Percy Bysshe Shelley ( 1792 – 1822 )/
P. B. Shelley ishte një nga poetët më të mëdhenj Romantikë anglezë dhe shpesh konsiderohet si një nga poetët më të mirë lirikë dhe epikë të gjuhës angleze.
Lindi më 4 gusht 1792 në Horsham të Mbretërisë së Bashkuar. Vdiq pa mbushur ende 30 vjeç, më 8 korrik 1822 në Lerici të Italisë.
Shelley ishte një nga anëtarët kryesorë të një rrethi të ngushtë poetësh dhe shkrimtarësh vizionarë si: Lord Byron, Leigh Hunt, Thomas Love Peacock dhe gruaja e vetë Shelley-it, Mary Shelley.

Serenatë Indiane

Zgjohem nga ëndrrat për ty
Në t’ëmblin gjumë të natës,
Kur erërat lehtë fryjnë
Nën yje dritëspërkatës.

Zgjohem nga ëndrrat për ty
Dhe një frymë – dritëz hëne
M’i përcjell zemër e sy
Në dritaren e dhomës tënde.

Puhitë endacake treten
Mbi rrjedhën e qetë, të ëndërrt;
Aromat më t’mira zbehen
Si n’ëndërr mendim i ëmbël.

Ankimi i bilbilit
Vdes mbi zemrën e tij,
Ashtu si unë mbi tënden
Do vdes, moj bukuri.

Ngrihu nga ajo fush’ fluturash!
Po vdes! U zbeha! U treta!
Derdhmë një shi të puthurash
Mbi buzët e mia të zbehta!

Kokën e ndiej kaq të rëndë!
Medet! Zemra po më çahet!
Shtrëngoma prapë në gjoksin tënd,
Aty më dysh të ndahet!

Liri

Dridhen malet gjer në flakërim,
Ajri kërruset nën peshë gjëmimesh,
Oqeanet zgjohen me tërsëllimë,
Kur Uragani përndez këngë kushtrimesh,
Nën Fron të Dimrit – gjurmë shkallmimesh.
Që nga humnerat, pllajat, lartësitë,
Drit’e diellit shpon shkulm e mjegull;
Në qytete e fshatra, shpirt më shpirt,
Komb më komb, agimi yt është derdhur.
Tiranë, skllevër – hije nate janë
Në dritën e mëngjesit të paanë.

S’do doja t’ isha Mbret

S’do doja t’isha mbret – dhembje
Ka dashuria mjaft;
Udh’ e pushtetit ka shembje,
Furtunat mbretërojnë lart.
S’do doja fronin mbretëror
Mbi akullin që diell’ i fatit
Në mesditë e rrëzon.
Pra, lamtumirë, o mbret,
Por, dhe si ti t’isha,
Telashet s’do më vinin aq shpejt.
Mua dhe mbretin, Zot, larg na mbaj,
Duke kullotur bagëtitë n’ Himalaj’.

( Përkthyer në shqip nga Iva Cipuri )