• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Antonela Maskaj ne Sofren e Diellit

April 1, 2017 by dgreca


2pena ok
Nga Antonela Maskaj/*

VIGANES KOHË/

Fshehur në mendime derdhet ndërgjegjja jote /
Nëpër dhomat e kujtesës vërtiten vite e mote,/
E vjetra kohë vrapon, si një nuse e re…/
E bukura poezi, rri zgjuar, nuk fle./

Dritën brenda syrit fike veç për një moment/
Ndieja lavdinë kohës dhe ngreh monument./
Çmo jetën, duaj rininë si nëna që do të birin/
se vitet kryelarta digjen, e të shkrijnë qiririn./

Viganes kohë dhuroja një shami të bardhë
Lere t’i fshijë nuancat e rrudhave valë-valë,
Ngrije peshë vlerën, fjalë e një të moshuari
Kurrë fjalët e fundit mos rresht së lexuari!

NA MBETI ERRËSIRA

Natë, më qetëso sonte trurin e ftohtë
Dhe ti fllad eja ta pimë një gotë.
Ju premtoj do t’ju afroj verën më të mirë
Përbëhet nga sy të ftohtë por shpirt i lirë,
Hënë ti sonte do ti biesh kitarës së vjetër
Kurse ju yje do derdhni vargje në letër.
Retë le të hedhin valle nostalgjie
E unë, unë do të mbjell lule lumturie.
Na ngeli errësira ndaleni mos të vrapojë,

Ah, poezia është zë që e mëkon.

Lulet i mbolla qiellit të lumturisë

Që të rriten në kopshtin e dashurisë,
Tani i vadis me shpresën plot diell

I vadis me jetë me dritë ndër diej.

DASHURISË SË VËRTETË

Një Qenie  e rralle me prejardhje hyjnore
një det mes shkretëtirës së vuajtjeve njerëzore,
Një uragan  dashurie që shkrin shkëmbinj shpirti
Një themel kalaje qe jetën time ngriti .

Është nëna, është zëri i saj e duart e ngrohta
Është fryma, damari ne te cilën rrjedh bota .
Është ajo, gladiator e përjetësisë.
Nënë, ti melodia ime e dashurisë.

Shih pafundësinë ku po varen lotët e saj!
Shih hënën që sytë e nënës fillon te shaj,
I paske zënë vendin te mjerës moj  nënë
Ndaj ti, je më e bukur se zonjëza hënë .

Dielli te sheh të lodhur nënë, por te paska zili,
E ku di ti o diell çdo te thotë te rrisësh një fëmijë?
E mbyti dielli zilinë e vendosi përpara saj te përulej
E drita e tij në zemër e sy të nënës ngulej .

Eh moj botë e pamëshirshmja bote!
Dashurinë e saj a thua e mban dot?
Rendon, këput dhe telat e ligësisë se etur

Nënë, do të dua dhe në dhe kur të jem tretur.

  • I dergoi per gazeten Dielli, Bajame Hoxha(Bruksel)

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Antonela Maskaj, ne sofren e Diellit

FASLLI HALITI SJELL MAJAKOVSKIN NE SOFREN E DIELLIT

January 15, 2017 by dgreca

VLADIMIR MAJAKOVSKI/M1 ayakovski_V_243613_1 ME GJITHË ZËRIN/

( Përcjellja  e  parë e poemës)/

 Të nderuar/

                shokë pasardhës!/

Duke gërmuar/

                      në kakërdhive të sotme/

                                                 të gurëzuara/

duke studiuar  terrin e ditëve tona,/

ju,/

     mbase,/

                 do të pyesni edhe për mua./

Dhe, mbase, do t’ju thotë/

një erudit juaji,/

duke mbuluar  me erudicion,/

mizërinë e pyetjeve,/

se jetoi, si duket, një farë

këngëtari i ujit të nxehtë

dhe armik i betuar i ujit të rrjedhshëm.

Profesor,

               hiqini syzet – biçikletë !

Unë vetë do të tregoj

                            për atë kohë 

                                              dhe për veten time vetë.

Unë, pastruesi i gjirizeve

                                        dhe ujari,

nga revolucioni

                        i thirrur dhe mobilizuar,

shkova në front

nga kopshtet fisnike

të poezisë,

gruas kapricioze.

Ajo zotëronte një kopsht të bukur:

një vajzë,     

             një vilë,

një miniliqen,

                                                  qetësinë.

«E mbolla vetë kopshtin tim,

Vetë do ta vadis.»

Kush zbraz vargje nga ujitësja,

Kush spërkat

                         me  gojën plot,

kaçurelsi Mitrejkë,

                            eruditi Kudrejkë,

kush djallin do t’i zbulojë ata !

Për këtë masë nuk ka karantinë,  

nën mure bien mandolinat :

«Tare – tina, tara-tina,

t – en – n…»

S´është nderim i tepruar

                                       që mes trëndafilave të tillë

të ngrihen statujat e mia

në kopshtet

                      ku pështyn një tuberkuloz,

ku rrinë putana, rrugaçë

                                                 dhe sifilitikë.

Mua

        agjitpropi

                             më është mërzitë.                       

Të shkruaja

                  romanca për ju

                                  më fitimprurëse

më joshëse 

                          do të ishte,                        

Por unë

             e sundoja

                              veten,

                                      duke i shqyer

fytin

      vetë këngës sime. 

Dëgjoni

            shokë pasardhës,

agjitatorin,

                   kryegazetashitësin.

Duke mbytur 

                        përrenj poezish

do kapërcej

                        volumthet lirike,

si i gjallë,

               duke folur  me të gjallët.

Do të vij drejt jush

                            nga distanca e komunizmit

jo

si paladin melodioz  i Eseninit.

Vargu im do të mbërrijë

duke kapërcyer kreshta shekujsh

dhe koka

                poetësh  dhe qeverish.

Vargu im do të mbërrijë,

                                         por jo

si një shigjetë

                      në një gjueti kupidësh dhe lirikash,

Jo siç i mbërrin

                        numizmatikut një monedhë e holluar

dhe jo si drita e yjeve të vdekur.

Vargu im

              me mundim

                                  do të depërtojë pirgun e viteve

dhe do të shfaqet

                           i matur,

                                              i ashpër,

                                                           i shndritshëm,

siç ka hyrë në ditët tona

                                        ujësjellësi  

i ndërtuar

               nga skllevërit e Romës.

Në tumat e librave,

                                varre poezish,

duke zbuluar rastësisht shufrat vargjesh,

ju

      do t’i prekni

                            me respekt

si armë të vjetër,

                             por kërcënuese.

Unë

nuk jam mësuar të përkëdhel

                                                   veshin

                                                            me fjalën: 

veshi i një virgjëreshe

                                    midis flokëve – kaçurrela

s’do të skuqet,

                       nëse preket pak nga frazat banale.

Rreshtuar në paradë

trupat e faqeve të librave të mi,

kaloj në revistë

                               frontin e rreshtave.

Vargjet

            rrinë me peshën e plumbit,

gati për të vdekje

                      dhe për lavdi të pavdekshme.

Poezitë u mpiksën,

                              duke i drejtuar rrafsh

grykat e zjarrit

të titujve gojëhapur.

Arma

           më e dashur   

                              midis të gjithave

e gatshme

        të lëshohet me një thirrje lufte,

u ftoh

                kavaleria e fjalëve të mprehta,

duke ngritur

                 heshtat e mprehta të rimave.

Dhe gjithë këta trupa

                                     të armatosur gjer në dhëmbë

që për njëzetë vite fluturuan

                                           nga një fitore në tjetrën,

deri

       në fletën e fundit

ta dorëzoj ty,

                           proletar i planetit.

                              Çdo armik

                i klasës punëtore

është armiku im i vjetër,

                                          i betuar.

Na urdhëruan

të shkonim

                                     nën flamurin e kuq

në vitet e mundimshme

                              dhe në ditët pa ngrënë.

Ne hapnim

                çdo vëllim

                               të Marksit,

Siç hapen

                  në shtëpitë tona

                                          kanatat,

por edhe pa i lexuar ato

                                          ne e kuptonim

se në ç’anë duhet të shkonim,

                                    në cilin kamp të luftonim.

Ne

      dialektikën,

                           s’e mësuam nga Hegeli.

Me rropamën e betejave

                                    ajo vërshonte në varg,

kur

     nën predhat

                        para nesh ia mbathnin borgjezët,

siç ia mbathëm dhe ne

 një herë

               para tyre.

Pas

         gjenive

                     si vejushë e pikëlluar,

zvarritet lavdia

                               nën një marsh funebër,-

vdis, vargu im,

                       vdis si një gregario,

siç vdisnin në sulm

                                të panjohurit tanë!

S’e çaj kokën

                       për masivin e bronzit.

nuk merakosem

                    për mukusin e mermerit.    

Le të biem dakord për lavdinë,

                                    pasi jemi midis nesh,

si monument i përbashkët

                                      na duhet

socializmi

                 i ndërtuar

                              në beteja.

Pasardhës,

                  kontrolloni bovat e fjalorëve:

nga lumi Lete

                  do të dalin

                                     mbeturina fjalësh:

si «prostitucion»,

                           «tuberkuloz»,

                                                     «bllokadë»

Për ju

         që jeni

                   të shëndoshë e të shkathët,

poeti

        ka lëpirë

                     gëlbazat polmonare

me gjuhën e ashpër  të pankartës.

Me bishtin e viteve

                               unë do të marr pamjen

e fosileve monstruoze

                                  bishor.                                   

Shoqja jetë,

                  hajt

                        t’i bëjmë

                                           më shpejt

në planin pesëvjeçar

                              ditët që na mbeten.

Mua

      as edhe një rubël

                                 nuk më kanë vënë vargjet mënjanë,

mobilierët

                s’ma kanë mobiluar shtëpinë.

Dhe përveç

                  një këmishë të larë, të freskët,

po e them me ndërgjegje,

                                         ç’më duhet gjë tjetër.

Përpara

         CCC

                 të viteve

                               të ardhshme

                                                 të ndritura,

mbi bandën

                   e poetucëve

                                       spekulatorëve dhe zhvatësve,

unë do të ngre

                         si dëshmi

njëqind volumet

                              e librave të mi…

(1930 )

        Vladimir Majakovski.

Njerëzit gjithashtu kërkojnë Sergei Yesenin                    

V.M. Kufoma “Siç thonë ata, incidenti u mbyll,  anija e dashurisë u prish kundër jetës së përditshme”

 (1930 )-   Përktheu: Faslli Haliti

                                           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Faslli Haliti, ne sofren e Diellit, SJELL MAJAKOVSKIN

Agim Xh.Dëshnica, Poezi Klasike Kineze në Sofrën e Diellit

October 31, 2016 by dgreca

POEZI KLASIKE KINEZE/

Perkth. Nga Agim Xh.Dëshnica/

LI  BO   (701-762)/

    PI  VETEM/

Mes luleve vendosa poçen,/

Kur nata ish e qetë/

Dhe nisa shtruar të pi verë/

Pa mik i mbetur shkretë./

Të pinim bashkë i thirra hënës,/

Në orë të mirë mbi dhe,/

I çova fjalë hijes sime/

E tok u bëmë tre./

A mundet vallë të pijë hëna,/

Pyes unë për një çast,/

Dhe hija ime, që s’më ndahet

E shpesh më qepet pas?

Me hënën e hijen pa nguruar,

Në natë me qeti,

Gjer sa të vijë sërish pranvera

Të pimë rash në ujdi.

Ia mora këngës, pas avazit,

Lëkundej hënë e artë.                    

Kërcej, kërcen dhe hija ime

Pa zhurmë dhe e gjatë.

Gëzuam çakër qejf, të tre,

U dehëm bukuri.                

E pasi paq u pimë, u ndamë

Gjithkush në fat të tij.

I mbetur vetëm prap,

më duhet  t’endem nëpër jetë.

Gjer sa të shihemi ndër yje,

te Kashtë e Kumtrit vetë.    

                 ————-

   VAN  VEJ  ( 701-761)

 NE NJE KASOLLE MALI

Në mes të jetës mbërrita e tani

Në heshtje të vërtetën po kërkoj.

Maleve Zhunan jetoj në shkretirë

E paqe e dëshiruar më mbuloi.

I vetëm shkoj shetis në male thellë,

Kur vjen e më merr i ëmbli frymëzim.

Nuk paska qenë e kotë çdo trazirë,

Kujdesjet e dikurshme pa kuptim.                             

Shpeshherë atje mbi  rrëpirë,

Prej nga buron lumi shkumë e valë

Ndalem, shoh  si ngrihen nga luginat

Të bardha borë retë palë, palë.

E rastësisht takohem me druvarin,

Me të ia nis bisedës zemërhapur.

Pa bëj shaka e qesh dhe s’merret vesh

Se ora e kthimit për shtëpi ka ardhur.

              LO BIN –VAN  (640- 684)

NE BURG I KENDOJ BULKTHIT

I burgosur, plak nga jugu,

Kur në vjeshtë zbardh mëngjesi,

Përgjoj bulkthin  tek këndon.

Ndaj mendimet më trazojnë.

O ti bulkth, më thuaj përse

Në frëngji vjen fluturim?

Pse me këngën e  trishtuar

Mua plakun shqetëson?

Vesë e njomë nëpër krahë,

Të rëndon në fluturim.

Edhe era me duhi

Zërin tënd ta mbyt nën zhurmë.

Te kjo botë e ndyrë askush,

Çiltërinë s’ta beson.

Sado këngët të shpëthejnë

Thellë nga zemra jote e pastër.

                ———–

DU FU   (712- 770)

  KESHTJELLA BODI’

Kështjella  e gurtë Bodi’

Mbi male kryet ngre.

Nga portat e saj

Dalin e ikin re.

Nën kështjellën

E zymtë Bodi’

Si me gjyma

Bie shi.

Teksa Lumi

Vrrullshëm nget

E brigjeve godet.

Hënë e zbehtë

Sipër pyllit tejmatanë

Shfaqet në mjegullnajë.

Këtu kuajve,

S’u pëlqen të punojnë,

Të kthehen mbrapsht,

Mesa shihet dëshirojnë.

Veç nga njëmijë,

afro njëqind shtëpi

Qendrojnë më këmbë

Edhe tani.

Gratë e shkreta

U sfiliten në punë,

Por vijnë e taksat

Ua marrin me dhunë.

Dhe në çdo shtëpizë,

Si gjithmonë më kot,

Gratë e veja derdhin lot.

                ——-                        

    VAJTIM PER VDEKJEN E POETIT
               TEN ÇU*

    Poetin Ten Çu

    S’do ta shohim kurrë më…

    Vargjet e poetit

    Më janë aq të dashur!

     

    Sot kur mëgjesi ndriti,

    Hapa arkën edhe pashë.

   Brejtës gri dëmtonin

   letra e shkrime.

     

   As sot nuk mund ta di,

   Ku është mbuluar poeti.

   Kur pyeta për poetin,

  ndjeva dënesat e tij.

  Atë vend do ta gjej

  E mbi varr do të qaj.

  T’i kthej poetit,

  Lotët që derdhi dikur.

       ———–

VEJ  IN-u ( 736- 825)

MBI KULLEN E KALASE

Barisim në shtëpi, shetisim në korije-

      duam të jemi bashkë të dy.

Trishtohemi mes resh, mbi mal e det,

      ti për mua e unë për ty.

Gratë shkundin robat e lara dritë

     afër maleve në vjeshtë.

Në nahijen  tonë me shkurre e ferra

     bie shi i ftohtë, rrebesh

Filed Under: LETERSI, Sofra Poetike Tagged With: Agim Xh Deshnica, LI BO, LO BIN –VAN, ne sofren e Diellit, Poezi Klasike Kineze, VAN VEJ

ERICH FRIED VJEN NE SOFREN E DIELLIT NGA FASLLI HALITI

October 30, 2016 by dgreca

1-eich-friedERICH FRIED-1921 –1988/

Erich Fried ka lindur në Vjenë në vitin 1921./

Në vitin 1938 ai la Austrinë dhe u transferua në Londër. Ndër vëllimet e tij me poezi: Gjermani (Deutschland, 1944), Kundërshtimi (Anfechtungen, 1967), Njëqind poezi pa vend (100 Gedichte ohne Vaterland, 1978). Ndër romanet dhe tregimet e shkurtra: Fëmijë dhe budallenj (Kinder und Narren, 1957), Një ushtar dhe një vajzë (Ein Soldat und ein Mädchen, 1960), Pothuajse asgjë, 1975  (Fast alles Mögliche, 1975). Me tekstet  e  tij eksperimentale, formale, bashkohet edhe angazhimi i tij politik. Në vitin 1988 ai botoi një libër me poezi: “Kjo është ajo që është”. frika e zemërimi i poezive të dashurisë, i cili pati sukses të madh në botimin italisht. Nga ky libër janë marrë  poezitë që po botojnë.

*** 

Gjëja që më goditi më shumë te ky poet është përdorimi me mençuri i anaforën: përsëritja nuk është një përsëritje e zbrazët, por një pretekst për të thelluar pikëpam jet, për të eliminuar të tepërtat, për të mbërritur në thellësi.

AJO QË ËSHTË

Është absurde

thotë arsyeja

është ajo që është

thotë dashuria

 

Është trishtim

thotë llogaria

s’është veçse dhimbje

thotë frika

 

është kotësi

thotë gjykimi

është ajo që është

thotë dashuria

 

është qesharake

thotë krenaria

është pamaturi

thotë maturia

 

është pamundësi

thotë eksperienca

është ajo që është

thotë dashuria

 LEXOJ  POEZI

 Kush

nga poezia

pret shpëtimin

do duhet më mirë

të mësojë

të lexojë poezi

Kush

nga poezia

nuk pret asnjë shpëtim

duhet më mirë

të mësojë

të lexojë poezi.

GJITHNJË  MË  E VESHTIRË

 duke të parë vetëm një herë

dhe pastaj kurrë më

duhet  të jetë më e lehtë

që të shoh akoma dhe një herë

dhe kurrë më pastaj

duke të parë akoma dhe një herë

dhe kurrë më pastaj

duhet të jetë më e lehtë

që të shoh akoma dy herë

dhe kurrë më pastaj

duke të parë ende dy herë

dhe kurrë më pastaj

duhet të jetë më e lehtë

që të shoh akoma tre herë

dhe kurrë më pastaj

Por unë jam një budalla

dhe dua të të shoh

akoma shumë herë

më parë

që të mos mund të të shoh

kurrë më.

 KUR PUTH

 Kur unë të puth

nuk është vetëm buza jote

nuk është vetëm kërthiza jote

nuk është vetëm barku yt që puth.

Unë puth edhe pyetjet e tua

dhe dëshirat e tua

puth reflektimin tënd

dyshimet e tua

dhe guximin tënd

dashurinë tënde për mua

dhe lirinë tënde nga unë

puth këmbën tënde

që arriti këtu

dhe që iku përsëri

unë të puth ty

kështu siç je

dhe siç do të jesh

nesër dhe më tepër  

dhe kur koha ime do të konsumohet.

Përktheu: Faslli Haliti

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: ERICH FRIED, Faslli Haliti, ne sofren e Diellit

E NDJERA XHESIKA MULLIQI NE SOFREN POETIKE TE DIELLIT

October 27, 2016 by dgreca

Poezi te shkeputura nga permbledhja poetike ” Qyteti i Engjejve “/

1-xhesika-mulliqiPOETESHA E NDJERE XHESIKA MULLIQI NE SOFREN POETIKE TE DIELLIT/*
NENA JONE TEREZE/
(Gonxhe Bojaxhiut)/
Ti kur ishe femije, si cdo femije…/
Porsi gonxhe per miresi shpertheve Ti/
Nje mesazh kur botes ia drejtove/
Ti Nene Tereza pergjithmone u perjetesove./

E gjithe Bota Ty te kujtojne/
Nga Kalkuta e deri ne Amerike…/
Emri Nene Tereza kudo shndrit/
Je simbol i yni i shqiptarise/
Qe i sherbeve gjithe njerezise./

BESA SHQIPTARE
Kush ia dha besen e memedheut
Kushtrimi i Gjergjit-Skenderbeut
Kurdo shqiptari e jep besen…
Gjithmone Ai aty e flijon jeten.

Ku u lind besa per here te pare
Tek ne,te kombi yne shqiptar
Besa me e madhe e shqiptarit
Kushtrimi e flijimi i Adem Jasharit.

TINGUJT E NJE KITARE
Ne mes te tingujve Ty te kujtoj
Ne kete nate me yje shume
Ku ne syte e mi s’kam gjume
Ku ti me je pjese e jetes sime

Ku lumenjte rrjedhin ngadale
Ah,sa do te dojna t’i them dy fjale
Edhe pse ke ikur nuk me besohet
Momentet me Ty ende me kujtohen.

BUZEQESHJE E VRARE
Lundrova valeve te jetes porsi anije
Permbi vale me hodhe perposhte
Te mos mbetemi me gjalle
Me leshove nga duart
Pa me thene fjalen e fundit
Buzeqeshja m’u vra
Kur i mbyllur syte
Nen qiellin e kalter…

CAMERIA
Kush e ndau nenen prej femijes
Kush ia vuri kufirin Camerise
Kush luajti me fatin e shqiptareve
Kush i preu lisat e maleve!?

Ti je enderr e merguar
Cameri moj e perveluar
Ty ne zemer te mbajme
Cameri moj,e paharruar
Kur te vjen koha e lirise…
Cameri…do te jesh e Shqiperise!

NENAT SHQIPTARE
Nenat tona si syte e ballit na running
Me kenaqesi ato buken e gatuanin
Petkat na i lanin edhe ne breglumi
Duke,na kenduar pareshtur kenge gjumi

Nenat tona te mira e shume bujare
Pareshtur ato punonin pa anekesa fare
Me krenari ato na e mbajten jeten
Tradites tone shqiptare -te verteten.
*Pergatiti per botim:Mr.Sc.Lulzim Mulliqi

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: E ndjera Xhesika Mulliqi, Lulzm Muriqi, ne sofren e Diellit

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 7
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • 23 MARS 1935…Vdekja a aktorit te madh dhe “Unaza e Iffland-it”…
  • VATRA I PËRGJIGJET ADI KRASTËS
  • Në st. Gallen të Zvicrrës u promovua libri që i kushtohet 1432 fëmijëve shqiptarë – viktima të gjenocidit shtetëror të Serbisë gjakatare!
  • SCIENTIFIC AMERICAN (1942) / GJON MILI DHE METODA E BLICIT TË SHUMËFISHTË STROBOSKOPIK
  • VATRA URON BESIMTARËT BEKTASHIANË: GËZUAR SULLTAN NOVRUZIN
  • “Gjergj Kastrioti Skenderbeu Way Honors the Old and New Generation of Albanians,” Petitioners and Worcester Councilors Say
  • Dorëheqja si proces vetëdijësimi
  • Ndërthurrje mitesh
  • “Çfarë populli mendojnë ata se jemi ne…” Winston Churchill
  • ZERI I AMERIKES: DASH: Mangësitë në pavarësinë e gjyqësorit, mungesa e pavarësisë në media dhe korrupsioni, problemet kryesore në Shqipëri
  • FAQE ARKIVI: Reportazhi nga kufiri Kosovë-Shqipëri “Muri ndërshqiptar si ‘fundi i botës’”- Mars 1996
  • Tri objektiva të rëndësishme që duhet t’i arrijë Kosova
  • RRËFIME TË VEPRIMTARISË KOMBËTARE TË EKREM BARDHA
  • DOJA TË ISHA DHE UNË…
  • DASH godet ashpër Serbinë për diskriminimin e vazhdueshëm shtetnor e institucional ndaj shqiptarëve të Luginës së Preshevës

Kategoritë

Arkiv

Tags

alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Hazir Mehmeti Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT