Filip Guraziu – Page 3 – Dielli

Gjuha, tradita, identiteti dhe Shqiptarizmi

December 28, 2018 by dgreca

Nga Filip GURAZIU/

Gjuhapa dyshim asht elementi kryesor bashkëformues i nji populli dhe së bashku me sjelljet ose veprimet që manifestohen në mënyren e jetesës , kodin juridik dhe kulturën e nji populli formojnë ate që ne e quejmë Traditë.

Dy konceptet, Gjuha dhe Tradita me kalimin e kohës zanë vend thellë në ndërgjegjën e individit ( i konsideruem qelizë formuese e ndërgjegjës së shoqnisë njerzore) dhe projektojnëe me kalimin e kohës…përcaktojnë konceptin e Identitetit.

Tradita dhe identiteti janë dy koncepte juridike që bashkëjetojnë të ndërthuruna ngusht njena me tjetrën gjatë evolucionit të pa mbarim të nji shoqnije njerzore, tue qenë në të njajten kohë mjaft të ngjajshëm, por konceptualisht të ndryshëm.

Evolucioni i pashmangshëm, efekt magjik i kohës, ndikon pa paragjykim në transformimin e “ mjedisit “ ku jeton shoqnia njerzore tue transformue edhe vetë njeriun. Ai (evolucioni ) nuk pyet për urdhna politikë, për dasi krahinore, për dëshira të “unit”, por vepron simbas nji logjike të imponueme prej nji fuqie të padukshme e cila përjeton përmbrendë ndërgjegjes së nji shoqnie njerzore dhe kushtëzohet prej Identitetit.

Asht pikërisht ky identitet që imponon kodin specific të skalitjes së ADN së individit dhe që percakton dhe dallon nji popull me nji tjetër. Tue e shtri hapsinën e logjikës per të gjitha qeniet e gjalla, lehtësisht konstatojmë se sa fort dashunohet ruejtja e Identitetitne natyre; kaq e fuqishme paraqitet kjo “ lidhje “ me Identitetin , sa shpesh për me e ruejtë dhe trashigue sfidohet jeta në favor të vdekjës!

Diktatura në vitin 1972 i dha dënim maksimal Gegnishtes me pasojë eleminimin material të sajë, por anës shpirtnore të lidhun me Identitetin nuk pati se ç’ka me i ba ! Gegnishtja jetoi për shumë vite në letargji mbrenda ndërgjegjës popullore derisa shpertheu mbas viteve 90-të…

Sot Gegët vazhdojnë të komunikojnë në familje gegnisht ashtu si kanë folë prindt e tyne; sot “ paskajorja “ hap mbas hapi po gjenë terren në komunikim jo vetëm në veri; sot, shkruejnë gegnisht mbi 200 autorë; sot shkruhen artikuj në gegnisht në gazetat kryesore; sot këndohen kangë në gegnisht; sot nji masë e madhe njerzish të thjeshtë ( Gegë) shkruejnë poezi në gegnisht si forma ma e sinqertë dhe direkte e shprehjes së tyne emocionale ( Libri “ Antologji – Gegnishtja Poetike “ i publikuem kët vit përmblodhi poezi në gegnisht prej 35 autoreve të panjohun ma parë )

Pra, gegnishtja jeton fuqishëm në ADN e popullit shqiptar !

Mungesa e gjuhës së Nanës , hupja e gegnishtes na transformon në nji popull pa identitet, ‘ pa të kalueme dhe pa të ardhme ‘ dhe me të drejtë vijnë pyetjet: Kush do të ishim ne shqiptaret pa identitetin tone? Prej kah erdhëm dhe ku do të shkojmë ? C’farë të drejte juridike do të kishim ne për mbrojtjën e interesave tona kombëtare me qenë se pa Gegnishten mbesim me identitet anonim ?

Në kushtet e nji “ beteje të verbërt “ me fillesë politike dhe e nxitun prej nji smire me motive krahinore antishqiptare që sot mbahet në kambe artificialisht prej atyne akademikve të cilët vlersojnë ma teper “unin” e tyne se sa interesat ‘ kuq e zi ‘ mbarëkombëtare, del si ‘ detyrë mbi detyrat’ jo vetem mbrojtja, por edhe rritja e fuqizimi i përdorimit të gjuhës së Nanës, Gegnishtes.

POR KUJDES !!! Nuk kërkohet përmbysje e “standartit “ në favor të Gegnishtes, por vetem rishikimi e tij për me mundësue ndërthurjën sa ma të mire dhe mbi baza shkencore të Tosknishtes me Gegnishten ! Thirrjes tonë i vjen në ndihmë ‘ dialektika dhe evolucioni: gjuha si pasqyrim i pandashëm i evolucionit në mjedisin shoqnor kërkon domosdoshmënisht sot mbas 46 viteve studim dhe rishikim, vetëm akademikët marksistë të edukuem me filozofinë materialiste paraqiten dogmatikë spse për kët rast nuk i pranojne zhvillimet dialektike !!!

Nw kwto 30 vjet “ demokraci “ shqiptarët thyen ‘tabu’ qw nuk ja merrte mendja kuj; si heqia e vendimit me vdekje ose pranimi ligjor i martesave me të njajtin seks etj., por vetem rishikimi i vendimeve qe na la i “ashtuquejtuni kongres politik gjuhesor “ i 1972 vazhdon të konsiderohet TABU ! Dashakeqësi ?, No coment !

A munden dhe a duhet të bashkohen Shqiptarët me kontributin e tyne modest në favor të gjuhes së Nanës ? Ç’ka nënkupton ruejtjen dhe mos hupjen e veprave madhore kulturore identitare për mbarëkombin shqiptar; të Kristoforidhit, Fishtës, Shirokës, Vasës, Gjeçovit, Mjedës, Migjenit, Prennushit, Koliqit, Camës, Pipës, Rrepishtit , Shllakut, Dedës, Gjeçit e shume e shume te tjereve , në shërbim të edukimit të brezit të ri ! A duhet dhe a mund të jemi bashkë për ruejtjen e traditave tona, për ruejtjen e identitetit tonë ?

Jemi të ndërgjegjshëm për situatën e vështirë ekonomike dhe morale që po kalojnë shqiptarët, por në të njajtën kohë jemi po aq të ndërgjegjësuem dhe të bindun se nuk duhet me hupë kohë, por me u bashkue me kontributin tonë rreth nji ideali që nuk lidhet me partitë politike, as me besimet fetare, as me nacionalizmin agresiv dhe as me diskriminimin e pakicave etnike etj., por që ka si objektiv vetëm ruejtjen e identitetit etnik, nderimin e flamurit kuq e zi, për nji kohezion sa ma të fortë ndërmjet shqiptarve kudo që ndodhen me qëllim respektimin e sakrificës së mijra shqiptarve që derdhën gjakun për atë flamur dhe nderimin e të gjithë atyne që sakrifikuen çdo gja për kulturën dhe traditen tonë , për gjuhen Shqipe që nuk mund të kuptohet pa bashkimin dhe nderthurjen e Gegnishtes me Tosknishten..

Vetëm kështu bashkohen shqiptarët rreth identitetit të tyne historik tue u radhitë me krenari si nji ndër popujt ma autokton tëBallkanit . Ky asht vizioni i së ardhmes që i hapë rrugën Shqipes dykrenare drejtë naltësive hapsinore për me fluturue “ la e më la “. Te bashkohemi pra e mos tëpresim ma!

Shqiptarë të ardhmen e keni në dorën tuaj, veproni!

August 22, 2017 by dgreca

SI DUHEN TRAJTUAR ‘ HERONJT E IDEOLOGJISË SË DIKTATURËS KOMUNISTE’ SOT NË DEMOKRACI ?/

NGA FILIP GURAZIU/

Demokracia e brishtëshqiptare, fatkeqësisht me kalimin e kohës vazhdon të bëhet edhe më e brishtë, kjo përshumë arësye, por njëra nga kryesoret që më rezulton sot pas 25 viteve të vetëshëmbjes së komunizmit, është‘ mosndërgjegjësimi dhe mosvëmendja serioze e klasës politike ndaj edukimit të brezit të ri’ . Informacioni që merr brezi i ri sot është kontradiktordhe kaotik, çka nuk është konstruktiv, shëmbujt janë të shumtë; qëndrimi ndaj simboleve kombëtare ( Skenderbeu, Nanë Tereza ); qëndrimi ndaj pushtimit turk, qëndrimi ndaj gegnishtës; qëndrimi ndaj luftës civile në vitet e luftës së dytë botërore, qëndrimi ndaj dënimit të krimeve të komunizmit,… etj. Pra, platforma e institucioneve shtetërore, deri sot, nuk ka arritur të ndertojë një strategji edukuese të miratuar kolegjialisht, konstruktive dhe bashkëkohore për brezin e ri. Në gamën e gjërë opinioniste të mesiperme dëshiroj të veçoj qëndrimin që duhet mbajtur sot në demokraci ndaj “ heronjve të ideologjisë së diktaturës komuniste shqiptare“.

Është fakt i njohur, se së paku“ zyrtarisht ”, të gjitha partitë politike parlamentare shqiptare kanë mbajtur qëndrim kritik ndaj diktaturës komuniste, gjë fare normale dhe në përputhje me qëndrimin politik ndaj diktaturave ( të majta dhe të djathta) në të gjithë vendet e Europës dhe më gjërë.

Shumë persona që kanë qenë në formacionet partizane të drejtuara nga komunistët , dhe që kanë vdekur ne luftë civile kundër formacioneve shqiptare nacionaliste janë shpallur ‘dëshmor ose heronj të atdheut ’, gjë në përputhje me parimet komuniste dhe me periudhën në të cilën ideologia e diktaturës ishte parësore, edhe mbi atë kombëtare ! (internacionalizmi proletar).Rastet sa më siper janë të shumta, duke filluar që nga “Heronjt e Vigut”, rezistenca antikomuniste e Muharrem Bajraktarit, ajo e kelmendësve e kryesuar nga Preke Cali, levizja e Llesh Marashit në Koplik, kryengritja e Postribës, përpjekjet me grupet anticomuniste të derguar në Shqipëri nga vëndet “armike”, SH.B.Adhe Europa përendimore etj.Por a duhet të vlerësohen ato tituj sot në demokraci ?, mendoj që jo!, pasi ato të vrare nuk e patën dhenë jetën në luftë kundër pushtuesve të huaj për lirinë e atdheut, por për fitoren e idealit komunist në luftë me vëllezërit e tyre shqiptar,ideal qe me shëmbjen e komunizmit dhe fitoren e demokracisë u shperbë, u denua dhe vazhdon të denohet si imoral dhe kriminal , pra sot në demokraci është e pa kuptim, krejtësisht e padrejtë dhe deri absurde që ti ruajnë përseri ato tituj.

Kaq i rëndësishem ishte vlerësimi ideologjik partiak ndaj rasteve të mesipërme sa që ne veri të Shqiperisë “heronjve të ideologjisë” ju perkushtua nga diktatura një monument madhështor në qendër të Shkodrës, kurse ‘ Tre heronjt ‘ e Shkodrës që vdiqën në përpjekje kundër pushtuesve fashistë, pra për idealin kombëtar u lanë fare në harresë…!

Eshtë koha që të kuptojmë njëherë e mirë se demokracia shqiptare dhe e ardhmja e Shqipërisë drejtë B.E. nuk mund të realizohet duke i thurur lavdi ideologjisë komuniste. E dini perse? Shume e thjeshtë, pasi dënimi i krimeve të komunizmit është një ndër kushtet kryesore që duhet të plotësojë Shqipëria për të qenë pjesë e B.E. Në vëndet europiane as që bëhet fjalë që të dekorohet ose të nderohet publikisht ndonjë hero i diktaturave, fashiste ose naziste, përkundrazi praktikat janë të tilla sa që edhe tentativa për sa mësiper dënohet në bazë të ligjit. Një i tillë egziston edhe në vëndet ish komuniste të europës lindore; në Poloni, Ceki, Lituani dhe Hungari qe shprehet: ‘ Refuzimi publik, vënia nëdyshim ose degradimi e faktit të genocidit dhe krimeve të tjera kundër njerëzimit të kryera nga regjimet socialiste dhe komuniste kombëtare përben vepër penale ‘

Del detyrë imediate që legislativi dhe strukturat e pavarura që funksionojnë sipas udhëzimeve të B.E. të trajtojnë problemin e mesiperm për ta futur në rrugën ligjore. Vetëm ligji duhet të sundojë në demokraci, ligji duhet të jetë mbi nostalgjitë romantike të një periudhe tashmë të dënuar nga të gjithë aktorët politikë. Sa mësiper nuk është hakmarrje, por drejtësi shoqërore që na e mundëson sistemi demokratik. E ardhmja e Shqipërisë dhe e brezit të ri është shumë herë më e rëndësishme se sa një titull, dekoratë ose nderimi i ndonjë monumenti me karakter ideologjik, ideali i të cilit është shkelmuar sot nga populli shqiptar.

Shqiptarë të ardhmen e keni në dorën tuaj, veproni.

HUMBJA E IDENTITETIT POLITIK TË PARTISE DEMOKRATIKA DHE PASOJAT

July 26, 2017 by dgreca

Nga Filip Guraziu/

Rezultati i zgjedhjeve të 25 Qershorit në Shqipëri u shoqërua me një mori diskutimesh publike e mediatike që tentuan të përcaktojnë shkaqet që sollën këtë situatë pothuaj të harruar tashmë në politikën shqiptare, ku një parti e vetme fiton maxhorancën parlamentare dhe fatet e një populli varen vetem nga “aftësia” e njëshit; timonierit të PS. Pra, ç’ndodhi në politikën shqiptare dhe si kuptohet tkurrja e elektoratit të djathtë ? Faktorët ndikues të rezultatit zgjedhor të PD janë të shumtë dhe tepër kompleksë, duke filluar nga kryesorja, ajo e blerjes së votës e duke vazhduar te mungesa e transparencës së marrëveshjes Rama-Basha, përzgjedhja jo optimale e kandidatëve për deputetë në lista, sabotimi i fushatës nga të pakënaqurit që nuk u pëfshinë në listat e deputetëve të PD, mungesa e impenjimit dhe e organizimit të fushates elektorale nga partitë aleate, kryetarët e të cilave zunë vende fituese në listat e PD etj., gjëra që qëndrojnë dhe po deklarohen nga të gjithë analistët dhe për këtë arsye nuk bëjnë më lajm, por po harrohet të trajtohet ( me përjashtim të shkrimeve të Z.Nebil Çikës) një tjeter faktor që për mendimin tim është thelbësor për fatet e një partie; ‘Varësia që egziston ndërmjet humbjes së identitetit politik dhe demobilizimit të elektoratit përkatës’ .

Besoj se bashkohemi në një mendim qe PD në themelimin e sajë mëshironte shprehjen e revoltës mbarëpopullore kundër diktaturës komuniste duke bashkuar sipas parimit të gjithëpërfshirjes shqiptarët pa dallim partiak, por të etur për liri dhe demokraci dhe se në këtë gjithpërfshirje popullore, shtresa e të përndjekurve politikë dhe e pronarve përbëntë mbështetjen kryesore dhe vendimtare të PD dhe fitoreve të saja. “ Bastionet ” besnike të kësaj shtrese të motivuara moralisht nga stervuajta dhe poshtërimi i ‘ luftës imorale të klasave’ qenë gjithënjë garancia fituese e PD edhe në momentetet e saja më të vështira; kjo është historia, ky është realiteti.

Është në nderin tonë të kujtojmë se në katër vitet e para të qeverisjes së PD, ndaj shtresave të mësipërme u aplikua një politikë për tu lavdëruar në drejtim të përkrahjes sociale, morale dhe financiare. Gjë qe në vitet e mëvonshmë filloi të zbehej duke u harruar pothuaj plotësisht vitet e fundit! Sjellje kjo, që do të mund të interpretohej duke konsideruar ndikimin psikologjik të “ magjisë ”së pushtetit (mbi dhjetëvjeçar) dhe i modelit autokratik të drejtimit ndaj “ udhëheqësve të lartë” të PD. Ndoshta gradualisht dhe si pa kuptuar ‘disave’ ju krijua psikoza se “ Qiellorët” i paskan ndarë detyrat; në ato që drejtojnë dhe në ato që shërbejnë’. Demokracia dhe autokracia nuk mund të bashkëjetojnë. Demokracia është sistemi ku maxhoranca respekton të drejtat e qytetarve dhe ‘ shtresave në nevojë’ ( në këtë kontekst; pronarët dhe të përndjekurit ) dhe përkujdeset për to, kurse autokracia respekton dhe përkujdeset vetem për një rreth të ngushtë oligarkësh duke harruar të margjinalizuarit !

Edhe pse në vitet e fundit shtresa e të përndjekurve politikë dhe e pronarve u gjënd e mos trajtuar si duhet nga politika e PD, kjo shtresë i qëndroj gjithënjë pranë dhe bashkëjetoi me PD si ne simbiozë duke respektuar parimin e lartë moral ‘ Jo përkrahje dhe kurrë vota për përsekutorët’, për sa më sipër, faktet dhe vepra flasin vetë

Pikërisht në atë atmosferë politike të ndezur të fushatës zgjedhore ku në lojë ishte e ardhmja e shqiptarve, si për çudi, politika e PD e harroi fare ‘ bazën politike të sajë’; shtresën e të përsekutuarve politikë dhe të pronarve. As edhe një herë të vetme në mitingjet e fushatës nuk u përmend programi politik i PD ndaj kësaj shtrese, nuk u bë autokritikë për përkujdesjen e paktë që qeveria e PD aplikoi në periudhën që ishte në pushtet dhe nuk u shpall as një premtim që do të jepte shpresë për të ardhmen. Ende nuk kuptohet se përse ndodhi që për herë të parë në këto 27 vite, politika e PD “asgjësoi” deri në zero bazën e sajë historike, mbështetjen e sajë, pasi e defaktorizoi, sikur nuk egziston! Jetojmë në një moment aq sa tragjik edhe historik për të ardhmen e PD e cila sot (me vetëdashje ?) e ka humbur identitetin dhe është në kërkim të një identiteti te ri… cili do të jetë ? Një parti që lind e djathtë, dhe rrugës ndrron identitet, ku e çon mushka? . A do mund ta gjejë më veten ‘baza’ (e perndjekur dhe pronare) pranë një PD me identitet të tjetersuar ? Le të ja lejmë kohës përgjigjen.

Është e kuptueshme se situata e më sipër treguar ka ndikuar shumë negativisht në motivacionin dhe përkushtimin e shtresës së të përsekutuarve politikë dhe pronarve të cilët me të drejtë, duke mos parë më realizimin e idealeve dhe interesave të tyre në programin e PD janë demotivuar dhe demoralizuar. Rezultati ? Jo votë përsekutorve, por mospjesëmarrje në votim! Personalisht kam njohje për shumë përfaqësues të këtyre shtresave në Shkodër dhe më gjërë, që nuk kanë votuar duke qenë të demoralizuar nga politika jo shpresëdhënse dhe përjashtuese e PD dhe ky faktor, për mendimin tim, ka qenë esencial për rezultatin e zgjedhjeve te 25 Qershorit. Në të ardhmen një gjë mbetet për tu verifikuar; sjellja e PD ndaj bazës së sajë të djathtë ishte e qëllimshme apo lajthitje ? Sido që të jetë, një gjë është e provuar: humbja e identitetit të një partie politike të shoqëron në rrugën e vetë asgjësimit !

HERONJT E IDEOLOGJISE SE DIKTATURES KOMUNISTE DHE DEMOKRACIA

March 3, 2017 by dgreca

SI DUHEN TRAJTUAR ‘’HERONJT E IDEOLOGJISE SE DIKTATURES KOMUNISTE’’ SOT NE DEMOKRACI ?/

Nga Filip Guraziu/Demokracia e brishte shqiptare, fatkeqesisht me kalimin e kohes vazhdon te behet edhe me e brishte, kjo per shume aresye, por njera nga kryesoret qe me rezulton sot pas 25 viteve te veteshembjes se komunizmit, eshte ‘ mosndergjegjesimi dhe mosvemendja serioze e klases politike ndaj edukimit te brezit te ri’ . Informacioni qe merr brezi i ri sot eshte kontradiktor dhe kaotik, çka nuk eshte konstruktiv, shembujt jane te shumte; qendrimi ndaj simboleve kombetare ( Skenderbeu, Nane Tereza ); qendrimi ndaj pushtimit turk, qendrimi ndaj gegnishtes; qendrimi ndaj luftes civile ne vitet e lufte se dyte boterore, qendrimi ndaj denimit te krimeve te komunizmit,… etj., Pra, platforma e institucioneve shteterore, deri sot, nuk ka arritur te ndertoje nje strategji edukuese te miratuar kolegjialisht, konstruktive dhe bashkekohore per brezin e ri. Ne gamen e gjere opinioniste te mesiperme deshiroj te veçoj qendrimin qe duhet mbajtur sot ne demokraci ndaj “ heronjve te ideologjise se diktatures komuniste shqiptare“.

Eshte fakt i njohur, se se paku “ zyrtarisht ”, te gjitha partite politike parlamentare shqiptare kane mbajtur qendrim kritik ndaj diktatures komuniste, gje fare normale dhe ne perputhje me qendrimin politik ndaj diktaturave ( te majta dhe te djathta) ne te gjithe vendet e Europes dhe me gjere. Shume persona qe kane qene ne formacionet partizane te drejtuara nga komunistet , dhe qe kane vdekur ne lufte civile kunder formacioneve shqiptare nacionaliste jane shpallur ‘deshmor ose heronj te atedheut ’, gje ne perputhje me parimet komuniste dhe me periudhen ne te cilen ideologjia e diktatures ishte paresore, edhe mbi ate kombetare ! (internacionalizmi proletar). Rastet sa me siper jane te shumta, duke filluar qe nga “Heronjt e Vigut”, rezistenca antikomuniste e Muharrem Bajraktarit, ajo e kelmendesve e kryesuar nga Preke Cali, levizja e Llesh Marashit ne Koplik, kryengritja e Postribes, perpjekjet me grupet antikomuniste te derguar ne Shqiperi nga vendet “armike”, SH.B.A dhe Europa perendimore etj. Por a duhet te vleresohen ato tituj sot ne demokraci ?, mendoj qe jo!, pasi ato te vrare nuk e paten dhene jeten ne lufte kunder pushtuesve te huaj per lirine e atedheut, por per fitoren e idealit komunist ne lufte me vellezerit e tyre shqiptar, ideal qe me shembjen e komunizmit dhe fitoren e demokracise u shperbe, u denua dhe vazhdon te denohet si imoral dhe kriminal , pra sot ne demokraci eshte absurde dhe krejtesisht e padrejte qe ti ruajne perseri ato tituj. Kaq i rendesishem ishte vleresimi ideologjik partiak ndaj rasteve te mesiperme sa qe ne veri te Shqiperise “ heronjve te ideologjise ” ju perkushtua nga diktatura nje monument madheshtor ne qender te Shkodres, kurse ‘ Tre heronjt ‘ qe vdiqen ne perpjekje kunder pushtuesve fashiste, pra per idealin kombetar u lane ne harrese!

Nje kategori tjeter per tu diskutuar eshte ajo e dekorimeve qe ‘ e majta ne pushtet’ realizoi para dy viteve si dhe e nderimeve apo titujve te nderit qe kudo neper Shqiperi nostalgjiket e diktatures i kane dhene kohet e fundit duke shfrytezuar mangesite ligjore egzistuese. Jam i mendimit qe duhet dhe meriton te nderohet e te dekorohet çdo person qe ka dhene kontribut te shquar ‘ pro Shqiperise ‘ gjate viteve te komunizmit, pasi i ka sherbyer vendit te tij duke e zhvilluar Shqiperine, por jo ato qe paten punuar ne sigurimin e shtetit , prokurori, hetusi, burgje, gjykate, media dhe ne strukturat politike partiake te cilet i paten sherbyer qorrazi ideologjise dhe diktatures komuniste dhe jane pergjegjesit kryesor te terrorit komunist ndaj popullsise shqiptare.

Eshte koha qe te kuptojme nje here e mire se demokracia shqiptare dhe ardhmja e Shqiperise drejte B.E. nuk mund te realizohet duke i thurur lavdi ideologjise komuniste. E dini perse? Shume e thjeshte, pasi denimi i krimeve te komunizmi eshte nje nder kushtet kryesore qe duhet te plotesoje Shqiperia per te qene pjese e B.E. Ne vendet europiane as qe behet fjale qe te dekorohet ose te nderohet publikisht ndonji hero i fashizmit ose i nazizmit, perkundrazi praktikat jane te tilla sa qe edhe tentativa per sa me siper denohet ne baze te ligjit. Nje i tille egziston edhe ne vendet ish komuniste te europes lindore; ne Poloni, Ceki, Lituani dhe Hungari qe shprehet: ‘ Refuzimi publik, vënia në dyshim ose degradimi e faktit të genocidit dhe krimeve të tjera kundër njerëzimit të kryera nga regjimet socialiste dhe komuniste kombëtare perben vepër penale ‘

Del detyre imediate qe legjislativi dhe strukturat e pavarura qe funksionojne sipas udhezimeve te B.E. te trajtojne problemin e mesiperm per ta futur ne rrugen ligjore. Vetem ligji duhet te sundoje ne demokraci, ligji duhe te jete mbi nostalgjite romantike te nje periudhe tashme te denuar nga te gjithe aktoret politike .Sa me siper nuk eshte hakmarrje, por drejtesi shoqerore qe na e mundeson sistemi demokratik. E ardhmja e Shqiperise dhe e brezit te ri eshte shume here me e rendesishme se sa nje titull ose dekorate me karakter ideologjik. Shqiptare te ardhmen e keni ne doren tuaj, veproni.

A PO HUPE GEGNISHTJA ?

February 21, 2017 by dgreca

Nga Filip GURAZIU/Perandoria Romake kishte zgjedhur shqiponjen si simbol te saje, me vone pas ndarjes ne dy pjese, ajo e lindjes, Perandoria Bizantine e modifikoi simbolin duke e paraqitur shqiponjen me dy krena, çka me shume gjasa simbolizonte politiken ekspansioniste drejte pjeses perendimore te perandorise dhe tendencen ribashkuese . Duke u nisur nga kuptimi filozofik i fjales se urte latine ‘Nihil sub sole novum ‘ ( Asgje e re nen kete diell ), mendoj se nuk duhet konsideruar rastesi qe dera Princore e Kastrioteve pat zgjedhur shqipen dykrenare si simbol te Arberorve; vepra dhe jeta e Princit legjendar, Gjergj Kastriotit Skenderbeu verteton plotesisht sa me siper. Ai simbol, pra shqiponja dykrenare shenon pikenisjen e konsolidimit te vetedijes se re ‘Arberore’ qe bashkonte nen nje flamur te gjitha trevat e popullsise ku flitej ‘shqip’ dhe simbolikisht nenkuptonte bashkimin ne nje trup te vetem te dy grupeve te medha te popullsise shqiptare te pozicionuar ne veri dhe ne jug te lumit Shkumbin; Gege dhe Toske. Ketu gjej rastin te kujtoj se per tu ngritur “lart”, per te “ fluturuar ne qiell”, per te ”zoteruar territorin e saje “ dhe per te qene krenare per identitetin e ligjshem iliro-arberor, Shqiponja duhet te perdoroje te dy krahet qe simbolikisht personifikojne forcen e bashkimit ne nje trup te vetem te te dy dialekteve te shqipes me te gjithe prodhimtarine e madhe kulturore gjate shekujve.

Bashkimi dhe jo ndarja, integrimi dhe jo perjashtimi, dashurija dhe jo urrejtja, jane parimet baze te “dinamikes “ qe stimulojne shpejtesine dhe fuqine e rrahjeve te kraheve te shqiponjes ne menyre qe Shqiperia te fluturoje sa me lart drejte perparimit dhe rritjes se mireqenies.

Fatkeqesisht eksperiencat e periudhes se diktatures komuniste te orjentuara qorrazi nga parimet imorale te ‘ luftes se klasave dhe te internacionalizmit proletar’ ja penguar hovin e fluturimit “ Shqiponjes”. Urrejtja per klerin katolik beri qe te denigrohen dhe te perjashtohen nga edukimi i rinise shqiptare veprat e koloseve te mendimit dhe te pendes si At Gjergj Fishta, Ernest Koliqi, Martin Camaj etj ….. Fakti qe verioret ‘Gege’ mbartin ne genet e tyre ndjenjen e lirise se maleve dhe moren edukim liberal kunder diktatures komuniste fale influences se Kishes katolike dhe tregetise qe benin me vendet perendimore te Adriatikut, krijoi nje urrejtje patologjike per veriun armik dhe per kulturen gege nga ana e diktatures se Enver Hoxhes (faktet e persekucionit jane te njohura). Shkaterrimi i kultures gege qe jashte çdo parashikimi; ndersa ne jug ( me te drejte dhe gezohem qe ka ndodhur) u shpallen monumente kulture shume e shume kisha dhe Monastire, ne veri jo vetem qe nuk ndodhi si me siper , por i shkaterruan edhe me dinamit !, ( Kisha e Vaut te Dejes, shekulli XII ku vuri kunore martese Princi Gjergj Kastrioti Skenderbeu, Pazari Monumental i Shkodres me Bexhistenin dhe 2500 dyqane ), te tjera u lane ne harrese ne meshiren e natyres drejte shkaterrimit ( Kisha e Sh. Bakut dhe e Sh.Sergjit e shekullit te VI ne Shirq). Kujtojme se goditja me e forte per kulturen gege ishte vendimi politik i Enver Hoxhes per te perjashtuar gegnishten nga gjuha e zyrtare, gje qe u pasqyrua ne Kongresin i Drejteshkrimit me eleminimin e ‘paskajores’.

Gjej rasti te shpreh mirenjohjen e thelle per ato burra te ditur dhe patriote qe ne Kongresin e Manastirit vendosen alfabetin ‘latin’ per shkrimin e gjuhes shqipe, gje qe edhe sot pas 109 viteve tingellon me shume vlere pasi ai akt perben hapin e pare konkret te bashkimit te kultures Shqiptare me Europen. Ne kundershtim sa me siper qendron veprimi anti europian i “Akademikeve shqiptare” te periudhes se komunizmit qe “ hodhen ne ere “ uren lidhese te gjuhes shqipe me gjuhet simotra europiane; eleminuan paskajoren. Fatkeqesisht gjuha e njehsuar shqipe mori nje rruge jo racionale, kjo per shkaqe krejtesisht te qarta politike, si pasoje sot te rinjte shqiptare nuk mund te njihen dhe te lexojne veprat monumentale te shkrimtareve gege si Fishta, Mjeda, Koliqi, Camaj, Repishti, etj. Pra “shqiponjes”, akademiket komuniste me urdher te Enverit ja plagosen nje krah, sot “shqiponja “ perpiqet te arrije ato lartesi qe i meriton, por e ka te veshtire dhe te pamundur; gjuha dhe kultura gege jane paralizuar dhe nuk arrijne te kontribuojne me ne edukimin e brezit te ri. Dem i madh dhe ne dukje si i pariparueshem; e dini se dialekti i gegnishtes perben gjuhen me te vjeter te folur sot ne Europe ?, e dini se vetem me dialektin e gegnishtes mund te ndertohen ligjerata me fjale nje rrokeshe ?, e dini se veprat e Homerit permbajne me shume fjale te gegnishtes se sa te greqishtes se sotme ? , e dini se veprat e Homerit mund te perkthehen vetem ne dialektin gege ?, e dini se dijetaret me prestigjoze ne bote per gjuhesine kur konsiderojne per studim gjuhen shqipe marrin ne konsiderate dielektin e gegnishtes? , e dini e dini…….? Deshiroj te mos keqkuptohem duke u akuzuar nga ndokush per shovinizem dhe qendrim mohues ndaj dialektit dhe kultures se ‘toskerishtes’ per te cilen gjej rastin te deklaroj se gezoj respekt maksimal dhe mirenjohje te thelle per kontributin e saje ne fitoren e pavaresise dhe te perparimit te nacionit shqiptar te cilen e konsideroj nje krah te forte te “shqiponjes”. Me kete shkrim deshiroj te ngre zerin dhe ti bej thirrje te gjithe studjuesve te gjuhesise, intelektualeve si dhe shqiptareve patriote kudo qe ndodhen, qe ti bashkohen kauzes ne favor te gegnishtes. Mos ta humbim gegnishten. Kudo ne bote ruhen me fanatizem traditat gjuhesore, te fillojme edhe ne nga me te thjeshtat dhe me te mundshmet; ne shume teatro recitohet ne dialekt dhe ne shume qytete publikohen gazeta dhe revista ne dialekt, diversiteti eshte pasuri. Le ta fillojme me publikimin e nje revisteje kulturore mujore me emerin ‘GEGNISHT’ .