Nga Antonela Maskaj/*

VIGANES KOHË/

Fshehur në mendime derdhet ndërgjegjja jote /
Nëpër dhomat e kujtesës vërtiten vite e mote,/
E vjetra kohë vrapon, si një nuse e re…/
E bukura poezi, rri zgjuar, nuk fle./

Dritën brenda syrit fike veç për një moment/
Ndieja lavdinë kohës dhe ngreh monument./
Çmo jetën, duaj rininë si nëna që do të birin/
se vitet kryelarta digjen, e të shkrijnë qiririn./

Viganes kohë dhuroja një shami të bardhë
Lere t’i fshijë nuancat e rrudhave valë-valë,
Ngrije peshë vlerën, fjalë e një të moshuari
Kurrë fjalët e fundit mos rresht së lexuari!

NA MBETI ERRËSIRA

Natë, më qetëso sonte trurin e ftohtë
Dhe ti fllad eja ta pimë një gotë.
Ju premtoj do t’ju afroj verën më të mirë
Përbëhet nga sy të ftohtë por shpirt i lirë,
Hënë ti sonte do ti biesh kitarës së vjetër
Kurse ju yje do derdhni vargje në letër.
Retë le të hedhin valle nostalgjie
E unë, unë do të mbjell lule lumturie.
Na ngeli errësira ndaleni mos të vrapojë,

Ah, poezia është zë që e mëkon.

Lulet i mbolla qiellit të lumturisë

Që të rriten në kopshtin e dashurisë,
Tani i vadis me shpresën plot diell

I vadis me jetë me dritë ndër diej.

DASHURISË SË VËRTETË

Një Qenie  e rralle me prejardhje hyjnore
një det mes shkretëtirës së vuajtjeve njerëzore,
Një uragan  dashurie që shkrin shkëmbinj shpirti
Një themel kalaje qe jetën time ngriti .

Është nëna, është zëri i saj e duart e ngrohta
Është fryma, damari ne te cilën rrjedh bota .
Është ajo, gladiator e përjetësisë.
Nënë, ti melodia ime e dashurisë.

Shih pafundësinë ku po varen lotët e saj!
Shih hënën që sytë e nënës fillon te shaj,
I paske zënë vendin te mjerës moj  nënë
Ndaj ti, je më e bukur se zonjëza hënë .

Dielli te sheh të lodhur nënë, por te paska zili,
E ku di ti o diell çdo te thotë te rrisësh një fëmijë?
E mbyti dielli zilinë e vendosi përpara saj te përulej
E drita e tij në zemër e sy të nënës ngulej .

Eh moj botë e pamëshirshmja bote!
Dashurinë e saj a thua e mban dot?
Rendon, këput dhe telat e ligësisë se etur

Nënë, do të dua dhe në dhe kur të jem tretur.

• I dergoi per gazeten Dielli, Bajame Hoxha(Bruksel)