Në Uashington, pavarësia e Kosovës festohet pak më ndryshe: me flaut, recitime, fakte, fotografi, verë dhe “fli”/

Ne Foto: grupi organizator i festimeve te 6 vjetorit te Pavaresise nga komuniteti shqiptar ne Uashington/

Kur përdoret shprehja standarde se “komuniteti shqiptar i këtij ose atij qyteti të botës festoi pavarësinë e Kosovës”, zakonisht mendja të shkon te një grumbull i gjallë njerëzish që këndojnë, kërcejnë dhe hanë, duke uruar njëri-tjetrin dhe duke marrë poza me gotat plot, fotografi të cilat të nesërmen i shikon rëndom në Facebook.

Disa anëtar nga grupi i profesionistëve shqiptarë të Uashingtonit vendosën ta festojnë ndryshe 6-vjetorin e pavarësisë së Kosovës të mërkurën mbrëma. Muzika nuk mungoi, por kësaj here ishin tingujt e flautit të Klodina Kabashi Morinës (http://www.klodinakabashimorina.com/), që sillte plot finesë në mes të Uashingtonit muzikën e bukur të kompozitorit shqiptar Rauf Dhomi.

Në një kënd tjetër, të pranishmit mund të shijonin në ekran pamje mahnitëse nga Kosova (#InstaKosova) të përpiluara nga Rilind Latifi dhe Behar Xharra, disa nga organizatorët kryesor të aktivitetit “Gëzuar Kosovë!”. Një album i fotografes së talentuar Ferka Shala Rothschild (www.fashphotostudio.com)  ishte mjaft përfaqësues i bukurive kosovare, të shprehura në një mënyrë elegante dhe dinjitoze.

“Suzana Frashëri nga Kuçova, specialiste në fushën e së drejtës që punon për firmën e rekrutimit të avokatëve Arcade Recruitment Company,  recitoi nën tingujt e muzikës “Vargjet e Mia”, poezi nga Mark Krasniqi dhe “Lulebore” të Flora Brovinës, poezi te sygjeruara dhe siguruara nga stafi i bibliotekes ndërkomunale “Ibrahim Rugova” ne Gjakovë.

Alban Pruthi, një ndër organizatorët e tjerë të këtij aktiviteti kulturor tha se ideja ishte e thjeshtë: profesionistet shqipetarë në Uashington deshën t’i tregojnë botës se shtetin e ri të Kosovës duan ta ndërtojnë me kulturë, kreativitet, dije, vepra, profesionalizem, , dhe bashkepunim dhe jo përmes ahengjeve apo koktejeve të zakonshme.

Dhe u takonte. Për ata që nuk e dinë, komuniteti shqiptar i Uashingtonit dhe i rretheve të tij ka një bërthamë profesionistesh shqiptarë mjaft inteligjentë e të kulturuar që punojnë me ajkën e këtij qyteti të rëndësishëm. Me profesionalizmin e tyre, ata u bëjnë nder institucioneve amerikane dhe nderkombetare si Grupi i Bankës Botërore , Fondi Monetar Ndërkombëtar, universiteteve, organizatave dhe firmave të mëdha konsulente, për të cilat kryeqyteti amerikan është i njohur. Në të gjithë qytetet e rëndësishëm të Amerikës ka bërthama të tilla shqiptarësh të talentuar, por jo kudo ata arrijnë të bashkëpunojnë dhe organizohen.

Alban Pruthi, i cili vetë punon për Grupin e Bankës Botërore dhe ka një mijë punë në ngarkesën shtypëse që të imponon kryeqyteti amerikan, thotë se të rinjve shqiptarë nuk u mungon potenciali, por ata kanë nevojë për më shumë energji dhe dedikim që të organizohen në një mënyrë të re, të bashkojnë dijet për të bërë gjëra me të cilat do të ndihmojnë veten dhe vendlindjen e tyre, Kosovën dhe të gjithë rajonin e mbarë botën.

Zakonisht aktivitete kulturore dhe promovuese të këtij lloji organizohen nga ambasadat dhe konsullatat me fonde të qeverisë. Por këta profesionist zgjodhën një rrugë tjetër – ndonëse bashkëpunuan me ambasadën e Kosovës për transportimin e verës kosovare (http://www.stonecastlewine.com/) nga Nju Jorku, sigurimin e flamujve, dhe disa fotografive (#InstaKosova) shpenzimet erdhën nga xhepat e grupit të profesionistve shqipëtarë nga zona e Uashingtonit.

Ju mund ta merrni me mend si ndodh zakonisht në aktivitete festive të komunitetit shqiptar. Disa zyrtarë ngrihen dhe mbajnë fjalime të gjata, të mërzitshme dhe të formatit standard, nga të cilat njeriu nuk mëson asgjë. Në të shumtën e rasteve njerëzit bëjnë zhurmë dhe nuk e kanë mendjen te fjalimi. Shpesh, ne ia hedhim fajin vetes që nuk dimë të respektojmë atë që flet. Në aktivitetin e këtyre profesionisteve të përkrahur nga Fondacioni El-Hibri (http://elhibrifoundation.org/), që ofroi hapsirën elegante në objektin e tyre falas, nuk ndodhi kështu. Ata pak njerëz që folën, e thanë shkurt dhe qartë atë që duhej thënë. Ata folën kryesisht për çka përfaqëson Kosova sot dhe çfarë përpiqet të arrijë shteti i ri. Të gjithë që dëgjonin ishin mjaft të interesuar dhe vemendja ishte plotësisht e përqendruar, sepse ata që flisnin dinin ta shprehnin me kulturë dhe me elegancë idenë që donin të thoshin.

Më pëlqeu sidomos prezantimi me një video të shkurtër i disa fëmijëve nga shkolla “Rrezor” e komunës së Malishevës (http://www.youtube.com/watch?v=9vK-rnBYIDI). Nuk duhet më shumë se një dekadë e gjysmë që këta fëmijë t’i shohim të rritur, njerëz që do të fillojnë të marrin përgjegjësitë e shtetit të ri. Sot ata flasin me drojën e zakonshme të një shtatë-vjeçari, por koha kalon shpejt dhe ne do të duam të shohim te këta të rinj të ardhshëm dritën e kulturës dhe të qytetërimit. Kjo të sjell në mendje se çfarë pune kolosale kemi përpara për të ndihmuar Kosovën tonë, për të ndihmuar që atje të rritet një brez sa më pranë modeleve të përparuar kulturorë që ofron bota dhe sa më larg fanatizmit, dhunës dhe paragjykimeve.

Në aktivitet u prezantua edhe ushqimi i Kosovës i përgatitur nga Valentina Gashi dhe Ferka Shala Rothschild. Çfarë ka të veçantë Kosova? Menjëherë mendja na shkon te “flija”. Duke qenë se në Uashington është e vështirë të bësh “fli”, (me saç jo e jo) kishte nga të pranishmit që nuk e kishin provuar kurrë këtë specialitet të famshëm, ndonëse emrin ia kishin dëgjuar. Nga pak “fli” e shoqëruar me verë cilësore na bëri vërtet të ndjejmë se Kosova ofron ushqim të shijshëm dhe origjinal. Natyrisht askush nuk kishte ardhur për të ngrënë e për të pirë dhe për ta festuar pavarësinë e shtetit të ri me shishen e rakisë deri në mëngjes. Kjo ishte një ngjarje kulturore prandaj “flija”, djathi dhe vera kosovare të prezantuara këtu ishin thjesht për kulturë dhe në masën që e bëjnë njeriun të thotë: shijova pak Kosovë dhe u kënaqa duke mësuar.

Në aktivitet u prezantuan edhe fakte interesante për Kosovën të përgatitura nga disa vullnetarë nga grupi i profesionistëve në Uashington dhe disa bashkëpuntorë nga Kosova. Secilit të ftuar i jepej një zarf, brenda të cilit kishte një kuriozitet për Kosovën që të ngelet në mendje. Për shembull, në zarfin që më ra mua, ishte shkruar: Çarshija e Madhe është perla kulturore e qytetit të Gjakovës, që shërben si një vend për të bërë biznes, për t’u takuar dhe për t’u përzierë me njerëz, duke shijuar një muzeum të gjallë. Meqenëse kam qenë në Gjakovë vetëm kalimthi, jam shumë kureshtar të shkoj të shikoj Çarshinë e Madhe, sepse vërtet duhet të jetë një vend interesant. Këtë fakt nuk do ta kisha ditur po të mos kisha qenë në shoqërinë e këtij grupi të mrekullueshëm të profesionistëveshqiptarë që dinë të festojnë me dinjitet dhe që kanë plane për aktivitete po kaq të bukura për të ardhmen.

Korrespondenti i Diellit /Uashington