artur vrekaj

Kur flasim për diasporën

January 18, 2014 by dgreca

Nga Dhimitër Dishnica/

Kohet e fundit në shtypin e shkruar dhe atë onelain të New Jorkut,, në gazetat “Dielli” dhe “Illyria” po bëhet gjithmonë dhe më i pranishëm një emër nga qyteti i Worcesterit, Artur Vrekaj, djalë i ri, me ambicje dhe karierist i thekur, i cili bën kujdes dhe me temat që rreket të trajtojë, kërkon të marrë pozat e mendimtarit, njeriut te ditur, që rezaton kulturë dhe mirësi. Kjo është platforma që kërkon të promovojë. Nga një anë, duke e parë në planin personal, mirë bën që shkruan. Mban veten gjallë. Kërkon të jetë në vëmëndjen e të tjerëve, të bëhet person publik dhe pse jo reflekton një dëshirë, sikundër e thotë edhe vetë “do bëhem një Noli i ri në diasporë(kështu thonë bashëpatriotët e tij përmetarë). Nejse. Kjo është ana më e parëndësishme.

Qëllimi i këtij shkrimi nuk është denigrimi i figurës së tij, as ti bëjmë hije e as ti shohim me xhelozi arritjet e tij. Shkruesi i këtyre rrjeshtave është ndër ata që e ka shtyrë për tu bërë person i lidhur me shtypin, që të guxonte të botonte vjershat e tij dhe nuk kam as më të voglën arsye për të cënuar figurën e tij. Nga pozitat e ish mikut më lind e drejta për ti thënë miqësisht. Kur mbaron së shkruari natën, në mëngjes apo ditën tjetër lexo ato çka ke shkruar. Përqëndrohu, fillo redaktimin dhe rregullo strukturën e fjalive sepse tekstet e botuara nuk të paraqitin dinjitos ne sytë e lexuësve. Mos e harro këshillën time. Sintaksa ka ligjet e veta

Ajo që unë kontestoj janë idetë, kërkesat e përsëritura nga njëri shkrim tek tjetri për organizimin e nje kuvëndi për hartimin e platformës kombëtare dhe këmbënguljen për krijimin e Ministrisë së Diasporës Nuk e di sa i vërtetë është ky mendimtar. Kush ka thënë që diaspora nuk është solide. Pse kerkohen “qiqrat në hell” si thotë populli Mos kërkohen gjë thela dhe përfitime vetiake?,

Që në krye të herës gjykoj se ky nocion i artikuluar prej tij është mashtrimi më i madh, tepër spekulativ dhe i pa argumentuar. Brënda kësaj ideje nuk ka si të mos shquash egon e tij personale, dëshirën për të qënë në vëmëndjen e diasporës, pjesmarës në forume të mëdha si edhe në foto bashkë me “baballarët” e diasporës dhe mbi të gjitha për tu krenuar para fisit të të tij se djali i tyre po bëhet njeri i dëgjuar në Amerikë.

Të kostatosh është gjëja me e lehtë, por të materializosh apo të vesh në jetë një ide të mirfilltë kombëtare duhet vision, njohuri historike apo të traditës, duhen njerzit e munguar të inteligjencës për të interpretuar rolet kryesore në këtë ndërrmarje të madhe.. Siç duket autori i shkrimeve të njëpasnjëshme vuan nga komleksi i inferioritetit pranda shpërndan ide “shashka”të artikuluara qysh herët në rrethet e emigracionit shqiptar.. Kjo ide nuk është e re dhe as e panjohur. Shumë përpjekje janë bërë brënda shekullit mërgimtar të diasporës për bashkim, unifikim, hartimin e një platforme kombëtare e fjalë të tjera të mëdha. Faktet na servirin një pamje tjetër, të hidhur, të mbushur me dështime, denigruëse e me zënka pa fund aq sa faqet e gazetave shqiptare në Amerikë ishin kthyer në arena ku elita intelektuale është rrahur gazetarisht mes vedit.

Të njëjtat histori shfaqen edhe tani në fillimin e shekullit të ri. Edhe pse rrethanat, sfondi historik ka ndryshuar përsëri bëjmë thirje, derdhim lumë fjalësh për të ngacmuar, prekur nervin patriotik të bashkëatdhetarëve tanë të diasporës. Janë shumë të ëmbla, nanuritëse këto për veshin e të gjithëve, por kjo retorike, ky patetizëm i stimuluar zvenitet kur ndeshet me shterpësinë që le pas mungesa e viziomit, tematikës dhe detyrave që shtrohen për rolin e diasporës.Pretendohet sot për thirjen e “Kuvëndit të shqiptarëve të Amerikës, për të përcaktuar prioritetet e këtij shekulli. Dëshira, në thonjëza, është e mirë, por askush deri më sot nuk i ka dhënë frymë kësaj ideje. Nuk ka të regjistruar asnjë prioritet, asnjë platform kombëtare,nuk ka as nismëtarë dhe nuk ka të evidentuar asnjë elitë njerzish të ditur që do ta drejtojnë këtë diasporë. Praktika e deritanishme nuk ka qënë e suksesëshme, mbresëlënëse prandaj është humbje kohe të meresh me organizime të tilla shterpë dhe pa bukë. Të pretendosh për organizime të tilla është tepër e vështirë, aspak praktike dhe që ka një kosto të lartë financiare. Ajo që i duhet diasporës, për momenin, është krijimi i një shërbimi onelain me tre apo katër vetash që të mbajnë kontaktë me të gjitha shoqatat apo grupimet e ndryshme në krejt diasporën. Kjo qëndër informative do të japë udhëzime, do marrë dhe seleksionojë tematikën dhe shqetsimet e tyre, do ti nxitë ato për tu bërë objekt dhe subjekt njëkohësisht në realizimin e programit kombëtar për diasporën. Kjo zyrë kordinuëse, me mundesitë që të afrojnë mjetet e komunikimit intensive do te jetë baza për krijimin e inventarit potencial të shqiptarëve që kanë arritur nivele të larta përfaqsimi në institucionet e larta shkencore, akademike, universitare, ushtarake por edhe më gjërë. Kjo gjeneratë në pararojë është jo vetëm pasuri kombëtare, por që shërben edhe si krenari për çdo shqiptar në vetvete dhe shëmbull pozitiv për tu ndjekur. Sa më mirë dhe sa më shumë ta pasurojmë këtë inventar intelektual aq më dobi i sjellim komunitetit, sepse asnjë nga dejtuësit e mbarë shoqatave nuk kanë informacione të sakta, sa është numëri i tyre, në c’fusha veprojnë etj

Është fakt i pamohushëm që komuniteti shqiptar në diasporë, brënda një kohe të shkurtër ka manifestuar reflekset më të mira emancipuëse, progresiste, tolerancën, ndershmërinë e tij të thellë për tu ingranuar në shoqërinë multietnike amerikane, por njëkohësisht është bërë interpreti i identitetit tonë kombëtar, i traditave më të mira shqiptare dhe cilësisë progresiste të shoqërisë dhe vendit të origjinës sonë. Diaspora jonë, krahas përpjekjeve, punës së ndershme e me përkushtim për tu ballafaquar si i barabartë me komunitetet e tjera, ka hedhur hapa të qënësishme në rrugën e progresit, në arsimimin e lartë univeritar të të gjitha niveleve.Sot kemi qindra e qindra të tillë të cilët janë të liçensuar në degë dhe profesione të nderuara dhe respektuara. Kjo kategori tashmë nuk është anonime, por që duhet vënë në efiçensë dhe afruar si një detashment i specializuar për të marë mbi vete përgjegjësira në dobi të komunitetit dhe për të qënë hallka lidhëse me tematikën dhe programet e zhvillimit ekonomik të vëndit të origjinës sonë.

Kryetari i shoqatës së qytetit të Usterit, në cilësinë e gazetarit,mos merret me idera të mëdha,butaforike, me organizime që si hynë në punë kërkujt. Nuk vlejnë fotot, as presidiumet me njerës të ngrefosur,tepër të velur, as drekat dhe darkat, me gotat nëpër duar, por të meret me detyrat më të thjeshta, më konkrete , më dobiprurëse.

Diaspora jonë është tepër vitale. Është detyra e shoqatave për të seleksionuar, promovuar më të mirët, për ti rekumanduar dhe përgatitur për sfida të mëdha e të rëndësishme. Usteri ka një potencial intelektual që duhet të meret në kosideratë. Emra të tillë si Petrit Skënde,Kujtim Asllani, Leka Bezhani, Robert Laperi, Rezarta Reso, Dhimitri Skënde mund të jenë kandidatë potencialë në zgjedhjet e ardhëshme në të gjitha nivelet e përfaqsimit, në administratën e lartë të qytetit. Emra të tillë potente gjen me shumicë në Boston, New Jork, Detroit, Çikago dhe qytete të tjera ku ka grumbullime shqiptarësh. Me një organizim më të mirë, me një program të detajuar dhe punë të frutëshme kokë më kokë me njerzit mund të fitohen postet e krytarëve të Bashkive dhe pozicioneve te tjera të larta në administratën lokale. Votat e bashkuara të komuniteteve shqiptare janë të mjaftushme, për të haritur objektivat. Kërkohet vetëm vullnet dhe përkushtim.

Është e pa falëshme, në kushtet e sotme, që diaspora të mos e ndërmarë këtë hap në të gjithë hapësirën ku ajo vepron. Ne nuk duhet të mbetemi vetëm tek restaurantet, piceritë, serviset e riparimit të automjeteve, por vështrimin duhet ta hedhim më thellë. Është pak, shumë pak konkurimi i një apo dy personave për të hyrë si kongresmenë në Shtëpinë e Bardhë. Nuk e di pse hesht Komuniteti shqiptar I New Jorkut. Pëllumb Kulla është një emër potent, me cilësi dhe virtute të admirushme, i formuar si politikan Po ç’presin. Pse nuk punojnë për ta lançuar , për të bërë gjithçka duhet për ta përgatitur si kongresmenin e persektivës. Shoqata veterane “Vatra” duhet të hedhë një hap emancipuës. Lufta ka 70 vjet që ka ulur siparin e saj.Gjakrat janë ftohur, dhimbjet kanë mbetur pas. Eshtë tepër primitive të shkohet akoma me mllefe, mërira, akuza artificiale .Vatra nuk është pronë e asnjë grupimi. Krekosja se jam pinjoll i iks apo ypsilon patrioti si dhe mbajtja e flamurit të antikomunizmit është një kauzë bajate që s’ta pranon kërkush. Shqiptarizmi duhet të jetë emërusi I përbashkët i diasporës sonë

Në kushtet e tanishme të gjitha shoqatat, për të mos dalë jashtë funksionit,kanë nevojë për një reformism total, për një revolucionarizim të mënyrës së konceptimit, zgjedhjes së rrugëve të reja dhe kapjes së tematikës për të cilën ka nevojë komuniteti.Mbi të gjitha ato kanë nevojë për një frymë të re bashkëvepruëse me inteligjencën aktive, sepse punët e mira behen me njerës të spikatur dhe jo me njerës perferikë dhe pa nivel. Dikush edhe mund të pyesë. Ç’duhet bërë? Përgjigjia mendoj se nuk është aspak e vështirë. Boll që të ngrenë shkollat shqipe dhe të kujdesen për mbarëvajtjen e tyre. Shoqatat në përputhje me legjislacionin e Shtetit Amerikan të luajnë rolin e unioneve dhe të mbrojnë interest e antarëve të komunitetit. Të këmbëngulin për të regulluar disa kontradikta që ekzistojnë në aplikimin e ndihmës sociale etj. Kjo, për mendimin tim, është hallka kryesore e cila do ti reabilitojë dhe nxitë ato për një përfaqësim dinjitos dhe larg rutinës së zakonëshme.Dhe së fundi duhet ti rikujtoj autorit të shkrimeve të botuara në gazetat e New Jorkut se a ndihet i turpëruar si një ndër shkaktarët që iu kundërvu shkollës shqipe që çelëm në këtë qytet duke i bërë karshillëk aritjeve të saj, duke ngritur një shkollë paralele. Lluks i pa nevojshm i ushqyer nga kapriçiot dhe egoja e tij personale. Është për të arrdhur keq, po arritja më mbresëlënëse, krenaria e komunitetit shqiptar të Usterit u shkërmoq pas tre vjet ekzistence. Thuhet se po behen perpjekje për një organizim të ri të saj, me te tjerë njerës dhe jo nga shoqata.Le të presim dhe të shpresojmë për ditë edhe më të mira

dishnicapsd@hotmail.com

TË NDIHMOJMË NJË PROJEKT SPORTIV MBARËSHQIPTAR ME PERSONAT ME AFTËSI TË KUFIZUAR

January 13, 2014 by dgreca

Dega e Personave me aftësi të kufizuar në Përmet në bashkëpunim edhe me degën e Sportit do të zhvillojë për herë të parë një veprimtari panShqiptare të kampionatit të basketbollit me simotrat e saj në trojet Shqiptare të Ballkanit në Maj të këtij viti, në datat 21, 22, 23 në pallatin e sportit të qytetit të Përmetit.

E ka në traditë edhe qyteti i Përmetit sportin e basketbollit, por ajo që është më e rëndësishmja është se ky projekt do të bëjë të mundur evidentimin e problematikës së madhe që ka kjo shtresë e shoqërisë dhe të ballafaqojë realitetin e kësaj shtrese të me pjesën tjetër, në përpjekjet e saj për integrimin në jetën artistike e sportive të qëndrave të banuara Shqiptare, rigjallërimin e kësaj kategorie invalidësh që jeta i ka izoluar nga jeta publike dhe ngjalljen e shpresës së tyre për një jetë më aktive.

Veprimtaria e Majit 2014 do të zhvillohet në mënyrë origjinale duke ju dhënë mundësi invalidëve shqiptarë të Ballkanit të festojnë e bashkëkuvendojnë si vëllezër të një gjaku. Përmeti si çdo vit do të hapë dyert dhe zemrat për miqtë që do të jenë pjestarë të ekipeve nga Kosova, Maqedonia, Mali i Zi si dhe për vëndasit.

Krahas kampionatit të basketbollit që do të startojë me shortin e drejtëpërdrejtë në ditën e parë , do të ketë edhe një takim panshqiptar për problemet që shqetësojnë këtë shtresë njerëzore për të konkluduar për një ardhmëri më të mirë.

Për sa më sipër, si Përmetar dhe veprimtar i komunitetit Shqiptar të Amerikës do t’ju lutesha kujtdo, individë dhe organizatë Shqiptare, atdhetare,fetare apo humanitare të mund të ndihmojmë sa të mundemi financiarisht për të mbështetur këtë veprimtari që tu japë më shumë shpresë këtyre njerëzve në nevojë se ka edhe në Amerikë njerëz humanitarë dhe që e ndihmojnë njëlloj si Shqiptarinë dhe vëndlindjen.

Ju ftoj të kontribojmë financiarisht qoftë edhe drejtëpërdrejtë në emër të kryetarit të degës së Personave me aftësi të kufizuar në Përmet zotit Ligor Shyti, me të cilin jam në kontakt për mirëorganizimin e kësaj veprimtarie.

Çdo kontribut, sado i vogël edhe 5 apo 10 dollarë, do të listohet dhe për çdo person që dhuron në Amerikë do të ketë një listë për këtë qëllim dhe do të përcillet bashkë me dokumentin e dërgesës në llogarinë bankare Ligor Shyti, Raiffeisen Bank, nr.0001628704 ose me Western Union në emër të Z Ligor Shyti për degën e Personave me Aftësi të Kufizuar në Përmet. Me dëshirë të arrijmë deri dy mijë dollarë Amerikanë për ta bërë realitet këtë veprimtari por edhe për tu krijuar një ngrohtësi shpirtërore njerëzve në nevojë.

Nëse organizata Shqiptare apo individë kanë mundësi të sigurojnë karroca invalidësh të përshtatshme edhe për këtë veprimtari sportive janë të lutur të ndihmojnë.

Do të respektohet çdo dhurues Shqiptar apo Amerikan që do të kontaktojë, sepse çdo komunikim do të jetë i hapur. Ky është një rast për të vërtetuar edhe misionin humanitar jo vetëm të organizatave Shqiptare, por edhe të individëve që vërtet kanë bërë shumë në këtë drejtim në ndihmë të Shqiptarëve të vëndlindjes.

Sinqerisht, në këtë degë, në Përmet, ka njerëz të artit dhe kulturës që japin kontributin e tyre, duke motivuar jo vetëm këtë shtresë, por edhe Shqiptarë të Ballkanit dhe Europianë që marrin pjesë rregullisht në veprimtaritë multikulturore të Majit në Përmet. Ndaj edhe motivi për të ndihmuar njerëzit me Aftësi të Kufizuar në vëndlindje na bën më të njerëzishëm. Me zotin Ligor Shyti kontaktoni me e-mail: shytiligor@yahoo.it. E-mail-i im është: arturvrekaj@yahoo.com.

Mesazh për bashkimin e Shqiptarëve të Amerikës

January 11, 2014 by dgreca

OPINION NGA ARTUR VREKAJ/

Mbledhja e dy qeverive Shqiptare më 11 Janar 2014 duhet parë si një mesazh i fortë kombëtar sot për sot për bashkimin ekonomik dhe kulturor të Shqipërisë dhe Kosovës si dhe kujdesin për Shqiptarët e Malit të Zi, Preshevës dhe Maqedonisë.

Zërave se dy qeveritë Shqiptare u këputën në mes me 100 mijë Euro për maternitetin e Preshevës unë u përgjigjem se nuk duhet parë nga sasia e lekëve apo nga fotografia e bukur, por nga mesazhi i bashkimit për paqe e harmoni në rajon që i dërgon Shqipëria dhe Kosova në Bruksel dhe Uashington si dhe në qeveritë fqinje, në territorin e të cilave kanë trojet dhe banojnë Shqiptarët.

U lodhëm duke parë çfarë bën faktori ndërkombëtar me ne, me politikën Shqiptare të ditës, që ka edhe gabime, sepse ne Shqiptarët e Ballkanit jemi shoqëri në zhvillim e përbashkim. Nuk bëhemi kollaj bashkë. Tani sikur mori udhë. Kështu qoftë!

100 vjet më parë faktori ndërkombëtar na ndau në copa-copa. 100 vjet më parë, Greku i Parë na masakroi në Çamëri dhe në Shqipërinë e Jugut me tmerre çnjerëzore që vetëm Shqiptarët e Kosovës mund ti kenë ende të freskëta nga ç’bëri dhe Serbia në fund shekullin që shkoi aq sa edhe Jezus Krishti nuk i ka kaluar këto tortura nën kryq e me kryq.

Po çfarë po ndodh me Ramën dhe Thaçin?

Nuk kanë rrugë tjetër. Ose të plaken si kombëtarë, ose të plaken si poltikanë të dështuar të rradhës.

Ata nuk besoj se do derdhin miliona dollarë në Amerikë për agjensitë lobiste private për të rregulluar biografitë e tyre në vijim. Ata kanë një fat të madh se Amerika na do si popull dhe si komb dhe nuk kanë shumë nevojë të harxhohen me kohë e para në Uashington.

Po faktori ndërkombëtar çfarë kërkon nga Shqiptarët e Ballkanit? Paqe, harmoni ndër vete në radhë të parë, ndër Shqiptarët! Boll u faktorizuam poltikisht, aq sa kemi dhe parti politike në Amerikë.

Boll e kemi Diasporën të ndarë nga bindjet dhe nga shoqatllëku duke krijuar secili një bajrak më vete.

Po përse jemi faktorizuar politikisht deh atdhetarisht ne Shqiptarët në Ballkan dhe Diasporë? Sepse kemi patur qeveri makute që kanë patur në praktikë qeverisje vetëm korrupsionin! Por edhe kanë bërë pazare në dëm të Shqipërisë dhe Kosovës. Nuk do fakte kjo gjë.

Vetëm Nano bëri burg për shpërdorim detyre. Po të tjerëve nuk u është futur gjëmbi në këmbë edhe pse i kemi parë të tundin flamurin e duarve të pastra si kryeministra , ministra apo kryetarë vendorë.

Boll është luftuar edhe Diaspora nga Shqipëria për 50 vjet rresht!

Por, sikur po kthjellet edhe mendësia në Diasporë, sepse nisma e bashkimit të Shqiptarëve më 1912-ën u bë realitet dhe parapriu Shpalljen e Pavarësisë së Amerikës. Dhe boll po mburremi me këtë pa bërë ndonjë projekt përbashkimi në Amerikë.

Nuk qe vetëm VATRA, por edhe Kristo Dako dhe Kostë Çekrezi me Shqipërinë e lirë që kundërshtuan copëtimin e Shqipërisë deri në vitin 1942 kur me të vërtetë ishte akoma në axhendën Greke sa u ligjërua edhe me ligj lufte. Dhe ka patur një rivalitet të fortë përgjatë zhvillimeve të luftës së Dytë Botërore këtu në Worcester,Massachusetts kur vepronte si dega e Vatrës dhe shoqata Shqipëria e Lirë në luftë frontale me shoqatën e Vorio-Epiriotëve Grekë që donin të mbanin gjallë fantazmën e Vorio-Epirit.

Dhe pastaj vjen radha e DioGuardit që më shumë e mbështeti biznesi i Shqiptarëve të Kosovës në Amerikë për Lirinë dhe Pavarësinë e Kosovës.

Po sot? Në Amerikë flenë gjumë. Një pjesë e madhe sidomos në New York apo Michigan akoma i bien daulles se në Shqipëri kanë fituar ish-komunistët. E paraprinë me një thirrje të VATRA para 23 Qershorit se duheshin votuar forcat demokratike?! Por ne në Amerikë nuk duhet kurrsesi të bëhemi viktimë e politikës së ditës. Jo! Feja jonë është Shqiptaria.

Dhe nuk mund të fshihemi më pas emrit të Nolit dhe Konicës.

Ka ndryshuar rrjedha e nismës përbashkuese pas 102 vjetësh shtet në Shqipëri.Pra, në fakt nismën e bashkimit kombëtar sot e ka në dorë Tirana si shteti amë jo se në pushtet është Rama. Këtë bindje kam patur edhe më parë kur i drejtohesha Zotit Alfred Moisiu apo zotit Rama të kemi një ministri Diaspore në Tiranë. Po kujt ti thuash tjetër?

Po Shqiptarët e Amerikës? Heshtin kur bie fjala për një Kuvend të Shqiptarëve të Amerikës. Sepse u duket sikur do humbasin pronat në shoqata. Ja këta jemi. Të dobët për tu bashkuar. Të na rrojnë fotot që bëjnë xhiron e botës se dalim bukur edhe me gotë në dorë.

Lëre pastaj kur dalim me kongresmanin Engel që propozon për Nobelin e Paqes edhe kur Serbia nuk e njeh genocidin në Kosovë!

Tani do presim orën kur qeveritë e Tiranës dhe Prishtinës të na thonë mbledhja tjetër do jetë me Shqiptarët e Amerikës. Po mbledhje me strategji kombëtare ama, jo darkë lobiste me klientelë.

Sepse ne në Amerikë nuk jemi të zotë ta bëjmë. E kemi provuar më 2006-ën dhe nuk u bë, e kemi në program me disa veprimtarë në vijimësi, por në New York heshtin. Edhe pse ka disa reagime atje në New York po të duan bëjnë çudira po nuk kanë vizion për ti bashkuar Shqiptarët e Amerikës!Por sot për sot as që nuk duan!

Ndaj Bashkimi i Shqiptarëve të Amerikës pritet nga Tirana dhe Prishtina!Deri sa ta kuptojmë se mesazhi i mbledhjes së Prizrenit si të vërtetë! Sepse ka vënd edhe për Diasporën në Prizren!

BUKURIA E PËRBASHKIMIT TË SHQIPTARËVE TË AMERIKËS FRYMËZON QËNDRIMIN KOMBËTAR TË SHTETEVE SHQIPTARE

December 27, 2013 by dgreca

SHKRUAN: ARTUR VREKAJ/

Shqiptarët e Ballkanit edhe pse me dy shtete Shqiptare, me prani të OKB, EULEX, NATO në Kosovë dhe një monitorim Amerikano-Europian në Shqipëri nuk kanë arritur të marrin akoma mbështetjen e plotë të të gjithë Diasporës së Bashkuar me mundësitë që me të vërtetë mund të japin Shqiptarët e Amerikës të gjithë së bashku me biznesmenë, shoqata atdhetare e organizatat fetare.

Pse? Sepse nuk kemi një ende një bashkëkuvendim për një platformë kombëtare të përbashkët të të gjithë faktorëve të Mërgatës në Amerikë. Edhe sepse Shqipëria e ka harruar fare këto 23 vjet demokraci sikundër e luftoi dhe e përndoqi për 46 vjet me Hoxhën.

Kosova ka një qasje më të mirë me Draft-Strategji për Mërgatën dhe një program në vazhdimësi për të forcuar lidhjet Vëndlindje-Mërgatë jo vetëm në Europë por edhe duke e parë Mërgatën Shqiptare një e të pandarë me Shqiptarët e trojeve Shqiptare.

Rasti më i fundit këtë Dhjetor 2013 është projekti që u bashkëkuvendua nga Ministria e Diasporës së Kosovës për rrjetëzimin e bizneseve me pronësi të origjinës Shqiptare në Europë dhe Amerikë. Janë shembuj realë dhe frymëzues. Që Mërgata Shqiptare të investojë më mirë në çdo qytet Shqiptar të Shqipërisë Natyrale.

Ne në Amerikë rrojmë me orën e Shqipërisë Natyrale! Na vjen shumë keq për çka ndodh keq me Shqiptarët edhe kur fajin më shumë e kanë shtetarët Shqiptarë edhe kur e kanë fqinjët apo edhe faktori ndërkombëtar. Sepse edhe diplomacia Europiane nuk është e kulluar, apo edhe sepse ne Shqiptarët e sotëm nuk dimë të bëjmë diplomaci për Shqipëri e komb, sepse sillemi si provincialë si në Bruksel dhe New York apo Uashington ku përcaktohen fate të Shqiptarëve të Ballkanit.

Ndërkohë, në New York shoqatat e Dibrës më 20 Dhjetor 2013 i ftuan dhe bashkuan në protestë para Kombeve të Bashkuara drejtues dhe Shqiptarë veprimtarë të shoqatave më në zë të Shqiptarëve të Amerikës si të Dibrës, VATRA, AACL, Albanian Roots, Ana e Malit, Forumi për Demokraci etj, për ti bërë të qartë opinionit ndërkombëtar se po shkelen Konventa Ndërkombëtare për devijimin e rrjedhës së lumit Radika nga derdhja në Adriatik.

Fill pas kësaj në Shqipëri më datën 26 dhe 27 Dhjetor 2013 sipas të përditshmeve Panorama, Dita dhe Tema deputeti Bogdani nxori një material sekret nga mbledhja e komisionit të Jashtëm të Kuvendit të Shqipërisë lidhur me kërkesën e Maqedonisë dhe Greqisë e devijimit të lumenjve Radikë dhe Vjosë nga shtetet fqinje?! Duke mos cekur rëndësinë e sekretit, u pa se sekreti kishte dalë për këtë projekt anti-Shqiptar që disa javë më parë, sepse në rrjetet sociale Shqiptarët e Amerikës ndjeheshin të shqetësuar për fatin e vëndlindjes së tyre, (Dibrës).

Protesta e Mërgatës në New York për këtë qëllim e dha efektin e saj edhe si një thirrje për qeveritë Shqiptare apo Shqiptarët shtetformues në Maqedoni që të mos lëshojnë pe në dëm të interesave kombëtare.

Por, nga ana tjetër është edhe mbështetje e pastër për shtetarët Shqiptarët lokalë apo qëndrorë të Shkupit dhe Dibrës.

Si ka mundësi që media Shqiptare në Tiranë nuk e vë në dijeni publikun Shqiptar për çdo të mirë që manifeston apo prosteston Mërgata Shqiptaro-Amerikane? Ku është misioni kombëtar i medies?

Apo ju duken pak TV-ve apo gazetave të financuara nga pushteti i Tiranës veprimtaritë përfaqësuese të Mërgatës në Amerikë? Pra, çalon dhe shumë bile promovimi i Mërgatës. Herë-herë biem në siklet se më shumë vlerësohet nga klasa politike e Tiranës klientela e biznesit në Amerikë se sa ndonjë shoqatë atdhetare që nuk ta mbush shumë synë se nuk ka emër në Shqipëri. Sepse mirëorganizimi dhe përbashkimi me bashkëkuvendim apo veprimtari të përbashkëta të Mërgatës e rrit frymëzimin për një qëndrim të pastër kombëtar të shteteve Shqiptare.

Ne e shohim mbështetjen me media dhe njëherësh vetëveprimin si një lloj fryti të bashkëkuvendimit të përditshëm, të hapur e të lirë midis Mërgatës së Amerikës dhe Shqiptarëve kudo.

Disa syresh mund të thonë që Shqiptarët e Ballkanit kanë dy shtete tani e më ndryshe duket sensibilizimi për bashkëpunim. Unë prapë them se nuk e ka në axhendë Shqipëria Mërgatën e Shqiptarëve të Amerikës. Herë-herë zë vënd folklorizmi dhe ahengu në Amerikë ku janë të pranishëm dhe shtetarët Shqiptarë si mundësi promovimi e përfitimi personal të tyre. Por, po u ftoh kombëtarizmi Shqiptar në Amerikë prej asimilimit e keqdrejtimit a mosprogramimit të një platforme programore të përbashkët edhe ndihma morale dhe diplomatike e Mërgatës Shqiptare për vëndlindjen do të jetë e pakët dhe e vakët.

Historikisht Mërgata ka bërë më shumë për Shqipërinë edhe ka patur hallet e saj bashkuese e ndarëse, që kur hyri Zogu e Hoxha në pushtet.

Por nuk duhet të harrojmë se Amerika e merr në konsideratë mendimin dhe vetëveprimin e Shqiptarëve të Amerikës për fatet e kombit Shqiptar. Dhe kjo nuk do fakte. Por ajo që shohim në realitet se çfarë ndodh me Mërgatën dhe me vëndlindjen duken gati-gati po njëlloj.

Ka më shumë vendnumëro dhe përgjumje kur bie fjala për të rizgjuar fuqinë e përbashkimit të Mërgatës në Amerikë. Kjo do të ndodhë kur vetë Mërgata e Amerikës të ulet këmbëkryq me të gjithë faktorët e saj aktivë, individë apo organizata kombëtarë dhe fetare e të sjellë në skenën e së ardhmes Kuvendin e parë të Shqiptarëve të Amerikës për të përcaktuar qartë prioritetet e këtij shekulli për fuqizimin e saj dhe të Identitetit Kombëtar.

Sepse do të frymëzojmë më shumë një ardhmëri më të kthjellët për fatin e përbashkuar të kombit Shqiptar që i kërcënohen me ligj e presion policor simbolet në Maqedoni, Mal të Zi dhe Serbi.

Nëse duam që me të vërtetë të jemi në krah të Shqiptarëve të Ballkanit me aksion të plotë kombëtar, bashkëkuvendues e bashkëveprues duhet të reflektojmë të gjithë njeherësh në New York, Tiranë, Prishtinë dhe Shkup.

ÇËSHTJA ÇAME:NUK KA PERSE TE NA ÇUDISË QËNDRIMI I VENIZELLOS

October 15, 2013 by dgreca

ARTUR VREKAJ, Worcester, MA SHBA/

Veprimi diplomatik i qeverisë Shqiptare të Shqipërisë për njohjen e Çështjes Çame sapo ka filluar me dialogun ndërqeveritar në vizitën e ministrit të Jashtëm Grek Venizellos në Tiranë këtë javë.

Aspak nuk duhet të çuditemi me qëndrimin Grek të Venizellos në Tiranë për mosnjohjen e Çështjes Çame. I njohim mirë Grekët edhe pse kanë patur Shqiptarë në udhëheqje të shtetit që prej kryengritjes së përgjithshme për Pavarësinë e dhuruar nga Shqiptarët. Edhe pse që nga hapja e pikës së Kakavijës kemi patur rastin të komunikojmë me Shqiptarë që kanë qënë ministra të Jashtëm të Greqisë në më të shumtën e rasteve me Papulias ( sot President i Greqisë) apo Theodor Pangallos.

Kjo dramë ka filluar që më 1878. Atëherë e më pas më 1913 dhe 1919 lobimi për Çështjen e Jugut të Shqipërisë (vilajetin e Janinës-Çamërinë) ishte në rend të ditës si sot.

Greqia tregoi muskujt në Tiranë ( sikundër edhe në Berlin dhe Paris më herët) edhe pse sot është më në hall se Shqiptarët e Ballkanit duke ditur se ka një borxh përmbi dy herë më të madh se ne ( Shqipëria dhe Kosova së bashku) bazuar në mbështjetjen historike të Europës dhe Rusisë.

Shqipëria amë duhet të qëndrojë e kthjellët, sepse ne jemi rreshtuar me shtete dhe kombe që janë kundër gjenocideve njerëzore ndaj nesh si komb, kundër padrejtësive shekullore që na janë bërë nga fqinjët e në veçanti Greqia ( për rastin në fjalë) që ka sot të grabitur padrejtësisht territorin më të madh të banuar nga Shqiptarë autotoktonë-Çamërinë.

Një vend anëtar i NATO-s kërcënon diplomatikisht se nuk kemi frikë ( Venizellos, 14 tetor 2013)! Edhe pse ende Greqia ka një ligj lufte në dëm të Shqipërisë dhe Çamërisë. Kjo ndodh edhe sepse BE dhe NATO nuk janë ndalur si duhet me Greqinë megjithë elementët neonazistë në Parlamentin Grek dhe thirrjet e tyre për luftë kundër Shqipërisë këtë verë.

Shqipëria me ministrin e Jashtëm Bushati nuk kërkoj ndryshime territoresh por Shqip vetëm të drejtën e njohjes së Çështjes Çame, të drejtën e pronësisë së Çamëve.

Grekët kanë ende oreks për territor Shqiptar dhe këtu mund të përmendim edhe piketat Greke në territorin Shqiptar me Varrezat Greke në Jug të Shqipërisë apo dhe miljet detare në det të hapur që i përket Shqipërisë.

Kjo situatë në dëm të sovranitetit të Shqipërisë gjatë këtyre 23 vjetëve u degradua me qëndrime antishqiptare jo vetëm të Athinës zyrtare, por edhe të Tiranës zyrtare.

Papërgjegjshmëria më e madhe e deputetëve Shqiptarë e në veçanti e Servet Pëllumbit, ish-kryetar Kuvendi si dhe e Jozefina Topallit, së fundi, treguan se sa kombëtarë janë këta përfaqësues të popullit tonë kur bie fjala për interesa kombëtare siç është votimi dhe botimi i Çështjes Çame në kohën e duhur.

Po mbushet një shekull nga masakrat Greke në Çamëri dhe Shqipërinë e Jugut dhe ende qëndrimi Grek nuk ka ndryshuar. Bile, me qeverisjet e mëparshme Shqiptare të 23 viteve të fundit është krijuar terren pro-Grek për më shumë influencë Greke në Tiranën zyrtare nga brenda.

Shqiptarët duhet të kuptojnë se Çështja Çame nuk është detyrë vetëm e diplomacisë Shqiptare të Tiranës, por e të gjithë faktorit Shqiptar të Ballkanit dhe Diasporës. Prandaj, lobimi në favor të njohjes ndërkombëtare të Çështjes Çame deri në arritjen e saj duhet të marrë përmasa reale pranë institucioneve ndërkombëtare si Parlamenti Europian, NATO, OKB, OSBE, si dhe Kongresi dhe Senati Amerikan.

Ashtu si një shekull më parë, Shqiptarët e Amerikës duhet të përbashkohen të lobojnë me çdo mënyrë sikundër bëri Noli, Konica për dy dekada apo dhe DioGuardi së fundi për një çerek shekull për të bërë të qartë në Kongres dhe Senat Çështjen Çame si pjesë e Çështjes Kombëtare Shqiptare.

Një peticion me firmat e të gjithë Çamëve të Amerikës mund të ndihmojë si pjesë e një Dëshmie Historike për kalvarin e mundimeve gjatë Gjenocidit Grek të ushtruar mbi ta dhe familjet e tyre.

Po ashtu hartimi i një ProjektRezolute për Çështjen Çame dhe propozimi i saj për votim në Kongresin dhe Senatin Amerikan kërkon një bashkërendim për një lobim të fortë me të gjithë komunitetin Shqiptar e në veçanti me Lidhjen Qytetare të DioGuardit që ka dhënë tonin për Çlirimin dhe Pavarësinë e Kosovës siç ishte dhe rasti i Dëgjimit Historik në Kongres për Marrëveshjen Kosovë-Serbi në prill 2013.

Krijimi i një Grupi Ndërparlamentar me deputetë Shqiptarë të Ballkanit ( përfshi deputetët Çamë) do të jepte mundësinë e përmbushjes së një axhende më të plotë për një lobim më të përfaqësuar për njohjen e Çështjes Çame në Bashkimin Europian.

Dosja e Çështjes Çame do të udhëtojë drejt Strasburgut jo se na e tregoi rrugën Greqia por, sepse ne jemi të vendosur për të kërkuar të drejtën Çame me çdo mënyrë legjitime e demokratike.

Kjo do të tregojë edhe se sa demokratike është Europa, e cila duhet të kuptojë se kombi ynë nuk mund të nëpërkëmbet më.

Për çdo subjekt Shqiptar, partiak apo shtetëror apo dhe të Diasporës Çështja Çame sot le të jetë në rend të ditës për lobim. Le të përbashkohemi vëllazërisht.