FASLLI HALITI/
Ne Foto: Portret i poetit Faslli Haliti. Viz. S.Kamberi, Piktor i Popullit/
LAJMËRIM VDEKJEJE/

Vdekja/
Vdiq./
Njerëzimi/
U vesh i tëri në zi,/
Ngriti flamujt e zinj
Majëmalesh e lisash në gjysmë shtizë,/
Dhe ia nisi vajit/
(O ç’vaj ish ai):/
Mjerë /
Ne, /
Mjerë/
Ne /
Të zinjtë,/
Të mjerët ne,/
Si do ta mbajmë /
Mbi shpinë përjetësisht,/

Peshën astronomike të jetës sonë mbi kurriz !

Dhjetor 2015

RËNKIMI IM

Si ti
Baba
Po rënkoj
Dhe unë:
Darkë, drekë,
Mëngjes e në gjumë.

Por
Si ti, baba,
Vdekjen
S’e thërras kurrë:
Eja moj vdekje e uruar,
Eja
Më merr, moj e bekuar…

Ti e doje vdekjen baba,
Ajo s’të donte
Ty.
Unë
As e dua
As e thërras atë si ti, baba,
Veç në më thirrtë Onipotenca!
Me një frymë shkoj, i hidhem në krahë!

Tetor 2015

SIGURISHT

S’ka
Vetëm
Errësirë
Vetëm dritë,
Ka kohë në errësirë,
Ka edhe kohë me dritë,
Ka dhe vende në errësirë
Ka dhevende
Në dritë
S’ka vetëm jetë në terr
S’ka vetëm jetë në dritë përjetësisht…

Errësira
Drita venë e vijnë
Një ditë edhe drita,
Edhe errësira
Fshihen,
Zhduken
Dhe vijnë e duken prapë vetëm atëherë
Kur Onipotente t’i thotë errësirës,
M’u hiq sysh
Dhe dritës
Ti thotë,
Eja
Drita ime,
Drita e syri tim, tani,

Që bota të lahet e të shoh dritë në përjetësi…!

Tetor, 2015