Rafael Floqi – Page 3 – Dielli

PANDEMIA DHE DEMOKRACIA E ZGJEDHJEVE PRESIDENCIALE

October 17, 2020 by dgreca

Analizë nga Rafael Floqi /

Pensilvania ka hedhur poshtë 372,000 kërkesa për fletëvotime me postë si dublikata, duke i lodhur zyrat zgjedhore dhe duke hutuar votuesit në një nga fushat e betejës më të diskutueshme në zgjedhjet presidenciale.

Radhët e gjata në vendet e kufizuara të votimit mund të rrisin rrezikun e infektimit për votuesit dhe punonjësit e zgjedhjeve. Për shembull, një studim paraprak i ka atribuuar 7.7% të rasteve të reja COVID-19 në Wisconsin midis Prillit dhe Majit votimit personal nga zgjedhjet paraprake të shtetit.

Kur dita e zgjedhjeve në 5 nëntor 1918, gjate epidemisë te gripit spanjoll mbërriti gazeta Los Angeles Times aso kohe shpalli, se “Çdo Kalifornian Besnik Do të Votojë Sot”, me bordin mjekësor shtetëror që i siguronte votuesit “se nëse vishnin maska, nuk do të kishte rrezik”. Megjithatë, me vendin e kapur në grahmat e një pandemie të gripit që tashmë kishte marrë gati 200,000 jetë, amerikanët braktisën kutinë e votimit dhe pjesëmarrja në votime ra me 10.1%.

Një shekull më vonë, ShBA është kapur në një kurbë të ngjashme me COVID-19 – me shumë frikë, me më shumë se 200,000 vdekje ndërsa afrohen zgjedhjet e Nëntorit. Kjo ka rritur shqetësimet se votimi i drejtpërdrejtë personal gjatë zgjedhjeve të ardhshme presidenciale mund të përhapë ose të shkaktojë një ringjallje të COVID-19 dhe votimi me postë ka më shumë rrezik manipulimi.

Sidoqoftë, historia nuk është e dënuar të përsëritet. Zyrtarët shtetërorë dhe lokalë mund të ndërmarrin një numër hapash, të tilla si riorganizimi i operacioneve të qendrave të votimit dhe personelit, i cili do të siguronte sigurinë e votuesve dhe punonjësve të votimeve dhe integritetin e procesit demokratik.

Shtetet e Bashkuara kanë një problem serioz me pjesëmarrjen e votuesve. Rreth 56 përqind e qytetarëve në moshë votimi hedhin një votim në 2016, edhe pse 70 për qind e amerikanëve besojnë se pjesëmarrja e lartë e votuesve në zgjedhjet presidenciale është e rëndësishme.

Sfidat e shëndetit publik për votimin personal

Epidemiologjia e COVID-19 dhe modelimi i demokracisë amerikane i bëjnë zgjedhjet presidenciale në vazhdim të vitit 2020 në mënyrë unike të ndjeshme ndaj përçarjeve. Së pari, 58% e punonjësve të votimeve janë mbi 60 vjeç; e njëjta grupmoshë e cila është në rrezik më të lartë për infeksion me COVID-19 dhe sëmundje serioze. Frika nga infeksioni mund të pengojë vullnetarët tradicionalë të ndihmojnë në ditën e zgjedhjeve. Kjo nga ana tjetër mund të rrisë rrezikun që në qendrat e votimit, dy të tretat raportojnë se rekrutimi i punonjësve të qendrave është “shumë i vështirë”, çka edhe mund të përjetojnë vonesa ose mbyllje të tyre.

Së dyti, radhët e gjata dhe kontakti i ngushtë midis votuesve dhe punonjësve të votimeve në ditën e zgjedhjeve mund të rrisin rrezikun e transmetimit viral. Megjithëse ndikimi në dinamikën e sëmundjes është ende i paqartë, ekziston një farë frike se mbivendosja me sezonin e gripit mund të krijojë një “kërcënim të dyfishtë” ose të përkeqësojë rreziqet shëndetësore nga votimi personal në nëntor.

Së treti, pavarësisht se ka pasur një ngritje në votimin përmes postës deri më tani këtë cikël zgjedhor, duhet të jetë e sigurt të supozohet se shumica e amerikanëve do të votojnë ende personalisht në ditën e zgjedhjeve për shkak të pengesave ligjore dhe praktike për votimin përmes postës në shumë shtetet.

Mësime nga zgjedhjet paraprake

Dhjetëra shtete shtynë zgjedhjet e tyre paraprake në vitin 2020 për shkak të COVID-19. Kur përfundimisht u zhvilluan zgjedhjet, sfidat logjistike për zyrtarët dhe votuesit ilustrojnë nevojën për veprim të koordinuar në shumë nivele.

Merrni parasysh rastin e Wisconsin, ku shumica e zonave zgjedhore përjetuan një mungesë të punonjësve të votimeve dhe një numër vendesh votimi u mbyllën, përfshirë 96% të vendeve të votimit në Milwaukee. Studiuesit vlerësojnë se mbylljet dhe pavlefshmëria e fletëvotimeve me postë çoi në një rënie prej 8.5% të pjesëmarrjes vetëm në Milwaukee. Për më tepër, radhët e gjata në vendet e kufizuara të votimit mund të rrisin rrezikun e infektimit për votuesit dhe punonjësit e zgjedhjeve. Për shembull, një studim paraprak i ka atribuuar 7.7% të rasteve të reja COVID-19 në Wisconsin midis Prillit dhe Majit votimit personal nga zgjedhjet paraprake të shtetit.

Ndërprerjet e procesit zgjedhor kanë disavantazhuar në mënyrë unike edhe njerëzit me ngjyrë, të cilët janë prekur në mënyrë disproporcionale nga COVID-19. Për shembull, Jefferson County i Kentucky – që përfshin Louisville, me më shumë se 600,000 votues të regjistruar dhe gati gjysmën e popullsisë me ngjyrë të shtetit – kishte vetëm një vend të vetëm votimi për zgjedhjet paraprake të qershorit. Radhët e gjata që rezultuan jo vetëm rritën rrezikun e infeksionit, por gjithashtu funksionuan për të zvogëluar pjesëmarrjen.

Kur mundësia për të kërkuar fletëvotimet me postë mbyllet dhe fillon votimi i hershëm personalisht, do të jetë kryesore për zyrtarët lokalë të rrisin investimet e tyre në infrastrukturën e shëndetit publik në vendet e votimit. Së pari, qeveria federale duhet të bashkëpunojë me autoritetet shtetërore për të krijuar standarde, për të hartuar kontrolle të brendshme dhe për të siguruar burime për të siguruar sigurinë e votuesve dhe punonjësve të votimeve. Të gjithë punonjësit e votimeve duhet të kenë qasje në pajisjet e përshtatshme mbrojtëse personale, dhe të gjitha makineritë e votimit duhet të dezinfektohen në përputhje me procedurat e rekomanduara të higjienës.

Së dyti, vendet e votimit do të duhet të përshtaten për të zvogëluar rrezikun e infektimit pa cenuar angazhimin e votuesve. Duke pasur parasysh që rreziku i transmetimit është i rritur në ambientet e brendshme, qendrat e votimit duhet të marrin në konsideratë zhvillimin e vendeve të votimit në ajër të hapur. Bordet lokale të zgjedhjeve duhet gjithashtu të punojnë me organizata të komunitetit siç janë kishat për të siguruar që përpjekjet tradicionale të mobilizimit të votuesve mund të përshtaten për të qenë fizikisht të largëta.

Sfidat e votimit me postë dhe përplasjet partiake

Pretendimet se votimi përmes postës elektronike rrezikon mashtrimin e votuesve janë të pabazuara dhe thjesht të motivuara nga politika partiake, thonë demokratet. Në fakt, vetë komisioni zgjedhor i Presidentit Donald J. Trump, të cilin ai krijoi për të parë pretendimet e tij për mashtrim të votuesve, tha se në 2016, kur 24 përqind e të gjitha fletëve të votimit u paraqitën me postë, “zyrtarët e zgjedhjeve në të gjithë vendin administruan të drejtë

Ndërsa veprojmë si sinjalizim i ulët i pjesëmarrjes në zgjedhje, fakti është se sistemi i votimit personal është me të meta të thella. Përhapja e koronavirusit do të shërbejë vetëm për të përkeqësuar këto mangësi. Nga ana tjetër mënyra e vetme për të siguruar të drejtat e votimit universal është financimi i zyrës postare dhe lejimi i votimit universal me postë dhe ai ka shumë mangësi.

Amerikanët duan të votojnë, por votimi personal mund të provojë të jetë një dështim gjatë pandemisë COVID-19 po ashtu si edhe ai me poste mund të ketë mjaft mangësi teknike kur flasim për një votim kaq masiv.

Nocioni që votimi përmes postës, argumentojnë demokratët, se është një “kapje e pushtetit demokratik” është po aq qesharake, megjithëse vetë ideja që vullneti i njerëzve duhet të shtypet nëse nuk miratohet nga politika e Presidentit Trump është alarmante.

Një nga pjesët e popullsisë më të mëdha që përfiton nga votimi përmes postës janë të moshuarit, të cilët tentojnë të anojnë nga republikanët. Votuesit 65 vjeç e lart u votuan për Trump me 9 pikë përqindje në 2016, duke shpjeguar pse Trump pretendon se votimi me postë është i pranueshëm vetëm në Florida, një shtet i rëndësishëm i ritmit disi i favorshëm për Republikanët. Pensionistët e bardhë në Florida mund të votojnë me postë të sigurt, por pakicat që jetojnë në zona me praktikisht asnjë vend votimi nuk munden, thonë ata.

Ne fakt “Presidenti thjesht po ngre një pyetje, ndërsa demokratët po zbatojnë një sistem krejtësisht të ri (i votimit masiv përmes postës) që do të rezultojë në vonesa të mëdha në rezultatet e zgjedhjeve,” i tha një zyrtar i lartë i administratës Trump, Fox News .

Në një cicërimë, të tij presidenti shkruante: “Me Votimin Universal me Postë Në Votim (jo Votimi në Mungesë, i cili është i mirë), 2020 do të jetë Zgjedhja më e pasaktë dhe më mashtruese në histori. Do të jetë një siklet i madh për SHBA. Vononi Zgjedhjet derisa njerëzit të mund të votojnë si duhet, në mënyrë të sigurt dhe të sigurt ??? “

Shqetësimet që Trump ka ngritur në lidhje me votimin përmes postës bazohen në problemet e dokumentuara që kemi parë me një votim të tillë. Fletëvotimet me postë janë fletët e votimit më të ndjeshme ndaj manipulimit, vjedhjes ose falsifikimit. Thjesht shikoni në hetimin aktual që po ndodh në Paterson, New Jersey, mbi zgjedhjet e fundit komunale të kryera tërësisht me postë.

Fletëvotimet me postë gjithashtu kanë një normë më të lartë daljes të parregullta sesa votat e dhëna personalisht. Në rastin e Patersonit, zyrtarët e zgjedhjeve me sa duket refuzuan 1 në 5 fletëvotime për gjithçka, nga nënshkrimet në fletët e votimit që nuk përputhen me nënshkrimet e votuesve në dosje, te fletët e votimit që nuk përputhen me rregullat teknike që zbatohen për fletët e votimit që mungojnë.

Nju Jork-ut, i është dashur më shumë se një muaj për të numëruar fletët e votimit nga zgjedhjet e tij paraprake të 23 qershorit, po raporton gjithashtu një normë të ngjashme votash të parregullta. Kjo duhet të konsiderohet e papranueshme nga çdokush që beson në zgjedhje të drejta dhe të sakta.

Këto lloj problemesh teknike – kur një votues nuk siguron të gjithë informacionin e kërkuar me një fletë votimi të munguar – ndodhin sepse nuk ka asnjë zyrtarë zgjedhorë në shtëpitë e njerëzve për t’iu përgjigjur pyetjeve të tyre. Përkundrazi, në vendet e votimit, zyrtarët e zgjedhjeve mund të përpiqen të korrigjojnë çdo problem që has një votues.

Pastaj ekziston problemi i votave me postë që gabojnë ose nuk dorëzohen nga Shërbimi Postar i SHBA. Shtetet me zgjedhjet paraprake të kohëve të fundit, duke përfshirë Wisconsin dhe Maryland, kanë raportuar që votuesit nuk i marrin fletët e tyre të votimit ose nuk i marrin kohë për t’u votuar dhe kthyer. Nga ana tjetër flete votimet dublikate apo dërguar personave të vdekur apo ish banorëve në të njëjtën adresë kanë qenë të shumta.

Votimi me postë dhe përsëritja e zgjedhjeve Bush kundrejt Gore

Më shumë se 90% e atyre aplikacioneve, ose rreth 336,000, u refuzuan si dublikata, kryesisht sepse njerëzit që kishin kërkuar fletëvotime postare për zgjedhjet paraprake të shtetit më 2 qershor nuk e kuptuan se kishin kontrolluar një kuti për t’u dërguar fletëvotimet edhe për zgjedhjet e përgjithshme. Votuesit gjithashtu janë habitur nga informacione të paqarta ose të pasakta në faqen e internetit të shtetit për ndjekjen e votave dhe nga një valë e aplikacioneve të votave me postë nga partitë politike dhe grupet e votave. Zyrat e qarkut në të gjithë shtetin janë detyruar të punësojnë staf të përkohshëm dhe të punojnë shtatë ditë në javë për të përballuar konfuzionin., shkruante dje gazeta “Philadelphia inquirer”.

Votimi me postë ofron zgjidhjen prefekte për pjesëmarrjen e ulët të votuesve në zgjedhje shumë përtej kësaj por krijon dhe shtigje për manipulime te votave dhe për një vonesë në marrjen e rezultateve te zgjedhjeve, sidomos kur rezultati është i ngushte. Fakti qe shtete si Michigani kanë kanë shtyrë datën e shqyrtimit te votave përtej datës se zgjedhjeve tregon se është i drejtë, shqetësimi i Pres. Trump se do te kemi, në rastin më të mirë përsëritjen e rastit Bush vs, Gore. që do të krijonte përplasje sociale në kushtet ku raportet partiake janë aq të acaruara, sa që një përqafim normal i senatores Demokrate Dianne Feinstein dhe atij republikan Lindsey Graham shkaktoi furtunë në mes demokratëve pas seancës të dëgjimeve të gjyqtares Ammy Coney Barret.

USPS dhe pse dita e zgjedhjeve duhet të jetë ditë pushimi

Ndërsa disa që ankohen për pjesëmarrjen tonë të dobët politike thonë se duhet ta bëjmë Ditën e Zgjedhjeve një Ditë kombëtare Pushimi, pasi duke qenë një ditë pune dhe pasur radhë të gjata në qendrat e votimit që duhet të jetë e dukshme në këtë botë të re COVID-19: njerëzit që ne i konsiderojmë thelbësorë tani? Ata ende punojnë edhe gjatë pushimeve. Prandaj, ata që nuk e kanë luksin të marrin pushim Ditën e Zgjedhjeve, me siguri do ta gjejnë veten të pamundur për të votuar.

Pohimet që Shërbimi Postar i Shteteve të Bashkuara nuk është i pajisur për të trajtuar një rritje të postës, aktualisht i gjithë zemërimi në mediat e krahut të djathtë, janë gjithashtu me të meta dhe ato vijnë nga vetë njerëzit që merren me zgjedhjet se nga fuqia e USPS për të trajtuar postën zgjedhore si prioritare. Duhet të jetë për shqetësim të vërtetë për USPS, agjencia që shpërndan 472.1 milion letra postë në ditë dhe mban një vlerësim favorizimi prej 91 përqind ndër amerikanët, më e larta nga të gjitha agjencitë federale.

Përfundim

Pavarësisht nga pandemia e koronavirusit, përvoja tregon se ne mund të votojmë në mënyrë të sigurt personalisht për sa kohë që zyrtarët e zgjedhjeve zbatojnë protokollet e sigurisë të rekomanduara nga ekspertët shëndetësorë në vendet e votimit – të njëjtat protokolle që po përdorim të gjithë kur shkojmë në dyqan ushqimesh ose farmaci.

Me pandeminë që sfidon besimin e shumë amerikanëve në institucione, garantimi i sigurisë dhe legjitimitetit të votimit – vetë mjeti me të cilin ne angazhohemi me institucionet – është kryesorja. Një recetë për demokracinë do të kërkojë investime në infrastrukturën elektorale (p.sh. votim përmes postës, kabina në ajër të hapur) dhe mbrojtje personale për punonjësit e votimeve si dhe votuesit. Veprime të tilla jo vetëm që do të ndihmojnë në parandalimin e shpërthimeve të mundshme por edhe në përmirësimin e komoditetit dhe aksesit të procesit demokratik për brezat e ardhshëm.

Nobel për Letërsi 2020- Louise Glück, akademia ka dhënë një çmim saktësisht të merituar….

October 11, 2020 by dgreca

Poezia e saj njomza intelekti dhe ndjenje. Ja pse poetja amerikane Louise Glück fiton ‘Nobelin” për Letërsi./

Përgatiti dhe përktheu, Rafael Floqi –DIELLI/

/Shkrimi nga Dwight Garner “New York Times/

Kur Saul Bellow fitoi çmimin “Nobel” në Letërsi në 1976, ai komentoi: «Fëmija brenda meje është i kënaqur, i rrituri tek unë është skeptik ”. Bellow pa një farë “poshtërimi sekret” në faktin që “disa nga shkrimtarët shumë të mëdhenj të shekullit nuk e kanë marrë atë çmim”. (Ndër ta dhe shkrimtari i madh shqiptar Ismail Kadare. RF)

Louise Glück, e cila fitoi çmimin të enjten, ka qenë prej kohësh skeptike madje edhe për lavdërimet ndaj saj.

Në një intervistë të vitit 2009, ajo tha: “Kur më thonë se kam lexues të shumtë mendoj, ‘Oh shkëlqyeshëm, do të jem bërë si Longfellow’: dikush i lehtë për t’u kuptuar, i lehtë për t’u pëlqyer, i përvojës së hollë që i vihet në dispozicion shumë njerëzve. Dhe nuk dua të jem Longfellow. Dhe më vjen keq, Henry, por unë nuk e bëj dot. Në shkallën që unë vlerësoj, mendoj vetë, “Ah, gjithnjë kam një te metë në këtë punë.”

“- Mbiemri i saj Glück rimon me “clik”, jo “cluck” – dhe ajo nuk është një Longfellow i ri. Megjithatë, është pjesë e madhështisë së saj që poezitë e saj janë relativisht të lehta për t’u kapur, ndërsa është e pamundur të arrihet plotësisht në kuptimin e tyre. Ato kanë mjaft kuptime refleksivë plot jehonë; dhe ju mund të ngatërroheni me ta për një kohë shumë më të gjatë.

Unë kam argumentuar, në këto me shkrim se libri i saj i vitit 1990, “Ararat”, ishte libri më i egër, dhe më i pikëlluar me poezi, i botuar në 30 vitet e fundit. (Ai është pjesë e koleksionit të saj “Poezi: 1962-2012.”) . Ka një frymë rrëfimi dhe pak e egër, shkrova, duke e krahasuar atë me “Gjakun në shina” të Bob Dylanit. Një nga gjërat për ta dashuruar poezinë e Glück është se puna e saj përmban shumë regjistra emocionalë, ajo nuk ka frikë të jetë mizore – as të përballet me mostrat e vetvetes, dhe të të tjerëve, jo me dorëheqjen dhe digresionin terapeutik, por prerjen e arterieve me thikë.

Poetja Kay Ryan, në librin e saj të jashtëzakonshëm me ese, “Sintetizimi i Gravitetit”, shkruan: “Unë mendoj se është mirë të pranosh se çfarë gjëje prej ujku është arti; Unë u besoj shkrimtarëve që e dinë se nuk janë aq të mirë ”. Puna e Glück është e mbushur edhe me jo-hijeshi. Ju do ta kuptoni, por nuk do ta donit atë kurrë si një armike. Ndërsa i shkruaj këto rreshta, unë kam para kopjen time të “Poezive: 1962-2012” të shpërndara në tryezën time të shkrimit. Është mjaft mirë e nënvizuar. Mund ta hapni pothuajse kudo dhe të gjeni copa fluturuese të një intelekti të errët dhe të zgjuarsie të rrallë.”

Ju duhet të merrni një nga ato kimikate, / ndoshta do të shkruani më shumë” është një karakteristikë që paraqitet më poshtë. Kështu është vargu: “Shpina juaj është pjesa ime e preferuar prej teje, / pse është pjesa më e largët nga goja jote.” Kështu është: “Unë prisja më mirë nga dy krijesa / të cilave u ishte dhënë të kishin tru.”

Ndoshta duke shpjeguar linja të tilla, ajo ka shkruar gjithashtu: «Ju tregoni respekt duke luftuar. / Duke lënë të fyer kundërshtarin.

“Vargu i lirë i Glück është ekzakt dhe i tendosur dhe i organizuar retorikisht. Nga ana tematike, pikë pëlqimet përbëhen nga familja, fëmijëria, dashuria, seksi, vdekja, natyra, kafshët. Aludimet e saj klasike janë të shkathëta. Ajo është një poete serioze në orekset e saj. Edhe kur ajo gjoja shkruan për ushqimin, ajo po shkruan për 11 gjëra të tjera në të njëjtin moment. Një poezi e quajtur “Shporta” përfshin gjithë këto rreshta:

“Unë e po sjell shportën time në tregun e pacipë,

në vendin e takimin tonë,

Unë të pyes, sa shumë bukuri

mund të durojë një person? Është

më e rëndë se shëmtia, madje dhe barra

e zbrazëtisë nuk është asgjë para saj.

Bikerina me vezë, papaja, qeska me limona të verdhë

-Unë nuk jam një grua e fortë. Nuk është e lehtë

të duash kaq shumë, të ecësh

me një shportë kaq të rëndë,

prej kashte apo thuprash shelgu.

Glück lindi në New York City në 1943 dhe u rrit në Long Island. Babai i saj ndihmoi në shpikjen e thikës X-Acto. Ky është një detaj kozmikisht sublim; asnjë poet tjetër nuk pret vargjet me aq saktësi dhe qëllim vdekjeprurës sa ajo. Ajo ndoqi kolegjin Sarah Lawrence dhe Universitetin Columbias, por nuk mori asnjë diplomë. Ajo ishte laureate e poetëve të Shteteve të Bashkuara në 2003 dhe 2004. Ajo ka fituar shumicën e çmimeve kryesore të poezisë në SHBA. Kur Glück ishte e re, ajo vuante nga anoreksia nervore. Ajo nuk e trajton shpesh këtë temë ose drejtpërdrejt, në punën e saj. Por këtu është një pjesë e poezisë së saj “Përkushtim ndaj urisë”:

Fillon në heshtje

tek disa vajza fëmijë:

frika nga vdekja, merr formë

përkushtimin ndaj urisë,

sepse trupi i një gruaje është një varr;

që do të pranojë

çdo gjë.

Ajo është bërë një poete e thellë dhe e mprehtë sidomos kur u moshua. Në vëllimin “Averno”, ajo shkruan për fëmijët e saj:

Unë e di se çfarë thonë ata kur jam jashtë dhomës.

A duhet të vizitohem diku a duhet të marr

një nga barnat e reja për depresion.

Unë mund t’i dëgjoj ata, duke pëshpëritur,

duke planifikuar se si ta ndajnë koston.

Dhe unë dua të bërtas

ju të gjithë jetoni në një ëndërr.

Është mjaft keq, ata mendojnë të më shohin mua duke u sfilitur.

Është mjaft keq, pa këto leksione që marrin këto ditë

sikur të ishte ndonjë të drejtë për këtë informacion të ri.

Epo, ata kanë të njëjtën të drejtë.

Pasi ata po jetojnë në një ëndërr dhe unë jam duke u përgatitur

të bëhem një fantazmë.

Në një poezi tjetër, ajo pyet: “Pse të duash atë që do të humbasësh?” Ajo i përgjigjet po vetë pyetjes së saj: “Nuk ka asgjë tjetër për të dashur”

Helen Vendler, duke shkruar në Republikën e Re, për të tha se poezitë e Glück “kanë arritur dallimin e pazakontë të së qenit as” konfesionale “dhe as” intelektuale “në kuptimet e zakonshme të këtyre fjalëve”. Ka një intelekt të bollshëm dhe ndjenja e thellë e Glück-ut që ju tërheq vazhdimisht tek poezitë e saj. Duke komentuar mbi zgjedhjet e dobëta që Akademia Suedeze ka bërë në të kaluarën, Gore Vidal dikur këshillonte të mos nënvlerësonim kurrë zgjuarsinë skandinave. Në rastin e Louise Glück, akademia ka dhënë një çmim saktësisht të merituar.

Një Mit Përkushtimi *

Kur Hadesi vendosi që ai e donte atë vajzë

ndërtoi për të një kopje të Tokës,

gjithçka të njëjtë, në imtësi gjer tek livadhet,

por veçse shtoi vetëm një shtrat.

Çdo gjë e njëjtë, përfshirë dhe rrezet e diellit,

sepse do të ishte e vështirë mendoi për një vajzë të re

për të kaluar kaq shpejt

nga drita e ndritshme në errësirën të plotë.

Gradualisht, mendoi, do t’i prezantonte natën,

së pari si hijet e gjetheve që lëkundeshin.

Pastaj hënën, pastaj yjet. Pastaj as hënën, as yjet.

Lëreni Persefonin të mësohet me të ca nga ca.

Në fund, ai mendoi se ajo do ta quante këtë gjë ngushëlluese.

Një kopje e vërtetë Toke

veçse këtu kishte dashuri.

A nuk e duan që të gjithë dashurinë?

Ai priti shumë vjet,

duke ndërtuar një botë, e duke e parë

Persefonin në rendte në livadh.

Persefonin që merrte erë që shijonte.

Nëse kishte oreks, mendoi ai,

aty i kishte që të gjitha.

A nuk do cilido të ndjejë gjatë natës

trupin e dashur, busullën, yllin polar,

të dëgjojë frymëmarrjen e qetë që thotë

Unë jam e gjallë, e që do të thotë gjithashtu

që dhe ti je i gjallë, sepse më dëgjon,

e ti je këtu me mua. Dhe kur njeri kthehet,

dhe tjetri kthehet –

Kjo është ajo çka ndjeu, ai zoti i errësirës,

duke parë botën që ai kishte

ndërtuar për Persefonin. Asnjëherë s’i shkoi në mendje

se nuk do të kishte më nuhatje

e sigurisht as më ngrënie.

Faj? Terror? Frikë nga dashuria?

Këto gjëra ai as mund t’i imagjinonte;

Pasi asnjë dashnor nuk i imagjinon kurrë.

Ai ëndërronte, ai mendonte se si ta quante këtë vend.

Së pari ai mendoi: Ferri i Ri. Pastaj: Kopshti.

Në fund, vendosi ta quante atë

“Vajzëria e Persefonit.”

Një dritë e butë u ngrit mbi nivelin e livadhit,

pas shtratit. Ai e mori atë në krahët e tij.

Ai deshtë t’i thoshte se të dua, asgjë nuk mund ty të lëndojë

por ai mendoi,

se kjo ishte veç një rrenë, kështu që ai tha më në fund

‘Se ti ke vdekur, asgjë nuk mund ty të lëndojë.

E kjo gjë që iu duk

si një fillim më premtues, por qe më i vërtetë.

Miti i Pafajësisë

Një verë ajo shkon në fushë si zakonisht

duke ndaluar për pak tek pellgu ku ajo shpesh

këqyr veten, për të parë

nëse ajo zbulonte ndonjë ndryshim. Ajo sheh

të njëjtin person, me atë mantelin e tmerrshëm

të vajzërisë që ende i rri ngjitur pas trupit.

Dielli në ujë dukej shumë afër.

Ky është xhaxhai im që spiunon përsëri, mendon ajo –

gjithçka në natyrë është në një farë mënyre si një i afërm e saj.

Unë kurrë nuk jam vetëm, mendon ajo,

duke e kthyer mendimin në një lutje.

Pastaj u shfaq vdekja, si përgjigjja e një lutjeje.

Askush nuk e kupton më

sesa i bukur ishte ai. Por Persefoni kujton.

Se gjithashtu që ai e përqafoi atë, pikërisht aty,

Ndërsa xhaxhai i saj qe duke e parë.

Ajo kujton rrezet e diellit që shndrisin në krahët e tij të zhveshur.

Ky është momenti i fundit që ajo e mbante mend qartë.

Pastaj zoti i errët e shpuri atë larg.

Ajo gjithashtu kujton, jo aq qartë,

depërtimin drithërues se që nga ai moment

ajo nuk mund të jetonte pa të përsëri.

Vajza që u zhduk nga pellgu

nuk do të kthehej më kurrë. Një grua do të vinte,

duke kërkuar vajzën që ishte dikur.

Ajo qëndron pranë pellgut duke thënë, herë pas here,

Qeshë e rrëmbyer, por i tingëllon si gabim

asgjë nuk qe si ajo që ndjeu atëbotë.

Pastaj thotë, ai nuk më rrëmbeu.

E thotë, unë u dhashë me qejf vetë, doja

t’i shpëtoja trupit tim. Madje, ndonjëherë,

Unë vetë dëshiroja këtë. Por injoranca

nuk e mund dot dijen. Injoranca

është diçka e imagjinuar, të cilën beson se ekziston.

Ndaj të gjithë emrat e ndryshëm—

ajo i shqipton me rotacion.

Vdekja, burri, zoti, i huaji.

Gjithçka tingëllon kaq e thjeshtë, aq konvencionale.

Duhet të kem qenë, mendon ajo, një vajzë e thjeshtë.

Ajo nuk mund ta kujtojë veten si i njëjti person

por ajo vazhdon të mendojë se pellgu do të kujtohet

dhe do t’i shpjegojë asaj kuptimin e lutjes

kështu që ajo mund ta kuptojë

nëse i ishte përgjigjur apo jo.

“Një Mit Përkushtimi” dhe “Miti i pafajësisë” janë marrë nga vëllimi Averno bazuar në mitin grek të Persefonit. Sipas mitologjisë, Vizitorja e parë e gjallë e nëntokës, megjithëse ishte e pavullnetshme, ishte perëndesha Persefoni. Vajza e vetme e Zeusit dhe Demetrës (perëndesha e grurit, bujqësisë dhe pjellorisë), Persefoni ishte një vajzë e pafajshme, një virgjëreshë që pëlqente të luante në fushat ku mbretëronte pranvera e përjetshme. Por Hades kishte plane të tjera për Persefonin: Ai do të vidhte pafajësinë dhe virgjërinë e saj dhe do ta kthente atë në perëndeshën e tmerrshme të Botës së Nëndheshme.

Mbrëmje

Gjatë mungesës tënde të zgjatur, ti më lejove

ta përdorja tokën, duke parashikuar

disa të ardhura mbrapsht nga ky investim. Por unë duhet të raportoj

se dështova me punën time kryesisht

për rritjen e bimëve të domateve.

Mendoj se nuk duhet të më nxisësh më të rris më domate.

Ose, duhet , duhet t’i përmbani shirat e mëdha,

netët e ftohta që janë kaq të shpeshta këtu,

ndërsa në rajone të tjera kanë dymbëdhjetë javë verë.

E gjitha kjo të takon ty: nga ana tjetër,

Unë i mbolla farat, i pashë lastarët e parë

si krahë zogu që shqyenin tokën,

dhe kjo ishte zemra ime

e thyer nga sëmundja, pika e zezë

që kaq shpejt u shumua në rreshta. dyshoj

se ju keni një zemër, në kuptimin tonë të asaj fjale.

Ju që nuk bëni dallimin

midis të vdekurve dhe të gjallëve, të cilët janë, si pasojë,

imune ndaj paralajmërimit, mund të mos e dini sa tmerr i kemi,

fletat me njolla,

e gjethet e kuqe të panjës që bien

edhe në gusht, në errësirën e hershme:

Pasi unë jam përgjegjëse

dhe për këto hardhi.

Nga “Irisi i egër”, botuar nga The Ecco Press, 1992

Muzika Qiellore

Unë kam një shoqe që ende beson në parajsë.

Jo një person budalla, por gjithë ajo çka di, është të flasë mirëfilli me Zotin.

Ajo mendon se dikush e dëgjon atë në parajsë.

Në tokë ajo është jashtëzakonisht e aftë.

Edhe trime, e aftë të përballet me gjërat e pakëndshme.

Ne gjetëm një vemje që po vdiste për dhe, dhe milingonat lakmitare që zvarriteshin mbi të.

Jam përherë e prekur nga fatkeqësia, gjithmonë e etur kundër veprimit me vrull

Por gjithashtu e ndrojtur, e shpejt mbylli sytë.

Ndërsa shoqja ime qe në gjendje ta shikonte, për të lejuar që ngjarjet të luanin

sipas rrjedhës së natyrës. Por për hatër tim ajo ndërhyri

Largoi ca milingonave nga gjëja e shqyer dhe vazhdoi të ecë

Në anën tjetër të rrugës.

Shoqja ime thotë se i mbyll sytë e pret nga Zoti, dhe asgjë tjetër nuk shpjegon

Antipatinë time ndaj realitetit. Ajo thotë se unë jam si fëmija që

Fut kokën në jastëk

Për të mos parë, fëmija që i thotë vetes

Kjo dritë shkakton trishtim-

Shoqja ime është si nëna. Që me durim më nxit

Të zgjohem e si një njeri i rritur si ajo, si një person i guximshëm-

Në ëndrrat e mia, shoku im më afrohet. Po ecim

Në të njëjtën rrugë, përveç se është dimër tani;

Ajo po më thotë se kur e do botën, dëgjon një muzikë qiellore:

Shih lart, thotë ajo. Kur shikoj lart, s’shoh asgjë.

Vetëm re, flokë borë të shtruar bardhësisht ndër pemë

Që si nuse të bardha kërcejnë nga në një lartësi të madhe-

Atëherë kam frikë për të; Unë e shoh atë

Kapur nga një rrjetë të hedhur qëllimisht mbi dhe-

Në realitet, ne jemi ulur buzë rrugës, duke parë diellin kur perëndon;

Kohë pas kohe, heshtja shpohet nga një klithmë zogu.

Është ky momenti kur ne përpiqemi të shpjegojmë, faktin

Pse jemi të qeta me vdekjen, me vetminë tonë.

Shoqja ime vizaton një rreth përdhe; brenda, vemja që nuk lëviz.

Ajo gjithmonë përpiqet të bëjë diçka të plotë, diçka të bukur, një imazh

Të aftë për jetuar veçmas saj.

Ne jemi shumë të qeta. Qetësisht të ulura këtu, duke mos folur,

në një kompozim

Të rregullt, ku rruga befas errësohet, ajri bëhet i ftohtë,

E aty- këtu shkëmbinjtë që shkëlqejnë dhe vezullojnë-

Kjo është qetësia që të dyja duam.

Dashuria për formën është një dashuri për fundin.

E enjte, 1 janar 2004

Si ta shohim 11 Shtatorin më 2020

September 11, 2020 by dgreca

Refleksione nga Rafael Floqi-

“Sulmet e 11 shtatorit kishin për qëllim të thyejnë shpirtin tonë, shkruan ish-kryetari i Bashkisë të NewYork-ut, RudyJuliani. Në vend të kësaj ne kemi dalë më të fortë dhe më të unifikuar. Ne ndiejmë përkushtim të përtërirë ndaj parimeve të lirisë politike, ekonomike dhe fetare, sundimit të ligjit dhe respektit për jetën njerëzore. Ne jemi më të vendosur se kurrë për të jetuar jetën tonë në liri”.

Sulmet terroriste ndaj Qendrës Botërore të Tregtisë në Nju Jork dhe ndaj Pentagonit më 11 Shtator 2001 ishin të pashembullta. Më 11 shtator 2001, Amerika u ndryshua përgjithmonë. Kanë kaluar 19 vjet që kur dy aeroplanë goditën Qendrën Botërore të Tregtisë në NewYorkCity, por ajo ditë tragjike, e cila shërbeu si një provë e vërtetë e shpirtit amerikan, do të kujtohet gjithmonë. Jehona e këtyre sulmeve ndjehet ende edhe sot e jo vetëm në Amerikë. Sulmet e 11 shtatorit (shpesh të referuara si 9/11) ishin një seri prej katër sulmesh të koordinuara terroriste nga grupi terrorist islamik al-Kaeda kundër Shteteve të Bashkuara në mëngjesin e së martës , 11 shtator 2001. Sulmet rezultuan në 2,977 viktima, mbi 25,000 të plagosur dhe pasoja të konsiderueshme shëndetësore afatgjata, përveç të paktën 10 miliardë dollarëve në infrastrukturë dhe dëmtime pronësore. 11 Shtatori është sulmi i vetëm vdekjeprurës terrorist në historinë njerëzore dhe incidenti i vetëm vdekjeprurës për zjarrfikësit dhe oficerët e zbatimit të ligjit në historinë e Shteteve të Bashkuara, përkatësisht me 343 dhe 72 të vrarë. 11 shtatori 2001, zbuloi heroizëm e njerëzve të zakonshëm që mund të kishin kaluar nëpër jetën e tyre kurrë nuk do të thirreshin për të demonstruar shkallën e guximit të tyre. Në këtë shkrim nuk do të ndalem aq në vet ngjarjen tragjike, pasi ajo e është e mirënjohur, por do të përpiqemi të analizojmë nëse ka dhe si ka ndryshuar qëndrimi i amerikanëve ndaj asaj ngjarje tragjike dhe terrorizmit sot.

“Koha po kalon. Megjithatë, për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nuk do të harrohet 11 Shtatori. Ne do të kujtojmë çdo shpëtimtar që vdiq për nder. Ne do të kujtojmë çdo familje që jeton në hidhërim. Ne do të kujtojmë zjarrin dhe hirin, telefonatat e fundit, funeralet e fëmijëve. ” Por a është e vërtetë dhe sa kjo thënie e presidentit George W. Bush edhe sot?

Si presidenti Donald Trump dhe sfiduesi demokrat JoeBiden do ta përkujtojnë 19 vjetorin e sulmeve të 11 shtatorit në Pensilvaninë rurale ku një nga avionët e rrëmbyer u rrëzua në një fushë, njoftoi të mërkurën fushata e Shtëpisë së Bardhë si edhe ajo e Biden. Nuk ishte menjëherë e qartë nëse vizitat e tyre në memorialin në Shanksville do të mbivendoseshim. Por ndoshta do të jetë ngjarja kur të dy kandidatët do të jenë më afër me njëri-tjetrin në muaj.

Në ç’kushte ndodhi 11 Shtatori dhe çfarë ndryshoi ai ?

Pas rënies së Murit të Berlinit, Perëndimi sikur vendosi të pushojë. Politologu i njohur, FrancisFukuyama shpalli “fundin e historisë” dhe politikanët flisnin për “dividendët e paqes.”. Amerika i vuri vetes medaljen e “Hiperfuqisë”. Ish-armiqtë mund të futeshin në klubin perëndimor, nëse iu përmbaheshin rregullave; ose ata zmbrapseshin, anashkaloheshin nëse nuk do ta respektonin këtë.

Por pas fundit të Luftës së Ftohtë, SHBA-së i mungonte vullneti i veprimit, ashtu siç ndodhi pas Luftës së II Botërore. Atëherë Amerika krijoi me NATO-n, OKB-në, Bankën Botërore dhe strukturat e FMN-së për një rend të ri botëror. Asgjë nga këto nuk ndodhi në vitet 90-të. BillClintoni pas largimit nga Arkansasi në Shtëpinë e Bardhë mbeti disi provincial : Asnjë strukturë e re sigurie nuk u krijua në sferën veriore të globit, as luftim efikas i varfërisë nuk ndodhi në jug, për mbrojtje të klimës as që bëhej fjalë, edhe në Lindjen e Mesme nuk u vendos dot paqja.

Pastaj erdhi 11 Shtatori 2001 – sulmi i parë në tokën amerikane qysh nga “PearlHarbor”: një sulm sikur ra nga qielli si në kuptimin e drejtpërdrejtë edhe figurativ, dhe i gjeti amerikanët të papërgatitur, dhe i ka bërë më të pasigurt -deri më sot. Një ditë që në shekullin e sapofilluar ende jehon sot . Apo siç e ka parashikuar edhe ish-kreu i CIA-s dhe gjenerali DavidPetraeus: “Lufta kundër terrorit do të zgjasë me dekada”. Por në ditët pas 11 shtatorit askush nuk e kuptonte këtë. Atëherë luftohej që bota të mos binte në recesion: Bankat Qendrore hapën portat që të derdhej paraja. Fillimisht me sukses, sepse bursat ruajtën stabilitetin. Por kur kjo tullumbace financiare plasi në vitin 2008. Uashingtoni u detyrua të emetonte më shumë para. SHBA u futën edhe më thellë në borxhe. Evropianët, japonezët dhe të tjerët ndoqën shembullin e tyre. Olimpiada e emetimit të parasë vazhdon ende sot. Politikanët shtyjnë me këtë strategji zgjidhjen e problemeve strukturore. Në të njëjtën kohë në SHBA u zvogëlua shtresa e mesme, niveli i jetesës së saj ra. Dhe sot Pandemia e koronavirusit po e çon botën në atë drejtim me trilliona dollarë të shpenzuar për t’u bërë ballë pasojave të mbylljes së vendit. Sot duket se plani i OsamaBinLadenit duket se po del: Terroristi fanatik donte të rrënonte SHBA-së financiarisht, jo të fitonte ushtarakisht.

Presidenti Obamaqë pasoi nuk mësoi nga gabimet e paraardhësve: Ndërsa Presidenti Trump po i tërheq trupat amerikane përtej oqeanit ai ose i ka tërhequr plotësisht ose i ka reduktuar. Pse duhej të investojë Amerika në luftëra që nuk i fiton dot? Por edhe pas tërheqjes nga Iraku, kjo aventurë u kushton taksapaguesve amerikanë qindra miliarda. Çdo lloj fryrjeje e aparatit të sigurisë rrit edhe koston e shërbimeve sociale të ish-ushtarakëve – sigurimin shëndetësor apo pensionet.

Strategjia fituese e Trump për luftimin e terrorizmit

9/11 – ka qenë më shumë se një ngritje gishti e historisë. 11 shtatori ka qenë më shumë se një ditë që me luftën kundër terrorit vendosi motivin bazë për shekullin e ri. “Kur bëhet fjalë për terrorizmin, ne do të bëjmë gjithçka që është e nevojshme për të mbrojtur kombin tonë “. – tha Presidenti Donald J. Trump, në dhjetor 2017, kur lançoi një Strategji të re të Sigurisë Kombëtare që u përqendrua, pjesërisht, në luftimin e terrorizmit. Kjo ishte strategjia e parë e fuqishme dhe plotësisht e artikuluar e Shteteve të Bashkuara për antiterrorizmin qysh nga viti 2011. Administrata e përshkroi si një qasje të re për të luftuar dhe parandaluar kërcënimin terrorist në zhvillim, duke e bërë të qartë se ne do të marrim të gjitha hapat e nevojshëm për ta mbajtur Amerikën të sigurt. Strategjia e re përqendrohet në mënyrën se si Shtetet e Bashkuara duhet për t’iu kundërvënë të gjithë terroristëve që kanë me qëllimin dhe aftësinë për të dëmtuar vendin tonë. Nëçdo miting elektoral Trump përmend vrasjet e krye terroristëveAlBagdati ,gjen. KasemSulejmani dhe shkatërrimin e ISIS-it . Ajo strategji theksonte përdorimin e të gjitha mjeteve të Amerikës për të parandaluar dhe luftuar terrorizmit, duke forcuar qasjet ushtarake ndërsa jep një theks të ri mbi aftësitë jo-ushtarake. Strategjia synon tavendosë Amerikën në radhë të parë, duke theksuar kufijtë e fortë, forcimin e sigurisë në pikat e hyrjes, mbrojtjen e infrastrukturës kritike dhe lehtësimin e gatishmërisë. Sidoqoftë, Amerika e para nuk do të thotë vetëm Amerika. Strategjia e re zotohet të zgjerojë partneritetin amerikan brenda dhe jashtë vendit për të inkurajuar ndihmën e partnerëve në aktivitetet kundër terrorizmit. Kjo përfshin punën me Aleatët dhe partnerët tanë të Organizatës së Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO). “Komanda Qendrore dhe Komanda e Operacioneve Qendrore [Speciale] janë në qendër të luftës sonë kundër terrorizmit radikal islamik. Amerika qëndron me frikë nga guximi juaj. … ”

“Ne jemi kundër një armiku që feston vdekjen dhe adhuron plotësisht shkatërrimin – ju e keni parë atë. ISIS është në një fushatë gjenocidi, duke kryer mizori në të gjithë botën. Terroristët radikalë islamikë janë të vendosur të godasin atdheun tonë siç bënë më 9/11; siç bënë nga Bostoni në Orlando, në San Bernardino. Dhe në të gjithë Evropën, ju keni parë atë që ka ndodhur në Paris dhe Nice”, tha 6 shkurt 2017, Presidenti Trump në një fjalim për Përfaqësuesin e Koalicionit dhe Komandantët e Lartë të SHBA

“Kështu që sot, ne u japim një mesazh në një zë shumë të unifikuar: këtyre forcave të vdekjes dhe shkatërrimit, Amerika dhe aleatët e saj do t’ju mundin. Ne do t’i mposhtim ata. Ne do të mposhtim terrorizmin islamik radikal dhe nuk do ta lejojmë që ajo të zërë rrënjë në vendin tonë. Ne nuk do ta lejojmë atë. “

Falë udhëheqjes së Presidentit Trump, Shtetet e Bashkuara kanë përshpejtuar përpjekjet për të mposhtur terroristët dhe për të mbrojtur Shtetet e Bashkuara nga kërcënimet globale. Nën Presidentin Trump, Shtetet e Bashkuara dhe partnerët globalë kanë shkatërruar ISIS-in dhe e kanë shtyrë grupin në prag të zhdukjes në Irak dhe Siri. Pothuajse i gjithë territori i mbajtur më parë nga ISIS është rimarrë. Më shumë se 7.5 milion njerëz janë çliruar nga sundimi gjakatar i grupit. Me nxitjen e Presidentit Trump, anëtarët e NATO-s ranë dakord të forcojnë veprimet dhe aftësitë e antiterrorizmit të aleancës.

Si ta studiojmë 11 Shtatorin sot ?

“Kanë kaluar 10-të vjet që kur një mëngjes i përsosur i qiellit blu u kthye në netët më të zeza. Që atëherë ne kemi jetuar në diell dhe në hije, dhe megjithëse nuk mund ta shohim kurrë atë që ka ndodhur këtu, ne gjithashtu mund të shohim se fëmijët që kanë humbur prindërit e tyre janë rritur në të rinj e të reja, nipërit e mbesat janë lindur dhe punët e mira dhe shërbimi publik kanë marrë rrënjë për të nderuar ata që kemi dashur dhe humbur, kujtonte me rastin e 10-vjetorit ish- kryetari i Bashkisë së NewYork-ut , Mike Bloomberg.

Historianët në përgjithësi shqyrtojnë kontekstin gjatë gjithë kohës, kur përpiqemi të kuptojmë ndërlikimet e së kaluarës. Por ne të tashmen në të cilën jetojnë të rinjtë tanë. Studentët që lexojnë librat tanë shkollorë dhe të cilët ne i mësojmë në klasë janë shumë larg nga 9/11. Ata nuk mbajnë mend asnjë nga ajo ditë; ata nuk ishin lindur atëherë.

Ata gjithashtu përballen me një kontekst ndjeshëm të ndryshëm. Në luftën kundër terrorizmit, Afganistani sot është bërë lufta më e gjatë e Amerikës me 19 vjet dhe grupi i Shtetit Islamik ka zëvendësuar al-Kaidën si kërcënimin më të frikshëm. Ajo që na bashkonte dikur tani shpesh na ndan ndërsa luftojmë për trashëgiminë e Aktit Patriotik, kuptimin e imigracionit dhe krizën në rritje të refugjatëve. Sot ndoshta duhet të mësojmë dhe ta analizojmë 11 Shtatorin me perspektivën që vjen nga distanca, siç mësojmë për Luftën Civile ose sulmin japonez në PearlHarbor.

Ne duhet të shqyrtojmë 11 Shtatorin me thjerrëzat e forta të historisë. Kjo kërkon një llogari dhe analizë të shkaqeve dhe pasojave dhe një vlerësim të rrethanave gjithnjë e më të ndërlikuara me të cilat jemi përballur që prej asaj kohe.

Donald Trump emërohet për çmimin “Nobel” për Paqen

Ndërkohë Donald Trump është emëruar për çmimin “Nobel” për Paqen, për vitin 2021. Zyrtarizmi erdhi nga një anëtar i parlamentit të Norvegjisë, që vlerëson presidentin amerikan për rolin e tij në ndërmjetësimin e marrëveshjes historike mes Izraelit dhe Emirateve të Bashkuara Arabe. “Mendoj se Trump ka bërë më shumë përpjekje se çdo kandidat tjetër për të sjellë paqe mes shteteve”, konfirmon propozuesi KristianTybringGjede. “Duke parë që duhet të pritet që edhe shtete të tjera të Lindjes së Mesme të ndjekin shembullin e Emirateve, kjo ujdi mund të jetë pikë kthese që transformon Lindjen e Mesme në një zonë prosperiteti dhe bashkëpunimi”, shkruhet në letrën mbështetëse të kandidaturës për Trump.

Mbesa e BinLadenit : Vetëm Trump mund ta shpëtojë vendin nga terrorizmi

Nëse Donald Trump nuk zgjidhet në zgjedhjet presidenciale në nëntor, Shtetet e Bashkuara mund të drejtohen drejt një sulmi tjetër terrorist të frymëzuar nga 11 shtatori, tha mbesa e OsamaBinLaden në intervistën e saj të parë të hënën. NoorBinLadin, mbesa e organizatorit të tmerrshëm të sulmeve të 11 shtatorit, i tha gazetës “The NewYork Post” se vetëm Presidenti Donald Trump mund ta shpëtojë vendin nga aktivitetet terroriste, ndërsa ISIS lindi dhe u zgjerua kur Obama dhe Biden ishin në pushtet. 33-vjeçarja e cila ka qenë gjithmonë një mbështetëse e flaktë e Trumpit pretendoi se të majtët në Amerikë gjithmonë kanë qenë në linjë me radikalizmin. Kur Obama ishte në pushtet me Biden në krah, ata e lanë ISIS-in të depërtonte në Evropë, tha ajo. Ai duhet të rizgjidhet,”tha ajo, duke shtuar se rizgjedhja e Trump është” jetike për të ardhmen e jo vetëm Amerikës, por civilizimit perëndimor si një e tërë “.

Trump në Pensilvani për të nderuar jetët e humbura

Një zëdhënës i Shtëpisë së Bardhë, JuddDeere, tha se presidenti dhe zonja e parë Melania Trump do të vizitojnë vendin e rënies se avionit “për të nderuar dhe kujtuar jetën e humbura” më 11 shtator, 2001. Trump pritet të flasë, megjithëse Shtëpia e Bardhë në përkujtimin e planifikuar. Është hera e dytë që Trump do të shënojë 11 Shtatorin me një vizitë në atë vend. Ai vizitoi Pentagonin në 2017 dhe 2019. Dhe kjo në kohën e polemikave që shkaktoi një artikull i revistës së majtë “The Atlantic” me citime nga burime anonime që akuzojnë Trump se ai nuk nderoi të rënët amerikanë të Luftës së Parë me rastin e 100 vjetorit të përfundimit të saj në Paris vitin e kaluar.

Sot në librari thyejnë rekorde librat me prognoza për rënien e Amerikës. Dhe librat kundër Trump vetëm këtë muaj janë gjashtë, por terrori në Amerikë tani buron nga brenda.

Terrorizmi islamik dhe terrorizmi i brendshëm i krahut të majtë

Ndërsa përplasjet e dhunshme janë përshkallëzuar midis protestuesve të djathtë dhe të majtë në qytetin amerikan të Portland, Presidenti Donald Trump ka mprehur retorikën e tij kundër asaj që ai e quan “ekstremizmi i dhunshëm i krahut të majtë” që përfshinë qytetet amerikane.Në një intervistë këtë javë, Trump aludoi për “banditë të veshur me […] uniforma të zeza me veshje” që fluturonin nëpër vend, të cilin Zëvendës Presidenti Mike Pence u përpoq më vonë të sqaronte, duke thënë ka diçka që po ndodh këtu, ku e majta radikale, këta anarkistë dhe Antifa po lëvizin njerëzit nëpër vend. Kjo vjen pasi Prokurori i Përgjithshëm i SHBA WilliamBarr pretendoi se lëvizja e majtë, antifashiste Antifa ishte e përfshirë në terrorizëm të brendshëm dhe “do të trajtohet në përputhje me rrethanat”. Trump gjithashtu është zotuar ta konsiderojë Antifa një organizatë terroriste. Hulumtimet tregojnë se kërcënimi i paraqitur nga grupet ekstremiste të ekstremit të majtë tejkalon shumë atë të grupeve të tjera, përfshirë rrjetet e krahut të djathtë dhe sulmuesit të frymëzuar nga ekstremizmi islamik.Presidenti Donald Trump qëndroi në epiqendrën e shpërthimit të fundit mbi padrejtësinë javën e kaluar Kenosha, Wisconsin ku mbështetiplotësisht anën e zbatimit të ligjit, duke fajësuar “terrorin shtëpiak” për dhunën.Trump e deklaroi dhunën “anti-amerikane”. Ai nuk përmendi JacobBlake, i cili mbeti i paralizuar pasi u qëllua në shpinë shtatë herë nga një oficer javën e kaluar në Kenosha.Sapo mbërriti në qytet, një vizitë e bërë mbi kundërshtimet e udhëheqësve shtetërorë dhe lokalë, Trump vizitoi mbetjet e djegura të një blloku të rrethuar nga dhuna dhe zjarri. Me aromën e tymit ende në ajër, ai u foli pronarëve të një dyqani shekullor që ishte shkatërruar dhe vazhdoi të lidhte dhunën me Demokratët, duke fajësuar ata që ishin në krye të Kenosha dhe Wisconsin, ndërsa ngriti paralajmërime apokaliptike nëse partia e tyre duhet të kapë Shtëpinë e Bardhë.

Ideologjia e krahut të majtë gjithashtu ka frymëzuar terrorizmin në të kaluarën, dhe me të vërtetë, terrorizmi i majtë mbetet një kërcënim real bashkëkohor më i vështirë për t’u luftuar se ai radikal islamik.

Çfarë kthese shënoi 11 Shtatorinë shpirtin e Amerikës

Për sigurinë e të gjithëve. Për kufizimin e sferës private. Për kufizimet në të drejtat e njeriut apo së drejtës ndërkombëtare nga vetë SHBA. Ne duhet të bëjmë një punë më të mirë duke eksploruar atë si një grup kompleks të shkaqeve që prodhuan 11 Shtatorin, midis tyre ngritjen e fundamentalizmit islamik dhe nacionalizmit post-kolonial, si dhe përhapjen e globalizmit dhe konfliktet rajonale. “Sulmet e 11 shtatorit kishin për qëllim të thyejnë shpirtin tonë, shkruan ish-kryetari i Bashkisë të NewYork-ut, RudyJuliani. Në vend të kësaj ne kemi dalë më të fortë dhe më të unifikuar. Ne ndiejmë përkushtim të përtërirë ndaj parimeve të lirisë politike, ekonomike dhe fetare, sundimit të ligjit dhe respektit për jetën njerëzore. Ne jemi më të vendosur se kurrë për të jetuar jetën tonë në liri”.

Duke iu kthyer fluturimit 930 do t’i mbyllja këto refleksione me fjalët e SandyDahl, gruassë pilotit të Fluturimit 93,JasonDahl”Nëse nuk mësojmë asgjë tjetër nga kjo tragjedi, ne mësojmë se jeta është e shkurtër dhe nuk ka kohë për urrejtje.”

Marrëveshja e Detit me Greqinë, djalli tek detajet

August 30, 2020 by dgreca

Analizë nga Rafael Floqi-

Greqia po rritet” ndërsa zgjeron sovranitetin në 12 milje në detin Jon deklaroi të mërkurën kryeministri grek QiriakosMicotakis. Vetëm Shqipëria dhe Italia ndajnë detin Jon me Greqinë. Duhet të jesh naiv të besosh se Greqia do të zgjerohet në hapësirën detare në drejtim të Italisë, me të cilën tashmë e ka arritur marrëveshjen e Detit. Atëherë duhet thënë se Micotaqis i referohet Shqipërisë, ndaj dhe vjen tani në Tiranë edhe ministri i Jashtëm grek, NikosDendias. Madje ishte po ky Dendias, që e quante Ramën grek nga gjyshja.

“Greqia po rritet” ndërsa zgjeron sovranitetin në 12 milje në detin Jon deklaroi të mërkurën kryeministri grek QiriakosMicotaqis, bën të ditur https://greece.greekreporter.com/ sipas së cilit vendi do t’i zgjerojë ujërat e tij territoriale nga 6 në 12 milje detare në Detin Jon, ndërsa për kryeministrin shqiptar Edi Rama, ky lajm nuk përbën shqetësim pasi është në bazë të Ligjit Ndërkombëtar të Detit.

“Greqia po rritet,” tha Micotaqis dhe shtoi se një projekt-ligj do të paraqitet në parlamentin grek, i cili do të specifikonte se ujërat territoriale të vendit qysh nga ishujt më të vegjël të veriut të Jonit në Cape Tainaro në Peloponez do të shtrihen në 12 milje detare. Micotaqis-i theksoi se shtrirja e sovranitetit grek në perëndim është “e drejta jonë e padiskutueshme sovrane, në përputhje me nenin 3-të të Konventës për Ligjin e Detit”. Greqia po rritet, por në kurriz të kujt po rritet? Në kurriz të Italisë nuk mundet pasi ka nënshkruar marrëveshje me të, atëherë i bien në kurriz të Shqipërisë, por kjo gjë nuk përbën shqetësim për kryeministrin tonë “patriot” facebook -u.

Marrëveshje të re Shqipëri-Greqi për Detin? Çfarë fsheh Rama ?

“Shtrirja që tha kryeministri grek është krejtësisht korrekte, përgjigjet Rama, është vendimtarja e tyre, nuk ka lidhje çfarë thotë Shqipëria. Shqipëria nuk ka ça të thotë dhe s’ka pse të thotë. Pjesa tjetër është poshtërsi nga fillimi deri në fund e atyre që e bëjnë”, me këtë akuzë sulmoi ai politikisht opozitën.

“Qeveria jonë dhe qeveria greke nuk kanë biseduar asnjëherë dhe nuk kanë këmbyer asnjë opinion për këtë çështje, qyshse në krye të punëve në Greqi ka ardhur zoti Micotaqis. Negociatat për arritjen e një marrëveshjeje për të ashtuquajturin delimitim të ujërave mes Shqipërisë e Greqisë, i kemi zhvilluar me qeverinë e mëparshme greke dhe marrëveshja nuk është arritur të mbyllet, pavarësisht progresit të konsiderueshëm nga pika zero ku jemi rinisur pas rrëzimit nga Gjykata Kushtetuese”, reagoi Rama në Facebook.

Ligji Ndërkombëtar i Detit përcakton që deri në 12 milje detare (22 kilometra; 14 milje) nga bregu, shteti bregdetar është i lirë të përcaktojë ligjet, të rregullojë përdorimin e ujërave dhe nëndetit dhe të përdorë çdo burim. Anijeve u jepet e drejta e kalimit “të pafajshëm” njësoj si nëpër ujërat territoriale. Termi “kalimi i pafajshëm” përcaktohet nga konventa, si kalimi nëpër ujëra në një mënyrë të shpejtë dhe të vazhdueshme, e cila nuk është “paragjykuese për paqen, rendin e mirë ose sigurinë” e shtetit bregdetar. Peshkimi, ndotja, përdorimi i armëve dhe spiunimi nuk janë akte “të pafajshëm”, madje dhe nëndetëseve dhe mjeteve të tjera nënujore u kërkohet të lundrojnë në sipërfaqe dhe të tregojnë flamurin e tyre. Këtë thotë e drejta ndërkombëtarë. Po pse ky vendim grek, pikërisht tani ku acarimi greko turk ka arritur kulmin ? Por siç u pa dhe nga konflikti turko-grek problem nuk janë ujërat deti por shelfi kontinental dhe burimet e naftës e të gazit në të. Pse po nxitohet tani Greqia kur ka pritur të paktën 30 vjet nga Konventa e MontanaBay?

Ndërsa Micotaqis-i u tha deputetëve se: “Greqia do të zgjerojë ujërat e saj territoriale perëndimore në dymbëdhjetë milje detare nga gjashtë.” Masa e planifikuar nuk ndikon në rajonin e Egjeut në brigjet lindore dhe jugore të Greqisë. Por pse qenka kaq e lehtë në Perëndim dhe, si qysh? Ndërsa në jug e Lindje e Turqia ka paralajmëruar se një veprim i ngjashëm nga Athina në lindje të Greqisë do të ishte një “casusbelli” – ose shkak për luftë.Si ka mundësi që një veprim që është në të Drejtën Ndërkombëtare i drejtë në Perëndim, është shkak për luftë në Lindje?

Ç’thotë Konventa e MontegoBay-it?

Është e vërtetë që Ligji i Detit lejon shtrirjen e ujërave territoriale me 12 milje, por pse qeveritarët shqiptarë dhe Kryeministri Rama përpiqen të fshehin ekzistencën e një marrëveshje të re? Pse flitet për një të drejtë suigeneris, duke fshehur anën tjetër, sesi do veprohet me detin e brendshëm, për shembull me Kanalin e Korfuzit. Dhe sa pjesë të shelfit kontinental që i takon Shqipërisë, përfiton Greqia nga kjo manovër? Në vendimin që trajton çështjen e zgjerimit me 12 milje është përmendur edhe me nr.86 në vendimin e Gjykatës Kushtetuese. Aty jepet një propozim, që nëse dy vendet nuk arrijnë një marrëveshje, atëherë këtë mund ta bëjë Gjykata Ndërkombëtare për të Drejtën e Detit, por si përfundim saktësohet edhe një herë e drejta e një shteti për t’u zgjeruar me 12 milje ekziston. Një zyrtar i diplomacisë së Ramës, njëkohësisht anëtar i Grupit Negociator të Shqipërisë, Glevin Dervishi, i biri i një ish ambasadori në Greqi, ka deklaruar gjithashtu, në mënyrë të papërgjegjshme se “Zgjerimi i mundshëm i Greqisë me 12 milje në Detin Jon, nuk ka asgjë e re për Shqipërinë”. Edhe ky, ‘ekspert’, si Micotaqisi dhe si Rama, nuk thotë asgjë lidhur me kontestin kryesor shqiptaro-grek në delitiminin e kufijve. Çështjen e ishujve grekë, të banuar dhe të pabanuar, përballë dheut kontinental të Shqipërisë që ndërhyjnë në hapësirën e territorit detar shqiptar.

Në rastin e Ujërave të Brendshme dhe Detit Territorial përsërisim se sovraniteti i shtetit bregdetar është i plotë dhe shtrihet edhe mbi hapësirën ajrore si dhe shtratin e detit dhe nëntokën e tij, deri në 12 milje detare.

Vija e mesit dhe ishujt e pabanuar

Është e qartë se Gjykata Kushtetuese me 2010 nuk lë asnjë hapësirë për dyzime apo nuk ka asnjë nënkuptim. Duke iu referuar Konventës së MontegoBay, edhe Gjykata Kushtetuese që rrëzoi marrëveshjen e parë me arsyetimin se favorizonte grekët në caktimin e kufijve, e ka zhbërë totalisht debatin për zgjerimin e Greqisë me 12 milje. “Atëherë përse shitet një çështje e tillë si fitore në Greqi? Një zgjerim i Greqisë,një shpjegim mund të jetë manovra e politikanëve grekë për ta shuar debatin e brendshëm për marrëveshjen, pasi vetë deklarata e “zgjerimit të kufijve me 12 milje” mjafton për të bërë të heshtë çdo zë kundër. Por nuk përjashtohet as tentativa për ta devijuar debatin nga “problemi” kryesor që evidentoi Gjykata Kushtetuese në 2010. Harta e paraqitur ku 12 milje detare i janë bashkëngjitur pa marrëveshje vijës së delimitimit detar në kanalin e Korfuzit, “sipas vijës së mesit”, është rrëzuar që në vitin 2010”, pyet koloneli në pension MyslimPashaj.

Ka kritikë, të cilët flasin për një marrëveshje tashmë të përfunduar. Këtë përshtypje ta jep gjithashtu deklarata e kryeministrit të Greqisë. Ka të tjerë, të cilët thonë se projekti i 12 miljeve det për Greqinë qëështë i gatshëm për firmë. Të gjitha këto hamendje, nëse do ishin të tilla, vetëm sa i vërtetoi kryeministri i Rama me statusin e tij në Facebook.

Dhe në këtë rast, na del një Edi Ramë me dy fytyra. Rama opozitar, i cili denoncoi marrëveshjen e qeverisë së demokratëve për vënien e kufirit detar në largësinë e 6 miljeve. Ndërsa sot një Ramë tjetër në pushtet, i cili nuk e ka problem që t’i japë vendit fqinj edhe gjashtë milje të tjera, pra gjithsej 12 milje det, madje dhe pa marrëveshje.

“Deklarata e kryeministrit Grek nuk ka lidhje me marrëveshjen me Shqipërinë. Thekson Edi Rama dhe shton se është marrëzi pasi deklarata plus 6 milje nuk është shtrirje drejt Shqipërisë por është një shtrirje mbi bazën e konventës ndërkombëtare. Askush nuk pyet tjetrin kur ushtron këtë të drejtë. Është një e drejtë që Shqipëria e ka zbatuar në vitin 1990″.

Koloneli i njohur MyslimPashaj, që denoncoi marrëveshjen e ndarjes së kufirit detar Shqipëri-Greqi në vitin 2009, e cila më pas u rrëzua nga Gjykata Kushtetuese, ka reaguar për debatin e nisur në ditët e fundit në një intervistë për gazetën “Panorama.al”, Pashaj tregon se përse një dëshirë e tillë greke mund të cenojë ujërat territoriale të Shqipërisë. Ai thotë se për ndarjen e kufirit siç u bë në vitin 2009, por edhe tani, në përcaktimin e 12 miljeve nuk duhet të merren mikroishujt shkëmborë të pabanuar. Duke marrë si shembull shkëmbin e Barketës, shumë i diskutuar edhe në vitin 2009, Pashaj thotë se ai nuk mund të merret si pikë për të filluar matjen e 12 miljeve detare që kërkon Athina zyrtare.

Në fjalinë e parë të nenit 15 të Konventës së Kombeve të Bashkuara për Ligjin e Detit shkruhet:

“Kur brigjet e dy shteteve janë të kundërta ose ngjitur me njëra-tjetrën, asnjëri nga të dy shtetet nuk ka të drejtë, duke mos arritur marrëveshjen midis tyre në të kundërt, të zgjasë detin e tij territorial përtej vijës mesatare, çdo pikë e së cilës është e barabartë nga pikat më të afërta në pikat bazë nga të cilat matet gjerësia e deteve territoriale të secilit prej dy Shteteve. Dispozita e mësipërme nuk zbatohet, megjithatë, kur është e nevojshme për shkak të titullit historik ose rrethanave të tjera të veçanta për të kufizuar detet territoriale të dy shteteve në një mënyrë që është në ndryshim prej tyre.”.

Nënjë rast analog në Ballkan kjo mosmarrëveshje është në qendër te diskutimeve me Kroacisë dhe SllovenisëpërDetin e Perinit. Ndërsa Kroacia pretendon se kufiri duhet të jetë një distancë e barabartë nga secili breg. Pretendimet sllovene bazohen në të njëjtin artikull. Sidoqoftë, ajo favorizon fjalinë e dytë, e cila përcakton se pretendimet historike ose rrethana të tjera të pazakonta e zëvendësojnë rregullin e barazisë.

Ligji i Detit gjithashtu përcakton se ujërat ndërkombëtare fillojnë 12 milje detare (22 km; 14 mi) nga bregu i vendit. Konventa thotë se një shtet bregdetar ka një të drejtë ekskluzive për të menaxhuar të gjitha burimet natyrore në një bandë deri në 200 milje detare (370 km; 230 mi) nga bregu i saj (një “zonë ekskluzive ekonomike”.

Sipas kërkesave të barazisë,siç rezulton nga nenet 74 dhe 83 të Konventës për Ligjin e Detit “ishujt e pabanuar dhe pa jetë ekonomike në asnjë mënyrë nuk mund të ndikojnë në asgjësimin e hapësirave detare që i përkasin brigjeve kryesore tokësore të shteteve bregdetare”.

Si Greqia avitet merr mesin e Ngushticëssë Otrantos

Për shembull, Shqipëria ka përballë një ishull thuajse të pabanuar si Othonoi, i cili nëse merr fuqi të plotë për ujërat territoriale duke i zgjeruar ato në 12 milje rrezikon, nga një anë, mbivendosjen në verilindje me ujërat territorialë shqiptarë, dhe, nga ana tjetër, me zgjerim në drejtim të Italisë, ndikon negativisht në zonën ekskluzive ekonomike që i takon Shqipërisë në veri të Detit Jon, duke i dhënë Greqisë edhe qasje në Kanalin e Otrantos, që deri sot ka qenë i trajtuar midis Shqipërisë dhe Italisë. “Duhet sqaruar publikisht dhe zyrtarisht, ndër të tjera, se cila është vija bazë e drejtë e bregdetit shqiptar me të cilën ka hyrë në negociata pala shqiptare dhe cili është statusi i gjirit të Sarandës në këto negociata, që mos të përfundojmë sërish duke humbur territor si në marrëveshjen e vitit 2009”, pyeste në një artikull Lëvizja Vetëvendosje.

Ndarja “sipas vijës së mesit”, e përzgjedhur qorrazi herën e parë nga shqiptarët, lejoi “pushtimin” në kufirin e 22,22 km nga ishulli Othonoi, pa marrë parasysh rrethanat gjeografike. Othonoi (Greqisht: Οθωνοί, oseOthoni, Italisht: Fanò) është një ishull i vogël Grek në Detin Jon, që ndodhet në veriperëndim të Korfuzit, dhe është pika më perëndimore e Greqisë. Othonoi është më i madhi i Ishujve të Diapontias është pjesë e komunës së Korfuzit, nga e cila është një njësi bashkiake prej 10.078 km2 me 392 banorë.

Unë i kam bërë zë opinionit shqiptar thotëkol. Pashaj “nëse di gjë ai, se kujt shteti i përket Cektina shkëmbore e Pleshtit (Barketës) tanimë të njohur, Greqisë apo Shqipërisë? Askush nuk përgjigjet”. Pra elementi historik që përmendet në Konventë nuk është me vend këtu. Ndërsa kryeministri ynë u shpreh se “Kufiri detar nuk është si gardhi mes dy shtëpive dhe kur autoritetet greke thonë do zgjerohemi nga 6 në 12 milje, kjo nuk nënkupton se Greqia do gllabërojë ujërat territoriale shqiptare”. Mjafton kjo fjali për të kuptuar falsitetin dhe mashtrimin e zotit Rama.

Nëse Greqia nuk gllabëron ujërat territoriale shqiptare të Jonit, cilat ujëra të gllabëron ajo, të Italisë?

Sepse vetëm Shqipëria dhe Italia ndajnë detin Jon me Greqinë. Duhet të jesh naiv të besosh se Greqia do të zgjerohet në hapësirën detare në drejtim të Italisë, me të cilën tashmë e ka mbyllur marrëveshjen e Detit. Atëherë duhet thënë se Micotaqis i referohet Shqipërisë ndaj dhe vjen tani në Tiranë ministri i Jashtëm grek, NikosDendias. Çfarë na e fsheh Rama? Madje ishte po ky Dendias, që e quante Ramën grek nga gjyshja?

As Rama, asnjë në hierarkinë e shtetit nuk e tha një fjalë për të sqaruar negociatën, por një diplomat i ri i cili tha prerazi se nuk ka negociatë! Madje dhe Turqia e pat paralajmëruar Shqipërinë për arsye që duhet të mos pranojë marrëveshjen, pasi grekët gënjejnë. Si është e mundur?! Për shembull z. Cakaj të na thoshte se në bisedime është pranuar “Vija e Mesme” apo “EquitableSolution”, po efekti i ishujve dhe cektinave detare pse s’përmendet?

Ndërkohë deklarata e Micotaqis thotë shumë në këtë drejtim. Vendosmëria dhe bindja e tij është se kufiri detar grek do të shtrihet 12 milje në detin Jon dhe njëkohësisht, na bën me dije se Shqipëria nuk do të ketë as dy milje det në jug të vendit.

Ish kryeministri Zoti Berisha, i cili qe hartues i ligjit të parë të bllokuar nga Gjykata Kushtetuese thotë në Facebook se me “zgjerimin nga 6 në 12 milje të kufirit detar nga Greqia, Shqipëria humbet vetëm në territor, pothuaj aq sa pushton det kalimi nga 6 në 12 milje. Për ata të cilët duan të dinë të vërtetën, Shqipëria e cila ta zëmë në një distance 18 km midis dy vendeve do të kishte të vetat 12 milje, tani do të ketë vetëm 9 milje dhe kjo humbje vazhdon gjer në distancën 12 milje. Në tërësi, po të kemi parasysh hapësirën e kufizuar të saj në detin Jon, Shqipëria humbet qindra e qindra km nga territori i saj aktual detar. Ky vendim – thekson më tej zoti Berisha – nuk ka asnjë implikim për zonat si Kanali i Korfuzit në vendet ku distanca është 12 milje e më pak. Kjo sepse në këtë rast, secili vend do marrë nga 6 milje ose barabarësisht më pak”.

Ndërkaq Edi Rama flet, por nuk sqaron, nuk jep përgjigje për thelbin e debatit, thjesht hedh akuza kundër opozitës dhe kritikëve të tij, sikur të ishin këta që bisedojnë me Athinën e jo vetë kryeministri shqiptar, njëkohësisht edhe ministër i Punëve të Jashtme! Të mos tregosh diçka apo të fshehësh diçka me qëllim është njësoj si të gënjesh.

Gjeopolitika në fund të fundit është studimi i ekuilibrit midis opsioneve dhe kufizimeve. Gjeografia e një vendi përcakton në një pjesë të madhe se çfarë dobësish përballen dhe çfarë mjetesh ke në dorë si vend. Vërtet Shqipëria nuk mund të pengojë Greqinë të shpallë shtrirjen e saj në Detin Jon në 12 milje, si e drejtë ndërkombëtare, por mundet dhe duhet ta pengojëatëtëfitojënë kurriz të kombit tonë,duke përdorur vetë Konventën dhe ligin 15 të saj. Dhe gjeografia e vendit tonë na ndihmon nëkëtë drejtim. Boll na kanë marrë toka vendet fqinjë. Deti duhet të ndarë me drejtësi. Pasi në ndodhtë ndryshe, qoftë dhe nga padija apo mendjemadhësia s’do ketë det ta lajë tradhtinë.

Misioni i pamundur i Edi Ramës si paqebërës në Bjellorusi

August 23, 2020 by dgreca

Analizë , nga Rafael Floqi-

Rama nuk dot a bënte këtë për demokracinë zgjedhore, nuk po e bënte këtë në emër të pan- evropianizmit të tij, por po kërkonte ta bënte më tepër të egoizmit të tij duke e para si një bëmë e mirë, si një akt i shquar PR-i, që do zhvlerësonte sadopak akuzat e opozitës për mënyrën sesi i trajtoi marrëveshjen për ndryshimin e ligjit zgjedhor.

I mërzitur me jetën politike shqiptare që e drejton si timonier pa patentë, kundrejt një opozite që i kanë rënë poturet, me një parlament kukullash, pasi dështoi me Kosovën në idenë për t’u dukur si baba i Kombit edhe në Ligën e Shengenit Ballkanik, pasi nuk mundi të prishte marrëdhëniet me Amerikën pas zgjedhjes të Presidentit Trump, kryeministri ynë ambicioz dhe mjeshtër i selfi-PR-it u mundua të luajë një Ligë me lart në skenën e politikës së jashtme evropiane me zgjidhjen e situatës paszgjedhore në Bjellorusi.

Pikërisht aty ku ai nuk ishte shquar si lojtar dinjitoz, u përpoq të kërkonte të luante arbitrin pa ja kërkuar kush, duke pasur një CV të dyshimtë në zgjedhjet në vend, pikërisht, me argumentin e ndërhyrjes së tij, pajtimin apo zgjidhjen e situatës pas zgjedhjeve të vjedhura në Bjellorusi, e ku tamam, në kopshtin e Moskës. Siç duket ambicia dhe PR i tij me Kazan TV nuk e çoi larg kësaj here. Edi Rama, është vetofruar për të ndërmjetësuar në dialogun mes presidentit të Bjellorusisë Llukashenko dhe opozitës, meqë vendi ynë mban presidencën e OSBE-së.

Në zgjedhjet e mbajtura më 9 gusht, presidenti Alexandër Lukashenko shpalli fitoren me rreth 80 për qind të votave, ndërsa kundërshtares së tij kryesore, Svetlana Tikhanovska, iu atribuuan 10 për qind të votave. Pas kësaj mijëra qytetarë u ngritën në protesta edhe pse Presidenti Aleksandër Lukashenko i dha urdhër policisë që të shpërndante turmat pas rreth një jave tubimesh kundër qeverisjes së tij.

Nëse Shqipëria do të kishte një jetë normale politike dhe raporte normale opozitë-qeveri, askujt nuk do t’i shkaktonte habi, përkundrazi do ta vlerësonte, Shqipërinë dhe angazhimin e Kryeministrit Edi Rama si ministër i jashtëm dhe kryesues, i radhës i OBE-se, që të ndihmonte ne arritjen e zgjidhjeje paqësore pas zgjedhjeve problematike në Bjellorusi. Por në situatat aktuale kur BE dhe SHBA po përpiqen për një jetë normale politike në Shqipëri angazhimi i Kryeministrit Edi Rama mundi të shkaktojë vetëm reagime ironike si kjo meme në foto dhe vetëm gallata në rrjet. Por dihet Rama nuk po e bënte këtë “ sakrificë” për demokracinë zgjedhore, as si detyrim ndaj OSBE-së, nuk po e bënte këtë në emër të pan- evropianizimit të tij, por po kërkonte ta bënte më tepër në emër të egoizmit të tij, duke e parë si një bëmë e mirë, një akti i shquar PR-i, që ia vlente që do zhvlerësonte sadopak akuzat e opozitës për mënyrën, sesi ai e trajtoi marrëveshjen për ndryshimin e ligjit zgjedhor. E ndoshta pa abuzuar me teori konspiracioni, siç thonë gojët e liga “ ai do të takonte Lukashenkon për shkëmbim eksperience”.

Ne lidhje me propozimin e Ramës, kanë plasur shumë reagime, duke ia kujtuar kryeministrit se nuk mundi të zgjidhë krizën politike në Shqipëri dhe as të gjejë gjuhën e përbashkët me opozitën. Për shembull për gazetarin e Bild, Peter Tiede, është e pabesueshme që Edi Rama ka tentuar të nisë bisedime me autokratin bjellorus Aleksandër Lukashenko, si përfaqësues i OSBE-së. Në një reagim në Facebook, gazetari që hodhi bombën e vjedhjes së votave në zgjedhjet e 2017-s, nëpërmjet një shakaje gjermane, shkruan se është për të mos u besuar se Rama tentoi të nisë negociatat me Lukashenkon.“Pa shaka: Edi Rama tentoi të nisë negociata me Lukashenkom dje. Për OSBE-në. E pabesueshme” – shkruan gazetari. Për Peter Tieden duhet të jetë me të vërtetë e pabesueshme ta shikojë Ramën të tentojë të negociojë si kryetar i organizatës së monitorimit të zgjedhjeve, OSBE, me Aleksandër Lukashenkon, presidentin prej 26 vitesh të Bjellorusisë që akuzohet për manipulim zgjedhjesh, gjë që bëri që BE në bllok të mos ia njohë rezultatin.

Gjermani Tiede ishte ai që publikoi përgjimet në gazetën Bild, të audio-regjistrimeve të shkëputura nga dosjet “184” dhe “339”, që hetonin krimin zgjedhor në Shijak e Dibër. Nga komisionarët tek të fortë të zonave, nga drejtues shkollash e deri tek ish-ministra ishin të përfshirë në blerjen e zgjedhjeve. Peter Tiede bënte përgjegjës Edi Ramën për këtë skemë vjedhjesh të zgjedhjeve. Rama në një show PR-i e paditi në gjyq në Gjermani gazetarin, duke thënë se gjyqi do të hidhte dritë mbi akuzat e rreme të Bild, padi e cila do të tërhiqej shumë shpejt, në prill të këtij vit. Ku dosja “339” është tani në shqyrtimin e SPAK-ut.

Regjistrimi i një telefonate duhet ta provojë këtë: Rama i telefonoi më 11 shtator 2016 drejtuesit të një komisioni rajonal zgjedhor, duke e pyetur nëse gjithçka shkoi në zgjedhje ashtu ‘siç ishte diskutuar’. Përgjigja e kreut të komisionit: “Po, shef, siç është diskutuar. Rama i mohon të gjitha: Duket si viktimë e një komploti. Vetëm se: Këto regjistrime, që i kanë bërë hetuesit e tij, ai nuk mund t’i pastrojë nga kjo botë.

Ndërkohë në Minsk autoritetet bjelloruse vazhdojnë të kërcënojnë protestuesit me kallëzime penale në përpjekje për të penguar protesta masive popullore, pas zgjedhjeve presidenciale të zhvilluara në vend. Ndërkohë prokurorët kanë hapur një hetim kundër aktivistëve të opozitës, qëllimi i të cilëve në fakt është të negociojnë për një tranzicion demokratik të pushtetit.

“E ardhmja e Bjellorusisë, dhe për këtë arsye e ardhmja e fëmijëve tanë, tani varet nga uniteti dhe vendosmëria jonë – tha Svetlana Tikhanovskaya, një ish-kandidate për presidente që për momentin ndodhet e strehuar në Lituani – Unë ju kërkoj që të vazhdoni të zgjeroni protestat, mos u frikësoni dhe rrini të bashkuar.

Ministria e Brendshme në Bjellorusi njoftoi se Yevgeny Bokhvalov, njeri prej organizatorëve të protestave në Minsk është arrestuar. Hetuesit gjithashtu kanë marrë në pyetje tre aktivistë të shquar të opozitës, si pjesë të një hetimi penal për krijimin e një këshilli koordinues, qëllimi i të cilit është ndryshimi i pushtetit të uzurpuar përmes mashtrimit zgjedhor.

Ndërkohë, Presidenti i rizgjedhur Lukashenko ka premtuar ta shtyp protestën e opozitës. Pasi konfirmoi hapjen e një çështje penale kundër anëtarëve të Komitetit që flasin në emër të protestuesve, Shefi i Shtetit njoftoi për largimin nga puna e punonjësve të shtetit që hynë në grevë në shenjë solidariteti me protestat. Sipas të dhënave të publikuara nga Ministria e Brendshme, policia deri më tani ka bërë 6.700 arrestime, ndërsa qindra njerëz janë lënduar gjatë përleshjeve, të cilat gjithashtu u morën jetën e tre demonstruesve.

Por a i ka Rama kredencialet për të zgjidhur krizën politike në Bjellorusi?

“Ka një problem në Bjellorusi. Bjellorusia duhet që të afrohet me BE-në dhe jo me Rusinë. Për fat të keq, kryesues i OSBE-së është Edi Rama, sepse është ministër i Jashtëm. Dhe këtu fillojnë problemet. Do të ishte e dëshirueshme që Shqipëria të kishte presidencë normale. Edhe më 2010 Shqipëria ka mbajtur presidencën e Këshillit të Evropës, nuk arriti ndonjë gjë të madhe, por nuk la nam. Në Bjellorusi zgjedhjet ishin të vjedhura. Kjo kur po ndodh një precedent i rëndë. Shqipëria kryeson OSBE-në, ndërsa qeveria shkel normat e OSBE-së me ligjin për mediat. Edi Rama nuk ka kredencialet për t’u ulur me Lukashenkon, sepse nuk ka zbatuar ligjet për zgjedhje të ndershme ka kaq kohë. Do të shkojë Edi Rama t’i thotë për zgjedhjet, kur ai mund t’i thotë se zgjedhjet e tua janë me probleme, që ti ke probleme me zgjedhjet. Problemi është se një lider problematik, si Rama , e do shprehet Lukashenko, do të më tregojë mua për zgjedhjet e dhunën”, tha ish Deputeti i PD Genc Pollo në një reagim në TV, News 24 në Shqipëri.

Por s’duhet te harrojmë se Bjellorusia nuk është Ukraina, dhe gjendet pikërisht ne kopshtin e pasëm të Rusisë. Presidenti rus Vladimir Putin ka zhvilluar një takim virtual, përmes një video- konference, me anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit në vend për të diskutuar mbi situatën në Bjellorusi. Ai theksoi papranueshmërinë e çdo ndërhyrjeje të jashtme në punët e brendshme të Bjellorusisë dhe mungesën e alternativave për zgjidhjen e të gjitha problemeve të brendshme atje nga udhëheqja e këtij vendi në dialog me qytetarët e saj.

Por duke e kuptuar këtë kryeministri ynë që mendonte se kjo ndërhyrje e tij ne kuadër te OSBE-se do ishte një akt i mirë PR-i për të mbuluar shkeljet e zgjedhjeve në vend dhe një “ shuplakë” për opozitën, nuk pat harruar siç duket se po luante afër shtrofullës së ariut rus, ndaj u kujtua dhe mori hapin e parë, t’i merrte leje ustait.

Ambasada e Rusisë në Tiranë ka zbuluar detaje nga një telefonatë e bërë mes kryeministrit Edi Rama dhe ministrit të jashtëm rus Sergei Lavrov. Sipas ambasadës biseda është zhvilluar me iniciativën e palës shqiptare. Rusia i ka bërë të qartë Ramës se nuk duhet të ndërhyjë në çështjet e brendshme të Bjellorusisë.

“Palët diskutuan mbi situatën në Bjellorusi në kontekstin e propozimeve të Kryesisë Shqiptare të OSBE-së për të kontribuuar në zhvillimin e dialogut midis autoriteteve dhe opozitës. Ministri Lavrov vuri në dukje se është e nevojshme që bjellorusët të lejohen të zgjidhin vetë punët e tyre, të mos ketë ndërhyrje në dialogun midis autoriteteve dhe shoqërisë dhe t`u mos u imponohet shtetasve bjellorusë asgjë nga jashtë, në mënyrë që të shmanget përvoja e trishtë e “ndërmjetësimit evropian” në Ukrainë në shkurt 2014.

Pasi iu përgjigj disa zërave të brendshëm kritikë se nuk po bën aq sa duhet për zgjidhjen e situatës politike në Bjellorusi Kryeministri, Edi Rama ka zhvilluar së fundmi në cilësinë e kreut të OSBE-së, një bisedë telefonike rreth 30 minuta me ministrin e Jashtëm të Rusisë, Sergei Lavrov. Dhe kjo në një kohe kur kritiku i njohur i presidentit, Putin, opozitari rus, Aleksej Navalny u dërgua me emergjencë në spital në Moskë të enjten, pasi gjatë një fluturimi nga Tomsku në Moskë, ai humbi vetëdijen. Kundërshtari i Putin mbërrin në Berlin, mjekët të paqartë për rënien në koma po trajtohet në spitalin Charite, në Berlin.

Por e çuditshme është se kjo bisedë, ndryshe i është komunikuar publikut shqiptar dhe ndryshe raportohet nga diplomacia ruse. Në të gjitha mediat e Tiranës u raportua një lajm, i cili i referohej kanalit informativ Top News, që me siguri nuk e ka shpikur vetë, por e ka marrë nga kryeministria, ku thuhej se “gjatë kësaj bisede telefonike me Lavrov, mësohet se kryeministrit Edi Rama i është komunikuar se Vladimir Putin, i ka kërkuar presidentit Bjellorus, Aleksandër Lukashenko të pranojë kërkesën e OSBE-së për negocimin mes palëve politike”.

Pra, sipas këtij njoftimi, pretendohet se Moska qenkësh dakord që Edi Rama të negociojë si kryetar i OSBE-së konfiktin në Bjellorusi. Aty opozita po “akuzon qeverinë se ka manipuluar zgjedhjet, ndaj Rusia ka mbështetur nevojën e ndërhyrjes së OSBE në zgjidhjen e krizës” thuhej në komunikatën e përhapur në mediat e Tiranës. Por, Ministria e jashtme ruse jep një version krejt të ndryshëm. Sipas tij, Lavrov ia ka bërë të qartë Ramës, pas kërkesës për bisedë të këtij të fundit, se s’duhet të përzihet në Biellorusi. Bashkimi Evropian, mbajti një takim urgjent të nivelit të lartë për krizën, ku u vendos të mos njihet rizgjedhja e Lukashenkos dhe vendosja sanksioneve financiare ndaj zyrtarëve që BE-ja i fajëson për manipulime zgjedhore dhe abuzim ndaj protestuesve. Në përfundim të saj mbledhja doli me një sërë konkluzionesh një prej të cilave qe edhe mbështetja për iniciativën e kryetarit të OSBE, Edi Rama.

Kjo e bëri kryeministrin t’u përgjigjej zërave kritike nga Shqipëria duke komentuar në twiter se: “Disa shqipe të politikës së madhe që fluturojnë lart, po vrerosen pse nuk kam shkuar në Minsk dhe ia paskam humbur një shans Shqipërisë! Në Minsk OSBE nuk shkon për selfie në protestë, po për të komunikuar me qeverinë dhe opozitën, çka kërkon aprovimin e të dyja palëve”.

Këto ditë kryeministri Edi Rama, në cilësinë e kreut të OSBE, së bashku me ministren e Jashtme të Suedisë, Ann Linde, vendi i së cilës do të mbajë presidencën e ardhshme të organizatës, i kanë dërguar një tjetër letër presidentit të Bjellorusisë, ku kanë ripërsëritur “ofertën” për ndërmjetësimin e dialogut. Në letër, të dy politikanët u ofrojnë sunduesve bjellorusë një ofertë për të ndërmjetësuar menjëherë, të “dëgjojnë” të gjitha palët dhe të “diskutojnë sfidat aktuale”

Siç thotë dhe Rama vetë të dyja palët s’kanë besim tek ai. As opozita pasi e sheh si autokrat që grabit zgjedhjet në vendin e vet dhe as Lukashenko që e sheh veprimin e Ramws si karshillëk, se qasin për pajtues pasi lojtari hilacak nuk mund të jetë arbitër i mirë. Siç duket as Evropa s’i ka besuar plotësisht Ramës gjersa i bashkangjiti edhe ministren e jashtme suedeze Ann Linde pasuesen e radhës të kryesisë së OSBE-së për këtë “mission impossible”.