Nga Mesila DODA/deputete
Unë besoj se debati i sotëm në këtë parlament do duhej të përqëndrohej në situatën politike të vendit, situatë e cila është pak të themi se është e rënduar. Është nje situatë në të cilën dy greva urie zhvillohen jashtë këtyre mureve, njëra e ish të dënuarve politikë dhe tjetra e të pushuarve nga administrate, është një situate që nuk ngjason aspak me atë të një vendi në prag të marrjes së statusit të vendit kandidat por të një vendi në prag të një shpërthimi civil, ku palët kanë mbërritur në një armiqësi që nuk ka asnjë shpjegim dhe asnjë arsye të mdodhë nga një maxhorancë që ka ardhur në pushtet me numra të tillë të mëdhenj.
Kam zgjedhur të ndalem mbi një moment shumë të rëndësishëm të javës së kaluar. Përpara disa ditësh Kryetari i Kuvendit, zoti Meta, ju drejtua një deputeti të opozitës dhe i tha: “Mirupafshim në Kongresin e Përmetit”. E quajtëm si batutë, e konsideruam si barcaletën e rradhës por në më pak se dy javë ndodhi. Ndodhi përkujtimi i Kongresit të Përmetit i cili sot u mundua të amnistohej si ngjarje dhe të konsiderohej thjesht si një event që ish pjesë e LANC. Kryetari i Kuvendit deklaroi se ish krenar për atë ngjarje dhe se do e përkujtonte cdo vit këtë kongres.
Dua të ndalem në disa nga këto vendime dhe të mësoj se për cilin prej tyre është krenar.
Në stemën e RPSSH(emërtesë që i ngjeth mishtë kujtdo që ka jetuar në kohë të diktaturës) ndodhet data 24 maj 1944, si dita e parë e vendosjes së diktaturës komuniste në vend. Në vendimin e Kongresit thuhet: Të mos njihet asnjë qeveri që mund të formohet brenda apo jashtë vendit, kundër vullnetit që përfaqson Keshilli Antifashist Nacionalclirimtar. Të vazhdohet lufta kundër tradhëtarëve të grumbulluar rreth qeverisë kuislinge, Ballit, Legalitetit dhe kundër cdo klike reaksionare që eventualisht mund të vijë në të ardhmen, duke i shpallur armiq edhe të palindurit ende. Nuk di për cilin nga këto akte është krenar Kryetari i Kuvendit dhe madje zgjedh të përkulet para cilit prej këtyre akteve?
Kongresi i Përmetit ka edhe një dimension tjetër. Deklarata zyrtare e botuar në 21 dhjetor 1944 dhe e paribotuar asnjëherë më vonë, thotë se Lufta shënon vëllazërimin e popullit tonë më popujt e tjerë të Ballkanit dhe krijon kushtet për krijimin e një konfederate Ballkanike. Kjo deklaratë vlen de facto me një shprehje zyrtare të dëshirës për tu bashkuar me ish-Jugosllavinë. Ky është dimensioni patriotic i Kongresit të Përmetit, shitja e trojeve shqiptare dhe interesave kombetare dhe bashkim me Jugosllavinë.
Por ka edhe një dimension tjetër Kongresi i Përmetit. Në këtë Kongres u ndalua hyrja e Mbretit Zog në Shqipëri dhe bashkë me të u deklarua mosnjohja e gjithë koncesioneve që Mbreti Zog kish nënshkruar. Koncesionet amerikane, angleze u shpallën të pavlefshme dhe qysh në atë moment u vendos mosnjohja dhe mospranimi i marrdhënieve me aleatin tonë strategjik USA. Sot do duhet të na thoni, jeni me partnerët strategjikë apo jeni me Enverin? Jeni me mbretin Zog apo me Enverin? të gjithë këto bashkë në një vend nuk qëndrojnë dot.
Kanë ndodhur shumë ngjarje të tilla përgjatë kësaj periudhe. Herën e parë, kur portreti i diktatorit u shfaq prapa kurrizit të Kryeministrit tek Varrezat e Deshmorëve e quajtët të rastësishme dhe deklaruat se nuk e patë. Herën e dytë, Ministri i Drejtësisë zoti Naco, u përkul para portretit të diktatorit, ju thatë nuk e pamë megjithse portreti ish aty para tij. Pak muaj më vonë ish-kryeministri i një vendi antar i NATO-s, zoti Majko së bashku me deputeten ngriti lart grushtin e proletariatit por ju thatë se e kishit për bashkimin dhe nuk kish sfond komunist.
Kësaj here në mënyrë të qartë e të programuar, pjesë të një strategjie për të glorifikuar të kaluarën, pjesë të një strategjie për të risjellë ndarjen ideologjike të këtij vendi nderuat ditën e parë të diktaturës, Kongresin e Përmetit.
Unë besoj se qeverisja juaj ka shumë probleme, të natyrës politike ekonomike dhe sociale por tendenca për të risjellë dhe glorifikuar të kaluarën dhe diktaturën, një epokë të dënuar me ligj dhe me dy rezoluta të cilat ju nuk i keni votuar asnjëherë në këtë parlament, është një fill i kuq, një fill ideologjik që po ju ndjek pas përgjatë qeverisjes suaj.
Ne kemi disa detyra në këtë parlament, detyra për të cilat unë kam folur edhe herë të tjera.
Ne kemi detyrë të parë të miratojmë një rezolutë ku të denojmë krimet e komunizmit dhe të heqim cdo nder dhe cdo titull të dhënë diktatorit Enver Hoxha dhe kësaj here duhet të votoni edhe Ju. Votoni për herë të parë nëse e ndjeni që jeni ndarë nga ai rregjim.
Të gjithë së basku duhet të mratojmë ligjin për lustracionin, atë ligj që u shpall antikushtetues nga disa njerëz që ishin kokë e këmbë të përfshirë në krimet e komunizmit dhe këtë herë do duhet të votoni edhe Ju.
Vecanërisht, të gjithë ne deputetët e këtij parlamenti do duhet të votojmë një Komision Hetimor për krimet e Enver Hoxhës, për krimet që ai ka bërë gjatë Luftës dhe pas Luftës dhe këtë duhet ta bëjmë të gjithë bashk Ju dhe Ne. Duhet të jetë një akt i përbashkët i këtij parlamenti pasi ata që vijnë pas nesh kanë nevojë për të vërteta dhe ne duhet ti japim të vërtetat e historisë. Askush s’do na e falë nëse vazhdojmë të shtiremi dhe grindemi për ato cka ndodhur para dhe gjatë Luftës së II Botërore dhe të mos flasim e të quajmë krimin me emrin e tij të vërtetë. Ende në historinë tuaj, pavarsinë e shpalli Ismail Qemali, edhe ky një gjysëm tradhëtari me një grusht tradhëtarësh të tjerë, dhe ky nuk është i vemi akt që kerkon drejtësinë dhe të vërtetën.
Por ky raport me historinë nuk është i vetmi problem i juaji.
Sot ju qeverisni falë njemilion votave, fakt që e keni përmendur shpesh si motivin tuaj të krenarisë, Sot ato janë kthyer në njemilion probleme falë premtive që nuk u mbajtën kurrë, premtimeve për shëndetësi falas, legalizim falas, rritje e sigurisë dhe rendit publik që nuk erdhi kurrë, shtim i mirqënies së sigurisë së fëmijve në shkolla, siguri e cila sot është më keq se asnjëherë falë një gjendje të paprinciptë e të pandodhur kurrë më parë të trafikut të lëndëve narkotike në Shqipëri.
Sot ju keni një problem të madh me njëri-tjetrin. Kjo qeverisje e juaja nuk është qeverisje socialiste, kjo është qeverisje e oborrit. Janë aty miq e mikesha, kushurinj e kushurira, të afërm e shok, por nuk gjen mes tyre askënd nga ju, socialistët që keni 20 vjet që jeni përballë nesh në këtë sallë, që keni 20 vjet që jeni përballë nesh në skenën politike shqiptare. Kjo nuk është qeveri socialiste, kjo është qeveri e oborrit.
Do ta mbyll këtë fjalë me një cështje që debatohet shpesh dhe që është prania e kryeministrit dhe Kryetarit të Kuvendit në lëvizjen e Dhjetorit. Problemi i vetëm i pranisë suaj në atë lëvizje është një, parimor dhe ndarës, Dhjetoristi nuk tradhëton kurrë atë cfarë përfaqson ajo kohë. Dhjetoristi nuk e pranon Enver Hoxhën, dhjetoristi nuk përkulet kurre para Enver Hoxhës, dhjetoristi nuk përkulet para simboleve të diktaturës, para datës së parë të vendosjes së diktaturës, para datës së prishjes me partnerët strategjike, duhet të vendosni me kë jeni sepse edhe dhjetorist edhe enverist nuk shkojnë bashkë..
Më së fundi do i kërkoj kryeministrit të Shqipërisë, atë që shqiptarët e kanë votuar për të drejtuar,që të mos vijë në këtë sallë për të bërë kryehokatarin. Kur opozita ngren shqetësime, kur opozita ngre akuza duhet të përgjigjet seriozisht. Askush nuk e ka votuar për të thënë barcaleta!