….Sepse duke trumbetuar Enverin,duket se po luftoni për ‘të dhe jo për vendin.Se mëkat t’u përfaqësojnë topmodelet. Xibraka dhe laboratorët e drogës./
….Thojani popullit, çfarë vratë, çfarë ndërtuat dhe çfarë mund të bëni. Fitoni…, dhe të jeni të bindur që edhe Musine Kokalari do ua fali planet vjetore. Të vuajtjes dhe të vdekjes së saj në Burrel. Pasi vendi është mbi idealet personale. Mbi liderët. Pra bashkohuni dilni dhe fitoni./
nga Ilir Levonja/
Komunistët shqiptarë nuk janë socialistë. Por shfaqen të tillë. Mbase edhe ndihen pjesërisht. Ose ndihen më pranë socialistëve për shkak se një pjesë e mirë e viktimave të tyre. Robërit e luftës së klasave, janë atashuar në krahun e djathtë? Por edhe kjo nuk qëndron më. Ose nuk ka qëndruar prej kohësh. Në radhët e demokratëve ka plot ish komunistë. Duke filluar nga ish lideri. Në radhët e socialistëve ka me shumicë të persekutuar. Deri në liderë forcash. Ashtu sikur edhe në radhët e partive të tjera ka të ndërthur…, komunistë, të persekutuar, socialistë dhe antifetarë të shuguruar në besnikë të Sigurimit të Shtetit. Pra përse shfaqen socialistë, me socialistët.?Përse nuk shfaqe komunistë, si pretendojnë se janë.? Ata që janë? Apo thjesht, ndihen aty për shkak të emrit.?! Nga që duke folur për popullin përjetësisht, në emër të popullit. Duke menduar se socialistët, nga kuptimin i të qënit social, u duket se janë më pranë popullit etj. Ndihen kështu, socialistë. Edhe pse socialistë nuk janë! Janë dhe flasin si komunistë.
Dhe deri këtu nuk ka asgjë të keqe. Sepse dihet shprehja e bërë masë, e masave në tërësi…, ku ka popull ka edhe komunizëm.
Kjo u pa këto ditë kur mes tyre dhe socialistëve pati shkëndija të acarta. Pati romuze. Pati ngrefosje. Pati karshillëk me foto të Enverit. Me vjersha. Me topmodele. Me krahasime. Dhe nostalgji sigurisht.
Megjithatë ata votojnë socialistët. Dhe u duket për momentin se kanë pushtet. Ose u duket kështu. Dhe heraherës zgjohen, duke treguar foto nga Enver Hoxha. Duke pirë pak raki me Nexhmijen e lodhur. Që çuditërisht e krahason veten me Terezën e Kalkutës. Dhe jo me Gonxhen që ajo e përndoqi. E krahason me lumturinë e një krijese nëntëdhjetëvjeçare. Edhe pse e dënoi përjetësisht.
E mbajti në kafaz deri në morte shtëpie. Duke i privuar atë që edhe koha para saj, e cilësuar po prej saj…, si koha e mënxyrave, e shtypjes, mesjetare, kanunore, fetare, zakonore etj…, si një opium obskurantizmi për popullin shqiptar. Megjithatë ajo sot e ka për krenari të mburret me lavdinë e viktimës së saj. E ka për kënaqësi të tregojë një kafaz, ku poshtë në platformë, e shtrirë pushon një kanarinë. Prehet e privuar, qoftë edhe për pak dhe’, një dorë…, si riti shqiptar, mbi trupin e nënës së saj. Një kanarinë që i uli vrullin parrullave me emrin e burrit të saj. Nga portet, aeroportet, uzinat, hidorecentralet, komb e kombinate. Jo me forcën e nomeklaturës. Por thjesht me etjen njerëzore të një populli për çfarë është më e mira e ekzistencës së tij. Dhe Nexhmija nxitoi të përfshihej aty, duke harruar këtë zëvendësim, zhvendosje kanarine. Të cilën ajo e vdiq për t’u dashuruar dhe krahasuar pas saj.
Por le t’i kthehemi çështjes më të parë? Përse komunistët veprojnë nën socialistët? Përse e kanë kthyer Enverin në çështje. Përse aludojnë me propogandë.? Duke krahasuar kohën e tij, Enverin vet, me liderët aktual të politikës? Përse i thonë popullit, shoqërisë, përmes topomodelesh, artistësh etj.? Se cili ishte ai burrë.? Dhe cilët janë këta të korroptuarit e sotshëm etj. Përse kanë, apo le të themi keni frikë të jeni komunistë? Përse keni frikë të votoni veten tuaj.? Partinë tuaj? Nëse jeni në një Parti: Apo në disa të tilla? Përse nuk kujtoni edhe Hysni Milloshin.? Petro Markon e të tjerë ërshembull që i dërguat në çështjen e internacionales?
Por mos të hym në emra konkret. Pasi me të mirat dhe të këqijat janë historia e juaj. Dhe pa diskutim, edhe e jona. Ashtu si historia e socialistëve dhe e demokratëve. Ia thoni popullit, ashtu si edhe suksesin. Dhe fitoni zgjedhjet. Dhe përse nuk merrni të drejtoni fatet e vendit.? Kur e ndjeni se ky i fundit, po shkon drejt greminës me klasën aktuale politike. Përse nuk konkuroni të vetëm?
E bëri Ciprasi në Greqi. Apo edhe parti të tjera në Europë. Përshembull, shtatë vjet ka që u formua partia e Vuçiçit në Serbi. E festoi mbrëmë këtë përvjetor. Kurse ju keni histori…, ajo që është. Por është e madhe ama. Të paktën sipas jush. Eshtë e lavdishme, po sipas jush. Pa drogën e Edi Ramës. Pa shëndetësinë e korruptuar të Beqajt. Pa ’97tën dhe Gërdecin e Berishës. Pa 21 Janarin e Ilir
Metës kur ishte demokrat. Pa korrupsionin e rrugës së Kombit të Lulëzim Bashës. Pa lehjet e
Erionit. Pa Kosovën shtet. Por që sot është. Pa shqiptarët e Maqedonisë dhe Malit të Zi, por që sot janë. Madje më shumë se sot proletarët e të të gjithë shqiptarizmës duhet të bashkohen.
Pra shkurt, dilni hapur dhe fitoni. Ose edhe përmes celulalve. Tani mundësitë janë më të mëdha.Informalizmi, lagjet periferike nga jugu në veri etj. Janë me shumicë. Madje kemi edhe internet.
Nuk ka as nevojë të priten telat. As të ndërpritet energjia. E kam fjalën për aksione ilegalësh. Të gjithë jemi të tillë, ilegalë sapo vjen mbrëmja. Shkojmë në shtëpi për t’u errësuar, jo drituar.
Zgjedhjet janë aty. Edhe pse jo 99.99% pjesëmarrje. Prapë zgjedhje janë. I fitoni dhe qeverisni. Se kështu po ia nxirrni Enverin Saliut, Edit, Ilirit dhe jo shoqërisë, popullit që ju e keni aq për zemër ta pësërisni. Kumbon bukur në fakt. Kumbon dhe oshëtinë. Shkurt dhe saktë: Eshtë koha të kuptoni se komunizmi mund të ndërtohet edhe pa luftë klasash, edhe pa të persektuar, por edhe me ata. Pasi përzier jemi të gjithë. Eshtë koha të bashkpunojmë me viktimat, pasi viktima jemi të gjithë. Eshtë koha e mendjes së hapur dhe e mejdanit dhe e votës. Sepse duke trumbetuar Enverin,duket se po luftoni për ‘të dhe jo për vendin.Se mëkat t’u përfaqësojnë topmodelet. Xibraka dhe laboratorët e drogës.
Thojani popullit, çfarë vratë, çfarë ndërtuat dhe çfarë mund të bëni. Fitoni…, dhe të jeni të bindur që edhe Musine Kokalari do ua fali planet vjetore. Të vuajtjes dhe të vdekjes së saj në Burrel. Pasi vendi është mbi idealet personale. Mbi liderët. Pra bashkohuni dilni dhe fitoni.