Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

PD-ja, një kujtim i Edi Ramës

by

Nga Ilir Levonja-Florida/

Fëmija më i lumtur i zgjedhjeve të 18 qershorit është Edi Rama. Me një fjalë, nga gjithë sa po shohim. Ca lista të cilat e gëzojnë pasi po u shfaqet shqiptarëve me pretendimin e listave të pastra. Nuk ka më dosh, tosh, losh, rosh etj…, nga ai soji i kaçatorrëve që blejnë lagjet me nga një dhjetëmijëleksh për kokë. Ose me nga një thes me fara luledielli, Duke u thënë se po t’i pjekin e t’i shesin, bëjnë biznes. Ose, ose, ekonomi tregu. Dhe hapje vende pune.

Pra një lloj lumturie nga një lloj mbushje mendje se sot i ka ardhur shanci të fitojë pa suport kanabisi e prostitucioni.

Zhgjedhjet e verës së vitit të artë 2017.

Nga gjithë sa po shohim. Nga trendi sportiv i flojdistit shqiptar. Nga Amarcordet e tia…, nga tv edirama. I lumtur se mënjanoi Ilir Metën me një presidencë që tashmë do jetë streha punësore e lësëistave. Hoqi qafe një skraparlli.

Aq sa bashkë me të, një kor i tërë besojnë se më në fund ia futën Ilir Metës. Jo, or, jo… Nuk ia keni futur. Aty e keni… , shokë socialista. Eshtë lëvizja politike më naïve që keni bërë. Ta themi shkoqur, ia futët vetes.

Ky fëmija i lumtur. Dhe i gjithë atyre nëpër studio që tundin kushtetutën, kodin zgjedhor etj. Do u afrojë shqiptarëve, si të themi një ndeshje futbolli. Ku do luaj, Partizani, ekipi i pare me partizanin, ekipin e dytë.

Ky është pluralizmi sipas tij.

Kjo është demokracia sipas shpurës, pas tij.

Janë magjepsur. Edhe pse nuk po duan ta kuptojnë se njerëzit, më shumë ndjekin ato videot e atij Vrenozit pe Korçe. Se tv ediramën e tyre.

Si tha, PD një kujtim i së kaluarës.

Jo më larg se sot, sivllau i tij. Apo modeli i tij Erdogani. Mori një përgjigje të nxehtë me rastin e ditës së 1 majit. Qëndrat më të mëdha të Turqisë janë përfshirë në protesta të dhunshme. Kjo, jo për shkak të mirëqënies, renies së ekonomisë etj. Dhe që përkon me ditën e punëtorëve. Pasi Turqia ndryshe nga vendet e rajonit ka treguar një stabilitet ekonomik. Por, për cënimin e demokracisë. E gjitha ka kuptimin e një jete të pastabilizuar. Ose të pasigurtë. Për shkak të ambicjeve personale politike. Për shkak të mbushjes së mëndjes se opoziarzmin mund ta krijosh ashtu siç krijon sistemin tend në parti. Po vendi nuk është i gjithi një parti.

Dhe Shqipëria ka përvojë në këtë aspekt.

Që PD-ja të khehet në një kujtim, duhet të armatosësh socialistët. Dhe kjo është luftë bindjesh. Që përfshihen tek të drejtat civile. Mund ta kesh një përvojë nga prejardhja. Në drejtimin e armatosjes dhe luftës vëllavrasëse për pushtet.

Sot nuk ka për të të ndihmuar. As përvoja, as historia, sado spektakël të japi ndeshja midis Partizanit ekipit të pare dhe atij të dytë. Një soj zgjedhjesh të tilla, janë vetëm një shfaqe me tallje bythe. Dhe nuk e di se kur ndërgjegjësohen shqiptarët. Sot një shoqëri e tërë e budallepsur, pre e bamirësive nga showmanet. Jo e së drejtës së tyre. Se ato para të çmendura, që u marrin…, e që ua japin me pikëza. Nuk janë për progres social. Por për shtimin e radhëve të të budallepsurve.

Në fakt PD është kujtim i hidhur i tij…, e nxorri me shqelma qysh tek kryqëzimi i 21 dhjetorit. Çështje këllire.

Tani me sa duke po i vjen rendi popullit të të flaki me shqelma bythësh. Por edhe toshët, loshët, doshët, roshët …, mangut nuk do ta lënë.

 

Sot jam më shumë se kurrë opozitar

by

Nga Ilir Levonja/

E kam me ditur me kohë që në Shqipëri janë një shpurë e tërë me lugët në brez. Një shpurë që sado traditës, erzit të fiseve. Në lagje qytetesh. Në mbarë vendin. Sado përpjekjes për të qënë fisnik. Ose model i urtësisë për brezat.

Tradhtohen menjëherë.
Jo nga kush! Jo, jo! Tradhtohen, prej vetvetes.
Sidomos kur mbajnë mikrofonin. Apo kur përpiqen të flasin me fjalë të mëdha. I mundën të vdekurit. Kanë kulturë me shumicë. Dhe bëjnë xheste liderësh me duar flatra.
Përshendetje popull. Jam unë, i juaji. I yni, jam.
Por janë fallco. Komplet fallco.
Sado që u falen ca kostumeve floriri. A kollareve. Ndonjë makine silver. Me dopio transmesion etj.
Prapë janë fallco. Sepse gjirizit nuk i duhen vitet për tu bërë klas. Por shekuj, breza.
Janë komplet fallco, pasi poshtë sediljeve mbajnë çifte shotgun. Ndonjë çimkë përgjuese. Ca gram C4.
Ca peketina pluhuri të bardhë. Thjesht për modë.
Me dashnore sigurisht. Gratë i ruajnë sa për spote fejsbuku. Me diploma të blera. Aq sa…, ia lëroftë Kina nënën ish qeverive të djathta që nuk e përfunduan një herë…, atë, punën e komisionit të verifikimit të letrave.
Atyre më pa vlerë. Librezkave me emrin diplomë.
E kam ditur me kohë që në Shqipërinë time janë një shpurë e tërë të pa aftësh. Të cilët i kanë kthyer aderimet në parti në një revolucion pragmatist, grupesh të fortish. Allishverishesh
kurvash duke folur hashiqare në emër të kushtetutës së vendit. Të shqiptarëve kudo. Të bindur. Mendje mbushur se janë ajka e shoqërisë. Dhe nesër, mund t’i flasin Europës nga parlamenti i saj. Edhe në emrin tim.
E të më thonë rri urtë.
Mund të më japin leksion për metaforat.
Madje ma kanë dhënë duke më treguar shamitë e kokës. Nga tribunat e shtetit tim laik. Shtetit tim që lakmon perëndimin. Dhe këtej kullohet në haengun e haremeve të Orientit.
Shtetin tim të kazmës e lopatës.
E kam ditur. Nuk nguroj ta them këtë. Veri e jug. Që në vendin tim janë një shpurë e tërë shushunjash.
Që do të flasin për të njëjtën alternativë.
Për të njëjtën ngjyrë.
Ngjyrën e kuqe. Atë të gjakut. Pasi shushunjat gjak duan.
Do bëjnë paradë shalësh.
Minifundesh.
Teritalesh.
Që do votojnë shushunjizimin e vendit.
Paradë parash nga zgjedhjet e tashmë të zgjebosura shqiptare. Prej fondesh të pa deklaruara.
Fushatë kandidimesh të blera me haraç koke.
Që kur të vine në pushtet. Ta fryjnë një fond kopshti fëmijësh. A këndi lojrash, Baraz me një të tillë…, sa për një reaktor kimik.
Një fushatë në emër të parimeve të demokracisë dhe rrotacionit. Ku iu shoftë fara atij vendi që mban akoma shpresat tek kandidatë të tillë si Gramoz Ruçi, Spartak Braho. E me nder Erjon Braçja.
E me nder këtyre alternativave opozite, çamësh.
Këta me nder dhjetoristë që vulosën burgun e pluralizmit.
Iu shoftë fara asaj rinie që ha fara lule dielli.
Dhe pret syshqyer datën 3 maj. Hapjen e llotos amerikane.
E kam ditur.
Por dhëntë zoti e kjo opozitë e vërtetë. Nuk ndërron mendje.
Pasi ndjehem i nderuar që jam opozitar.

Presidenti i vendit tim dhe xhenjerët socialistë e demokratë

by

Nga Ilir LEVONJA/

Zgjedhja e Ilir Metës si presidenti i VII, i vendit, legjitimoi një fakt të madh, varjen në litar të demokracisë shqiptare. Nëse do të ishte zgjedhur një emër tjetër. Ai i konsensusit katunar shqiptar, do thoshim atë që na ka bërë papagall gjatë gjithë këtyre viteve. Që zgjedhja e presidentit është një farsë shqiptare që pjell një president fallco. Një president dominosh. Me të cilin tall bythën kushdo. Ndaj duhet të bëhet çfarë është e mundur. Ose e nevojshme mbi mënyrën e zgjedhjes së numrit një të shtetit. Në mënyrë të atillë që roli i tij të qëndrojë vërtetë mbi partitë. Dhe të mos ketë asnjë lloj presioni prej tyre. Për këtë arsye u lind një nismë intelektuale, për një president nga populli. Në mënyrë që të ndreqej apo të futej në shina demokracia jonë. Mirëpo mjeshtrit e manipulimit politik shpiknin ngërçin kushtetues, ndryshimit të saj. Dhe proçedurave të tjera për shkak të pushtetit pa pushtet të presidentit tone. Megjithëse nga ana tjetër, ne mburremi duke rrahur gjoksin se presidenti, është një garantues i kushteutës së vendit. Nga ana tjetër gjithashtu, nuk e patëm fare të vështirë ta zhvillosnim kushtetutën duke e hequr qafe kriterin e 84 votave, për një konsensus të gjerë dhe gjithëpërfshirës. Dhe që dukej i pamundur me sistemin zgjedhor aktual. Por që rasti i fitores së 2013, i marrëveshjes së madhe prej 1 milion votash. Vertetoi mbrëmë, se, ai ndryshim kushtetues për një votim më të thjeshtë, qe i kotë. Nuk janë vetëm ligjet që e bëjnë një shtet, por mbi të gjitha vullneti politik dhe përgjegjësia civile. Vertetoi se ajo e mbrëmshmja qe një manovrim kulisash e kafenesh, prej padronësh të një populli, për të qënë të sigurtë në vrasjen e përditshme të demokracisë sonë. Karshi lavdisë dhe pushtetit të tyre.

Unë nuk kam çfarë të them për Ilir Metën, pasi i ka thënë rilindja. Dhe rilindja ta gëzojë. Ajo që mbrëmë e duartrokiti. Ajo që ua mori dorësh demokratëve teknokratë Ilirin, me ca video lajme. A kamera të fshehta. Ajo rilindje që shkon në bulevard e vendos karafila për dëshmorët e 21 janarit. Të cilët po tua kishte kërkuar Meta mund tu kishte rezervuar familjarëve fytyrë brengosur, edhe ndonjë nga llozhat e kuvendit. Ose vendet e zbrazëta të opozitës në kuvend.

Quajini tani kurbanët e aleancave qeverisëse. Kurbanët e aleancës për president.

Nuk kam se çfarë të them pasi i ka thënë Olta Xhaçka dhe Taulanti. Sajmo e të tjerë…ata që mbrëmë e duartrokisnin dhe nxitonin t’i shtrëngonin dorën.

Nuk kam se çfarë të them për Ilirin pasi ja kanë thënë të dyja palët. E megjithatë ai është i vetmi që u ka parë hajrin sherreve midis demokratëve dhe socialistëve. I vetmi që me këtë lojë pragmatiste i ka kthyer sot shqiptarët e majtë e të djathtë në ushtarë xhenjo. Ushtarë me uniformë, por pa armë.

Për ata që nuk dine, ushtar xhenjer quheshin ata që bënin ushtri, por pa armë e kapele. Por flokët u qethnin ama. Rryç ua bënin kokat. Në vend të armës kishin si mjete lufte, mjetet e punës, kazmën, lopatën. Hapni transhe, tunele etj.

Kështu tani edhe demokratët, edhe socialistët. Nuk janë asgjë tjetër veç xhenjer të regjimit të Ilir Metës.

Por kam se çfarë të them për njerëzit e vendit tim.

Para pak ditësh Ilir Meta u tha që do i digjte mandatet që demokracia të funksiononte siç duhet për shqiptarët. Dhe po ta kishte bërë ashtu do ndodhte. Por nuk e bëri.

Dhe sot u vertetua se përse nuk e bëri.

E kishte një nga ato kërcitjet e zakonshme të dhëmbëve, karshi aleatit të tredhur. Thjesht për një post për të ndenjurat e tij. Jo për demokracinë tuaj. Ajo ka vdekur.

Jemi popull i Unit….

by

*Shqipëri dil e bërtit poshtë opozitarizmi/

Nga Ilir Levonja/Florida/

Më duket si paradoksale që bijtë e vetmisë së madhe, Bijtë e Dullës, I kujtojnë sot opozitës, vetminë. Çudi si nuk po dalim në rrugë me pankarta. Të mobilizojmë popullin. Pasi jemi në vitet 60, shekulli i kaluar. Dilni. Atëherë bërtisnim poshtë Hrushovi. Sot bërtisni, poshtë opozitarizmi.

Kulmi i kokës, kur hiqen perëndimorë. Këta traktoristat e kulisave me Erdoganin, Putinin. Këta ideistët e atij hajnit bjellorus Llukashenkos. Ideistët e pushtetit të pa mjaftueshëm.

Pushtetarët e dreqit. Thua demokracia është 40 vjet pushtet. Jo, pushtet katërvjeçar a rrotacionit etj. Jo, jo.

Ne nuk e durojmë dot erën e freskët të demokracisë.

Duam erën e qelbur të diktatit.

Jemi popull i Unit.

Po kjo është e vërteta jonë.

Një vend paradoks.

Dhe me që po flasim për kulisa, blofe lojrash politike. Apo, negociata të dështuara…?! Për shance të humbura të opozitës etj. Për një mbyllje të saj. Në një vetmi të madhe. Një devijim nga misioni. Një mosdashje Vetingu. Kjo kuvli magjike e shqiptarëve pushtetarë. Tema e një fushate që edhe pse e kanë nisur, nuk po u shkon me qejf për poshtë. Që ikin me mendimin se po u votua Vetingu. Ua ndreqën jetën shqiptarëve dhe me siguri investitorët e huaj do jenë më të shumtë. E plot budallallëqe të tjera.

Në fakt po ndodh e kundërta. Brenda një vetmie të madhe është tashmë pushteti. Jo opozita. Një opozitë më e madhe se kurrë më sot. Më e qartë dhe më e vendosur.

E qartë si drita e diellit. Qeveri teknike.

Sfiduese.

Po shqiptarëve të pushtetit, u duket e çuditshme që një lojë me sfidë, bojkot dhe vetvrasje. Në një vend totalisht në krizë, të marrë peng nga hyrje-daljet. Rama tek Meta, e anasjelltas. Me farsat e etapave presidenciale. Me bojkotin si mrekullia e kokëfortësisë, peshqesh i gjenisë së përparimit shqiptar Edi Rama. Aq sa u kanë vënë një fashë boje a pudre të gjitha strategjive të tyre të dikurshme. Deri tek mosnjohja e shtetit. Me tekat e tyre bojkotuese.

Dhe që sot rrahin përditë në një pike. Veting dhe vetvrasje bojkoti. Aq sa u është mbushur mendja se Shqipëria bëhet pa oopozitë.

Bëjeni… !

Të gjitha i keni.

Bëjeni dhe Vetingun. Në fund të fundit qeverisja është një revolucion. Dhe ju bij të revolucionarëve jeni.

Sipas shakaxhiut tuaj, doni edhe 20 vjet pushtet, që të bëni reformat. Që të zbusni klimën për investitorët etj. Këto janë përralla. Pas 20 vjetëve do kërkoni 20 të tjera. Kështu që lum ai popull për këtë sfidë të hapur opozitare.

Turpi më i madh i takon pushtetit që kërkesave opozitare për tubime, iu përgjigj me kërcënime policësh. Nga foltoret politike të institucioneve tona të rendit. Iu përgjigj me Jo të madhe. Aq sa shenjat e një autoritarizmi monopol shtetëror i kohës së Dullës, po pluskojnë mbarë vendin.

Ideja më e keqe e gjithë këtyre viteve. Eshtë mohimi i opozitarizmit. Në fund të fundit, është diçka e traditës tuaj.

Po shqiptarët nuk duan të kuptojmë më pasi e kanë të lehtëtashmë. U njihet pasaporta. U mjafton të ikin.

Ju i tegonit telat me gjemba. Kallashin. I varnit në sheshe publike. Demokracia për ju është monopjesmarrje, monovendosje, monogjithçka.

Dhe klima popullore shqiptare, stoike, se pa iksin apo ypsilonin nuk bëhet. Bëhet ore bëhet. E keqja fillon tek këta, që thonë se duam edhe 20 vjet të tjerë të kryejmë reformat.

reformat o bëhen o nuk bëhen. 20 vjeçari është monopolizim pushteti. Rruga bjelloruse, ruse, azerbajxhanase e së fundi kjo turke.

Eshtë për të vënë duart në kokë. Duhet t’ju kapi paniku. Një erdoganizëm i gjallë po mbyt vendin.

Një lëshim pushteti në një fund mandati, nuk është asgjë. Biles një sfidë e bukur politike. Por kush e ka ndërmend këtë. Ata që hyjnë e dalin tek njëri-tjetri…. dhe që e shohin revanshin a suksesin ekonomik, tek vrasja e opozitës?.

Jo tek fitorja me votë. Por nuk kanë faj. Fajin e kemi ne…që, harrojmë. Jo më shumë se dje. Një nga fitimtarët me ”vote të lirë”. Një nga ata, në atë milionshin e votimeve populiste, mburrjes, u dënua dje me 7 vjet heqje lirie. Dhe sekuestro pasurie prej milionash euro. Këta, e ca të tjerë si këta, ishin fituesit. Po ne shqiptarët nuk e kemi për herë të parë që vimë në pushtet me hajna. Sidomos e majta. Këtë ne e harrojmë.

Nuk po të kërkojmë zyrat, pushtetin. Por shance të barbarta për votë të lirë.

Baca Lush

by

Nga Ilir Levonja/

 Të gjithë webet e Shqipërisë sonë, që ti e quan vend pa popull. Shkruajnë se je prej Bërdice, Dajçi, Trushi etj. Madje u këpusin fotove të tua. Sidomos këtyre të sotshmeve, me kopenë e dhive nga një vulë copyright-i. Nga ato të webeve botërore se kanë hallin se mos u vjedhin imazhin tend. Janë një sërë syresh. Kjo është një katastrofë normale shqiptare. Një zallamahi kuçkash. Pasi ty si top model kushedi se sa të paguajnë. Eshtë një anormalitet normal shqiptar.

Sidomos kur thonë se bariu i dhive bllokon aksin rrugor Shkoder, Lezhë. Madje e shesin për sukses ndalimin tënd në komisiariat. I hedhin edhe dru zjarrit e të akuzojnë për yshtje nga opozita. Megjithëse ti aty ke qënë. Ke vite. Opozitar prej kohësh. Më kujtohet që për 8 marsin, protestoje se i kishin katranosur gruas emrin me një emër burri. Apo të martuar jo me ty, por me babain e saj… E kësisoj nuk po përfitonte pensionimin. Mishmash zyrash shqiptare. Po, të na rroj partia.
Kjo ka rëndësi për ne, kjo na bën burra të forte. Kush po pyet për pensionin e gruas tënde. Nuk e shikon… për ne shqiptarët më shuml vlen një ndeshje mes Realit dhe Barçës, se sa e ardhmja jonë. Jemi vend pa popull thua ti. Jo bacë, jemi vend me popull, por popull i dehur ama. Dhe kur je i dehur, realiteti është tjetër gjë. Pra aty ke qënë baca Lush. Nuk e ke sot ditën e pare që proteston. E hëna ka qënë ditë e shpallur prej kohësh prej teje si ditë e proteste. Kundër padrejtësisë së mbifaturimeve, vertetimeve, dëmeve të bruçelosëz, linçesave të pavlera të tregtisë etj. Dhe jo mungesës, por vjedhjes që një qeveri i bën një fermeri. Por këta nuk duan as tregtarë e as fermerë dhish, vreshtarie, a të tjera foragjere. Veç Kanabisit. Ndaj ato plagë të bruçelosëz në kyçet e këmbëve, t’i kesh hallall. Nuk e paske kuptuar qeveriun e hashashit. Nuk i ndan tapitë për dhi, ai. jo. As për vreshtari. Por për atë farën e re të Sativës, e cila zhvillohet shpejt.
U bën kohë që ti proteston.
Madje në një nga pankartat e tua, shkruar dore, thua që kjo qeveri është bërë për të detyruar me shit shtëpi e tokë.
E ke gabim. Dëgjom mua. Dhe shiko Taulantin ku është sot.
Dhe ai nga soji i protestuesve vjen.
Mbill kanabis baca Lush…, mbill kanabis e ta shohësh. Se sa gabim ke qënë. Mos bëj punë të bukura, që siç thoni ju shkodranët me të lëvdue tjetri. Por bëj punë që ta mbytësh gjindjen. Sot vendit këta i duhen. Jo ti që je një qytetar normal i demokracisë.