Nga Gani Qarri Cyrih/

Çështja e krimeve të luftës dhe mos-përgjegjësia për këto krime ka irrituar shumë familje të viktimave dhe të të zhdukurve shqiptar,si nga e gjithë Kosova ashtu edhe nga Krusha e Vogël, të cilat e kanë humbur shpresën se dikush do të gjykohet për mizoritë e pushtuesve serb,ndaj familjarëve të tyre të pafajshëm edhe pas 12-13 vitesh të tragjedisë së ndodhur më 26 Marsi të vitit 1999 në këtë fshat.

114 krushjanë të masakruar, 90 të zhdukur/

Fshati pa burra, siç quhet ndryshe Krusha e Vogël,i takon Komunës së Prizrenit, i cili nga rreth 700 banorë,sa thuhet se ka, pas lufte 145 nga ta ishin fëmijë-jetim, 82 gra të veja dhe dhjetëra nëna të mbetura pa djem. Mjerisht, pas masakrimit të 114 banorëve, rreth 90 prej tyre u zhdukën pa gjurmë ,që nga 26 marsi i vitit 1999,kur forcat pushtuese serbe kidnapuan nëpër shtëpitë e tyre 120 shqiptar për ti vrarë dhe zhdukur përgjithmonë.

Krimi i shfrenuar serb,si në gjithë Kosovën,edhe këtu nuk kurseu as fëmijët e moshës 13 vjeçare deri te pleqtë 70 vjeç, me ç`rast gjatë ekzekutimit, 6-të nga 120 të grumbulluarit për pushkatim, të mbuluar nga gjaku dhe kufomat e të vrarëve,ndonjëri edhe i plagosur rëndë,kishin arrit të shpëtonin.

Pas pak kohe,terroristët serb,për humbjen e gjurmëve të krimit,ishin kthyer për ti djegur trupat e të vrarëve,ndaj nga 114 të masakruarit,për shkak të deformimit të kufomave nga djegia dhe bartja e mbetjeve mortore,për në Serbi,90 nga ta që nga ajo ditë, deri më tani figurojnë si të humbur dhe emrat e tyre ekzistojnë vetëm në listën e shqiptarëve të zhdukur, pasi që edhe pas më tepër se 12-13 viteve të kaluara,nuk është arrit të zbulohen më shumë se eshtrat e 25 prej tyre.
Nga 2000 të zhdukurit shqiptarë ,që nga lufta në Kosovë, 90, prej tyre janë nga Krusha e Vogël. Kurse njëri nga 6-t, të mbijetuarit, është Qamil Shehu,nga po ky fshat i djegur dhe shkatërruar, të cilit,kriminelët serb i kishin vrarë dy djem të tij, tre vëllezër dhe pesë nipër.

Ai i kishte pa ata të vdisnin para syve të tij,derisa qëlloheshin me të gjitha llojet e armëve nga fqinjët serb,ish kolonët e dikurshëm të vendosur me dhunë si kudo në Kosovë edhe në këtë fshat të vogël, nga pushtuesi sllavë.

Madje dy nga të mbijetuarit e masakrës së Krushës së Vogël patën dëshmuar edhe përpara Gjykatës për krimet e luftës së ish Jugosllavisë në Hagë,kundër kryekriminelit serb Slobodan Millosheviç, i cili vdiq i pa dënuar,kurse të zhdukurit shqiptar sot e kësaj dite figurojnë edhe më tej në listën e të pagjeturve,duke i shtuar pritjet e gjata, të cilave askush nuk u`a di fundin.
Fshati i Krushës së vogël,që nga paslufta banohet kryesisht,nga fëmijë jetim dhe gra të veja,të cilat duhet të mbajnë familjet dhe të rritin fëmijë pa etër,duke kultivuar të gjitha llojet e perimeve, si; speca domate,patate etj. nga të cilat nuk mund të mbijetojnë pa ndihmat mujore sociale sado të vogla që janë ato dhe Qumështorja në fshat, e cila falë punës së palodhshme dhe aktivitetit bamirës dhe vullnetar të z. Dile Prenkpalaj nga fshati Bregdrin i Hasit të Kosovës,me gjithë vështirësitë jo të pakta,deri vonë ishte funksionale dhe ndihmoi për aq sa mundi këto gra që rrisin jetimë lufte të cilët janë të shumtë, sidomos në Krushë të vogël.

54 kriminelë serbë që masakruan 114 shqiptarë

Me gjithë përpjekjet e familjarëve, që 54 kriminelët serbë dhe dy bashkëpunëtorët e tyre romë, të cilët banorët e mbijetuar të Krushës i njohin,për ti sjellë para drejtësisë vendore apo asaj ndërkombëtare, si përgjegjës për masakrën në fshat dhe zhdukjen e të afërmve të tyre që nga fundi i marsit të vitit 1999, drejtësia ndërkombëtare,deri më tani është marrë vetëm me të vrarët- trupat e të cilëve janë gjetur, por jo edhe me të zhdukurit dhe të kidnapuarit shqiptar, për fatin e të cilëve as sot pas kaq vitesh nuk dihet asgjë,me arsyetimin se; pa gjetjen e kufomave, nuk mund të provohet as krimi….

Ndaj,tanimë pranohet nga të gjithë,se zhdukja e trupave të shqiptarëve të vrarë,ka qenë qëllimi primar kriminal dhe politik i shtetit pushtues serb,me bindjen e se pa gjetjen e kufomave nuk mund të dëshmohet gjenocidi i ushtruar,kundër banorëve vendës në trojet e tyre etnike. Madje sikur të mos mjaftonte as kjo,familjarët e shqiptarëve të zhdukur, duhet të përballen edhe me kriminelët e kthyer serbë në Kosovë,të cilët sillen sikur të mos kishte ndodhur asgjë,ngase dosjet e krimeve të luftës të ushtruara nga ata,si nga gjykatat e UNMIK-ut, ashtu edhe nga Misioni i EULEX-it,për afro 12-13 vite,janë hedhur në harresë, kurse vrasësit e 114 shqiptarëve në këtë fshat, sot e kësaj dite shëtitin të lirë edhe në vendin e krimit, duke mbetur të pandëshkuar deri më tani.
Nga këta 114 të vrarë, rreth 90 prej tyre edhe sot figurojnë të zhdukur,madje vetëm familja Shehu numëron 9 të vdekur në këtë masakër. Por deri para pak kohësh, vetëm dy nga ta, ishin gjetur dhe rivarrosur,derisa për pjesëtarët e mbijetuar të familjes çdo ditë që vjen, është më e rëndë se tjetra,pasi që shumë oborre dhe shtëpi krushjane që nga 26 Marsi i vitit 1999,janë mbuluar nga bari, heshtja dhe dhembja e pa fund e mungesës së kryefamiljarëve,ku të freskëta dhe të dallueshme, kanë mbetur vetëm gjurmët e vrasjes së tyre makabre nga kriminelët serb.
Në Krushë të vogël, gjallëria mbytet me heshtje dhe dëshpërim, ngase përveç vuajtjes për të zhdukurit, shumë familje,në mungesë të etërve,për vite me radhë nuk iu gëzuan asnjë lindje. Këtu fëmijët jetim,rrisin dhembjen e madhe të kësaj plage kaq të ndjeshme,madje ajo në Krushë të vogël, gjendet e freskët edhe sot,si në shumë familje anë e kënd Kosovës,të cilat me padurim,presin një lajmë për më të dashurit e tyre.

Me gjithë kohën e kaluar,shpresa për ta nuk është zhdukur kurrë, ajo mbetet e gjallë përgjithmonë dhe do të jetoj deri atëherë kur ata të kthehen në vendlindje. Kujtimi i kësaj plage të madhe në Kosovë edhe sot kullon gjak,kudo ku të pagjeturit për kaq shumë vite mungojnë. Atëdhesimi i secilit prej tyre, pritet me padurim për një nderim të merituar me dinjitet të lartë njerëzor e kombëtar ,ashtu siç i ka hije atdheut ti vlerësoj bijtë e vet.