28 Nentor 1913/

Gjergj Fishta/

Oj Zan!/

T’këndojm!/

Oh…, të vajtojm deshta me thanun./

Se sot dit’ kanget s’asht për mu’ e për ty,/

E ç’gzim kjo dit’ ne mundet me na dhanun,/

Kur qe pas kaq vitesh që ju pëlqye Evropës/

Shqiptarin zot, n’shi t’vet me e lanun,/

E kujt pos Hyut n’kët jet mos me i shërby,/

Shqiptari prap i ndam me vetvedi gjindet,

E ça asht ma zi, prej vedit edhe s’bindet

E ku kjo pun kish nodh pos e n’Shqipni,

Qi i’j popull s’pari dalun prej robnimit

Për kaq vjet t’rri aj n’anarki

E të bahet prralla e gazi i rruzullimit

Që i zoti s’asht me u vu n’hulli

E me i than anmiqve t’tan njerëzimit;

Ktu sundoj unë!

N’kët shkam mu m’vuni Zoti

E knej nuk luj pa u shumun stina e moti.

Ëhhh, t’mjerët na t’mjerët,

E sot me i’flamun t’kuq e me i orrl

Dum që shqiptaria e mjera t’dal vedit n’drit

Si vedit shin burbuq

Nji drandafile e njom kah kthen pranvera.

Ahhh, jo shqiptar!

Po ban’je flamurin duqe

zhytnje n’Dri t’mos ta zhvilloj kurr’ era.

Flamuri shqiptar nuk ka ç’ka ban ndër ne

Po kje se dashni s’kem për Atdhe.

E dru dashni për Atdhe, s’ka shqiptari

Me gjasë s’çan kryt shqiptari për komb t’vet

As për njat gjuh t’ambël qi i la i pari

As pse Shqipnia n’vedi u ba sot shtet.

Se e shoh se veç atje ku xhixhllon ari

Pa frym e tuj dihatun vrap ai nget.

Dru Atdheu ndër ne po shitet për i’zallot.

A thu mos fola keq?

Po lypi t’falun pse ktu me fy nuk du’ kërkendin

E pse asht mirë fjalën n’zemër t’fyt me dal

Po njai qi t’liru me e pas don vendin

A prej se s’mundet vet n’shkamb t’nalt me dalun

A prej se tjerve s’don me ua lshu’ rendin

A thua ai s’asht Judë?

Po. Ka me kris kariota

E pra, ksi nipash ka edhe shumë Kastriota.

Ohhh vaj, O kob,

O marr’ e turp për ne

Sot sheklli mar prin synin prej shqiptarve

Me pa si përkujdesmi për Atdhe

E si u dëshmojm’ me pun na kundërshtarve

Se jemi të zot me u lidh me bes’ e fe

Edhe vet me sundu ven’ e t’parëve.

E na harru,

e si peshq deti veç hapim syt’ me shky naj sen’ për vedi.

Shqiptar!

Ndigjoni pashi Zotin!

Pa ju kurr s’munet n’drit me dal Shqipnia,

A thu pra n’terr po e lini me shku motin

Tash qi ju dërgoi t’bardh fatin Perendia?

Flamur me ngrehun n’vede

E Gjergj Kastriotin e t’parët

A kështu do ti koris nipnia?

Qi shoq me shoq ene s’kena ra na n’fije

E vejm fitimin para çdo Shqipnie?

 

Ktu shqiptar, oh ktu shqiptar

Ktu e n’vorr t’Kastriotit

Përreth flamurit ton, t’gjith t’bana i vlla

E t’napim sho’ shojt besn e Zotit

Se për Atdhe na kem me u orvat pa da

Tuj shkri për te t’gjitha dit’t e motit

Se për at t’gjith n’vorr na kem mu kja

Se lam Shqipnin me e shkel prap themra huj

Pos Zotit n’qiell s’do ti shërbejm’ ma kuj.