Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Shpifjet për shqiptarët dhe e vërteta morale serbe

by

Nga Fahri Xharra/
A jemi shqiptarët zot të vetvetes , apo duhet të qëndrojmë gjithmonë kokë ulur ndaj një kombi tjetër,të cilit ia kemi parë përherë “sherrin “? Propaganda e tyre ka qenë aq e fuqishme sa që i ka mbushur mendjen të gjithëve që iu janë drejtuar.Shpifjet e tyre nga më të ndryshmet , të cilat e kishin qëllimin e qartë : Ky popull nuk është shtetbëres!Me keqardhje duhet të pranojmë se në disa moment kyçe për fatin tonë jemi treguar shumë të dobët.
Dikur , dhe vazhdimisht “Vladan Gjorgjeviqit ndoshta i është dukur vetja si Circja homerike, që, me një prekje të shkopit të tij, t’i shndërrojë shqiptarët në derra, që zhgrryhen në flligshti plehu e gjaku, t’i shohë të zhytur në sëmundjet më të rënda të tokës dhe të mbërthyer nga zjarrmia e vrasjes, vetëvrasjes dhe epsheve kanibaleske. Të harruar nga zoti e robi, këto krijesa të përçudnuara, sipas tij, na vikan drejtpërdrejt nga prehistoria njerëzore, deri para do kohësh, madje i kishin parë tek mbaheshin me bishtin e tyre nëpër pemë. Egërsirat, doemos, nuk mund të kishin gjuhë, as histori, as figura historike. Artin dhe ndjenjat njerëzore nuk i njihnin. As lirikën, as epikën.Të ndarë më dysh atje ku ndaheshin së lashti ilirët dhe epirotët, gegët dhe toskët kishin shkuar aq larg në ndarje sa ngordhnin nga dëshira për të vrarë e zhdukur njëri- tjetrin. “ Sa kemi “ luftuar “ kundër kësaj , e cila ka folur në të gjitha gjuhët e Europës për ne ?
Ata mundoheshin që duke ua vjedhur e përçudnuar të kaluarën, shpresohej që shqiptarëve tu errësohej dhe e ardhmja . Deri diku kishin sukses.
Europës në çastet kritike për i shkonte ky mesazh:” Pra, meqë dashkeni t’i vini re, edhe unë po e pranoj se ka shqiptarë dhe po ua tregoj ashtu siç nuk i dini. Shqiptarë, thjesht si njerëz, si individë anarkistë me nam, por edhe si shtëpi të shpërndara larg njëra –tjetrës një të shtënë pushke, si katunde të ndara, qoftë edhe si fise fundja, por aspak më tepër. Kurrsesi si vend, si popull a qoftë larg si shtet. Kurrën e kurrës. Shteti i tyre i mëvetësishëm kurrë s’paskësh qenë dëshirë e këtyre njerëzve. As ëndërr, as zhgjëndërr. As në historinë e largët, as në të sotmen “
Shqiptarët, sipas tij, nuk kanë kurrfarë ndërgjegje kombëtare; ata nuk përfaqësojnë komb ngase nuk i posedojnë cilësitë e një kombi. Pastaj ai bën tentim që edhe “shkencërisht” të bëjë njëfarë ndarje antropologjike në mes të shqiptarëve të veriut dhe të jugut. Për të parët thotë se janë brakicefalë (kokëshkurtër), kurse ata të dytët qenkan doliqefalë (kokëgjatë). Sa i përket gjuhës, ai vetë bën pyetje: Vallë kanë shqiptarët gjuhë kombëtare të veçantë (ndoshta vallë, mendon se mund ta kenë të huazuar-kush e di?!)? Gjorgjeviq thotë se në shqipen ka pesë dialekte të ndryshme që dallohen ndërmjet tyre! Prej tyre dy janë kryesorë dhe më të përhapur: gegërishtja në veri dhe toskërishtja në jug. Që të dy këto dialekte nuk paskan lidhje njëri-tjetrin. Nëse ai i jugut shkon në veri duhet të ketë përkthyes se nuk e kupton atë të veriut. Pastaj, shkon akoma më tutje, ku thotë: “Shqipja e sodëshme asht nji lamsh gjuhësh të përzieme nga ma të ndryshmet. Kjo çorbë gjuhnash mund të krahasohet ndofta ma tepër me jevgenishten” (një urrejtje patologjike e paskrupullt!). Për alfabetin shqip thotë se shqiptarët kanë marrë një alfabet të huaj që të mund të shkruajnë. Këtë ata e kanë bërë më 1908 në Kongresin e Manastirit. – sa rëndë e sa të pafytyrë ! Por nuk kishim , besa edhe sot nuk kemi kundërzëra të fortë që buçasin dhe e tundin të vërtetën tonë deri në qiell .
Por nga ana malazeze mund të gjejshë të vërtetën moralo -etike të serbëve; kurse ne nuk e dinim , edhe nëse po ,nuk e thoshim se pse nuk guxonim .
Ličimo li više na očeve ili na Turke ponavljao je, pitajući se, Džadžić . A ngjajmë në etrit tonë a po më shumë në turqit ? pyeste Xhaxhiqi

“Serbët janë të zhveshur nga tradita etike dhe morale , dhe janë të ngarkuar me hipotekën dhe kompleksin e natës së parë të martesës (Ius Primus Nocti) -shkruan Borislav Cimeša: Neki običaji kod Srba – ANTINOMIJE ETOSA I INTERESA ( Disa zakone të serbëve- Antinomia e Etosit dhe e Interesit )
Trashëgimtarët e rajes turke , gjithmonë i jepnin kalit ujë dhe i lanin opingat përderisa turku ëmbëlsohej me grate e tyre. Pr kjo dhënje uji kalit dhe larje e opingave përcillej përherë me vuajtjen e mëshehjës së dëshmisë dhe ruajtjen me ngulm të shpresës që e vërteta nuk del në shesh. Turqit e kishin çpikur patentin e paqës me ta “uzmi Srbinu ženu “ merrja gruan serbit !

Jovan Cviqi që shkruante aq keq për ne e dinte të vërteten e moralit serb dhe shkruante se konkubinati i grave serbe me turqit ishte i zakonshëm. Konkubinati , incesti dhe “haramllaku”janë
zakonet themelore të tfaditës serbe , të cilat në çdo kohë pëcilleshin me hipokrizi morale dhe me kozmetikë. ,(Etnolog, geograf i antropolog Jovan Cvijić pisao je, zato, da konkubinat srpskih žena i Turaka nije zazoran. Konkubinat, incest i haremluk postali su temeljni običaji srpske tradicije ispunjene moralnom hipokrizijom i kozmetikom.)
Petar Xhaxhiqi në librin e tij “Homo Balkanikusu – Homo Heroikusu” , i përshkruan në detaje këtë moralitet serb.

Edhe diçka” “ për incestin dhe natyrën “etike “ dhe karakterin serb , e ka ber të pavdekshëm edhe gazeta “politika “ e Beogradit , duke e komentuar ““Snahočestvo”-n ( nga sllavishtja : snaha -nusja , gruaja e vëllaut apo e djalit ) e cila e përshkruan zakonin e mrredhënjeve intime të vjehrrit me nusen e të birit. Martesat e këtij shembulli janë kryer me nus e të pjekur në moshë dhe çunin e papjekur . (Politika, broj 28752, god. hc, 26. 10. 1993. str22 )
Nuk është e thjeshtë, “Snohacestvon” e tregon shembulli në vijim , kënga që ende këndohet ndër serbët :
„Brate moj O vellu im
moje žene sin djali i gruas sime
trči, reci ocu shko e tregoi babës
da mu ide sin.“ se i erdhi djali
E kuptuat ?
Këngën e ka kënduar djali më i ri, i cili është vëlla prej babe i vllahut të tij me të madh duke ja përsëritur këto vargje që i kishte thënë vëllau i madh, kur ai po kthehej nga ushtria, gjatë të cilës kohë baba i tij kish jetuar me të renë e vet n]ë marrëdhënie martesore të njëlloj konkubinati . Kështu vëllai më i ri (përsëritësi i këngës së vëllait)për vëllaun e madh (që po kthehej nga ushtria) ishte edhe djali i gruas së tij.
O shqiptar ku je ?
Gjakovë, 26.08.15

Edhe do fjalë për Hysamedin Ferajn

by

Nga Fahri Xharra/
Shkas; KUSH DHE PSE PO E NXJERR SOT SKËNDERBEUN NË MEJDAN? (Prof.Dr.Hysamedin Feraj)
Një lexues shkruan: “ Analize me negative se kjo e H.Ferajt nuk kam hasur keto kohet e fundit.Nuk po kam shum kohe qe “bithperpjetesit” Hysamedin,tja nxjerri laknat ne shesh,duke u bazuar vetem tek shkrimet e Rilindasve tane te te gjitha feve. Aferim bre “Abdullah” Feraj. “ Kurse një analist, bashkëmëndimtar i “ klanit “ të Abdi Baletës & Co , qahet dhe vajton” Vepra e Dr. Ferajt është, pa asnjë dyshim, një ndër kontributet më esenciale që është shkruar ndonjëherë në këtë lëmi në gjuhën shqipe. Ndër botimet e ngjashme shqiptare, Skica i kapërcen me pashë të gjitha veprat e botuara më parë dhe, të paktën deri sot, të gjitha që janë botuar pas saj, dhe me keqardhje thotë… “Shpresoj që heshtja e padrejtë dhe e padenjë që e ka mbështjellur këtë vepër dhe autorin e saj, Dr. Hysamedin Feraj ka të bëjë me botimin rishtazi të veprës; por druaj që ajo varet nga fakti se shumë vetë mund të jenë ndjerë të provokuar nga ajo, nga naiviteti, keqkuptimi ose ngase e kanë mizën nën kapele.” Mëtimi i tij vajtues.!
Ç`deshi bashkëmendimtari i Ferajt “Kur çuni i përrallës bërtet që “mbreti qenka lakuriq”, të tjerët reagojnë dhe mbreti ikën.” ; demek Hysamadini na e “zhveshi” Skënderbeun , populli “ reagoi” dhe Skënderbeu “ iku “ . Jo . ore nuk zhveshët Skënderbeut ; atij iu shtuan parzmoret elektronike më të sofistikuara të cilat do ta mbrojnë deri në pafundësi .
“Me kriteret e sotme kombëtare, Skënderbeu, Duhani dhe Henriku i VIII do ta kishin të vështirë ta nxjerrin pasaportën, pasi secili prej tyre ose ish i martuar me tjetër kombësi, ose e kish të paktën njërin prind të huaj.” e thoshin nëpër xhami ( si mundet një hoxhë që tërë jetën e tij , as nga prindët e as nga shkollimi arabo-turk , nuk ka “mësuar” kurrë për Skënderbeun) , në ndërkohë e mësoja se ata e lexonin
Hysamedin Ferajn, dhe ishin të porositur që të bërtasin sa më shumë e me zë sa më të lartë ,në mënyrë që të binden edhe porositësit , se fjala e tyre e “mori dhenë “.
Feraj , shoku i pendës i Abdi Baletës ,( mu si farkëtari e rrahin të njejtën çdo ditë ): “ Skënderbeu ka vrarë masivisht shqiptarët që ishin kthyer në fenë islame. Prandaj Skënderbeu mund të përdoret për të bërë thirrje që të masakrohen masivisht pakicat fetare siç masakroi Skënderbeut fshatarët mysliman të rrethit të Krujës.” Pyetja vetën se nga po na “frymëzohen” këta gjakshprishurit , që me këtë fjali na i mbushnin të gjitha “raftet dhe fiokat “ informative.? Unë , jo: sepse e njihja”këshilltarin “ e Albin Kurtit, Hysamedinin. Për atë Albini nuk e fliste asnjë fjalë kur në parlamentin e Kosovës i ulej afër “shamiverdha”.
Hysamedini frikohej se mos vallë edhe ne si : “Skënderbeu e ka ndërruar fenë disa herë dhe mund të bëhet thirrje ta ndërrojmë fenë përditë ‘si Skënderbeu!’ .
Hysamedini i kishte “premtuar” Erbakanit në Stamboll ( kur ishin së me Abdi Baletajn ) se: “Prandaj debati i sotëm për Skënderbeun nuk ka asnjë lidhje me vlerësimin ose përshkrimin e Skënderbeut real, por me vlerësimin e përdoruesve të sotëm të Skënderbeut. Debati për Skënderbeun nuk ka lidhje me Skënderbeun por me dy politika që u propozohen sot shqiptarëve: njëra, shqiptarocentrike, tjetra, katolikocentrike, që vë në qendër fenë katolike ndërsa kombin shqiptar e sheh në shërbim të katolicizmit botëror.“ Hajde Eruakan hajde,po i pasur paske qenë !
Thjesht Hysamedini nuk dëshiron që shqiptarët da duan vetën “që vë në qendër shqiptarët dhe gjithçka tjetër e sheh në shërbim të kombit shqiptar’ . Mu si në kohen e Sulltan Hamitit , kur ai e urrente shërbimin e shqiptarëve për vetveten por i donte shqiptarët si elementin më besnik në perandorinë e tij islamike ( për 32 vjet , aq sa ishte si pejgamer )
Hysamedinajve iu pengon “Ndjenjat kombëtare të shqiptarëve “ nga frika se “preken si mjet për t’i shty të kthehen në katolik.” Dm.th. nëse je shqiptar duhesh patjetër të jesh turk.
Hej , hej , po ku po i gjeni këto “Mirëpo dihet se Skënderbeu dhe Dukagjinit nuk kanë shkuar aq mirë – se p.sh. Skënderbeu iu nënshtrua Vatikanit pa marrë parasysh rrjedhojat për vendin dhe popullin e vet, ndërsa Dukagjinasit menduan për vendin e popullin shqiptar pavarësisht ambicieve të Vatikanit, Skënderbeu kish miqësi familjare e politike me serbët, ndërsa Dukagjinasit jo etj., – aq sa Vatikani gati i shkishëroi pse kundërshtonin politikën shkatërrimtare të Skënderbeut. Pra, dukagjinasit nuk i ka dashtë shumë Vatikani dhe i ka dashtë populli; Skënderbeun nuk e ka dashtë aq shumë populli por e ka dashtë Vatikani. Rryma e sotme katolike do të harroj Dukagjinasit dhe të glorifikoj Skënderbeun krejt pavarësisht ndjenjave të popullsisë katolike shqiptare. “ as “Historia e Skënderbeut” e shkruar nga serbet nuk e thotë këtë.
“Pas leximit të “Skicë e mendimit politik shqiptar”, ky respekt më është forcuar edhe më. E them me plot gojën që “Skicë e mendimit politik shqiptar” është njëra ndër punimet më sfiduese dhe më interesante që është shkruar ndonjëherë në lëmin e politologjisë shqiptare. “ – shkruan një analist gjakovar i prekur nga klani i Abdi Baletës”
Kritiku i shkrimit thotë : Te lexuesi shqiptar, i shkolluar në frymën e konvenancave të imponuara a të vetzgjedhura historike, efekti i parë që e krijon “Skica e mendimit politik shqiptar” është stepja, çmëria. Apo ç’të thuhet për këto citate: “Shembulli që e qartëson me kthjelltësinë më të madhe këtë kuptim të termit serbofil është Isa Boletini….. Isa Boletini është rasti më i dokumentuar i zbatimit të programeve politike serbe e malazeze ndaj shqiptarëve si vegël e lojtar i lojës politike të qeverive serbe e malazeze ndaj shqiptarëve…. (fusnota, fq. 124). Ose: “Skëndërbeu, Pjetër Bogdani etj., u ndodhën jo thjeshtë krahas Perëndimit, por krahas sllavëve, krahas serbëve e rusëve, krahas armiqve kryesorë sipas konceptit nacionalist shqiptar, në luftë kundër Perandorisë osmane” (fusnota, fq. 83). Ose, ca më mirë: “….. Skënderbeu….., nuk ishte luftëtar i vërtetë për liri kundër të gjithë pushtuesve, por përkundrazi, ishte i prirë për bashkëpunim me pushtuesit më të rrezikshëm, pushtuesit sllavë, kundër një pushtuesi tjetër, pushtuesit osman….” (fusnota, fq. 84). “
Historinë e idesë politike shqiptare autori e sheh të ndarë në dy vija, në vijën e urtë që e pranon të keqen e largët, si dhe në vijën që, për shkaqe të nduarduarshme, e lufton atë, duke e disfavorizuar në planin afatgjatë orvatjen e kombit shqiptar për mbijetim. Feraj ndalet p.sh. gjerë e gjatë te periudha e pushtimit turk, që ai e sheh si fenomen tejet domethënës për fatin historik të kombit shqiptar. Për të, pushtimi turk qe e keqja e vogël, momenti që e ndaloi triumfin e plotë e të papenguar të së keqes së madhe dhe shkombëtarizimin e shqiptarëve nga mbretëritë e forta serbe e greke. Rrjedhimisht dhe logjikisht, shpëtimtare e Shqipërisë nuk qe “vija skëndërbegase” për luftë kundër Perandorisë Osmane po përkundrazi, vija që e infiltroi perandorinë, duke ia stopuar tkurrjen territoriale etnitetit të ndrydhur shqiptar.
Sa të “mençur “ që jemi , kur jemi me trup në shqiptari e me kokë në tradhti. Mjerë ne.
Fahri Xharra. 25.08.15
Gjakovë

Fiset malazeze – gënjeshtër e madhe serbe!

by

Nga Fahri Xharra/
Fatkeqësisht në vitin 2009 kishte vdekur akademiku i SANU-s Sima Çirkoviq ( Ćirković) , historiani i cili në historiografinë serbe kishte arritur caqet më të larta. Kolegët e tij , si dhe shumë shkencëtar të pranuar e vlerësojnë punën e tij. Bizantologu Ljubomir Maksimović ( gjithashtu akademik në SANU) , duke folur për Çirkoviqin , njohësin e madh të historisë mesjetare (Dubrovniku, Hilandari, Budapeshta ) . ka thënë: …”eruditi me metoda precize shkencore , i njohur për kriticizmin në hulumtimet e tija të bazuara në burime arkivore “ (http://www.politika.rs/rubrike/Kultura/Istorichar-sa-vizijom.lt.html)
Pra-Historiani më i madh serb Sima Çirkoviq e rrëzon për dhe të gjitha përrallat e rreme serbe të KOSH-it dhe ASHAS (Najveći srpski istoričar Sima Ćirković ruši lažibajke SPC i SANU )
Jo vetëm për historiografinë malazeze ( por edhe për atë shqiptare) , posaçërisht ajo mesjetare janë të rëndësishme hulumtimet e Çirkoviqit sepse në shumë prej tyre i thyen mashtrimet serbe për gjëja se prejardhjen serbe të malazezve , por edhe të tjerëve ( Arbanashët e Oliver C.Schmittit fxh)
Ka shumë teori që qarkullojnë ne mediumet serbo-malaziase për origjinen e Balshajve (Balšići ); thuhet e shkruhet se janë me origjinë Vllahe , franceze dhe shqiptare. Një gjë është e sigurtë se Balshajt , absolutisht nuk kanë prejardhje sllave – pajtohet Çirkoviqi .; kurse Çernojeviqët janë një fis që janë ngritur në hierarkinë e kohës ,por jo si sllavë
Në librin e Çirkoviqit “Srbi u srednjem veku “ ka shumë shembuj që fiset e mëdha si Balshiqët pastaj Kallugjeroviqët -Çernojeviqët, Mazarekët, Spanët tregojnë që ngritja në hierarkinë e kohës ishte e hapur, dhe se të përmendurit ishin me origjinë shqiptare. (Dakle, istoričar Ćirković dinastije Balšića i Crnojeviće ne računa ni u Srbe ni u Slovene,a što se Balšića tiče postoje dokazi da bi oni mogli biti i francuskog porijekla. Zvaničnasrpska istoriografija – koja postoji da bi pomogla projekat Velike Srbije – Balšiće iCrnojeviće )
Nëse e krahasojmë të vërtetën me gjendjen e sotme për vetëdijen pravosllave të Serbëve dhe të Malazezëve të cilën mashtrohen dhe e ngjisin krenarinë e shpifur nga“ ati i kombit “ Qosiqi (“otac nacije” DobricaĆosić) është krejt ndryshe ; por “ati i kombit serb “ për shqiptarët thot : “ Mbeturinat shoqërore , politike dhe morale të të Ballkanit fisnor dhe barbar , lidhen me Amerikën dhe Europën dhe të bashkuar luftojnë kundër popullit më të civilizuar, popullit më demokratik dhe me me origjinë nga Ballkani – popullit serb” (Dobrica Ćosić, “Vreme zmija” 2000 ). Ndësa Novak Axhiq thot” Duhet të ceket se në shumicën e fiseve të tipit të parë janë faktet e prejardhjes se përbashkët shqiptare të tyre ,por ka edhe fakte dhe shënime që e vërtetojnë origjinet shqiptare të atyre fiseve. Nga fiset malësore janë Kuç dhe Biberajt , pastaj Vasojeviqët dhe Bjelopavliqët “(montenegrina.net/nauka/istorija/crna-gora).
Axhiqi thot që : se shqiptarët janë komponentë kryesore e fiseve të përmendura; duke mos harruar se në Serbi dhe në Malin e Zi sot janë së paku gjysmë milioni trashëgimtarë të Vasojeviqëve, Kuçëve , Biberjave dhe Palabardhëve ( Bjelopavliqëve)
Deshta ta mbylli këtë shkrim të shkurtër me thenjet e mitropoliti Amfilohije i cili pa fije fytyre e zmadhon kombin e shpifur serb. Miroslav Ćosović , shkruan: “ Populli , që e do fjalën e ngroht të Zotit është i dhunuar nga maltretimet verbale, dhe është i obliguar të dëgjojë këtë mitomani të marrë ;( Narod željan Boga prinuñen je da trpi ovakvo verbalno maltretiranje, prinuñen je davjeruje u ovu ludu mitomaniju. )
Amfilohije paska thënë (Selo Kujava, 2. maj 2009 Ne mes qyteteve Nikshiq dhe Danilovgrad).:
“Ishte dikur Kujava , motra e Stefan Nemanes e cila kishte mbërritur këtu dhe në shumë vende tjera të Palabardhëve ( Bjelopavliqëve ) për të predikuar për rrënjën e shenjt të Nemanasve (Nemaniqëve )
( “Sačuvano jedo danas živo predanje da je Kujava bila sestra Stefana Nemanje svetoga Simeona Mirotočivog, koja je ovdje dospjela, a i mnoga mjesta u Bjelopavlićima su posvjedočena predanjem i vezana za svetorodnu lozu Nemanjića. Došla je ovdje i tu je živjela i ostavila naziv ovog mjesta i stećak koji je ovdje u blizini, a koji je po predanju mjesto gdje su sahranjeni njeni ostaci.”)
O Zot na jep kohë dhe mend që t`i përgënjeshtrojmë rrenat historiografike serbe !

24.08.15. Gjakovë

Atdheu është atdhe, bile atëherë kur të vret

by

“Të mos u shkasë zemra kundër Shqipërisë as kur do të vuajnë pa faj. Atdheu është atdhe, bile atëherë kur të vret. Këtu kanë lindur, këtu të rrojnë me mish e shpirt, qoftë edhe me dhembje. Fëmijët i porosit ta duan vendin dhe gjuhën tonë gjer në vuajtje.” shkruante Mitrush Kuteli para vdekjes….
Kur na shkarkuan nga kamioni atje, isha me ca rroba të vjetra e si mos më keq nga pluhuri i asaj rruge të gjatë. Në kokë, për t’u mbrojtur nga dielli, kisha lidhur një shami me nyje në të katër cepat, siç e lidhin armaxhinjtë.Një polic erdhi e më pyeti:-Sa shkollë ke ti?-Hiç. Katër klasë të fillores kam – i thashë. -Mirë. Shko këtej, ti.
Për fatin tim të mirë e besoi se, siç isha katandisur unë, do ta besonte dhe po t’i kisha thënë: s’kam bërë shkollë…Kur më liruan, ndërsa po më hipnin në kamion, për të na sjellë në Tiranë, u ndodh përsëri ai polic. Më pa me ca sy katili e duke shtrënguar dhëmbët, më foli gjithë inat: “Ë ë ë ë!…Ti qen paske pasur shkollë të madhe, ti!” Ndërsa kunati i Mitrushit, i burgosur në moshë të re dhe ai në kampin e Maliqit, më ka treguar: Kur e sollën Mitrushin, e mbyllën në një kotec derri. Ai kamp ishte lemeri. Në mëngjes vetëm një si çaj. Bukë si baltë vetëm një herë në ditë, më drekë. Në punë na detyronin të shkonim duke rendur. Rendnim zbathur nëpër baltrat, se këpucët na u prishën brenda sy-tre ditëve. Punonim në kanale me ujra përmbi gjunjë e gjer në mes. Poshtë na pinin ushujzat, sipër na grinin mushkonjat. Dizanteria bënte kërdinë. Kur ktheheshim nga puna, në mbrëmje, ecnim me këmbë e duar si bagtia, sepse nuk qëndronim dot më këmbë nga lodhja e nga dizanteria. … Gjendjen e tij të rëndë e të pashpresë në burg e në atë kamp na e jep të gjallë Mitrushi në krijimet e veta të cilat kam fatin e madh t’i kem të shkruara nga dora e tij. “ Atdheu nuk vret , se ai është atdhe ; ( por vrasin të pabesët , tradhtarët , pushtetarët pa atdhe,; vrasin matrapazët , vret lakmia ,mos dija ,injoranca, tradhtia. Atdheu nuk vret ! fxh )
“Të mos u shqasë zemra kundër Shqipërisë as kur do të vuajnë pa faj. Atdheu është atdhe. Këtu kemi lindur, këtu do të rrojnë me mish e shpirt, qoftë edhe me dhembje.”
“Në gjithë skajet e vendit të lumur, Anembanë kumbonte një e folme E vetëme: ilirishtja e strallët-Vigmë barinjsh dhe kushtrim luftëtarësh,Farkuar në kudhra mijëvjeçarësh.”“…Gjuhë e fortë, vlugmadhe e ëmbël,E mbrujtur para se të ishin mbrujtur Tufët e hyjnive të lashtësive…” ( Atdheu nuk vret , vrasin mohuesit , shpërdoruesit , vrasin , vrasin ..të porositurit nga dreqi i mallkuar fxh)
Mitrushi nuk e mban dot rënkimin që i del nga shpirti:“Hej, histori! Ti, histori e lashtë E botës ilire së perënduar, Përse më bren e bluan kaq dhimbshëm
Me ankthin e frikshëm të humbjes edhe të asaj cope tokë të mbetur nga Iliria e Madhe këtu, buzë Adrias e Jonit, Mitrushi e mbyll poemën me kushtrimin: “Mbani, burra, Me dorë të fortë flamurin e Arbërit
Të skuqur me gjak ndër luftra të rrepta.!” (E dëgjojnë vallë bijt’ e sotëm të Arbërit thirrjen e Mitrushit? (Atdheu nuk vret , vret papërgjegjësia , vret tradhtia ! fxh )
“E kam atdhe! Që gjysh stërgjysh, që brez pas brez,
që gjithmonë. Po vendin tim e dua, lirinë e dua,
e s’dua zot mbi mua.” ( E kuptuat ju të birt` e Azisë osmane , ju t`ardhurit nga Kashkai ! fxh)
“Mendjen e kam te turbullt nga pagjumësia, nga ëndrrat e këqija. Sikur me ndiqnin, qe te me varnin. Ikja me vrap, hyja ne gropa e puse, dilja prape. Ata me ndiqnin. Ment me kapnin. Ikja përsëri. Ne nje çast u gjende edhe ti pranë meje. Dhe iknim. Pastaj u ndamë. Fundja u gjenda i ndjekur nga njerëzit tanë. Prape gropa, puse, gremina. Sikur isha ne Berat, nen Kala. Ne një sterre te Kalasë, pranë Kishës. Me tej ne Fier. Kisha shpëtuar nga ndjekjet dhe kërkoja ndonjë shtëpi për t’u fshehur. Isha i zbathur, i zhveshur. Dikush me thirri: “Qëndro, Dhimitri! Te zumë”. Me rrethuan, me zunë dhe po me shpinin te me vrisnin. Unë qeshja. Kisha qejf te me vrisnin… Dhe ja, u gjenda ne burg. .- ( shfryenta ankthin dhe tmerrin nga njerëzit e atdheut (fxh)
Porosi e fundit e Mitrush Kutelit : Te mos u shqasë zemra kundër Shqipërisë as kur do te vuajnë pa faj. Atdheu është atdhe, bile edhe atëherë kur te vret. ( Por atdheu nuk vret xh ) Këtu keni lindur, këtu te rrojnë me mish e shpirt, qofte edhe me dhembje. … Le te mbarojnë studimet ne ndonjë dege praktike-ajo fizike, ay mjekësi ose ndonjë fakultet tjetër, fjala vjen, per arsimtar, dhe le te merren edhe me letërsi ( histori fxh). Por jo si profesion kryesor. Profesionizmi ne histori (fxh), ne vendin tone, është, he për he, një rruge vuajtjesh, buka e tij është e hidhur. E hidhur, them, për ate qe s’di marifete dhe hipokrizia. Terreni i letërsisë (lexo i historisë) është nje toke tek gëlojnë gjarpërinjtë. Te vrasin shokët, se u bën hije…Për ketë duhet te grumbulloje me pare shume kulture. Talenti, prirja nuk vlejnë asgjë pa punë, pa kulturë.
( Degjo ketu ti plehu i kombit…po të hodha në dorë , do ta nxjerrë shpirtin nga bytha..Jazek të qofsh more dexhall ! (k.j.)
Kam rënë në dymendje dhe kurrsesi të largohem nga mendimi se në mesin tonë ka hyrë një dreq. Por nuk e po e di se a është po ai dreqi i kohës së Fishtës apo i biri apo nipi i tij. Por. sidoqoftë ai po e bën punën e tij prej djalli: dhe na ka futur të keqën në mesin tonë , sepse Atdheu nuk vret!

Fahri Xharra, 23.08.15
Gjakovë

Historia e fshehur – Si lindi Serbia ?

by

Opinion Nga Fahri Xharra/
Nuk po shkoj aq larg në kohë, se kudo të prekësh del shqiptari; na del shqiptari gjatë gjithë historisë njerëzore herë si i mirë e herë si njeri i keq. Por t`i mblidhnim të gjitha veprat e shqiptarëve, si ato të mirat ashtu edhe ato të këqijat e t`i futnim në një kompjuter “gjigant” për analizim; ne sot do ta udhëhiqnim botën. Më mirë,jo!
Greqinë e krijuan arvanitasit, Serbinë Kelmendasit, Malin e zi e bëmë ne me shqiptarë katolik , mysliman dhe ortodoks . Ne ishim boshti kurrizor i Perandorisë Osmane , për 500 vjet . Turp apo krenari ? Nuk e di si ta klasifikoj. Greqia , Mali i Zi dhe Serbia e konsiderojnë turp që shtetet e tyre u bënë nga shqiptarët; i mëshehin faktet , i mohojnë formuesit , e shtrembërojnë historinë dhe e falsifikojnë atë , vetëm e vetëm t`i humbin gjurmët e krijuesit të shtetit të tyre.
A iu ka shkuar ndonjë herë ndër mend e të pyesni vetvetën , historianin , hoxhën , priftin, popin , rabinin apo dreqin e mallkuar ,pse më së voni u krijua Shqipëria ? Pse u deshën të huajt të marrin qëndrim për ruajtjen e 28 000 km 2 ? Pse jo më shumë ?
Por , sidoqoftë sot e vazhdojmë me shkrimin , më një “mësheftësi “serbe të ruajtur si Top Secret. E pse të mëshehin se shqiptarët ishin ata që e krijuan shtetin e parë serb.?
Në vitet e krimeve serbe të Luftës së parë botërore ( 1914 ) , një serb me ndjenja të njeriut , Dimitrije Tucoviq thoshte: “ Mos me popullin që na mësoi të bëjmë shtet , dhe na mësoi shkrim lexim “
Sot pra , do të flasim për Kelmendasit e Gjin Marash Kelmendit , nipi i të cilit Gjergji e bëri shtetin serb . Pse turqit e quanin Gjergji i Zi ( Karagjorgje ) ?
Një libër ,me plot fakte bindëse ,me burime te pamohueshme arkivore, nje libër që kishte për të qenë nderë sikur ta bënin shqiptarët . Por , nejse !
Duke e lexuar librin “Milorad Bošnjak – Slobodan Jakovljević: KARAĐORĐEVIĆI – skrivena istorija” – Karagjorgjeviqët – Histori e mëshehur “ lexon aq shumë burime arkivore dhe sikur ato të merreshin në dorë nga institutet shqiptare për studim , jo vetëm që do të pohonin atë që e kanë shkruar autorët e librit në fjalë por do të jepnin edhe një grusht të rëndë manipulimeve serbe me të vërtetën tonë , por edhe më shumë do të zbardhej e vërteta e vërtetë për shqiptarët nga vet arkivat serbe. Mjerë, mjerim për qasjen tonë ndaj vetvetës.

Në këtë libër dokumentohet që Karagjorjeviqët janë prejardhje nga fisi katolik i Kelmendasve.
Gjyshi nga babai i Karagjergjit quhej Gjin Marash Kelmendi, dhe se Karagjorgjeviqët deri në vitin 1889 e festonin Shën Klimentin e Romës,dhe se tek pas këtij viti a ta kalojnë festimet ortodokse. Konti francez Meriazh në vitet 1810, 1811 në mesazhet e tija raportonte që Kargjorgjeviqët ishin Kelmendas shqiptar. Duhet cekur që Mbretëria e Kargjorgjeviqëve , deri në luftën e II-të Botërore , e pohonin prejardhjen e tyre kelmendase. Stema e tyre ishte me shqiponjën e zezë , e zakonshme për fisnikët shqiptar.
Libri është i ndarë në tre kapituj- E vërteta e prejardhjes se Karagjorgjeviqëve-Dinastia e di ( e dinte ) rrënjen e tyre-Karagjorgjeviqët dhe shoqëritë sekrete.
Në mënyrë të dokumentuar jepen të dhënat origjinale pë fisin e Kelmendeve (faqe 9); pastaj citohet Arkivi shtetëror i Kroacisë për shënimet e tregtarëve në Trieste ( Itali) , dokumente që ruhen në arkivin e Kishës pravosllave (serbo-ortodokse ) në Trieste , ku shkruhet drejt për “vëllazërinë-fisin e Kelmendeve”.

Në fondin arkivor AS- ZAL-1/107 , ruhet dokumenti “ Jugosllovenska poshta”nr. 3535 e datës 07.01.1940 “ Klimenti i njihovi oseçaji “ ( Kelmedasit dhe si e ndienin ata veten) të autorit Ibrahim Lutfiq . Fakte, fakte.. sikur të citoheshin të gjitha , do t`i humbët karakteri i këtij shkrimi publicistik.Por , shqiptarët duhet hapur sytë.
Autorët e librit më tej shtojnë : “ duke gjurmuar e kërkuar fakte më bindë për paraardhësit e Kargjorgjeviqëve arritëm në përfundim që çelsi i hulumtimeve është Andrija Luburiq të publikuar në veprat e tij. Pjesët e pa publikuara të hulumtimeve të Luburiqit ruhen fondin arkivor me vlerë të mashe ZAL, Arkivi i Serbisë në Beograd. Ato ruhen me xhelozi,dhe për publikun janë të panjohura. Ja një faqe nga libri i Lubiriqit:
Autorët e librit e cekin edhe këtë dokument, ku thuhet që në kryengritjen e përbashkët të fiseve Kuçi, Kelmendi, “Vasojeviqët”” Bratonozhiqët” , Biberajt dhe të tjerë në vitin 1737 u ngritën edhe myslimanët ( shqiptarët mysliman fxh) , të cilëve iu erdhi në ndihmë edhe ushtria austro-hungareze :
Dhe kështu , ky libër duhet patjetër të përkthehet në shqip , dhe të shihen të gjitha makinacionet serbe në mëshehjen e një të vërtete të madhe që Serbinë si shtet e krijuan shqiptarët, saktësisht kelmendasit.

Fahri Xharra, 22.08.15
Gjakovë