Neki Lulaj/

 DRITË SHEKULLI/

 (Për  ditëlindje  Mark Krasniqit me rastin e 93 vetorit)/

 Fatos i lartë dritë shekulli që bën shtegëtim triumfal/

Me hekurat e rëndë rreth qafe të ushtarakëve sadistë/

Tringëllima të kaliti nëpër mote si gurë në lapidar/

Mes Cikloneve forcë fjala dhuratë hyjnore për ty o mik./

 Litar i lidhur nyje aq fort për tokën e shenjtë

Besë e shkulur  që zemrën e ka  zgafellë kudo në Dardani

Trungu i dijës  me 93 ashkla shkallë jete

93 vravashka drite qe i dha krah fjalës mendimit dijës

 Fjala magjike me peshë mali që të vjen pas lavdia

Enciklopedi e gjallë për sokolat dhe sokoleshat e shqiptareë

 Gurgullon kroi i kristaltë nga Jenipazari e Mitrovica

Etjen e bjeshkëve ta shuajnë në Tivarin e etur për shkronjën shqipe

 Të dehurit prej etjeve barbare të ushqyer nga paradigmat e vjetra

Vjen fjala e Titanit të mendimit si Drini Vardari e Buna

Me “Kujtime e përjetime”sjell  lajmin e fitoreve të reja

Për ditëlindje uroi Skënderbeu në Krujë,  Tereza Kalkut  mali e gurra

 Në krahët e zogut në Koshare Bogdani flen në Velani në tokëm amtare

Përuruan dëshmorët e herojt në permendore

Me butësinë e shpirtit tënd paç jetë të gjatë sa Alpet shqiptare

 

SHAJAK PLISI IM

 Nga ëmbëlsira e djersës shajak veshja ime e lashtë

Plisi rrugëton  në Hartën e Pellazgëve nëpër shtigjet e botës

Në mes të reve qiell i grisur   bricë e eshkë bashkë ….

 E unë bëhem flamurtar që nuk ndaloj asnjëherë udhëtimet

 Askush nuk e zuri hijen në labirintet e mendimeve

Ikën….e lanë nga pas pluhur dhe terr mbi sirtarë

Fjala shqip ndër shekuj ish dhuratë nga hyjnitë pellazgjike

Kur stërgjyshërit e mi   bëheshin për lirinë farkëtarë

 

Ata patën bekimin e Yjeve që ishin bërë si vello në qiej

Buzë shtratit të lumit në shtegtim vezullonte shenja e Zotit

Ylli tetë cepësh pranë Pllakës me Epikën e Gillgameshit në pritje

Kish ngritur lapidarinei mendjes së ndritur  që moti

 

 PËR FESTA

 Për festat tona mblidhnim lule pranverore

Bashkë vraponim ne livadhe mes bjeshke

Sajonim dhurata gazi që i shtrëngonim mes dore

Ne, të bekuarit e kësaj toke mes njerëzve

 

Dollitë i mbushnim me fat e shpirtërat me shpresë

Kur zogjtë zdrigjeshin në horizont tek sheshi

Në bëheshim lule me aromë e në Vjosë bëheshim vesë

Në lëndinat e Dardanisë bënim një fjongo mëngjesin

 TA KTHEJ MËRGIMIN

 Eci si në barkun e zogut dhe mbi re kam të magjishmin Ylber

 mbi shpatulla  kam mjegulla me këmbë sikur prek  retë

Ohhh,  paskam mall  e brinjët sot po me therin në çdo vend

Nuk të  ndal kufiri  nuk të ndalon as mallkimi i rëndë

 Jam dirigjent e një Simfonie mbi pentagramin e zemrës

Notat mbi tingujt e kitarës  rrahin si qerpikët që duan qetësi

Buzagaz malli vjen e vendlindja zgjohet nga gjumi i ëndrrës

Jeta ecën mbi jele kali në një revan të fortë që nuk ka mbarim

 Çerdhet e dallëndysheve varen  mbi trarët e fortë të pritjeve

Tjerrin vargje,   ani pse dhimbshëm kullon korniza e mallit

Ta kthej mërgimin në bashkim si të ishte një diel në rrëzëllitje

Për freskimin e shpirtit për të prekur  dhe majën më të lartë të malit

 

 VESË MBI GUR

 Një pikë vese mbi gurin e nuses kridhen legjendat e moçme

Nëpër  shekuj e dekada  nuk i pinë koha  s’thahet plaga 

Testamentin ne arkë të ma ruani,kështu pat thenë Sofë shkodranja

Nese fjala ime thrret  lindje dashurinë  ma ruani si sytë e një lehone

 Një pikë loti rrëshqiti lugut  ra mbi gur e guri  se piu

Ishte  ngopur nga lot shekulli gur i shenjët fortë qendron mbi mur

Nuk lotoi kurrë krenaria n’shpirt trazuar nga nga padretësia

Nepër breza rritëm shtatin duke ja pasë besën gjoksit e malit

 Gjatë ndriqoi hëna nëpër re duke e pritë agimin e bardhë

Që ta zhdukë errësirën e vjetër dielli i ngrohët te na puthë në ball

E puthi nana e bekoi kombi një Shall të Rugovës n’besë të Kastriotit

Sot lëshon rreze parajse ndertoi urë mbi Atlatik akitekti Dardanisë së lashtë