Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“Terrori i Serbise…” ne duart e Dick Marty

by

Libri I prof.dr.Nusret Pllana,,Terrori I Serbise pushtuese mbi shqiptaret1844-1999,,ne duart e Dick Marty/

Nga Skender Karacica/

Libri arkivor-historik,,Terrori I Serbise pushtuese mbi shqiptaret 1844-1999,,i autorit prof.dr.Nusret Pllana(Prishtine)tashme ka bere udhen e gjate ne te gjitha kontinetet qe nga Amerika,Europa dhe Australia e larget per te preznetuar me fakte relevante oret vrastare deri ne shkalle te gjenocidit qe ka kryer Serbia nder vite ndaj popullit shqiptar dhe Kosoves.Per keto njeqind vjet te pushtimit dhe te ripushtimit te Kosoves nga regjimet vrastare dhe antishqiptare te Serbise,ajo me tere mekanizmat e saj diplomatik dhe perms asociacioneve tjera te fushes se propagandes(edhe permes simpoziumeve universitare,kulturore dhe sportive I pati afruar keso kohe matriale me permbajtje te thelle antishqiptare ne Ballkan dhe rreth Kosoves.
Viti 1999 eshte koha kur pergjithmone i eshte ndalur ora vrastare e Serbise ndaj popullit shqiptar dhe te Kosoves,kur me ndihmen e botes demokratike te prire nga SHBA-ja dhe BE-ja i dolen ne krah shpetimit nga asgjesimi deri ne substance te shqiptareve qe me planet sekrete ushtarko-policore serbe planifikohej pastrami entik i territorit te Kosoves qe nuk ishte pare ndonjehere pas Luftes se Dyte Boterore.E tere kjo katrahure antishqiptare u korezua me shpalljen e pavajetresise se shtetit te Kosoves(2008),qe per popullin shqiptar hapet kapitulli i ri i histories dhe endrra shekullore per liri,demokraci dhe mevetesi te kaheve te reja te shtetndertimit te qindar brezave shqiptare nder shekuj.
Ne keto katermbedhjete vjet regjimi serb nuk e ndali propaganden antishqiptare dhe ndaj Kosoves,kur e kur,per te kompremituar para syve te botes me skenaret tashme te njohur per ne.Per te ndertuar skenat e propagandes antishqiptare,regjimi serb e pati autorizuar deputetin zviceran ne Asamblene e Keshillit te Evropes Dick Marty qe te dele me programin e skenarit per gjoja pjestaret e UCK-se paskeshsin keqtrajtuar popullaten serbe per trafikim te organeve.Me paraqitjen e ketyre skenareve shtypi boterore dhe qarqet e ndryshme e priten me indinjate ,,rrugetimin e kolovajzes,,serbe ne Beograd qe kishte per qelllim(vetem)kompremitimin e rrugetimit te shtetit te Kosoves dhe te trgjate ajtave te reja per demokracine dhe lirine si dy elemente themelore te opusit te gjere te lirise dhe te drejtave njerezore ne bote.
Per te kundervene tere makenirene antishqiptare serbe dhe te qarqeve te miqesise me (bakshishet serbe)te njohura per te arritur qellimin e moren me vete edhe Dick Marty,i cili shpejt i mori detyren ne Asamblene e Keshillit te Evropes karshi shtetit te ri te Kosoves,do te jete libri i prof.dr.Nusret Pllana qe kohe me pare iu dergua misionarit nga Zvicrra per te pare skenat me makabre qe ben ushtria dhe policia e Serbise ndaj popullit shqiptar.Libri i N.Pllanes ka fakte relevante me afro 600 fotografi nga masakrat e njohura ndaj shqiptareve te Kosoves nder vitet e renda te kohes,qe si thone shume miq dhe lexues te bibliotekave neper bote,jane rrenqethsese dhe tronditese per opinionin e gjere intelektual dhe te fushave te dijes shkencore.
E kam marre kete hap,thote prof.dr.Nusret Pllana,qe librin tim te nisi per ne adresen e Dick Marty dhe te institucioneve parlamentare dhe te Asmablese se Keshillit te Evropes qe edhe njehere te shohin me syte e vet tere katrahuren shekullore te oreve vrastare mbi shqiptaret dhe Kosoven regjimi serb ne Beograd dhe deputeti i institucionit europian te mendoje me mire dhe mos te bie pre e kurthave te kurdisura nga qarqet natishqiptare serbe dhe te perkrahesve te shperblyer ne stilin e njohur serb.
Me nismen e LQSHA-se(Joe DioGuardi)dhe te SHSHA-se ne Cikago,libri i prof.dr.Nusret Pllana tashti eshte vendosur ne sirtaret e Bibliotekes Nderkombetare te Kongresit Amerikan ne Uashington,i cili po lexohet me vemendje nga shume lexues zyrtar te Departamentit te Shtetit dhe te fushave tjera politike dhe te diplomacise.

GJAKU I DËSHMORËVE BËN KUJTESËN HISTORIKE DHE KOMBËTARE TË SHQIPTARËVE

by

       Nga Prof. dr. Nusret PLLANA/*

Universiteti i Prishtinës/

Prishtinë/

Të nderuara familje të dëshmorëve të kombit, të  nderuar  pjesëmarrës  të Institucioneve tona, lokale e qendrore të Republikës së Shqipërisë, Kosovës, viseve etnike të Maqedonisë, Kosovës Lindore e të gjitha trojeve tona etnike,

H y r j e/

Na ka mbledhur  sot këtu në Gjakovën e martirizuar gjaku i 25 dëshmorëve të kombit tonë, të cilët sot e 14 vite më parë në një pritë të organizuar nga UDB-ja, fatkeqësisht të ndihmuar edhe nga elementë tradhtarë shqiptarë, bien heroikisht 16 luftëtarë të lirisë, luftëtarë vullnetarë të UÇK-së, si dhe 9 martirë, për  të mbetur  të përjetësuar në altarin e Lirisë së Atdheut.

Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ka hapur procese të mëdha historike në jetën e popullit shqiptar, kudo që jeton ai. Përveç kësaj, Dëshmorët e Kombit të rënë në këtë luftë, janë bërë e do të bëhen shenja të kujtesës historike dhe të kujtesës kombëtare të brezave të shqiptarëve. Shqiptarët, në të gjitha sprovat e historisë, pas Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, do të gjejnë përherë shëmbëllimin e kërkesave të tyre për të mundësuar realizimin e përpjekjeve edhe të krijimit të kombit modern shqiptar. Sepse, siç dihet, dhe siç e ka provuar Lufta e UÇK-së, nuk ka komb modern evropian, pa gjeografi kombëtare, pa liri kombëtare, pa bashkim kombëtar, që nënkupton korrigjimin e padrejtësive historike që u janë bërë shqiptarëve, edhe me ndihmën e fuqive të mëdha evropiane, të cilat në fillim të shekullit njëzet ishin nën trysninë e madhe të Rusisë cariste, kurse Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ende nuk ishin krijuar superfuqi botërore.

Lufta e UÇK-së, prandaj, duke hapur këto procese të mëdha historike, ka krijuar nivel tjetër të bërjes së lirisë, siç ka krijuar edhe nivel tjetër për të krijuar shenja të kujtesës historike, pa të cilat vështirë se hiqet nga jeta jonë mendësia e psikologjisë së robit, pasojë kjo e një robërie më shumë se njëshekullore.

Duke na mësuar që të ecim vertikalisht, Lufta e UÇK-së na ka mësuar edhe ta ribëjmë dinjitetin tonë kombëtar.

Vetëm për këto vlera, Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, është njëra nga periudhat më të dhimbshme, por më të ndritshme dhe më krenare  të historisë së re shqiptare.

 Përmasa kombëtare e rënies së dëshmorëve/

Kur flasim për rënien heroike të Dëshmorëve të Kombit pra edhe të Dëshmorëve që po i kujtojmë sot, është më se e qartë, se për lirinë ata kanë dhënë dëshminë supreme, sepse janë bërë pjesë e përjetësisë sonë, prandaj për ata, fjalët janë më së paku të nevojshme. Mirëpo, këtij obligimi moral ne të gjallët nuk mund t’i ikim, sepse duke i kujtuar dhe duke i nderuar të rënët për lirinë tonë, ne bëjmë përpjekje të përmbushim amanetin e tyre. Edhe nëse ndonjë i “krisur” nga raca jonë, bën përpjekje për t’i ikur kësaj përgjegjësie, dëshmi mbi dëshmitë për përjetësinë e heronjve tanë është gjaku i derdhur lum për çlirimin e Kosovës dhe bashkimin e tokave shqiptare. Për lirinë dhe për tokat, ngase tri luftërat çlirimtare të bijve dhe bijave tona më të mira nga të gjitha trojet tona etnike që u bënë në pjesë të ndryshme të gjeografisë sonë kombëtare, e që e kishte të vetmin kuptim, rikthimin e tokave të pushtuara shqiptare që na ishin marrë me forcë nga armiqtë tanë shekullorë, me bekimin e po kësaj Evrope, e cila edhe përkundër faktit që Serbia fashiste ka bërë disa luftëra gjenocidale, dhe jo vetëm mbi shqiptarët, duke lënë të vrarë , të masakruar, të dëbuar e të dhunuar më shumë se gjysmë milioni njerëz civilë të pafajshëm, ajo(Serbia pra) fatkeqësisht vazhdon të trajtohet edhe sot e kësaj dite, sikur ajo të ishte e përkëdhelura e Evropës në këtë Ballkanin tonë historikisht të trazuar.

Shtrohet vetvetiu pyetja: A mund të nderohen të rënët për lirinë e atdheut, vetëm nëse i përkujtojmë dhe u bëjmë atyre homazhe vetëm  një herë në vit, e nuk bëjmë asgjë më shumë për ta dhe për familjet e tyre?!! Doemos, kësaj i shtohet edhe një fakt tjetër, gjë që, për të qenë hipokrizia edhe më e madhe, edhe pas 14 vitesh të përfundimit të Luftës së UÇK-së në Kosovë, edhe më tutje Ligji për vlerat e Luftës Çlirimtare as nuk është miratuar e as nuk është jetësuar në praktikë, duke i lënë një numër jo të vogël të luftëtarëve të lirisë në gjendje të rëndë sociale, pa punë, pa strehë e pa kushte elementare për jetë, pa e gëzuar asnjë të drejtë nga shteti, i cili po krijohet pas kësaj lufte çlirimtare,  pjesë e lirisë së atdheut për të cilin kanë rënë. Që ana tragjike e jetës, për të qenë edhe më e rëndë, dhjetëra djem dhe vajza të luftës, për shkak të gjendjes së rëndë sociale, për shkak të pamundësisë që të trajtohen nga traumat e luftës, kanë bërë vetëvrasje, duke mos pasur forcë t’i shohin fëmijët e tyre pa asnjë perspektivë për një jetë normale.

Këtu fillon demagogjia e kësaj politike, e atyre bartësve dhe bërësve të kësaj politike të ditës, të cilët zëvendësojnë shenjat e mendësisë dhe gjëllimit shpirtëror të popullit, me interesa dhe lakmi të llojllojshme, pa zgjedhur mjete e metoda, duke bashkëpunuar me klane e grupe, qëllimi i të cilëve në radhë të parë është përfitimi personal dhe grupor, të cilët, jo vetëm kanë harruar vuajtjet e popullit, por me veprimet e tyre, kanë ndikuar që të ketë fare përparim ekonomik, i cili është baza themelore për krijimin e mundësive për jetë normale.

Si gjithmonë në histori, si dhe si gjithmonë në të gjitha sistemet kur klasa politike është shkoqur nga interesat e popullit, prapë se prapë çdo gjë bëhet në emër të popullit, duke krijuar iluzionin se çdo gjë lidhet me popullin dhe çdo gjë bëhet për  popullin. Edhe në këtë rast është e pashmangshme pyetja: “A ka njeri që nuk e do jetën”? Mirëpo, që jeta të ketë kuptim, që të jetë e lirë e të njerizohet plotësisht, ajo kërkuaka gjakun e atyre që e duan shumë jetën. Vetëm të tillët janë në gjendje të sakrifikohen. Sakrifica  sublime e Dëshmorëve të Kombit, siç janë Agim Zeneli e Luan Smajli, siç janë Kasem Shala e Sahit Krasniqi, siç janë të gjithë të tjerët që po i përkujtojmë sot, kanë krijuar shenjat e bërjes së një mendësie të re në jetën tonë, edhe historike (se vetëm popujt historikë e kanë këtë privilegj), edhe shpirtërore (sepse vetëm popujt që kanë kujtesë kombëtare, kanë atdhe), të shqiptarëve kudo që janë.

Sot, 14 vjet pas rënies së tyre, liria po rritet në Kosovë, por Kosova ende është pjesë e ndarë e atdheut. Rënia e këtyre Dëshmorëve të Kombit që po i përkujtojmë sot, nesër do të jenë me siguri, shenja të jetës së shqiptarëve që po rriten pa psikologji robi, shenja të kujtesës historike të shqiptarëve dhe, në fund, shenja të mbamendjes sonë kombëtare, sepse pa këtë mendësi të bërjes së kombit modern, rruga e bashkimit kombëtar mund të jetë ende e largët.

Që të fillohet rruga e krijimit të kombit modern shqiptar, ashtu siç e kishin  ideal luftëtarët e lirisë dhe Dëshmorët e Kombit, në mesin e tyre, edhe Dëshmorët e Kombit, të rënë më 27, 28 dhe 29 janar të vitit 1999, të cilët po i nderojmë dhe po i kujtojmë sot, kjo pjesë e vendit që quhet Kosovë, duhet ta shtojë prodhimin e vet ekonomik, të ndërtojë fabrika, ku do të realizohej e drejta themelore e njeriut, mundësia për ta realizuar veten si qenie shoqërore, të investojë shumë më tepër në zhvillimin modern të bujqësisë me të gjitha degët e saj, e cila është e mira natyrore që i ka rënë hise kësaj pjese të gjeografisë së atdheut, në mënyrë që të krijohen kushte të domosdoshme për rritjen e kujdesit ndaj të rinjve për t’i shpëtuar nga sëmurjet e kohës moderne, siç janë droga, konsumimi enorm i duhanit, e të tjera.

 Përmasa kombëtare e luftës për liri dhe e luftës për tokat e humbura/

Jo rrallë herë, me rastin e promovimit të librit tim TERRORI I SERBISË PUSHTUESE MBI SHQIPTARËT 1844-1999,  nëpër Evropë dhe botë, folës të ndryshëm, dijetarë të profesioneve të ndryshme, e kanë thënë se, është fatkeqësi për Ballkanin, Evropën dhe më gjerë se, ngase dy popuj që nuk e kanë të zgjidhur çështjen e tyre kombëtare, shqiptarët dhe serbët, sa duket, kanë edhe defekte gjenetike. Shqiptarët, harrojnë shpejtë, andaj kanë probleme me kujtesën e tyre historike, kurse serbët e kanë dhe e kultivojnë urrejtjen patologjike ndaj shqiptarëve. Kështu thoshin folës të ndryshëm dhe, pa marrë parasysh kanë apo nuk kanë të drejtë, mund të thuhet se për shkak të këtyre defekteve, të dy popujt po paguajnë “haraq” edhe në kohën kur Evropa po e bën një shekull që i ka lënë luftërat prapa krahëve të saj dhe po merret me zhvillimin ekonomik, kulturor e arsimor të saj. Në anën tjetër, edhe nëse nuk pranohen këto gjykime të folësve të ndryshëm nëpër Evropë dhe botë, është fakt i pamohueshëm historik se

Shqiptarët kanë humbur jo më pak se 570.000 njerëz të vrarë nga regjimet e vazhdueshme barbare serbe, në periudhën e viteve 1844-1999.

Fatkeqësisht psikologjia e robit të një populli që ka jetuar më shumë se pesë breza njerëzor në robëri, nuk e mund aq lehtë harrimin. Prandaj, këtu është fatkeqësia tjetër se, kjo psikologji robi, krijon mundësi edhe të stërkeqjes së çdo shenje të luftës.

Së pari, duke e zvogëluar deri në mosqenie luftën e djemve dhe vajzave të tij.

Së dyti, duke e identifikuar luftën për liri dhe për tokat e humbura të popullit, me keqbërës dhe matrapaz të të gjitha ngjyrave.

Së treti, insistimi i barazimit të matrapazëve dhe rrahagjoksëve për meritat që na i paskan për lirinë e këtij populli, me ata që kanë dhënë jetën për këtë liri dhe për këto toka.

Së katërti, nëpërkëmbja e gjakut të dëshmorëve, ende pa u varrosur mijëra të rënë për lirinë e këtij populli, është gjëja më e shëmtuar për një popull kaq liridashës.

Prandaj është koha të shtrohen dhe të thuhen kudo këto çështje, në akademitë për dëshmorët, apo në sesione shkencore e kulturore, siç është edhe kjo veprimtari e sotme, me rastin e ngritjes së lapidarëve dhe pllakave përkujtimore për ta, ngase, së paku deri tash, për ndonjë Konferencë shkencore, në nivel shteti, apo në  nivel të institucioneve qendrore shtetërore të veprimtarisë shkencore, siç është Akademia e shkencave, sa duket as nuk ka kohë, as gatishmëri. E për fat të keq, institucionet tona shkencore, nga Akademia e Shkencave e tutje, nuk kanë kohë e gatishmëri të merren me këto çështje, pasi që u kanë dalë përpara punë shumë më të rëndësishme, duke bërë vrap, cili para tjetrit, për ta dëshmuar lojalitetin ndaj organeve të pushtetit.

Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, është thënë sa herë, që ka përmasë kombëtare. Tashti më, siç po shihet për çdo ditë, edhe nëpër dritën e diellit, janë kthyer në skenën e jetës historike Kosova Lindore, ose siç i thonë me gjuhën e ushtarakëve, Lugina e Preshevës, dhe viset etnike shqiptare nën Maqedoninë. Nesër do të kthehen në këtë skenë edhe tokat shqiptare nën Malin e Zi dhe ato të Çamërisë. Një ditë do të kthehen në skenën e historisë për të gjetur zgjidhje edhe tokat e lënë djerrë pas dëbimit të shqiptarëve në Kazanë e Toplicës dhe të Nishit. Sepse, kanë thënë gjatë historisë, vetëm gjaku dhe prona nuk vjetrohen kurrë.

Më tutje, pa marrë parasysh mendësinë tonë të përgjysmuar, në të ardhmen nuk do të ketë mundësi të hartohen as programe shkollore, as tekste historie, as të hartohen enciklopedi dhe fjalorë enciklopedik,           (përmes të cilëve komunikon bota me ne), për pjesë të caktuara të gjeografisë sonë kombëtare. Një ditë kjo do të ndodhë, siç ndodhi kohë më parë me unifikimin e abetares shqiptare. Një ditë, e kjo do të ndodhë doemos, falë luftës çlirimtare të UÇK-së, e cila deshëm a nuk deshëm ne, ka përmasë kombëtare, pra një ditë, nuk do të flitet me: ne-ata, ose ata-ne, apo ne kosovarët dhe ju shqiptarët, e shpikje të ngjashme hibride, por do të flitet për kulturën shqiptare, për arsimin shqiptar, për popullin shqiptar, për kombin modern shqiptar.

Nuk ka atdhe pa përmasën e gjeografisë kombëtare

Kjo luftë me gjithë shtrirjen e saj, në Kosovë, në Shqipëri, në Kosovën Lindore, në tokat shqiptare nën Maqedoninë, ishte dhe është luftë për liri, por edhe lufta për toka të okupuara dhe të marra me dhunë. Bile shembulli i Toplicës dhe Çamërisë dhe viseve tjera të copëtuara etnike shqiptare derisa të rikthehen janë plagë e pashërueshme për kombin tonë. Shkenca shqiptare këtë çështje duhet ta shtrojë më zëshëm se kurrë, së pari para shqiptarëve e pastaj edhe para botës. Ka një rregull të pashkruar historik në jetën e popujve: gjërat që i merren një populli, gjërat që i okupohen, në jetën e atij populli kthehen po përmes rrugës që janë zhbërë. Do të thotë, popujt lëvizin nëpër shenjat e gjakut.

Kështu ka ndodhur në historinë e të gjithë popujve që kanë luftuar për liri. Kështu ka ndodhur edhe në jetën e  popullit shqiptar, e kështu do të ndodhë edhe në të ardhmen. Atëherë, kjo luftë, e përmasave të këtilla kombëtare, ngase për herë të parë pas një shekulli, pra, pas mundjes ushtarakisht të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, kthen  në rend dite të historisë, jo vetëm padrejtësitë e përmasave historike në jetën e shqiptarëve, siç është humbja e territoreve, që sot administrohen, si t’i kishin gjetur në mall të gjyshit, a të babait, nga xhuxh shtete të këtij Ballkani kaq të trazuar.

Kjo nuk është thirrje për luftë, as nuk është krijim i urrejtjes ndaj të tjerëve. Ky është një realitet historik në jetën tonë, që është krijuar me gjakun  e bijve dhe bijave tona më të mira, me luftën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, me luftën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës lindore dhe luftën e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare. Kush i mohon këto fakte, do të thotë, nuk ka kohë dhe kurajo të merret me kujtesën historike dhe me shenjat e mendësisë kombëtare të shqiptarëve. Të këtillë ka mjaft, qoftë nga shtete dhe mekanizma ndërkombëtarë, qoftë edhe nga shqiptarët që për një arsye, apo për një tjetër, janë gjetur në të njëjtën rrjedhë të veprimit. Mirëpo, gjaku i dëshmorëve që janë shenja e parë e luftës dhe e lirisë nuk e duron një mendësi të këtillë dhe përmbys iluzionet e këtilla.

Gjaku i dëshmorëve, kurdo që kanë rënë dhe kudo që ka rënë për çlirimin e Kosovës dhe bashkimin e tokave shqiptare, siç është edhe gjaku i dëshmorëve që po i përkujtojmë sot, në përvjetorin e 14-të të rënies së tyre heroike.

 LAVDI E PËRJETSHME DËSHMORËVE TË KOMBIT!

Agim Zeneli, Agron Rama, Agush Gjocaj, Bahtiar Morina, Daut Kelmendi, Emrush Çeta, Gëzim Ademaj, Gaspër Karaqi, Prend Lleshi, Memë Lleshi, Hamdi Berisha, Haxhi Kleçka, Ilir Merturi, Kasim Shala, Luan Smajli, Naim Dreshaj, Naim Gashi, Sejdi Rama, Sahit Krasniqi, Valon Gashi,e Vesel Avdyli – janë dëshmia më e mirë se vula e gjakut të tyre të njom do të mbetet vulë e përjetshme në kujtimet tona, dhe në kujtimet e brezave që do të vijnë pas nesh, për ta kuptuar dhe mësuar se sa i shtrenjtë ka qenë ardhja e Lirisë!

* Kumtese e mbajtur ne pervjetorin e Masakres se Rogoves se Hasit

DIOGUARDI:JA SI E BINDEM AMERIKEN PER KOSOVEN

by

Për herë të parë çështja e Kosovës është ngritë në Kongresin Amerikan në vitin 1987./

 Pllana: z.Dioguardi, Cili ka qenë aspekti humanitar i Intevenimit të NATO-s në Kosovë?

Dioguardi:Së pari, desha të them se Intervenimi i NATO-s në Kosovë nuk ka ndodhë rastësisht. Për herë të parë çështja e Kosovës është ngritë në Kongresin Amerikan në vitin 1987, kur unë isha kongresmen atëherë. Në atë kohë askush nuk ka mund me paragjyku  se në çfarë  mënyre barbare planifikonte të vepronte Milosheviqi kundër shqiptarëve të Kosovës. Siç e dini, ai erdhi në pushtet në vitin 1987 dhe e okupoi Kosovën, në mars të vitit 1989. Në ato ditë, mendimi ynë i përbashkët ishte e ka qenë se do të ishte zgjidhje e mirë për shqiptarët që Kosova  të ishte një republikë e barabartë me Kroacinë, Slloveninë, Bosnjën dhe republikat tjera të ish-Jugosllavisë. Mirëpo, në kohën kur unë e dhash atë dëshmi timen të parw, para senatit të SHBA-ve, senatorit Baiden dhe senatorit Pell-lidhur me çështjen e Kosovës, kisha kuptuar qysh në atë kohë, në vitin 1989, se për Kosovën  nuk do të ishte  zgjidhje statusi i republikës, por pavarësia e saj.

Qysh në vitin 1991 për neve ishte bërë shumë e qartë se edhe departamenti amerikan  i shtetit donte ta mbante me çdo kusht shpëtimin e Jugosllavisë, andaj ne kishim kuptuar se, problemi nuk ishte më me republikat e tjera ose me Kosovën, por problemi ishte me idenë e Milosheviqit për Serbinë e Madhe, dhe se me çfardo çmimi që do të donim ta mbanim Jugosllavinë e bashkuar, do të dështonim dhe, ajo do të shkatërrohej.

Dhe, që nga viti 1991 -1999, ne gjithmonë në mënyrë intensive kemi dëshmuar para Kongresit të Senatit të SHBA-ve, se atë që po bënte Milosheviqi duke ekspozuar luftën e tij në Slloveni, Kroaci, mandej edhe në Bosnjë, dhe kur e pamë brutalitetin e paparë ndonjëherë në Evropë, të serbëve në Bosnjë, kur 250 mijë viktima, duke përfshirë gra, pleq e fëmijë, ishin vrarë, ne u dashtë që të bëhemi edhe më agresivë për të parandaluar një gjë të tillë edhe në Kosovë.

Dhe, në pranverën dhe verën e vitit 1998, kur Milosheviqi ndërmori ofensivën e tij kundër shqiptarëve të Kosovës, qysh atëherë, në maj të atij viti, ne kërkuam para Kongresit të SHBA-ve, kur unë isha ftuar që të diskutoja për këtë çështje, kisha kërkuar që NATO-ja të intervenonte menjëherë.

Unë insistoja që, intervenimi i NATO-s të vinte para kohës që Milosheviqi do të bënte atë që ka bërë në Bosnjë. Dhe, qysh atëherë kisha dëshmuar para Senatit se e vetmja gjuhë që e kupton Milosheviqi është gjuha e forcës, ose gjuha e kërcënimit me forcë. Gjithçka tjetër ai nuk do të kuptonte, pasi që do t’veproj në Bosnjë për të arritur qëllimet e tij, që kanë qenë viktima të shumta.

Dhe, kur isha pyetur nga Senati, se çfarë duhet bërë, kisha thënë se, nuk është e domosdoshme menjëherë të vendosim trupat në Kosovë, në fillim të vitit 1998, por  të paktën t’i stacionojmë trupat e NATO-s për rreth kufijve të Kosovës, t’i stacionojmë anijet tona luftarake  pranë detit të Malit të Zi, t’i tregojmë Milosheviqit se, në qoftë se vazhdon me spastrimin e tij atëherë do të ballafaqohet me forcën e NATO-s.

Edhepse në vitin 1998 nuk u bë ajo që ne kërkuam me insistimin tonë të vazhdueshëm, me kontaktet tona konkrete, me dëshmitë tona para Senatit, Kongresit dhe Qeverisë amerikane aritëm që në vitin 1999, kur u vërtetua qëllimi, që ne kishim thënë qysh më herët se, qëllimi i Milosheviqit ishte që të bëjë në Kosovë më zi se në Bosnjë, atëherë SHBA-të u vunë në krye të NATO-s dhe intervenuan për të parandaluar atë që kishte ndodh më herët në Bosnjë.

Dhe, mos të  harrojmë se çështja e intervenimit të NATO-s ka qenë çështje humanitare në aspektin human e njerëzor, sepse ka intervenuar për t’i shpëtuar shqiptarët e Kosovës nga  dora vrastare e njeriut që e kishte vërtetuar veten nga luftërat e mëhershme, se ishte një manjak i gjenocidit.

Intervenimi i NATO-s, Amerikës i kushtoi shumë para(dollarë), prandaj nuk ka asnjë pyetje që mund ta bëjmë në lidhje me dyshimin që mund ta hedhim, se, a ka qenë humanitar apo jo intervenimi i NATO-s në Kosovë, se nga vet fakti që janë shpëtuar njerëzit dhe është rindërtuar jeta e njerëzve është më humane se gjithçka tjetër.

 

Së dyti, pjesa tjetër e intervenimit humanitar ishte t’i ndihmonim qindra e mijëra refugjatë që ishin përtej kufijve të Kosovës në kushte të mjerueshme, SHBA-të  kanë dhënë një ndihmë të hatashme morale dhe financiare, dhe me trupa në aspektin humanitar –ndihmë ndaj refugjatëve.

 

Së treti, pjesa e tretë e intervenimit humanitar ishte intervenimi ishqiptarëve të diasporës shqiptaro-amerikane, që kanë dërguar qindra-mijëra dollarë tek familjarët e tyre dhe, mos harroni se një pjesë e madhe e ndihmës janë bërë me paratë e diasporës dhe jo me ndihmat e UNMIK-ut, apo dikujt tjetër.

 

Së katërti, është gjithashtu buxheti i UNMIK-ut. Mos harroni se buxheti i UNMIK-ut vjen nga Kombet e Bashkuara, po të njëjtën kohë Amerika është kontribuesi më i madh i buxhetit të Kombeve të Bashkuara, prandaj kjo ka qenë pjesa e katërt e intervenimit, kështu që prej vitit 1999 deri më sot, Amerika ka qenë bartësi kryesor i të gjitha faturave, edhe të Kosovës.

Dhe, Intervenimi më i rëndësishëm në aspektin humanitar ka të bëjë me faktin e intervenimit tonë, krijimit të lobit shqiptar, të Ligës Qytetare – Shqiptaro-Amerikane, që nga viti 1989, e cila në agjendë të prioritetit gjithmonë e ka pasë çështjen e Kosovës.

Për gjithë punën që e ka bërë Liga Qytetare Shqiptaro – Amerikane, unë dhe bashkëshortja ime kemi qenë të involvuar në të, me rezoluta, me dëshmi para Kongresit, Senatit dhe Qeverisë Amerikane, me protesta e demonstrata në Washington e Nju-Jork, para Kombeve të Bashkuara, në Washington para Shtëpisë së Bardhë, dhe me punët tjera që i kemi bërë me media anë e kënd botës, Kosova nuk do të ishte ku është sot.

Problemi ynë qysh në fillim ka qenë shumë i madh, pasi që po luftonim kundrejt lobit dhe zërit të fuqishëm të serbëve dhe grekëve që ishte forcuar deri në atë kohë  në Washington, përderisa zëri i shqiptarëve nuk dëgjohej,  sepse ishte regjimi komunist i cili nuk lejonte që shqiptarët të përfaqësoheshin drejtpërdrejt jashtë.

Prandaj, në pjesën më të madhe të punës sonë jemi të gëzuar që kemi pasë sukses, sepse qëllimi kryesor i yni ka qenë Pavarësia e Kosovës, dhe tash e kemi.

Mirëpo, kjo nuk don të thotë se kemi me t’vërtetë Pavarësinë e vërtetë.

Së pari, e kemi ndarjen  defakto të  Mitrovicës, dhe nuk kemi  fatkeqësisht ekonomi fare në Kosovë – dhe shumë vende që ende nuk e kanë njohur këtë Pavarësi.

Pjesa e fundit e Intervenimit tonë humanitar për Kosovën ishte që të ndikojmë përmes Ligës tonë që ta zhvillojmë ekonominë e Kosovës.

Së dyti, që të sigurohemi se nuk do të ketë ndarje të Kosovës dhe

Së  treti, që të ndikojmë në shumë vende që ta njohin sa më shpejt Pavarësinë e Kosovës.

Në asnjë kohë nuk duhet të harrojmë vëllezërit dhe motrat  tona  që i kemi në Luginën e Preshevës – dhe me delegacionin që jemi takuar qysh dje, dhe një pjesë e madhe e punës tonë, pasi që tash është arritë Pavarësia e Kosovës, do të fokusohet qysh dhe si t’ia arrijmë që ata t’i sigurojnë të drejtat e tyre.

 

Pllana:Çka mendoni Ju, në rast mos-intervenimi të NATO-s në Kosovë, cilat do t’kishin  qenë pasojat e mundshme ?

 

Dioguardi:Logjika do të thoshte se, po të mos kishte intervenuar NATO-ja në Kosovë, atëherë Milosheviqi do të kishte bërë masakra edhe më zi se në Bosnjë. Plani ka qenë i përgatitur qysh nga vitet e 30-ta nga Vaso Çubriloviqi – për shpërnguljen dhe shfarosjen kolektive të popullit shqiptar. Dhe, Milosheviqi marshoi me ushtrinë e tij që nga Sllovenia, Kroacia, në Bosnjë e Hercegovinë, dhe çmimi më i madh për të ishte Kosova, sepse në mendjet e tyre Kosova është e tyre dhe u takon atyre, dhe është krenaria e tyre që nga viti 1389.

Dhe, ne patëm sukses parandalimin e krijimit të Serbisë së Madhe, që Milosheviqi e paramendonte  së bashku me Kosovën. Atij nuk i interesonin njerëzit në Kosovë, por toka shqiptare. Ai e bënte të njëjtën gjë, siç e kishte thënë edhe plani i Çubriloviqit, që nëse nuk mund të blihen shqiptarët që ta pranojnë asimilimin të bëhen serbë, atëherë ata duhet të digjen në tërësi dhe të hiqen prej këtu, sepse serbët mendojnë në mendjen  e tyre që kjo tokë u takon atyre dhe jo njerëzve që kanë qenë autokton.

Pjesë e Kapitullit të këtij plani të Çubriloviqit flet pikërisht për djegjen e fshatrave shqiptare, nëqoftëse në asnjë mënyrë tjetër nuk mund t’i blejmë shqiptarët ose t’i shpërngulim atëherë t’i djegim në tërësi.

Unë e kam lexu këtë plan dhe, gjithmonë kam ditur për hapat që do t’i ndërmerrte Milosheviqi. Kam qenë aktiv dhe agresiv kundrejt politikës amerikane kur ajo ka hesht.

Verë e vitit 2009,

Intervistoi:    Nusret PLLANA

 

Përktheu:Faton Bislimi-ligjërues i Universitetit VIKTORIA në Prishtinë

Intervista u zhvillua në lokalet e Hotel VIKTORIA – Prishtinë

ME VUAJTJET E POPULLIT NË ZEMËR E NË SHPIRT

by

Të dashura familje të heronjëve dhe dëshmorëve të kombit! /
Të nderuara familje të të masakruarve dhe të të vrarëve nga dora gjakatare e kriminale pushtuese serbe dhe ish-jugosllave!/
Të nderuar të mbijetuar nga dhuna dhe barabaria serbe!/
Të nderuar të pranishem!/

Nga Ismet Sylejmani*/

Nusret Pllana,shekullin e pavarësisë së 100 vjetorit të shtetit shqiptar, e permbylli me perfundimin e shpërndarjes nëpër qendrat më të medha të globit,të librit të tmerrit dhe të vuajtjeve të pafund të popullit shqipar të Kosoves dhe viseve të saja,nga ish- Jugosllavia përkatësisht nga Serbia pushtuese.
Nuk ka as më të voglin dyshim,se këtë maratonë prej  heroi të gjallë të llojit të vet, të cilin historia e lavdishme e popullit shqiptar nuk e ka njohur deri me sot, emblema e radios luftarake çlirimtare,Kosova e Lirë,folësi legjendar dhe historik i saj Nusret Pllana,e sjellë me plotë madheshti të dhembjes kombëtare,si pasuri të historisë moderne të Kosovës së çliruar nga dhuna pushtuese  shekullore serbe.
Nusret Pllana,ky burrë i popullit dhe i Atdheut tonë,me vendosmeri  prej besniku të madh të idealeve liridashëse të qindra dhe  mijëra të rënëve për liri dhe të gjallëve çlirimtarë e veprimtarë të devotshëm,u bë zemra e çdo pjestari të popullit shqiptar dhe si bleta shkoi dhe e dergoi në çdo vend të botës,realitetin tragjik të cilin e kishte jetuar dhe provuar në kurriz populli i Tij i vuajtur e duarthatë,i cili kishte qenë pre e krimeve monstruoze të xhelatëve serb.
Gjak,masakra,vrasje,dhunë dhe terror permanent njerëzor e kombëtar,ka shkaktuar Serbia pushtuese më shumë se 100 vjet.
Këtë realitet nacional të hidhur e tragjik,e ka pasqyruar në librin e tij  tanimë të njohur” TERRORI  I  SERBISE PUSHTUESE MBI SHQIPTARET”,njëri prej më të mëdhenjëve të kombit tonë,zeri çlirimtarë,fatosi i maleve liridashëse të Kosovës së lirë, Nusret Pllana.
Të këqijat e mëdha që iu shkaktuan popullit tonë  nga Serbia pushtuese,erdhën valë- valë e kurrë pa pushuar e pa u ndalur.
Këtu në këtë libër të cilin pa e lexuar dhe shfletuar nuk bën,kurse po e lexove dhe i  shikove me kujdes fotot të tjetërson,të tmerron,të shterron e të cfilit,sepse aty sheh një e nga një,me fakte e argumente bindëse,se sa shume i ka shkaktuar gjakëderdhje,dhembje e vuajtje popullit tonë Serbia antishqiptare e antinjerëzore.
Në këtë libër sheh se sa shumë plagë i ka hapur Serbia popullit tonë,dhe ato nuk janë mbyllur por kanë mbetur të hapura,dhe përgjithmonë do të  kullojnë gjak.
Gjak të popullit tonë të pambrojtur e duarthatë,i cili vetëm në epokën e UÇK-së dhe me luftën e saj të lavdishme e me ndihmën e Shqiperisë dhe aleatëve si SHBA,Britania e Madhe,Gjermania, Franca etj., ka nisur jetën e re,të  lirë dhe të pavarur në  Kosovën Republikë,e cila po vazhdon të njihet e të pranohet nga shtetet e ndryshme të botës.
Çdo faqe e çdo fletë e këtij libri,të godet në palcë,të dërmon shpirtërisht,sheh aty se sa shumë e në mënyrë sistematike Serbia shfarosëse e antishqiptare,ka tentuar të  likuidojë perjetësisht çdo gjë që ishte shqiptare.
Por në këtë libër,që do të jetë një nga majat e memories së gjallë të të kqijave që i janë shkaktuar një pjese të kombit tonë,përnjëherë të ngjallet një forcë e madhe dhe një krenari enorme shqiptare dhe njerezore,sepse nga afër bindesh,se megjithë orvatjet dhe veprimet e pafund e të sinkronizuara politike,ushtarake e shteterore serbe,Serbia pushtuese,nuk ia ka arritur të shkatërrojë e ta  zhbëje nga faqja e dheut popullin shqiptar të Kosovës,trim e të papërkulur,që me luftë e heroizëm, perballoi shfarosjen e asimilimin dhe si feniksi u ringjall dhe ecë e përparon me sukses përkrah popujve të Evropës dhe botës demokratike.
Karla del Ponte,Dik Marti dhe tërë të ngjashmit sikur këta kudo nëpër botë, e veçanerisht disa prokurorë antishqiptar ndërkombëtar këtu te ne në Kosovë,duhet ta kenë këtë libër në bibliotekat e tyre, të mos e shkyejnë dhe të mos e djegin pasi ta kenë lexuar,por ta ruajnë në bibliotekat e tyre sepse u duhet pasardhësve, nipërve e mbesave që i trashegojnë,por edhe të marrin anën e popullit shqiptar,sepse populli ynë ishte ai që vuajti e heqi të zitë e ullirit;populli ynë ishte ai që u vra e u masakrua,që u djeg e u pjek në hell,që pjestarëve të popullit tonë pasi ua qane gjokset me thikë e sopatë, xhelatët ua mbushnin me prush,duke ua djegur e shkrumbuar zemër e mushkri, kështu nëpër histori na ka trajtuar Serbia pushtuese,por kurrë,kurrë nuk arriti të na e humbte farën,sepse ne dëshmuam se kishim komb e Atdhe,sepse një popull i tërë ishim vazhdues të denjë i kryengritsit dhe Komandantit, të madhit Skenderbe.
Të nderuar të pranishëm!
Imagjinojeni një njeri që për 10 vjet nuk u ndal kurrë!
Një shqiptar të përmasave heroike,që niset në rrugën e gjatë të udhëtimeve të ndryshme nëpër botë.
I vetëm në aeroplan,i vetëm nëpër aeroportet ndërkombetare, i vetëm në netët dhe ditët e 10 viteve,i vetëm me vuajtjet e popullit të Tij në zemër e në shpirt.
Nëpër qendra të ndryshme të globit,me valigje e libra në krah,mbi supet e Tij rëndonte pesha  e bagazhit të barbarisë serbe të 570.000,- mijë shqiptarëve të vrarë e të masakruar, gjatë më shumë se një shekulli,të cilët Serbia fashiste dëshironte t’i mbante përgjithmonë të pazbuluar.
I tërë ky udhetim historik nëpër gjeografinë e planetit,sa i vështirë aq edhe i rëndë,është bërë nga ky njeri me vendosmeri prej titaniku,të paparë e të padegjuar kurrë më parë,për ta derguar në çdo vend,e te çdo popull nëpër botë, librin e Terrorit të Serbisë Pushtuese mbi Shqiptarët,për ta informuar edhe në këtë formë  opinionin botërorë për ngjarjet dhe tragjeditë e shkaktuara  të xhelatëve serbë,mbi popullin shqiptar në Kosovë.

Washingtoni,New Yorku,Parisi,Roma,Shtutgarti,Nurnbergu, Dortmundi,Vjena,Zurichu,Ankara,Istanbuli, Stokholmi,Kopenhaga,Budapesti e Melburni,ishin disa nga metropolet e mëdha, në të cilat është promovuar ky liber,dhe aty përfundimisht është arkivuar në formë fizike dhe elektronike,në bibliotekat nacionale dhe universitare,për të mbetur e përjetshme dëshmia gjenocidale serbe  mbi shqiptarët e Kosovës.
Zonja dhe zotrinjë!
2.750  ekzemplarët, janë  6.875,- kg,  pesha totale e librit të shpërndarë anë e kënd globit tokësorë.
Ndërkohë që pesha e informacioneve të brendshme të përmbajtjes shokuese të këtij libri,është e përmasave antologjike.
Një ndër sukseset  e veçanta të promovimit të këtij libri,konsiderohet futja e tij në Bibliotekën botërore të Kongresit Amerikan,në selinë e OKB-së,në Bibliotekën  Shtetrore të Bajernit të  Gjermanisë,në Akademinë Ushtarake të Bundesvehrit të Gjermanisë,në Bibliotekën Shteterore Viktoria të Australisë dhe në bibliotekat kryesore nacionale dhe universitare të Evropës dhe botës. Prandaj edhe ky fakt e bënë të përjetshëm rëndësinë e këtij libri,jo vetëm për historinë shqiptare por edhe për atë botërore.
Këtë rrugëtim maratonik,e bënë përfundimisht edhe më të pavdekshëm fakti se e perjetëson në celuloid filmi dokumentar: RRUGTIMI I NJË LIBRI NËPËR BOTË,i përkthyer edhe në gjuhën angleze,e të cilin do të kemi rast ta shohim sonte së bashku.

Kështu duhet t’i kontribuohet popullit e Atdheut,edhe në këtë mënyrë,duke ua treguar tërë botës,se sa shumë Serbia ka ushtruar dhunë e terror mbi shqiptarët e Kosovës dhe viseve të saja!

Me siguri se autori i këtij libri,do të vazhdojë të sjelle vepra të reja,me këtë rast i urojme suksese edhe më të mëdha,kurse Folësit Legjendar të Radios së Luftës Kosova e Lirë,ish-ushtarit të UÇK-së, Prof.Dr. Nusret Pllanës,  shokut e bashkluftëtarit tonë,i urojmë jetë të gjatë sikur të bjeshkëve, atje prej nga  jehonte zeri i Tij, sa malet e berishes heroike.
Faleminderit!
* Fjalim i mbajtur në Sallën e Kuqe të pallatit të rinisë dhe sporteve në Prishtinë,me rastin e promovimit të filmit dokumentar:”RRUGËTIMI I NJE LIBRI NËPËR BOTË”.
Prishtinë,24 Dhjetor 2012

KALVARI SHQIPTAR NË NJË FILM DOKUMENTAR

by

U shfaq filmi RRUGËTIMI I NË LIBRI NËPËR BOTË, i publicistit Nusret Pllana/

nga Agon FONIQI/

Në Sallën e Madhe të Pallatit të Rinisë dhe Sporteve në Prishtinë, të mbushur përplotë me dashamirë të artit,  është shfaqur filmi dokumentar, me skenar të Nusret Pllanës dhe me regji të Arsim Halitit “Rrugëtimi i një libri nëpër botë”. Filmi është ndërtuar i bazuar në librin e Nusret Pllanës “Terrori i Serbisë Pushtuese mbi Shqiptarët 1844-1999, i cili i kishte “përjetuar” mbi 30 promovime në të katër kontinentet e botës.

Përmes këtij libri, i cili tashmë në mënyrë të kondensuar është shfletuar edhe në film, Pllana ka treguar për terrorin njqëqidvjeçar të pushtetit gjenocidal serb mbi shqiptarët, duke dëshmuar me fakte para botës se çfarë të këqijash i kë bërë në kontinuitet ky shtet  mizor një populli të tërë.

Për filmi  foli Profesori i Akademisë së arteve të Universitetit të Prishtinës, regjisori Ekrem Kryeziu,i cili çmoi lart punën e Nusret  Pllanës, për tërë këtë projekt kombëtar, i cili me dëshmi e fakte i tregoi botës së qytetëruar se çfarë është në gjendje të bëjë një shtet gjenocidal, i cili për njëqind bënë që Serbia kokulur dhe me turp të ikën nga Kosova.vjet ka shfarosur shumë shqiptarë dhe ka bërë gjenocid mbi gjithçka shqiptare, por për fat të mirë nuk ia ka dalë, sepse lufta e drejtë e UÇK-së dhe ndihma e shteteve aleate, e sidomos e SHBA-së,

Çdo faqe histori në vete

Ndërsa, Ismet Sylejmani, ish – zëdhënës i UÇK-së për Zonën e Karadakut,tha sekur njeriu e shikon këtë film, nuk mund të jetë i qetë, sepse këtu tregohet një fat kombëtar tragjik, por edhe krenar dhe heroik. Sylejmani vazhdoi se Serbia përmes dhunës sistematike dhe gënjeshtrës ushtroi gjenocid shtetëror mbi një popull të tërë, vetëm e vetëm pse dëshironte të jetonte i lirë dhe sovran. “Çdo faqe e këtij libri është një histori në vete, sa e dhimbshme dhe e hidhur, aq krenare dhe e ndritur”, tha Sylejmani.

Në fund foli edhe autori i filmit, Nusret Pllana, i cili tregoi se në Tiranë, në Festivalin e X Ndërkombëtar, më 23 dhjetor 2012, në Teatrin e Operas dhe Baletit, i është ndarë çmimi “IMAZHI SHQIPTAR”, të cilin, sikurse tha ai, ia dedikon 570 mijë viktimave shqiptare,që pësuan nga Serbia në periudhën e viteve 1844-1999.(Kortezi: KOSOVA SOT)