evropë që nga 4 korriku 2022. Më parë ai shërbeu si gjeneral komandues i Shteteve të Bashkuara Ushtria e Evropës dhe Afrikës nga tetori 2020 deri në qershor 2022, dhe para kësaj si gjeneral komandues i Ushtrisë së Shteteve të Bashkuara për Evropë nga janari 2018 deri në shtator 2020. Cavoli ka shërbyer në Korpusin e Trajnimit të Oficerëve Rezervë, në Luftën në Afganistan, ka drejtuar një brigadë të Divizionit të 1-të të Blinduar, në Komandën e Përbashkët Shumëkombëshe dhe Divizionin e 25-të të Këmbësorisë.

Cavoli ishte lindur nga një oficer i ushtrisë italo-amerikane gjatë Luftës së Ftohtë në Ëürzburg, Gjermania Perëndimore, Cavoli u rrit në Romë, Verona, Vicenza dhe Giessen. Ai u diplomua në Universitetin Princeton. Më tek karriera ushtarake vijoi në këmbësori në Korpusin e Trajnimit të Oficerëve Rezervë në Princeton. Nga viti 1988 deri më 1991 ka qenë i sukseshëm në nivelet e gradave të ulëta, ndërkohë që gradohet kapiten dhe shërbeu si instruktor në “Ranger School” nga 1992 deri 1994. Më 1995 u diplomua në Universitetin “Yale” një Master të Arteve në Studime Ruse dhe të Evropës Lindore në 1997. Në vitin 1999, ai u bë shef i operacioneve të ardhshme për Divizionin e 10-të Malor si major dhe u vendos në Bosnje me Forcën e Stabilizimit, përpara se të shërbente si oficer i operacioneve të batalionit të këmbësorisë midis 2000 dhe 2001. Në gradën nënkolonel Cavoli shërbeu radhazi si Drejtor për Rusinë në Drejtorinë e Planeve Strategjike dhe Politikave të Shtabit të Përbashkët nga viti 2001, si zëvendës asistent ekzekutiv për Kryetarin e Shefave të Përbashkët të Shtabit nga viti 2003 dhe u bë anëtar i lartë në Universitetin e Mbrojtjes Kombëtare. në vitin 2004. Cavoli u bë komandant i Batalionit të I-rë, Regjimentit të 32-të të Këmbësorisë të ekipit luftarak të Brigadës së 3-të, Divizioni i 10-të Malor në vitin 2005. Batalioni u dislokua në provincën Kunar gjatë Luftës në Afganistan. Më pas ai komandoi Ekipin Luftarak të Brigadës së 3-të, Divizionin e Parë të Blinduar, shërbeu si zëvendës komandant i Komandës Rajonale Perëndimore në Herat gjatë Luftës në Afganistan. Cavoli shërbeu edhe si drejtor i Grupit Koordinues të Shefit të Shtabit të Ushtrisë së Shteteve të Bashkuara. Stacioni i radhës ka qenë në Universitetin e Mbrojtjes Kombëtare, Qendrën George C. Marshall për Studimet e Sigurisë Evropiane në Garmisch-Partenkirchen si dhe në Grupin e Studimeve Strategjike të Shefit të Shtabit të Ushtrisë. Si udhëheqës i Komandës Evropiane të SHBA-së, Cavoli është përgjegjës për operacionet dhe aktivitetet ushtarake të SHBA brenda 50 shteteve të pavarura në Evropë dhe rajonin e Kaukazit, si dhe për mirëqenien e 103.000 anëtarëve të shërbimit amerikan dhe familjeve të tyre në atë rajon. Si Komandant Suprem i Aleatëve, gjenerali me katër yje mbikëqyr të gjitha operacionet ushtarake të NATO-s, planifikimin dhe angazhimin strategjik. Shërbimi mjaft i gjerë në pozicione e funksione në të gjithë Shtetet e Bashkuara, Evropë dhe Azi,përfshirë atë si zëvendëskomandant i Komandës Rajonale Perëndimore në Herat, Afganistan, si dhe ka qenë drejtor për Rusinë në Shtabin e Përbashkët. Mban diploma nga Universiteti Princeton, Universiteti Yale dhe ka marrë çmime e vlerësime të ndryshme për kontributin e tij.

Titulli i akorduar në UET është titulli i 19-të “Doctor Honoris Causa” që ju dha Gjeneral Cavoli, që më parë e kanë marrë edhe znj. Deborah L. Wince-Smith, presidente dhe drejtoreshë ekzekutive e Këshillit të Konkurueshmërisë, nobelisti i ekonomisë Muhammad Yonus, Lordi Anthony Giddens, filozofi anglez Roger Scruton, diplomati Christofer Hill, filozofi francez Luc Ferry, shkrimtari i madh Dritëro Agolli, ish-trajneri Gianni De Biasi dhe shumë të tjerë. UET nuk i bëri nder gjeneralit amerikan Cavolit, përkundrazi ishte nder dhe vlerësim për universitetin dhe mbarë vendin që komandanti suprem i NATO-s dhe Forcave Amerikane në Europë, pranoi të vlerësohej në Shqipëri me titullin honorifik “Doctor Honoris Causa”.

Prof. Besnik Tahiri/

Gjatë qëndrimit tim në Huston të Teksasit pata nderin të isha pjesë e një eventi të nivelit të lartë në SHBA dhe të takoj kryetarin e Kongresit Amerikan, z. Mike Johnson dhe pesë Kongresmenë (z. Randy Weber, z. Dan Crenshaw, z. Morgan Luttrell, Brian Babin dhe Kevin Brady kryesuesi i Ways & Means Committee) të cilët i falenderova për mbështetjen që SHBA i dha Kosovës në të gjitha etapat e saj.

Në të gjitha takimet theksova se: Kosova ka një të ardhme të ndritur, dhe së bashku me miqtë tanë amerikanë me mbështetjen e NATO-s , do të vazhdojmë të ndërtojmë një rrugë drejt prosperitetit, sigurisë dhe suksesit të përbashkët!

Theksova se si vend angazhohemi në forcimin e miqësisë dhe partneritetin në mes të dy shtetëve dhe kërkova të kemi mbështetje për anëtarësimin e Kosovës më NATO.

Gjatë qëndrimit në Teksas, pata nderin t’i takoj anëtarin e Senatit Amerikan nga ky shtet, Ted Cruz, Senatorin dhe Kryetarin për Arsim në Shtetin e Teksasit, Brendon Creighton, si dhe Prokurorin e Përgjithshëm të Teksasit, Ken Paxton.

Në këto takime dhe diskutimet e shumta, është e qartë se jo vetëm ndjenja e mirë, por edhe energjia për të mbështetur Kosovën janë prezente të figura të larta të SHBA-ve. Kosova është e bekuar që e ka fituar lirinë, demokracinë dhe pavarësinë me ndihmën e Amerikës.

Edhe pse jemi një vend i vogël, Kosova është e njohur dhe e dashur për Amerikën. Këtë ndjesi dhe këtë marrëdhënie duhet ta ruajmë dhe ta mbrojmë me shumë kujdes.

Albin Kurti/

25 vjet pas gjenocidit në Kosovë, me 186 masakra, rreth 500 varreza masive në Kosovë, 5 varreza masive në Serbi, ku mbetën të vrarë mbi 13 mijë njerëz (1392 fëmijë; 1739 gra; 1882 të moshuar), rreth 20 mijë gra e vajza të dhunuara dhe keqtrajtuara, dhjetëra mijëra qytetarë të persekutuar, mbi 860 mijë të dëbuar nga Kosova dhe qindra mijëra të tjerë që nga malet shihnin qysh po ju plaçkiten e digjen shtëpitë (gjithsej 119,855 sosh), dhe ende 1595 persona të zhdukur me dhunë, qindra familje që jetojnë me ankth e dhembje, ndërsa i mbanë të fshehura informacionet për vendndodhjen e të paktën 11 varrezave masive brenda territorit të saj, Serbia e drejtuar nga ministri i Millosheviqit, në bashkëpunim me Rusinë, po përgatitin kërcënime dhe ultimatume të reja në drejtim të Kosovës.

Serbia flenë mbi varreza masive nga gjenocidi i kryer në Kosovë. 950 civilë të paarmatosur u masakruan, ua rrëmbyen kufomat dhe i futën në varreza masive në Serbi, përfshirë këtu kamionë frigoriferë që dolën nga fundi i liqeneve atje. Dëshmitë e gjenocidit janë të freskëta gjithandej në Kosovë e Serbi, por kjo nuk po e pengon Presidentin e Serbisë për të kërcënuar sërish.

Në vend që Serbia:

të pendohet për krimet, të kërkojë falje për to dhe të mos i mohojë ato;

t’i hapë arkivat e luftës të policisë dhe ushtrisë jugosllave, sidomos të brigadës së motorizuar 37;

të paguajë dëmshpërblimet;

të bashkëpunojë për të vendosur drejtësi për viktimat e gjenocidit;

të angazhohet për pajtim e paqe duke reflektuar mbi përgjegjësinë që ka;

ajo ka zgjedhur anën e kundërt, duke përsëritur kërcënimet dhe ultimatumet, ndaj Kosovës dhe qytetarëve të saj, në bashkëpunim dhe koordinim të afërt me Rusinë. Krimet makabre që Serbia para 25 vjetëve i kreu në Kosovë, sot po përsëriten nga Rusia në Ukrainë dhe po synohen që të kthehen prapë në rajonin e Ballkanit.

Qasja e pushtetit në Serbi ndaj Kosovës është tejet dëshpëruese. Fillimisht u normalizua pandëshkueshmëria dhe fushatat propaganduese. E tash po synohen të normalizohen sulmet paramilitare dhe terroriste (Banjska, 24 shtator 2023), kërcënimet dhe ultimatumet, të cilat arsyetohen me lajme të rrejshme dhe fushata dezinformuese, para syve të botës demokratike.

Sot, Kosova është më e fortë se kurrë më parë, nuk trembet nga kërcënimet. Ne mbrojmë të gjithë qytetarët tanë dhe liritë e të drejtat e tyre, integritetin territorial dhe sovranitetin shtetëror të vendit tonë, progresin demokratik e socio-ekonomik të popullit dhe institucioneve tona. Mirëpo, kjo që po ndodhë aktualisht, tregon se sa larg është Serbia nga vlerat demokratike dhe njerëzore dhe sa e mishëruar mbetet me gjenocidin e kryer në vitet e ‘90-ta.