ALFONS GRISHAJ/

Orkide  Mistike  (Ottava Rima)/

 Me akull ushqehet… blu petalet,/

 Çdo ind thith ujin tek shkrihet ngadalë,/

 Ngritur velat, stuhive s’ ndalet/

Dete dashuri, një ngjyrë valë-valë./

 Përgjumur mëngjesi, gjelat lajmëtarë

 Hesht trokthi,  shpërthejnë vargje metrike,

Në qiell deti rrjedh ujëvarë…

Transhendencë e shpirtit…  Orkide mistike!

 ***

Dashuria  jonë(Haiku)

Peshk hekuri ship

Dashuria jonëpërmes

Krisjes  së kohës.

 Varfëria (Nonet)

 Gjethe  vrarë pamja e skamllekut

Rrëpirëcopat e arnave

Lëkurë e kalbur peri

Fije jete varur

Tufanit- acar

Dridhet buza

Si bluza

Dy lot

Zot !!  

Kushtim  (Sonet)

 Të kujtova shpesh kur pranver’ stis shpirtrat

 Mes gjelbërimit, qeshur dhe brengosur

 Me syt’e menduar, burime tëpasosur

Ku jet’ gëzojnë lulet,vallëzojnë ëndrrat.

Kristal mbi botën meskine rreh flatrat

Dhe dritë i fal mendjes sëterrosur

Si nënë paqton vajin e vrerosur

Fashiten retë dhe diell marrin zemrat.

Ecën-ecën me hapin e ylberit

Simfoni heshtur tej trillit të territ

 Pëllumbeshë e prehur në kaltërsi.

 Në fokus celi vjollca plot mirësi

 Dhe pushon mbi buzë nektar ciltërsi

 N’parajsëtash qesh me dyert e ferrit!

 ***

 Zgjim  (latern)

    Vrik

  Veten

 Prej gjumit

Drejt ajrit

Kulm.

***

Vetmisë  (Monorimë)

Vetmia, shurdh-memece, hije diskrete,

 Pemë pa gjethe, pak shpresë piruete

Mikro kasolle me pullaz helmete

 Heshtja përditëshme monolog me vete

 Fjalët e pathëna pa fuqi adete.

 Helmi i saj,  heshtur  të largon prej jete…

***

“Kritikut”   (limerik)

 Pas kuintave, i panjohur

 Kollitet çalë,  ftohur:

   “Si mik  një këshillë…

Nuk bën ajo sillë,

 Merr pjatën time, ngrohur!”