Dhjetë qershori i përjetuar nga dritarja ime/

Nga Kaltrina HOTI VENTIMIGLIA/

Kuvendi u shndërrua në hartë tokësore/

tokat e shkëputura u bashkuan me tokat e copëtuara/

dhe u bënë hije e Nënës së Madhe /

pa frikë shkele në Çamëri/

pa frikë ja zgjata dorën Shqipërisë së Vjetër/

Kuvendi u bë Shqipëri Etnike /

ishte bukur/

ishte frymëmarrje e thellë/

por kishe frikë të shfrynë atë frymë nga shpirti/

ende kishin mbetur vijat e kufizuara nga e kaluara

fjala fjalën e godiste

herë me qëllim herë pa vetëdije

secili në një moment u bë zjarr e prush

por në fund tymi tymoj nëpërmes të oxhakut

më kujtohet gjyshja në një rast më ka thënë;

kur kapërcen rrugës të katundit

vendoja mendjen tymit që del nga oxhaku

aty ku tymi është i lakuar

dhe shpërndahet pa drejtim shtëpia ka hidhërim

nga Kuvendi jonë tymi tymosi drejt

si vijë ngjyrë hiri e preku fillimin e qiellit

jo!

nuk ishte lehtë të tundesh nga fjalët e vjetra

dhe të mbulohesh me fuqinë e re

derisa hija e kolosëve u zgjua ta dëgjojnë zërin tonë

ne ende ecnim qosheve të shkelura pa drejtim

dhe pa e parë dritën në fund të rrugës

nëpërmes të qarave të tokës

fjala e Nolit mori fuqi

kërkonte zëri jonë të jetë ujë

për të bashkuar të qarat e dheut

një jehonë përhapej në hapësirë

nëse jeni të bashkuar

edhe zjarrin do ta fikni

leni fjalët e thëna të pushojnë

aty ku kanë lindur

fjala e re po shtrydhet

nëpër tokë që na mbuloj

por ne s’kemi fuqi të ecim me ju krah për krah

o Vatran!

në emër të shqiptarizmit

vendojeni dorën aty ku është plaga jonë

me melhemin që ua lamë

të shëroni koret e tokës

por ishte bukur

ishim duke folur për një konak

që ka një plis, një shkop dhe një nuse

Vatra u stolisë me një zë të ri

me jehonë të pleqërisë

Kaltrina Hoti, 10 Qershor, Riverdale, New York