Nga ARTUR AJAZI/
A ka drejtësi në Shqipëri?Kjo është një pyetje ende pa përgjigje, që ne ja bëjmë shpesh njëri-tjetrit, duke mos marrë përgjigje kurrë. Kjo është një pyetje që kërkon përgjigje prej vitesh, dhe që çdo shqiptar ja bën politikës, kryetarëve të qeverive, kryetarëve të partive, deputetëve dhe Presidentit të Republikës. Dhe vërtetë, kur do të flasë drejtësia ? Kur do të flasë ajo për krimet e pazbardhura, për korrupsionin në rritjen më të madhe që ka parë ndonjëherë ky vend, për mijëra dosje të pahetuara dhe të mbyllura për “mungesë provash”, për akuzat publike dhe denoncimet që dëgjojmë në sallën e Parlamentit, për shitjen e trojeve në bregdet, për shitjen e armëve dhe zhvatjen e parave nga demontimi i tyre, për konçesionet e dyshimta, për aferat korruptive të tenderave, për lidhjet mafioze të zyrtarëve të çdo rrangu me krimin e organizuar. Më tepër se kurrë, sot organet e drejtësisë kanë nevojën më urgjente të nisjes pa asnjë minutë vonesë të reformave rradikale, (pavarsisht se ka 24vjet që thuhet se po bëhen, apo do të bëhen) të cilat do ti japin asaj një fizionomi të re, një qasje të re drejt pavarsisë dhe profesionalizmit. Organet tona të drejtësisë, duhet të kryejnë catharsis, duke vetëpastruar gjithçka të keqe, që lidhet me situatën dhe shkaktarët e saj. Mbi 80 per qind e shqiptarëve sot kanë patur dhe kanë ende punë me organet e drejtësisë, janë me mijëra vendime të paligjshme, janë me mijëra procese penale dhe civile të kontestuara nga qytetarët dhe deri tek Ministria e Drejtësisë pas ankesave të bëra. Dhe sërish situata mbetet e njëjtë. Drejtësi e munguar, drejtësi e përfolur. Shqiptarët nuk mund të presin ndryshime pa nisur reformat në organet e drejtësisë. Ata nuk mund të shpresojnë të prekin ndryshimin, nuk mund të besojnë tek organet e drejtësisë tek shohin se si me vendime gjykate u merret prona, u zhvaten paratë nga sekserët që kanë mbushur korridoret dhe kafenetë jashtë institucioneve. Shqiptarët nuk mund të shpresojnë dhe të besojnë se ndryshimi do të bëhet vetëm me fjalë dhe premtime, tek shohin të akuzuarit të dalin me vendime gjykatash nga qelitë pa mbushur 72 orë, apo tek provojnë mbi kurrizin e tyre padrejtësitë e proceseve penale dhe civile të blera me para. Shqiptarët nuk mund të shpresojnë dhe tu besojnë premtimeve, tek shohin të kapardisur, dhe të majmur në miliona euro zyrtarët e drejtësisë, “shërbëtorët” e ligjit. Ata që “Në Emër të Ligjit”, betohen se “nuk e shkelin kurrë atë”, edhe kur nisin hetimin, edhe kur mbushin dosjet me fakte ( të cilat shpesh janë të pabesueshme) . Sistemi ynë i drejtësisë sot, mbetet kaotik, i mbushur me elementë me mungesë të theksuar profesionalizmi, kurse nga pikëpamja morale shumica e tyre janë të padëshirueshëm në opinionin publik. Të akuzuar dhe të denoncuar deri në Strasburg, njerëzit e drejtësisë (por që realiteti e ka treguar se vetëm drejtësi nuk bëjnë) në Shqipëri, tashmë identifikohen me “taksambledhësit e pyllit”, personazhet e një filmi me motive nga e kaluara prodhuar para viteve ’90. Në institucionet tona të drejtësisë , nuk flitet fare për vendim në emër të ligjit, por për pazaret që ka bërë avokati me palët. Një mik që para pak vitesh ka mbajtur postin e nënkryetarit të gjykatës në Durrës, më tregonte një ditë mbi peripecitë që hiqte kur hidhej shorti në institucionin e tij, duke u shprehur se “më dukej vetja sikur isha mes çakenjve dhe jo mes kolegësh”. Kjo pasi sa herë hidhej shorti, plaste sherri dhe debati, dhe “kolegët” u nxirrnin të palarat njëri-tjetrit. Kjo situatë është bërë e padurueshme. Duke qenë si një prej kushteve që duhet përmbushur patjetër, dhe që do të monitorohet edhe nga ekspertët e BE, reformimi i organeve të sistemit të drejtësisë, kërkon fillimisht njerëz të motivuar, profesionistë të talentuar, dhe zyrtarë besnikë ndaj misionit të tyre duke mos falur asnjeri para ligjit. Sistemi drejtësisë duhet pastruar nga çdo element që ka përfituar dhe abuzuar dhe duhet pasuruar me profesionistë të përkushtuar. Dhe këta të fundit, nuk mungojnë, por ata duhen përkrahur, duhen mbështetur , për të krijuar frontin e bashkuar institucional për të nisur dhe bitisur reformimin e krejt sistemit të drejtësisë. Një drejtësi e mbështetur mbi ligjin, mbi barazinë e shtetasve para tij, është pasqyra e funksionimit të shtetit, dhe treguesi i mirëqenies së individit në komunitet.