NOBELISTI XIII 1954 /
Ernest Miller Hemingway (Oak Park, 21 korrik 1899 – Ketchum, 2 korrik 1961). Ai ka qenë shkrimtar i njohur amerikan. Qe autor romanesh dhe tregimesh të shkurtra. Hemingway mori çmimin Çmimin Pulitzer në vitin 1953 për novelën Plaku dhe deti.
Çmimin Nobel per letërsinë e mori në vitin 1954._____________________________________________
MOTIVACIONI
“Për zotërim të tij në artin narrativ, demonstruar kohët e fundit në «Plaku e deti» dhe për ndikimin që ka ushtruar në stil bashkëkohor”
_____________________________________________
ZËRI I SHIUT
Po ti kush je? e pyeta shiun që binte ëmbël,
dhe se, çuditi, m’u përgjegj:
jam Poema e Tokës, tha zëri i shiut,
i përjetëshëm ngrihem i pakuptueshëm nga kontinenti dhe nga deti i padepërtueshëm,
lart drejt qiellit, nga ku, në formë të ndrueshueshëm,
i ndryshuar plotësisht, por, përsëri i njëjtë
zbres të lag tokat e thara skelete,
sipërfaqet e pafundme të pluhurit të botës,
pa mua do të ishte vetëm farë, e fshehur,
jo e lindur;
dhe përherë, ditë e natë, i kthej jetë vetë origjinës sime, e bëj të pastër, e qendis;
(sepse kënga, e dalë nga vendlindja e saj,
pas përfundimit, e gabuar qoftë,
nëse i intereson ose jo, sipas rregullit ai kthehet
me dashuri.)
NOBELISTI XIV 1956
Juan Ramón Jiménez Mantecón (Moguer, 24 dicembre 1881– San Juan, 29 maggio 1958) è stato un poeta spagnolo.Premio Nobel per la letteratura nel 1956, è stato uno dei più importanti intellettuali della generazione del ’14.
per la sua poesia piena di slancio, che costituisce un esempio di spirito elevato e di purezza artistica nella lingua spagnola”
____________________________________________
MOTIVACIONI
«Për poezinë e tij plot hov, e cila përbën një shembull të shpirtit të lartë dhe pastërti artistike në gjuhën spanjolle»
______________________________________________
MUZG VJESHTE
Në orën e zezë, të ftohtë dhe të vetmuar,
butësia që në këtë mbrëmje të zezë
u duk se më solli në këtë perëndim të artë,
bie erë fëmijë, ah, bie erë lodër !
Dhe unë, lodër e zezë dhe e trishtuar
po ëndërroj si fëmijë i rritur,
– në këtë lojë të re, që një çast më parë,
e besoja realitet përfundimtar të njeriut
që kujton duke qeshur lodrat e tij fëmijërore
varkat e tij të vogla -, lodër e zezë dhe e trishtuar,
jam duke ëndërruar disa gjëra të thella,
ato gjëra që janë lodra:
detin, tokën, yjet…
Përktheu: Faslli Haliti