Erdogan – Dielli

ERDOGANI DHE “PALLATI MBRETËROR VEROR” ME TREQIND DHOMA:ZËMËRIM NË TURQI

July 11, 2021 by dgreca

Nga MONICCA RICCI SARGENTINI-PERKTHEU:EUGJEN MERLIKA/

Qarkullojnë për të parën herë fotografitë e selisë së “sulltanit”, ndërsa gruaja e tij kërkon racionimin e ushqimeve./

Plazhi privat është i bardhë, deti një ëndërr, vila që ngrihet pak më tej, për të thënë pak është luksoze: 300 dhoma mbi një truall prej 85 mijë metër katrore, në gjirin Okluk Cove në rrethin Marmaris, në bregun jugor të Turqisë, njëra ndër më të zgjedhurat e Vendit.

Mëndjemadhësia e Rexhep Tajip Erdoganit, të paperëndueshmit president turk, nuk ka të sosur. Mbas “pallatit të bardhë” në kryeqytetin Ankara, një kompleks me më shumë se njëmijë dhoma, arriti “pallati veror”, i ndërtuar në vëndin që mirëpriste selinë e pushimeve të ish presidentit Turgut Ozal. Një tjetër vënd banimi po ndërtohet në qytetin Ahlat, në rrethin Bitlis.

Gjithshka me harxhet e taksapaguesve, natyrisht, që në një periudhë të një krize ekonomike të fuqishme, tregojnë se nuk u pëlqen aspak madhështia presidenciale. Nëse mbahet parasysh se Zonja e Parë, Emine Erdogan, ka ftuar popullsinë të pakësojë racionet e ushqimit në piata për të shmangur shpërdorimet në një çast të vështirë për Vendin, mund të kuptohet lehtë se përpara një pallati të kushtuar 640 milion lira turke (rreth 62 milion euro), para të marra nga buxheti presidencial, të hapen polemika.

Rezidenca verore është përuruar më 2019, por fotografitë kanë qarkulluar vetëm tani, kur arkitekti turko-belg, Sefik Birkiye ideatori i mbivilës i ka publikuar në siton e tij web. Pamjet janë marrë pastaj nga gazeta e opozitës Sözcü dhe janë bërë pronësi e përgjithëshme. Veprimi i profesionistit sigurisht nuk i ka pëlqyer presidentit mbasi ka parë zëmërimin që është ngritur. Sidoqoftë Birkiye është shumë i vlerësuar nga Erdogani që e kishte zgjedhur për të projektuar Pallatin presidencial të Ankarasë.

Ngrenë krye edhe mjedisorët sepse zona i është nënështruar një shpyllëzimi masiv për të ndërtuar edhe pesë godina të përmasave të ndryshme që duhet të strehojnë personelin, veç një piste për helikopterë, kurse një hapësirë prej 10.966 metër katrorë është mbushur me rërë e çakull të veçantë duke u kthyer në një plazh vetanak.

Jeta nuk është e lehtë edhe për banorët e zonës të detyruar t’i nënështrohen rregullave të rrepta të sigurisë. Gjiri i Okluk Cove shpesh i ndalohet anijeve të peshkimit kur presidenti shkon në vilën e tij verore. Mbikqyrja shtohet kur vijnë për vizita kryetarë Shtetesh a qeverish të huaja, siç ka ndodhur për kryeministrin shqiptar Edi Rama dhe presidentin azer Ilhan Aliyev.

“Corriere della Sera”, 7 korrik 2021 Përktheu Eugjen Merlika

Miku të mos bëhet zot shtëpie

April 21, 2018 by dgreca

“Presioni i Erdogan per gylenistët”? …Kreu i Komunitetit Mysliman: Miku të mos bëhet zot shtëpie/

Kreu i Komunitetit Musliman shqiptar, Skënder Bruçaj, iu përgjigj me kujdes, por pa ekuivoke pyetjes që iu drejtua mbremë në emisionin “Java” në RTSH në lidhje me shmangien e tij nga protokolli gjatë një veprimtarie të Presidentit të Turqisë, Erdogan në vizitën e këtij të fundit në Tiranë.

Bruçaj theksoi marrëdhëniet miqësore si dhe mbështetjen e Turqisë ndaj komunitetit mysliman shqiptar, por duke iu referuar rastit konkret tha se është tradita shqiptare që mikun e vendos gjithmonë në krye të vendit, por kur ky, pavarësisht respektit, kërkon të jetë edhe zot shtëpie atëhere kjo bëhet e papranueshme. Pavaresisht se nuk përmendi emra, u duk qartë se referimi ishte për Presidentin e Turqisë.

Shqipëria dhe Kosova janë prej shumë muajsh nën presionin e Akarasë për të dorëzuar kundështarët gulenistë të Presidentit Erdogan që qeveria e tij i akuzon si terroristë. Eksportimi i këtij konflikti në Shqipëri është shfaqur edhe në përpjekjet apo gjestet e Ankarasë për të ndryshuar drejtimin e komunitetit mysliman në Shqipëri.

Bruçaj tha mbremë se krerët e komunitetit Musliman në Shqipëri nuk caktohen nga shteti, por zgjidhen sipas rregullaave të vetë Komunitetit.

Bruçaj shpreh mbështetjen në emër të komunitetit mysliman shqiptar për rakomandimin pozitiv nga Komisioni Europian.

“Komunitetit mysliman ka një rol thelbësor në themelimin e shtetit shqiptar, në përcjelljen e mesazheve universale të paqes, tolerancës dhe bashkëjetesës fetare. Ne jemi shumë të gëzuar për këtë rakomandim, i cili i shërben interesave të vendit dhe shtetit shqiptar të cilat komuniteti mysliman i konsideron prioritare”, tha ai.

Not on American Soil:Responding to the Beating of Americans by Erdogan’s Security Personnel

June 7, 2017 by dgreca

1-david

By David L. Phillips/ Members of President Tayyip Erdogan’s security detail beat up protesters in Washington, DC on May 16, 2017. Eleven people were injured and two hospitalized.The Sub-committee on Europe, Eurasia, and Emerging Threats of the House Foreign Affairs Committee held a hearing on May 25 to consider “Violence Outside the Turkish Ambassador’s Residence.” Chairman Dana Rohrabacher (R-CA) said at the hearing: “The attack by members of President Erdogan’s security detail on peaceful protesters earlier this month was offensive and showed a deep disrespect for the United States and the values we cherish. Those responsible should be punished as the law allows and I call on our own authorities to make sure such a situation is never again allowed to occur.”

Rohrabacher called Erdogan an “Islamo-fascist” who is an “enemy of the United States and an enemy of his own people.” According to Rohrabacher, “Political violence and suppression came to characterize Turkey at home and abroad.”

Congressman Ed Royce (R-CA), Chairman of the House Foreign Affairs Committee, introduced H. Res. 354 condemning Turkey’s actions. The Resolution indicted “Turkish officials blatantly suppressed the First Amendment rights of United States citizens, and multiple armed Turkish security officials beat, kicked, and choked unarmed demonstrators.”

Outrage was bipartisan. Foreign Affairs Committee Ranking Member Eliot Engel (D-NY), House Majority Leader Kevin McCarthy (R-CA), and Democratic Whip Steny Hoyer (D-MD) joined Royce in introducing H. Res. 354, and issued a joint statement: “Last week’s unprovoked attack on peaceful protesters by Turkish security forces on American soil must not go unanswered…those responsible must face justice.” Speaker Paul Ryan (R-WI) called the violence “indefensible.”

With strong support from Congressman Rohrabacher and others, the US House of Representatives overwhelmingly passed H. Res. 354 on June 6, condemning Turkey. It recommends that those who “directed, oversaw, or participated in efforts by Turkish security forces to illegally suppress peaceful protests on May 16, 2017, should be charged and prosecuted under United States law.”

Can we identify the perpetrators? The New York Times published a frame-by-frame analysis of the incident.

It reported, “Ten of the men who attacked the protesters appear to be part of the formal security detail. They are dressed in dark suits, and they wore an in-ear radio receiver, Turkish breast pins and identification cards. At least four of the men carried guns.”

Another man displayed an “identity card showing Turkey’s presidential seal, suggesting he is a member of Erdogan’s delegation.”

Six of the attackers “wore outfits resembling uniforms worn by Turkish guards. Two of these men were carrying guns.”

According to The New York Times, “Three men charged the protesters. One man knocked two women to the ground, and another man repeatedly punched Lucy Usoyan, a protester, as she lay on the ground.”

Video of the incident shows Erdogan arriving at the Turkish ambassador’s residence in his motorcade. Erdogan’s adviser leans into the window of the car and has a conversation with Erdogan. According to a witness, “The order came from Erdogan to his adviser to the head of the security detail — attack, attack.” During the brutalization, Erdogan steps out of his vehicle and dispassionately surveys the scene.

The United States should demand that Erdogan issue a public apology, as well as a written apology to each of the victims. Turkey should pay reparations to those attacked. The US State Department should request a waiver of immunity of Turkish security officials involved in the incident, enabling their extradition to the United States and prosecution.

If these steps are not taken, the US should take punitive measures.

The movements of Ambassador Serdar Kilic should be restricted to 100 feet of the Turkish ambassador’s residence. If Turkey does not cooperate with the investigation, Kilic should be evicted from the United States.

Investigators should identify and prosecute Turkish-Americans who participated in the melee, in addition to prosecuting members of Erdogan’s security detail.

A Congressional resolution should prohibit the sale of debt by the Turkish government to American banks. The resolution should also call on US banks holding Turkish debt to accelerate demands for repayment.

US agencies should find out where Erdogan keeps his money outside of Turkey and take steps to freeze his assets, pending civil suits by the victims.

The US should suspend the sale of small arms and other weapons to Turkey.

The Congress should expand assistance to civil society and independent media within Turkey.

The American people have a right to know the full details of what happened. The DC Metropolitan Police should publish the results of its investigation, and release intercepted communications of Turkish security involved in the assault.

I know Lucy and some of the other victims personally. While attacking protesters is routine in Turkey, impunity for Turkish security officers must not be tolerated in the United States. The incident is a repeat of what happened last year outside the Brookings Institution.

The victims of violence outside the Turkish ambassador’s residence welcome bipartisan support for H. Res. 354. Now they demand action and accountability.

David L. Phillips is Director of the Program on Peace-building and Rights at Columbia University’s Institute for the Study of Human Rights. He served as a Senior Adviser and Foreign Affairs Expert at the US Department of State. His recent book is An Uncertain Ally: Turkey Under Erdogan’s Dictatorship.

Turqia, Erdogan dhe analisti Buzhala

July 27, 2016 by dgreca

Opinion nga Suzana Tahiri/

Askush nuk e mendonte se një shaka në rrjetin social Facebook, e publicistit të njohur Berat Buzhala, do të shoqërohej me një kërcënim qeveritar e diplomatik, madje me një notë të ashpër të ambasadës turke në Prishtinë për burgosjen e gazetarit.

Kjo notë ngjalli zemërim në kancelaritë perëndimore, sidomos në Bruksel e Uashington dhe mori një përgjigje të merituar nga Ministri i Jashtëm i Kosovës Enver Hoxhaj.

Akoma më ashpër ajo u dënua nga komunitetet dhe organizatat e gazetarëve dhe institucionet ndërkombëtare të mbrojtjes së lirive dhe të drejtave njerëzore.

Megjithatë kjo ndodhi dhe më shumë se dëmtoi analistin Buzhala, ishte një argument më shumë që regjimi i sotëm i Ankarasë është autokratik, shtypës i të drejtave dhe lirive njerëzore, denigrues ndaj shtypit dhe medias së lirë, një rudiment i shoqërive të prapambetura.

Pikërisht nga kjo ndodhi dhe nga shumë të tjer,a shumë më të rënda, Turqia ka nevojë të ç’burgoset sepse një shtet demokratik, anëtar i NATO-s, do të kontribuonte më mirë në paqen dhe stabilitetin e rajonit, Europës dhe më gjerë.

Këtë më mirë se kushdo lypset ta kuptojë opozita turke, shtresat më të përparuara të shoqërisë turke, të cilat ndjejnë në kurriz peshëm e një parti që qeveris prej 14 vjetësh dhe të një njeriu që e bën kushtetutën jo në përputhje me standardet demokratike, por në funksion të pushtetit të tij absolut.

Asnjë diktaturë dhe asnjë sistem autokratik nuk ka mundur të jetojë gjatë, por zgjatja e kësaj status quo je rëndon mbi popullsinë 80 milionshe që gjendet brenda një izolomi të madh e të gjithmbarshëm.

“GRUSHT SHTETI” NË TURQI, NJË DOGANË E “ERËS ERDOGAN”

July 17, 2016 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ/

1.Grushti i Shtetit” në Turqi ishte i paralajmëruar edhe para tre vitesh, edhe para tre muajsh. Gazeta londineze “Guardian”, në korrik 2013, kur e rrëzuan nga pushteti presidentin egjyptian Mohamed Morsi, e paralajmëronte si sinjal për Turqinë e Erdoganit. Gazeta amerikane “Washington Times” e 7 prillit 2016 paralajmëronte se Erdogani do puç ushatarak në Turqi për të rritur pushtetin e tij.

Tashti, “lira” e politikës neo-otomane dhe e islamit modern, në të dy anët e saj ka “grushte shteti”: me 15 korrik ia nisi ushtria e shtetit militar turk e me 16 korrik ia nisi Erdogani,“militari demokrat”, ky lider i shekullit për Turqinë euro-aziatike.

I pari Grusht Shteti ishte antidemokratik kunder Erdoganit, ndërsa i dyti Grusht Shteti po bahet i tillë – antidemokratik nga vet Erdogani.

E, këto dy grushtshtete në Turqi janë veçse “bubullima” që kanë me sjellë tevona “rrufenë” e një tjetër grusht shteti në Turqi, si para nji gjysëm shekulli – më 1960 apo rreth nji çerek shekulli ma herët – më 1997. Ndoshta, do të jetë ndryshe nga këta të dy. Ndoshta këto “dy grushte shteti” në një ditë apo në dy ditë kohë, janë “telenovela” më e re turke… Edhe në televizione na u duk e tillë.

Në këto dy grushte-shteti pati e ka “teori konspiracioni” gjithafërësh e kryesisht të stilit (neo)otoman.

Në këto dy grushte-shteti pati e ka dukuri paranoike që nga vet Erdogani kur akuzoi imamin 75 vjeçar Fetullah Gylen, mikun e kahershëm e rivalin e vonshëm, i cili prej 15 vitesh jeton në Amerikë, të cilit i janë lëshue tre mandat-arreste në Turqi dhe e kanë fut në listën e terroristëve në Turqi, etj.,

Ky dijetar e lider i Lëvizjes “Gylen” me shtrirje mbështetëse në turqi, Azinë Qendrore e disa vende të botës, i një lëvizjeje që flet për Islam të Moderuar, i një lëvizje e pranueshme për Perëndimin, deklaroi se nuk ka dorë në Grushtin e Shtetit në Turqi, se Qeveria nuk duhet të ndryshohet me forcë, po përmes nji proçesi demokratik, etj.

Në këto dy grushte-shteti pati e ka shfaqje të viktimizimit prej grushtit të shtetit si nga Erdogani dhe nga të tjerët, bashkëpunëtorë kabineti e mbështetës rrugëtimi historik-politik-fetar të tij.

Grushtet e Shtetit në Egjypt më 2011 dhe më 2013 ishin e mbeten paralajmërim për ish-kryeministrin e presidentin Erdogan, sepse ky donte e me sa po duket ende don t’i shembëllej Hosni Mubarakut, presidentit egjyptian të para 2011-tës, për nga kohëzgjatja në pushtet, në sjelljet ndaj opozitës turke, etj. Në shumçka, po don të jetë edhe si Muhamet Morsi në karierën e tij politike drejt fronit të presidentit të shtetit turk, etj. Edhe këta dy ish-presidentë egjyptianë kishin nevojë e interesa për Erdoganin. Vet presidenti i 5-të i Egjyptit, Mohamed Morsi, në vjeshtën 2012, në Kongresin e partisë së tij “Partia për Drejtësi e Liri”, e propogandoi partinë e Erdoganit, Partinë për Drejtësi e Zhvillim, si “model për demokratizimin e Botës Arabe”.

Në këta shembuj e lidhje ka udhë e gufime dhe grusht-shteti zinxhir në Turqinë e 2016-tës.

Erdogan dhe partia e tij, Partia për Drejtësi dhe Zhvillim, në verën e vitit 2013, kur protestuesit antiqeveritarë që dolën në Parkun Gezi në Sheshin Taksim të Stambollit, i quajtën në metaforë si “Grusht Shteti”. Kjo iu shkoi për shtrat e shtat politik, por nji ditë do t’u shkonte dhe në prag, tek dera e Presidencës së tij, si në natën e 15 korrikut 2016.

Erdogan, si rrallë kush, e dinte fort mirë ato çka thoshte Hatam Ete, nga Instituti SETA, institut i afërt me partinë e tij (Partia për Drejtësi e Zhvillim): “Ajo për të cilën kishte pasur përpjekje në Turqi, pati sukses në Egjypt”. E, kjo thanie, u botue në disa media të botës, nga Atlantiku në Paqësor.

A thue, për Erdoganin, do të jetë i rastësishësh ky fakt i njëjtë në të dy rastet?!

Kur ndodhi “Grushti i Shtetit” ndaj presidentit Mohamed Morsi në Kajro e Aleksandri kryeministri turk, Erdogani, ndodhej me pushime verore larg kryeqytetit Ankara dhe u kthye me emergjencë nga brigjet e Egjeut duke organizuar një mbledhje të shpejtë me ministrant kryesorë të kabinetit të tij dhe e cilësoi këtë Grusht Shteti si “vrasje të demokracisë e të ardhmërisë”, po nuk i ceku aspak të metat e qeverisjes së Morsit.

E, prapë, pas tre vitesh, kur i ndodhi Grusht Shteti në Turqi, në Ankara e Stamboll, presidenti Erdogan gjendej me pushime, larg kryeqytetit të vendit?!

Presidenti turk, Rexhep Erdogan, për fitoren ndaj Grushtit të Shtetit të 15 korrikut 2016 duhet t’i jetë mirënjohës popullit turk, mbështetësve të tij. Këtë e thotë dhe vet Erdogani në thirrjen e tij në orët e para dhe në disa deklarata të orëve të fundit.

Ajo çka nuk e thotë Erdogani me zë e figurë, ajo çka nuk e deklaron në Ankara e në mediat e botës është fakti që Erdogani duhet t’i jetë mirënjohës dhe Euro-Atlantikës, SHBA-ve, NATO-s e BE-së.

Këto ngjarjet e ditëve të fundit në Turqi treguan dhe një herë tjetër se Turqia është një vend europian ma shumë se aziatik, se Europa e bashkuar e don të tillë. Edhe Amerika e don të tillë Turqinë: Euro-Atlantike.

Përndryshe, sido që të ishte skena apo skenari, Turqia do të ishte në valët e Grushtit të Shtetit të përgjakshëm apo të një lufte civile sin ë disa vende aziatike e afrikane. E, ndoshta, pse jo, dhe Erdogani i Turqisë do ta kishte pësuar si Gadafi i Libisë apo fqinji i tij, Sadami i Irakut.

Sidoqoftë, Erdogani, që pa mëdyshje është mik i mirë i shqiptarëve, një nga tribunalët e Pavarësisë së Kosovës, etj., po shohim kah sillet në dekadat e fundit si një Ertuğrul neo-otoman i Turqisë së sotme moderne, që e ka ba Turqinë fuqi rajonale dhe popullin turk e ka kthye për veti në shumësi, pasi ky po eksporton nji lloj islamizmi demokratik populist në Lindjen e Mesme, po dhe në Gadishullin e Ballkanit, në Kosovë, Maqedoni, Bosnje-Hercegovinë, etj.

Erdogani i fillim shek. XXI po i ikën dhe Ataturkut të fillim shek. XX, pasi Erdogani e ka gdhend emrin e vet piedestalor në Turqi e po kërkon të ketë emrin e vet dhe në historinë euroaziatike e botërore.

Erdogani po kërkon një “erë të re”, përndryshe: ”Era Erdogan”.

Këto dy grushtshteti janë “doganë” për Erdoganin, ku ai aq sa mund të marrin “liçensë” për “Erën Erdogan”, po sa kaq mund të marrin dhe “leçitje” për “Erën Erdogan”. Ai, Erdogani, si po vjen i madh, mund të ikin dhe i vogël.

Këto “dy grusht shteti” të ditëve të fundit në Turqi janë fati e fataliteti i Erdoganit, i cili ëndrron disi të kaluaren otomane. Njëherash, janë dhe fati apo fataliteti i Turqisë së sotme që po ecën drejt të ardhmes moderne, euro-atlantike, edhe me identitetin e vet nacional historik otoman (sulltanor), Ataturk e Erdogan.

Turqia e sotme euro-atlantike nuk duhet t’iu ngjajë fqinjëve të vet të sotëm: as Irakut, as Sirisë.

Tiranë, 17 korrik 2016