Nga Marjana BULKU/
Vendosa të shkruaj sot për të edhe pse për një si ajo mund të shkruash në ditë valentinësh pasi poezia e saj është dashuri njerëzore.Po shkruaj sot për të edhe pse 7- marsi do ti shkonte shumë për shtat urimit tim drejtuar asaj. Ajo është gruaja që nuk resht kurrë së promovuari gratë intelektuale, poete e krijuese në diasporë por edhe më gjërë , të të sotmes,por edhe të retrospektivës. Edhe pse nuk njihemi thellësisht ,mjafton të jesh në veprimtaritë e saj letrare dhe do të kuptosh se këmbëngulja ,vullneti dhe shpirti krijues nuk e braktisin kurrë edhe kur vështirësitë bëhen ortek. 8- marset të cojnë prapë tek ajo jo vetëm për shkak të përkatësisë gjinore,por sepse femra është personazh, frymëzim, subjekt, objekt në mendimin e saj poetik dhe gazetaresk… Janë jo pak serenata që tingëllojnë përmes telave të kitares dhe vargjeve të mendimit të saj. Korcarja që Korcën e mban me vete edhe në Amerikën e largët me sokaket e bukur , serenatat që nuk shterrin, syckat e bukura të rinisë së largët , mallin për nënën, dhimbjen për njerëzit e dashur që nuk rrojnë më…
Ajo ka provuar shumë në këtë jetë ,ia din pothuaj cdo shije asaj,,,(nuk më ka folur kurrë por vargu ia rrëfen),ndaj dhe cdokush e ndjen thellësisht fjalën e saj poetike , sepse ajo prek cdo ind, sepse ka peshën reale të kohës që na vret, na përkëdhel, na fal dhe na merr aq shumë nga jeta jonë.
Vendosa të shkruaj sot për të edhe pse mund ta kisha bërë si falenderim kur në një ditë shtatori në ”Audiencë me shkrimtarë shqiptaro-amerikanë” ajo promovoi tre botime të miat (2003 dhe 2008) dhe nuk reshte së falenderuari cdo kontribut, cdo moshë, cdo pjesmarrje e ku më bëri të kuptoj se në këtë realitet ku koha ,impenjimet dhe preukopimet familjare na mbajnë larg edhe një FALEMINDERIT njerëzit i bashkon dhe i bën mirënjohës përjetë. Teksa përmbyll veprimtaritë hedh dritë mbi veprimtarinë e radhës me një vetësiguri të admirueshme të cilën thotë se ia garanton bashkëpuni me anetaret e shoqates miqtë dhe intelektualet që nuk e lënë kurrë vetëm…
Ahhh e zbulova pak nga pak gruan që në perfomancën e bukur të gruas që mund të konsiderohet qënie e brishtë ,fsheh forcën që i duhet një femre për të përballuar jetën e vështirë dhe angazhimet intelektuale gjithashtu. A ia ka dalë?! Plotësisht.
E di që komplimentet i skuqin njerëzit si ajo,por vlerësimet i duhen gjithkujt si ajo që vullnetarisht vrapon për ti falur disa vezullime më shumë shqiptaro-amerikanëve që pasionet, dorëshkrimet mund tua pluhrosë përditshmëria monotone e ritmit amerikan…ndërsa talenti u shuhet dhe braktiset nëse nuk do të ishte ajo me ato takime që më shumë se letrare janë edhe intelektuale, më shumë se intelektuale janë edhe patriotike, më shumë se patriotike janë edhe edukative por më shumë se gjithcka tjetër ato na bashkojnë.
Vendosa të shkruaj sot për të edhe pse mund të shkruaja cdo ditë kur ajo publikon vargje e shkrime…Nuk e kam bërë asnjëherë sepse doja tia bëja buqetë sot në përvjetorin e datëlindjes së saj. E dashur Monda…romanit të gjatë të urimeve të tua po i bashkangjitem edhe unë sot me këtë ”buqetë fjalësh ” për gruan që me fjalën dhuron buqeta – mendimi cdo ditë.
Gezuar!