Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“Çështja Beleri” si alibi e “Çështjes së Detit”

by

Analizë nga Rafael Floqi/

Një çështje në pamje të parë e vogël ‘Çështja Beleri-” ka marrë udhën si ortek e nuk po ndalet. Greqia vijon trysninë ndaj Shqipërisë për rastin e krye bashkiakut të zgjedhur të Himarës Fredi Beleri, i cili ndodhet në paraburgim, në pritje të gjykimit, nën akuzat për shitblerje votash. Partia Nea Demokratia e kryeministrit grek Kyriakos Mitsotakis, e ka ngritur këtë çështje në asamblenë e Partive Popullore evropiane (grupimi i forcave të djathta) ku është miratuar dhe një rezolutë mbi Shtetin ligjor në Shqipëri, e cila trajton rastin e Fredi Belerit. Sipas një postimi në rrjetin social X, Partitë popullore evropiane i bëjnë “thirrje autoriteteve shqiptare që të respektojnë rezultatin e zgjedhjeve në Himarë dhe të vijojnë procedurat për betimin e krye bashkiakut të zgjedhur”.

Njoftimit i është kundërpërgjigjur, po në rrjetin social X, kryeministri Edi Rama. Jo pa ironi, zoti Rama shkruan: “Interesante! “Ne i bëjmë thirrje autoriteteve shqiptare”… Një thirrje pa specifikuar se për cilat autoritete dhe, me siguri, pa qenë të informuar se në këtë rast problemi nuk është rezultati i zgjedhjeve, por i gjykatave, të cilat e kanë refuzuar një kërkesë të tillë”.

Një ekuacion me dy X-a

Rasti i Fredi Belerit është përdorur nga politikanët grekë dhe shqiptarë për të krijuar tensione politike. Greqia ka insistuar që Beleri të betohet në detyrën e tij si kryebashkiak i Himarës, ndërkohë që Shqipëria ka përgjigjur se ky është një çështje që i përket drejtësisë dhe nuk duhet të ndërhyhet nga politika. Nga na tjetër kryeministri shqiptar Edi Rama ka tentuar të komunikojë me publikun grek përmes mediave dhe rrjeteve sociale. Ai ka përshkruar situatën si një keqkuptim dhe ka përdorur një stil të veçantë të komunikimit për të fituar simpatinë e opinionit grek.

Autoritetet më të larta greke po kërkojnë me këmbëngulje që zotit Beleri, t’i jepet mundësia që të bëjë betimin, për të përmbyllur kështu të gjithë procesin e njohjes së tij si kryetar i Bashkisë së Himarës, shoqëruar me kërcënimet për bllokimin e rrugëtimit të Shqipërisë në procesin e anëtarësimit në BE. Madje dy javë më parë, kryeministri grek, shmangu haptazi një ftesë për zotin Rama në një darkë informale në Athinë me udhëheqësit e vendeve të Ballkanit, të organizuar më rastin e përvjetorin të samitit të Selanikut në vitin 2003, i cili pati në fokus pikërisht zgjerimin me shtetet e rajonit.

Rama “Çështja Beleri” keqkuptim

Zoti Beleri u arrestua dy ditë përpara zgjedhjeve vendore të 14 majit. Një arrestim të cilin Athina e konsideron si të motivuar politikisht duke kërkuar dhe lirimin e tij. Por kryeministri Rama e ka bërë të qartë se kjo është një çështje që i përket Drejtësisë dhe se ai nuk mund të pranojë asnjë ndërhyrje ndaj saj. Nga ana e tij Kryeministri Edi Rama ka nxjerrë sot në publik një bisedë në telefonat privatë, mes tij dhe gazetarit grek të Kathimerini, Pavlos Papadopoulos, për të krijuar idenë se gjithçka që po ndodh kohët e fundit në raportet mes Athinës dhe Tiranës, është pasojë e keqkuptimeve, mos komunikimit, fakteve të paverifikuara apo të vërtetave gjysmake. Vërtet!

Pikësëpari, pse duhej të lihej një njeri si Beleri i hetuar si nga gjykatat shqiptare dhe ato greke për as shumë po aspak për veprime terroriste. Nga ana tjetër pse një opozitë e shkërmoqur si ajo e Berishës pranoi dhe mbështet një figurë si Bejleri.  Prandaj, alibitë se ishte meritë e drejtësisë që kapi blerjen e votave në Himarë, ndërkohë që të njëjtës drejtësi, nuk i ra asgjë në sy për atë që bëri PSD e Tom Doshit në gjithë Shqipërinë, janë qesharake. Edhe diplomatët edhe politikanët greke që kërkojnë lirimin pa kushte të të burgosurit, e njohin fare mirë këtë realitet. Po ti shtosh kësaj të vërtete edhe nacionalizmin fanatik që është një virus i përhapur në diplomacinë greke, ndjeshmërinë që ata kanë ndaj atavizmave etnike të kohëve të shkuara, fanatizmin e pa negociueshëm në mbrojten e hapësirave grekofone, situata rrezikon të bëhet shqetësuese. Një precedent të tillë në Shqipëri e kemi përjetuar në kohën kur Berisha arrestoi, pak a shumë në të njëjtën mënyrë, pesë eksponentë të minoritetit grek. Pasojat qenë aq traumatike sa, sot e gjithë ditën, janë të shumtë ata që besojnë se rrëzimi i ish presidentit në ‘97, pati në gjenezë lobimin e fortë të Athinës.  

Pyetje Ramës për “armikun Beleri”

Atëherë gjithë kjo skemë shtron disa pyetje :

– Pse u la të kandidonte “armiku Beleri” siç e citoi Rama, në Dropull, kur ai u shfaq në krah të mikut Micotaqis, që kishte një dosje hetimi dhjetë fish më të madhe se çdo kandidat i PS-së i s’ kualifikuar. Pse?

– Si mundi Beleri të fitonte me një dorë vota, kur Rama di të mbledhë me qindra si në Dibër a gjetkë në një zonë të papërcaktuar, si Himara?

– Pse u përgjua Fredi Beleri (apo Bejleri) nga Tepelena i vetshpallur grek për ta kapur postin e kryetarit me blerje votash, vetëm për tre vota?

–              Kur të gjithë e dinin se krimet zgjedhore i takojnë SPAK-ut, pse çështja u çua në prokurorinë e Vlorës dhe vendimin e burgosjes e mori po gjykata e këtij qyteti dhe jo ajo e posaçme?

– Si e lejoi të ndodhë këtë Rama, mos vallë i leverdiste?   

Sipas shprehjes që ka gjetur dhe po e përdor vend e pavend, “një fytyrë, një racë”, për të relativizuar përgjegjësinë e tij në përplasjen e fundit me Greqinë dhe për ta paraqitur atë si një problem keqkuptimesh dypalëshe, e zakonshme për dy fqinjë ballkanikë, shprehje që ia kërkon edhe gazetarit grek të mos e harrojë, Edi Rama, nëpërmjet publikimit të bisedës tallava kërkoi të hiqet si viktimë e konteksteve ballkanike dhe e fakteve të pavërteta. Me këtë viktimizim Rama kërkon të dalë superior edhe në reagimin e gjatë mbi mungesën e Shqipërisë në darkën informale të kryeministrit grek Micotaqis, Rama, pasi e lan dhe e lyen këtë të fundit duke e quajtuar “mik të dashur dhe koleg shumë të respektuar”, shton se të flasësh, të komunikosh dhe të debatosh me miqtë është thelbi i politikës ndërkombëtare.

Në thelb të kësaj strategjie komunikimi në qasjen ndaj krizës greke, qëndron tentativa për të bërë të besueshme se në rastin Beleri, drejtësia ka vepruar e pandikuar nga politika, dhe se ai vetë, është dorëjashtë nga gjithçka ka ndodhur. 

Pikërisht, duke u përpjekur ta zhvendosë këndin e krizës me Athinën nga krizë politike, në krizë komunikimi, Rama ka zhvilluar edhe bisedën me gazetarin grek, të tipit tallava: “numrin tat ma dha njoni”. Tallavaja është stili i Ramës, por mirësjellja e tepruar, në kufijtë e joshjes, kuptohet qartë që është e sforcuar për të fituar simpatinë e gazetarit. Dhe jo vetëm.

Kryeministri, që gazetarëve shqiptarë refuzon t’u përgjigjet, i fyen, i bullizon apo edhe u shkruan, por me një gjuhë krejt tjetër nga ajo që përdor me Papadopoulosin, në komunikimin me këtë të fundit tregohet galant, i dashur deri në ëmbëlsi dhe modest deri në përulësi. 

Njësoj siç bëri kur i mbushi rrjetet e tij sociale me zemra, flamuj grekë e shqiptarë, me shprehje dëshpërimi për zjarret shkatërruese në Greqi dhe me vet-ofrimin për zjarrfikëse e burime njerëzore. Gjithë këtë lojë, si ajo e mjekëve në Itali për ta vizatuar portretin e tij në opinion grek dhe evropian, si liderin tolerant e bashkëpunues, që nuk i fryn zjarrit të urrejtjes, por i flet zërit të harmonisë. 

Edi Rama i mbërthyer në morsën e dy të vërtetave

Edi Rama gjendet i mbërthyer në morsën e dy të vërtetave, falë vendimit personal për ta burgosur kandidatin e bashkisë Himarë, Fredi Beleri, pak ditë para zgjedhjeve të 14 majit. Nga njëra anë ai është i ndërgjegjshëm se fiton pikë te ajo pjesë e shqiptarëve që nuk i honeps dot ata që e konsiderojnë Himarën greke. Jo rrallë herë e kemi dëgjuar këto kohë shprehjen “mirë ia bënë, ai s‘di të flas as shqip”. 

Po ti shohësh komentet e mbështetësve të tij në mediat sociale, e bëjnë atë për rastin e Bejlerit ‘ më Skënderbe se Skënderbeu. Por tek himariotët e vërtetë një pjesë e së cilëve emigruan ca kohë në Greqi është ngulitur një sindromë persekutimi. 

Një ditë miku im i mirë, Ilia më thoshte” Në Shqipëri më quajnë Greku i mutit , në Greqi shqiptari i mutit, çfarë jam unë?”

Por ama, nga ana tjetër, kjo fitore prej populisti nacionalist, rrezikon të ketë një çmim shumë të kripur. Kryeministri duket se po e ndjen këtë shqetësim, që po prek fije gjithnjë e më lart në Bruksel dhe Uashington. Diplomacia helene, euro parlamentaret e saj dhe aktivistët e lobit grek janë vënë në lëvizje për të sensibilizuar institucionet euro atlantike. Duke perceptuar valën e këtij kazani që po zjen dhe që arriti pikën e vlimit me një protestë të deputetëve dhe kryebashkiakëve grekë në Himarë, kryeministri vendosi të justifikohej me një letër të hapur, të shkruar më shumë për tu lexuar në Athinë, sesa në Tiranë. Pasi shprehte konsideratën e tij më të lartë për homologun Misotakis, pasi huazonte shprehjen e Enverit “dy popuj miq”, Edi Rama rreshtonte alibitë e tij. 

“Πείθου τον νόμο”

Pra, duke pasur si udhërrëfyes shprehjen “bindju ligjit”, “Πείθου τον νόμο” (Peíthou ton nómo) që e kishte vënë dhe në krye të shkrimit, kryeministri rrekej të lante duart duke thënë se kjo nuk qe një punë e tij, por e drejtësisë.  

Në parim, si logjikë formale kjo duket përfekte. Askush nuk duhet të ndërhyje në punët e prokurorisë dhe gjykatave, e aq më pak këtë të drejtë e kanë autoritete të huaja nga vendi fqinjë. Por, në fakt, është ndryshe dhe këtë e dinë, si në Tiranë, po ashtu edhe në Athinë. 

Natyrisht, prej atëherë gjërat kanë ndryshuar. Pesha dhe roli i Athinës është mpakur ndërsa fuqia financiare dhe lobuese e Tiranës është shumë më e ndryshme nga ajo e fillim viteve ‘90. Por, ama, një gjë mbetet. Autoritetet greke, ashtu sikurse dëshmoi edhe protesta e së hënës në Himarë, e kanë marrë me inat dosjen Beleri. Fakti se në kryesinë e Komisionit Evropian po flitet për pengimin e përparimit të vendit drejt BE, apo se në senatin amerikan janë dëgjuar zëra për shkeljen e shtetit të së drejtës nga autoritetet e Tiranës, janë vetëm shenjat e para.  

Pra, nuk duhet shumë për të kuptuar se është fjala për një makinacion të denjë për një regjim autokratik, që i lejon vetes të ndërhyjë brutalisht në një garë zgjedhore. Kjo është më shumë. Dhe nuk është vetëm interesi i Ramës dhe oligarkëve për grabitur tokat e himariotëve, këtë ai e ka bërë pa sajuar këtë “incident”. Edhe  Dhe po t’a vendosësh të gjithë këtë në sfondin e fushatës denigruese që zhvilloi vetë Edi Rama, nëpër studio televizive, kundër kandidatit minoritar, nuk ka më dyshime se dora e kujt fshihet pas burgosjes së Belerit. Po pse e bëri ai këtë? 

Në përgjithësi, për arsyet e veta, perëndimi e ka toleruar regjimin gjithnjë e më autokratik të Ramës. Por dosja Beleri dhe këmbëngulja ballkanike deri në fiksim e Athinës me të, mund t’i ndryshojnë gjërat. Prandaj, ndonëse e ka bërë për vete një pjesë populiste që e mbështet për “plasjen në burg të grekut të poshtër”, Rama po shqetësohet nga këmbëngulja e Athinës. Ai e ndjen se ka më shumë për të humbur sesa për të fituar nga kjo përplasje.  

Duke ju  referuar vendimit për ankimim të përbashkët në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë në Hagë për zgjidhjen e çështjes së zonave detare ai thekson se nuk ka mundësi që marrëveshja kornizë mes dy vendeve, e ashtuquajtur edhe si dokumenti i bashkë premtimit, të dorëzohej pas zgjedhjeve të në Greqi.

“Ka një procedurë që duhet ndjekur dhe Tirana po ecën sipas hapave të parashikuara, me miratimin nga presidenti në fillim dhe më pas me fillimin e negociatave”-është shprehur ai duke lënë të nënkuptohet se zhvillimet në këtë çështje do to vinin pas zgjedhjeve të muajit maj në Athinë.

Në lidhje me problemet e pazgjidhura të minoritetit  grek në Shqipëri si dhe të qytetarëve shqiptarë që jetojnë në Greqi, Rama shprehu vlerësimin e tij se “gjithçka po shkon shumë mirë” duke rikujtuar edhe vizitën e homologut grek Mitsotakis në Shqipëri para disa muajsh.

Heshtja misterioze për Ligjin e Detit

Vendimi i Greqisë për të zgjeruar detin territorial në 12 milje në detin Jon është një mesazh i qartë politik që reflekton ndryshimet e dy viteve të fundit. Ky është zgjerimi i parë që nga përfundimi i Luftës së Dytë Botërore dhe vjen pas përfundimit të marrëveshjeve të delimitimit të hapësirave detare me Italinë dhe Egjyptin, rifillimit të diskutimeve eksploratore me Turqinë, sikundër deklarimit publik se delimitimi i hapësirave detare me Shqipërinë do të kryhet nga një gjykatë ndërkombëtare.

Megjithëse ky hap i Greqisë ka efekte vetëm në zgjerimin e hapësirës së ujërave territoriale në detin Jon, Kryeministri Mitsotakis deklaroi se, është në të drejtën e Greqisë të zgjerojë ujërat e saj territoriale kurdo dhe kudo që ajo zgjedh, përfshirë jugun e Kretës dhe gjetkë. Ky qëndrim, bazohet në deklaratën shoqëruese të ratifikimit të Konventës të së Drejtës së Detit të Montego Bay nga ana e Greqisë, ku pranohet zbatimi përkohësisht i gjerësisë prej 6 miljesh të detit territorial, duke gëzuar të drejtën e zgjerimit në 12 milje, në çdo moment të përshtatshëm. 

Por tani gjatë këtij debati  mungojnë krejtësisht referencat si do të përfundojë Gjyqi i ndarjes së detit. Asnjë deklaratë për këtë nga Rama. Dhe mungesat e trajtimit apo e përmendjes mund t’i japin shkas pyetjes sado konspirative që të duket. A po fsheh gjë Rama?

Pasi në politikë, kur përballen me kritika ose llogari për veprimet e tyre, disa politikanë përdorin artin e krijimit të alibive. Ata largojnë vëmendjen nga vendimet e tyre duke fajësuar rrethanat e jashtme, duke zhvendosur fokusin dhe shpesh duke u përpjekur të rishkruajnë narrativën në favor të tyre. 

Një alibi është një histori që ju tregoni për të shpëtuar veten, por është gjithashtu një histori që mund të përdoret kundër jush. 

 Mos vallë Rama, ‘Çështjen Beleri ‘ po e përdor për t’u dukur patriot, si një alibi e koordinuar ndoshta me grekët, për të mbuluar humbjen, në çështjen madhore e të dhimbshme për kombin të “Ndarjes së padrejtë detit “(qoftë dhe me ligj)?

Festivali i Kishës Zoja Pajtore në Michigan një emblemë e vlerave kombëtare

by

Rafael Floqi/

Një traditë gati 30 vjeçare e krijuar në kushte të tjera e në rrethana të tëjera, përsëritet e përsëritet tashmë në Southfield të Miçiganit, në periferi të qytetit Detroit, që nga koha kur i ndjeri Dom Prenk Ndrevashaj dhe një grup besimtarësh katolikë themeluan Kishën Zonja Pajtore e Shqiptarëve, e cila u shndërrua në vite jo thjesht në një objekt kulti, por në një institucion të rëndësishëm të ruajtjes së kulturës dhe traditave shqiptare.

Gjatë tre ditevë në prag të Ditës së Punes ne datat 2, 3 dhe 4 Shtator, Këshilli i Kishës mban festivalin tradicional tre ditor, i cili çdo vit lartëson si vlerat fetare dhe ato kombëtare. Në një mjedis të zbukuruar këndshëm, i përtëritur në mjediset e jashtme të Kishës i përshëndet në mënyrë mjaft serioze të gjithë të pranishmit. Duken ndryshimet janë shtuar tendat është zgjedhuar mjedisi, lodrat me fryrje për luajtur fëmijët, i përshëndesin vogëlushët e kudo në këtë mjedis që frymon kuq e zi. Krahas guzhinës me aroma shijesh gatimesh e pijesh kombëtare tendat e shitësve ambulantë të që gjejnë gjithnjë kohën dhe objektet për të na kujtuar atdheun, flamurin tonë kombëtar vendlindjen tonë.

A mjafton një shqiponjë apo një bluzë T-shirt a pëlqehet ajo nga ta rinjtë. Po janë mjaft të pëlqyeshme dhe blihen thotë një djalosh që ka krijuar një biznes të tillë në New York, dhe ka ardhur për të shitur këtu. Dy vajza të reja që kanë filluar një prodhim shtëpijak ëmbëlsirash, po e lançojmë punën e tyre pikërisht këtu. Ka dhe bisneze të tjera shqiptare që nga paketa TV over IP AlbTV apo piktori pasionant invalid Ndue Gjelaj u sjell blerësve piktura dhe riprodhime të tablove me heroin tonë kombëtar. Tabloja origjinale “frymëzimi” , paraqet Fishtën dhe Marash Ucin, frymëzimin dhe lajtmotivin e poemës Lahuta e Malcisë. Sa domethënie sa atmosferë ka në atë tablo. Ndoshta mund të pranohet një sugjerim se do të ishe më mirë që dhe bizneset sponsorizues të ishin të pranishëm më shumë në njerën nga këto ditë të festivalit që t’i kushtohej vetëm atyre atyre, dita e parë e vestivalit do të ishte domethënëse.

Kulmi i festivalit ishte ditën e dielë, kjo është dita e hapjes zyrtare të festivalit, të gjithë sidomos prindërit e fëmijeve të grupeve artistike mirëpresin parakalimin e grupeve artistike të fëmijëve. Një atmosferë pritje ndjehet në ajër tek organizatorët, të cilët si Ndrec Mirdita janë të kudondodhur në përgatitjet e fundit e sigurojnë që çdo gjë të jetë në vendin e dukur.

Kisha e Zonjës Pajtore të Shqiptarëve, me meshtar Dom Ndue Gjergji, i cili kohët e fundit plotësoi 50 vjetorin e Meshtarisë, është rritur së bashku me komunitetin dhe ka përjetuar ndryshimet që i ka kaluar ky komunitet. Ajo është e themeluar fillimisht me besimtarë kryesisht nga Mali i Zi dhe nga Kosova, sot, rreth 70 për qind e komunitetit të saj janë nga Shqipëria, të cilët tek kisha kanë gjetur një mbështetje të madhe për t’i ndihmuar në ambjentimin në Shtetet e Bashkuara.

Festa është kthyer tashmë dhe një banderolë gëzimi dhe të ruajtjes të vlerave kombëtare edhe nga grupet e ndryshme të fëmijëve që marring pjesë. Procesioni fillon që nga Qendra kulturore e kishës drejt tek Sheshi i Festivalit, duke shpalosur flamujt kombëtare shqiptarë dhe amerikanë.

Kjo traditë lindi me rastin e 100 vjetorit të Pavarësisë, ku u shoqërua me 100 flamuj, dhe qysh aso kohe vazhdon edhe sot. Turma shoqërohet nga kamerat e televizioneve dhe disa dhjetëra prindër “kamaramanë amatorë “ që shaqërojnë gjithë adhurim femijet e tyre të veshur, me rroba kombëtare. Një mjedis i mbushur me ngjyrat më të bukura të kostumeve kombëtare, një lutje dhe nderim e për shpirtje tek shtatorja e Shenjtes “Nëna Terezë” është gjithmonë fillimi.

Po ditën e diel famulia nderoi me një meshë figurën e shquar të kombit shqiptar shenjten e katolike nënën e botës e bijën e shtëpisë Nënë Terezën. Lavdia e saj i kalon kufitë e një meshe. Do të lypset që në vitet në vazhdim për t’i dhënë larmi kësaj feste të organizohej ndonjë një simpozium i veçantë për Nënë Terezën, figura e së cilës sa më shumë kalon koha aq më e madhe po dhe aq më e mistershme në pasionin e saj për Krishtin mbetet. Dhe me bamirësinë e saj ajo mbëthen në vetvete një nga cilësitë thelbësore të kombit shqiptar.

Ne valvitjen e atyre flamujve ne ndiejme se shpirti i shqiptarit vlon. Duket pak se amaneti i themeluesit te kishës “Pajtorja e Shqiptarëve” Dom Prenk Ndrevashaj, prift dhe poet, duket sikur flasin dhe për virtytet dhe shërbesat e tij dhe të dishepullit të tij të denjë, Dom Ndue Gjergjit nga Kosova, një njeri përkushtuar dhe zemërmadh, i buzëqeshur si vëlla i Shenjtes Nënë Tereza.

Mes të tjerash Kisha “Pajtorja e shqiptarëve” në Detroit, përmbledh në vetevete dhe kalvarin e kishës shqiptare, martirizimin e saj deri në mrekullinë e kësaj dite feste sot. Festivalet dhe grupet folklorike që organizon, etj, dhe portretizuan si ikona të gjalla në fytyrat e këtyre femijëve që gezojnë. Pastaj si një festival fëmijësh duket se një dorë e çuditshme i bashkon bashkë dhe ato buzeqeshje prindësh që me celularët e tyre marrin mbresat nga interpretimi i femijëve.

Programi Artistik Folklorik filloi me intonimin e hymneve kombëtare e vazhdoi me programmin me pjesëmarrjen e grupeve të valleve “Illyrianet” i Kishës Zoja Pajtore ,-Grupi “Gjergj Kastrioti” i Kishes Shen Palit, -Grupi i valles “Shqiponjat e Vogla” nga Toronto -Grupi i valles “Rapsha në Mërgim”me tre valle të reja si valltarja profesioniste Elvana Dedvukaj dhe grupi i saj.

Grypi i Valleve Ilyrianet soli motive me valle të veriut është një grup relativisht pranë kësaj kishte fëmijë të të gjithë moshave, por qe mjaft mbresëlënës për profesionizmin e treguar ishte Grupi Shqiponjat e vogla” që solli para shikuesve dhe fansve të tyre ( Prindërve të ardhur nga Toronto), motive arbëreshe sikur të ishin në Jugun e Italisë. Vajza si Yje dhe djem mjaft të shkathët krijuan nja tablo mjaft interesante me veshjet e tyre. Qysh në fillim më ranë në sy veshjet e tyre dhe veçova një vajzë me veshje tiranase me dimiq. A ky është “fuston Tirone” i thashë Ramazanit , i cili ma pohoi gabimin duke e quajtur fustan.

Ta dini se nuk ka grupe artistike të fëmijëve pa përkushtimin entusiazmin e pasionin e nënave të tyre. Ka në sytë e nënave të tyre shumë gëzim, ka dhe një si farë shpagim pendese që vjen pikërisht nga interpretimi i shpenguar dhe i arrirë i atyre vogëlushëve, një si farë pendese të prindërve që janë larguar nga Atdheu që vallet e fëmijëve e shpagojnë atdhedashurinë e tyre. Ishte interesant fakti se nënat e Grupit Shqiponjat e vogla, që kish ardhur tok me bijtë e bijat e tyre nga Toronto ishin fanset me të zjarrta të festivalit jo vetëm për fëmijët e tyre, por për të gjithë grupet e fëmijët që vallëzonin.

Eshtë e vështirë të gjurmosh brenda gëzimit të këtyre fëmijëve dhe shqetësimin e përkushtimit të koreografëve si Joli Paparisto, Anton Juncaj dhe Ramazan Këllezin i cili si mik përshëndeti të pranishmit për mundësinë e krijuar në këtë aktivitet, gjë që nuk e kanë arrirur në këtë formë në Kanada.

Pastaj qershia mbi tortë në fund zërat piskame të femijëve malësore -Albana Gojçaj 8 vjeç , -Valon Gjolaj 10 vjec , -Misi Gojçaj 6- vjeçare deshmon se tradita nuk vdes. Nëna e Misit, nënë si nënat, më kërkoi një video profesionale të këngës së vajzës së saj të veshur me xhubletën e bukur e të lashtë. “Kush i ka bërë rricat kështu i thashë , dhe ajo më përmendi emrin e një gruaje malësore.” Nuk ka kostum kombtar “pa lukun” përkatës jo jo nuk ka.

Duhet ta kuptojmë se nuk është anakronizëm interpretimi folklorik, por ashtu si Gjuha Shqipe është hallkë lidhje me trojet shqiptare dhe për fëmijët të lindur në mërgim. Raporti me dëshirës dhe mundësive që krijojen në një vend të huaj ndihen ne aksenti apo në mungesat e intonacionit të moderatorëve Viktoria Dedivanaj, dhe Steve Lucaj, ku herë shqipja ja kalonte anglishtes dhe herë anglishtja ja kalonte shqipes por duhen vleresuar për punën plot dëshirë e pasion. Të mos harrojmë që jemi në Amerikë dhe këta të rinj kanë lindur këtu, Muzikanti Albert Abedini bëri një shoqërim dinjitoz të të gjithë koncertit natyrisht dhe daullexhiu.

Festivali Shqiptar pranë Kishës Katolike Zoja Pajtore e Shqiptarëve në Michigan organizohet prej 30 vitesh. “Mirënjohje fëmijëve, prindërve, organizatorëve për punën e palodhur, mbështetësve tanë e falënderime të madhit Zot që bënë të kishim një Festival spektakolar këtë vit. Çdo vit e më mirë, çdo vit e më bukur. Lavdi Zotit për njerëzit e shkëlqyer të komunitetit tonë në Michigan” tha në fjalën e tij përshëndëtëse Dom Ndue Gjergji.

Ky festival tre ditor është kthyer tashmë në një traditë të padiskutueshme promovimi vlerash kombëtare e komunitare, qysh nga koncerti i fëmijëve, tek ushqimet karakteristike shqiptare, tek muzika e grupeve shqiptare bashkoi me qindra shqiptarë në Michigan në tre ditë të shpalosjes të vlerave kombtare. Natyrisht në këtë mes një përshëndetje e ngrohtë është edhe për të gjithë ata që mundësuan një aktivitet të tillë drejtuesit e festivalit dhe të Këshillit të Kishës.

E ndësa gëzimi vazhdon me këngetarët i mbledhin gjithë të rinjtë shqiptarë në valle. Duket si “një valle e madhe pa nuse” më thoshte një mik, megjithatë nga kjo valle na vijnë nuset, se të rinjtë njihet e takohen me njeri- tjetrin, dhe kështui mund të ruhet identiteti i ynë në këtë dhe të bekuar. në fakt dashuria shqiptare s’ka si është digjitale.

Diku një një fushë pas festivalit një grup fëmijësh 12 -13 vjecarë luajnë futboll amerikan. Festa e Punës është dhe fillimi i kambpionatit të Futbollit, kjo tregon se këta fëmijë për jetëojnë një realitet të dyzuar shqiptar dhe amerikan. Na duhet t’i kenë të dyja por kurrë të mos harrojnë të parin.

Fotot: Rafael Floqi

ME QË ELEFANTI NË DHOMË MUNGONTE, KANDIDATËT REPUBLIKANË U GËRRICËN ME NJËRI-TJETRIN 

by

Analizë e debatit të GOP nga Rafael Floqi /

MILWAUKEE (AP) – Kandidatët presidencialë republikanë që konkurrojnë për të qenë alternativa kryesore ndaj kandidatit kryesor Donald Trump luftuan – ndonjëherë me hidhërim – për të drejtat e abortit, mbështetjen e SHBA për Ukrainën dhe llojin e përvojës së nevojshme për të menaxhuar një qeveri federale të gjerë gjatë debatit të parë të fushatës 2024. Vendimi i ish-presidentit Donald Trump për t’u tërhequr nga debati i parë primar i GOP të Fox News këtë javë ka të ngjarë t’i kushtojë rrjetit një shans për një audiencë shumë të madhe për fundin e verës. Ai gjithashtu teston aftësinë e rrjetit për t’u kthyer sërish pas atij viti të vështirë, që ka paguar 787 milionë dollarë për të zgjidhur një padi për shpifje ashtu siç do të fillonte një gjyq, dhe duke shkarkuar personalitetin e njohur Tucker Clarson.

Donald Trump duket i pashmangshëm, edhe pse ai ishte elefanti që mungonte në dhomë por shumë republikanë përqafojnë edhe një diskutim fushate pa të.  Ish-presidenti po e anashkalon debatin dhe emri i tij u fol pak në 25 minutat e hapjes.  Dhe kjo përkundër ish-guvernatorit të Nju Xhersit, Chris Christie, i cili ka premtuar se do të ndërtojë garën e tij presidenciale rreth ndalimit të Trump, duke dhënë një përgjigje të gjatë duke mbrojtur rekordin e tij në shtetin e tij. 

Ish-zëvendëspresidenti Mike Pence mbrojti rekordin e “administratës Trump-Pence” dhe guvernatori i Floridës Ron DeSantis mori një faqe nga libri politik i Trump duke u zotuar të shkarkojë Dr. Anthony Fauçi, duke marrë duartrokitje nga turma në Milwaukee.

Por kur ishte fjala për zgjedhjen e diskutueshme më të rëndësishme me të cilën përballet partia, praktikisht të gjithë në skenën e debatit në Milwaukee të mërkurën mbrëma ata u rreshtuan pas Trumpit, i cili nuk pranoi të merrte pjesë, duke përmendur vendin komandues në sondazhe. Shumica thanë se do të mbështesnin Trumpin si kandidaturën e tyre, edhe nëse ai dënohej në një sërë rastesh të ngritura me qëllim nga juristë demokratë, që variojnë nga trajtimi i dokumenteve të klasifikuara, deri te përpjekjet e tij për të përmbysur zgjedhjet e vitit 2020 dhe roli i tij në dhënien e pagesave të parave të heshtura për një aktore pornografike dhe grave të tjera vetëm me synimin për ta larguar atë nga politika dhe gara e mundshme presidenciale.  Synim që është letra e lakmuesit për demokracinë amerikane.

Ramaswamy: “Trump,- presidenti më i mirë i shekullit të 21

“Le të flasim vetëm të vërtetën,” tha sipërmarrësi i teknologjisë Vivek Ramaswamy. “Presidenti Trump, besoj, ishte presidenti më i mirë i shekullit të 21-të. Ky është fakt.”  

Përballë një momenti kaq të paprecedent në politikën amerikane, kjo ndjenjë ishte një kujtesë e fuqisë që Trump vazhdon të ushtrojë tek partia dhe ngurrimin e shumicës së atyre që shpresojnë të marrin Shtëpinë së Bardhë të GOP për t’u përballur drejtpërdrejt me të ose me aktivitetin e tij “shkelës” të normave. Dhe foli për luftën e çdo kandidati të vetëm në fushën e mbushur me njerëz për t’u shfaqur si një kundërvënie e besueshme ndaj Trumpit me më pak se pesë muaj derisa grupet parlamentare të Iowa-s të nisin zyrtarisht procesin e nominimit të kandidatit presidencial të GOP-së. Vivek Ramaswamy është në qendër të skenës, plus momente të tjera kyçe nga debati i parë republikan.

Kjo sfidë ishte veçanërisht e mprehtë për guvernatorin e Floridës Ron DeSantis, i cili shpalli fushatën e tij në maj me bujë të madhe, por që atëherë ka luftuar për të fituar tërheqje. Ai ndonjëherë u eklipsua të mërkurën nga kandidatë me votime më të ulëta, duke përfshirë ish-zëvendëspresidentin Mike Pence, një politikan përgjithësisht i nënvlerësuar që demonstroi një anë agresive teksa pozicionohej si kandidati më me përvojë në skenë.

Pence së bashku me ish-guvernatorin e Nju Xhersit, Chris Christie, u gërricën shpesh me Ramaswamy-n. Qëllimi për pothuajse çdo kandidat ishte të përdorte ngjarjen, të organizuar nga Fox News, për të zhvendosur DeSantis nga pozicioni i tij i largët i vendit të dytë dhe për të prezantuar veten para shikuesve që sapo po futen në garë.

Shumica kundërshtojnë Trump si kandidat, nëse ai do të dënohet

Ndërsa kandidatët u ngatërruan në mënyrë të përsëritur – shpesh duke folur për moderatorët Bret Baier dhe Martha MacCallum – shumica refuzuan të kundërshtojnë Trump si kandidat, edhe nëse ai bëhet një kriminel i dënuar. Pyetja erdhi gati pas një ore debati dhe një ditë përpara se Trump të dorëzohet në Georgia, me akuzën e përpjekjes për të përmbysur zgjedhjet e shtetit të vitit 2020. Moderatorët u shfaqën duke kërkuar falje edhe për ngritjen e çështjes së një të nominuari potencialisht të burgosur, duke thënë se do të kalonte vetëm një “moment të shkurtër” duke diskutuar për njeriun që ata e quajtën “Elefanti që mungonte në dhomë”, gjë që tërhoqi brohoritjet nga publiku.

“Dikush duhet ta ndalojë normalizimin e sjelljes së keqe. Pavarësisht nëse besoni apo jo se akuzat penale janë të drejta apo të gabuara, sjellja është nën zyrën e presidentit të Shteteve të Bashkuara”, tha Christie, një aleat i dikurshëm i Trump, i cili që atëherë është bërë një kritik i ashpër i tij.

Ish-guvernatori i Arkansas, Asa Hutchinson ishte i vetmi person që qartazi refuzoi të ngrinte dorën, duke treguar se nuk do ta mbështeste Trumpin si kandidat nëse do të dënohej.

DeSantis ishte ndër ata që ngritën dorën. Ai tha se Pence “e bëri detyrën e tij” më 6 janar 2021, kur ai refuzoi të bashkohej me skemën antikushtetuese të Trump për të përmbysur votimin, por megjithatë i shtyu nikoqirët të vazhdonin përpara.

Nga ana e tij, Pence mbrojti vendimin e tij për të mos përmbysur zgjedhjet në favor të Trump, një lëvizje që i dha fund partneritetit të tyre të fortë, duke thënë se ai mbajti betimin e tij për të mbrojtur kushtetutën.

A ta mbështesim, apo jo Ukrainën ?

Por edhe pa Trumpin, debati tregoi përçarje të mprehta brenda partisë për çështje të ndryshme, duke përfshirë luftën midis Rusisë dhe Ukrainës pas pushtimit të Rusisë gati 18 muaj më parë. Si DeSantis ashtu edhe Ramaswamy thanë se kundërshtojnë më shumë financime për Ukrainën, duke argumentuar se paratë duhet të shpenzohen për sigurimin e kufirit të SHBA-së kundër trafikut të drogës dhe njerëzve.

“Si president i Shteteve të Bashkuara, detyrimi juaj i parë është të mbroni vendin tonë dhe popullin e tij”, tha DeSantis. Ramaswamy e krahasoi mbështetjen për Ukrainën me ndërhyrjet fatkeqe ushtarake të SHBA-së në Irak dhe Vietnam.

Christie, Pence dhe ish-ambasadorja e OKB-së, Nikki Haley, e cilësuan mbështetjen për Ukrainën si një detyrim moral dhe një imperativ të sigurisë kombëtare, duke paralajmëruar se presidenti rus Vladimir Putin do të vazhdojë agresionin e tij nëse ka sukses në Ukrainë, duke kërcënuar potencialisht aleatët e SHBA-së.

“Kushdo që mendon se ne nuk mund t’i zgjidhim problemet këtu në Shtetet e Bashkuara dhe të jemi udhëheqësi i botës së lirë, ka një pamje të vogël të kombit më të madh në tokë,” tha Pence.

Aborti ngatërron dhe republikanët 

Kandidatët gjithashtu u ngatërruan me abortin, duke nënvizuar sfidat e partisë për këtë çështje pasi Gjykata e Lartë rrëzoi Roe kundër Wade vitin e kaluar. Të gjithë kandidatët u identifikuan si “pro-jetës”, por ata dallonin se kur duhet të fillonin kufizimet pasi gjykata i dha fund të drejtës kushtetuese për një abort, duke çuar në një valë kufizimesh në shtetet e udhëhequra nga republikanët.

DeSantis refuzoi përsëri të thoshte nëse ai mbështet një ndalim federal.

“Unë do të qëndroj në anën e jetës. Shiko, e kuptoj që Wisconsin do ta bëjë ndryshe nga Teksasi. E kuptoj që Iowa dhe New Hampshire do të jenë të ndryshme, por unë do të mbështes kauzën e jetës si guvernator dhe si president, “tha ai.

Haley, e cila ka thënë se do të nënshkruante “absolutisht” një ndalim federal 15-javor, argumentoi për konsensus, duke thënë se ndalimi i procedurës në mbarë vendin do të ishte shumë i pamundur pa më shumë republikanë në Kongres.

“Konsensusi është e kundërta e lidershipit,” kundërshtoi Pence, i cili e ka bërë kundërshtimin e tij ndaj të drejtave të abortit një parim qendror të fushatës së tij. Pence mbështet një ndalim federal të abortit në gjashtë javë, para se shumë gra të dinë se janë shtatzënë, dhe i ka bërë thirrje fushatës që të mbështesë një ndalim kombëtar 15-javor si minimum.

Senatori i Karolinës së Jugut Tim Scott u kundërpërgjigj gjithashtu atyre që argumentuan se çështja duhet t’u lihej shteteve. “Ne nuk mund të lejojmë shtete si Kalifornia, Nju Jorku, Illinois të bëjnë abort sipas kërkesës deri në ditën e lindjes. Kjo është e pamoralshme, është joetike, është e gabuar”, tha ai.

Ramaswamy Chatbot apo tabelë qitjeje 

Ndërsa DeSantis kishte pritur të ishte objektivi kryesor si kandidati kryesor në skenë, kandidatët i përqendruan shumë nga sulmet e tyre te Ramaswamy, i cili është ngritur në sondazhe dhe përkrah shumë nga pozicionet e Trump.

“Më lejoni të trajtoj një pyetje që është në mendjen e të gjithëve në shtëpi sonte,” tha sipërmarrësi i bioteknologjisë. “Kush dreqin është ky djalë i dobët me një mbiemër qesharak?”  Ish-zëvendëspresidenti Mike Pence e quajti atë një “rishtar”, duke thënë se njerëzit nuk duhet të zgjedhin njerëz pa përvojë. Christie akuzoi Ramaswamy-n se po përpiqej të imitonte Barack Obamën dhe tha se vendi e kishte provuar tashmë këtë.

“Tani nuk është koha për trajnime në punë. Ne nuk kemi nevojë të sjellim një fillestar. Ne nuk kemi nevojë të sjellim njerëz pa përvojë”, tha Pence. Christie gjithashtu u ngatërrua me Ramaswamy.

“Më mjaftoi sonte që një djalë që tingëllon si ChatGPT të qëndrojë  këtu,” tha ai, duke iu referuar programit të bisedës së inteligjencës artificiale dhe duke e quajtur atë “amator”.

“Më përqafo ashtu siç bëre me Obamën”, u përgjigj Ramaswamy – një referencë për përqafimin e ish-presidentit nga Christie pasi një stuhi shkatërroi shtetin e tij.

Haley, e vetmja grua në skenë në një det burrash të veshur me kravata të kuqe, u përpoq të ngrihej mbi përleshjen mes palëve.

“Unë mendoj se kjo është pikërisht arsyeja pse Margaret Thatcher tha: “Nëse doni të thuhet diçka, pyesni një burrë”. Nëse doni të bëni diçka, pyesni një grua, “tha ajo.

Haley : Eshtë koha për një llogaritare në Shtëpinë e Bardhë.

Nikki Haley iu kundërvu kolegëve republikanë për shpenzimet federale duke bërë kështu pa probleme rrëshqitjen e parë të natës për një pyetje në lidhje me shpenzimet e tepërta federale dhe tundi me kokë për të vlerësuar diplomën e saj të kontabilitetit nga Clemson.

Ish-guvernatorja e Karolinës së Jugut dhe ish-ambasadorja e Kombeve të Bashkuara nuk u kthyen te rivalët e saj me përvojë në Kongres për t’i fajësuar ata – jo Joe Biden – për borxhin e vendit. 

“Ju keni Ron DeSantis. Ju keni Tim Scott. Ju keni Mike Pence. Të gjithë votuan për rritjen e borxhit. Dhe Donald Trump i shtoi 8 trilionë borxhit tonë”, tha Haley. Scott është një senator i Karolinës së Jugut, DeSantis një ish-përfaqësues i Floridës dhe Pence një ish-kongresmen nga Indiana.

Haley tha: “Pra, më thuaj. Kush janë shpenzuesit e mëdhenj? Mendoj se është koha për një kontabilist në Shtëpinë e Bardhë.”

DeSantis kopjon Trump “ You are fired”

“Je pushuar nga puna!” Ishte fjalia e famshme e Donald Trump për “The Apprentice”, por në debat, u mor përsipër nga një prej sfiduesve të tij kryesorë të GOP.  Guvernatori i Floridës Ron DeSantis tha se “një arsye kryesore” për betejat aktuale të Amerikës është “sepse se si kjo qeveri federale e trajtoi COVID-19 duke mbyllur ekonominë”.  DeSantis, i cili ka folur shpesh në gjurmët e fushatës për mënyrën se si ai “e mbajti të hapur Florida” gjatë pandemisë, tha në debat se, “Si presidenti juaj, unë kurrë nuk do t’i lejoj burokratët e shtetit të thellë t’ju mbyllin.”

Për Anthony Fauci, eksperti më i lartë i qeverisë për sëmundjet infektive gjatë pandemisë, DeSantis tha, “Ju nuk duhet të merrni dikë si Fauci dhe ta përqafoni atë. Ti e sjell Fauçin dhe e ul dhe i thua, “Anthony, je pushuar nga puna”. 

Ekonomia e “Njerëzve të Pasur në veri të Richmondit”

Por pjesa më e madhe e debatit të hershëm u përqendrua te kandidatët në skenë që rrëmbejnë Presidentin Joe Biden dhe politikat ekonomike të administratës së tij.

Për të nisur debatin, kandidatëve iu kërkua të parashtronin argumentet e tyre ekonomike duke shpjeguar pse një këngë virale që dënonte taksat e larta dhe pasurinë e elitës kishte marrë flakë. 

Guvernatori i Floridës Ron DeSantis përdori përgjigjen e tij ndaj popullaritetit të “Burrave të pasur në veri të Richmond” të Oliver Anthony për të fajësuar Presidentin Joe Biden për atë që ai e karakterizoi si “rënie amerikane”. DeSantis përfitoi gjithashtu nga një mundësi për të ndjekur djalin e Biden, Hunter, duke thënë se ai fitoi “qindra mijëra dollarë në piktura të këqija”, ndërsa amerikanët “po punojnë shumë dhe nuk mund të përballoni sende ushqimore një makinë apo një shtëpi të re”. 

Ish-guvernatori i Nju Xhersit, Chris Christie tha se ai ishte “kryesisht dakord” me përgjigjen e DeSantis, por argumentoi se ai mund të jetë një ndërtues i konsensusit pasi ai “u zgjodh si një republikan konservator në një shtet blu”.

Dy kandidatët anti-Trump u zhurmuan nga salla

Ish-presidenti Donald Trump nuk është në skenën e debatit, por audienca duket fort në këndin e tij. Turma përshëndeti ish-guvernatorin e Nju Xhersit, Chris Christie dhe ish-guvernatorin e Arkansas, Asa Hutchinson, teksa u prezantuan në debatin e së mërkurës mbrëma në Fox News. Të dy janë ndër kandidatët më të shquar anti-Trump në fushën e GOP.

Trump e anashkaloi ngjarjen për një intervistë me Tucker Carlson. Ai i tha Carlsonit: “A ulem atje për një ose dy orë, çfarëdo që do të ndodhë dhe të ngacmohem nga njerëz, që as nuk duhet të kandidojnë për president? A duhet ta bëj këtë në një rrjet që nuk është veçanërisht miqësor me mua?”  

Ish-presidenti Donald Trump u duk i gatshëm të postonte në platformën e tij “Truth Social” gjatë debatit. Ai e anashkaloi debatin dhe në vend të kësaj kreu një intervistë të regjistruar paraprakisht me Tucker Carlson që u transmetua në të njëjtën kohë.

Donald Trump u dorëzua të enjten autoriteteve në Gjeorgji me akuzat se kishte planifikuar në mënyrë të paligjshme për të përmbysur zgjedhjet e vitit 2020 në atë shtet, një paraqitje në burgun e qarkut që pritet të japë një ngjarje të parë historike: një “mug shot” të një ish-presidenti amerikan.

 Dorëzimi i Trumpit, që vjen në mes të një tronditjeje të papritur të ekipit të tij ligjor, dhe pasoi debatin presidencial në Milwaukee një natë përpara se të shfaqeshin rivalët e tij kryesorë për nominimin republikan në 2024 – një garë në të cilën ai mbetet kandidati kryesor, pavarësisht problemeve të gjera ligjore. Prania e tij në Gjeorgji, ndonëse ka të ngjarë të jetë e shkurtër, po tërheq sërish vëmendjen nga kundërshtarët e tij pas debatit në të cilin ata kërkuan të shfrytëzonin mungesën e tij për të ngritur perspektivat e tyre presidenciale. 

Ndërsa fotografia e Trumpit e arrestit mund të bëhet një motiv për një T- shirt. për GOP dhe mund t’i shtojë pikët e Trump në sondazhe, por do të gëzojë dhe turmat e urrejtësve të tij, kryesisht demokratë të zhgënjyer nga një Biden “i Lodhur”, por do të jetë dhe një dëshmi e zhgënjimit nga demokracia amerikane, kur mendon burgosjen e një kundërshtari politik si në vendet e diktaturave të cilën shqiptarët mirë e njohin. Ja vlen të kujtojmë thënien e presidentit – Ronald Reagan, 1984, gjatë një debati se “Është koha që ne të kuptojmë se jemi një komb shumë i madh për të kufizuar veten në ëndrra të vogla.” 

DETROIT: KREMTOHET ME HIJESHI 75 VJETORI I SHOQATËS AANO MBAHET KONVENTA    

by

Reportazh nga Rafael Floqi/

Një ceremoni madhështore e organizuar bukur e me sqimë nga Kapitulli i Detroitit mblodhi në Konventën Jubilare të AANO, Albanian American National Organization ( Organizatës Kombëtare Shqiptaro- Amerikane) në kuadër të 75-vjetorit të krijimit të saj, në Down Town Detroit, nga data 3-6 gusht 2023, në hotelin Fort Pontchartrain, ku u organizuan një seri veprimtarish sa edukative kulturore dhe patriotike me pjesëmarrjen e përfaqësuesve nga gjithë degët e saj në SHBA dhe Kanada. Pjesëmarrësit ishin bashkatdhetarë të diasporës historike, por edhe të asaj të re, që erdhën në këtë event për në një praktikë pune dhe argëtimi mjaft interesante që ngërthente në vetvete experiencën dhe kulturën amerikane me shijen dhe me patriotizmin kuq e zi të gjenit shqiptar.

“Qëllimet tona kryesore janë të ruajmë trashëgiminë, kulturën dhe gjuhën tonë dhe të promovojmë edukimin e mëtejshëm të të rinjve tanë përmes Fondit tonë të Bursave. Duke mbështetur këto synime, ne po pasurojmë dhe përjetësojmë të ardhmen e komuniteteve tona shqiptare këtu në Shtetet e Bashkuara. Organizata Kombëtare Shqiptaro-Amerikane u shërben komuniteteve shqiptare të Amerikës së Veriut qysh nga viti 1946,” na thotë organizatorja kryesore dhe drejtuesja e kapitullit të Detroitit të A.A.N.O, Julia Black.

Julia bashkë me motrën e saj Aleksandra, me familjet e tyre e me anëtarët e Kapitullit të Detroitit së bashku me miq amerikanë, ishin shpirti i organizimit të kësaj konvente, me një numër aktivitetesh argëtuese dhe edukuese, sa për më të moshuarit aq dhe për brezin e rij, që nga muzika e deri tek aktivitetet turistike informative e zbavitëse, nga mësimi i valleve deri tek konkursi i bukurisë i Mbretëreshës së AANO, nga vizitat në muzeume, si fabrika e vjetër e Fordit në Detroit e deri tek vizitat në kantinat e verës, nga mbrëmjet me muzikë popullore të shoqëruar nga Grupi i këngëtares Ermira Babaliu, e deri tek grupi valleve të të rinjve të sapokthyer nga Festivali i Gjirokastrës, i drejtuar me profesionalizëm dhe përkushtim nga koreografia Joli Paparisto , duke përfunduar tek një përshëndetje për AANO në tabelën e rezultateve të ndeshjes së bejsbollit të Tigers me Red Sox of Boston. 

Pra, punë organizim dhe zbavitje që rrallë e shohim në eventet e komunitetit. Por pa harruar kryesoren, qëllimin- mbledhjen e fondit të bursave për gati 10 studentë cilësorë si dhe veprimtaritë organizative të drejtimit, si dhe mbrëmjen gala të 75 -vjetorit të shoqëruar me shpërndarjen e titujve vlerësues, për tre figura të rëndësishme të komunitetit në Michigan. Gjithçka e përcaktuar deri në momentin e fundit deri në detaje me orare të caktuara. (Megjithëse ne shqiptarët, punën e të qenit fiks në orar në gëzime e kemi huq, për të cilin mund të qortojmë bukur veten.)

“Organizata jonë është krijuar menjëherë pas luftës së dytë botërore, kur Shqipëria sa po kishte rënë në komunizëm dhe një pjesë e diasporës historike kishte dëshirë të festonte dhe ruante çdo vlerë shqiptare, por nuk dëshironte të involvohej në politikën e ditës dhe në partitë politike të kohës, na rrëfen një nga veteranët e AANO-s, Lui Fundo.” Qëllimi ishte t’i mbanim shqiptarët bashkë, e të bashkuar të ruanim gjuhën dhe vlerat tona. Gjatë luftës së Kosovës shqiptarët ishin mjaft të bashkuar. Tani jo dhe aq, shton me shqetësim dhe vetëqortim ai. Ne duhet të mësojmë nga komunitetet e tjera si nga komuniteti armen për shembull” .  

Shtatëdhjetë e pesë vjet më parë, themeluesit vizionarë të AANO krijuan një organizatë që do të ofronte një mbledhje vjetore për komunitetin shqiptaro-amerikan. Qëllimi i tyre ishte të festonin dhe përjetësonin trashëgiminë tonë të dashur shqiptare, duke siguruar gjallërinë dhe vazhdimësinë e saj, përmes brezave të ardhshëm që mos asimiloheshin në Amerikë. Një nga aspektet e shquara të AANO-s është pikërisht, natyra e saj jo-fetare dhe jopolitike, duke përqafuar dhe festuar të gjithë shqiptarët që banojnë në Amerikë

Për ata që duan të dinë më shumë për veprimtarinë treçerek shekullore të ANNO-s, po citoj nga buletin gjashtëmujor i shoqatës Trumbeta disa reshta nga statuti  “Ne, si shtetas amerikanë dhe kanadezë, me origjinë shqiptare e të tjerë të interesuar për shqiptaro-amerikanët, me dëshirën për të formuar dhe përjetësuar një federatë dhe promovojë objektivat dhe parimet e saj; për të realizuar një kuptim të përsosur dhe harmonikm mes nesh dhe të tjerëve, për të promovuar kauzën e qytetarisë së mirë në vend në të cilën jetojmë; për të nxitur frymën e miqësisë së mirë dhe bashkëpunimit të mirë” Rëndësia e kulturës etnike në Shtetet e Bashkuara është e shumanshme dhe luan një rol të rëndësishëm në formësimin e identitetit të kombit, strukturës sociale dhe zhvillimit të përgjithshëm. Këtu janë disa aspekte kryesore të rëndësisë së tij:    

“The Meltin Pot”-kazani shkrirës

SHBA-të shpesh përmenden si një “tenxhere shkrirjeje” për shkak të shtresave të pasura të kulturave etnike. Këto kultura kontribuojnë në diversitetin e kombit dhe promovojnë një mjedis ku njerëzit me prejardhje të ndryshme mund të bashkëjetojnë dhe të mësojnë nga njëri-tjetri. Ky diversitet pasuron peizazhet sociale, ekonomike dhe kulturore të vendit.  Kulturat etnike kontribuojnë në një skenë kulturore të gjallë dhe dinamike. Muzika, arti, letërsia, kuzhina, festivalet dhe traditat nga grupe të ndryshme etnike i shtojnë thellësi dhe pasuri shoqërisë amerikane, duke u ofruar njerëzve mundësi për të përjetuar dhe vlerësuar një gamë të gjerë të shprehjeve kulturore.

 Për shumë individë, kultura e tyre etnike është një pjesë thelbësore e identitetit dhe trashëgimisë së tyre personale. Ruajtja dhe festimi i rrënjëve kulturore të dikujt mund të nxisë një ndjenjë përkatësie dhe lidhjeje, si me trashëgiminë e tyre stërgjyshore ashtu edhe me komunitetin më të madh amerikan, kjo ndodh me AANO. 

Ndërsa kulturat etnike festojnë trashëgiminë individuale, ato gjithashtu ofrojnë një mjet për njerëzit që të bashkohen dhe të formojnë komunitete bazuar në vlerat, përvojat dhe prejardhjen e përbashkët. Këto komunitete mund të ofrojnë mbështetje sociale, të nxisin ndjenjën e përkatësisë dhe të kontribuojnë në kohezionin e përgjithshëm social. 

Kujtova këtë arsyetim kur lexova dedikimin e Julias për babain e saj amerikan William Black, i cili e kish lejuar ndihmuar dhe nxitur ne ruajtjen e kulturës kombëtare. Në thelb, rëndësia e kulturës etnike në SHBA qëndron në aftësinë e saj për të nxitur diversitetin, për të pasuruar peizazhin kulturor të kombit, për të promovuar mirëkuptimin dhe unitetin dhe për të kontribuar në rritjen sociale, ekonomike dhe individuale. Është një pjesë themelore e asaj që i bën Shtetet e Bashkuara një shoqëri unike dhe dinamike.

Për mua si gazetar televiziv që nuk ka lënë eveniment të komunitetit shqiptar pa ndjekur, kjo përvojë, ka qenë veprimtaria e organizuar më bukur e më me kulturë sa kombëtare aq dhe amerikane. Ndaj nuk ishte e habitshme që madje edhe juria e bukurisë p.sh përbëhej nga miq dhe një gjykatës amerikan miq të Julias, dhe drejtuesi i konkursit të bukurisë krahas Julias dukej që ishte një profesionist italian i njohur.  E gjitha përvojë qe e zhytur në një mjedis tipik amerikan. 

Koncepti i “tenxhere shkrirjes” në Shtetet e Bashkuara i referohet idesë së një shoqërie të larmishme në të cilën njerëz me prejardhje të ndryshme kulturore, etnike dhe kombëtare mblidhen së bashku, përziejnë identitetet dhe traditat e tyre unike dhe në fund krijojnë një amerikan të ri dhe të unifikuar. Kjo metaforë ‘ Meltin pot’ nënkupton që, ashtu si metale të ndryshme shkrihen së bashku për të krijuar një lidhje homogjene, ashtu dhe kulturat dhe popujt e ndryshëm të Shteteve të Bashkuara përzihen së bashku për të formuar një komb koheziv dhe të bashkuar.

Termi “tenxhere shkrirje” fitoi rëndësi në fund të shekullit të 19-të dhe në fillim të shekullit të 20-të, pasi Shtetet e Bashkuara përjetuan një valë imigrimi nga një gamë e gjerë vendesh. Shpesh përdorej për të përshkruar procesin e asimilimit, ku emigrantët dhe pasardhësit e tyre pritej të adoptonin zakonet, vlerat dhe gjuhën amerikane, duke lënë pas shumë aspekte të kulturave të tyre origjinale. Ky koncept lidhej me besimin se Shtetet e Bashkuara ishin një tokë e mundësive ku njerëzit mund të vinin për të ndjekur një jetë më të mirë dhe për të kontribuar në zhvillimin e një identiteti të ri kombëtar.

     “Amerika nuk është si një batanije – një copë leckë e pandërprerë, e njëjta ngjyrë, e njëjta strukturë, e njëjta madhësi. Amerika është më shumë si një jorgan – shumë arna, shumë copa, shumë ngjyra, shumë madhësi, të gjitha të endura dhe të mbajtura së bashku. Nga një fije e përbashkët.” -pat thënë rev . Jesse Jackson. Por duke integruar shqiptarët duhet të mos humbin identitetin e tyre baza e të cilit është gjuha e kultura dhe sa më vonë të ndodhë kjo aq më mirë. 

Pse në DownTown ?

Me vendndodhje qendrore në rrethin financiar me qasje të lehtë me Detroit People Mover dhe tramvaj QLINE, hoteli hotelin Fort Pontchartrain bashkëkohor në sitin historik të Fort Pontchartrain ndodhet disa hapa nga Qendra e Konventave në Huntington Place dhe biznese të rëndësishme si Selia e General Motors. Jo larg në këmbë nga Detroit RiverWalk, Little Caesars Arena, Ford Field, Comerica Park, Fox Theatre Një komoditet i nivelit tjetër në një nga 367 dhomat dhe suitat e miqve të pajisura ishte epiqendra e mbledhjeve takimeve apo festimi te eventeve me salla me 32,000 metra katror me hapësirë mbresëlënëse. Kjo duket më shumë si një guidë turistike.

Në një bisedë paraprake Julia dhe Alex, parashtruan një program të gjerë ambicioz që përshinte qysh nga udhëtimet me anije natën në lumin e Detroitit mes Detroitit dhe Winsdor të Kanadasë me drita e dy qyteteve në dy anët dhe muzikën shqiptare në bord. Eventi ishte si një apetizer i asaj që do të vinte më vonë në ditët në vazhdim.   AANO  ditën e premte organizoi disa aktivitete kryesore, vizita në grup, por dy ishin ngjarjet kryesore të asaj dite, simpoziumi i orës 5: 30 me përvojat dhe profesionet e veçanta, gjë që tregon se si shqiptarët involvohen dhe janë pjesë përbërëse në mos pararojë të jetës sociale amerikane. Sipas njërës nga organizatoret Alex Black, simpoziumi ishte i suksesshëm dhe të pranishmit e vlerësuan mjaft atë. 

 Z Ilir Bardha, i tha ALBTVUSA se “këto evente shërbejnë për të rritur me shume interesin e komunitetit shqiptaro amerikan dhe lidhjet mes tyre dhe si një shembull për rininë sotme”. Iliri krahas së tjerash, është involvuar si producent i disa filmave me sukses në jetën e shqiptarëve në Michigan, por ajo që i tërhoqi me shume te pranishmit ishte konkursi i bukurisë mbretëresha e AANO-s.

Një rol mbretëreshe vetëm për zonjusha 

Në këtë peagant ku morën pjese 5 zonjusha pas një përzgjedhje nga juria profesioniste u vlerësua si mbretëresha e bukurisë shqiptare zj. Allonja Willson. Dhe shoqëruesja e pare Elisa Alushi nga Detroitit. Fituesja do të marrë 500 dollarë dhe do të jetë mbretëresha e ANNO për eventet ardhshme. Të gjithë miset duhet të jenë 17-27 vjeç, të pamartuara dhe me origjinë shqiptare, të gatshme për të udhëtuar,  Konkurruesve iu bene disa pyetje ne lidhje me origjinën dhe kulturën shqiptare te cilave ato ju përgjigjën plot maturi. Julia Black dhe Karolina Chako ishin organizatorët e këtij eventi, i cili u shoqërua nga muzika e këngëtares Ermira Babaliu. 

Kurora ju dorëzua asaj nga ish mbretëresha për 4 vjet zj. Klea Gjonaj. E cila e përshëndeti eventin.  “ Me kënaqësi të pamasë ju mirëpres të gjithëve në Konventën Jubilare të 75-të dhe në konkursin e Mbretëreshës së Organizatës Kombëtare Shqiptaro-Amerikane në Detroit, Michigan”. 

ANNO  sponsorizon këtë konkurs bukurie si pjesë e programit të saj.  Mbretëresha e parë u kurorëzua më 1949 në Westchester, MS ajo ishte Gloria Lambert Kesler nga Westchesteri që u quajt Mbretëresha e Shqiptarëve e qysh prej asaj kohe 24 vajza të reja e kanë mbajtur kurorën e mbretëreshës ndër to edhe vajza e mikut tim drejtorit të TV Gani Vila, Blerina Vila Lumaj.

Shqiptarizëm -integritet, nder, krenari, dhe mikpritje 

Siç është tani zakoni çdo ceremoni këtu në Amerikë si për të thënë se jemi disi të dyzuar shqiptaro-amerikanë apo amerikano- shqiptar , fillon me himnet , gjithkush me dorë në zemër. Dhe unë sa herë kujtoj atë esenë e Kadaresë për himnin , “se zoti vetë e tha me gojë , që kombet shuhen për mbi dhe, por Shqipëria do të rrojë se për të luftojmë ne. Por ja një befasi interesante, kësaj here kishte dhe një himn tjetër “ O Canada…”  Po pse ? 

Në sallën e mbushur plot e përplot mbi gati një mijë pjesëmarrës shqiptarë nga të gjitha shtetet dhe nga Kanadaja, shqiptarë të emigracionit të vjetër të shekullit të shkuar, shumica dalloheshin nga emrat disi të amerikanizuar e ndonjë fjalë, që zor e përtypin në shqipen e sotme por me një zemër kuq e zi, si unë si ti… dhe shqiptarë të emigracionit pas viteve 90-të, një përzierje e natyrshme dhe e dëshirueshme.

Fjalën e hapjes e mbajti Julia Black e cila tha se : “Kapitulli i Detroitit dhe organizata Kombëtare e vlerësojnë jashtëzakonisht shumë këtë event. I jam mirënjohës bordit Kombëtar; komiteti i konventës së kapitullit të Detroitit, si dhe komuniteti i Detroitit në tërësi; dhe veçanërisht anëtarët e familjes sime për punën dhe mbështetjen tuaj të palodhur në këtë ngjarje, shpresoj vërtet që të gjithë të kenë shijuar në maksimum këtë qytet të madh të rinovuar dhe mundësitë e shumta që i kemi dhënë të gjithëve për të bërë gjëra jashtë eventit kryesor. 

Që çdo gjë të zgjasë 75 vjet është një arritje, e lëre më një organizim i nisur në vitet 1940 nga emigrantë të sapoardhur. Ata e nisën dhe i dhanë themelin që duhej për të na lënë ta çonim përpara… Mendoj se kam përvojën unike të shërbimit në bordin kombëtar fjalë për fjalë për 30 vjet rresht pa ndërprerje në një cilësi apo në një tjetër që kur Andrew Tanacea, i cili ishte President erdhi në Detroit dhe rifilloi kapitullin e Detroitit dhe më betoi në bordin e  guvernatorëve, ndërsa unë asokohe isha në kolegj dhe ne fjalë për fjalë, organizuam Kongresin e parë të kapitullit të rinovuar të Detroitit në 1993, shumë pak pasi u betuam! 

Janë pothuajse të gjithë këtu sot 30 vjet më vonë, disa prej tyre tani me fëmijë, që ndihmuan në kongresin e këtij viti! Unë kam shërbyer si nënkryetare kombëtar dhe kam qenë presidente kombëtar gjatë tre dekadave të ndryshme, por kurrë nuk kam qenë më krenare për një ngjarje si kjo. Kjo është për shkak të jetëgjatësisë së kësaj organizate, dhe përkushtimit që pashë njerëzit të bënin që të dëshironin të përjetësonin diçka që filloi për një arsye kaq të mirë, thjesht për të përjetësuar kulturën shqiptare dhe për të ruajtur trashëgiminë dhe për të lejuar që shqiptarët të takohen nga i gjithë vendi, duke ndihmuar edhe në edukimin e tyre. Ishte një kauzë kaq fisnike dhe vazhdon edhe sot e kësaj dite. Sa më larg të largohemi nga vendi ku e nisëm, aq më e vështirë, për shkak të interesave dhe mundësive konkurruese, por aq më e rëndësishme është ruajtja e organizatave dhe aktiviteteve si kjo, në mënyrë që brezat e ardhshëm të ekspozohen dhe të përjetësojnë të njëjtat atribute më të mahnitshme. të “shqiptarizmit” -integritet, nder, krenari, dhe mikpritje të patejkalueshme!“ E përfundoi fjalën e hapjes Julia Black

Ndërsa në përshëndetjen e saj Johana Fundos, presidentja e ANNO-s, theksoi se” ky është një moment historik i jashtëzakonshëm për AANO (Organizata Kombëtare Shqiptaro-Amerikane) dhe unë jam thellësisht i privilegjuar të shërbej si presidente e kësaj organizate të nderuar që ka sjellë gëzim dhe përmbushje të pamasë në jetën time.  …Kjo konventë ka një rëndësi të veçantë, pasi shumë pak organizata mund të mburren me një trashëgimi kaq të qëndrueshme sa ekzistenca e jashtëzakonshme 75 vjeçare e AANO. Një jetëgjatësi dhe sukses i tillë nuk do të ishte i mundur pa mbështetjen e palëkundur të secilit prej jush, anëtarëve tanë të nderuar dhe të komunitetit më të gjerë shqiptar”.  

Znj. Black falënderoi sponsorit Form G Tech Co. dhe pronarin e saj Jimmy Lumani, i cili është sponsori ynë i platinit tha ajo; Primoprint dhe pronarin e saj Xhenis Levack Smith, i cili është sponsori ynë Jubilar i revistës komemorative; sponsori i bronzit Ekrem Bardha, si dhe La Strada dhe pronari i saj Zharko Palushaj, sponsori tjetër ynë i bronzit. 

Gjithashtu u shpreh se dëshiroj të përgëzoj tre fituesit e çmimeve jashtëzakonisht të merituara të Organizatës Kombëtare Shqiptaro-Amerikane të këtij viti, z. Shkëlqim “Jimmy” Lumani, i cili po merr Çmimin e Shërbimit në Komunitet; Mark Gojçajn që po merr çmimin “Shqiptari i vitit; dhe çmimin e madh për të nderuarin 90 e sa vjeçarin z Ekrem Bardha për Çmimin e arritjeve jetësore”.  .

400 bursa në 75 vjet

Fondi i Bursave AANO zë një vend qendror brenda organizatës sonë dhe ka qenë thelbësor në fuqizimin e brezit të ardhshëm të studiuesve shqiptaro-amerikanë. Që nga fillimi i tij në 1955, fondi ka dhënë 400 bursa mbresëlënëse. Procesi i përzgjedhjes është i mundimshëm, pasi marrim aplikime të shumta nga studentë të jashtëzakonshëm. 

Këtë vit, tha znj. Black  ne jemi krenarë të njohim dhe përgëzojmë dhjetë individë të shquar të cilëve u janë dhënë çmimet e bursave. Vlera totale e bursave të dhëna këtë vit ka arritur një moment historik të paprecedentë prej $ 20,000. 

Znj. Eftalea Bitta, drejtuese  e fundit të bursave foli për procedurën e heshtur të mbledhjes së donacioneve për bursa dhe një intervistë të veçantë me ne, na foli edhe për kapitullin e Çikagos dhe dy miqtë e saj dy aktorët e mëdhenj John dhe Jimmy Belushi. Kjo zonjë e gjallë imcake që mbante emrin e gjyshes sime, që se njoha që dukej sikur kishte dalë nga libër historie ishte dëshmia e gjallë e diasporës shqiptare të Çikagos dhe e mbijetesës së saj . 

Marrësit e Bursave, nga emrat dukeshin që i përkisnin gjithë shtresave kohore të diasporës:  Ledion Hoti, Naze Islamaj, Saranda Rolet, Ora Kalaj, Isabela Kostallari, Daniel Shkëmbi, Abraham Haxhi, Deana Nare, Arian Qoshi dhe Adea Selmani  do të merrnin secili nga një fond prej 2 mijë dollarësh.

E pranishme në takim ishte dhe ambasadorja e Shqipërisë znj. Floreta Faber, e cila përshëndeti me këtë rast, ajo njoftoi largimin pas tetë  vjetësh shërbimi në fund të muajit,  dhe gjatë intervistës më tha, se ka punuar plot ketë vite për forcimin e diasporës e lobimit, gjersa kemi krijuar caucus shqiptar me gati 20 senatorë e kongresmen në bashkëpunim me diasporën. Ajo më dha në konfidencë se ishte hera e parë sillte dhe fëmijët në evente si ky, por ky ishte i fundit  dhe se ata po ktheheshin në Shqipëri.  E urova atë mikeshë të vjetër, që e njihja që nga ditët  e Universitetit tim në Shkodër për punën e saj mjaft aktive…

Tre çmime, te merituar për tre miq të nderuar

Ditën e shtune u mbajt Ceremonia e 75 vjetorit te AANO dhe u ndanë çmimet e konventës e cilat vlerësoi me çmim tre personalitete nga Michigani,  biznesmenin  Shkëlqim Lumani për veprimtarinë e tij te gjere bamirëse, po ashtu u vlerësua dhe Z. Mark Gjokaj për veprimtarinë e tij te gjere ne organizimin e veprimtarive ne Komunitetin dhe shqiptar dhe së fundi për veprimtarinë e tij te gjatë ne favor të çështjes shqiptare z Ekrem Bardha, të cilin ndër të tjera znj. Black e vlerësoi edhe si autor librash, për memuaret e tij. Që kur përmendi këta emra thashë me vete se AANO ia kish qëlluar, pasi të tre ata ishin të njohurit e mi, që mirë i njihja mirë veprimtarinë dhe punën … 

Shkëlqim “Jimmy” Lumani është fitues i Çmimit të Shërbimit Komunitar të Organizatës Kombëtare Shqiptaro-Amerikane për vitin 2023. Z. Lumani është një biznesmen i vetëpunësuar që punëson shumë shqiptarë në kompaninë e tij në Troy, Michigan. Ai ka mbi njëqind të punësuar mbi shtatëdhjetë e pesë për qind e të cilëve janë shqiptarë. Fëmijët e të gjithë punonjësve të tij morën ndihmë arsimore. Z. Lumani ka ndihmuar shumë bashkëqytetarë shqiptarë, veçanërisht studentët. Ai aktualisht është duke punuar në një program trajnimi shkëmbimi midis Shteteve të Bashkuara dhe Shqipërisë.

Z. Lumani ishte i rëndësishëm në krijimin e Fondacionit Lumani. Fondacioni Lumani është një organizatë jofitimprurëse 501c3 që rrit cilësinë e mundësive arsimore për komunitetin tonë. Që nga fillimi i tij në vitin 2015, Fondacioni Lumani ka ofruar më shumë se 500,000 dollarë mbështetje për mbi 100 studentë që ndjekin një diplomë bachelor. Fokusi i tyre është fuqizimi i të rinjve të rritur dhe ndihma për t’u siguruar që ata të marrin ndihmën që u nevojitet për të arritur një arsimim. Fondacioni Lumani mbështet studentët dhe ofron burime shtesë për të krijuar mundësitë më të mira arsimore në dispozicion. Komuniteti ynë përfiton shumë nga puna e mirë e z. Lumani, shumë prej të cilave ndodh edhe në prapaskenë. Ai është një filantrop që ka kontribuar në shumë organizata komunitare. Ai gjithashtu ka ofruar sponsorizim financiar për shqiptarët që marrin vizat studentore Fl për të ndihmuar në mbulimin e shpenzimeve të tyre dhe ka ofruar mundësi punësimi. Ne si organizatë jemi shumë të lumtur t’ia dhurojmë këtë çmim zotit Lumani, për të cilin ai është shumë i merituar , tha drejtuesja e seancës . 

Z Lumani theksoi nëpërmjet disa anekdotave jetësore, se kur erdhi në SHBA filloi Universitetin e Wayne , por pronari ku punonte nuk e la për arsye pune të vijonte shkollën ditën, dhe ky ishte një nga motivet që pas dy vitesh ai nisi kompaninë e tij. Z, Lumani rrëfeu  për një student internist të inxhinierisë mekanike dhe nënën e tij, e cila bënte tri punë për të paguar për shkollën e të birit, se edhe unë duhet të bëja diçka. A nënvizoi faktin se ai vet mund të ketë dhënë më shumë fonde se kjo organizatë , por puna e tyre është me e rëndësishme se e imja pasi unë jap nga paratë e mia kurse ata i mbledhin nga të gjithë njerëzit nga të gjithë shqiptarët nga e gjithë Amerika. 

Mark P. Gjokaj është fituesi tjetër i merituar i çmimit Shqiptar i Vitit i Organizatës Kombëtare Shqiptaro-Amerikane sivjet, i cili ka kaluar jo vetëm këtë vit, por edhe shumë dekada përpara se të përpiqet të krijojë rrugët për të promovuar traditat e pasura të shqiptarëve. Ai ka qenë për një kohë të gjatë drejtues dhe krijues i organizatave dhe programeve dhe ka marrë përsipër role avokuese ndër vite duke u shfaqur në televizion dhe radio në lidhje me avancimin e të drejtave të njeriut për shqiptarët. Z. Gjokaj ka punuar për të rritur kulturën shqiptare në shumë mënyra. Ai e ka bërë këtë përmes Kishës Katolike të Palit në Rochester duke krijuar festivalin vjetor shqiptar. Festivali është rritur për t’u ndjekur nga mbi 7,000 njerëz në vit dhe ka vazhduar për 23 vjet rresht. Ai gjithashtu ka promovuar dhe rritur kampionatin shqiptar të golfit në eventin mahnitës që është sot. Z. Gjokaj ka qenë bashkëthemelues i shoqatës  Knights of Columbus të e para në botën shqiptar , me shoqatën Gjergj Fishta. Më pas ai punoi me ekipin Fishta për lehtësimin e tërmeteve në Shqipëri. Në vitet 1990 ai themeloi Shoqërinë Kulturore Amerikane. Ai gjithashtu punoi për promovimin dhe shpërndarjen e dokumentarit Gjergj Kastrioti. Z. Gjokaj ka botuar revistën periodike “Arbri”. Ai gjithashtu filloi “Albanian Fin and Field” për të promovuar traditat e natyrës dhe konservimin. Ai gjithashtu themeloi Shoqërinë Kulturore Shqiptare Amerikane si dhe bashkë themeloi Kalorësit e parë Shqiptarë të Kolombit në botë.

Marku ka punuar gjithashtu me Sekretaren e Shtetit të Miçiganit, Candace Miller, për të koordinuar përpjekjet për përkthimin e testeve të DMV Driver nga anglishtja në shqip. Ai ka mbajtur edhe leksione në shkollat e Macomb-it për të promovuar kulturën shqiptare. Ai ishte gjithashtu anëtar i ekipit të parë shqiptar që mori pjesë në garën “Tough Mudder” që u kronika në Macomb Daily. Për këto arsye dhe shumë të tjera, Organizata Kombëtare Shqiptare është e nderuar që Marku të marrë këtë çmim që ai e meriton.! “ Në falënderimin e tij Marku theksoi që njeriu në jetë duhet të lërë gjurmën e tij, jo për tu dukur por për t’i dhënë kuptim jetës.”   

Duke prezantuar z Ekrem Bardha,  znj. Black tha: “Ju të gjithë e njihni Ekremin .Z. Bardha ka qenë gjithashtu shumë aktiv në shumë çështje të drejtësisë sociale që kanë të bëjnë me shqiptarët dhe të drejtat e njeriut. Ai ka dëshmuar në Kongres për abuzimet me të cilat përballen shqiptarët etnikë në Jugosllavi. Z. Bardha ka takuar personalisht shtatë presidentë të Shteteve të Bashkuara për të ndihmuar në çështje të ndryshme që ndeshen në Shqipëri dhe Kosovë. Në vitin 2018, në 10 vjetorin e Pavarësisë së Kosovës, ai mori Medaljen Jubilare Presidenciale të Dekadës së Pavarësisë nga Presidenti i Kosovës për kontributin e dhënë për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Z. Bardha ka qenë një filantrop prej kohësh duke ndihmuar kauza të shumta gjatë gjithë jetës së tij. Për këto arsye, Z. Bardha i bashkohet radhëve të fituesve tanë të nderuar të arritjeve të jetës dhe merr këtë çmim që Organizata Kombëtare Shqiptare është krenare të prezantojë. !”

Z Bardha në fjalën e tij përshëndetëse theksoi porosinë e tij  të vazhdueshme që “diaspora ashtu dhe politika shqiptare duhet të mësojë dhe të shohë nga politika amerikane, e të qëndrojë larg gjuhës së urrejtjes”. Kjo është porosia e një shqiptari që e ka bërë të tijën në jetën e tij 90 e ca vjeçare porosinë e presidentit Kenedi.  Mos pyet se çfarë mund të bëjë Atdheu për ty por se çfarë mund të bësh ti për Atdheun. ( Por fatkeqësisht vitet e fundit të politikës amerikane nuk janë ato të Klintonit apo Bushit të vjetër).

Jeta e Zotit Bardha tashmë është një libër i hapur i veprimtarisë së tij  dhe Libri i tij i Dytë  Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora, është një arritje edhe në fushën e memuaristikës dhe rolit të diasporës shqiptare për çështjen kombëtare e pavarësinë e Kosovës. Kurrë të mos e harrojmë kujton Ekremi, se pa diasporën e Amerikës dhe aktivitetin e saj nuk do të kishim sot Kosovë të pavarur” Dëshmia më e mirë e asaj është ai libër. “Kam një ëndërr, nuk di nëse do t’ja mbërrij ose jo, Shqipërinë etnike, që një ditë të bashkohet Shqipëria me Kosovën”. Kjo është ëndrra e shqiptarit më të madh të Amerikës, për nga rëndësia, mençuria dhe kontributi rreshtohet me Fan Nolin dhe shqiptarët martirë të mbarë shqiptarisë. Është i vetmi shqiptar që ka dëshmuar në Kongresin Amerikan për të bindur administratën amerikane për krijimin e shtetit të Kosovës.

Ja pse festimi i 75-vjetorit të AANO-s është një moment historik është një dëshmi e përkushtimit dhe vizionit të palëkundur të individëve të panumërt që kanë punuar me vetëmohim drejt fuqizimit të komunitetit tonë, duke nxitur një trashëgimi të përsosmërisë. Ky si një rast që jo vetëm njeh historinë dhe arritjet e pasura të shqiptarëve, por edhe paralajmëron një të ardhme të mbushur me madhështi.

Rroftë Shqipëria! Rroftë AANO! Gëzuar! 

Disa organizata shqiptaro-amerikane përfshihen në nisma bamirëse dhe humanitare, si në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ashtu edhe në Shqipëri apo pjesë të tjera të botës. Këto përfshijnë mbledhjen e fondeve për shkaqe që lidhen me kujdesin shëndetësor, arsimin, ndihmën ndaj fatkeqësive dhe më shumë. Organizatat shqiptaro-amerikane mund të krijojnë programe arsimore, bursa dhe burime për të nxitur mësimin e historisë, kulturës dhe gjuhës shqiptare tek brezi i ri për vite me radhë.

Koha e jetesës se kësaj shoqate, apo të Vatrës tregon se ne shqiptarët tani kemi shtresimet e emigracionit tonë. Vëllai i gjyshes time e la shtëpinë në moshën 12 vjeçare dhe se pa më motrën e tij më të madhe që e rriti. Kushërinjtë e mi që u lindën në Amerikë, e ruajtën gjuhën dhe shqiponjën në gji, si Viktor Çako, gruaja e tij, kushërira e parë e babait, ka ardhur sot në këtë takim. Se kisha parë atë qysh nga pandemia, bashkë me Stivin nga Minesota dhe Karolina Çakon këtu, fëmijët tanë janë gjenerata e katërt. A do të vijnë ata apo fëmijët e tyre përsëri tok me fëmijët e mi për 100 vjetorin? Po do të vijnë…

Nuk duhet të harrojmë se jetëgjatësia e kësaj organizate, dhe përkushtimit që pashë njerëzit që dëshironin të përjetësonin diçka, që filloi për një arsye kaq të mirë, vazhdonte, thjesht për të përjetësuar kulturën shqiptare dhe për të ruajtur trashëgiminë tonë dhe për të lejuar që shqiptarët nga e gjithë SHBA të takohen, duke ndihmuar edhe në edukimin e bijve të tyre. Ndaj  kështu shpjegohet nga kjo kauzë kaq fisnike dhe vazhdon edhe sot e kësaj dite. 

Duhet pak kohë dhe për punë organizative të dielën më 6 Gusht u mbajt Sesioni i Përgjithshëm i Hapur dhe Zgjedhjet ndërsa paradite dhe u ndoq një ndeshje e Tigers, ku në tabelat e rezultateve përshëndetej  puna e AANO-s. Çka tregon se komuniteti ynë i ardhur nga 5 vende të Ballkanit kishte ruajtur identitetin e vet të lidhur me identitetin e amerikan. Një përshëndetje dinjitoze për shqiptarët, në një stadium të mbushur me amerikanë, krenari por dhe meditim, duhet të ruajmë gjuhën e nënës…  

Sa më larg të largohemi nga vendi ku e nisëm jetën, aq më e vështirë, për shkak të interesave dhe mundësive konkurruese, por aq më e rëndësishme është ruajtja e organizatave dhe aktiviteteve si ky, që është një mënyrë që brezat e ardhshëm, të ekspozohen dhe të përjetësojnë të njëjtat atribute më të mahnitshme, të “shqiptarizmit” -integritetin, nderin, krenarinë, dhe mikpritjen të patejkalueshme. Fjalë që vazhdojnë të më jehojnë në mendje dhe zemër! 

Lavdi AANO!.

“Pse supozojmë shpejt se çfarë mendojnë të tjerët për ne?”

by

Shkëputur nga libri “Psikologjia e vetvetes” nga Rafael Floqi/

A i interpretoni shpesh sjelljet e njerëzve të tjerë si shenja, se ata janë të mërzitur ose të zemëruar me ju? Nëse po ju mund të jeni viktimë e një “shtrembërimi njohës” që psikologët e quajnë “lexim i mendjes”. Por si mund ta mbajmë atë nën kontroll.

“Unë thotë dikush kam qenë gjithmonë një njeri që ka nevojë që të tjerët ta pëlqejnë. Është një nga të metat e mia më të mëdha të personalitetit – pavarësisht nëse je një mik i ngushtë, i huaj apo diku në mes, ndoshta kam kaluar një kohë të gjatë duke u shqetësuar, nëse më pëlqen ai /ajo apo jo, dhe duke plotësuar një listë kontrolli mendor në të gjitha herët që mund të kisha thënë ose bërë diçka të gabuar.

Krahas kësaj nevoje për të pasur njerëz të tjerë, kam edhe një frikë të sëmurë nga njerëzit që nuk më pëlqejnë. Është një frikë që, shpesh pa e kuptuar unë, përshkon shumë nga ndërveprimet e mia të përditshme me njerëzit si në internet ashtu edhe në jetën reale.

Nuk duhet shumë ju ndoshta ju vendosni një pikë në fund të mesazhit tuaj në WhatsApp ose keni gërmuar mbi një pikë që kam thënë gjatë bisedës – por shumë shpejt do të bind veten se ju jam ngopur me praninë time dhe i mërzitur me mua për një zot e di sa shumë arsye. Sigurisht, e di që e gjithë kjo duket pak e vogël. Jam i vetëdijshëm se sa budallëk tingëllon kur shkruhet, dhe e di që ndoshta më dukej si një mbretëreshë masive e dramës. Por pa marrë parasysh se sa i vetëdijshëm jam se po ndodh dhe pa marrë parasysh çfarë provash kam për të kundërtën, ka gjithmonë një pjesë të vogël të trurit tim që supozon se të gjithë fshehurazi mendojnë se jam një njeri i madh.”

Vetëm një herë fillova të flas më shumë për shëndetin tim mendor dhe për të gjitha gjërat e çuditshme dhe të mrekullueshme që ndodhin në trurin tim, ku kuptova se nuk jam i vetmi që mendoj kështu. Nëpërmjet bisedave të përzemërta me miqtë, kam kuptuar se shumë njerëz – veçanërisht femrat – merren me këtë problem çdo ditë. Por pse?

“Mënyra më e mirë për të zbuluar nëse mund t’i besoni dikujt është t’i besoni atij.” – Ernest Hemingway

Për të mësuar më shumë lexova një artikull nga Meg Arroll, psikologe e autorizuar në emër të Healthspan. Dhe sipas saj, ekziston një “shtrembërim njohës” i zakonshëm që po e shkakton këtë problem, dhe ai quhet “leximi i mendjes”.

Arroll shpjegon se, kur shqetësohemi për atë që njerëzit e tjerë mendojnë për ne dhe kemi frikë se mund të mos na pëlqejnë, ne priremi të lexojmë midis rreshtave dhe të bëjmë supozime se çfarë mund të mendojnë njerëzit e tjerë, sikur të kemi aftësinë të mendojmë.

“Bota është komplekse dhe plot me shumë informacione që ne të marrim dhe vlerësojmë njëkohësisht – prandaj, ne përdorim shumë shkurtesa mendore çdo ditë për të na ndihmuar të lundrojmë në rrethin tonë, duke përfshirë mjedisin tonë shoqëror”, thotë Arroll.

“Shumë nga këto procese njohëse janë adaptive, që do të thotë se na lejojnë të funksionojmë dhe të lulëzojmë, por ndonjëherë mekanizmat që qëndrojnë në themel të këtyre proceseve shkojnë paksa të gabuara duke çuar në supozime të shtrembëruara.

Leximi i mendjes është një model i tillë mendimi keq përshtatës ku ne përdorim sjellje joverbale dhe verbale, si dhe shenja pikësimi në botën tonë moderne të komunikimit me email dhe tekst, për të arritur shpejt në një përfundim rreth asaj që dikush tjetër po mendon, gjë që është pothuajse gjithmonë. negativ.”

“Ju mund t’i kuptoni njerëzit vetëm nëse i ndjeni në veten tuaj.” – John Steinbeck

“Femrat priren ta përjetojnë këtë më shpesh sesa meshkujt – në një studim të kohëve të fundit të Healthspan, më shumë se dyfishi i përqindjes së grave sesa burrave deklaruan se shqetësoheshin për atë që të tjerët po mendonin për to (15% e grave krahasuar me vetëm 6% e meshkujve) – e cila është pjesërisht për shkak të psikologjisë evolucionare.

“Për femrat, mënyra për të siguruar përfshirjen në grupet sociale ka qenë (dhe disa do të argumentojnë se është ende) nëpërmjet mjeteve sociale, të njohura si ‘përpiqu dhe bëhu mik’, ndërsa për burrat statusi ruhet përmes më shumë kanaleve të jashtme (fjalë për fjalë ‘ sjellja e mishit të gjahut në shtëpi në kohët e paraardhësve tanë të hershëm). Kjo nevojë për t’u pranuar në një grup shoqëror është e fiksuar dhe kjo është arsyeja pse shtrembërimet njohëse mund të jenë kaq të përhapura.”

Problemi me këtë impuls për të ‘lexuar mendjen’ dhe për të ndërtuar supozime për atë që njerëzit e tjerë mendojnë për ne, bazuar në shumë pak, nëse ka, prova, është se shpesh sjellja jonë ndaj atij personi tjetër mund të ndryshojë pa e kuptuar as ne, gjë që në kthesa mund të tensionojë marrëdhëniet tona.

Për shkak se jam mjaft i vetëdijshëm se kam një tendencë për të lexuar mendjen dhe për të lexuar midis rreshtave të veprimeve të njerëzve të tjerë, shumicën e kohës tani jam në gjendje t’i kujtoj vetes se është ankthi im duke folur dhe të siguroj sjellja ime nuk ndryshon si rezultat.

“Gjëja më e rëndësishme në komunikim është të dëgjosh atë që nuk thuhet.” – Peter Drucker

Por, përpara se të kuptoja se kjo ishte diçka që truri im kishte prirje të bënte, e di se kam ndryshuar përfundimisht sjelljen time ndaj njerëzve sepse kisha frikë se ata më urrenin, ose duke a) dal nga rruga ime për t’i bërë ata të më pëlqejnë ose b) duke qëndruar në heshtje për të shmangur që ata të më urrejnë më shumë.

Siç shpjegon Arroll, kjo lloj sjelljeje në fakt mund të dëmtojë marrëdhëniet tona, një rezultat i cili, nga ana tjetër, konfirmon supozimet tona dhe na bën të besojmë në instinktet tona të ‘leximit të mendjes’ në të ardhmen.

“Ja një shembull: ju shihni një kolege jashtë vendit të punës në fundjavë dhe ajo nuk tund me dorë për të përshëndetur, kështu që supozoni se nuk duhet t’ju pëlqejë fare dhe është vetëm e mirë në punë, sepse, mirë, është punë.” ajo tha. “Të hënën, ju ndiheni të sikletshme dhe të pakëndshme me këtë pasqyrë të re, kështu që ju e shmangni atë. Me kalimin e kohës, ajo që dikur ka qenë një marrëdhënie mjaft e mirë pune, shuhet dhe bindesh se po, kishe të drejtë dhe ajo nuk të duron dot.

“Dakord, tani le ta provojmë këtë në një mënyrë tjetër, por me disa prova – sa shpesh ju ka injoruar në të kaluarën si përqindje? Ndoshta është mjaft e ulët. A ka ndonjë shans që të ketë një arsye tjetër që ajo mund të mos ketë tundur me dorë? A mundet ajo thjesht të mos të kishte parë pasi je në një mjedis tjetër?”

Ajo vazhdon: “Tani është koha për një eksperiment të sjelljes – në vend që të shmangni këtë koleg, silluni siç do të ishit më parë në takim dhe shikoni rezultatin. Me shumë mundësi, ajo ishte aq e zënë duke menduar se ku duhej të ishte – ndoshta ajo thjesht u grind me partnerin e saj, për shembull – sa nuk ju vuri re. Ajo madje mund të pyesë veten pse po e shmangni atë tani!

“Pra, ne shohim se si një keqinterpretim i vogël mund të ketë pasoja më të rëndësishme jo vetëm për marrëdhëniet tona, por edhe për shëndetin tonë mendor. Ata prej nesh që kanë zhvilluar shtrembërime njohëse kanë nivele më të larta ankthi dhe depresioni dhe shpesh luftojnë me vetëvlerësimin dhe besimin, të cilat mund të ndikojnë në të gjitha fushat e jetës sonë.

Të menduarit negativisht për të tjerët mund të ndikohet nga një sërë faktorësh dhe është e rëndësishme të pranohet se këto mendime nuk janë gjithmonë produktive ose të sakta. Këtu janë disa arsye pse njerëzit ndonjëherë mund të mendojnë negativisht për të tjerët:

Pasiguria: Ndonjëherë, njerëzit projektojnë pasiguritë e tyre te të tjerët duke supozuar tipare ose qëllime negative, të cilat në të vërtetë mund të mos jenë të vërteta.

Keqkuptimet: Mungesa e komunikimit të qartë ose keqinterpretimi i veprimeve dhe fjalëve mund të çojë në supozime negative për qëllimet ose karakterin e dikujt.

Përvojat e kaluara: Përvojat negative me individë ose grupe të caktuara në të kaluarën mund të çojnë në një tendencë për të përgjithësuar dhe për të supozuar më të keqen për të tjerët që janë të ngjashëm në një farë mënyre.

Ndikimet kulturore dhe sociale: Normat shoqërore, stereotipet dhe paragjykimet mund të formësojnë perceptimet tona për të tjerët, duke çuar në mendime ose gjykime negative.

Xhelozia dhe zilia: Ndjenjat e xhelozisë ose zilisë mund të shkaktojnë mendime negative për arritjet, suksesin ose cilësitë e të tjerëve.

Konkurrueshmëria: Në mjediset konkurruese, njerëzit mund të ndjejnë nevojën për t’i parë të tjerët negativisht si një mënyrë për të ruajtur një ndjenjë superioriteti ose vetëvlerësimi.

Paragjykimi i konfirmimit: Njerëzit priren të vërejnë dhe të kujtojnë raste që konfirmojnë bindjet ose paragjykimet e tyre para-ekzistuese, të cilat mund të përforcojnë opinionet negative për të tjerët.

Gjendja emocionale: Emocionet dhe disponimi personal mund të ndikojnë në mënyrën se si ne i perceptojmë të tjerët. Kur jemi në një gjendje emocionale negative, mund të kemi më shumë gjasa të mendojmë negativisht për të tjerët.

Vetëmbrojtja: Ndonjëherë, mendimi negativ për të tjerët mund të lindë si një mekanizëm mbrojtës për të mbrojtur veten nga dëmtimi ose zhgënjimi i mundshëm.

Mungesa e empatisë: Dështimi për të kuptuar ose për të kuptuar këndvështrimet dhe përvojat e të tjerëve mund të çojë në gjykime negative.

“Nëse ekziston një sekret i vetëm suksesi, ai qëndron në aftësinë për të marrë këndvështrimin e tjetrit dhe për të parë gjërat nga këndvështrimi i atij personi, si dhe nga këndvështrimi juaj.” – Henri Ford

Është e rëndësishme t’i sfidoni këto mendime negative dhe të përpiqeni t’u qaseni të tjerëve me një mendje të hapur, ndjeshmëri dhe gatishmëri për të komunikuar dhe kuptuar. Praktikimi i vetëdijes, vetëdijes dhe të menduarit pozitiv mund të ndihmojë në zbutjen e këtyre tendencave dhe promovimin e ndërveprimeve më të shëndetshme me të tjerët. Mos harroni se të gjithë kanë vështirësitë dhe kompleksitetin e tyre, dhe duke bërë përpjekje për të parë të mirën tek njerëzit mund të çojë në marrëdhënie më të përmbushura dhe një këndvështrim më pozitiv në përgjithësi.

Është e qartë se ajo që në fillim mund të duket si një sjellje e parëndësishme e çuditshme mund të ketë në të vërtetë pasoja shumë më të mëdha në afat të gjatë.

Në fund të fundit, kur filloni të supozoni se njerëzit nuk ju pëlqejnë, ndoshta do të filloni të mendoni për të gjitha arsyet pse dikush mund të mos ju pëlqejë, në vend që të përqendroheni në gjërat që ju pëlqejnë tek vetja – një sërë sjelljesh të cilat, në planin afatgjatë, çuditërisht kjo do të ndikojë në vetëvlerësimin tuaj. Pra, si mund ta ndalojmë veten nga ‘leximi i mendjes’ në të ardhmen?

“Të perceptosh është të vuash.” – Aristoteli

“Hapi i parë për të ndaluar leximin e mendjes është të jesh i vetëdijshëm se po e bën atë, atëherë, një analizë kosto-përfitim e këtij modeli të mendimit është e dobishme pasi zbulon nëse është një strategji e dobishme, apo në mënyrë alternative, nëse ka pasoja të paqëllimshme siç është izolimi social.

“Më në fund, bëni eksperimente të sjelljes nëse dyshoni se jeni kapur në një cikël të leximit të mendjes për të testuar supozimet tuaja – me fjalë të tjera, veproni kundër mendimit tuaj për të parë nëse është i saktë. Mund të habiteni nga ajo që zbuloni!”

Megjithëse termi ‘lexim i mendjes’ mund ta bëjë të gjithën të tingëllojë paksa e lehtë, është e rëndësishme që ne të përpiqemi ta marrim këtë impuls nën kontroll duke e bërë veten të vetëdijshëm për momentet kur mund të bëjmë supozime për atë që mendojnë njerëzit e tjerë për ne.

Tani më shumë se kurrë, të qenit i sjellshëm me veten është i rëndësishëm – duke refuzuar që pasiguritë tona dhe dëshira për t’u pëlqyer të ushqehen në mënyrën se si interpretojmë ngjarjet e botës reale, ne mund të fillojmë të vlerësojmë disa nga gjërat e mira, që njerëzit shohin tek ne, gjithashtu.

“Problemi i vetëm më i madh në komunikim është iluzioni se ka ndodhur.” – George Bernard Shaw

Të menduarit negativisht për të tjerët mund të ndikohet nga një sërë faktorësh dhe është e rëndësishme të pranohet se këto mendime nuk janë gjithmonë produktive ose të sakta. Këtu janë disa arsye pse njerëzit ndonjëherë mund të mendojnë negativisht për të tjerët:

Pasiguria: Ndonjëherë, njerëzit projektojnë pasiguritë e tyre te të tjerët duke supozuar tipare ose qëllime negative, të cilat në të vërtetë mund të mos jenë të vërteta.

Keqkuptimet: Mungesa e komunikimit të qartë ose keqinterpretimi i veprimeve dhe fjalëve mund të çojë në supozime negative për qëllimet ose karakterin e dikujt.

Përvojat e kaluara: Përvojat negative me individë ose grupe të caktuara në të kaluarën mund të çojnë në një tendencë për të përgjithësuar dhe për të supozuar më të keqen për të tjerët që janë të ngjashëm në një farë mënyre.

Ndikimet kulturore dhe sociale: Normat shoqërore, stereotipet dhe paragjykimet mund të formësojnë perceptimet tona për të tjerët, duke çuar në mendime ose gjykime negative.

Xhelozia dhe zilia: Ndjenjat e xhelozisë ose zilisë mund të shkaktojnë mendime negative për arritjet, suksesin ose cilësitë e të tjerëve.

Konkurrueshmëria: Në mjediset konkurruese, njerëzit mund të ndjejnë nevojën për t’i parë të tjerët negativisht si një mënyrë për të ruajtur një ndjenjë superioriteti ose vetëvlerësimi.

Paragjykimi i konfirmimit: Njerëzit priren të vërejnë dhe të kujtojnë raste që konfirmojnë bindjet ose paragjykimet e tyre para-ekzistuese, të cilat mund të përforcojnë opinionet negative për të tjerët.

Gjendja emocionale: Emocionet dhe disponimi personal mund të ndikojnë në mënyrën se si ne i perceptojmë të tjerët. Kur jemi në një gjendje emocionale negative, mund të kemi më shumë gjasa të mendojmë negativisht për të tjerët.

Vetëmbrojtja: Ndonjëherë, mendimi negativ për të tjerët mund të lindë si një mekanizëm mbrojtës për të mbrojtur veten nga dëmtimi ose zhgënjimi i mundshëm.

Është e rëndësishme të sqarohet se leximi i mendimeve të njerëzve të tjerë nuk është një aftësi reale që zotërojnë njerëzit. Ndërsa ne mund të konkludojmë dhe kuptojmë të tjerët përmes komunikimit dhe vëzhgimit, ne nuk mund t’i lexojmë fjalë për fjalë mendjet e tyre. Mbani mend, ndërsa ne mund të përpiqemi të kuptojmë të tjerët dhe të zhvillojmë ndjeshmëri, respektimi i kufijve dhe komunikimi janë aspekte kyçe të marrëdhënieve të shëndetshme.

“Mos harroni ju mund të bëni më shumë miq në dy muaj duke u interesuar për njerëzit e tjerë sesa mundeni në dy vjet duke u përpjekur të interesoni të tjerët për ju.” – Dale Carnegie

Leximi i mendjes, në kontekstin e aftësive njerëzore, i referohet konceptit hipotetik ose imagjinar të aftësisë për të perceptuar ose kuptuar drejtpërdrejt mendimet, ndjenjat dhe synimet e njerëzve të tjerë pa pasur nevojë për komunikim verbal ose joverbal. Ai nënkupton aftësinë për të hyrë në proceset dhe emocionet e brendshme mendore të dikujt tjetër.

Megjithatë, është e rëndësishme të theksohet se leximi i mendjes siç përshkruhet zakonisht në fantashkencë dhe kulturën popullore, ku individët mund të “lexojnë” pa mundim mendimet e të tjerëve si leximi i një libri, aktualisht nuk ekziston në realitet. Ndërsa njerëzit kanë zhvilluar forma të ndryshme komunikimi dhe mënyra për të kuptuar emocionet dhe qëllimet e njëri-tjetrit, leximi i vërtetë i mendjes mbetet përtej të kuptuarit tonë aktual shkencor dhe aftësive teknologjike.

Në realitet, aftësia jonë për të kuptuar të tjerët vjen nga një kombinim faktorësh duke përfshirë sinjalet verbale dhe joverbale, ndjeshmërinë, inteligjencën emocionale dhe komunikimin efektiv. Bëhet fjalë për interpretimin dhe nxjerrjen e përfundimeve në vend të “leximit” të drejtpërdrejtë të mendimeve.

Empatia është kyçi për të kuptuar mendjet e të tjerëve dhe për të ndjerë botën e tyre në veten tuaj.” – Alfred Adler

Për të komunikuar në mënyrë efektive, ne duhet të kuptojmë se ne të gjithë jemi të ndryshëm në mënyrën se si e perceptojmë botën dhe e përdorim këtë kuptim si një udhëzues për komunikimin tonë me të tjerët. Ndaj për të kuptuar zemrën dhe mendjen e një personi, mos shikoni atë që ai ka arritur tashmë, por atë që ai aspiron.