Opinion nga Ajet Nuro/

Historiani Pëllumb Xhufi, mori përsipër të bëj një vlerësim të figurës së Enver Hoxhës dhe kuptohet që nisja e shkrimit është vërtet simpatike nga ana e tij. Ai thotë pak a shumë, nuk mund të flasim sot për Enverit, është herët dhe e di që do më kritikoni por unë as që dua t’ia di…Kjo edhe për të thënë se ndonjë nga skllevërit e Hoxhës edhe mund të flasi por, ai e ka nga inati, nga emocionet etj etj. Madje për të mos u kritikuar ai n’a flet për të drejtat e njeriut të nëpërkëmbura nga Hoxha por kjo nuk ka rëndësi …

Po guxoj të jap një mendim ndonëse edhe unë do bie viktim e faktit që të kundërshtosh një historian është e paimagjinueshme, madje sipas mendimit popullor ne mund të hamë ç’do lloj produkti të servirur nga historianët shqiptarë. Pikë.

Por, po marr guximin e të them se z. Xhufi gabon dhe gabon rëndë. E para, kur shkruan një historian nuk shkruan llafe pazari si « filani e ka vlerësuar dhe ai tjetri e ka hedhur poshtë » por publikon dokumenta ku vërtetohet njëra dhe tjetra. Dhe të them të drejtën nuk më bënë përshtypje që historiani ka qenë dëshmitar kur është pyetur Sali Berisha se çfarë mendon për diktatorin Hoxha. Nuk më bënë përshtypje as fakti që pasardhësi i radhës së partisë së Hoxhës, Edi Rama është antienverist. Ajo që më bënë përshtypje është përkufizimi i nacionalizmit dhe sidomos fakti që në Shqipëri fjalën nacionalist (siç e njohim ne në kuptimin më të mirë të saj) nuk ka të drejtë t’a përdorin ata që u quajtën balli i kombit, as legalistës por pikërisht Hoxha. Dhe kjo me një përgjithësim absolut duke cituar edhe emra nacionalistësh që nuk ishin gjë tjetër veç ca provincial që shikonin veç interesat e ngushta të krahinës që i përkisnin. A nuk duket pak simplist (i thjeshtëzuar…) ky gjykim? A nuk n’a mëson të njëjtën gjë Enver Hoxha me librat e tij që i nxorri çuditërisht para se të vdiste? Hoxha nuk thoshte asgjë tjetër veç asaj që të gjithë nacionalistët që nga kunati i tij, ishin kundër interesave të Shqipërisë dhe që të gjithë ata që nuk iu bindën atij merituan plumbin. Pra, Xhufi, po n’a shet librat e Enverit?

Mund të ketë të drejtë z. Xhufi se shoqëria shqiptare nuk është e gjitha shoqëri historianësh dhe ata i gëlltisin të gjitha por, lutje, shkruani çfarë të doni veç mos shkruani se këtë e bëni në emër të së vërtetës historike. Sepse, do të duhej të shkruanit diçka për Mukjen, për ata bij nënash që u vranë pikërisht pse ishin nacionalist dhe e donin Shqipërinë të bashkuar me Kosovën, se do të duhej të shkruanit se Enveri tërhoqi 2 divizione partizane nga Kosova fill pas çlirimit të saj për t’i hapur rrugë raprezaljeve të Tito-Rankoviçit, ndërsa, nacionalisti që vetquhej « internacionalist » që gjoja i qenka ankuar Stalinit e dinte mirë se pas ’45 kufijët nuk mund të ndryshoheshin me dhunë.

Sa ishte gjallë Hoxha, nuk linte rast pa thënë : « Ne jemi diktaturë e proletariatit ». Do të desha që historiani Xhufi, të më nxjerr një proletar që i doli para Enverit për t’i thënë « unë shuku Enver jam proletar dhe në pushtet, më lejon mos të shkoj në votime? Më lejon të ha bukë gruri dhe jo bukë misri, më lejon të shkoj të jetoj në Tiranë, aty ku ka edhe historianë? …» Nëse e gjeni këtë proletarin që ishte në pushtet, quajeni Enverin hero, se dekoratat i ka ai, veç përditësojani. Por, të gjitha këto diskutime për diktaturën dhe diktatorin bëhen sepse ai kurr nuk u gjykua dhe siç po duken punët po përgatitet edhe kthimi i tij triumfal. Mjerë proletarët që do vijnë në pushtet me të ….

Montreal, 26 shkurt 2014