Nga Marjana Bulku/New York/
Po bëhet pothuajse një vit nga bashkëpunimi me Albanian Culture TV këtu në New York cka përkon me 18 vitet e ekzistencës së këtij televizioni që mbulon cështjet shqiptare në SHBA dhe më gjërë. Pa dashur të bëj histori dua të specifikoj disa epërsi që komunikimi televiziv sendërton duke bashkuar njerëz, ide, mendime pavarësisht distancave që na ndajnë.
Kur u ula për herë të parë në atë studio mes një arkivi të dendur 17-vjecar, në kujtesë më mbeti një personazh, do ta quaj kështu qytetarin Paqësor Hasanaj , i cili u bë shtysë për ndërtimin e formatit të ciklit ”Një jetë…disa histori”. Paqësori kishte emigruar në prag të viteve 90 -të në SHBA dhe mbante me vete enigmat e një persekutimi të padrejtë në Shqipëri që këtu ishin shndërruar në një të drejtë jo vetëm për të jetuar ,shkolluar,punuar,por edhe për të qenë sipërmarrës dhe ndihmuar të tjerët sic njeriu me emrin Paqësor kishte bërë në këto vite. I heshtur dhe punëtor ai mbante mjaft brenga në shpirt ku vetëm pak arriti të artikulonte ,me një fisnikëri që përshkon jo rrallë herë njerëz që regjimet ndëshkojnë padrejtësisht. Ai dëshmoi se nuk e kish merituar persekutimin,mosshkollimin, dhe trajtimin e pabarabartë ,pa e ngritur kurrë zërin,por duke punuar, falenderuar të parët njerëz që i kishin dhënë ndihmën e parë në këtë vend të madh, duke mos u lodhur, duke ndihmuar të tjerët.
…Duke ndjekur rrugëtimin e këtij njeriu të thjeshtë dhe fisnik përmes kronikës së larmishme të të papërtueshmit Adem Belliu, bujarisë dhe vizionit të bashkëshortes së tij Moza Belliu, kreativitetit dhe gadishmërisë të Vera Belliut që më duket herë si bijë, herë si nxënëse dhe padyshim bashkëpunëtorja më e afërt për mua që mundëson shumcka aty , arritëm të formatonim ” Një jetë…disa histori”.
Nuk di të them me saktësi nëse ajo studio u dha jetë historive të shqiptarëve apo historitë e tyre i dhanë jetë asaj ( historia e Albanian Culture TV daton me 28 nëntor 1997),por një gjë mund ta them me siguri : rrugëtimet tona(shqiptaro-amerikane) kanë udhëkryqe të përbashkëta dhe qëllimi i këtyre komunikimeve nuk ka qenë prezantimi vetëm i suksesit,shkëlqimit që të fal fama dhe paraja, jo aspak…Përmes komunikimit mediatik kemi dashur të prezantojmë udhëtimin që përshkon një qytetar shqiptar në SHBA -në ku jo gjithmonë hapësira është e shtruar me mundësira dhe shkëlqimi është i garantuar dhe doemos nënkupton sukses.Rrugëtimi si proces ku sakrifica është sublime dhe nxit të tjera hapa janë edhe fokusi ynë i vazhdueshëm. Historitë e Lumi Hadrit ku forca dhe brishtësia frymëzojnë, dhimbja -forcë e dr.Shpresa Xhaklit, humanizmi me emrin e Ismail Ketës & Ambra Medës, tingulli -peneli i Luka Hajdinit, humori i zgjuar dhe botimet e Pëllumb Kullës, Gjilberta Luca ,vajza që më bën të pëlotem por edhe të qesh shkodrance , zërat e rinj të Pranvera Cobës, kënga e Era Hoxhës,saktësia precize e sistematikut Dalip Greca,prezenca Vera Kurtit,ekselenca e Enea Jankos, Aleksandër Micit, dhurata historike në studio Tinka Kurti, pjekuria e parakohëshme e Granit Limanit, filmi shqip i Ariot Myrtaj, shkathtësia e Rina Lilës, vargu meditativ i Veneta Callpanit , qytetaria e Pandeli Simsias, historitë fisnike të Beqir Sinës autorit të lajmit ,Dielli i Vatrës, platformat dhe ekspertiza bankare e financierit Nick Markola si dhe vezullimet e eksperiencave të jashtëzakonshme diplomatike të Mal & Donika Berishës…janë kaq shumë dhe pas cdo komunikimi me ta ka një tërësi cështjesh të hapura nga të cilat mund të mësosh shumë. Jo më kot televizionet janë konsideruar universitete …tryeza të mendimit , debatit, vizioneve rreth një realiteti që për ne ,shqiptarët që jetojmë në Amerikë është shumë i madh edhe gjeografikisht. Jeta jonë zë fill atje në atdheun e shtrenjtë dhe degëzohet këtu, por me rrënjët atje, kujtimet, frymëzimet por edhe shqetësimet ,ankthin , enigmat në kushtet e një stabiliteti të munguar. Eshtë vetëm një jetë tek gjithsejcili nga ne, brenda të cilës jetojnë kaq shumë histori, ku theksoj suksesi nuk është i vetmi qëllim, por procesi i ecjes, vështirësive, përvojave nga ku mësohet , janë historitë shpesh edhe të përbashkëta ku fatet na bashkojnë duke na bërë edhe më solid në kushtet e heterogjenitetit. Ndodh që edhe në një studio të vogël të jetojnë tema të mëdha ,mendje e njerëz që fatet e tyre personale i kanë inspiruese dhe udhëzuese për të tjerët. Nuk janë vetëm librat ato që na udhëzojnë por edhe njerëzit, veprat mendimet të cilat urojmë ti takojmë e pse jo ti kemi miq të përjetshëm.
Marjana Bulku (shkurt 2015)
New York