Reportazh – Page 158 – Dielli

”Festa e Kurban Bajramit në Tiranë,Prishtinë dhe viset shqiptare”

October 15, 2013 by dgreca

Mijëra besimtarë muslimanë shqiptarë, e falen në sheshin Skëndërbej sot Kurban Bajramin, një nga ditët me të rëndësishme të fesë islame./

Ne Foto: Falja e Kurban Bajramit ne Tirane/

Nga Tirana BEQIR SINA/

TIRANE : Festa e shenjtë e Kurban Bajramit, e cila festohet 67 ditë mbas Bajramit të Madh (e martë 15 tetor 2013) në të gjithë Shqipërinë, Kosovë dhe viset shqiptare, u shënua me një lutje të përbashkët për mirësi, paqe dhe bashkëjetes. Ndërsa, kryetari i Komunitetit Musliman Shqiptarë, Selim Muça, bëri thirrje për më tepër harmoni, gëzim dhe paqe, në këtë ditë të shënuar.

“Kurban Bajrami është festa e sakrificës, e durimit dhe e varfërisë, tha ai duke shtuar se besimtarët të kenë më shumë begati, dashuri dhe harmoni në familje, pasi Kurban Bajrami është edhe festa e sakrifices, mirëkuptimit, faljes dhe bashkimit”, tha Muça, i cili mbajti fjalimin përpara besimtarëve të shumtë në bulevardin e Tiranës, gjatë mëngjesit të sotmë.

Në ndërkohë që mijëra besimtarë u falen në sheshin “Deshmorët e Kombit” në mes të një shiu të dendur, Kurban Bajramin, një nga ditët me të rëndësishme të fesë islame.

Kështu si miliona besmitarë në mbarë botën edhe besimtarët myslimanë shqiptarë më 15 Tetor 2013, në Tiranë, falen në orën 07:32, në Bulevardin “Dëshmorët e Kombit”, festën e tyre Kurban Bajramin ose si njihet ndryshe Bajrami i Vogël dhe zgjatë tre ditë . Në kryeqytetin e shqiptarërve në Tiranë, u mblodhën dhjetra mijëra besimtarë myslimanë, ashtu si çdo vit, teksa nisën kremtimet që në orët e para të mëngjesit me faljen e namazit të Kurban Bajramit në bulevardin “Dëshmorët e Kombit”, megjithëse binte shi .

Në faljen e namazit ishte kreu i komunitetit mysliman shqiptar, Selim Muça i cili përcolli urimin e rastit, duke thënë se:” Festimet që i takojnë kësaj dite shënojnë flijimin dhe sakrificën e njeriut në emër të besimit te Zoti dhe në emër të dashurisë për njeriun. Ajo përbën festën e madhe të mëshirës, të faljes, mirëkuptimit, mirësisë, vëllazërimit dhe paqes.” tha Muça.

Më pasë në Hutbe, ligjerues ka qenë myftiu i Tiranes Ylli Gurra, i cili mbajti një ligjeratë të gjatë dhe të thuktë.

Imam Gurra tha se :”Sipas fesë myslimane, riti i faljes së Bajramit të madh konsiston në dy momente; e para është lutja nëpërmjet të cilës shprehet adhurimi për Zotin dhe më pas vjen predikimi. Për këtë ditë të shënuar theret një dash apo një dele e rritur, e cila i dedikohet Zotit. Familja që e ther mund të mbajë aq mish sa i duhet dhe pjesën tjetër duhet ta ndajë me familjet e varfra.”

Ai revokoi gjatë ligjeratës në Hytybe festimin e Kurban Bajramit afro çerek shekulli më par duke thënë: “Disa vite më parë, kur besimi fetar, ishte i ndaluar në Shqipëri, ritet fetare, kremtoheshin fshehurazi. Ndonëse pa bujë shume familje tradicionale, shqiptarët i kushtonin një fond të veçantë kremtimit të kësaj feste.

Kurse, Kurban Bajrami, tashmë është bërë një ditë feste zyrtare e cila po kremtohet prej vitesh nga të gjithë shqiptarët, pa harruar këtu devotshmërinë e besimtarëve myslimanë në këtë ditë, e cila shënon flijimin dhe sakrificën e njeriut në emër të besimit të zotit, në emër të dashurisë për njeriun.” tha Myftiu i Tiranës Ylli Gurra.

Mbas faljes së Kurban Bajramit kan qenë krerët më të lartë të shtetit që vizituan sot selinë e Komunitetit Mysliman për të përcjellë urimet me rastin e Kurban Bajramit, përfshirë edhe liderit e opozitës dhe ish kryeministrin Berisha.

Njëhereshit, Kurban Bajrami është duke u përjetuar me gëzim edhe në trojet shqiptare në Kosovë dhe Maqedoni, Mal të Zi, Preshevë, Bujanovc, Medvegje, Çamëri dhe Diasporë. Presidentja e Kosovës, Atifete Jahjaga dhe kryeministri Hashim Thaçi morrën pjesë në kremtimet e mbajtura në xhaminë kryesore të Prishtinës.

Sakaq, në Prishtinë Myftiu i Kosovës, Naim Tërnava, të gjithë besimtarëve mysliman shqiptarë u ka uruar Kurban – Bajramin, me dëshirat më të mira për shëndetin dhe lumturin në familje. ”Lusim Allahun xh. sh. që të largojë çdo kërcim që e vështirëson sigurinë dhe paqen, dhe në botën mbarë të mbretërojë paqja dhe harmonia mes njerëzve”, tha ia.

Në urimin e myftiut Tërnava thuhej se ”edhe në këtë festë dashuria ndaj Allahut xh. sh. manifestohet përmes Haxhit dhe prerjes së Kurbanit ku Ibrahimi a.s. dhe Ismaili gërshetuan dashurin mes babait dhe të birit e cila u reflektua me bindjen e thellë në Allahun Një dhe porosit e Tij”.

Me rastin e Festës së Kurban Bajramit, urime për besimtarët myslimanë kanë dërguar pothuajse të gjithë politikanët e Kosovës, politikanët shqiptarë në Luginën e Preshevës, Mal të Zi, Maqedoni, diasporë dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Në Shqipëri ka qenë kreu i shtetit Bujar Nishani, ai që i ka uruar sot të gjithë besimtarët myslimanë me rastin e Kurban Bajramit, me një mesazh të veçantë.Përmes një mesazhi urimi, presidenti Nishani thekson se simbolika e kësaj feste përmban në vetvete progresin njerëzor.

“Gëzuar këtë festë që na sjell çdo herë në vëmendje gjënë më madhore të Jetës; Dashurinë e Zotit ndaj njerëzve, mëshirën e Tij të pakufishme ndaj tyre, si dhe detyrimet që rrjedhin prej kësaj Dashurie dhe asaj mëshire. Kurban Bajrami, kjo festë e bukur myslimane, përcjell shumë mesazhe të epërme përmes një veprimi në dukje të thjeshtë, por jashtëzakonisht të dendur në thellësi; Bërjen Kurban të diçkaje, në emër të arritjes së diçkaje tjetër më të lartë. Akt ky, që, i përsëritur, përmban në vetvete thelbin e progresit njerëzor, hapat e njëpasnjëshëm drejt përsosjes duke sakrifikuar nga pak në çdo hap dhe në çdo rast” thuhet në mesazhin e kreut të shtetit.

Më tej, presidenti Nishani thekson se mposhtja e egoizmit, të kuptuarit e efektit rrënues të mendjemadhësisë, frenimi i materializmit, arritja e vetëkontrollit gjatë udhës plot peripeci dhe plot rreziqe të Jetës, duke synuar në këtë mënyrë gjithmonë barazinë, vëllazërimin, paqen, begatinë, janë në themel të të kuptuarit të Kurban Bajramit.“Kumti madhështor që na sjell Kurban Bajrami na bën ta festojmë çdo herë me më tepër adhurim këtë festë të shenjtë, të cilën edhe një herë ua uroj me gjithë shpirt; Gëzuar!” përfundon mesazhi I urimit I kreut të shtetit.

Sipas fesë myslimane, riti i faljes së Bajramit të madh konsiston në dy momente; e para është lutja nëpërmjet të cilës shprehet adhurimi për Zotin dhe më pas vjen predikimi. Për këtë ditë të shënuar therret një dash apo një dele e rritur, e cila i dedikohet Zotit.

Familja që e therr mund të mbajë aq mish sa i duhet dhe pjesën tjetër duhet ta ndajë me familjet e varfra. Karakteristike e kësaj dite janë dhe ëmbëlsirat dhe zbukurimet. Në çdo familje myslimane gatuhen gjëra të ëmbla, të cilat duhet t’u serviren edhe miqve. Ndërkohë, të gjithë besimtarët si dhe shtëpitë e tyre duhet të stolisen sa më mirë të jetë e mundur.

Vizitë në “Portën Europiane” të Shqipërisë, Katedralia Shën Pali në Tiranë

October 11, 2013 by dgreca

Reportazh nga trojet shqiptare- Nëna Terese : ” Virgjëresha, dëshiron katedrale që do të ndërtohet këtu, në këtë vend të bukur ” , kur ajo më shumë se 23 vjet më pare pati vizituar qendrën e Tiranës , kryeqyteti i vendit të saj të lindjes/

Nga Tirana Beqir Sina/

TIRANE : “Rrno vetëm për me tregue” një vepër monumental e një prifti shqiptar, që 23 vjetë më parë përjetojë “ikuzicionin” komunist, nuk më hiqet nga mendja në udhëtimin tim të gjatë dhe shumë të bukur nëpër trojet shqiptare. Kudo që të shkelësh këtë tokë të bekuar, më bren pyetja ngashëruese “ah bre!” “Përse nuk u bë Zvicër – vendi i im kur Zvicera e cila ka shumë më pak resuerse natyrore se sa vendi i im?!”

Shqipëria, e cila konsiderohet si vendi që kaloi regjimin më të egër komunist, një vend ky që “burgosi” një popull të tërë, duke e rrethuar me tela me gjemba dhe izoluar totalisht nga bota.

Aqsa edhe u bë vendi i pa fe, ku kleri katolik mbetet të ishte ai që u përndoq dhe u presekutua më shumë se kushdo tjetër.

Dhe këtë më së miri e gjejmë sot tek ao që na la pas At Zef Pllumi, ku lexuesit e tij thonë se :”A do ta hiqte rrobën e priftit, ai për t’u bërë revolucionar, apo do të zinte sërish një qosh për të vijuar misionin e tij, atë të të jetuarit vetëm për të treguar, me shpresë se dikush do të frymëzohet një ditë dhe do t’i thotë ndal mosndëshkimit të krimeve të Enver Hoxhës dhe bijëve të tij që udhëheqin vendin sot”

Titulli i veprës lapidar të At Zef Pllumit, “Rrno vetëm për me tregue”, gjithmonë më ka bërë përshtypje, në kto reportazhe pa arritur t’a kuptoj, atë, si duhet, megjithëse edhe vetë, natyrisht jo si ai prifti i përndjekur dhe, atë të pushkatuar pa gjyqe, të përndjekur, të burgosur dhe të interrnuar, por si njeri prej atyre mijëra bashkëvuajtësve të mi, i cili ka kaluar kalvarin e vuajtjeve të atij rregjimi, qysh në bark të nënës.

Nuk e kuptoj edhe sot, që po vizitojë vendin tim të dashur, se pse At Zef Pëllumbi zgjodhi këtë titull, e cila vjen si një thirrje solmne, si një betim, ose si një fjalë e fundit para pushkatimit, deklaratë apo një misioni sublim, pikërisht i këtij prifti që nuk jeton më, dhe e kaloi gjithë jetën e tij i burgosur në qelin e burgut të Spaçit dhe Burrelit, duhej të ekzistonte ende në Shqipërinë 23 viteve të demokracisë.

Një vend ky ndoshta unik në Europën Juglindore,në ish kampin socialist,(kupto komunist) që nuk ka bërë pothuajse “kurrëgjë”!, për të gjithë ato familje të ish të pushkatuarve, pa gjyqe, pra të ish burgosurve politik, ish të përndjekurve dhe ineternnuarve.

Dëmshpërblimi, tashmë një shpresë financiare, që do të “ngrohte” sado pak “xhepat e shpuara” të këtyre njerëzve, dhe intergimi i tyre, tashmë është kthyer në një “mission impossibly”, një makth, pa përmendur këtu “Ligjin e Lustracionit” i cili pas 23 Qershorit, është kthyer në “Ligjin e Desertacionit” ose Ligjin e Tezës së mbrojutur, nga ish bijtë e Bllokut, për tu rikthyer në pushtet.

Mirëpo, megjithë atë sa shkrujata më lart, një temë tjetër edhe më e gjerë, e cila kërkon një analizë tjetër, kësaj rradhe po i dedikohem në shkrimin tim “Reportazh nga Trojet Shqiptare”, kryeqyteti të vendit tim Tiranës, metropolit shqiptar, ku po qëndrojë këto ditë vjeshte.

Do të nënëvizoja gjithmonë sipas opinionit tim, se :” Nuk mundet të vizitosh Tiranën, pa vizituar objektet fetare, të cilat sot janë simbolet e presekutimit komunist.Kisha katolike dhe vetë kleri katolik, janë nga më të presekutuarat, në Shqipëri,ashtu si nuk mundet të vizitosh New Yorkun, pa vizituar Katedralen San Patrick në zemër të Manhattanit”.

Andaj, edhe unë vizitën e parë në Tiranë e fillova për shumë arsye në Katedralen Shën Pali në qendër të Tiranës, sepse ajo lidhet edhe me emrin e priftit shqiptaro amerikan – prej nga vijë edhe vetë, të Dom Rrok Kola Mirdita (i lindur më 28 shtator 1939 , Klezna , Mali i Zi ) i cili sot është Arqipeshkvi katolik i Durrës- Tiranë ,primat e Shqipërisë, dhe një amaneti të Nëna Tereses e cila ka thënë se :”Aty duhej ndërtuar një Katedrale”.

Dom Rrok Mirëdita, u shugurua prift më 2 korrik , 1965, në moshën 25 vjeç , dhe shërbeu në famullin etnike shqiptare në Bronx dhe Westchester qarqet e Nju Jorkut, një nga më të mëdhat dhe më të njohurat kisha shqiptare në Amerikë, e cila sot është e pagëzuar me emrin Kisha Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës, që aktualisht udhëhiqet nga një prift i përkushtuar ndaj fesë dhe kombit të tij Dom Pjetër Popaj.

Më 25 dhjetor , 1992, të moshës 53 vejç , Dom Rrok Kol Mirëdita u emërua kryepeshkop i Kryedioqeza katolike romake e Tiranë- Durrës dhe shugurua më 25 prill , 1993 nga Papa Gjon Pali II dhe Cardinals Camillo Ruini dhe Jozef Tomko , së bashku me tre peshkopëve të tjerë ( Zef Simoni , Frano Illia dhe Robert Ashta ) gjatë vizitës baritore e Papës në Shqipëri . Mirdita është Presidenti i Konferencës së Peshkopëve shqiptar dhe Kryetari i Caritas-it Shqiptar.Me iniciativën e tij, dhe amanetin e të lumnueshmes Nëna Terese, Noblesites shqiptare, është ndërtuar në Tiranë katedralia e Shën Palit me një Arkitekturë të saj si trekëndësh , sipas idesë së arqipeshkvit , e cila thotë ai “simbolizon bashkëjetesën e Islamit , Krishtërimi Orthodhoks dhe katolicizmin në Shqipëri” . Mesha e parë e Shenjtë në katedralen e re u kremtua nga kardinali Anxhelo Sodano , Sekretar i Vatikanit i Shtetit dhe Kryepeshkopi Rrok Mirdita më 27 janar, 2002.

Dom Rrok Mirdita është Qytetar Nderi i Tiranës , Shqipëri .

Në një distancë të shkurtër në këmbë nga shetitoria kryesorë i kryeqytetit “Bulevardi Dëshmorët e Kombit” dhe parkut më të madh dhe më të bukur Rinia, ngrihet madhshtore Katedralja e Shën Palit, e cila është një ndërtesë massive fetare , që ngjason nga vendosja e saj me Katedarlen e Shën Patrick në New York, ose me katedralet e famëshme në mes të kryeqyteteve të Europës, Romës, Parsit, Londrës, Bonit, Amsterdamit, Brukselit, apo Madridit .

Tipari më interesant I Katedrales së Shën Palit në metropolin shqiptar , veçanërisht, është se menjëherë të shfaqen dy figurat emblematike të kohës moderrne të krishtëzimit, ajo e Papa Gjon Palin II dhe Nënë Terezës, e cila ndodhet në të majtë të portës së përparme, në hyrjen e Katedrales .

Katedralja e Shën Palit, e cila i takon të jetë Kryedioqeza katolike romake e Tiranë- Durrës, vizitohet çdo ditë nga qindra turistë të huaj shumica e tyre nga Europa perendimore, dhe mund të konsiderohet si “Porta Europiane” për të hyrë në Shqipëri.

Kjo katedarle e cila thirret ndryshe dhe Katedralja Shqiptare , është inauguruar më 27 janar 2002, në një ceremoni të kryesuar nga Sekretari i Shtetit të Vatikanit Anxhelo Sadano. Ndërkohë, që punimet e saj kishin filluar në vitin 1998. kur mijëra besimtarë katolikë të Tiranës, morën pjesë në festimin e fillimit të punimeve dhe bekimin e punimeve.

Katedralja e Shën Palit në zemër të kryeqytetit të vendit Tiranës,, e cila është projektuar nga arkitekti nga Dortmundi – Gjermani, Hinz Winfried , u financua nga Caritas , konferenca të shumta peshkopale , dhe ndihma për të Kishës në Nevojë , e cila ka ndarë më shumë se 600.000 dollarë për Dioqezën Tiranë Durrës.

Sipas një shënimi të ruajtur me kujdes brenda katedrales shkruet se :” Virgjëresha dëshiron katedrale që do të ndërtohet këtu,në këtë vend të bukur “ka thënë Nënë Tereza , kur ajo më shumë se 23 vjet më pare pati vizituar qendrën e Tiranës , kryeqyteti i vendit të saj të lindjes .

Katedralja e Shën Palit me përurimin zyrtar , në një ceremoni të përurimit qe bër e kryesuar nga kardinali Anxhelo Sodano , sekretar i shtetit të Vatikanit, i cili mori pjesë si përfaqësues papnor një ditë më pas ka mbajtur aty edhe meshën e parë .

Në këtë meshë e cila u krye nga Kryepeshkopi i Durrës – Tiranës, Dom Rrrok Mirdita, morën pjesë përveç delegacionit të Vatikanit , edhe Angelo Massafra Arqipeshkëv i Shkodrës, Presidenti i Konferencës Episkopale shqiptare; peshkopët e vendit; dhe priftërinjtë të cilët administrojnë dioqezat në Kosovë dhe Mali i Zi , ku katolikët shqiptarë banojnë, më së shumti.

Në mesin e atyre të cilët në masë të madhe morën pjesë në këtë moment historik për të krishterët shqiptarë ishte pjesmarrja edhe At Segundo Teyado , nga Spanja, i cili ka punuar në Gadishullin e Ballkanit për 10 vitet e fundit të rënjes së komunizimit .

Vetëm në 8 vitet e fundit , Katedralja e Shën Palit në Tiranë, nga qeveria e ish Kryeministrit Berisha, për herë të parë u fut në guidën turistike të vendit, dhe u vizitua nga qindramijëra njerëz, kryesisht turistë të huaj të cilët e kanë vizituar kryeqytetin e Shqipërisë – Tiranën, duke hyrë në Shqipëri, pikërisht nëpërmjet “Portës Europiane”. Në këtë katedrale, gjithashtu janë falur dhe kan percjellur lutjet e tyre edhe personalitete të ndryshme nga mbarë bota, që kan vizituar metropolin shqiptarë, si dhe ambasadorët perendimorë, të cilët kanë pasur mundësinë e një jete më të denjë këtu ,në Katedralen shqiptare Shën Palin ë Tiranë .

Shqipëria, ky vend prej 3.5 milion që për 45 vjet ka përjetuar vështirësi të mëdha politike dhe ekonomike , një nga vendet ish komunsite që përjetojë një nga rregjimet më të egra komuniste, pavarësisht, këto dhe gjenjden e saj në të cilin ajo u gjend në luftën e Kosovës, pothujase çdo shtëpi shqiptari, me atë të pasurën e thejshtë ua hapi dyert dhe zemëren vëllëzërve dhe motarve shqiptar nga Kosova, duke ua lehtësuar atyre sado pak atë dhemibjen e tmerrshme, që kaluan afro 1 milion të larguar me forcë, me pritjen që ju bën në ato moment aq të vështira në Shqipëri.

Kështuqë, pas vështërsive të shkaktuar nga lufta e vitit 1999 në Kosovë, dhe ardhjen e tyre në Shqipëri, të afro një milion kosovarve në Shqipëri, rreth 400,000 kosovarë , thuhet se morën ndihmën dhe u vendosën nën kujdesin e drejpërdrejt të Kishës Katolike Shqiptare, dhe organeve ndërkombëtare të krishtera si Karitasi e të tjera që e bënë të mundur më vonë që shumica e tyre të kthehen në shtëpit e tyre , në Kosovë.

Ndërkohë, gjatë këtyre 23 vjetëve duhet theksuar se Kisha Katolike Shqiptare, ka luajtur një rolë historik në rikthmin e besimit ndaj Zotit, në Shqipëri, mbas atij presekutimi të pashoqë në të gjithë botën nga regjimi i Enver Hoxhës.

“Sot kudo besimtarët janë të frymëzuar të fillojnë përsëri për të rindërtuar një strukturë shoqërore shkatërruar nga 45 vitet e komunizmit, në të cilin duhet theksuar se katolikët kan vuajtur persekutimin më të dhimbëshm, kleri katolik ishte më i presekutuari nga rregjimi komunist në Shqipëri” .

Thuhet sipas At Segundo Teyado , nga Spanja, i cili ka punuar në Gadishullin e Ballkanit për 10 vitet e fundit të rënjes së komunizimit,dhe ka deklaruar se ” Dekadat e diktaturës kanë zbrazur këta njerëz në të gjithë përmbajtjen fetare , çmontimin e tyre nga vlerat mbi të cilat është bazuar kultura e tyre , ” ka then prifti spanjoll , duke shtuar, se gjithashtu ,ardhja e sekteve të shumta fetare, në këtë vend që 45 vjet ishte i “pa fe” i ka hutuar njerëzit dhe çororditur ata pa kutim”.

VIZITË NË KUKËS, QYTETIN- LEGJENDË, KANDIDAT PËR CMIMIN “NOBEL”

October 9, 2013 by dgreca

Kukesi:” Qyteti i legjendave që strehoi gjysmë milon shqiptarë nga Kosova dhe u zgjua nga rruga Durrës-Kukës, dhe unaza verilindore”/

Nga Kukesi, BEQIR SINA/

KUKES: Kuksianët thuhet se janë popull inteligjent, autoironik. Popull, që nuk ankohen apo të qahen, përdorin shprehje të të urtëve për të nënkuptuar situatën në të cilën ndodhen. Janë banorë të një qyteti shumë të rëndësishëm që neve na ndriçon, por varfëria e prekshme ngado, i ka lënë në terr dhe mund ta vreshë atë sidomos kur ti je një visitor i thjeshtë dhe banon jashtë tij. Dikur banorët e saj thonë se “nuk e shmangie dot këtë qytet për të kaluar përtej kufirit, (kuptohet se atëhere ishin vetëm ish familjet e qeveritarëve ose fëmijët e tyre, ose kalonte tek tukë ndonjë grup artistik, apo sportivë , ndonjë grup“turistësh” i thënshin, i kufirit shqiptaro 0 shqiptarë për të dalë në Kosovë,) ndërsa sot, Kukësin me Prizerin mund t’a kalosh si kaloje dikur Tiranën me Durrësin megjithëse ai ka mbetur në fund të një rruge qorre, përbri Rrugës së Kombit. Mirëpo, unë nuk kam shkuar në Kukës, për të zbuluar atë qytet si Kristofor Kolombi Amerikën, por për të parë këtë qytet që 25 vjet më parë ishte i ndaluar për mua dhe ndoshta për mijëra dhe mijëra shqiptarë të tjetrë që rregjimi na shikonte si “armiqët” e popullit, dhe na frikësohej se mos “arratiseshim” një alibi kjo që ngjallte frikën e ish pushtetarëve.dhe tonën,

Ndërkaq, vizitova këto ditë udhëtimi nëpër Shqipëri dhe trojet etnike shqiptare , në pjesën verilindore të Iliriadës edhe Kukësin, për të parë një qytet që lidhet me një pjesë të hsitorisë së vyer kombëtare apo vërtetësinë e një legjende ndër vite, që sot është kthyer në realitet dhe në thesarin ose pasurinë e historisë tonë kombëtare.

Një qytet i cili 5 vite më parë në cilësinë e jetesës në bazë të një sondazhi të zhvilluar nga Programi i USAID për Qeverisjen Vendore(LGPA), në dhjetë bashki të përzgjedhura,rezulton se banorët e Kukësit jetonin në një standard jetese më të mirë, se më parë. Pothuajse në të gjithë pyetësorët, banorët e kësaj zone veriore kanë shprehur optimizmin për një përmirësim të jetesës dhe zhvillim më të mirë ekonomik, tregonte ky sondazh mjaft interesant.

Kurse , duhet të veçojë se ky është udhëtimi i parë i im në Kukës, nëpërmjet rrugës Peshkopi – Kukës, dhe më pastaj Rrugën e Kombit dy veprat monumentale të qeverisë demokratike , dhe ish Kryeministrit Berisha, ose siç do t’a quaja unë “Rosveltin e Shqipërisë”, e me thënë të vërtetën e meriton të quhet e tillë sepse ishte ai që “çau malet” bashkoi Shqipërinë me Kosovën duke ndërtuar një super rrugë, që për më pak se tre orë lidhë Tiranën më Prishtinën.

Sot, nga Kukësi, për dy orë je në kryeqytet në Tiranë. Tuneli i gjatë 5.8 kilometra që ka çarë malin përtej, nuk ka asgjë më pak, se ato të ndërtuara kudo në Evropë apo tunelet në Shtetet e Bashkuara.

Në këtë mes vjeshtë , rruga që kalon përmes luginave të bukura dhe maleve të thepisuara e cila lidhë Peshkopin me Kukësin, për një orë, dhe është me dy kalime, një rrugë e standarteve bashkëkohore, rruga që përshkrova për të vizituar Kukësin, nga Kalaja e Dodës më solli një befasi të veçantë, duke mu dukur vetja sikur kaloi nëpër rrugët malorë te Kolorados .

Kjo rrugë ka një gjatësi 64 km me investim prej 42 milione euro. Ajo lidh Kukësin me Peshkopinë, nxjerrë nga izolimi dhe u shërben 44 mije banorëve të 12 komunave të Kukësit dhe Peshkopisë që shtrihen në luginën e Drinit. Ajo shkurton rreth tre herë distancën e këtyre komunave me Tiranën. Rruga bën të mundur shfrytëzimin e potencialit turistik të jashtëzakonshëm të Korabit dhe vargmaleve të Kukësit dhe Peshkopisë. Rruga gjithashtu është pjesë e unazës veri – lindore që fillon në Valbonë dhe përfundon në Librazhd për të vazhduar me unazën jug-lindore të vendit, është ndërtuar nga qeverisaj e partisë demokratike në dy mandatet e fundit prej ish kryeministrit Berisha nën moton :”” Ne mbajmë premtimet tona!”

Një udhëtim që të lë “pa frymë” dhe është i paharruheshëm është ai që kalon nëpër autostradën Durrës-Kukës-Morinë (A1, apo edhe “Rruga e Kombit”) i cili është projekti më madhor rrugor shqiptar në tërë historinë e kombit tonë.

Rruga u lëshua në përdorim në qershor të vitit 2009 nga ish-kryeministri shqiptar Sali Berisha. Kjo autostradë e lidh Durrësin me vendkalimin kufitar me Kosovën në Morinë ndërsa kalon nëpër Milot, Rrëshen, Reps, Thirrë, Kalimash e Kukës ndër të tjera. Ajo ka një gjerësi 25-31 metra, gjatësi prej 170 kilometra dhe në të zhvillohet shpejtësi 80–120 km/h. Nga kufiri në Morinë deri në Durrës, rruga ekzistuese 180 kilometërshe që përshkohej për 6 deri 7 orë, është kthyer në një rrugë të shpejtë që të mund të kalohet për vetëm 2,5 orë. Autostrada afron Kosovën me Shqipërinë dhe bregdetin e Adriatikut duke u lidhur edhe me një projekt të ngjashëm në Kosovë,autostradën Merdare-Vërmicë, momentalisht në zhvillim e sipër.Fillimisht e hedhur se ide nga presidenti historik i Kosovës Ibrahim Rugova në vitin 1999, me ish kryeministrin Majko projekti filloi të realizohet në vitin 2003, kur Banka Botërore financoi studimin e fizibilitetit që përshkon kjo autostradë tani.

Në një kryqëzim mes këtyre dy rrugëve , para të shfaqet qyteti më i ri në Shqipëri, Kukësi 34 vjeçar. Pallatet uniforme të realizmit socialist, thyhen tek tuk nga ndonjë godinë e lartë e xhamtë. Qendra është një hapësirë e madhe ku në skajet rreth saj janë të ndërtuara Bashkia, Pallati i Kulturës, Qarku, Kulla e Qëndresës symbol i asaj pritjes së të larguarve nga Kosova dhe Gjykata e Rrethit. Në një kënd, është busti i Skënderbeut, bust i cili në këtë hapësirë të madhe duket në miniaturë. Në cepin e gjykatës shtrihet shëtitorja e Kukësit, një ndër shëtitoret më të mëdha. Nga njëra anë sheh liqenin e Fierzës, nga tjetra pallatet standarde, me hapësira të lira për qytetarët e kënde lojërash publike për të vegjlit.

Sipas një reportazhi të gazetës shqiptare te gazetares Rezarta Delisula thuhet se :”Kukësi është qytet unik në Shqipëri sepse është tredimensional. Në këtë zonë janë tre Kukësa; Kukësi i vjetër i përmbytur në vitin 1978, Kukësi i ri apo ky aktual i banuar në vitin 1978 dhe Kukësi i nëntokës, një qytet i ndërtuar paralelisht me qytetin e ri në vitin 1978. Frika nga ndonjë sulm i mundshëm i jugosllavëve e detyroi shtetin komunist të Enver Hoxhës, të ndërtonte paralelisht me Kukësin e ri, këtë qytet të nëndheshëm që rrallëkush e di se ekziston. Qyteti i nëndheshëm është 2.4 kilometra, aq sa është edhe shtrirja e qytetit sipër, pa zgjerimet e viteve post ’90, në formën e tuneleve që lidhen me pikat kyçe të qytetit dhe 7 lagjet e tij. Ka disa hyrje të vendosura në lagje dhe në qendër ku janë institucionet, e në momentet e një alarmi për sulm, i gjithë Kukësi do të kishte mundësi të mbrohej nga qyteti i nëndheshëm, i tëri i kredhur në beton”. Për këtë sipas saj kryetari i bashkisë së qytetit zoti Hasan Halilaj ka shpjeguar se ai ishte ndërtuar për të përmbushur nevojat elementare të një qyteti. “Në Kukësin e nëntokës, poshtë këmbëve të qytetarëve të saj shtrihen, spitali, materniteti, shtypshkronja, ujësjellësi, komiteti ekzekutiv, ai i partisë, sallë e madhe për mitingje apo takime me popullin, burgu, hetuesia si dhe komiteti i partisë. Çdo lagje e qytetit ka një tunel që e bashkon me qendrën”, thotë Hasan Halilaj. Ai shprehet se si kuksian, e dinte që kishte tunele nën tokë në formën e vendstrehimeve, por kurrë se kishte besuar një dublim të tillë të një qyteti të tërë, mbi tokë me nëntokë.

Ndërkohë, sipas Dielsulës, thuhet se edhe Bukurosh Onuzi, punonjës i UNDP ka thënë se para dy vitesh në Kukës erdhi një ekspert ndërkombëtar i turizmit, e pasi pa qytetin e nëndheshëm, u mrekullua. “Ai na propozoi që ky qytet i nëndheshëm të kthehet pikë të vizitueshme nga turistët. Ai kishte qenë më parë në Vietnam, por tha se Kukësi nën tokë as nuk krahasohej me atë që kish gjetur në Azi. Edhe unë kam parë një qytet të ngjashëm në Ballkan por i pakrahasueshëm me këtë poshtë nesh. Ky i ka të gjitha strukturat për të pasur formën e një qyteti të mirëfilltë”, thotë Onuzi. Deri në vitin 1991 qyteti i nëndheshëm është ruajtur dhe mirëmbajtur nga strukturat shtetërore, ndërsa pas saj nisi degradimi. Aktualisht në qytetin e nëntokës mungon ndriçimi e ka dëme të konsiderueshme, megjithatë me pak investim mund të rikthehet si më parë.

Kulla e përkujtimit të “Eksodit ’99”’ në Kukës

Kulla e përkujtimit të dëbimit masiv të popullatës shqiptare nga Kosova në vitin 1999 nga ish-regjimi i diktatorit Sllobodan Millosheviq, e cila është ngritur në shenjë të falënderimit popullit të Shqipërisë e madhështon bukurinë dhe krenarinë e Kukësit.Kulla e përkujtimit të dëbimit masiv të popullatës shqiptare nga Kosova në vitin 1999 nga ish-regjimi i diktatorit Sllobodan Millosheviq, e cila është ngritur në shenjë të falënderimit popullit të Shqipërisë për strehim dhe mikpritje të treguar më se 460.000 kosovarëve, është e vendosur rrëzë një kodre buzë liqenit të Kukësit, shumë afrë me Hotel Amerika. Kulla e Eksodit në Kukës, është e ndërtuar aty ku popullata kosovare ishte strehuar në çadra masive, është e gjatë 23.5 metra.Kulla përkujtimore e “Eksodit ’99”, ka për qëllim që të ruhet moto “Mos ta harrojmë të kaluarën”, që qytetarët e Kosovës të bëjnë vizita miqësore, të vizitojnë vendet ku qëndruan gjatë ditëve më të vështira, që të vizitojnë nikoqirët e tyre, që të vizitojnë varrezat e atyre që mbetën në Shqipëri si pasojë e dëbimit dhe vuajtjeve gjatë rrugës. Data e fillimit të përkujtimit është marrë 15 prilli, për shkak se nga shtëpitë e tyre, brenda vetëm një dite në aksionin famëkeq “Patkoi”, i organizuar nga ish-regjimi i Millosheviqit, u dëbuan më se 100.000 qytetarë të Mitrovicës dhe atyre nga Shala dhe Drenica të cilët strehimin e përkohshëm e gjetën në Mitrovicë.

Ekipi i Kukësit ka hyrë në historinë e futbollit shqiptar, duke kaluar edhe fazën e tretë të Europa League. Jehona madhe e këtij suksesi, kalo edhe përtej oqeanit Atlantik, deri në Amerikë, ku shqiptarët e Amerikës nëpërmjet ekrantit të televizorit ndoqën si asnjëherë ndeshjet e skuadrës së Kukësit që bëri histori.

Mbasi ky është një sukses i paprecedent në historinë e futbollit shqiptar.

Kukësi është e para skuadër shqiptare dhe e vetme që ka luajëtur në play- off të Ligës së Europës. Kështuqë edhe e ashtuquajtura :”Ëndrra e verës e kuksianëve ka entuziazmuar shumë shqiptarët kudo që janë, duke shtuar shpresat se edhe kombëtarja jonë nën sheblullin kukësian në të ardhmen do arrijë një sukses të madh, e pse jo kualifikimin në botëror apo atë europian.”

Kukësi është ndërtuar i ri dhe në 1976, kur Kukësi i vjetër u mbyt në ujërat e Liqenit të Fierzës u popullua nga banorët e qytetit të vjetër e nga të ardhur nga zona përreth.Kukësi i Ri është ndërtuar një një rrafshnaltë që rrethohet në trë anë nga liqeni e në një krah nga Mali i Gjallicës që ngrihet i vetmuar dhe i zhveshur (në pjesën që shesh nga qyteti) nga 400 deri në mbi 2500 metra mbi nivelin e detit. Sapo hyn në Kukës bie në sy ndërtesa e ish – Turizmit, një ndërtesë madhështore sipër urës së Drinit të zi që lidh Kukësin me pjesën tjetër të Shqipërisë, më pas pasi kalon një lagje popullore periferike hyn në qytet. Qyteti ka një Bulevard kryesor që shkon nga Sheshi Skënderbej ku është qendra e qytetit dhe shumica e institucioeve dhe ku në krye të bulevardit bie në sy ndërtesa e Radio Kukësit, Sheshi i gjerë dhe monumenti në kujtim të viktimave të 1999-ës. Por zhurma bëhet e gjitha në anën tjetër të qytetit. Nisë nga axhensia, aty ku nisesh për në juglindje, (Bicaj, Bushtricë, Peshkopi), duke vazhdar më tej te stacioni i veriut (Bardhoc, Morinë, Prizren), më tej të stacioni që nisen drejt verilindje (Zapod, Topojan, Shishtavec), duke dale te pazari ku bëhet edhe kambizmi e deri te Shota (monumeti i Shote Galicës) ku nisesh për në veri perëndim e jug perëndim (Shëmri, Has, Tropojë) duket sikur e gjithë jeta e qytetit është e përqendruar aty.

Qyteti vetë funksionon si qendër pazari për të gjithë malësorët e zonës, ndaj është normale që ti shohësh të mbledhur të gjithë aty, duke ardhë më furgonët që i zbresin në 7 dhe i marrin përsëri për në malësi në ora 13. më pas qyteti shpërqendrohet në Bulevard.

Në kafenetë e rrugës kryesore.

Kukësi si qytet është shumë i ri. Krahina e Lumës ka patur disa qendra të sajat që shpesh kanë qenë më të rëndësishme se edhe vetë qyteti, si Bicajt, Zhuri apo Kalaja e Dodës. Por Zhuri u pre jashtë kufirit shtetëror duke e humbur rëndësinë që kishte për Lumën, Kalaja e Dodës iu kalua Dibrës në juridiksion dhe në pjesën që mbeti u formua qyteti i Kukësit që do të shërbente si qendër e Lumës, Hasit, Gorës dhe Malziut.

Varret ilire të zbuluar në luginën e Drinit në Kënetë dhe në Kolsh flasin për një jetë në këto anë të paktën që para 4000 vitesh. Por Kukësi ka qenë gjithnjë pjesë e Prizrenit dhe në hijë të Prizrenit. Dhe në histori nuk përmendet thuajse askund. Sepse përmendet si prizrenas. Në Lumë është zhvilluar një nga betejat më të harrura të kombit shqiptar,ajo e zhvilluar në 1912 kur Perandoria Osamane po binte dhe oreksi i fqinjëve ishte shtuar. Në Qafë të Kolesjanit sot ka një monument të lënë pas dore që përkujton këtë ngjarje. Monumenti tjetër në Sheshin Skëndërbej dëshmon për një ngajrje tjetër që ka shënuar jetën e kësaj zone si rrallë kund në botë. Në vitin 1999 mbi 500 000 mijë shqiptarë nga Kosova kaluan nëpër apo u ndalën në Kukës dhe për këtë gjë Kukësi u bë qyteti i parë dhe i vetmi në botë i emëruar ndonjëherë për çmimin Nobel.

Kukësi nga qytet i lënë në harresë, është kthyer në vëmëndjen e publikut me ngjarjet e fundit. Që nga 1999 e këtëj ai rri si elemnet i rëndësishëm i debatit. U debatua shumë për aeroportin e Kukësit (4 km nga qyteti në Shtiqën) i cili është ndërtuar dhe ende nuk po vihet në funksion, u debatua edhe më shumë për autostradën Durrës–Milot–Kukës, e cila mund të jetë çelësi i zhvillimit i këtyre zonave.

Kukësi ka një pasuri nëntokësore shumë të madhe e cila shfrytëzohej me minierat e Kalimashit, Gjegjanit, Lojmes etj., dhe që pritet të vihet në punë së shpejti.

Kohët e fundit është ndërtuar nëj punishte për përpunimin e patates, që është produkti kryesor i bujqësisë së kësaj zone.
Të famshëm në Kukës janë edhe sixhadet dhe qilimat që prodhohen në mënyrë artizanale me tezgjah, por që dikur prodhoheshin nga një punishte industriale si dhe kostumet e ndryshme popullore.

Malësorët e zonës së Çajës, Bushtricës e Topojanit janë të njohur si barinj në të gjithë Shqipërinë të cilët kanë arritur të mbarështojnë rracën e tyre të deles dhe të qenit të stanit. (Lumjanët, delja lumjane, qeni i Lumës).

Nga Dibra Madhe,Peshkopia dhe Tirana, fushatë për të shpëtuar jetën e një vajze 17 vjeçare

October 7, 2013 by dgreca

Ambara : “Motra dhe vëllezër dibrane, nëse bëhem mirë, vellon e bardhë do t’a vesh së pari në qytetin tuaj, sepse dua që krushq të parë të jeni ju dhe më pas gjithë shqiptarët që më ndihmuan mua për jetën…Faleminderit DIBER E MADHE ME ZEMER TE MADHE!”
Nga Dibra e Madhe, Beqir Sina/

DIBER E MADHE : Pas një jave, historike në qytetin e Dibrës së Madhe, kremtimit madhështor të 100 vjetorit të Kryengritjes Dibrane, dhe 100 vjetorit të eksodit të madh dibran në Tiranë dhe Elbasan, Dibra e Madhe, i është përgjigjur pozitivisht ftesës për një pjesemarrje masive në një koncert humanitar, në ndihmë të një vajze që vuan tash sa javë nga një sëmundje e rëndë në një spital në Gjermani.
     Koncerti i bamirësisë me moton: “Një Këngë për Një Jetë”, kishte për qëllim mbledhjen e mjeteve financiare të nevojshme për shërimin në Gjermani, të 17 vjeçares Ambra Meda nga Tirana, u mbajtë në Dibër të Madhe.    Organizatore të kesaj ngjarje bamirëse ishin vëllezërit dibranë, kryesisht një grup aktivistësh të dalluar të kësaj komune, bashkëmoshatarë të Ambarës, në bashkëpunim me komunën e Dibrës së Madhe, dhe personalisht të kryetarit të kësaj komune zotit Ruzhdi Lata. Ndërsa, kanë qenë present disa personalitete të njohura dibrane, të udhëheqjes lokale, biznesmen të susksesshëm, atrtëdashës, veprimtar, dhe gazetarët e këtij qyteti si dhe mysafirë special dhe një grup artistësh nga Prishtina dhe Tirana.    Koncerti Humanitar “Një këngë një Jetë” u mbajtë këtë të shtunë (5 shtator), në Pallatin e Kulturës në qytetin e Dibrës së Madhe. Dibra e Madhe, e shquar në historinë kombëtare, për patriotizmin, fisnikërinë, trimërinë dhe zgjuarësinë, është e shquar edhe për bujarinë e madhe të dibranit, duke dhuruar me këtë rast jo vetëm donacione në këtë veprimtari tejet të bukur dhe emocionuese, por që dhurata më e madhë, e saj kësaj here natyrisht që ishtë zëmergjërësia e këtij populli me virtyte të larta.
     Koncerti Humanitar, që u mbajtë të shtunën, ora 19-të, në pallatin e kulturës së këtij qyteti, falë përkushtimit, Bajram Kllobçishta, Valon Marke dhe Evzi Kaja – Xiu, dhe nën kujdesin e të tyre solli këngëtarët më të mirë, nga Dibra, Tirana dhe Kosova, për koncertin “Një këngë, për një jetë”, të ardhurat e të cilit, i shkuan shërbimit dhe kurmit spitalor të vajzës 17-vjeçare Ambra Meda në Gjermani.
Më shumë se 400 veta ishin në sallë atje në mbrëmje, por edhe qindra e qindra qytetarë të tjerë, nga Dibra e Madhe, iu përgjijgen thirrjes për ndihmë dhe që t’i bashkohen kësisoj dhe me mbështetjen e tyre financiare, fushatës së ndihmave që të shërojnë plagët e sëmundjes së një engjulli, e cila tashmë po “përpiqet” prej disa javëve me “plagët e thershme” të një sëmundje tepër të rëndë.      Koncerti Humanitar “Një Këngë , Një Jetë”, dedikuar Ambra Medës, për shërimin e saj u mbajtë nën kujdesin e Qendrës Kulturore të Dibrës së Madhe, në bashkëpunim me Studio Magnum. Në këtë concert madhështor morën pjesë këngëtarë nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia si :Dritan Jashari, Liri Rasha, Hysi Hasani, Fitore Berisha, Evzi Kaja Xiu, Ingrid Jushi, Argjend Marku, Lundrim Paçuku, Daja Do, Klea Çutra, Bena Kërluku, Bora Tomini dhe shumë të tjerë.Ndërkohë, Defrim Methasani/gazetar I njohur në RTSH, shkruan – se ” Prej ditësh në medien e shkruar dhe vizive, është folur për një vajzë shqiptare, e cila në një moshë fare të re, 17-vjeç, është e detyruar të vuajë nga një sëmundje e rrallë tumorale që përbën rastin e 131-të në botë dhe ndodhet e shtruar në Mynih të Gjermanisë, në një prej spitaleve më të mira në botë.”     Sipas, kolegut tonë Methasanit, ditët e vështira të Ambrës në Gjermani, kanë kaluar me një tjetër problem të paparashikuar, duke iu nënshtruar një ndërhyrjeje kirurgjikale të paplanifikuar, por që si sqaron ai erdhi si pasojë e forcës së kimikateve të ilaçeve që realizuan kimioterapinë e parë. Gjithsesi, shton Methasani, njeriu i përfshirë totalisht me gjithë familje në këtë fushatë, ndërhyrja në kohë e mjekëve gjermanë, bëri atë që kjo ndërhyrje të rezultojë e suksesshme dhe të hiqet një pjesë tumorale që kishte zënë rrugët urinare. Por, ky është vetëm fillimi i një vazhdimi të madh problematik, që kjo vajzë fatkeqe 17-vjeçare, do të vazhdojë të përjetojë për muaj të tërë, thotë ai.      Në këtë kontekst shpjegon Methasani, i cili është edhe një nga të afërmit e Ambrës,(daja i saj) natyrisht që është e dhimbshme, por kur mendon se mjekët kanë dhënë një dritë të vogël në tunelin e madh, të gjithë kemi të drejtë të bëhemi optimistë. Gjithsesi, sipas tij pesha tjetër që po na rëndon prej ditësh, është ajo financiare………
Këtu duhet theksuar se prej mëse një javë, në këtë situatë sensabilizuese, për më shumë janë përfshirë media këtu në Shqipëri, por edhe ajo në diasporë Amerikën e largët, tek bashkëatdhetarët tanë, atje, qytetarët shqiptarë në mbarë vendin, familjarë dhe njerëz të afërm të saj, që i janë përgjegjur deri tani apelit të madh qytetar të një solidariteti dhe ndihme, për të shpëtuar këtë jetë, që tashmë, sytë dhe mendjen i ka nga të gjithë shqiptarët.Në një mesazh tepër prekës adiuo-vizivë nga shtrati – ku Ambra po sfidon jetën duke u drejtuar dibranëve dje në Koncertin Humanitar , “Një Këngë për një Jetë” të ndihmojmë Ambrën, ajo plot shpres dhe kurajo, tha se “ Zemërgjerësia dhe bujaria juaj është ilaçi më i mirë i sëmundjes sime” duke shtuar se nëse Zoti më shëron “fustanin e nusërisë dhe dasmën do t’a bëjë në Dibër të Madhe”.

Kurse, në rrjetin social facebook, pjesëmarrës të kesaj ngjarje në Dibër të Madhe, shkruajnë:

Milaim Krasniqi gazetar nga Kosova, thotë se “Kur dibranët bëhen bashkë s’ka shqiptarë që ndjehet jashtë.Të gjithë për një jetë , një jetë për të gjithë ne – këtë thënje më së miri e verteton Dibra, thotë ai në Fb. Mamica Hysaj Makishti, donatore nga Tirana, theksonë se “Jam shumë e impresionuar nga mikpritja ,bujaria ,dashamirësia e miqve që na pritën në Dibër të Madhe,për mua personalisht ishte hera e parë që vizitoja këtë qytet me kaq shume vlera, faleminderit të gjithëve për mikpritjen dhe sidomos për gjithë organizimin dhe solidaritetin që treguat për të shpëtuar jetën e Ambres. Zoti ja u shperblefte ne familjet tuaja” shkruan ajo.

Ndërkaq, Luna Methasani, studente nga Tirana, shkruan facebookun e saj se :” Dibra e Madhe dha një shembull për t’u mbajtur mend gjatë… Një organizim që la gjurmë, një prezantim i denjë nga Valmir Lleshi, një nismë dhe realizim i shkelqyer nga Valon Marke, Bajram Kllobçisha ,Evzi Kaja Xiu, me ndihmën e kryetarit Rruzhdi Lata, por edhe shumë miq dhe dashamirë të tjerë për të mos harruar 400 pjesëmarrësit, që shënuan histori në një mbrëmje të finalizuar me sukses nën zërin e artisteve nga Dibra, Tirana dhe Prishtina ! Vërtetë që keni mbetur Jo vetëm në mëndjen por edhe në shpirtin tonë, sepse Dibra e Madhe ishte e para dhe e mbara, në këtë nismë humanitare që na mblodhi të gjithë bashkë! Dibra gjithmonë ka qenë në krye dhe si e tillë mbeti edhe këtë herë! Faleminderit moj Dibër, faleminderit që na bën të ndihemi krenare Jo vetëm për prejardhjen tonë, por edhe për vlerat që i ke treguar ndër vite ! Faleminderit të gjithve nismetarëve që u bënë lokomotiva e një karvani të gjatë njerëzish në ndihmë të Ambrës !” shkruan kushurira e Ambraës nga Tirana, bashkëmoshataria e saj Luna. Daja i vjazës gazetari i mirnjohur Dëfrim Methasani, në rrjetin social facebook thotë se :”Pak ditë më parë, botova edhe një shkrim, që e titulloja “Lotët e burrit”, duke u nisur pikërisht nga dhjetëra e qindra raste, që po bëhen pjesë e kësaj mbështetjeje anembanë vendit dhe më gjerë. Gjithsesi, të duket se nuk mjafton për të qenë afër asaj shumë që duhet në të vërtetë, e cila shkon në 180 mijë euro, pa përmendur shumën e operacionit dhe mjaft detaje të tjera, që në një spital të tillë janë detyrime që duhen paguar në kohë. Edhe pse, sipas tij dy vëllezërit kampionë në sport, Ismail dhe Gjetan Keta, kanë paguar 20 mijë euro nga xhepi i tyre dhe do të zhvillojnë dy ndeshje për jetën e saj, edhe pse qindra njerëz janë solidarizuar dhe kanë dhënë diçka nga xhepi i tyre, sërish qëndrojmë shumë larg objektivit, që familjes dhe Ambrës t’ua lehtësojmë dhimbjen. “ Për Methasanin, këto shkrime janë një apel, jo vetëm i tij, por edhe i vetë Ambrës, e cila çdo ditë lutet për ne të gjithë nqë po e ndihmojmë në këto çaste të rënda për jetën e saj.

Dje u njoftua se edhe këngëtarja e njohur Aurela Gaçe, pikërisht në Tiranë ne lokalin “Calvin” organizoi një mbrëmje live për Ambrën, ndërsa një tjetër lokal i njohur në Tiranë, “Pur-Pur”, bën të njëjtën gjë me të rinjtë dhe bashkëmoshatarët e saj, ndërsa Ambra vazhdon të qëndrojë atje në Mynih, bashkë me prindërit e saj, por edhe me shumë shqiptarë, që i qëndrojnë pranë, e sidomos vëllezërit Keta, të pashoq në humanizmin e tyre, apo Valon Marke, një shqiptar që jeton në Mynih; e pse jo, familja Ismaili nga Shkupi që banon po atje. “Por, gjithësesi duke u nisur nga shuma e madhe që kërkohet, Ambra ka nevojë për ne të gjithë, për një dorë, një fjalë dhe një mundësi financiare, që të paktën mos ngelë ky mision kaq i madh edhe i mjekësisë, edhe i njerëzve, për mungesë fondesh. Dora juaj, apo mendja juaj, duke iu faleminderuar çdo njerit, thonë të afërmit e saj :” shëron sot një plagë, rikthen një buzëqeshje dhe një jetë. Ajo ka nevojë për ne të gjithë, ndaj të nxitojmë, të bëjmë detyrën qytetare, sepse buzëqeshja e saj, nuk duhet të jetë e fundit. Ambra ka nevoje të jetojë dhe më shumë se kaq: ka nevojë për ju vëllezer dhe motra shqiptarë…” Ndërkaq, thuhet se nuk janë vetëm dibranët, apo artistët, në krah të Ambrës dhe që po bashkohen me këtë në këto momentë të vështira. Perlat Musta, sipas komentatorit të njohur sportiv Defrim Methasani, një emër legjendë i portës së Partizanit dhe ekipit tonë kombëtare, beri një xhest tejet njerëzore, duke ndihmuar Ambren. Pra. mirnjohje kollosit të futbollit, vlonjatit që ndjehet më i lehtësuar se kurrë, pasi ka dhënë shpirtin e tij, si shumë sportistë dhe artistë të tjerë, për këtë vajzë që lufton me vdekjen në kërkim të jetës së saj, thotë ai.
Gjithashtu, sipas tij një mirnjohje dhe falenderim shkon me këtë rast edhe për artistët e mëdhenj, që kënduan jo me gojë, por me zemër, Lirije Rashen, Fitore Berishën, Hysi Hasanin, Dritan Jasharin, Ingrid Jushin, Evzi Kajen, (Xiu), Lundrim Paçuku, Argjen Marke, Daja Do, Bora Tomini, Bena Kerluku, Agon Çiçe dhe Klea Çutra, dhe gjithë të tjerët, që dhanë më të mirën e tyre në koncertin e bamirësisë:”Një këngë, për Një jetë”, në Dibër të Madhe. Nga ky aktivitet, u mblodhën të ardhura, shton Methasani, por mbi të gjitha aty u derdh loti dhe shpirti, fjala dhe zemra e atyre njerëzve, që kërkojnë të bëjnë mrekullinë për jetën e Ambrës. Pra edhe njëherë :”Mirnjohje arttsitëve dhe donatorëve dibranë me zemrën e madhe!Me tu kthyer në Tiranë i mbushur plot me mbresa të pashlyera Defrim Merthasani, në rrjetin e tij social Facebook, shkruan :” Sapo jam kthyer nga Dibra e Madhe në Maqedoni, qyteti shqiptar, që jo vetëm mbiemrin ka të madh, por edhe zemrën. Kam mbetur pa fjalë, bashkë me 40 miq dhe shok, gjak dhe njerëz që erdhën nga Tirana e Peshkopia drejt kësaj treve, që tashmë dha modelin e humanizmit dhe të solidaritetit. Falenderime pa fund, për kryetarin e Komunës, zotin Rruzhdi Lata, për djalin e shkëlqyer nga Dibra në Mynih, Valon Marke, që dha idenë e parë, për djemtë e mirë të Dibrës, Evzi Kaja (Xiu), Bajram Kllobçishten, Valmir Lleshin, Artin Spahiun, Dritan Lleshin e shumë e shumë të tjerë, që të gjithë bashkë na dhuruan emocione të pafund duke zvogeluar sadopak dhimbjen për Ambrën dhe duke shtuar besimin dhe shpresën për jetën e saj. Pallati i kulturës i mbushur plot, thotë ai, por edhe forca e fjalës së moderatorit Valmir Lleshi dhe zëri i këngëtarve të mirnjohur, oshëtuan fort, bashkë me lotët tanë dhe mesazhin shumë prekes të Ambrës që shkruajti nga shtrati. Ajo mes të tjerave thoshte:”Motra dhe vëllezër dibrane, nëse bëhem mirë, vellon e bardhë do t’a vesh së pari në qytetin tuaj, sepse dua që krushq të parë të jeni ju dhe më pas gjithë shqiptarët që më ndihmuan mua për jetën…Faleminderit

DIBER E MADHE ME ZEMER TE MADHE!”

Ndërkohë, që daja i saj thotë se s’mund të mos jap edhe një mirnjohje për miqtë e mi, që më shoqëruan në atë udhëtim emocional drejt Dibrës së Madhe në Maqedoni, në koncertin humanitarë :”Një këngë, për Një jetë”, organizuar nga nje grup djemsh me shpirt të madh të atij qyteti dhe bashkia vendore. Kësisoj, Methasani, falenderon Milaim Krasniqin nga Prishtina, gazetari dhe komentatori i mirnjohur në Kosovë, bashkë me bashkshorten, këngëtaren po kaq të njohur Fitore Berisha, artistin e skenës dhe shpirtit human, Hysi Kasani, po nga Prishtina, nënë e bijë, artisten, Mjeshtre të Madhe Lirije Rashen dhe vajzen e saj të talentuar, Ingrid Jushin, Dritan Jasharin, këngëtarin popullor tashmë dibran dhe dhëndërrin e familjes sonë, si dhe gazetarët me emër, Beqir Sina nga SHBA dhe Halil Rama nga Tirana, miqtë dhe shokët e familjes sime, Agron Hoti, Artur Kurti, Hysen Uka dhe Bujar Karoshi, motrën Natasha, bashkshortin e saj Hazbi Kamberin, Luftim Hysa, daja i babait tim dhe djemtë e dajes sim, Bujar dhe Flamur Makishti me familjet e tyre, pa harruar edhe familjen time. Të gjithë bashkë, shkruan Defrim Methasani, krijuam një grup në emrin e Ambrës, që ju shprehëm mirnjohjen atyre njerëzve atje, që vajzën dhe mbesën tonë e kishin tashmë pjesë të familjes dhe shtëpisë së tyre…

NJË JAVË MES SHQIPTARËTVE TË ALASKËS

October 4, 2013 by dgreca

NGA ADEM BELLIU/

Ne Foto: Adem Belliu, trasmetim nga Alaska per TV Kultura Shqiptare, new York/

Prej kohësh më ka munduar pyetja: A ka shqiptarë në Alaska? Intersimi im diku gjeti një përgjigje, një mik ma dha kontaktin dhe menjëherë e mora vendimin; Do të shkoj! Dhe kështu bëra; më 11 shtator, mora avionin dhe pas dymbëdhjetë orë fluturim u gjenda mes shqiptarëve të Alaskës, të cilët për një javë më ofruan miqësi, ngrohtësi e shqiptarizëm.

Që lart në ajër Alaska të shfaq një pamje të magjishme. Është shtet tepër i vecantë, jo vetëm për raportet ditë-natë, as për stinët, as për rrugët e akullta,as vetëm për eskimezët dhe jetën e tyre, as vetëm për të ftohtit e acartë, që s’është i pakapërcyeshëm, por mbi të gjitha, unë gjeta të vecantën tek shqiptarët e atjeshëm,- që nuk ishin aq të paktë sa c’komentojnë në distancë,- një shqiptarizëm të shkallës sipërore.

Para se të nisesha dikush më pat thënë se duhet të jenë nja 200-300 shqiptarë në Alaskë, dikush pat shkruar në internet se numri i shqiptarëve shkonte deri në 500, ndërsa Njazi Musliu nga Kosova, aktivist ndër më të njohurit atje, i papërtuar dhe tepër bujar, më tha se janë më shumë se 1200 shqiptarë dhe gjeografikisht ata përfaqësojnë Shqipërinë Etnike pasi kanë shkuar aty edhe nga Shqipëria, edhe nga Kosova, shumë nga Maqedonia e më pak nga Mali i Zi..

Alaska ndodhet në skajin veriperëndimor të Kontinentit të Amerikës së Veriut, në kufi me Kanadanë në Lindje, Oqeanin Arktik në Veri, dhe Oqeanin Paqsor në Perëndim e Rusine (Siberinë) në Jug. Alaska është shteti më i madh në SHBA, por pak i populluar. Gjysma e popullsisë jetojnë në zonën metropolitane të Anchorage, ku banojnë aktualisht dhe pjesa më e madhe e shqiptarëve. Ekonomia e Alaskës dominohet nga nafta (gjeta atje edhe inxhinierë shqiptarë, që mbanin poste drejtuese), gazit natyror, peshkimi etj. Turizmi është gjithashtu një pjesë e rëndësishme e ekonomisë në Alaskë. Dikur Alaska ishte e dominuar nga indigjenët,të cilët sot gëzojnë privilegje. Shtetet e Bashkuara arritën ta blejnë Alaskën nga Rusia më 30 mars 1867, për $ 7.200.000, që i bie rreth dy cent për acre . Emri “Alaska” në rusisht (Аляска) ishte huazuar gjatë periudhës koloniale ruse.

Mes shqiptarëve të Alaskës u ndjeva tepër i respektuar. Të lënë jashtë vëmendjes të shteteve nga vijnë, vendlindjet, edhe pse kanë dhënë shumë Kontribute, vecanërisht financiare dhe materiale, ata u ndjenë tepër të vlerësuar para kamerës të Televizionit Kultura Shqiptare.(Reportazhin e plote mund ta lexoni ne Diellin e printuar)