Nga Ilir Levonja/

Nga 1 nëntori i 2016-tës shqiptarëve u shtohet edhe një parti e re. Ajo thirret Libra. Nuk ka një numër të saktë, partish. Flitet për 136 të regjistruara në Gjykatën e Tiranës. Ndërkohë që 73 prej tyre janë aktive. Por sido që të jetë. Karshi popullatës së një vendi të vogël si Shqipëria, padyshim që është një numër i ekzagjeruar. Po tu referohesh kërkimeve në internet. Ekzagjerimi i dytë ndodh me përdorimin e emërtimeve të tipit partia demokracia e kësaj apo e asaj. E re apo e vjetër. Partia e aleancave dhe e të drejtave. Mbi bashkimet si të demokratëve, demokristianëve, e kësaj apo asaj etj.

Pa harruar minoritetet. Apo pakicat e tjera, që përfitojnë në ato allishverishet midis ambasadave dhe të drejtave të studimit. Apo ndonjë tur tërësisht anakronik me jetën. Por joshës për tu dukur në sytë e tjetrit. Një kënaqësi vrastare e jona, për tu ngrefur supesh.
A është kjo normale? Asesi! Vërshimi drejt stemave të partive, sigurisht është pjesë e kulturës së egos. Por edhe zanat’ që u shpik nga ideja e përfitimit në institucionet e shtetit. Nga paratë e qytetarëve. Për viza apo të tjera ndere që konsiderohen zotësi në mendësinë tonë. Dhe kësisoj, jo për të drejtuar shtetin. Për të rregulluar jetën e shtetarëve etj. Jetën e shqiptarëve e rregulloi për së pari shqyerja e dyerve të ambasadave të huaja. Greqia, Italia dhe Gjermania. Pavarsisht se sot, një kryeministër i dështuar, i radhës. Si ky i gjati me xhup kamuflazhi. Një lloj Duarte ballkanas.
Ai Duart-ja i Filipineve i krekoset Amerikës. Kurse ky i Ballkanit, Athinës. Që të dy kokën në mut e kanë. Pasi miliona filipinez ushqehe këtu në Amerikë. Po kështu edhe me shqiptarët në Greqinë e 26-të viteve demokraci shqiptare. Ky Duartja jonë…, në këto 3 vjet qeverisje, nuk di asgjë tjetër. Veçse t’i bëjë karshillëk Greqisë. I hiqet i ditur, i fortë, snob. Edhe pse afro 1 milion njerëz nga gjaku i tij. Ushqehen aty, në Greqi. Dhe mbushin arkën e grisur të vendit të Duartes shqiptar me ato të ardhura gjaku e ankthi. Duke i dhënë këtij snobisti, krekosjen boshe të qeveritarit të radhës.
Zakonisht qeveritarët tanë e bëjnë këtë, kur u afrohen fushatat. E bëri dhe Berisha në fushatën e fundit. E skuqi Vlorën…, u kujtua e foli për bashkim nga Preveza deri në Mitrovicë. Dhe në opozitë përfundoi. Madje revanshit të tij opozitarë, denoncimeve të përditshme. Sidomos sot ndaj varfërisë, shqiptarët i ktheni resto me fotot e të birit dhe të dashurës. Nga resorcet luksoze te Europës.
Shkurt një demokraci grafomane dhe e dështuar.
Shumë njerëz në botën e internetit, e konsiderojnë si domosdoshmëri lindjen e kësaj force të re politike. Madje më bëri përshtypje një qytetar që i ishte afruar sallës në Akademinë e Arteve. Aty ku Blushi shpallte platformën e Libra-s. Me të njëjtën ndjesi kur i qe afruar Partisë Demokratike në vitet 90-të.
Ripërtëritja e shpresës. Ajo që provojnë qytetarët. Sigurisht që është e vërtetë. Ndaj njerëzimi thotë se shpresa vdes e fundit tek njeriu. Megjithatë nga ana tjetër, kjo përkon edhe me një fakt të kohës që lëviz. Ecën… Kështu që, duam apo nuk duam ne, partitë e demokracisë sonë, ato tradicionalet, janë tashmë të vjetëruara në sytë e njerëzve. Kjo për disa arsye. Përvetësimin e statutit. Autoritarizmin e tepruar. Gati të frikshëm. Mos ricklimin e burimeve njerëzore. Opozitarizmin me ministra të zbythur. Me dhëndurrë e vellëzer. Me luftën e ashpër pa kompromis etj. Tipare që nuk kanë asgjë të përbashkët me demokracitë simotra në vendet e botës.
Nuk është se Shqipëria nuk ka kaluar herë tjetër situatë të tillë. Dhe sidomos Ps-ja. Pasi kemi rastin Lsi. Por gjithçka mund të thuhet, është fakt se Lsi-ja lindi nga qejfmbetjet. Dhe po gëzon sot mjaltin e kokëplasjes së Ps-ës me Pd-ën. Ndaj nuk është e rastit që brenda saj vegjetojnë ”socialistë” apo ”demokratë”…, ”komunistë”
”ballistë” etj. Pushteti mbi të gjitha.
Libra doli me një opozitarizëm brenda sojit. Dhe shqiptarët duhet të kuptojnë një herë e mirë. Se demokracia e vërtetë ndodh kur opozitarzmi për së pari fillon brenda sojit për sojin. Jo…, kur, për inat të kundërshtarit ledhatojmë dhe mbulojmë gabimet e njëshit.
A është Libra një shans për shqiptarët?
Sigurisht që po!
Eshtë si të thuash që intelektualët po i ofrojnë qytetarëve mundësinë. Tiparin dallues të demokracisë. Mundësinë për zgjedhje të freskëta. Për rigjenerim të qeverisjes. U mbetet atyre të vendosin. Duan të hanë bukën grekut dhe të mbajnë avazet e turkut. Apo duan të ecin me këmbët e tyre. Shqiptarë të vërtetë, ashtu si i ka bërë nëna. Ashtu si ua dëshiron zemra.
Në fund të fundit, të ndryshosh nuk është fundi i botës. Por fillimi i saj.