Medet, s’ke një shtatore!

Sot u zhvillua përurimi i Institutit të Studimeve Historike “Lumo Skëndo” Duke qenë i pranishëm në këtë ceremoni, para syve më dilnin vargjet e mrekullueshme të sonetit të shkruar nga miku im, Uran Kostreci, kushtuar figurës së paharruar të “Apostullit të Sqiptarizmës”, Mithat Bej Frashërit:

I Ajkës Kombit, prijs, o Lumo, o burrë,                                                                                 

Që nga të kuqtë u shave, t’hodhën gurë,                                                                        

Ti, ngel profet, medet, s’ke një shtatore!

Medet, s’ke një shtatore shkruan poeti. Unë do të doja  të  shikoja  shtatoren e  tij  në  çdo qytet të Shqipërisë pasi ai iu përkiste të gjithëve, madje do të doja të shikoja përmendoren e tij në sheshin kryesor të kryeqytetit. Do  të  doja  të  shikoja emrin e tij  nëpër  libra  dhe gazeta, nëpër radio dhe televizione Do të doja që emrin e tij ta mbanin institucionet kulturore më të rëndësishme të vendit. Do të doja të shikoja emrin e tij në shkollat, bulevardet dhe sheshet e qyteteve. Së fundi do të doja që eshtrat e tij të preheshin në atdhe. Do të doja që ato të preheshin në kopshtin e Institutit të Albanologjisë, ashtu siç e kishte lënë në amanetin e tij.

Kur do të realizohet një gjë e tillë? Tani jam në një moshë të thyer. Do të doja që të vendosja edhe unë një tufë me lule mbi përmendoren e tij, mbi vendin e prehjes së eshtrave të tij. Ndaj sillini eshtrat e Prometeut të Shqipërisë në atdhe! Kjo është thirrja që iu drejtohet gjithë nacionalistëve shqiptarëve që e duan me vërtetë Shqipërinë…(Reshat KRIPA)