Nga Sadik Elshani/Filadelfia/
Sa here qe afrohet 28 Nentori, mendja na fluturon te flamuri yne Kuq e Zi, flamuri yne i lyer me gjak qe sjell ne kujtesen tone perpjekjet, lufterat dhe fitoret tona. Na sjell ne kujtesen tone Epoken e lavdishme te Skenderbeut qe me shekuj mbajti gjalle qendresen, shpirtin dhe identitetn tone kombetar. U valvit pa u perkulur kurre neper dallget e stuhite e historise dhe me 28 Nentor te vitit 1912, Flamuri i Skenderbeut u ngrit ne qiellin e Shqiperise se saposhpallur shtet i pavarur. Me vone mbi kokat e shqiponjes i vune Sepatat e Liktorit dhe yllin e kuq bolshevik, por shqiponja nuk i duroi, i shporri se ia zinin frymen, ia zinin frymen Shqiperise, popullit shqiptar. Shqiponja dhe shqiptari e duan vetem lirine dhe qiellin e kaltert mbi kokat e tyre.
Per shqiptaret nuk ka simbol me te shenjte se flamuri yne. Eshte ky flamur qe na priu neper beteja te pergjakshme shumeshekullore ne perpjekjet e popullit tone per liri e pavaresi. Eshte ky flamuri i lirise qe misheron e pasqyron shpirtin e paster, karakterin e forte dhe vlerat e larta morale e njerezore te Kombit tone. Eshte ky flamur i bukur e hijerende qe rrezaton pastertine morale te Kombit tone, sepse ate nuk e shemtojne njollat e pushtimit te tokave te huaja. Eshte ky flamur qe mban se bashku te gjithe shqiptaret dhe te gjitha trojet tona padrejtesishte te ndara. Eshte kjo shqiponje qe nen krahet e saj te fuqishem, me nje ngrohtesi prej nene mban se bashku te gjitha bijat dhe bijte e saj kudo qe ndodhen ne bote. Kjo eshte forca magjike e padukshme e flamurit tone. Kete force e kam ndier, e kam perjetuar vete qe ne moshe te njome. Ne femijerine time, ne Kosove flamuri yne ishte i ndaluar. E dinim si dukej flamuri yne, e kishim pare neper librat e ndaluara, por kurre nuk e kishim pare duke u valvitur para syve tane. Por nje dite nentori te vitit 1968 ne qytetin tim te Suharekes (Therandes), nxenesit e gjimnazit dhe qytetaret organizuan nje parakalim, nje demonstrate te fuqishme dhe ne balle u printe Flamuri Kuq e Zi qe ishte qendisur fshehurazi. Policia u mundua t’i ndalonte, por nuk ia doli dot. Qe nga ajo dite flamuri yne u valvit i lire ne qytetin tim dhe ne tere Kosoven. Ishte ajo ngjarja me e shenuar, dita me e lavdishme ne jeten e qytetit tim dhe eshte ngulitur thelle ne qenjen dhe kujtesen time. Ishte ajo ngjarje, ishte ai flamur qe nga nje femi, me beri burre para kohe, me ngjalli krenarine kombetare, dashurine per Shqiperine, Kombin tim, historine tone. Me shporri friken dhe mbolli guximin ne zemren time te njome. Ate dite nuk valvitej nje cope pelhure, por valvitej Shqiperia, shqiptarizmi. Po, ai flamur ishte vete Shqiperia. Dhe ate dite se bashku me gjimnazistet marshonin edhe bijat e bijte me te mire te Kombit tone, fytyrat me te ndritura te Kombit tone. Te mbeshtjellur me flamur, ata kishin zbritur nga qielli i perjetesise, kishin dalur nga faqet me te lavdishme te historise sone, nga rrefimet e baballareve tane dhe u prinin rinise sone, u jepnin zemer, u shkrine me te dhe u bene nje. Si dikur ne Vlore, aty ishin Ismail Qemali e Isa Boletini me trimat e tij. Levizja per lirine e Kosoves tani kishte marre hov dhe flamuri yne na printe drejt cakut, qellimit perfundimtar, pavaresise se Kosoves. Me ne fund ajo dite e shumepritur, ajo dite e bekuar arriti me 17 shkurt te vitit 2008 – plot dyzet vite pas Vitit te Madhe 1968.
Marredhenja, afersia e shqiptarit me flamurin, ndjenjat e shqiptarit per flamurin jane dicka karakteristike dhe te paspjegueshme qe fjalet nuk mund t’i shprehin aq lehte, dicka qe na dallon nga kombet tjera. Kuptohet, edhe popujt dhe vendet tjera e duan dhe e nderojne flamurin e tyre, por asnjeri nuk njejtesohet me teper me flamurin se sa shqiptaret. Festa jone kombetare ka hyre ne kujtesen e popullit tone si “Dita e Flamurit”, ndersa himni yne kombetar eshte “Rreth flamurit te perbashkuar”. Ai eshte bere gjymtyre, pjese e qenjes, ndergjegjes dhe kujteses sone kolektive si komb. Flamuri yne eshte historia jone e qendisur ne pelhure. Nga te gjitha kombet qe ne njohim, shqiptaret jane te vetmit qe femijve u vene emrin Flamur – dhe tingellon bukur! Dhe tani flamuri nuk eshte vetem nje cope pelhure, por jane edhe zemrat qe rrahin per Kombin, per Atdheun tone.
Ta mbajme gjithmone te paster e lart e me lart Flamurin e Shenjte te Skenderbeut, flamurin e lirise, flamurin e bashkimit kombetar! Nje komb, nje flamur, nje shtet i perbashket per te gjithe shqiptaret!
Shqiptare, kudo qe jeni: Gezuar Diten e Flamurit!
Sadik Elshani, Nentor, Philadelphia