– Nga përcjellja për në atdhe të të ndjerit ALTIN HAXHIRAJ-
Nga Llazar VERO/ Filadelfia/
Për ne janë gëzimet dhe hidhërimet. Por gëzimi shtohet dhe hidhërimi pakësohet me shokë dhe miq. Për tu gëzuar së bashku, ne shqiptarët sikur bëhemi më sqimatar, ndërsa në fatkeqësi bëhemi të gjithë bashkë, afrohemi dhe i gjëndemi pranë njëri – tjetrit, siç i thonë, pa dallim moshe, krahine, bindjeje. Dhe kjo është gjë e mirë. Shumë e mirë! Por sikur të kalonim ca më shumë së bashku edhe në gëzimet, hallet e vogla, të mirën e përbashkët, do të ishte më mirë. Jeta i kërkon të gjitha. Larg atdheut, ca më shumë.
Shkak për këto shënime u bë një fatkeqësi që ndodhi në bashkësinë tonë , në Filadelfia. Bashkatdhetari ynë, nga Memaliaj, Altin Haxhiraj u nda nga jeta papritmas, pas një sulmi të rëndë në zemër. Nuk i kishte mbushur akoma të 45 vitet. Ishte i ri. Njëri i dashur dhe i shkuar me të gjithë bashkatdhetarët. Për të flasin mirë dhe me respekt kuksiani dhe fieraku, dibrani dhe gjirokastriti, të gjithë . Njeri që jepte dashuri pa kursim. I ndjeshëm dhe zemërgjërë, që falte dhe kërkonte përherë dashuri dhe respekt të pastër. Punëtor i palodhur dhe bujar si ai…
Unë që po shkruaj këto rradhë për Altinin, nuk e njihja. Ky portret, apo skicë porterti, për atë u bë me ndihmën e shokëve dhe miqëve të tij, Marselit, Florit, Mexhitit, Neritanit… Ishte Flori dhe Marseli që më dhanë të parët lajmin e ndarjes së tij nga jeta. U thash se duhet të takoheshim së bashku tek godina e Shoqatës “Bijtë e Shqipes” të nesërmen mbrëma. Njoftova kryesinë e shoqatës dhe të nesërmen në lokalin e saj u mblodhën, jo 3-4 vetë por rreth 20. Ishte kryetari i Shoqatës që si zot shtëpie priste të gjithë bashkatdhetarët, nënkryetari i shoqatës dhe shef i financës së shoqatës Bujar Gjoka, Marseli, Flori, Neritani, pak më vonë erdhi baca Ahmet Shabani, nga Kukësi, Mexhit Kaboci me disa shokë… Disa megjithëse vinin për herë të parë, përshëndeteshim si miq të vjetër. Kishte dhimbje dhe shqetësim në fytyrat e të gjithëve. Zoti Tajar Domi njoftoi bashkatdhetarët për fatkeqësinë që kishte ndodhur, ndarjen e papritur të Altin Haxhirajt nga jeta, duke shprehur ngushëllimet për familjen e të ndjerit dhe detyrat për organizimin e lamtumirës këtu në Filadelfia dhe përgatitjet për udhëtimin e fundit të tij për në Shqipëri, pranë familjes. “Për të gjitha këto – tha zoti Tajar – duhen një shumë të hollash që ne mendojmë se mund t’i mbledhim së bashku. Këtë ne e kemi bërë edhe më parë siç ndodhi me bashkatdhetarin tonë nga Kukësi , të ndjerin Hasan Kotarja.” Ende pa mbaruar fjalën, Marseli, Mexhiti fajlëpak e punëshumë, Neritani, Flori, baca Ahmet… shprehën gatishmërinë për të përballuar nevojat nga ata vetë si fillim.
Pastaj kryetari i Shoqatës “Bijtë e Shqipes” zoti Tajar Domi ndau detyrat për secilin. Ndërkohë Bujar Gjoka me Florin kishin përpiluar lajmërimin për humbjen e Altinit dhe e shumëfishuan atë. Të gjithë donin të bënin diçka. U tha që lajmërimet të afishoheshin në të gjitha kafenetë shqiptare në Northeast dhe Riçmond të Filadelfias, të shoqëruara me një fletë- listë për dhuruesit. Bile që aty, në sallën e kafenesë së shoqatës filluan dhurimet e para.
U tha që arkivolin me të ndjerin Altin Haxhiraj në udhëtimin e tij të mbramë për në Shqipëri duhej ta shoqëronte dikush. Dhe mënjëherë Neritan Manushi dhe Florian Ferko shprehën gatishmërinë për ta kryer këtë detyrë dhe nder ndaj shokut dhe mikut të tyre.
Shumë shpejt filluan të mblidheshin paratë. Në fillim 5700 dollarë, pastaj $9850… Baca Ahmet Shabani që shkonte mengjezeve në çdo kafene filloi të ndihej më i qetë për realizimin e qëllimit. Mexhit Kobaci lajmëronte me telefon shokë e miq për fatkeqësinë që kishte ndodhur dhe ndihmën që duhej siguruar. Kiço Kokthi me të dy djemtë ishin ndër të parët që dhanë ndihmesën e tyre. Pastaj filluan të vijnë dollarë nga Nju Jersi dhe Nju Jorku nga miq dhe të njohur të të ndjerit dhe familjes së tij. Listatpo mbusheshin njëra pas tjetrës. Vetëm në kafenenë e shoqatës u mbushën dy të tilla me një shumë të konsiderueshme. Ajo çka ishte e veçantë në këtë aksion ishte pjesëmarrja e madhe e bashkatdhetarëve dhe kjo të bënte të ndjeheshe mirë në mes të ketij hidhërimi. Dhuruesit ishin nga të gjitha krahinat e vendit tonë, duke filluar nga Kosova e Çamëria, Gjirokastra dhe Shkodra, Korça dhe Durrësi, Fieri dhe Tirana… E kishin marrë vesh nëpërmjet fejsbukut të shoqatës , lajmërimeve të afishuara, telefonatave me njëri-tjetrin…nëpërmjet dhimbjes dhe dashurisë.
Më 27 Shkurt në orën 6.00 pm në shtëpinë e funeraleve Fluer &Sons Inc. në 3301-15 Cottman Ave. të Filadelfias, Shoqata Atdhetare “Bijtë e Shqipes” së bashku me shokë dhe miq të të ndjerit, organizuan ceremonin e lamtumirës për bashkatdhetarin tonë Altin Haxhiraj. Në emër të shoqatës dhe të dy bashkatdhetarëve nga Kukësi Mexhit Kobaci dhe Ahmet Shabani u vendosën dy kurora me lule. Pastaj edhe shokë të afërt të Altinit sollën buqeta me lule.
– Por ju sikur thatë se nuk ka asnjë nga familja dhe të afërmit e tij – tha një punonjës i moshuar i shtëpisë së funeraleve.
-Ja, ne jemi familja e tij këtu – iu përgjigj njëri nga shokët e Altinit si i fyer – Nuk mjaftojnë !?
Vërtetë . Ishim si një familje e madhe. Në sallë e mori fjalën zoti Llazar Vero, që në emër të Këshillit Drejtues të Shoqatës “Bijtë e Shqipes” lexoi letrën që do i dërgohej nënë, motrës dhe vëllezërve të Altinit në Memaliaj, ku i shprehej ngushëllimi dhe dhimbja për ndarjen nga jeta e njeriut të tyre të dashur. Pas leximit ai i ftoi pjesëmarrësit për të mbajtur një minutë heshtje në nderim të jetës dhe kujtimit të të ndjerit.
Pas ceremonisë në shtëpinë e funeraleve pjesëmarrësit u ftuan për një kafe në godinën e shoqatës. Lokali i kafenesë u mbush plot shumë shpejt. Selfo Muça që kishte ardhur bashkë me djalin, kishte sjellë me vete edhe nje shishe raki Shqipërie. Tek ekspresi i kafesë hsërbente ingxhinieri nga Kosova Fitim Hamzai i ndihmuar nga agronomi prej Elbasani Bashkim Bërdufi, Llazari shërbente rakinë… Ndërkohë kryetari i shoqatës zoti Tajar Domi mori fjalën dhe pasi falenderoi të gjithë pjesëmarrësit , jo vetëm në këtë ceremoni për në të gjithë aksionin për mbledhjen e të hollave, duke përmëndur me emër ata që ishin në krye të punëve si Bujar gjoka ,nënkryetar dhe shef i financave të shoqatës, Llazar Vero, antar i Këshillit Drejtues. Mexhit Kobaci, Ahmet Shabani, Marsel Meçe, Neritan Manushi, Florian Beka dhe Florian Ferko… informoi pjësmarrësit për shumën prej 19.875 dollarësh të mbledhur deri në atë moment, pa llogaritur ato që janë duke ardhur orëve të fundit. Ai falenderoj edhe pronarët e lokaleve: Petro Kukuri, Kalosh Kupa, Nevin Abedinaj, Spiro Lica, Sefret Ferko, Krenar Hoxha,Foto Kopali, që morën përsipër të grumbullonin dhurimet që do të bëheshin. Po ashtu, sqaroi pjesëmarrësit edhe se si ishte menduar të shpenzoheshin këto shuma. Pas mbulimit të shpenzimeve për shtëpinë e funeraleve dhe biletat e udhëtimit për shoqëruesit, shuma tjetër do t’i dorëzohet nënës së Altinit të ndjerë në nderim të jetës dhe dashurisë tonë për të.
Për të gjitha këto , vazhdoi më tej z. Tajar Domi, do të kini një informim të detajuar dhe të dokumentuar në web-in dhe fb e shoqatës në ditët që vijnë.
– Ju faleminderit dhe u takofshim për gëzime! – ishin fjalët e mbylljes së kryetarit të shoqatës.
Pastaj e mori fjalën z. Neritan Manushi që lexoi një falenderim të ardhur në celularin e tij nga një vëlla i Altinit në Memaliaj. Folën edhe shokë e miq të afërt të Altinit si Marsel Meçe etj.
Kishim të gjithë një dhimbje por zemrën e kishim të ngrohtë. Kishim bërë një punë të mirë. Nderuam veten dhe bashkatdhetarin tonë. Jo për nga vlera monetare. “Ka një kapital pa vlerë në treg- thotë miku im i mirë Sefedin Çela në Tiranë,- që të mbanë në këmbë dhe të ndihesh i pasur: dashuria, zemra plot, shpirti plot. Një komb shpirtzbrazur nuk është i varfër, është i vdekur”- përfundon ai. Ne treguam se e kemi shpirtin plot me dashuri njërëzore, se e duam jetën dhe njëri-tjetrin.
LLAZAR VERO
Filadelfia, 28 Shkurt 2017