Nga Rrapush SHARKA*/
Sapo ke zbritur nga avioni në terminalin Jon Kennedy, gjëja e parë që të përbuz është moti. Nga këtu deri te stacioni i autobusëve do të përballesh me tre përshëndetje: Shi, diell dhe erë e fortë, ndonëse ky udhëtim nuk zgjat më shumë se 10 minuta.
Duke hedhur hapat e para do të kuptosh që je “mashtruar” gjithë jetën me ëndrra dhe propagandë mbi të ashtuquajturën “Tokë e bekuar”, pare nga ekranet. Shtëpi të vogla me dërrasë tipike angleze të periudhës së Mesjetës, ofiçina që nxjerrin shtëllunga tymi të pafundme, fusha me një lloj bari të çuditshëm, të hollë, e pagonxhe, pemë të gjata si qafa gjirafash, janë ato që të përshëndesin fillimisht, si për të uruar mirëseardhjen pas shijes moderne që merr nga aeroporti gjigant.
Nuk të duket vetja si në udhëtim, por si personazh i “The Lost”. Ke zbritur nga autobusi dhe bindesh si gjithçka tjetër nuk do të jetë më shkurajuese sa ky fillim.
Duke qëndruar i vetëm në këmbë, në një kafe që nuk të ngjall asnjë emocion, nga xhami sheh turmën që lëviz si një anije pa busull. Amerikanët janë lehtësisht të përshkrueshëm. Të përgjumur, të pa shije, e të pangopur. Karakterizohen nga e folura lakonike; dallohen për një buzëqeshje të shtirur, të përshkruar nga një veshje borgjeze ndërthur me model cowboy.
Çdo gjë duan ta bëjnë ndryshe nga euopianët. Hapin derën nga e kundërta, matin me inç, rrugën e përshkojnë me milje, peshojnë me paund; nuk ka litra por gallon, pëlqejnë muzikën pop, tymosin marijuanë, nuk preferojnë motorat, ngasin makina të mëdha, dhe shumica jeton me qira. Me qira ku ta gjesh, thuaj, po ka dhe nga ata të pashpresë që natën e kalojnë nëpër stola parku. Sa bie dielli aty bëhet e vështirë të kalosh sepse mund të shkelësh sipër ndonjërit që ka përzgjedhur rrugën për shtratin e ëndrrave të veta.
Dikush zë e mallkon, e dikush tjetër nuk ndjehet fare, por të zgjat dorën për ndonjë qindarkë. Turistët ndoshta habiten me këtë gjendje e disa të tjerë gajasen se edhe Amerika paska lypsarë. Duke parë numrin e madh të vizitorëve, njujorkezët anë zgjedh një metodë nga më primitive për t’iu treguar resurset: Një autobus i madh me ngjyrë të kuqe, i është prerë kabina lart dhe njerëzit paguajnë 30 dollarë për ti ardhur rreth e qark qytetit. Kulmi arrin tek ditët e nxehta të korrikut a gushti ku i gjithë i nxehti përvëlues të derdhet mbi kokë. Central Parku është ai që i bën amerikanët më ambienalistë, më sportivë, mbrojtësit më të zellshëm të kafshëve, i bën organizatorë maratonash, etj. Kur bëjnë krahasime nëpër konferenca apo debate mbi urbanizimin e qyteteve dhe hapësirat e gjelbra, profesorët amerikanë të përmendin jo pak herë 315 hektarët e këtij parku, por harrojnë se janë 790 km2 e tjera, që 70% është beton.
Ndalemi te parku. Në hyrje të tij, vëmendjen ta tërheqin ca biçikleta që jepen me qira. Nuk janë si të Amstrongut, por shalën e kanë të mirë. Sapo e merr për një xhiro një sinjal kohe si bombë me sahat fillon të numëroj mbrapsht; duhet ta kthesh çdo 30 minuta tek vendi, dhe të paguash, 4.5 dollarëshin.
Parku do nja dy orë ta përshkosh, pasi me biçikletë humbet vetëm kohë. Teksa futesh ne brendësi, në atë vend të mbipopulluar, do të ndeshësh me njerëz të kultura të ndryshme që të dëshmojnë syve me çdo kusht traditat e tyre: Dikush është e mbuluar me ferexhe dhe vrapon, e dikush tjetër me rroba banje merr rreze; diku sheh një çift që puthen, e pak me tutje dy gey që janë kapur për dore.
Në park do të takosh edhe brezin e humbur, sigurisht jo atë të Heminguejt, por post-modernet e vitit 2015: Poetë, piktorë, këngëtarë që shfaqin artin e tyre për 5 dollarë, ndonëse krijimtaria e tyre, mund të ketë vlerë që nuk ka të paguar.
Përveç llojeve të ndryshme të njerëzve, do të shohësh po aq raca qensh. Nga më i vogli tek më i madhi, nga më leshatori e deri tek disa që ngjajnë si minj, të cilët të ngatërrohen nëpërkëmbë sapo hedh një hap. Jo vetëm “madama” apo zotërinj me kollare i shëtisin këto kafshë: Kjo është kthyer në një punë të mirë edhe për studentët. Ata marrin 25 dollarë/ora, për të nxjerr qenin xhiro.
Dikush nga ne shqiptarët mund ta konsiderojë “marri”, por për studentët kjo nuk është pak. Rinia në Nju Jork duket punëtore dhe moskokëçarëse. Jetojnë vetëm në disa garsoniere, punojnë paradite, dhe në darkë shkojnë në shkollë. Dhe në fundjavë i zbrazin xhepat.
Dalim nga parku për të shkuar në Bronx. Avuj të neveritshëm ngihen nga pusetat në seri, sikur të ishe duke parë ndonjë filmi thriller. Përveç erës së keqe, në metro ku të vjen të vjellësh tek sytë të shohin minj, bishta cigaresh, të lëna nafte, boritë e trenave të fusin me zor në një realitet tjetër. Të mos ishte drita e shkallëve lëvizëse që të shfaqet herë pas here, vetja do të dukej sikur të ishte në ndonjë kamp internimi.
Teksa ke nis udhëtimin, të vjen ndërmend themelimi i Amerikës, reformatorët si Rusvelti apo Ronald Regan, rënie dhe ngritja e saj në piedestalin më të lartë që nga koha e skllavërisë. Treni është i mbushur me njerëz ngjyrë të zezë, të shëndoshë, të lodhur, të inatosur, dhe me çanta shpinë të vendosura pra këmbëve. Në ndryshim nga vitet që lamë pas kjo nuk është më klasa e skllevërve, por ndoshta klasa punëtore. Në Amerikë ndarja nuk bëhet me kasa. Po të isha në Shqipëri do ti thosha që u ka dhënë të drejta presidenti Obama, por e vërteta nuk rezulton kështu. Klintoni ka ngulmuar shumë që kjo klasë të përkrahet, dhe presidentët e tjerë që kanë vënë ndonjë tullë, duke kthyer tashmë në minorancë klasën tjetër. Çdo shtetas amerikan duhet të paguaj në fundviti taksë për to. Sot i sheh të veshur me Armani, me kufje Beats, syzet Prada apo parfume Versaçe. Jetojnë me qira, ushqimin e marrin falas dhe shpërfillin punët duke i quajtur të rënda. Kur vjen fundviti amerikanët shajnë e bërtasin, por ky është shteti i barazive!
Teksa je në tren, afër fundit të rrugës, përpara të shfaqet një hije e zezë: Një burrë nja dy metra i lartë, me një libër në dorë, ku duken shkronjat me të madhe se “Izraeli ishte ai që zbuloi dhe themeloi Amerikën”, të flet si tellall me tonalitet të forte. Ai lexon diçka, pa ia ndjerë se po i shqetëson të tjerët. Ai nuk pushon. Bronx!
Sapo zbret gjëja e parë që do të shikosh janë turma njerëzve të vendosur në radhë, njëri pas tjetrit, në drejtime të ndryshme që shkojnë për tu ushqyer nëpër Fast Food-e. Të gjithë i urrejnë ushqimet e Mc Donald-it; të gjithë e urrejnë Coca-n, por me ato e mbushin stomakun. Shumica janë obezë, e prapë të gjithë vazhdojnë me të njëjtin ritëm!
Më tutje ndodhet një treg, fruta- perimesh. Kureshtja të shtyn të provosh diçka. Pa pikë shije! Një afrikan të zgjat një turrë të madhe bananesh, një me meksikan të bind se ky është rrushi më i mirë në botë, e teksa një spanjoll të tërheq vëmendjen për këtë shalqirin që ka në dorë.
“Mua do të ma hedhësh more ithtarë, ky duket që është kungull! Ke dëgjuar për shalqinjtë e Divjakës! Po Shqipërinë e di ku bie”, – i them.Ai ngre supet dhe nuk ia ka haberin se për çfarë po i flet. Teksa largohesh nga pazari i frutave më pa shihe që mund të kesh hasur ndonjëherë, përballë ke një rrugë që lexon “Mother Teresa”.
Ndoshta krenari, ndoshta egoizëm, por kjo është rruga më e përfolur për shqipfolësit që jetojnë aty. Ndonëse “çifutët” edhe këtu janë treguar dhelparakë. Në këtë rrugë nuk është se banon ndonjë shqiptarë, përveç amerikanëve, dhe njerëzve që ajo u ka shërbyer.
I vetmi shqiptar që kemi si përfaqësues aty është berberi Altin: Dyqani i vetëm i tironsit ka pak histori brenda. Përveç katalogut të qethjes, në berberhanen e Altinit do të gjesh edhe fotot e Tiranës, Ismail Qemalit, ndonjë busull patrioti, sigurisht edhe ajo e Nënë Terezës. Në çdo qethje ai tregon për historikun e vendit të vet, ndonëse kjo nuk iu prek ndonjë sentiment të veçantë klientëve.
E njëjta gjë ndodhi dhe këtë radhë. Altini po i shpjegonte një burri me mustaqe teksa i priste flokët ato gjëra që ka bërë e madhja “Gonxhe Bojaxhi”, ndërsa idioti kujtoi se ajo ishte gjallë: “Kur të shkosh në vendin tënd, – tha, – përshëndete nga Nju Jorku”.
* Rrapush Sharka, me profesion gazetar, eshte nje emigrant i ri i sapoardhur me Lotarine Amerikane
Komuniteti Shqiptar i DC-se inicion themelimin e biblotekes shqip prane ambasades se Shqiperise ne Uashington
6 gusht 2015, Uashington DC—Perseri aktiv, i bashkuar dhe mjaft i perkushtuar, komuniteti shqiptar ne Uashington DC dhe zonat perreth deshiron te kontribuoje per te sjelle ne jete nisma ne dobi te komunitetit dhe te gjithe kombit shqiptar. Te lidhur shpirterisht me Shqiperine, megjithese larg, ata duan te flasin sa me shume gjuhen e tyre, t’ua mesojne ate femijeve te tyre, te ruajne, kultivojne dhe percjellin artin, kulturen, dhe zakonet e pasura shqiptare.
Tashme kane gjetur nje mbeshtetje te qendrueshme. Angazhimi i qeverise shqiptare dhe vecanerisht i Ministrit te Punëve të Jashtme, Z. Ditmir Bushati, beri te mundur rikthimin pas nje mungese te gjate te ambjenteve te mrekullueshme te ambasades shqiptare ne Uashington. Fale edhe angazhimit dhe frymes bashkepunuese te stafit te ambasades dhe te Ambasadores se Shqiperise ne Shtetet e Bashkuara te Amerikes, Zj. Floreta Luli-Faber, me 6 gusht 2015 keto ambjente u vune ne dispozicion te komunitetit shqiptar ne DC per te realizuar nismen e tyre: themelimin e biblotekes shqip prane kesaj ambasade. Te udhehequr nga aktiviste te organizatave te ndryshme te cilat veprojne ne Uashington DC dhe zonat perreth, anetare te ndryshem te komunitetit mbareshqiptar se bashku organizuan mbremjen argetuese ne te cilen pjesemarresit kontribuan me libra, pije dhe ushqime te lehta. Pervec soditjes se pamjeve verore nga tarraca e ambasades dhe shfrytezimit te hapesires se brendshme me stil kombetar, pjesemarresit paten rastin te njihen, te shkembejne mendime dhe te shikojne mundesi bashkepunimi me njeri-tjetrin.
Gjate nje fjalimi te shkurter, Ambasadorja Zj. Floreta Luli-Faber pershendeti dhe falenderoi perzemersisht te gjithe te pranishmit duke perfshire edhe organizatoret dhe vullnetaret e ketij aktiviteti duke shprehur vullnetin e saj per te vazhduar bashkepunimin me komunitetin shqiptar ne DC dhe zonat perreth. Pervec falenderimeve ndaj te gjithe stafit diplomatik te ambasades dhe anetareve te komunitetit, organizatoret bene thirrje te vazhdojne te nxisin te tjeret te dhurojne libra ne gjuhen shqipe, gje qe do te ndihmonte ne ngritjen dhe pasurimin e tirazhit te biblotekes shqip prane ambasades. Te gjithe ata ose ato qe kane mundesi dhe jane te interesuar te ndihmojne kete nisme ju lutem kontaktoni Alban Pruthin tek albanpruthi@gmail.com.
KOMUNITETI SHQIPTAR NE NEW YORK PERCOLLI ME NDERIME TE NDIERIN MILTIADH NASTI
NEW YORK : Më 3 Prill 2015 mbylli sytë përgjithmonë në spitalin Beth Israel në Nju Jork, intelektuali dhe veprimtari i nderuar i Diasporës z. Miltiadh Nasti. Z. Miltiadh Nasti u lind në Lukovë të Himarës në 20 Shtator 1942. Ai ishte djali patriotit shqiptaro-amerikan Lasko Nasti, ish themelues i Federates Panshqiptare VATRA dhe njëkohësisht shpallës i pavarësisë nga Perandoria Osmane për Zonën e Bregut.
Milto, sic e thërrisnin të gjithë, u rrit në një ambjent ku i ati e mësoi me respektin për punën, kulturën, të qënit i ndershëm, si dhe me dashurinë për vendin e tij dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ndonëse me një aktivitet të njohur patriotik dhe në perhapjen e arsimit, familja Nasti u përball me shpronësime dhe persekutime të pafundme gjatë periudhës komuniste, rezultat i së cilës ishte edhe privimi nga studimet dhe puna e merituar.
Por, gjithë kalvarin e vuajtjeve të panumërta nën diktaturë, Milto Nasti diti ta kaloje me qetësi e maturi, duke ditur të ruajë personalitetin e tij dhe emrin e familjes. Ardhja e demokracisë e mbushi jetën e Miltos, ashtu si e tërë shqiptarëve me një kolorit të gjerë lirie. Që në fillimet e saj, Milto iu përkushtua ngritjes së strukturave të Partisë Demokratike në Zonën e Bregut, duke qenë kryetar i parë i saj, dhe në vazhdimësi fi gurë qëndrore dhe e respektuar.
Gjatë tërë punës së tij si anëtar i Këshillit të Rrethit Sarandë, e në detyra të tjera administrative në Zonën e Bregut, Milto ka treguar ndershmëri dhe një luftë të pakompromis ndaj cdo shfaqjeje apo elementi abuziv.
Vitet e fundit të jetës ai i kaloi në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku iu bashkangjit menjëherë veprimtarive të diasporës.
Fillimisht në Washington DC e më pas në Nju Jork, z. Milto Nasti pati mundësinë të takohej me kongresmenë e senatorë, anëtarë të klubeve të kulturës e letërsisë, duke ditur të shpalosë vlerat e mirëfi llta të intelektualit shqiptar. Pjesëmarrja e tij në aktivitetet e shkollës shqipe, festivalet e këngës e kulturës,
diskutimet për mbarëvatjen dhe përsosjen e aktiviteteve ishte e vlefshme dhe gjithmonë e mirëpritur.
Ndarja e papritur dhe e parakohshme nga jeta tronditi tërë komunitetin tonë në SHBA.
Shqiptarë nga mbare Amerika: Nju Jorku, Nju Xhersi, Konektikati, Bostoni, Filadelfi a, Uashington DC, Meriland, Virxhinia, Florida, Cikago, Micigani erdhën t’I jepnin lamtumirën e fundit mikut, shokut dhe njeriut të mirë. Drejtuesit e lartë të shoqatave më të njohura: Federata Panshqiptare VATRA, Shtëpia e Lirisë Shqiptaro – Amerikane, TV Alba Life, Shkolla Shqipe, Shoqata e Shkrimtarëve, TV Kultura Shqiptare, etj si edhe personalitete të spikatur, profesorë, diplomate, gazetarë, artistë, intelektualë, etj zhvilluan homazhe në nderim të jetës dhe aktivitetit të tij.
Komuniteti shqiptar në SHBA do ta ndjejë gjatë mungesën e mikut të mirë Milto Nasti. Por, të gjithë ndjehemi krenar për emrin e tij të mirë, familjen e nderuar dhe fëmijët e shkëlqyeshëm.
Ceremonia e varritit të trupit të të ndjerit Milto Nasti do të zhvillohet në vendlindjen e tij, Lukovë, Sarandë, Ditën e Shtunë, Dt. 11 Prill 2015 në orën 10.00 am.
Më poshtë po paraqesim poezinë e shkrimtarit të njohur shqiptaro – amerikan Petraq Pali kushtuar mikut
të tij të vjetër: Miltos !
Shpesh here për vite e dakada ndaloja
Tek e Milto Nastit, shtëpi
Ai ishte bir Bregu nga LUKOVA
Mik i gushtë imi qysh në fëmijëri.
*
Në konvikt në Ujë të ftotë
Vite kaluam bashkë
Ai, gjimnazist, e unë
Pedagogjikas
I “mbrapshtë” !
*
Problematik isha unë
Një “arakat” nxanës i pa “bindur”
Dhe Miltua i urtë i butë
Më këshillonte shpesh
Për Tu (RI) lindur. !
*
Dashmirësia e Tij
E një fi sniku të vërtetë
Nxanës MODEL
Sedërtar në shkollë
Dhe në jetë.
Me kongresmenin Eljot Engel
*
Lufta e klasave
Mbi të rrëndë kish vepruar
Sa nisi Universitetin
Spiunët e ndaluan…!
*
Gjithsesi Ai, diti të menaxhojë
Me sjelljen e Tij Korrekte
E dashuroi një krahinë
Një Lukovë.
E tërë, plot derte !
*
Dhe i tkurur i ndrydhur,
I ndrojtur
E priti erën e Lirisë,
Me shumë dashuri.
U lidh pazgjidhshmërisht
Me Fitoren e
Demokracisë.
Në Shqipëri !
*
Kur u rëzuan diktatorët
Ai reformën e ndryshimeve
Përqafoi,
Njeriu model
Vlerat dhe super vlerat e TIJ
Tregoi.
*
Krijoi një familje
Me plot vlera qytetari
Të katër femijët e Miltos
Janë Etalon në shoqëri.
Model
Unikë,Intelektualë
Fisnikë.
*
Të shkolluar
Të edukuar
Se nga fis që pikon kanërrjedhë,
Në traditat e prindëve
Qëndrojnë
Kurdoherë.
*
Miltua , vonë e rahu mërgimin
I detyruar e sforcuar
Shkoi mbas Fëmijëve.
Të gëzojë
Nipat e mbesat…
si prind e gjysh
Perfekt.
*
Dhe ja, sot Miltua
Fatkeqësisht pa pritur ndahet nga Ata,
Të cilët me mundim I riti I shkolloi,
Në zëmër të New YORKUT….
Mbaroi,
Dha Jetë,
Aty ku Fryma e Lirisë
Mbi Globin,
Ishte mbjellë.
*
I pa haruar kujtimi tij
Do të mbesë.
Ne Foto: I nderi Nasti me Kongresistin amerikan Eliot Engel, mik i shqiptareve
(Kortezi:Beqir SINA)
Reagon komuniteti shqiptarë mbi vrasjen e dy policëve në Brooklyn – Nju Jork
Reagojnë anëtarë të “Illyrian Society of Law Enforcement” dhe aktivistë të komunitetit/
Nga Beqir SINA/
BROOKLYN NEW YORK : Në reagime të menjëhershme, dje pas vrasjes së dy kolegëve të tyre, janë përfshirë edhe policët shqiptarë anëtarë të Shoqatës Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane – “Illyrian Society of Law Enforcement”, si dhe aktivistë të njohur të komunitetit shqiptarë në Nju Jork ku edhe ndodhi ngjarja e vrasjes së dy policëve në detyrë.
Një shoqatë, e cila ka mbledhur deri tani rreth vetes me dhjetëra oficerë policie, shqiptaro – amerikanë të uniformave blu amerikane që shërbejnë çdo ditë e natë me profesionalizëm dhe përkushtim në organet e policisë federale, shtetërore, si edhe në strukturat e tjera që merren me ruajtjen e rendit dhe sigurisë, në nivele lokale, në shtetin e New York-ut dhe në SHBA, ka regauar nëpërmjet disa drejtuesve të saj.
Oficeri i policisë Ylli Dautaj, me gradën lejtnant në NYPD, i cili pas luftës së Kosovës shkoi atje nga Amerika me mision për të ndihmuar, është tronditur nga vrasja e dy kolegeve në detyrë.
Ai është njëkohësisht nënkryetari i dytë i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane.Lejtenant Ylli Dauti – shkruan në facebookun e tij :”Se, në ndërkohë që ne po vajtojmë humbjen e dy kolegeve tanë nga rradhët e unformave blu të Policisë së NYPD, Wenjian Liu dhe Oficerit të Policisë Rafael Ramos, ku të dy së bashku u qëlluan dhe vranë sot ndërsa shërbenin në Brooklyn – mendimet dhe lutjet tona bashkohen me familjet e tyre”.
Kurse, oficeri i policisë nga uniformat e NYPD – Elton Shametaj, i cili është edhe arkëtari i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane, i njohur me nofkën “Tony Sh”, në postimin e tij – mbasi ai ka qenë në përcjellen e dy viktimave duke bërë nderime – shkruan se :”Ne kemi qenë më shumë së bashkëpuntor(policë) dhe vëllezër! Nuk mund të gjejë fjalë ngushëlluese për këtë humbje. Rajoni i Policisë numër 84 – ku ata shërbenin, thotë ai nuk do të jet i njëjtë pa ju P.O LIU dhe Ramos. Emrat tuaj do të jenë të paharruar! ka shkruar Shametaj.
Një policë tjetër shqiptarë në radhët e uniformave blu të poliicisë së Nju Jorkut, Arben Dedaj nga Puka emigruar vitet e fundit në SHBA, anëtar edhe ky i shoqatës Shoqata Amerikane Shqiptare të Policisë Iliriane, e përshkruan në postimin e tij në facebook, aktin e vrsajes së dy policëve, si një natë të vështirë, e cila u përcoll me humbjen e dy policëve për policinë e New York-ut,
” Hidhërim, lumë lotësh, heshtje dhe zëmerim, shprehet oficeri i poliicisë Dedaj – duke shtuar se” Trupat e pajetë të policëve tani po përcillen nga kolegët me nderime dhe me lotë për në morgun e një spitali tjetër”.
Ai tregon se ka marrë pjesë dje me kolegun e tij Elton Shametaj, në një përcjellje mallëgjyese, ashtu si e përshkruan ai – gjatë rrugës për në shtëpinë mortore – ku prezenca e zjarrfiksave të NYFD, dhe e unifromave blu të NYPD – të cilët të rreshtuar gati në çdo kryqëzim përpara automjeteve të tyre – merrnin pozicion në nderimin e lamtumirës- ndërkohë që kalonin ambulancat dhe vargu i gjatë i makinave që shoqëronin dy arkivolët me trupat e pajetë të dy oficerve të policisë njujorkeze….
“Sonte, thotë Dedaj shihej më së miri forca e shtetit dhe rrespekti për të rënët në detyrë që vetëm se nuk i ringjall dot…. dhe normal shkruan ai që mendja më shkon tek forcat e ruajtjes së rendit në atdhe …kur do bëhemi edhe ne shtet?!! pet ai me këtë rast duke shfrytëzuar këtë dhimbje të madhe për policinë Amerikane, dhe gjithë komunitetin.
Gjithashtu, i menjëherëshëm ka qenë edhe reagimi i shqiptarëve në Nju Jork, mbrëmë, kur një burr- afro-amerikan, ka vrarë në afërsinë e një stacioni treni – me armë zjarri, dy oficerë nga Departamenti i Policisë në Nju Jork, dhe më pas është gjetur i vetëvrarë.
Anëtarë të komunitetiti shqiptarë – aktivist të këtij komuniteti, janë solidarizuar me policinëteksa kan reaguar duke postuar në profilet e tyre – në rrjetet sociale facebook dhe twitter – ngushëllimet e tyre dhe dënuar fuqishëm aktin kriminal të vrasjes së dy policëve në detyrë.
Xheladinë Zeneli – veprimtarë i komunitetit shqiptarë shkruante në një postim të tij dje se “Sot, me 20 Dhjetor 2014 ,në Brooklyn ( NY) u vranë pas shpinde dy policë të cilët ishin në detyrën e tyre duke u përkujdesur për sigurinë e qytetarëve të këtij qyteti. Deri sa motivi i kësaj vrasjeje makabre, thotë ai është nën hetime, shprehim ngushllimet më të thella familjes së policëve për humbjen e bijëve të tyre, të cilët sakrifikuan jetën e tyre për mbarëvajtjen e qetësisë dhe sigurisë së Brooklyn-it dhe New York-ut”.
Ngushëllime, në profilet e tyre kan shprehur edhe qindra aktivistë të tjerë, të cilët janë duke u lutur që shpirtërat e tyre të prehen në Paqe!
Reagimet e amerikanëve:
Ndërsa shumë udhëheqës politikë dhe të komunitetit janë duke reaguar, duke dënuar vdekjen nga shtënat me armë zjarri që morën jetën e dy oficerëve të policisë New York City – teksa e kan quajtur atë një “akt i keq i barbarizmit,”, disa të tjerët janë duke treguar gishtin në drejtim të kryebashkiakut Bill de Blasio dhe të tjerëve zyrtar të lart të bashkisë së Nju Jorkut, të cilët jan kritikuar për dekleratat e tyre , të bëra më parë, dekelrata këto që janë quajtur si “përçarëse dhe anti-policisë” në këtë komunitet.
Në reagime të ashpëra janë përfshirë edhe shumë udhëheqës të tjerë politikë, përfshirë dhe kryetarin e sindikatës të policisë, zotin Lynn, si dhe ish-guvernatori i New York George Pataki, të cilët fajësoin Kryebashkiakun de Blasio dhe Prokurorin e Përgjithshëm Eric Holder, të cilët sipas tyre me dekelratat e bëra, kan nxitur debate të shumta – si në radhën e forcave blu por edhe të komunitetit.
Presidenti amerikan, Barak Obama, dje nga Havai ku po kalon pushimet doli në një konferencë shtypi ku dënoi krimin e rëndë dhe premtoi që do të rrisin sigurinë në vend, duke premtuar se kjo do të nisë me rishikimin e ligjit që njeh të drejtën e armëmbajtjes për çdo person.
“Dy burrat e guximshëm nuk do të shkojnë sonte në shtëpi për të dashurit e tyre… Zyrtarët që shërbejnë dhe mbrojnë komunitetet tona rrezikojnë jetët e tyre për tonat dhe ata meritojnë respekt dhe mirënjohjen tonë çdo ditë”, tha Presidenti Obama dje.
Ngjarja :
Një afro-amerikan ka vrarë me armë zjarri dy oficerë policia në Nju Jork një ditë më parë, dhe më pas është vetëvrarë.
Dy viktimat ishin Rafael Ramos, 40 vjeç, dhe Wenjian Liu, 32 vjeç. Ata u qëlluan të shtunën pasdite teksa patrullonin me makinën e tyre pranë një stacioni treni në Bruklin.
Agresori, i identifikuar si Ismaaiyl Brinsley, 28 vjeç, më parë kishte plagosur edhe -ish të dashurën e tij e kishte postuar në rrjetet sociale mesazhe kundër policisë.
Pak para ekzekutimit, ai shkruante në rrjetin social “Instagram”: “Ata morën një nga ne, le të marrim dy prej tyre”.
Para se të vetëvritej afro amerikani ka deklaruar se vrasja është bërë në emër të dy të vrave me ngjyrë nga policia amerikane, Michael Brown dhe Eric Garner, për të cilët në amerikë kanë shpërthyer protestat kundër masave që policia merr ndaj të zinjve, por jo vetëm.
Oficeri Wenjian Liu
Oficeri i policisë i kombësisë koreane Liu ishte 32 vjeç dhe një veteran me shtatë-vjet në rradhët e uniformave blu të NYPD. Liu ishte i martuar vetëm dy muaj më parë.
Oficeri Raphael Ramos
Ramos i kombësisë Porto Rikene – ishte 40 vjeç dhe një policë me dy vite në radhët e policisë së NYPD. Ai ka punuar si një agjent i sigurisë në shkollat e Nju Jorkut, para se të kishte përmbushur ëndrrën e tij për të qenë një oficer i policisë në radhët e unifromave blu. Ai ishte i martuar dhe ka një djalë 13-vjeçar. Ai sapo festoi ditëlindjen e tij të 40-të më 12 dhjetor.
(Ne Foto: Ilustrim nga Ben Dedaj)
KOMUNITETI SHQIPTAR NE NEW YORK PËRCOLLI ME LOT NDËR SY 33 VJEÇARIN, JUSTIN RAJA
NEW YORK : Justin A. Raja ndërroi jetë më 10 tetor 2014, në moshën 33 vjeç – ndërsa i rrethuar nga familja dhe miqtë e tij në një ngjarje familjare në Greqi javën e kaluar.
NGA BEQIR SINA/
Justin Raja është i biri, i Anton Rajës, nga Tropoja, familja e të cilit 50 vjet më parë kishte emigruar nga Nikaj Mërturi – Tropojë, për t’ju ikur së pari nga kuçedra komuniste në Shqipëri, regjimi i Enver Hoxhës, dhe më pas diskriminimit dhe sundimit serbo slllav në trojet etnike, dhe natyrisht për një jetë më të mirë në SHBA.
I riu shqiptar nga SHBA, pati fatin e keq që e dërgoi të shkoi për një gazmend familjar dhe të ndërron jetë në Greqi – tek sa ai po prekte – ujin e bekuar të Perendisë dhe flutoronte më pas si një engjell në jetën e amnueshme.
Dhe, kështu fati i tij i keq e deshte; djali i mikut të shqiptarëve të Amerikës – Anton Rajës, Justin Raja, 33 vjeç, i biri i Anton dhe Gloria Raja, vetëm pak ditë para martesës së motrës – të flutoronte, edhe ai tashmë me engjujt në botën e engjujve në botën e shpirtërave.
Duke u kthyer këto ditë në një lajm tragjik, në gazetat e komunitetit dhe që është përhapur menjëherë nga miqtë e tij në rrjetin social Facebook, duke kaluar nga përtej oqeanit e arritur deri në zemrat e pikëlluara të shumë shqiptarëve të Amerikës.
Kudo dhe menjëherë, është postuar lajmi se Justin Raja, i biri i Anton dhe Gloria Raja, ka ndërruar jetë në Greqi.
Ndërkohë, që familja Raja, thuhej në ndërtëtjera se kishte udhëtuar për një gazmend familjar në Greqi – por që u kthye në një kob – që plagosi shumë zemra. Të enjten e kaluar familja Raja miq dhe dashamirë të saj kishte mbërritur nga SHBA në shtetin grek për gëzimin e madh familjar. Këtë të dielë, ishte e planifikuar një ceremoni martese, për vajzën e familjes Raja, e cila është e fejuar me një amerikan me origjinë greke.
Natyrisht, pa e ditur se do të shkonte dhe ikte nga kjo jetë së bashku me familjen e tij miq dhe dashamirë kishte udhëtuar edhe engjelli Justini, i cili ka ndërruar jetë në mënyrë të papritur, duke pikëlluar prindërit Anton e Gloria, bashkëshorten Laura, vëllanë, Mathew, motrën Dana dhe të gjithë familjen Raja, fisin dhe miqtë e shumtë në SHBA, Shqipëri e Kosovë.
Justini ka lindur në Brooklyn, New York më 3 dhjetor, 1980 me prindër Anton dhe Gloria (Perez) Raja. Ai e kaloi fëmijërinë e tij në Brooklyn dhe Montebello, New York, para se ai dhe familja e tij të lëvizin për në New Hope, Pennsylvania .
Justin mori pjesë në Universitetin Neumann, ku ai mori një diplomë bachelor në Administrim Biznesi. Posti i tij aktual ishte Asistent Vice President i Auditimit të Brendshëm në Nordea Bank. Ai u martua me dashuri duke vënë kunorën e jetës së tij, me zonjushen Lauren, më 24 Shtator 2011, në Kishën Katolike Shqiptare “Zoja Shkodrës” në Hartsdale New York.
Justini – ishte një njeri i veçantë me një buzëqeshje edhe dashuri për të gjithë, në atë që ndriçuan jetën e tij. Ai kishte një zemër të madhe në këtë univers. Vetëmohimi i tij, natyra e vërtetë, buzëqeshje e bukur, dhe dashuria e përgjithshme e jetës e bëri atë një njeri për të qenë i dashur, për të gjithë ata që patën rastin për ta njohur, i respektuar, dhe i kërkuar në jetën e tyre.
Disa nga hobit më të preferuar të Justinit përfshinin: artin e gatimit, udhëtimet nëpër botë, dhe njohjen me historinë botërore. Ai gjithashtu ishte një person sportiv, pra tifoz: i Buffalo Bills , New York Rangers dhe i kampionëve të Kupës së Botës 2014 – Ekipit kombëtar i futbollit që pëlqente më shumë, Gjermanisë.
Të gjithë ata që e njihnin atë me ikejen e tij në jetën e amnueshme do të humbasën një Justin plotë kujtime . Ai la pas gruan e tij të dashur, Lauren prindërit e tij, Anton dhe Gloria, gjyshja e tij, Barle; motra e tij, Dana (Niko);vëllai i tij, Mateu ,axhallarët dhe plotë të afërm të tjerë, si dhe shumë anëtarë të dashur të familjes dhe friends shqiptar dhe amerikan.
Qindra shqiptarë dhe amerikan i shprehen familjes Raja ngushëllime..dhe i dhanë lamtumirën e fundit Justinit
Kumti i kobshëm u ndie i fortë, teksa nga Kumbona e Kishës Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës në Hartsdale New York, në praninë e qindra bashkëatdhetarëve, të të trija besimeve, tingëllonte me kumbimin thërse dhe prekës, duke “lajmëruar” se në oborrin e kishës, kishte mbërritur arkivoli me trupin e të ndjerit Justin Raja.
Familja Raja , kushurinjët e tij – mbarë miq dhe shokët, komuniteti shqiptar në SHBA disa ardhur edhe nga vendorigjina në New York, ku jetonte i ndjeri me familjen e tij, i dha me nderim dhe respekt lamtumirën e fundit Justin Raja, i cili ndërroi jetë,javën e kaluar.
Vdekja e të ndjerit Justin Raja – ka hidhëruar dhe ka lënë në pikëllim familjen, Raja, miqtë dhe të gjithë të njohurit. Mbasi si Dom Pjetër Popaj :”Vdekje të tilla janë shumë të dhimbshme saqë nuk mundet të gjeshë fjalë – Justin i cili vuri kunorën e martesës në këtë kishë – ishte një djalë – biri i Anton dhe Glorias, djali i tyre i mrekullueshëm, mjaft i dashur me familjen dhe shokët e tij, dhe i respektuar dhe i nderuar, nga të gjithë ne” kështu që të gjithë ndjehemi të pikëlluar nga kjo humbje dhe lutemi qëshpirti i tij të prehet në paqe”, tha Dom Pjetri .
Familjarët, mbarë fisi Raja në Amerikë, shok dhe miq, lider të komunitetit, si dhe zyrtarë të lartë lokal të New Yorkut, i dhanë në fillim një respekt në shtëpin mortore Funeral Michael J. Higgins, duke afruar ngushëllime, famlijes Gjonaj gjatë shërbimeve funerale, të premten .
Mesha në nder të të ndjerit, Justin Raja u mbajt ditën e shtunë, më 18 Tetor, në Kishën Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës – Hartsdale, New York, e udhëhequr nga kryefamullitari Dom Pjetër Popaj dhe Dom Viktori, dhe nga Ipveshkia e Kosovës ardhur enkas me këtë rast, Dom Rrok Lleshaj dhe Dom Jeton Thaqi, duke kryer të gjitha ritet katolike, dhe lexuar pjesë të librit të shejtë Biblës.
Ndërsa një masiv njerëzish kan marrë pjesë të shtunën në ceremoninë e varrimit, e cila u mbajtë simbas ritit të cilit ai besonte – të krishterë, ditën e shtunë,, në Kishën Katolike Shqiptare Zoja e Kishës Shkodrës në Westchester, New York. Ndërsa, lamtumira e fundit – varrimi ikja në jetën e amnuehme- do të mbahej të shtunën në mesdrekë, në varrezat qytetare “Varrezat Porta e Qiellit” – në Hawthorne, New York.
Nga foltorja e altarit të Kishës, folën Mëhill Velaj dhe Simon Qafa, anëtarët e familjes dhe disa udhëheqës të lartë lokal të zonës, ku banon familja Raja.
Ndërsa i shprehën ngushëllimet më të thella , nga miq dhe shok të tij u lexuan edhe disa telegrame ngushëllmi, mes tyre edhe ai i Ipveshkit të Kosovës, Dodë Gjergji dhe Kryetarit të partisë AAK-ës zotit Ramush Hardinaj kanididatit potencial për Kryeministër të Kosovës.
” Këto ditë, me hidhërim të madh, shkruan nga Kosova në telegramin e tij Dodë Gjergji, mësuam për vdekjen e papritur të birit tuaj të dashur Justinit. Kjo humbje, thotë ai ka shkatuar shumë dhembje, pikëllim, tronditje shpirtërore, huti dhe befasi në zemrën e secilit prej jush por edhe të miqve tuaj.
Megjithatë, theksohet në telegram ne të krishterët edhe pse në shumë raste nuk e kuptojmë Zotin – e pranojmë dhe i nënshtrohemi vullnetin të Tij, sepse besojmë se Ai na donë pa masë.Ai është dhe mbetet Ati ynë i mirë i cili na ngushëllon.
Më tej ai shkruan se I dashur Anton, jemi me ty në shenjë të solidaritetit të krishterë, dhe vëllazëror – bashkë me ju ndajmë pikëllimin në uratë dhe fe. Vetëm Krishti është ai që ndriçon dhe zbulon errësirën e vdekjes – dhe përmbushë zbartësinë e varrit.Këndej, mos lejoni që zemërat tuaja të humbasin shpresën, por ngushëlloni njëritjetrin me Krishtin e ngjalluar i cili thotë: “Kush beson në mua edhe në se vdes do të jetojë(Gjn 11,25).
Ai përmend në këtë telegram kontributin që ka dhënë Anton Raja në ndërtimin e Katedrales të Lumes Nëna Tëreses,në Prishtinë, duke thënë se Antoni me bashkëatdhetarët në SHBA, kan bërë aq shumë me kontributet e tyre financiare.
“Ne, përfundon telegrami i Dodë Gjergjit, Ipeshkvi i Kosovës, do të i lutemi Zotit për Justinin, birin tuaj që ta gëzojë jetën e amnushme, që nuk ka mbarim. Me ndërmjetësin e të Lumes Nëna Tereses do ti lutemi Zotit edhe për ju, që me fe ta përballoni këtë sprovë, të bartni këtë Kryq. Ta gjëjmë forcën për ti bërë fjalët tona e Jezu Krishtit, që thotë :”O Atë u bëftë vullnesa jote” (Mt 26-42) – Jepja o Zot pushimin e pasosun e e’ndritë dritën e pa marueme !
Sakaq, me telegram i është drejtuar Familjes Raja dhe zotnisë Anton Raja, në Nju Jork Shtetet e Bashkuara të Amerikës, edhe nga Ramush Haradinaj Kryetar i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, i cili thotë se me dhimbje dhe keqardhje të thellë, e kanë marrë lajmin për ndarjen tragjike nga jeta – papritmas dhe në moshë të re të Justinit, “Në këto momente theksohet në telegram, nga zoti Haradinaj të dhimbjes dhe pikëllimit bënë që të ndajë këtë hidhërim me ju dhe familjen tuaj Raja, të afërmit dhe gjithë miqt e shokët tuaj në SHBA”.
“Në emërin tim personal të familjes time dhe kolegëve dhe bashkëpuntorëve Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, ju lus ti pranoni ngushëllimet ma të thella, duke qenë sinqerishtë me ju në këtë momente” përfundon telegrami i zotit Ramush Haradinaj Kryetar i Aleancës për Ardhmërine e Kosovës, kandidati potencial për postin e Kryeministrit të Kosovës, pas zgjedhjeve të fundit.
Një nga politikanët kosovar Tom Hajdaraj miku i famijes Raja, u lutë për forcë për të përballuar dhimbjen “të cilën, tha ai sado pak, megjithse, ajo është shumë e madhe, mundet ta “shuaj pak edhe kjo pjesëmarrje kaq e madhe e bashkëatdhetarëve miqve dhe shokëve të familjes Raja” Zoti e bekoftë atë dhe ku të gjithëve!” tha zoti Tomë Hjadaraj.
Mes një ngashërimi të papërshkrueshëm dhe një mbajtje si i themi në shqiptarët, me forcën që i kishte dhënë Zoti Anton Raja në emër të Laures nënës Gloria, gjyshes së tij, Barle; motra e tij, Dana (Niko); vëllai i tij, Mateu,axhallarët dhe plotë të afërm të tjerë, si dhe shumë anëtarë të dashur të familjes dhe friends shqiptar dhe amerikan gjeti forcë dhe të faleminderojë duke thënë :’Nuk më ngelet gjë tjetër veçse të falemnderojë në emërin tim bashkëshortes time dhe djalit e vajzës mbarë familjes Raja të gjithë ju që na gjendet pranë në këto momente kaq të hidhura për ne : Djalin tim Justin Zoti ma dha Zoti e mori dhe Zoti u bekoftë të gjithëve ju për të ua kthyer në të mira. ”