Alban Krasniqi – Dielli

ALBIN, NGUTU NGADALË!

February 25, 2021 by dgreca

–Letër e hapur kryeministrit në ardhje, z. Albin Kurti/

NGA ALBAN KRASNIQI/

I nderuari z. Kryeministër në ardhje,/ Më në fund jenifituesi plebishitar i zgjedhjeve të fundit. Fitorja Juaj, më shumë se e mirëpritur, është më se e nevojshme. Shtegtimi Juaj politik nuk ishte shtegtim dallëndysheje, por ishte shtegtim zgalemi.Me një fjalë, aktiviteti juaj nuk qe mund Sizifi.

U bënë të gjithë kundër Jush: pozitë e opozitë, medie elektronike dhe medie të shkruara, analistë e opinionistë. Ata ju akuzuan, ashtu siç akuzonte Katilini Ciceronin. Sa herë mundoheshin t’ju deformonin, Ju krijonit formë më të veçantë; sa herë tentuan t’ju thyenin, Ju nxirrni tshkëndija. Kurrë nuk arritën t’jua japin formën e dëshiruar. Përballë këtyre akuzave, fyerjeve e sharjeve,Ju parapëlqyet të mbeteni një Sokrat i vuajtur e jo derr i kënaqur.Edhe përkundër kësaj fushate, qytetarët ju deshën dhe ju përkrahën, sepse, siç thoshte Kanti, Ju vepruat “gjithmonë në atë mënyrë që njerëzit i ke vetëm si qëllim dhe asnjëherë vetëm si mjet”.

Tani, kur Ju qëndroni aq lart, sa që lihet përshtypja se të tjerët i kundroni nga maja e Olimpit, s’do mend se përgjegjësia ju shtohet edhe më tej. Nevoja për ndryshim dhe plotësim të nevojave të qytetarëve ju bëjnë të nguteni më shumë, sesa realizimi i premtimeve. Ngutuni ngadalë e mos u ngadalësoni nxitimthi. Siguronivaksinën dhe vaksinoni qytetarët, vini drejtësinë në vend dhe promovoni shtetin e së drejtës, rritenipunësimin dhe udhëhiqe dialogun. Dialogu të bëhet për interesa të shtetit e të qytetarëve e jo për interesa tëndonjë diplomati, qëprioritet ka karrierën politike apo pasurimin e CV-së së tij; bëje dialogun në emër të së drejtës e jo në emër të “miqësisë së përjetshme me aleatët tanë”.Përveç këtyreveprimeve, mos lini pa lëvizur gurë e dru për t’ua prishurfurrikun komuniteteve që mos të kenë vende të rezervuara, por veç sa mund të marrin në zgjedhje.

Këto prioritete janë edhe shumë, edhe pak; janë edhe të mëdha, edhe të vogla. Janë shumë për politikanët tjerë, por jo për Ty; janë të mëdha për të tjerët, por jo për Ty. Ti, që theve bastione, zhveshe mite e shembe idhuj, mund ta bësh edhe këtë. Intuita dhe mendja jote i përballon pa kurrfarë telashi dhe pa kurrfarë zgjatjeje kohore. Nuk do t’ju duhet më shumë se një mandat.

I nderuari z. Kryeministër në ardhje,

Përfundoni këto punëdhe drejtohu andej Drinit. Edhe andej është si mos më keq. Vendi dhe qytetarëtvazhdojnë tësundohen prej një kaste narkomanësh dhe hajdutësh, aq sa i Gjatii vogël silletsi Qesari. (Kur fitoi veshgjati, trupgjati desha të them, të gjithë shpresuam përnjë dritë e ngrohtësi, por ajoshpresëevyshkursot na i kujton vargjet rrëqethëse të epikës sonë legjendare: “drita a dalë e dritë s’po bân, ka lé dielli e s’po nxeh”).Bëhu Augusti! Bashko shqiptarët! Kjo është dëshirë e jona e kamotshme, që buron nga ati, biri dhe shpirti. Mos i lini të tjerët të na nëpërkëmbin! Është turp se si një komb kaqi vjetër, një komb që i ka dhënë aq shumë jo vetëm rajonit, por edhe globit tëkatandiset në këtë mënyrë prej të vetëve dhe prej të huajve. Dikur Lamartini pati thënë: “Ky komb e ky popull nuk merret nëpër këmbë… Kjo është toka e heronjve të të gjitha kohëve… Homeri aty gjeti Akilin, grekët Aleksandrin e Madh, turqit Skënderbeun, njerëz këta të së njëjtës racë, të të njëjtit gjak”. Shpresojmë që me Ty në ballëdo të ringjallet Moti i Madh. Ti mund ta bësh këtë. Ti duhet ta bësh këtë, sepse i ke dy cilësi praktike të dëshmuara: gjakftohtësinë në kohë rreziku dhe shpejtësinë rrufe në veprime; ke furtunën në kokë dhe zjarrin në kraharor. Të gjithë politikanët tanë pretendojnë se i dinë gjërat e mira, por vetëm Ti mund t’i bësh ato. Me një fjalë, jeni personi i duhur për ta rihapur Kutinë e Pandorës, që të rishfaqet shpresa për këtë brez të nëpërkëmbur. Mendo dhe vepro për to! Kujtoje Arkimedin, kur kërkonte një levë! Përmbyse këtë botë të çmendur e të shthurur! Përmbyse këtë pushtet narkomanësh dhe çoje atje ku Ali Podrimja e çoi hasmin, kur lypi me ia nda një copë tokë!

MLLEF NË KOHËN E COVID-19

March 20, 2020 by dgreca

Njëherë e një kohë një burrë i moshuar tek endej rreth lojërave olimpike në kërkim të një vendi për t’u ulur, ishte hidhëruar në turmën që nuk i bënte vend, derisa arriti te spartanët, ku secili spartan më i ri se ai, dhe disa që ishin më të vjetër, u ngritën dhe i ofruan vendin e vet. Turma u përshëndet dhe plaku u kthye tek ata me një psherëtimë: “Të gjithë grekët dinë se çfarë është e drejtë, por vetëm spartanët e bëjnë atë”.

OPINION:Alban Krasniqi/

Inicimi i një mocioni mosbesimi për Qeverinë Kurti është absurd. Të iniciosh mocion mosbesimi për qeverinë që bën pjesë dhe vetë, si dhe të iniciosh mocion mosbesimi në një kohë me rrethana të jashtëzakonshme, e ku bash kjo qeveri është duke bërë punë titanësh, nuk do koment. Shkarkimi i ministrit të Punëve të Brendshme dhe Administratës Publike është vetëm casus belli për ta rrëzuar këtë kryeministër. E “gjetën” shkakun, por jo pasojën. Vullneti dhe gatishmëria për ta rrëzuar këtë Qeveri dhe këtë kryeministër vjen pas bisedës së kreut të LDK-së, z. Mustafa, me presidentin e shtetit për gjoja shpalljen e gjendjes së jashtëzakonshme, e cila gjendje sot për sot është e panevojshme. Dhe këto biseda e opinione bëheshin në mesnatë. ” Pak gjëra shihen në dritë të pastër, njëjtë si në errësirë!” – thoshte Hegeli. Presidenti i shtetit, një Mefisto gëtjan, arriti të çekuilibrojë mendjen, edhe ashtu të çekuilibruar, të z. Mustafa, e përmes tij edhe të Kalit të Trojës, z. Agim Veliu. Presidenti i shtetit, ky virus në jetën tonë politike e sociale, tentoi që në një kohë të njëjtë me presidentin serb, z. Vuçiq, të shpallë gjendjen e jashtëzakonshme, ku përmes kësaj gjendjeje të merrte kompetencat dhe, mos e thëntë Zoti, ta dërgonte ushtrinë deri tek Ibri dhe ta legjitimonte ndarjen e Kosovës. Për të kamufluar planet ogurzeza, u thirrën në shkarkimin e ministrit dhe në mos heqjen e taksës apo “prishjen e raporteve me ShBA-të”, ku menjëherë pas shfaqjes së inicimit për mocion mosbesimi, z. Mustafa takoi z. Haradinaj, një person tjetër që në dukje është kundër heqjes së taksës, edhe pse nuk i besohet, se kështu fliste edhe për demarkacionin me Malin e Zi, deri sa erdhi në pushtet. Eksperti i njohur amerikan për çështjen e Ballkanit, z. Daniel Server, deklaron se “Grenell dhe Trump nuk janë e gjithë Amerika dhe se tashmë Grenell ka kaluar tërësisht në anën e Serbisë”, prandaj një marrëveshje me këtë zotërinë e panatyrshëm ku do të na shpinte? Kryeministri në mënyrë gjeniale arriti ta prolongonte një marrëveshje të dëmshme për Kosovën, për të cilën marrëveshje po lufton presidenti dhe z. Mustafa, duke u thirrur në “miqësinë e përjetshme me amerikanët”. Jo çdoherë thuhet “PO”, pavarësisht kush ta kërkon një pohim të tillë. Nganjëherë mohimi del pohim i saktë. Ky gjakim i presidentit dështoi, tash për tash, fal intuitës së kryeministrit dhe kryeparlamentares, të këtij binomi bashkëpunues model jo vetëm në politikë dhe jo vetëm në rajon.

Duke lexuar ultimatumet e z. Mustafa dhe duke parë opozitën, këtë Triumvirat të krimit, korrupsionit dhe nepotizmit, tek ngarendte te z. Mustafa për një koordinim për mocion të mosbesimit, kuptojmë se ky është një skenar i parapërgatitur. Qeverinë po duan ta rrëzojnë edhe ata që kundërshtonin heqjen e taksës, edhe këta që humbën bordet drejtuese dhe shumë e shumë përfitime tjera.

Z. Mustafa, “nuk digjet jorgani për një plesht”, prandaj lëre qeverinë të punojë, se kjo Qeveri është qeveria më legjitime e pasluftës. Ky kryeministër është person ideal i përlindjes kombëtare, është hero nga instinkti dhe intelektual nga edukata; ky kryeministër në politikë është par excelence; ky kryeministër është person që shumë shtete, duke përfshirë edhe armikun tonë, dëshirojnë ta kenë në krye të shteteve të tyre; ky kryeministër është ai që na bën krenarë në takime rajonale e globale; ky është ai kryeministër që filloi të vendosë një standard të ri komunikimi dhe veprimi jo vetëm në Qeveri. Deri më sot qeveritë janë drejtuar nga borde shefash partish, e jo nga një kryeministër, siç e thotë edhe Kushtetuta. Në rast se e rrëzon këtë kryeministër, ti do të hysh në armiqësi me sovranin. “Më e keqja që mund të pritet nga armiqësia me popullin është braktisja nga ana e tij” – konstatonte Makiaveli. Kurrë mos mendoni se mund ta nënshtroni këtë kryeministër, kurrë mos mendoni se mund ta rrëzoni këtë kryeministër. Sa herë mundoheni ta dërmoni, ai nxjerrë xixa dhe bëhet edhe më i fortë; sa herë mundoheni ta rrëzoni, ai ngrihet si Anteu dhe bëhet edhe më i qëndrueshëm. Ai para jush shëmbëllen si një Homo sapiens përballë Homo habilis. Mos mendoni se keni mundësi, mos mendoni se keni të drejtë dhe arsye.

Të gjithë ju pretendoni se dini çfarë është e drejtë dhe çfarë është e mirë, por vetëm Albin Kurti e bën atë. Prandaj le të vazhdojë punën kjo Qeveri, le të vazhdojë punën ky kryeministër, se kjo Qeveri dhe ky kryeministër është i vetmi ilaç që kemi kundër këtij virusi të jetës sonë politike e sociale.

QUO VADIS, PRESIDENT?

September 25, 2018 by dgreca

Nga Alban Krasniqi/

Ideja për korrigjim kufijsh nuk është gjë tjetër veç një eufemizëm i copëtimit të Kosovës së copëtuar. Copëtimi i mëtejmë i saj lindi si ide në qarqet e hershme serbe dhe u ridefinua tevona. Të mëhershmet u përkrahën nga shumica e botës së huaj, kurse kjo e sotmja po gjen përkrahje edhe nga disa qarqe shqiptare, sidomos nga presidenti dhe nga oborrtarët e tij. Mendimi se pjesa më veriore e Kosovës nuk ka qenë e jona dhe se atë e patëm dhuratë nga komunistët, është mendim shumë i rrezikshëm, i cili nuk guxon të përkojë nëpër mendtë dhe projektet tona kombëtare. Aq shumë e ka përpunuar këtë ide, sa që edhe vetë i beson këtij trillimi. E “mësimi më i dobishëm për jetën është që të heqësh nga mendja atë që është e pavërtetë”, të cilën presidenti ynë e ushqen, e mirëmban dhe e shpërndan me shumë fanatizëm. Me të tilla ide dhe me të tillë persona kemi mbetur këtu ku jemi. Për këtë arsye mbetëm pa antikitet dhe pa mesjetë. Antikitetin na e morën grekët e mesjetën sllavët. Këto dy epoka, si më të madhërishmet e historisë sonë, sot flasin dhe dëshmojnë nëpër muzetë dhe arkivat përkatës të fqinjëve tanë.

Prej nga ky riaktualizim i kësaj ideje “këmbimi”? Po pse pikërisht nga presidenti? A mos po kërkon të shkruajë historinë moderne përmes pajtimit historik shqiptaro-serb, ashtu siç thotë vetë? A mos e gjakon amnistinë personale përmes copëtimit të pasurisë kombëtare?

E para nuk ka mundësi të jetë në të njëjtën vijë me artikulimin e tij, ngase nuk është në dorën e tij që të sendërtojë një nismë të tillë, ose, thënë shkurt, nuk ka fuqi mendore e politike për një veprim të tillë, sado që pohon e ripohon se pa këtë “korrigjim” kemi shumë pak mundësi veprimi, edhe pse ai nuk di se “mundësitë e vogla janë shpesh fillimi i veprave të mëdha”; e dyta ka shumë të ngjarë që të jetë e vërtetë, fatkeqësisht. Sa e sa herë ka dëshmuar se për karrierë personale është në gjendje të hyjë në lloj-lloj aventurash morale e politike, aq sa armiqtë i shndërron në miq, e miqtë në armiq; sa e sa herë ka dëshmuar personalitetin e tij të mbrujtur me mendësi staliniste, të një presidenti paranojak, që opozitën e konsideron si një luftë klasash apo si kulak, koalicionin si lolo, e disa nga bashkëluftëtarët e vet i trajton si Kolonelin markezian. Edhe pyetja drejtuar Gjykatës Kushtetuese nuk është gjë tjetër veç një tentim për një fuqizim të autokracisë së tij, duke u munduar që në heshtje ta tjetërsojë pushtetin nga një formë e qeverisjes parlamentare në formën e qeverisjes presidenciale.

Me këto ide ai po dështon si atdhetar dhe si lider shteti. Si atdhetar po copëton një pjesë të trungut për një pjesë tjetër të të njëjtit trung; si lider, përveç mungesës së transparencës, ai po anashkalon Kuvendin dhe po mbjell përçarje në klasën politike, duke riaktualizuar divide et impera. Liderët “sillen në mënyrë racionale dhe nuk lejojnë që ndjenjat e tyre ose nocionet e paracaktuara të dominojnë vendimet e tyre. Instinkti është shumë i rëndësishëm, por udhëheqësit më të mirë e përdorin atë së bashku me arsyen, jo si alternativë të saj”.

Që ta duam atdheun dhe kombin, nuk është e nevojshme që ta rritim kombin e ta zgjerojmë atdheun. Ne atdheun duhetta duam jo pse mund ta bëjmë të madh, por pse është i yni. Ai është djepi dhe varri i atit, birit dhe shpirtit të shenjtë. Edhe delimitimin me Malin e Zi, edhe pajtimin për Zajednicën i bëri vetë, e pastaj shëmbëlleu në Pons Pilatin, që as uji i bekuar nuk e lan dot.

Edhe sa kohë i duhet të abuzojë me durimin tonë? Edhe sa kohë duhet që çmenduria e tij të tallet me ne? Është e pamundur që çdo gjë e errët dhe e mbrapshtë që i sillet kësaj toke të shenjtë pa qenë ai në mes tyre. Prandaj çdo gjë që vjen prej tij është e dyshimtë dhe duhet injoruar, qoftë edhe dhuratë. “Timeo danaos et dona ferentes”është thënë për “dhuratat” e dyshimta.

E çka duhet tash? Të zgjohemi nga letargjia dhe ta kundërshtojmë fuqimisht këtë ide! Të rimëkëmbemi e ta largojmë nga froni këtë president! Duke rrëzuar këtë, funksionalizojmë Republikën parlamentare dhe ndalojmë jetësimin jo vetëm të autokracisë.