Portret i poetit Faslli HALITI- Viz. S.kamberi «Artist i Popullit»/
I.
Tak,
Tak. tak,
Trokitje…
Po trokasin.
Le të trokasin…,
Le të trokasin atje pas derës,
Mes breshrit, llohës, indiferencës,
Mes borës, stuhisë, shkretëtirave, shkurreve, erës.
II.
Lehje.
Po lehin.
Leri
Të lehin!
Po nuhasin.
Lëri të nuhasin.
Plehrat do nuhasin, bajgat,
Hajdutët, grapësit, hajnat, killerët,
Hajdutët,
Hajnat
Po vjedhin.
Lëri të vjedhin…
Tek ti
Tek unë
S’kanë ç’të vjedhin,
S’kanë ç’të marrin nga ne ata?
S’kanë ç’të klepsin klepsokratët
S’kanë ç’të vjedhin ku nuk ka.
III.
Krisma.
Dëgjohen
Krisma.
Dëgjohen të shtëna.
Ç’i dëgjon krismat, të shtënat;
Kundër njëri-tjetrin shtien,
Me njëri -tjetrin e kanë;
Me Kallash
Pistoleta
«TT»
Vriten
Mes tyre.
Për një copëz tokë vriten,
Për një dekolte, për një minifund zyre.
- Britma.
Sharje,
Grushte, kacafytje si qentë
Kafeneneve , trotuareve,
Në parlament.
VI.
Lëri
Të bërtasin,
Lëri të grinden,
Lëri të hahen tepistët,
Leri të shahen mes tyre,
T’i thyejnë turinjtë, nofullat njeri-tjetrit,
Sidomos atyre që kanë vjedhur me trena, furgona:
Që kanë grabitur fusha, kodra, troje, toka bregdetare.
Leri të shahen mes tyre deputetët, partiakët,
T’i thyejnë turinjtë njeri-tjetrit
Hundët prej pinoku që zgjaten
Që shkurtohen
Sipas
Gënjeshtrave të tyre
Kilometrike
Imcake
Milimetrike,
Hundët
E përpjeta,
Sidomos atyre
Që kanë ndërtuar vila
Bregdeteve, botës anembanë:
Në Londër, Paris,
Amerikë,
Spanjë,
Në bregdetin limitrof italian…!
VII.
Të vjedhurit, pronarët,
Të grabiturit keq.
Po bëjnë
Padira me nerv pronari, fermeri
Në prokurori, në gjykatë,
Po bëjnë kallëzime
Po pajtojnë
Avokatë.
Po apelojnë gjer në Hagë…
***
Po vijnë paditësit plot bindje, nerv, besim.
Le të vijnë paditësit e grabitur,
Le të vinë,
Le të padisin
Prokurorët,
Hetuesit,
Gjyqtarët,
Thonjgjatët e gjyqësorit,
Avokatët, qeveritarët.
VIII.
Paditës!
Paditini kriptohajdutët,
Hajnat mes të ditës me diell,
Bëni kundër hajdutërisë
Kallëzime
Penale
Gjithë nerv.
Bëni
Padira
Të ashpra,
Besojuni gjyqtarëve
Me duar të pastra.
Besojuni prokurorëve
Gjyqtarëve
Që japin drejtësi
Edhe pse sot ata kërkohen me qiri…
Shtator 2015
***
KOKA, PA KOKA
…. Ai
Zbulon kafka
Edhe në fund të dheut
Po të jenë,
Poshtë nё thellësi.
Në fund të dheut gropos kokat
Kokat plot tru, plot mençuri.
Kafkat i nderon si gjenesha
Edhe kafkën pa tru,
Kafkën mbushur me dhè,
Me
Baltë
Ai e zbulon,
Edhe në fund të dheut e gjen,
Kurse kokat me tru s’i sheh dot me sy,
Edhe kokën e një gjeniu e përҫmon, e urren.
Para kafkave kockëkalbura
Përulet,
Bije
Në gjunj,
Sidomos para kafkave
Pa sy,
Pa gjuhë;
Sidomos para kafkave
Të mbushura me baltë, pa tru.
Koka prej arkeologu e tij
Është
Plot
Kokalla,
Plot brinjë,
Plot vertebra, skelete;
Koka e tij është fare pa koka,
Mbushur plot kafka, listela brinjësh,
Plot kokalle, klavikula , nofulla, plot kocka…
Koka e tij
Plot tjegulla,
Poçe.
Tjegullat,
Dhe poçet i ruan
Me delikatesë në qelqnajë,
Porcelanet,
Fajancat, qelqurinat
I nxjerr jashtë nga vitrinat,
I hedh në një qoshe bashkë me plehurinat…
Banor
I mbitokёs,
Njëherësh i nëndheut
Edhe një palo poçe, të zbuluar rastësisht,
E çmon mbi kokën suprbe tё Deas, Skënderbeut.
17 nëntor, 2008