Keze Zylo – Page 8 – Dielli

MARK GJONAJ- Dita e Flamurit ne Hotelin “Hilton” në Westchester në New York

November 29, 2017 by dgreca

105 Vjetori i Pavarësisë së Shqipërisë u festua me madhështi nga diaspora shqiptaro amerikane nën drejtimin e Ansambleistit Mark Gjonaj/

“Together, we can do great things”… Mother Teresa/

Dita e Flamurit, 28 Nentori do te njihet zyrtarisht si dita e Pavarësisë Shqiptare në New York

Nga Keze Kozeta Zylo/

Dita e Pavarësisë së Kombit shqiptar gjithmonë mbledh gjithë shqiptarët kudo që janë rreth Flamurit të përbashkuar, për një dëshirë e një qëllim… Në mjediset lluksoze të hotelit “Hilton” në Westchester në New York u mblodhën mbi një mijë shqiptaro amerikanë për të festuar së bashku 105 Vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë. Ndonëse udhëtuam gjatë nga Staten Island për në Westchester, Bulevardi kryesor i të cilit ndrin nga flamujt shqiptarë përkrah flamurit amerikan dhe e kishim marrë emocionin e fuqishëm me vehte, por kur ndaluam përballë hotelit një tjetër emocion po aq i fuqishëm na përfshiu ku hollet e hotelit, hyrja përballë tij, statujat me duart lart që mbanin flamujt shqiptar dhe amerikan e bënin dhe më madhështore dhe më mikpritëse ardhjen e shqiptarëve që vinin grupe grupe për tëfestuar këtë dië të shenjtë.

Në lidhje me dekorimin kuq e zi më duhet t’ju jap një falënderim të veçantë z.Ismet Kurti ish kryetarit te shoqatës së mirënjohur “Ana e Malit”, Ansambleistit të shtetit të Nju Jorkut z.Mark Gjonaj, shoqatave “Plavë e Guci”, “Dibra”, “Kraja” dhe ‘Ulqini” që bënë të mundur këtë nismë, si dhe aktivistëve të dalluar si: Nail dhe Bilal Demiri në Staten Island, Shkumbim Hasangjeka dhe Shkumbim Balidemaj në Brooklyn.

Tavolinat e zbukuruara kuq e zi, pamjet filmike nga historia e Kombit shqiptar për Ditën e Flamurit shfaqur nga ekranet nëpër faqet e mureve e bënte dhe më të detajuar dhe më mikpritëse këtë ditë të bekuar Perëndie, që kishte organizues me plot përkushtim si: Florim Lajqi, Emmie Salaj, Vera Mjeku, Valon Nikci, Mete Bruncaj, Ismet Kurti, Ismer Mjeku, Antigona Komoni, Vaso Nikprelaj etj…

Mbëëmja festive u prezantua nga zonjusha simpatike Antigona Komoni dhe Ardian Komoni.

Salla ushtoi nga marshimi i oficerëve të policisë së New Yorkut drejt skenës kryesore të cilët kanë shoqatën “Illyria”. Hyrja e tyre me uniformën e policisë amerikane dhe me ngrijen e Flamurit shqiptar kuq e zi ishte një moment shumë i rëndësishëm, solemn për të gjithë bashkëkombasit dhe amerikanët që ishin në sallë.

Tenori i famshëm shqiptar Kastriot Tusha i cili kishte ardhur enkas nga Shqipëria si i ftuar special për të festuar me bashkatdhetarët në New York intepretoi hymnin kombëtar i cli u shoqërua nga të gjithë pjesëmarrësit.

Ansambleisti Mark Gjonaj njëherazi dhe fitues si anëtar në Këshillin e Bashkisë së New Jorkut iu ka uruar gjithë pjesëmarrësve: “Gëzuar Ditën e Flamurit, Gëzuar Ditën e Pavarësisë”! Fjala e Tij është mirëpritur me duartrokitje ë zjarrta çka tregon popullaritetin dhe respektin që ka krijuar tek zgjedhësit dhe tek shumica e shqiptaro amerikanëve në Diasporë.

Pas fjalës së tij z.Gjonaj ka ftuar në skenë senatorin e shtetit të Nju Jorkut z.Jefrey D.Klein një mik i afërt i shqiptarëve i cili i uroi gjithë shqitparët në këtë ditë të shenjtë.

Në këtë festë kombëtare nderonte me pjesëmarrjen e saj ambasdorja Teuta Sahatqija Konsulle e Përgjithshme e Kosovës.

Në emër të qeverisë shqiptare ka përshëndetur znj.Besiana Kadare ambasadore pranë Kombeve të Bashkuara në New York.

Fjalimin kresor në këtë ditë të shënuar kombëtare e mbajti zonja Susana Shkreli, kandidatja për në Kongresin Amerikan dhe ndihmës Prokurore, shqiptarja e parë grua në Amerikë që kandidon për një post të tillë. Ajo solli midis të tjerave përvojën e saj në mbrojtjen e fëmijëve dhe grave nga dhunimet e llojeve të ndryshme, punën dhe zbatimin e ligjeve amerikane.

Një performancë speciale solli dhe këngëtarja dhe violinistja, arbëreshja Sophie Castriota nga gjeneratat pasardhëse të familjes së Gjergj Kastriot Skënderbeut.

Vallëzim festiv sollën grupi i valleve të “Rozafatit”, të cilët të veshur me veshjet e bukura shumëgjyrëshe kombëtare i dhanë sallës hare dhe gëzim.

Në emër të guvernatorit të Bronxit znj. Nathalia Fernandez i dorëzoi Ansambleistit Mark Gjonaj, Proclamatën me mbishkrimin që Dita e Flamurit, 28 Nentori te njihet si dita e Pavarësisë Shqiptare në New York në nder të komunitetit shqiptar.

Vallëzim festiv sollën dhe grupi “Ansambli i Eposit të Valleve” veshur me kostumet kombëtare.

Të gjithë pjesëmarrësit u argëtuan me këngë të ndryshme të interpretuara nga këngëtarja e shquar Shyhrete Behluli, Edona Llalloshi, Malësori dhe Vedat Ademi të shoqëruar mjeshtërisht nga DJ Sammy Z.

Festa e 105 Vjetorit të Pavarësisë, do të ngelet e paharruar në kujtesën e mbi 1000 pjesëmarrësve në Hilton hotel, sepse është një ditë që bashkoi shqiptarët është një ditë që frymëzon sepse siç thotë Shen Nënë Tereza “Së bashku mund të bëjmë gjëra të vlefshme”.

Dhe gjërat e vlefshme do të vinë vetëm së bashku, sepse Bashkimi i Kombit e ka nevojë urgjente një realizim të tillë…

Mbremja festive u filmua nga disa media ndërmjet të cileve TV “Alba Life” do te transmetoje se shpejti në kanalet televizive kronikën e përgatitur enkas për këtë Jubile.

25 Nëntor, 2015

Westchester, New York

Halifax(Kanada), Qyteti ushtarak që mbanë eshtrat e Titanikut

August 23, 2017 by dgreca

….Simboli shqiptar:Halifax mban brenda muzeut “Bankfield” dhe një jelek ari shqiptar dhuruar nga grate e Beratit studjueses së shquar angleze Edit Durham e cila u mahnit me kulturën dhe traditën shqiptare./

Nga Keze Kozeta Zylo/Per me shume fotografi shkoni ne fb(dielli vatra)

Udhëtimet nëpër vende të ndryshme nëpër botë të mbushin mushkëritë dhe të bejne ta njohësh më nga afër atë duke zbuluar gjëra gjithmone te reja. Zbulimi i historive të ndryshme I bëjnë udhëtimet që të mos I ndjesh lodhjet dhe në vend të tyre të ngarkohesh gati me flori dhe ta ruash si një pasuri të patundshme.Këtë radhë destinacioni ynë ishte për në Kanada dhe pikërisht në dy qytete historike, qytete qe s’i kishim shkelur kurrë më parë. Anija Carnival Sunshine me njëprogram tëpasur kulturor qëdrejtohej nga Emma Nixon njëvajzësimpatike dhe tejet e talentuar I bënte netët më show në teatër dhe më magjike dhe më tërheqëse. Anija kishte drejtimin nëpërmjet oqeanit Atllantik ku ndjeje dhe shijoje nga afër ujin, zhurmën e tij, peizazhet pafund dhe njëqetësi olimpike ku tek tuk shikoje ndonjë shpend që shqepte me sqep sipërfaqen e ujit për tëzënë ndonjë peshk…Afërsia me oqeanin dhe qëndrimi mbi të se c’më jep një ndjesi si bij oqeanesh dhe mësjellë qindra personazhe që nga antikiteti dhe deri në ditët e sotme. Zemra të duket e thellë sa oqeani sidomos kur Hëna kundron nga larg dhe zhytet thellëbashkë me dashurinë e zemrës nëpër dallgë me shkumë oqeanike…Shume pranë në imagjinate midis ujit dhe qiellit të vjen Amphitrite, mbretëresha e detit, gruaja e Poseidonit, perëndeshë që pjellë bujarinë e pasur të detit dhe jep frymezim me fllade oqeanike…

Saint John Brunswick

Nga ballkoni nën një dritë tëbardhëmëngjesi u shfaq në një kodër të dukshme në breg tëoqeanit emri i qytetit Saint John që është porti i tretë më i madh i Kanadasë sipas tonazhit me një bazë ngarkese që përfshin pjesën më te madhe të thatë dhe të lëngshme, pjesën më të madhe, kontejnerët dhe daljet në det.

Pasi hipëm në autobusin pink ciceronja një mjeshtre e tregimit na foli plot gjallëri dhe krenari të ligjshme për Kanadanë, 150 vjetorin e Pavarësisë nga Anglia si dhe për qytetin Saint John dhe dashurinë e saj si besnike e iedealeve të lojalistëve si dhe për krenarinë e origjinës së saj si irlandeze. Sytë me ngjyrë blu shprehnin dhe më thellë mendimin e saj dhe humanizmin. Ajo na shpjegoi pse autobusi ka ngjyrën pink dhe vazhdoi se është në respekt të grave me kancer ne gji të mbijetuarave dhe të ikurve në amëshim si dhe sensibilizohet opinioni mbarë kombëtar që të bëhet rritja e fondeve për zbulime të mëtejshme shkencore për ta shëruar këtë sëmundje përbindëshe…

Pas ndarjes së kolonisë së Nova Scotisë në vitin 1784, kolonia e re e New Brunswick mendohej të quhej ‘Irlanda e Re’, si kryeqytet që të ishte në Shën Joan, para se të vinte veton nga Mbreti George III.Saint John sipas Wikipedias dhe cicerones është qyteti më i vjetër i inkorporuar në Kanada. Gjatë sundimit të Gjergjit III, komuna u krijua me kartën mbretërore në vitin 1785.Samuel de Champlain u ul në Saint John Harbor në 24 qershor 1604 (festën e Shën Gjon Pagëzorit) dhe është vendi ku lumi Saint John merr emrin e tij. Pas më shumë se një shekulli regjistrat pronësore mbi tokën që rrethonte Shën Gjonin midis frëngve dhe anglezeve, anglezët dëbuan kolonizatorët francezë në 1755 dhe ndërtuan Fort Howe mbi port në 1778. Saint John, si një vendbanim i madh, u themelua nga besniket e mbretit, kur dy flota të anijeve nga Massachusetts, një në pranverë dhe një të dytë në vjeshtë, arritën në portin që mbante subjekte britanike të cilët, duke dashur të qëndronin besnikë në Britaninë e Madhe, ikën nga shtëpitë e tyre amerikane gjatë Revolucionit Amerikan.Në 1785, Qyteti i Shën Gjonit u formua nga bashkimi i Parrtown dhe Carleton. Gjatë shekullit të ardhshëm, valët e emigracionit irlandez ishin shume te medha dhe mbizoteruese ne qytet.

Kulla e Carleton Martello në Saint John dhe një krismë pushke

Kulla e Carleton Martello në Saint John, New Brunswick, është një nga nëntë kullat Martello të mbijetuara në Kanada. Kulla daton nga Lufta e viti 1812 dhe luajti një rol të rëndësishëm në konflikte deri në Luftën e Dytë Botërore. Vendi tani përmban një depo municioni të restauruar, një dhomë të rivendosur të kazermave dhe ekspozita në kullë dhe në qendrën e vizitorëve. Tarraca e kullave ofron një pamje të qytetit të Shën Gjonit dhe portit të tij.Carleton Martello Tower është ndërtesa më e vjetër në qytet dhe është përcaktuar si një vend historik kombëtar i Kanadasë që nga viti 1930. Ajo u hap për publikun në vitin 1963.Ndërtimi i kullës filloi në 1813, gjatë Luftës së 1812, në një shkëmb shkëmbor për të ruajtur tokën qe afrohet në qytet. Ajo kishte për qëllim të mbronte vendin nga një pushtim tokësor nga Shtetet e Bashkuara, por kulla nuk u përfundua deri në vitin 1815. Kulla ishte një strukturë rrethore murature, 30 ft e lartë dhe 50 ft në diametër.Në vitin 1846 u ndërtua një magazine bombë brenda kullës, duke mundësuar që ajo të shërbejë si depo municioni nga viti 1859 deri në vitin 1866. Në vitin 1866 mori dy armë prej 32 kilogramësh që Regjimenti i Ri i Brunswickit të Artilerisë së Garnizonit e drejtonte për të mbrojtur qytetin.Nga 1866 deri në 1869, kulla shërbeu si një kazermë. Gjatë Luftës së Parë Botërore ajo shërbeu si një qendër paraburgimi për shkatërruesit e Batalionit të 69-të nga nëntori 1915 deri në prill 1916.

Në fund të vitit 1939, në fillim të Luftës së Dytë Botërore, Bateria e 8-të Anti-Aircraft vendosi disa armë automatike në nivelin e sipërm të kullës. Në gusht 1941 një strukturë betoni dykatëshe u vendos në majë të kullës për të mundësuar që kulla të funksionojë si një Komandë e Zjarrit, ku roli mbeti deri në gusht 1944. Më 1 maj 1943 një kontrollues i vendndodhjes së Mark II u shtua në pajisjet e kontrollit të zjarrit në kullë. Ushtarët e brigadës së tretë brigjetike të Brunswick u mbajtën në kullë nga viti 1941 deri në përfundimin e operacioneve në vitin 1944.

Krisma e pushkës

Ishte një befasi për të gjithë turistët kur drejtuesja urdhëroi ushtaren për zjarr që të demonstronte se si e përdornin pushkën ushtarët në vitin 1812, ndërkohë nuk harroi të udhëonte turistët tëmbyllnin veshët në se nuk e duronin dot krismën… Shumica i mbyllën veshët, unë dhe Qemali s’patëm problem… Eh sa ishim mësuar me këto krisma që në shkollë të mesme dhe ata që vazhduan të lartën bënin qitje dhe stërvitje një muaj ngase ishte në programin mësimor… Për kuriozitet e pyeta: Shumë bukur që bën demonstrimin dhe sjellë krismat e shekujve të kaluar, po për bombën atomike a bëhet demonstrim si përshembull në Hiroshima kur shkojnë turistet? Oh, good question m’u përgjigj… Na ruajtë Zoti nga bombat atomike m’u përgjigj!…

City Market që u ndërtua nga marangozët e papunë të ditës, më 1785

Tregu i qytetit të Shën Joanit është tregu më i vjetër i fermerëve në Kanada, me një kartë që daton nga 1785. E vendosur në Saint John, New Brunswick dhe e përfunduar më 1876, ndërtesa aktuale e tregut ka një strukturë unike të çatisë që i ngjan një vele të anijes së përmbysur. Ndërtuar nga trungje prej druri, struktura thuhet se u ndërtua nga marangozët e papunë të ditës. Gjithashtu, pjerrësia e dyshemesë me shkallën natyrore të tokës. Arkitektura është në stilin e Perandorisë së Dytë.Disa nga bizneset në treg kanë funksionuar vazhdimisht atje për më shumë se 100 vjet. Duke u ballafaquar me Kings Square, tregu është i lidhur me sistemin e këmbësorëve të brendshëm të qytetit. Tregu u caktua si një vend historik.

Fallsview Park një miliard vjet më parë dhe me rrymat më të larta në botë

Kur ciceronja flet kthjellët dhe me kulturë medoemos që t’I ndez më shumë fitilat e kuriozitetit si psh për Fallsview Park qëështë nën kujdesin e UNESCOS.Me një peizazh të krijuar nga përplasja e kontinenteve, mbyllja dhe hapja e oqeaneve, vullkaneve, tërmeteve, moshave të akullnajave dhe ndryshimeve klimatike, Stonehammer UNESCO Global Geopark përfshin tregime gjeologjike nga koha e pasuar paraprake, një miliard vjet më pare.Ndonese Stonehammer ka të bëjë me gjeologjinë, ajo është edhe për njerëzit, shoqërinë dhe kulturën. Ju mund të bëni, kajak, ngjitje ne gure dhe shkëmbinj etj…

Dukura e Falls Reversing sipas Wikipedias është shkaktuar nga rritja e madhe dhe rënia e rrymes se Gjirit të Fundy, të cilat janë më të lartat në botë. Hapja natyrore që drejtohet nga jugu i Gjirit të Fundy merr në valët e nxehta të oqeanit drejtpërdrejt si një gyp. Rryma është normale kur ajo hyn në gjirin në pikën e saj më të gjerë. Por sa më larg gjirit që udhëton aq më shumë ndryshon. Në të vërtetë, ajo është e shtrydhur nga anët gjithnjë e ngushta dhe nga mbytja e vazhdueshme e thellësisë që e detyron ujin më të lartë deri në brigjet. Vala e baticës që po mbaron nga gjiri bie ndesh me valën e re hyrëse, duke kombinuar forcat për të ardhur në një valë më të madhe. Kombinimi i forcave të valëve quhet rezonancë.Tides Bay of Fundy janë rezultat i veprimit të baticës me origjinë në Oqeanin Indian Jugor që rrethon Kepin e Shpresës së Mirë dhe më pas drejt Veriut në Gjirin e Fundy. Ata gjithashtu preken nga distanca e hënës nga toka në këtë gjatësi. Këtu në Saint John, gjiret e gjirit rriten 28 ½ metra. Kur vala është e ulët, lumin St. John, 450 milje të gjata, zbrazet në gji. Midis Parkut të Fallsview dhe Pulp Mill, rrjedha e plotë e lumit shkon përmes një grykë të ngushtë. Një parvaz nënujore, 36 metra poshtë sipërfaqes shkakton që uji në lumë të bie poshtë në një pishinë të thellë 175-200 këmbë. Më poshtë krijohet mulli dhe nën urë. dhe vlon në vorbull.Ndërsa baticat e gjirit fillojnë të rriten, ata ngadalësojnë rrjedhën e lumit dhe më në fund ndalojnë rrjedhën e lumit krejtësisht. Kjo periudhë e shkurtër e qetësisë së plotë quhet vala e zbehtë. Është vetëm në këtë kohë që anijet janë në gjendje të lundrojnë në Fallsview Park.Niveli rritet dhe bie një herë për çdo 12 orë e gjysmë. Për të vlerësuar më mirë uljen e kthimit, vazhdoi ciceronja duhet të përpiqeni t’i shikoni ato të paktën dy herë në një ditë të caktuar – pranë valës së ulët dhe pranë valës së lartë. Një pikë e mirë e nivelit të ujit për të parë Falls ishte Parku i Fallsview.

Halifax një qytet ushtarak që mban brenda eshtrat e Titanikut

Halifax i njohur ligjërisht si Bashkia Rajonale Halifax (HRM), është kryeqyteti i provincës së Nova Scotia, Kanada. Komuna kishte një popullsi prej 403,131 në 2016, me 316,701 në zonën urbane të përqendruar në Halifax Harbour. Komuna rajonale përbëhet nga katër ish-komuna që janë shkrirë në vitin 1996: Halifax, Dartmouth, Bedford dhe Bashkia e Halifax County.

Halifax është një qendër e madhe ekonomike në Kanada me një përqendrim të madh të shërbimeve qeveritare dhe kompanive të sektorit privat. Punëdhënësit kryesorë dhe gjeneratorët ekonomikë përfshijnë Departamentin e Mbrojtjes Kombëtare, Universitetin Dalhousie, Universitetin e Shën Marisë, kantjerin Halifax, nivelet e ndryshme të qeverisjes dhe Portin e Halifax. Bujqësia, peshkimi, minierat, pylltaria dhe nxjerrja e gazit natyror janë industritë kryesore të burimeve që gjenden në zonat rurale të komunës. Halifax u rendit nga revista Money Sense si vendi i katërt më i mirë për të jetuar në Kanada për 2012, dhe u rendit i dyti në listën e “qyteteve të mëdha të së ardhmes”.Ciceronja shpesh përmendi që Halifax njihet ndryshe si qytet ushtarak.Bashkia Rajonale Halifax qeveriset nga kryetar i bashkisë dhe një këshill i gjashtëmbëdhjetë personave. Këshilltarët zgjidhen nga rrethi gjeografik, me zgjedhjet komunale që ndodhin çdo katër vjet. Kryetari aktual i Halifax është Mike Savage. Këshilli i Qarkut Halifax është përgjegjës për të gjitha aspektet e qeverisë komunale, duke përfshirë Policinë Rajonale Halifax, Bibliotekat Publike Halifax, Zjarrin dhe Emergjencën Halifax, Komisionin Rajonal të Halifax, parqet dhe rekreacionin, adresimin qytetar, punët publike, menaxhimin e mbeturinave dhe planifikimin dhe zhvillimin .Qyteti gjithashtu ka tre këshilla komunitare që i konsiderojnë çështjet lokale.Si kryeqytet i Nova Scotia, Halifax është gjithashtu vendi i takimit të Shtëpisë së Kuvendit të Nova Scotia, asambleja më e vjetër në Kanada dhe vendi i qeverisë së parë përgjegjëse në Amerikën Veriore Britanike. Legjislatura mblidhet në Shtëpinë e Provincës, një vend historik kombëtar gati 200 vjeçar në qendër të Halifax-ut, i përshëndetur si një nga shembujt më të mirë të arkitekturës Palladiane në Amerikën e Veriut.

Halifax City Hall është shtëpia e qeverisë komunale në Halifax, Nova Scotia, Kanada. Projektuar nga arkitekti Edward Elliot dhe i ndërtuar për Qytetin e Halifaxit midis 1887 dhe 1890, është një nga ndërtesat më të vjetra dhe më të mëdha publike në Nova Scotia. Prona u cilësua si një vend historik kombëtar i Kanadasë në 1997.Halifax City Hall ishte hapur për Këshillin dhe publikun në 1890 zëvendësuar zyrat në shtëpinë e gjykatës së vjetër në Halifax. Bashkia e qytetit u zgjodh për t’u bërë selia e Bashkisë Regjionale Halifax të sapo krijuar në vitin 1996 dhe tani është shtëpia e Këshillit Rajonal Halifax si dhe zyrave të ndryshme komunale.

Muzeu Detar i Atlantikut dhe tragjedia e shperthimit ne Halifax

Muzeu Detar i Atlantikut është një muze detar kanadez dhe ndodhet në qendër të qytetit Halifax, Nova Scotia.E vendosur në zemër të ujrave të Halifax-ut, nuk ka vend më të mirë për të zhytur veten në trashëgiminë e pasur detare të Nova Scotia në Muzeun Detar të Atlantikut.Ciceronja mjeshtre na futi në marrëdhënie të aferta me oqeanin.Muzeu është një institucion anëtar i Muzeut të Nova Scotia dhe është muzeu më i vjetër dhe më i madh detar në Kanada me një koleksion prej mbi 30,000 objekte, duke përfshirë 70 anije të vogla dhe një avull: CSS Acadia, një anije survejimi hidrografike prej 180 këmbësh me avull filloi në vitin 1913.Ishte viti i1917 dhe Halifax, si pjesa tjetër e botës, ishte e përfshirë plotësisht në Luftën e Parë Botërore. Duke shërbyer si pikë e Asamblesë dhe nisjes për konvojet transatlantike që mbanin furnizime dhe ushtarë në përpjekjet e luftës jashtë shtetit, qyteti i vogël po evoluonte shpejt në një port të klasit botëror dhe në bazën kryesore të operacioneve detare.Halifax ishte një qendër e aktivitetit. Trupat e marra për në betejë, të cilat përfshiheshin brenda dhe jashtë qytetit, punëtorët shkonin dhe dilnin nga puna, ndërsa lufta krijoi një bum të rëndësishëm industrial dhe rezidencial dhe fëmijët e të gjitha moshave shkuan në shkollat e tyre për mësime. Në një kohë lufte dhe shkatërrimi, Halifax ishte lulëzuar.

Explozion në Halifax si dita më e errët në historinë e saj

Mjerisht papritur që të gjitha ndryshuan mëngjesin e 6 dhjetorit 1917. Përafërsisht gjashtë minuta pas orës 9:00, një keq-komunikim mes dy anijeve në port rezultuan në një shpërthim të përmasave kataklizmike. 2000 njerëz u vranë dhe 9000 të tjerë u plagosën. Qyteti u zvogëlua në rrënojat dhe mbeturinat.Konsiderohet dita më e errët e Halifax-it, madhësia e dukshme e ngjarjes traumatike ka lënë një përshtypje të qëndrueshme mbi qytetin dhe banorët e saj. Tragjedia ka mbjellë histori të panumërta të guximit dhe shpresës që në shumë mënyra, ka formuar atë që Halifax është bërë.Duke njohur rëndësinë e Shpërthimit Halifax si pjesë e historisë së qytetit dhe historisë Nova Scotian, Muzeu Detar i Atlantikut zhvilloi një ekspozitë të përkohshme në vitin 1987 me titull “Një moment në kohë”.

Duke u përqëndruar në Halifax përpara dhe pas tragjedisë, shfaqja mori një përgjigje të tillë të madhe publike që disa vjet më vonë, stafi i Muzeut mori projektin e madh të krijimit dhe hapjes së “Halifax Wrecked”, një ekspozitë e përhershme kushtuar Shpërthimit Halifax të vitit 1917 .Ekspozita fiton vizitorët përmes linjës kohore të ngjarjes, duke përcaktuar se çfarë ishte jeta në qytet dhe duke thyer rrethanat fatkeqe që shkaktuan tragjedinë. Duke shfaqur efektet personale dhe historitë e atyre që u vranë dhe mbijetuan, ekspozita eksploron shpërthimin nga një perspektivë anekdotike, duke u dhënë vizitorëve një ndjenjë të shkatërrimit që ka ndodhur, por më e rëndësishmja, një ndjenjë e trimërisë së qytetit përballë vështirësive.

Shpërthimi Halifax ishte një nga shpërthimet më të mëdha artificiale jo-nukleare. Një krahasim i gjerë i 130 shpërthimeve të mëdha nga historiani Halifax Jay White në 1994 arriti në përfundimin se “Halifax Harbour mbetet e pakontestueshme në përmasa të përgjithshme për aq kohë sa pesë kritere janë konsideruar së bashku: numri i viktimave, forca e shpërthimit, rreze e shkatërrimit, dhe vlera totale e pasurisë së shkatërruar “. Për shumë vite më pas, shpërthimi Halifax ishte standardi me të cilin u matën të gjitha shpërthimet e mëdha përfshirë dhe raportin e tij mbi bombardimet atomike të Hiroshimës.

Mont Blanc Anchor Site

Ndërtimi filloi në vitin 1964 në Bibliotekën Veriore të Halifax Memorial, e projektuar për të përkujtuar viktimat e shpërthimit. Hyrja në bibliotekë paraqiti monumentin e parë të ndërtuar për të shënuar shpërthimin, Skulpturën e Përkujtimit të Shpërthimit të Halifax, e krijuar nga artisti Jordi Bonet. Skulptura u çmontua nga Bashkia Rajonale Halifax në vitin 2004 dhe pjesët janë shpërndarë dhe humbur. Përkujtimorja “Halifax Explosion” u ndërtua në vitin 1985, duke zhvendosur këmbanat e memorialit nga një kishë aty pranë në një skulpturë të madhe betoni në Fort Needham Hill, përballë zonës “zero në tokë” të shpërthimit. Kulla Bell është vendi i një ceremonie vjetore qytetare çdo 6 dhjetor. Një kujtim në Stacionin e Zjarrit Halifax në Rrugën Lady Hammond nderon zjarrfikësit të vrarë gjatë reagimit ndaj shpërthimit. Fragmentet e Mont-Blanc janë ngritur si monumente lagjeje në shpërthimin në Rrugën e Liqenit Albro në Dartmouth, në Pikë Regate, dhe gjetkë në këtë zonë. Monumente të thjeshta shënojnë varrezat masive të viktimave të shpërthimit në Varrezat e Fairview Fairview dhe Varrezat e Rrugës së Bayers. Një Libër Përkujtimor me emrat e të gjithë viktimave të njohura shfaqet në Bibliotekën Veriore të Halifax Memorial dhe në Muzeun Detar të Atlantikut, i cili ka një ekspozitë të madhe të përhershme rreth Shpërthimit Halifax. Harold Gilman u ngarkua për të krijuar një pikturë që kujton ngjarjen, edhe pse puna e tij, Halifax Harbour at Sunset, “tregon shumë pak për shkatërrimin e kohëve të fundit, pasi pikëpamja është vendosur prapa në mënyrë që porti të duket i pashqetësuar.

Jeleku prej ari nga Edit Durham dhe Piceria Korça në Halifax

Halifax mban brenda muzeumit “Bankfield” dhe një jelek ari shqiptar dhuruar nga grate e Beratit studjueses së shquar angleze Edit Durham e cila u mahnit me kulturën dhe traditën shqiptare.Duke ecur me autobusin udhëve të qytetit befas syri më zuri një ndërtesë të thjeshtë ku shkruhej dukshëm Piceria Korça. Ajo që më tërhoqi më shumë ishte ç me bisht pra shkronja reale e ç së alfabetit tonë . Nuk ka dyshim se kudo ku ka shtete, njerëz, medoemos që ka dhe shqiptarë , pasi ne si shqiptarë jemi shpërndarë kudo për vetë kushtet e vështira ekonomiko-politike që vazhdon të ketë vendi ynë .Ç’krenari të jep se si keta shqiptarë më së shumti kanë çarë me djersën e ballit kudo ku kanë shkelur dhe mundohen t’ju përshtaten ligjeve të vendit ku strehohen dhe bëjnë emër. Ndër miliona shqipfolës është Erjon dhe Majlinda Shahinasi të cilët kanë hapur picerinë me emrin e bukur Korça në Halifax. Ata e kanë hapur 20 vjet më parë, pas 6 vjetëve qëndrimi në këtë vend detar dhe te bukur. Ata erdhën në Halifax si refugjatë politikë dhe arritën të kenë sukses në biznesin e tyre. Të gjitha këto sjellin disa fragmente jete nga Shqipëria mëmë në një cep të globit si në Halifax ku vizitohet nga miliona turistë.

TITANIKU

Bllokada që sot quhet Varreza “Fairview Lawn” u ndërtua në vend në vitet 1750 për të mbrojtur Halifax nga sulmet e njerëzve të Mi’kmaq. Toka u zhvillua më pas si ferma të vogla. Në vitin 1893, toka u ble nga një kompani private, Fairview Lawn Cemetery Limited, për një varrezë jo-konfidenciale, sepse varrezat Camp Hill në qendër të qytetit po mbusheshin. Qyteti i Halifax mori përsipër varrezën në vitin 1944. Fairview përmban një seksion kryq të banorëve të shekullit të 20-të të Halifax-it duke përfshirë një seksion grek dhe një seksion kinez, si dhe një varr masiv të viktimave nga Shpërthimi Halifax dhe shumë varre të tjera.

121 viktima të Titanikut në këtë varrezëmë e madhja në botë

Ja tha ciceronja vendi tjetër që do të vizitojmë janë varret e viktimave të Titanikut.Sapo ndaluam atje ashtu si në cdo varrezë bëhet një heshtje varri e rëndë e ftohtë si guri… Ciceroni kanadez i veshur me kostum anglez pasi na përshëndeti filloi të na drejtonte për tek parcela e titanikut, pasi në këtë vend ishin shumë parcela të tjera. Ishin disa grupe të ndryshme që drejtoheshin nga ciceronët, me nje fjalë parcela e titanikut ishte më e vizituara. Edhe pse kane kaluar 105 vjet qe nga mbytja e titanikut mjeshtrat ciceron e fusin turistin në atë botë në atë ngjarje nga më tragjiket në histori.Njëqind e njëzet e një viktima te fundosjes së Titanikut të RMS janë të varrosur në Fairview, më shumë se çdo varrezë tjetër në botë. Shumica e tyre janë përkujtuar me shënjues të vogël gri, me emrin dhe datën e vdekjes. Disa familje paguan për shënjuesit më të mëdhenj me më shumë mbishkrime.

Fëmija i Panjohur për dekada…

Një nga shënuesit më të njohur të Titanikut është për një viktimë fëmijë të paidentifikuar, i njohur për dekada si Fëmija i Panjohur. Askush nuk e identifikoi trupin, kështu që ai u varros me fonde të siguruara nga marinarët e CS Mackay-Bennett, anija kabllore që mbuloi trupin e tij.Memoriali mban mbishkrimin ‘Ngritur në kujtesën e një fëmije të panjohur, mbetjet e të cilit u gjetën pas katastrofës së “Titanikut” 15 prill 1912’. Në nëntor të vitit 2002, fëmija fillimisht ishte identifikuar si Eino Viljami Panula 13-muajshe i Finlandës. Eino, nëna e tij dhe katër vëllezër vdiqën të gjithë në fatkeqësinë Titanike. Pas testimeve shtesë nga AND-ja, fëmija i panjohur u ri-identifikua në vitin 2008. Testimi i ADN –s mitokondriale nga laboratori i Forcave të Armatosura zbuloi identitetin e tij. Baby Goodwin është i vetmi anëtar i familjes së tij, trupi i të cilit është zbuluar dhe identifikuar më pas si 19-muajshe Sidney Leslie Goodwin, një fëmijë anglez i cili u zhduk me gjithë familjen e tij.Baby Goodwin është i vetmi anëtar i familjes së tij, trupi i të cilit është Zbuluar dhe identifikuar më pas. Babai i tij jetonte në Amerike dhe kishte paguar për të sjellë gjithë familjen e tij, por mjerisht gjithë familja u mbyt në Oqean.Varri i Sidnit ishte më i vizituari, me më shumë kukulla dhe lule…

Leonardo DiCaprio dhe mekaniku i bojlerit të Titanikut…

Një varr tjeter me emrin “J. Dawson” fitoi famë pas shfaqjes së filmit Titanik të vitit 1997, pasi emri i Leonardo DiCaprio në filmin është Jack Dawson. Shumë artistë të filmave nga historia, lanë lule dhe hedhje biletash në varrin e Dawson kur filmi u shfaq së pari dhe lulet vazhdojnë të mbeten edhe sot. Drejtori i filmit James Cameron ka thënë se emri i personazhit nuk ishte në fakt i frymëzuar nga varri. Hulumtimet më të fundit kanë zbuluar se varri në të vërtetë i takon Joseph Dawson, një irlandez i cili ka punuar në dhomën e bojlerit të Titanikut si një tharëse qymyrguri.

Varret e Titanikut të Fairview përfshijnë gjithashtu vendin e varrimit dhe shënuesin e William Denton Cox, një administrator heroik i cili vdiq ndërsa shoqëronte pasagjerë të klasës së tretë në pistat e shpëtimit.

Njëzet e nëntë viktima të tjerë të Titanikut janë varrosur diku tjetër në Halifax; Nëntëmbëdhjetë në Varrezat Katolike Romake të Ullinjve dhe dhjetë në Varrezat Hebre Baron de Hirsch.

Cdo varr kishte mbishkrimin për personin e vdekur. Shume drithëruese dhe frymëzuese ishte mbishkrimi mbi varrin e Everett Edward Elliot në të cilin thuhej: Elliot një prej të mbyturve të ekuipazhit heroik. Cdo njeri prej ekuipazhit qëndruan në postin e tij, ndërsa të gjithë ata më të dobëtit fizikisht shkuan dhe treguan edhe një herë për të gjithë botën se si duhet të vdesin burrat anglez.

Muzeumi Maritime

Muzeu Detar i Atlantikut është një muze detar kanadez që ndodhet në qendër të qytetit Halifax, Nova Scotia.

E vendosur në zemër të ujrave të Halifax-ut, nuk ka vend më të mirë për të zhytur veten në trashëgiminë e pasur detare të Nova Scotia në Muzeun Detar të Atlantikut.

Muzeumi fillonte që nga ndërtimi i anijeve të veglave të vogla deri te Konvojet e Luftës së Dytë Botërore, ditët e lundrimit në Epokën e Avullit, Titaniku në shpërthimin Halifax.

Aty zbuloje mjaft tregime, ngjarje dhe njerëzit që kanë ardhur për të përcaktuar Nova Scotia dhe marrëdhëniet e saj me detin.

Muzeu është një institucion anëtar i Muzeut të Nova Scotia dhe është muzeu më i vjetër dhe më i madh detar në Kanada me një koleksion prej mbi 30,000 objekte, duke përfshirë 70 anije të vogla dhe një avull: CSS Acadia, një anije survejimi hidrografike prej 180 këmbësh me avull filloi në vitin 1913.

Ishte e pamundur të rrokje gjithë objektet marramendëse, historitë, por disa me pikantet të ngeleshin në kujtesë.

Filmi për Titanikun që shfaqej në teatër brenda Muzeumit ishte një histori më vehte një libër kujtese për të gjithë vizitorët. Ishte bërë një punë kolosale, e jashtëzakonshme, ishte një muze që të rrëmbente në çdo sekondë të qëndrimit.

U larguam nga Halifax-i kryeqytetit të provincës Nova Scotia me mbresa të pashlyeshme, u ngarkuam si Titaniku i shekullit XXI që s’do të mbytet kurrë…

23 gusht, 2017

Staten Island, New York

TAKIM ME SHQIPTARIN E FAMSHËM STAN DRAGOTI NË LOS ANGELES

April 21, 2017 by dgreca

Me Stan Dragoti, Biri i Shqiptarëve Emigrantë nga Tepelena që “Pushtoi” Hollivudin /

1 Stan Dragoti Nga Keze Kozeta Zylo/Udhëtimi i stafit të TV “Alba Life”, New York drejt Los Angeles në Kaliforni për gati 6 orë me avion ishte një udhëtim magjepsës, një udhëtim që mbartte mbi supe një mision të shenjtë për t’u takuar me birin shqiptar të Nju Jorkut dhe regjisorin e famshëm të Hollivudit Stan Dragotin. Marrja e titullit të lartë “Nderi i Kombit” dhënë nga presidenti i Shqipërisë z.Bujar Nishani vitin e kaluar, më 24 shtator, 2016-të dhe nderi i Tepelenës nga kryetari i Bashkisë Tërmet Peçi dorëzuar të dy titujt e lartë zotit Qemal Zylo themelues dhe producent i TV “Alba Life” në emër të Stan Dragotit ishte një detyrim sa moral po aq dhe shpirëror për TV “Alba Life” për t’ja dhënë në dorë këto dy tituj nderi, superyllit të Hollivudit në vendbanimin e tij ne Los Angeles, pasi për arsye shëndetësore dhe të moshës e kishte të pamundur udhëtimin në New York. Sidoqoftë artistë dhe burra të këtij kalibri botëror ja ngrenë karatin Shqipërisë dhe e nderojnë në çdo kohë dhe epokë.

3 presidenti 1 gashi 1 Me zonjen Nishani

Kjo race egjisorësh, producentësh dhe drejtorë filmash të mëdhenj ta bëjnë dhe më të lehtë udhëtimin si dhe shumë ndërmarrje të tjera pasi vepra e tyre te sjellë vetëm frymëzim. Në vitin 2015-të ne shkuam së bashku me shkrimtarin të ndjerin Novruz Shehu, skulptorin Vladimir Llakaj dhe mësuesin veteran fisnik të historisë, dragotasin Demir Zeka, pranë shtëpisë së regjisorit të famshëm hollivudian në Dragot për të parë dhe prekur nga afër portën e “argjendtë” të këtij Burri të madh të Kombit dhe të botës. Vizita jonë ishte për të sensibilizuar mbarë opinionin dhe qeveritarët që shtëpia e Stan Dragotit të kthehet në një muze arti dhe kulture, njëkohësisht të merrte dhe titullin e lartë “Nderi i Kombit”.

1 Cherly Stan Model Cheryl Tiegs and husband, film director Stan Dragoti barefoot, wearing shorts & sweaters, sitting outdoors, relaxing at sunset during stay at La Costa Resort & Spa , Carlsbad,California; October 1976. This was an assignment for American Vogue. Sot do të sugjeroja që në qendër të Tepelenës të ngrihet një shtatore për këtë regjisor të jashtëzakonshëm, kurse në Muzeun Kombëtar në Tiranë të jenë stenda të veçanta me mbishkrimin si: “Jeta e artistëve shqiptarë në Hollivud” ku të jenë John Belushi, Jim Belushi, Stan Dragoti, Beki Fehmiu, etj…

Këtë e them me një bindje të thellë dhe detyrim moral që kemi si Diasporë, Komb për t’i dhënë vendin e merituar shqiptarëve që nderojnë Kombin dhe i zbardhin faqen Shqipërisë kudo ku janë, pasi duke nderuar këto figura gjigande bota do të na njohë dhe do të na çmojë dhe më mirë.

Takimi me Stan Dragotin dhe dorëzimi i titujve me të lartë si: “Nderi i Kombit” dhe i Tepelenës në Los Angeles/

1 shtepia

Ne Foto: Tek shtepia e prinderve te tij ne fshatin Dragot te Tepelenes/

Dua të shkoj prapë në Shqipëri, dua të shoh shtëpinë e prindërve të mi në Dragot… ( S.D.)

Një tjetër yll i Hollivudit shqiptaro amerikani tejet patriot Mike Dusi do të na e bënte dhe me të lehtë dhe më të bukur takimin me Stan Dragotin.

Mike Dusi së bashku me Qemal Zylon shkuan për ta marrë Stan Dragotin nga shtëpia ku ka një staf që kujdeset për shëndetin e tij dhe me dëshirën e tij të madhe erdhi në mjedisin që ai dëshironte për të kryer një ceremoni modeste sipas kërkesë së tij. Ishte një emocion i papërshkueshëm, kur para nesh u shfaq portreti i një burri patriot, artist i madh, shqiptar i pashëm që kishte “çmendur” supermodelen amerikane, bjondinën me sy blu Cheryl Tiege për të jetuar martesën 10 vjeçare së bashku. Ai u ul thjeshtë, ngadalë dhe filluam bisedën si vëllezër dhe motra shqiptare së bashku.

Miqtë si çifti Violeta dhe Përparim Likollari, që e adhurojnë artin dhe që na shoqërojnë kudo, kishin po aq emocion dhe dashuri për ta takuar këtë burrë të ndritur të Kombit shqiptar dhe amerikan.Çuditerisht këta artistë të këtij kalibri se ç’kanë një thjeshtësi gjer në madhështi, se ç’kanë një komunikim gati si Shenjt dhe ty ta lehtësojnë dhe ta bëjnë që orët të të duken minuta, këtë kemi ndjerë sa here e kemi takuar Stenin në aktivitete të rëndësishme si nga Diaspora dhe Bashkia e Nju Jorkut.

Është një ditë e ngrohtë e bukur me diell këtu në Los Angeles, Kalifornia e filloi shqiptari i Hollivudit Stan Dragoti bisedën, ja si fytyrat e bukura tuajat që rrezatojnë ëmbëlsi dhe ngrohtësi dhe që keni ardhur sot dhe më nderoni mua duke më takuar këtu në shtëpinë time në Los Angeles. Takimin me shqiptarët gjithmonë e kam emocion, por dhe frymëzim. E kam pasur endërr të shkoja në Shqiperi, por kjo u bë e mundur në kohën e demokracisë ku në atë kohë ishte Sali Berisha udhëheqës dhe ai më ftoi për ta vizituar. E kam merak që s’shkova dot në Dragot, në vendlindjen e babait tim Asllanit në atë vend magjepsës ku poshtë shkon lumi Vjosa, në vendlindjen e nënës sime Bahrijes, në Tepelenën e Ali Pashës. Shoqëruesit më thanë se ishte koha e keqe dhe ishte e pamundur të ndalonin. Unë u magjepsa me Shqipërinë, malet që pashë, retë e dendura, ndërsa për mikpritjen shqiptarët e kanë në gen dhe në gjak dhe me këtë lloj mikpritje jam edukuar nga prindërit e mi. Për Kosovën, Prizrenin, Prishtinën kam mall, takimet që pata atje do të jenë të paharrueshme, ndërkohë kur fliste për Kosovën më kujtohej filmi i tij për Kosovën që tronditi botën duke sensibilizuar politikanët botërore për t’i thënë kuçedrës serbe dhe Sllobodan Millosheviçit: “Stop genocidit në Kosovë”!

Shqipëria ka një natyrë fantastike të dhuruar nga Zoti vazhdoi Dragoti, por duhet shumë punë, vullnet dhe bashkëpunim për të arritur aty ku duhet. Edhe si Diasporë duhet të punojmë fort dhe me këtë rast dua atë falënderoj mediat, gazetat “Zëri i Amerikës” ” “Illyria”, Dielli etj si dhe gazetarin dhe botuesin Vehbi Bajrami që po vazhdon të bejë një punë shumë të mirë. Gjatë intervistës kur i thashë se çmimi Nderi i Kombit iu dha nga Presidenti Nishani në mjediset e Russia Tea Room më tha se e vlerësonte shumë këtë godinë madhështore dhe se është ikona e stileve elegante të festimeve, dhe se e bënte unike Nju Jorkun në botë, kjo më bën të ndihem krenar që tashmë zv president i saj është Ken Biberaj i biri i Elez Biberaj për te cilin ruaj një respekt të madh si gazetari që tronditi diktaturën nga studio e Zërit të Amerikës.

Ecja e shqiptarëve duhet të na bëjë shumë krenar, sepse shqiptarët po të duan dinë të ecin… Më vjen keq që s’mora dot pjesë në Manhattanin tim, vendin e lindjes, por e kishja të pamundur udhëtimin me avion… (loton pakëz)…

Fjalën SHQIPTAR e përdorte shpesh dhe ndërkohë me Mike Dusin dhe të gjithë ne na shtrëngonte duartë kur thoshte: Jemi Shqiptar!… Dorëzimi i dekortatës së lartë “Nderi i Kombit” dhe Nderi i Tepelenës iu bë nga Qemal Zylo dhe Mike Dusi. Ai i pranoi me lot në sy, dhe shprehu mirënjohjen e pakufishme për Shqipërinë, Presidentin e Shqipërise z.Bujar Nishani dhe kryetarin e Bashkisë së Tepelenës z.Termet Peçi. Stema “Nderi i Kombit” iu vendos në xhaketë dhe u mirëprit me duartrokitje nga të pranishmit. Unë kam një mesazh për Presidentin e Shqipërisë dhe kryeministrin Rama i cili për Ramën tha se është artist, piktor dhe të vazhdojnë punën për t’i shërbyer Kombit dhe së bashku me shqiptarët anë e mbanë botës t’ja ngrenë lart emrin e bukur Shqipërisë, vendit tone të lashtë.

Kur kujtoi prindërit e tij të shtrenjtë lotet i rodhen çurk dhe nuk përmbahej duke thënë se: “Kur ti behesh i vjetër është shumë më lehtë të qash pandalur”. Prindërit e mi i dua shumë, më kanë ndjekur kudo në çdo ceremoni gradimi, lojna të ndryshme, skena, më kanë dhënë bazat e vlerave të edukatës shqiptare. Unë jam rritur si vëlla i vetëm në mes tri motrash të mrekullueshme, të cilat më mungojnë shumë. Unë nuk kam fëmijë…

Ju nuk mund ta besoni, por unë kam qenë një djalë i turpshëm, i ndrojtur, pafjalë.

Ai ndjehej krenar që artistë të rinj shqiptarë po vazhdojnë rrugën e artit duke pëmendur si Mike Dusin i cili ishte present në këtë ceremoni dhe ndihej i sigurtë se të tjere të rinj shqiptarë do të vazhdojnë rrugën e bukur të artit.

Duke ecur përgjatë korridorit dhe duke u mbajtur në krahun tim ndaloi për një moment hapin dhe me tha: “Në se do të banoja në New York si dikur, unë do të vija rregullisht çdo të shtunë të vazhdoja Shkollën Shqipe “Alba Life” dhe të mësoja shqip edhe pse jam në këtë moshë gati 85 vjet”. Më përshkoi një emocion i madh me një dritë magjie për shkronjat shqipe, sepse regjisori Dragoti çliron energji mjaft pozitive për të mos ndaluar kurrë këtë punë të shenjtë me gjithë mësuesit…

Në sytë e tij dhe biseda plot ëmbëlsi ndihej dashuria dhe respekti i pakufishëm për njerëzit, botën, artin Amerikën dhe Shqipërinë. Ishte nje takim që do të ngelet përgjithmonë në kujtesën tonë, ishte një takim që nderohej me meritë të plotë një regjisor i famshëm çka të kujtonte shkrimtarin e shquar Mark Twain i cili ka thënë: “It is better to deserve honors and not have them than to have them and not to deserve them.” Që përkthehet “Është më mirë të meritosh nderime se sa t’i kesh ato dhe jo t’i kesh ato pa merituar”.

Sa krenare ndihesha sot në shkollën amerikane midis kolegeve të cilat mësuan se San Dragoti, John Belushi dhe Jim Belushi janë me origjinë shqiptare, ishte hera e parë që e dëgjonin…

Jam e sigurtë se secili prej nesh si Diasporë e kryen më së miri këtë detyrë pasi shumë njerëz në botë nuk e dinë që ka shqiptare kaq të famshëm duke filluar me Nënë Terezën etj… Jam e sigurtë se shumë prej nesh ndeshen me dukuri të tilla kudo ku punojnë dhe jetojnë dhe që sjellin shpesh dhe debate midis të huajve…

Prandaj është detyra jonë që këto figura të ndritura t’i vemë në vendin që u takon në Shqipëri dhe Kosovë, është detyra jonë që brezave të ardhshëm t’ju sjellim këtë trashëgimi, pasuri të shenjtë kulturore dhe kombëtare…

Është detyra e Parlamentit të Shqipërisë që të ketë një komision të veçantë për të nderuar këto figura të ndritura shqiptarësh që kanë bërë emër të lartë në botë si Stan Dragoti qe iu risolli dashurinë nju jorkezëve dashurinë e rikthimit për të ardhur përsëri pranë Nju Jorkut dhe për të mos u larguar nga vendi, pasi Nju Jorku ishte pushtuar nga kriza e ekonomisë dhe e pasigurisë… Me këtë film që është arshivuar në Muzeun e Arteve Moderne si “I love New York”, e bën dhe më të ndritur Shqiptarin e madh Stan Dragoti. Ai i solli skenës dhe ekranit si dhe reklamës dritë më shumë, duke e rreshtuar Stan Dragotin si regjisorin dhe drejtorin e filmave më në zë në Hollivud.

Jeta e Stan Dragotit

Ka lindur, më 4 tetor 1932 në Manhattan, New York. Origjina e prindërve të tij është shqiptare nga Dragoti i Tepelenës që emigruan në SHBA.

Fshati Dragot është nje fshat me njerëz fisnik dhe me një panoramë të mrekullueshme ndër fshatrat e bukur te Jugut, i cili dikur është futur në katër fshatrat e Dervenit në Tepelenë së bashku me Mezhgoranin, Damësin dhe Luzatin. Përballë tij ndodhet ura e famshme e Dragotit ndërtuar nga inxhinierët italianë gati 100 metra e gjatë dhe hidhet direkt nga njeri cep në tjetrin pa mbajtëse në mes duke lidhur dy malet Golikun me Shëndellinë ku shtrihet dhe Dragoti. Në hyrje është pllaka e celikut që shkruan: “Genova 1936 XIV”.

Afër me urën është Manastiri një vend plot gjelbërim ku të përkëdhel fytyrën një fllad i freskët malesh dhe Vjose…

Eshtë realizues i reklamave të kompanive gjigande si të industrisë së linjave ajrore dhe të prodhimit të makinave, jo më kot është cilësuar si mbret i reklamave më bashkëpunëtorin e tij Charli Moss.

Filmat që ka realizuar:

Dirty Little Billy (1972)

Love at First Bite (1979)

Mr. Mom (1983)

The Man with One Red Shoe (1985)

She’s Out of Control (1989)

Necessary Roughness (1991)

Dragoti është marrësi i çdo çmimi të lartë në fushën e reklamave televizive, duke përfshirë një çmim të veçantë Tony dhe një Apple të Artë për përshtatjen e tij të fushatës “I Love New York” për skenën e teatrit Broadway. Në fushën e televizionit, Muzeu i Artit Modern ka përfshirë timonin komercial të Dragotit në koleksionin e saj të përhershëm “.

Ka qenë i martuar me supermodelen dhe fashion designer amerikanen Cheryl Tiegs (lindur në shtator, 1947) shpesh përshkruhet si supermodelja e parë amerikane. Vazhdimisht ka qenë e ftuar në kanalet më prestigjioze të Amerikes dhe nje mike e përhershme në shown e të famshmes bilionieres Oprah Winfrey. Kanë jetuar të dy në Bel Air njënga vendet më të shtrenjta, me shtëpi me njëarkitekturë të mahnitshme dhe me njerëz të famshëm si Elisabet Tylor, presidenti Ronald Regan, Jennifer Aniston e shumë të tjerë…

Në rrjetin social në tuiter Cheryl e vlerëson Stan Dragotin si bashkëshortin e saj të parë si një njeri gjeneroz dhe shumë të sjellshëm.

Karriera e Stan Dragotit

Bashkëpunetor drejtor kreativ ne Agjensinë e Reklamave Young & Rubicam; Drejtor Arti/ mbikëqyrës, Compton Advertising; Nënkryetar / shefi i departamentit të artit / anëtar, bordi i drejtorëve te agjensise Wells, Rich, Green Advertising,

Producent / drejtor, mbi 150 reklama televizive.

(Sipas Wikipedia)

Prill, 2017

Los Angeles, California

KONSULLJA E PERGJITHSHME E KOSOVES NE KONCERTIN E SHKOLLES SHQIPE “ALBA LIFE”

March 12, 2017 by dgreca

Konsullja e Përgjithshme e Kosovës në New York znj.Teuta Sahatqija midis nxënësve të shkollës shqipe “Alba Life” në ditën e shenjtë të Mësuesit!/

Nxënësit e Shkollës Shqipe “Alba Life”, NY e festuan 7 Marsin me një program të pasur në Shqip/

Shqipëria ime pse më je kaq larg?/

Malli për ty më djeg pak nga pak,/

kur të rritem do të nderoj si biri yt,/

sepse ti je Dielli që më ndriçon sytë./

Nga Keze Kozeta Zylo/ New York/

Nxënësit e shkollës Shqipe “Alba Life” që operon në disa lagje të Nju Jorkut si dhe mësuesit, prindërit, gjyshërit festuan së bashku ditën e shenjtë të Mësuesit, ditën e 7 Marsit, atë ditë kur Perëndia bekoi Shqipërinë dhe mësuesit që të hapnin shkollën e parë shqipe në Korçë, në të cilën mësues dhe drejtor i parë ishte Pandeli Sotiri si dhe Rilindasit Petro Nini Luarasi, Nuçi Naçi, Thoma Avrami etj…

Programi artistik u dha në mjediset e shkollës publike amerikane 205, shkollë ku zhvillon mësim shkolla shqipe e Bruklinit.

Nxënësit me fytyra të qeshura që u ndrinin si Dielli vinin kush me tufa me lule, kush me përqafim të ngrohtë, kush me urim për 7 Marsin, kush me emocionin e skenës, për të mirëpritur me respekt dhe dashuri ditën e Mësuesit.

Ndonëse fatet na hodhën larg Atdheut në vende të ndryshme tëbotës, ka mësues, prindër dhe gjyshër që dëshirojnë për fëmijët e tyre të mos e harrojnë kurrë gjuhën shqipe. Edhe pse për të qenë realiste mijëra e mijëra fëmijë me prindër shqiptarë në botë po asimilohen dhe nuk po flasin shqip, pësëri funksionimi I shkollave shqipe ka rëndësinë e duhur jo vetëm për t’ju mësuar shqip fëmijëve, por edhe për sensibilizimin e shumë bashkatdhetarëve kudo në botë.

Në këtë festë të bukur nderoi me pjesëmarrjen e saj Ambasadorja dhe Konsullja e përgjithshme e Kosovës znj.Teuta Sahatqija, ardhja e saj u mirëprit me duartrokitje nga pjesëmarrësit.

Në këtë program u shfaq një vidio dokumentar përgatitur nga TV “Alba Life” për punën titanike të mësueseve dhe patriotëve të shquar që hapën shkollën e parë shqipe në Korçë, dokumentar që u mirëprit me duartrokitje nga publiku arsimdashes. Vlen të theksohet se për shkak të pushtimit osman prej 500 vjetësh dhe që perandoria turke nuk lejonte shkollat shqipe, mësimi shqip bëhej privatisht brenda shtëpive në mënyrë të fshehtë. Kështu, që nga ajo ditë, 7 marsi festohet në Shqipëri si dita e mësuesit për të përkujtuar atë ngjarje tejet të rëndësishme kulturore dhe historike.

Programi i nxënësve të Shkollës Shqipe “Alba Life” për Diten e Shenjtë të Mësuesit

Programi artistik dhe kulturor u hap me këngën “Për Mëmëdhene” duke hyrë flamurtarët nga të dy anët e sallës të cilet ishin Jaden Doci dhe Eneo Rustani

Të gjithë së bashku si në një kor të vetëm mësues, prindër, nxënës kënduam për Mëmëdheun këngë që vazhdon t’i thërrasë shqiptarët për t’u mbledhur si: “Eja mblidhuni këtu, këtu”… Programi artistik me këngë të ndryshme u përgatit mjeshtërisht nga sopranoja e mirënjohur shqiptare Dëshira Ahmeti Kërliu.

Programi është prezantuar nga dy nxënës brilantë Arsi Muda dhe Eda Kulla.

Të dy në një kohë përshëndetën:

Mirëdita, Miëdita të dashur bashkatdhetarë, mësues, prindër, nxënës! Mirë se keni ardhur për të festuar Ditën e Mësuesit! Gëzuar Festën e Mësuesit, Ditën e 7 Marsit!

Unë jam Eda Kulla nxënëse e Shkollë Shqipe “Alba Life” në Queens, shkollë qëështë hapur në Janar të këtij viti. Një duartrokitje ju lutem për këtë sukses të radhës tëShkollës Shqipe “Alba Life”. Unë do të prezantoj programin që kanë përgatitur nxënësit e Shkollës Shqipe.

Unë Jam Arsi Muda nxënës i Shkollës Shqipe “Alba Life” në Staten Island, shkollë që eshte hapur gati para 10 vjetësh… Një duartrokitje ju lutem per këtë vatër të Shkollës Shqipe “Alba Life” në Staten Island.

Unë do të prezantoj programin që kanë përgatitur nxënësit e Shkollës Shqipe “Alba Life”.

Prezantuesja Eda Kulla ftoi në skenë Dr. Valbona Zylo Watkins drejtore e programit të procesit mësimor e cila ka përshëndetur të gjithë nxënësit, mësuesit dhe prindërit për ditën e 7 Marsit.

Dr.Watkins tha midis të tjerash se hapja e Shkollave Shqipe nga Alba Life në New York e kanë gjetur frymëzimin nga Rilindasit tanë të shquar të cilët nën dhunë dhe terror, por me zjarrin e atdhedashurisë bënë të mundur hapjen e shkollës sëparë shqipe në Korcë. Sot ju do të keni kënaqësinë të shikoni nje program të shkurtër që fëmijët dhe mëseuest kanë përgatitur për ju. Eshtë një program i bukur dhe modest që zhvillohet tani për gati 10 vjet me rastin e kësaj feste kaq të rëndësishme për vendin tonë.

Shkolla e parë shqipe u hap ne 7 mars ne Korçë, nën drejtimin e mësuesit Pandeli Sotiri në një shtepi të ofruar nga Diamant Terpo.Une shikoj ngjashmëri me shkollën e parë dhe shkollën tonë “Alba Life”. Të gjithë këta fëmijë që vijnë në shkollën tonë janë nga troje të

ndryshme për të mësuar si të shkruajnë, lexojnë dhe flasin shqip. Këta fëmijë mblidhen në mjediset e shkollës publike amerikane çdo të premte dhe të shtunë nën drejtmin e mësueseve të tyre shumë të dedikuara që me dashuri dhe durim shpërndajnë dijen. Të jesh mësues apo t’u krijosh fëmijëve mundësinë të mblidhen së bashku për të mësuar, nuk është pune e lehtë.

Një mësues dhe drejtues duhet të kenë një karakteristikë shumë të rëndësishme, atë që të kenë një zemër të madhe dhe të jeni të sigurtë që të gjitha mesueset dhe drejtuesit e shkollës shqipe kanë një zemër të madhe për femijët tuaj dhe e bëjnë që kjo gjeneratë që shikoni në sallë mos të humbasë origjinën e tyre shqiptare. Pa u zgjatur shumë desha të falënderoj me një duartrokitje mësueset e shkollës shqipe “Alba Life”, Adelina Lacaj, Entela Muda, Vlera Selaj, Raimonda Hysolli, Kozeta Zylo, Blerta Gjevori dhe Ardita Vadahi… Tani ju ftoj të shikojmë një dokumentar të shkurtër për hapjen e Shkollës Shqipe, më 7 Mars 1887në Korcë dhe në vazhdim.

Pas vidios nxënësit kënduan hymnin e Shkollës Shqipe si: “Gjuha Shqipe, Gjuha jone” kompozuar nga z.Petrika Melo.Prezantuesi Muda ftoi në skenë nxënësit e shkollës shqipe në Staten Island të përgatitur nga mësueset Entela Muda, Vlera Selaj dhe Kozeta Zylo.Ata ishin: Alban Bojlevic me vjershën Abetarja, Loriana Thaqi, Abetarja, Arlinda -Abetarja, Elira Dzemaili, Gjuha Shqipe nga At Gjergj Fishta, Lisa Pilku, Mësueses Time Entela dhe kengen “Moj e bukura More”.Dea Watkins këndoi këngën për mësuesen të interpretuar në piano nga vetë ajo.Aldini Boljevic: Gjuha Shqipe-Naim Frashëri, Rilind Bardhi, Korca —-Naim Frashëri,Lina Murati, Abetarja. Alisa Huseinovic 7 Marsi, Leona Dema, 7 Marsi ,Eliza Karpuzi, Gjuha Shqipe dhe Mikael Mashkulli, Atdheu.

Ali Boljevic , Unë jam nga Mali I Zi, Albert Karpuzi, Bir shqiptari, Ajdin Boljevic, Shqipëria ime, Aleen Karpuzi, Unë e dua shkollen shqipe,Arsi Muda, Jam dibran dhe Dea Kerliu, Skënderbeu.

Pas interpretimeve në poezi salla është mbushur me dashurinë për gjyshët kënduar nga Dea Kerliu, Elsa Kulla, Dea Kita, Emma Lula, Greis Hamili dhe Era Vadahi.Nxënësit e Brooklinit ishin përgatitur nga mësueset Adelina Lacaj dhe Raimonda Hysolli. Ata ishin: Eneo Rustani: I cili recitoi vjershën e thjeshtë për nënën

Kelvin Rustani: “Nena ime”, Biorni Berliu: Dy festa Të Bukura, Arion Mazdari: Dashuria për mamin. Pas poezive skena është mbushur me atmosferën e dashurisë hyjnore për nënën kënduar nga vëllezërit Eneo Rustani dhe Kelvin Rustani të cilët kënduan “Kënga e nënës”

Eda Kulla ftoi nxënësit e shkollës shqipe në Queens, shkollë që ka vetëm një muaj që është hapur. Hapja e saj është pritur me duartrokitje nga publiku.

Nxënësit ishin përgatitur nën kujdesin e mësuese Blerta Gjevori dhe Ardita Vadahi.

Ata ishin: Emma Lula, Festa Jote, festa ime, Heidi Haxhiu, Nena, Dea Kita, 7-8 Marsi, Alexia Borici, “Për një shkronjë”, Era Vadahi, 8 Marsi, Alba Vadahi Vendi im, Ilirjan Karamuca, Bicikleta.

Të dy prezantuesit thanë se: E mbyllim programin me këngën kuq e zi, kuq e zi si ngjyrat e Flamurit tonë Kombëtar. Le të këndojmë të gjithë sëbashku në ëitë të shenjtë për tënderuar tëgjithë ata Rilindas qëdhanë jetën për Gjuhën Shqipe, le të nderojmë të gjithë mëuesit kudo nëbotë si dhe të gjithë mësuesit e Shkollës Shqipe “Alba Life” që kanë dhënë dhe po japin një kontribut të vyer për Gjuhën amtare!

Përshëndetja e Ambasadores Sahatqija dhe të ftuarve

Pas programit të pasur artistik Shqip në skenë është ftuar Ambasadorja dhe Konsullja e Përgjithshme e Kosovës znj.Teuta Sahatqija, e cila na nderoi me pjesëmarrjen e saj. Ardhja e znj.Sahatqija shoqëruar nga Konsulli i Kosovës z.Fatmir Zajmi midis nesh është si një urë shpirtërore që lidh Diasporën dhe Kosovën tonë martire.

Ambasadorja Teuta Sahatqija në emër të shtetit të Kosovës me një fjalë elekuente emocionuese ka përshëndetur të gjithë të pranishmit dhe iu ka uruar atyre për festën e 7 Marsit, Ditën e Mësuesit. Ambasadorja Sahatqija tha se: “Unë e dëgjova me plot emocion programin e përgatitur aq bukur nga mësuesit dhe nxënësit dhe nuk ka më këaqësi se të shikosh këta fëmijë të lindur dhe rritur në mërgim dhe t’i dëgjosh se si flasin dhe këndojnë në gjuhën amtare. Le të vazhdojmë kështu së bashku rrugën e ndritur të Rilindasve që gjuhën tone Shqipe mos ta harrojmë kurrë. Uroj që shumë prej tyre të jenë ambasadorë të Shqipërisë, Kosovë dhe gjithë trojeve shqiptare kudo në botë. Shpreh mirënjohjen time për themeluesit e shkollës shqipe “Alba Life” dhe ju uroj atyre punë të mbarë kurdoherë. Vazhdoni dhe kurrë mos e ndaloni këtë punë të bukur patriotike dhe fisnike.Fjala e Ambasadores u mirëprit me duartrokitje të nxehta nga pjesëmarrësit, prindërit, mësuesit dhe nxënësit.Pas fjales së Ambasadores në skenë është ftuar mësuesi veteran, historiani, shkrimtari, atdhetari zemërzjarrtë z.Rexhep Dedushaj, i cili kishte udhëtuar nga Kosova dhe ndodhej në New York.Z.Dedushaj solli kujtime të tij nga shkolla shqipe në Brooklyn kur dikur kishte qenë drejtor dhe iu kishte mesuar femijëve shqip. Me plot emocion përshkroi se si një ditë kishte takuar rastësisht një nxënëse të tij shqiptare që dikur ishte ulur në bangat e shkollës për të mësuar shqip, por tashmë e rritur. Ajo e kishte përshëndetur mësuesin e saj dhe i kishte thënë se tani punoj si përkthyese në ushtrinë amerikane. Pra të dashur bashkatdhetarë vazhdoi z.Dedushaj, ju siguroj se kjo punë nuk është e lehtë, është një punë e vështirë, por tejet e bukur, kur shikon që nxënësit mësojnë kulturën dhe traditat tona të mrekullueshme. Ai faënderoi pëzemësisht themeluesit dhe mësuesit e shkollës Shqipe “Alba Life” që punojnë me aq përkushtim dhe devotshmëri. Në fund i dhuroi z. Qemal Zylo dhe librin e tij “Isha në Amerikë”.Pas përshendetjes se z.Dedushaj fjalën e ka marrë z.Qemal Zylo themelues dhe drejtor i Shkollës Shqipe “Alba Life” i cili iu ka uruar mësuesëve dhe nxënësve festën e shenjtë të 7 Marsit. Ai ka falënderuar përzemersisht Ambasadoren Teuta Sahatqija, shtetin e Kosovës dhe gjithë personalitetet e Kosovës që kanë ardhur me një dashuri të pakufishme dhe që i kanë qëndruar pranë vazhdimisht shkollës Shqipe “Alba Life”. Më duhet t’ju kujtoj se kohët e fundit pranë shkollës sonë në Staten Island vazhdoi z.Zylo ishte ministry i Disaporës z.Valon Murati. Unë ju falënderoj në emër të gjithë stafit të Shkollës Shqipe “Alba Life” dhe ju siguroj se do të punojmë të pandalur në mësimin e Gjuhës Shqipe, për fëmijët në Diasporë, të cilët kanë nevojë me shumë se kurrë, pasi mijëra fëmijë nëpër botë po e humbasin Gjuhën Shqipe. Ai falënderoi ngrohtësisht të gjitha mësueset si Adelina Lacaj, Entela Muda, Vlera Selaj, Raimonda Hysolli, Blerta Gjevori, Ardita Vadahi si dhe bashkëpunëtorët e përkushtuar Eduard Dilo dhe Rovena Grishaj…

Të gjitha mësueseve iu dhuroi nga një buqetë me lule të freskëta në shenjë mirënjohjeje dhe respekti për punën e tyre në mësimdhënie. Një tufë me lule në emër të Bordit tëShkollës Shqipe “Alba Life” iu dhurua Ambasadores dhe Konsulles se Pergjithshme të Kosovës znj.Teuta Sahtaqija si dhe mësuesit veteran z.Rexhep Dedushaj.Kushdo atdhetar që ka hapur shkolla shqipe nëpër botë duket se ecin ne gjurmët e rilindasve çka të kujton kryerilindasin Naim Frasherin i cili ka shkruajtur:“Do punoj për mëmëdhenë, gjithë jetën sa të rroj, do t’i zgjoj edhe ata që flenë, kështu jetën ta mbaroj”.Pas një festimi të bukur të 7 marsit Ditës së Mësuesit, prindërit dhe gjyshërit nuk rreshtnin së falënderuari gjithë mësueset e Shkollës Shqipe “Alba Life”, për mundësinë që iu jepet fëmijëve të tyre për të mësuar shqip dhe për të qenë konfidentë në jetë duke dalë në një skenë shqiptare veshur kuq e zi me ngjyrat e Flamurit Kombëtar në zemër të Nju Jorkut.Aktiviteti u filmua nga TV “Alba Life” me kameraman Todd Watkins dhe inxh.audio sistem Ermal Hasanlliu, filmim që do të transmetohet së shpejti në kanalet televizive.

11 Mars, 2017

Brooklyn, New York

20 vjetori i shoqatës “Ana e Malit” dhe kuvendi vjetor i saj, NY

March 7, 2017 by dgreca

Në restorantin Vanderbilt u mblodhën Ana Malasit për Kuvendin e tyre vjetor si dhe me këtë rast për të përkujtuar/

Nga Keze Kozeta Zylo/Plaga e ikjes nga trojet e lashta shqiptare vazhdon të rrjedhë gjak, vazhdon të jetë e hapur e pashërueshme dhe mjerisht s’është gjendur asnjë kurë per ta shëruar. Me sa duket e vetmja kurë për të shëruar plagët e ikjes për emigrantët është organizimi i tyre nëpër shoqata dhe klube të ndryshme shqiptarësh. Ka mjaft shoqata atdhetare dhe patriotike që ndihmojnë me plot dashuri dhe përkushtim bashktatdhetarët dhe vendin e tyre nga kanë ardhur. Nje prej tyre që punon me plot devotshmëri është shoqata “Ana e Malit”.

Tubimin e hapi kryetarja e shoqates “Ana e Malit” znj. Emmie Selaj e cila përshëndeti të gjithë pjesëmarrësit dhe iu uroi atyre punë të mbarë. Zonja Selaj foli për të gjitha organizimet dhe aktivitetet e rëndësishme të shoqatës përgjatë vitit 2016-2017të. Aktivitetet si festa internacionale e gruas, pikniku vjetor, shenjterimi I Nene Terezes, pjesëmarrja e 42 të rinjve në Festivalin e përvitshëm të organizuar nga Kisha Katolike Zoja e Shkodres, të cilët u përgatitën nga zonja Angjelina Nika, Festimi i përbashkët në104 vjetorin e Pavarësisë, në9 vjetorin e Pavarësisë së Kosovës etj, flasin qartë për një punë serioze të kryesisë së shoqatës. Ndërkohë ajo ftoi prindërit që fëmijët e tyre të bëhen pjesë e një programi intensiv për të mësuar Gjuhën Shqipe në bashkëpunim me Shkollën Shqipe“Alba Life”. Zonja Sela vlerësoi punën e kryesisë dhe bashkëpunimin me anëtarët e saj. Pas fjalës së kryetares Selaj ka folur në emër të kryesise z.Gezim Ibroci i cili i bëri një historik të shkurtër shoqatës që nga themelimi i saj 1997 dhe deri ne 2017 të.

“ANA E MALIT” NË NEW YORK (1997-2017)

Z.Ibroci tha se: “ Si të gjitha trevat shqiptare edhe Ana e Malit nuk iu shmang dot mërgimit, sëmundje kjo që filloi nga shekulli i kaluar duke i shpërndarë anamalësit anë e kënd botës .

Plaga e mërgimit si një vullkan aktiv vazhdon edhe sot e kësaj dite të përvëloj atë trevë por sot do flasim për të kaluarën e deri në ditët e sotme të organizimit të mërgimtarëve në SHBA, saktësisht në New York.

Me aq sa ka informacion Anamalësit në NY format e para organizuese i filluan pas viteve 80 ku si pishtar formohet grupi i folklorit Mërgimtari i cili për herë të parë doli në skenë me rastin e Festës së 28 Nëntorit aktivitet ky i organizuar nga komuniteti i atëhershëm shqiptar.

Anamalësit nuk i tuboi vetëm arti dhe kultura por edhe cështjet kombëtare ku ishin anëtarë në Klubin Kombëtar ” Jusuf Gërvalla” në Bronx, dhe anëtar të degës së Lidhjes Demokratike të Kosovës në New York.

Gjatë kësaj kohe , me iniciativën e Gjylaver Avdiut, dhe mësuesit Mehdi Alaj, Klubi Kombëtar “Jusuf Gërvalla”, hapi shkollën shqipe në Ridgewood, ku mësonin kryesisht fëmijët e mërgimtarëve nga Ana e Malit, Kraja e Ulqini.

Trazirat, luftrat dhe situatat e vështira në ish Jugosllavi shkaktuan valë të madhe mërgimtarve pas viteve 90 dhe organizimi i komunitetit u bë më se i nevojshëm, për vet diasporën por edhe për ndihmën e organizuar të trevave nga vinin.

Ndër aksionet e para humanitare që u organizu nga anamalasit në New York, ishte Aksioni për ndihmën financiare të nxënësve dhe studentëve si dhe familjeve më të varfëra ne vitin 1993.

Me iniciativë nga Sefer Avdiu dhe Mustafë Hidra u mbajt mbledhja inicuese në Ridgewood ku muarën pjesë 18 pjesëtarë të komunitetit ( në mes të cilëve Sabri Gjoni, Sefer Avdiu, Mustafë e Imer Hidra, Gjylaver Avdiu, Dul Gjeloshi, Vehbi Spahiu, Tomë Shkreli, Xhemal Luka etj.)takim ky ku u zgjodh Këshilli i Përkohshëm Humanitar dhe u muar vendim që Sabri Gjoni ti prijë këshillit deri në mbledhjen e radhës e cila u mbajt në vitin 1994 ku këshillit për organizimin e Aksioneve humanitare iu shtuan edhe Xheladin Zeneli, Dul Gjeloshi, Imer Hidra, Tomë Shkreli, Naser Çobi dhe Richard Lukaj.

Organizimi i anamalësve dha frytet e para, plot 20 mijë e 400 dollarë nga bujaria diasporës destinacion kishin vendlindjen , kryesisht studentët dhe familjet me vështirësi financiare

Organizim tjetër që i parapriu themelimit të Shoqatës ” Ana e Malit ” ishte formimi i Klubit Futbollistik me të njëjtin emër, në Korrik të 1995 sukses tjetër i anamalësve që denjësisht i prezantoi në Ligën Shqiptaro-Amerikane të Futbollit aso kohe.

Përpjekjet por njëheri edhe nevoja për formimin e një shoqate të mirëfilltë nuk mungonte dhe pas cdo takimi të anamalësve, tashmë mërgimtarë në NY bëhej më e afërt.

E plotë me statut, program dhe kryesi shoqata Ana e Malit u themelua më 26 janar të vitit 1997.

28 pjesëtar të komunitetit në Kuvendin Themelues zgjodhën kryesinë me këtë përbërje: Xheladin Zeneli, kryetar, Skender Xhurreta, nënkryetar, Vehbi Spahiu,sekretar , Qemal Dushku, arkatar ku më vonë kryesisë iu bashkangjten edhe aktivistë të tjerë si, Nikë Boga, Sefer Avdiu, Osman Kallaba, Tomë Shkreli, Zaim Halili Ismet e Gani Nika e të tjerë dashamirë për të kontribuar.

Shoqata fillimisht kishte status të pavarur, por pas disa muajëve të veprimtarisë së vet iu bashkangjitet Fondacionit Kulturor Shqiptaro-Amerikan ,i cili drejtohej nga Cafo Boga,në kuadër të cilit veproj deri në vitin 2002, derisa që nga atëherë e deri më sot, Shoqata vepron përsëri si organizatë e pavarur.

Dy aktivitetet e para që Shoqata i organizoj për komunitetin e vet e të cilat që atëherë janë bërë tradicionale janë, kremtimi i Festës së Flamurit 28 Nëntorit dhe Pikniku i komunitetit.

Lufta në Kosovë mobilizoj gjithë komunitetin shqiptar me ç’rast Shoqata ” Ana e Malit” , falë solidaritetit të pjesëtarëve të komunitetit të vet, për një kohë të shkurtër mblodhi 55 mijë dollarë për Qeverinë e aso kohe të Kosovës.

Gjatë viteve 98 /99 anamalësit shpeshmi grumbullonin ndihma financiare për UÇK-në ku gjatë kësaj periudhe gjithësejt u mblodhën rreth 170.000 dollarë për Kosovën duke deshmuar kështu edhe atdhedashurinë.

Nuk do lëja pa përmendur me këtë rast dy detaje të rëndësishme të viteve të fundit të shoqatës Ana e Malit sic është bashkimi me shoqatat simotra nëntorin e 2014 si dhe zgjedhjen e parë për kryetare një pjesëtare të komunitetit dhe intelektuale të gjinisë femrore.

Gjatë dy dekadave Shoqata ” Ana e Malit” ka përkrahur aktivitete të ndryshme në atdhe duke ndihmuar financiarisht projekte të ndryshme të bashkëvendasve tanë në trevat e tyre autoktone derisa në SHBA është angazhuar në ruajtjen dhe kultivimin e kulturës dhe traditave kombëtare dhe përcjelljen e tyre te gjeneratat e reja.

S’ka dyshim se këtë mision do të vazhdojë t’a kryej edhe në të ardhmen.

Anëtarë të dalluar u vlerësuan me certifikata mirënjohjeje

Në këtë tubim u ndanë dhe certifikata mirënjohjeje për shumë aktivistë të dalluar që kanë punuar me zell dhe devotshmëri për bashkatdhetarët në Diasporë dhe për vendin e origjinës.

Ata janë: Sabri Gjoni, Tomë Shkreli, Dul Gjeloshi, Richard Lukaj, Naser Cobaj, Imer Hidra, Sefer Avdiu, Mustafe Hidra, Skënder Cuca, Ibrahim Luka, Xhemal Luka, Ismet Kurti, Ismet Nika, Xheladin Zeneli, Skender Xhurreta, Vehbi Spahiu, Qemal Dushku, Cafo Boga, Zaim Halili, Miradin Gjoni, Xhafer Osmani, Ruzhdi Bërkani, Osman Kallaba dhe Nikë Boga.

Pas vlerësimeve për anëtarët e dalluar të shoqatës fjalën e ka marrë zonja Melinda Gjeloshi, ndërkohë anëtare e kryesisë. Ajo paraqiti raportin për bilancin e shpenzimeve financiare.

Kuvendi vjetor u mbyll me një prezantim të shkurtër në ekran të aktiviteteve të ndryshme që kanë zhvilluar anëtarët si dhe kryesia e shoqatës gjatë vitit 2016-2017të.

Këto pamje ne ekran u mirëpritën me duartrokitje dhe u premtua se do të punojnë më shumë në të ardhmen sidomos me gjeneratën e re për t’i sjellë së bashku dhe për të marrë pjesëaktivisht dhe gjallërisht në të gjitha . aktivitetet që do te zhvillojë shoqata “Ana e Malit”

Tubimi i shoqatës “Ana e Malit” u filmua nga TV “Alba Life” me producent dhe themelues z.Qemal Zylo.

5 mars, 2017

Staten Island, New York

« Previous Page
1
…
6
7
8
9
10
…
19
Next Page »