Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

UDHËHEQËSIT QË NUK LËSHOJNË PUSHTETIN

by

Redaktuar dhe Përkthyer nga Rafaela Prifti/

Në historinë e Amerikës nuk ka pasur president tjetër që të refuzojë për një kohë kaq gjatë të njohë rezultatet e një zgjedhjeje ku është e qartë se ka humbur. Kur është fjala për version alternativ të realitetit, zoti Trump ka plot shokë jopresidencial. Ndërsa vendi mediton rastin e bujshëm të Donald Trumpit, presidentit që nuk pranon se e kanë nxjerrë nga puna, atë mund ta krahasojmë me një sërë personazhesh dhe individësh që nuk kanë dashur të pranojnë momente jo të mirëpritura në jetën e tyre personale dhe profesionale.  

Në vitin 1873 Guvernatori republikan i Teksasit Edmund J. Dejvis refuzoi të largohej nga zyra pas humbjes së zgjedhjeve duke thënë se mandati i tij nuk skadonte edhe për pas disa muaj. Ai ngriti një barrikadë në hyrjen e ndërtesës së parlamentit nga ku nuk donte të lëvizte. Guvenatori i zgjedhur dhe ekipi i tij vunë një palë shkallë dhe hynë nga dritaret për të filluar punën në katin e sipërm të ndërtesës. Rasti tjetër është Hiru Onoda, oficeri i lartë i Ushtrisë Perandorake Japoneze, i cili pas përfundimit të Luftës së Dytë botërore, qëndroi në xhungël në gatishmëri luftarake për 29 vjet derisa vajti eprori i tij tashmë i plakur dhe e anuloi urdhërin e mëhershëm për të mos u dorëzuar. Një vit më parë, në 2019 ishte rasti i qeverisë së Moldovës që vendosi të mos i hapte rrugë qeverisë së re gjë që çoi në një situatë të komplikuar, ku të dyja grupet deklaronin se ishin në krye të vendit. “Ngërçi” u tejkalua kur ish-kryeministri me inat e liroi postin i përballur me presion nga jashtë të ushtruar nga ndërkombëtarët si edhe me zemërim të popullit nga brenda vendit.    

Në Amerikë transferimi i pushtetit ka qenë një kalim paqësor i kompetencave i kryer sipas një procedure të caktuar. Por historia botërore ka plot shembuj të diktatorëve dhe tiranëve që kanë përdorur mënxyra për të ruajtur pushtetin. Historia ka shembuj të autokratëve që nuk i njohin rezultatet e zgjedhjeve të lira. Ka shembuj kur ata eliminojnë fare mandatet dhe rrinë në fuqi pafund. Ka shembuj kur ata burgosin, vrasin ose zhdukin kundërshtarët e tyre politik. Siç ka edhe nga ata që i praktikojnë të gjitha këto metoda së bashku.

   Zoti Trump ka folur me simpati për të paktën një prej tyre, për shembull kur tha se atij “mbase i takonte një mandat i tretë” duke u nisur nga “mënyra sesi na kanë trajtuar.” Këto ai i ka deklaruar përpara se të humbte zgjedhjet. Përdredhjet e lajmeve që dalin nga Shtëpia e Bardhë,  përngjasin me tymin e duhanit nga ku shfaqen sinjale se këshilltarët e presidentit dhe familjarët po provojnë disa forma psikologjike që Presidenti Trump ta kuptojë se është “pensionuar”, ndërkohë që sjellja e presidentit i përngjet më pak një puçi dhe më tepër një episodi të stërzgjatur hidhërimi të një fëmije të llastuar. 

Shumë anëtarë të legjislaturës republikane që e kanë neveri ta mërzisin zotin Trump, po ndihmojnë të ushqejnë iluzionin për pushtetin e tij. Por kjo ka një paralele në jetën e familjes së Trumpit. Kur babai i tij, Fredi, u sëmur me Alzheimer, familiarët thuhet se ranë dakort që ta linin patriarkun të mendonte se ishte ende drejtuesi i organizatës Trump. Revista Vanity Fair shkruan se plaku dilte për ditë në punë ku i jepnin të firmoste letra të bardha ndërsa telefonin e zyrës ia kishin lidhur vetëm me linjën e sekretares së tij. 

Disa rrjete mediatike simpatizuese të krahut të djathtë si edhe shumë nëpunës republikanë refuzojnë të pranojnë se Xhozef Biden është zgjedhur president. Miliona amerikanë duket se i besojnë thënieve të zotit Trump se këto janë zgjedhje të vjedhura dhe se epidemia e koronavirusit që tashmë është përshkallëzuar, nuk paraqet problem serioz. Përkrahësit e tij marshojnë në rrugë për të protestuar rezultatet e zgjedhjeve dhe nuk dihet se në ç’rrethana Trumpi do të largohet nga Shtëpia e Bardhë.

Gazetari dhe adhuruesi i Trumpit, Geraldo Rivera paraqiste në Twitter një krahasim të presidentit me një kampion të peshës së rëndë, që e di se ka humbur por mbahet me dhëmbë në ring duke grushtuar për një shans të largët fitoreje. Përshkrimi i tij lirik: “ai do t’i përgjigjet tingullit të këmbanës duke kërkuar nokoutin që mbetet larg në horizont.”

Autori i librit “Narcisisti i Njohur: Mburoja ndaj Narcisistit Ekstrem në Kohën kur Universi Rrotullohet rreth Vetes”, Dr. Bruno shkruan: “Kur të jenë shteruar paditë ligjore kundër zgjedhjeve, ai do ta kalojë gjithë jetën duke këmbëngulur se sistemi bëri komplot që mos e linte të fitonte. Do gjej rehati tek fajësimi i të tjerëve, vetë-keqardhja dhe tek indinjata që i takon vetëm atij për t’i pasur ato si mbështetje të vetes në mënyrë që të zbrapsi ndjenjën e poshtërimit nga humbja.” 

Shënim: Ky është version i redaktuar i shkrimit të Sarah Lyall botuar në gazetën Nju York Tajms me titullin origjinal “Kur Liderët Nuk Ikin, Mësime nga Shekspiri te Dikens te “Sajnfeld” për Moslamtumirën e Gjatë të Presidentit Trump. (When a Leader Just Won’t Go, Wisdom from Shakespeare to Dickens to ‘Seinfeld’ on President Trump’s long non-goodbye)

TRE TRANZICIONE PRESIDENCIALE ME PASOJA PER AMERIKEN

by

Përktheu Rafaela Prifti/

Përse u miratua Amendamenti 20 i Kushtetutës Amerikane dhjetë vjet pas propozimit të projekt-ligjit? Cili president cilësohet si model i tranzicionit presidencial? Çfarë mund të sjellë dimri i ndasisë?

Thomas Balcerski, autor dhe mësues në Eastern Konektikut përshkruan tre episode famëkeqe të tranzicionit administrativ në historinë e Amerikës.

Dy javë pas përfundimit të zgjedhjeve Presidenti Donald Trump nuk e pranon humbjen ndaj ish-zv Presidentit Xho Biden. Disa zyrtarë të lartë të administratës së Trumpit, përfshirë edhe ish-shefin e përgjithshëm të Shtëpisë së Bardhë Xhon Kelli, kanë bërë thirrje për një proces paqësor tranzicioni. Megjithatë, shumë nga republikanët në Kongres qëndrojnë në krah të Presidentit.

Në realitet, Trumpi është president në dalje e sipër. Presidenca e tij ka shpërfillur precedencat e mëhershme në shumë aspekte por në këtë pikë ai është si gjithë presidentët e tjerë paraardhës. Mandati i tij do përfundojë dhe ai do dalë nga Shtëpia e Bardhë për të filluar kapitullin tjetër të jetës së tij. Dhe mënyra sesi sillet në këtë periudhë mnnd të jetë ajo që i jep vulën administratës së tij duke qenë gjithashtu edhe një moment kritik në historinë amerikane. Vendi ka përjetuar disa episode famëkeqe tranzicioni.  Tre të tilla kanë qenë: Xhejms Bjukenan dhe Abraham Linkolni gjatë dimrit të përcarjes 1860-1861, Herbet Huver dhe Franklin Delano Rusevelt gjatë përkeqësimit të krizës ekonomike të viteve 1932-1933, Bll Klinton dhe Xhorxh W. Bush pas zgjedhjeve të shumëkontestuara të vitit 2000.

Rrethanat e diktojnë më shumë se më parë nevojën për tranzicion efektiv. Përkeqësimi i epidemisë së COVID-19 kërkon angazhim total nga dega ekzekutive dhe kooperim të presidentit aktual me presidentin e zgjedhur për hir të vendit. Për të mos lejuar thellimin e tragjedisë, Trumpi dhe Biden duhet të shmangin gabimet e tre tranzicioneve me nam të keq.

1860-1861: Xhejms Bjukenan dhe Abraham Linkoln

Inagurimi i Abraham Linkolnit si presidenti i 16-të i Shteteve të Bashkuara në Uashington DC pasardhës i Presidentit Xhejms Bjukenan u bë pas Zgjedhjet e vitit 1860 ishin një sfidë serioze për tranzicionin presidencial. Në nëntor të atij viti Linkolni kishte fituar mjaft vota në Kolegjin Elektoral ndaj tri rivalëve të tjerë duke siguruar mandatin e ardhshëm të presidentit. Pa kaluar një muaj, Karolina Jugore u mblodh në një kuvend shtetëror nga ku vendosi unanimisht shkëputjen nga Bashkësia e Shteteve (Unioni). Pas saj, gjashtë shtete të jugut e ndoqën atë shembull. Presidenti Bjukenan që kishte humbur zgjedhjet tregoi dobësi në përballjen me krizën. Ai deklaroi se nuk e mbështeste shkëputjen e shteteve të jugut por besonte se qeveria nuk kishte forca ta ndalonte këtë veprim dhe iu drejtua Kongresit për zgjidhje. Mbledhja e ‘të urtëve’ në Uashington DC doli me një varg me propozime të hartuara me qëllim që skllavëria të kishte mbrojtje kushtetuese. Ky dokument njihet si Kompromisi Kritenden (mbiemri i Përfaqësuesit ligjor të Kentakit, Xhon Kritenden, që propozoi masat ligjore – Shënim i Përkthyeses)

Por Presidenti i zgjedhur Linkoln me mençuri refuzoi të pranonte çdo lloj kompromisi të dalë nga administrata e papëlqyer e Bjukenan. Në ditën e inagurimit, Linkolni shkoi për vizitë në Shtëpinë e Bardhë dhe të dy vajtën me një pajton në ndërtesën e parlamentit. Pavarësisht nga fjalimi i paqtë inagurues, lufta shpërtheu kur forcat e Konfederatës hapën zjarr në Fort Sumter në prill 1861.    

Kongresi republikan ishte aq i mllefosur me veprimet e fundit të Bjukenan kur ishte ende në postin e presidentit por nuk ishte rizgjedhur për mandatin tjetër, sa ia tërhoqi privilegjin e postimit pa pagesë duke e detyruar administratën e tij të paguante vetë për veprimet postare dhe madje nuk pranoi të paguante as për portretin zyrtar të z. Bjukenan.  Ai nga ana e vet i doli në mbrojtje pozitës së tij në prag të luftës, të cilën historianët e quajnë si librin e parë të kujtimeve nga një president por kjo nuk mjafroi për ta rehabilituar emrin e tij. Për pasivitetin e tij gjatë kohës kur po e shihte se Unioni po shkërmohej në këmbët e tij, ai renditet si presidenti më i keq në historinë e Amerikës.

1932-1933: Herbert Huver dhe Franklin D. Rusevelt

Në vitet 1932, periudha e Depresionit të Rëndë e kishte rrëzuar ekonominë amerikane në nivele të ulta të panjohura më parë. Bankat e kishin humbur kredibilitetin, bujqit nuk kishin treg për produktet e tyre dhe papunësia kishte arritur në 25 %.  Në nëntor, Rusevelti doli me një program të quajtur Pakti i Ri që financohej nga fonde shtetërore, dhe fitoi shumë më tepër vota se fushata e Huverit për vullnetarizm kolektiv të individëve. Ditën pas zgjedhjeve në orën 9:34 të mbrëmjes Huveri pranoi humbjen me zor me anë të një telegrami: “Për hir të qëllimit tonë të përbashkët, unë do jem i përkushtuar ndaj çdo hapi të mundshëm të dobishëm.” Në ditën e inagurimit të Franklin Delano Rusevelt në 1933, ai dhe paraardhësi Herbert Huver shkuan bashkë në ceremoni. Në të vërtetë Huver nuk kishte lënë gjë pa bërë që ta sabotonte Paktin e Ri të Ruseveltit. Praktikisht, ai donte t’i anulonte pjesë të tëra të programit social përpara se Rusevelti të hynte në Shtëpinë e Bardhë. Nga ana e tij, Rusevelti nuk pranoi të bashkëpunonte për asgjë me presidentin ‘në dalje e sipër.

Ndërkohë, pasojat e Depresionit të Rëndë u përkeqësuan. Në ditën e inagurimit Huveri dhe Rusevelt udhëtuan “si në gjemba” nga Shtëpia e Bardhë drejt Parlamentit. Rusevelti bëri vetëm disa komente për përgatitjet madhështore përgjatë rrugës ku do mbahej parada. Fatmirësisht, ky do ishte fundi i kohëzgjatjes së periudhës midis dy administratave, e caktuar në një kohë kur amerikanët udhëtonin me kuaj ose vaporë. Në vitin 1933, Kongresi më në fund miratoi ligjin e propozuar për herë të parë nga Senatori Xhorxh Norris në 1923 – që arriti të hynte si amendamenti 20 në Kushtetutën e Shteteve të Bashkuara.  Midis të tjerave, amendamenti e përshpejtoi kohën e daljes së presidentit prej postit zyrtar nga data 4 mars në 20 janar.

2000-2001: Bill Klinton dhe Xhorxh W Bush

Ndërsa President Bill Klinton dhe Presidenti i zgjedhur Xhorxh W. Bush qëndrojnë përpara Shtëpisë së Bardhë për herë të parë pas përfundimit të zgjedhjeve në 19 Dhjetor 2000, në Uashington, DC, pak kush e dinte atëherë luftën e brendshme që kishte filluar prej datës 7 nëntor. Në një prej garave më të paparashikuara në historinë amerikane, ish-Presidenti Al Gore dhe Guvernatori i Teksasit Xhorxh Bush kishin fituar shtete kyce që janë vendimtare për fatin e zgjedhjeve. Fituesi i shtetit të Floridës nuk mund të deklarohej megjithëse rrjetet kryesore mediatike ia kishin dhënë fitoren zotit Gore dhe e kishin ndërruar pastaj në favor të Bushit.

Duke menduar se kishte humbur, zoti Gore i telefonoi Bushit për t’i uruar fitoren. Gjatë rrugës për të mbajtur fjalimin e ‘humbjes’ pranë Momumentit të Luftës në Nashvil, asistentet vrapuan ta njoftonin të mos dilte përpara publikut. Sipas lajmeve, në Florida diferenca në numrin e votave ishte aq e vogël sa nuk numd të parashikohej fituesi, dhe kështu filloi një betejë ligjore disajavore derisa më në fund Gjykata e Lartë e ndaloi rinumërimin e votave në Florida, dhe z. Gore e dha pranimin duke iu drejtua publikut përpara kamerave në datën 13 dhjetor. Ndërkohë që priteshin rezultatet e zgjedhjeve, agjencia federale që hap rrugën për presidentin e ri, nuk njohu asnjë kanditat. Vendimi vonoi vënien në zbatim të Aktit të Tranzicionit Presidencial që përfshin lokalet e zyrave, pajisjet si edhe fondet përkatëse për administratën e re. Megjithatë Bushi u lejua të vinte në mbledhjet informative të sigurisë ndërsa Gore ishte i pranishëm si Zv President. Në 2004 Komisioni i Posaçëm për  aktet e 11 Shtatorit konkludoi se ngadalësia në tranzicion i ‘ndrydhi’ aftësitë e administratës për të emërimet e zyrtarëve në poste kyçe të sigurisë kombëtare.

Megjithatë nuk kishte pak episode dramatike – administrata e Presidentit Klinton nuk u largua pa bërë zhurmë. Dolën fjalë se personeli kishte shkulur telat e telefonave, kishin dëmtuar tualetet, dhe kishin kryer një akt mëse “fëminor” duke hequr shkronjën W nga tastierat e kompjuterave të Shtëpisë së Bardhë (personeli i Klintonit i ka hedhur poshtë shumicën e këtyre akuzave.) Zyra e Llogarisë paraqiti një raport të dëmeve prej 15,000 dollarëve. Si kundërbalancë, Bushi iu përkushtua punës për një tranzicion profesional kur erdhi koha për ta kaluar ‘stafetën’ te presidenti i zgjedhur Barak Obama. Nga ana e vet, Obama e ka cilësuar atë si ‘standarti më i lartë’ i tranzicioneve dhe e ndoqi atë model në kohën e tranzicionit nga ai te Trumpi.   

Zoti Trump mundet fare mirë ta pranojë rezultatin e zgjedhjeve duke ndjekur traditën e gjatë të ‘unifikimit’ të vendit që nis nga inagurimi në vitin 1896. Dhe prej aty mund të ndjekë shembullin e presidentëve përpara tij që marrin pjesë në ceremoninë e inagurimit të pasardhësit.  Por nëse e shkuara mund të shërbejë si prolog, për mbarë vendin pritet të ketë thellim të krizës dhe një periudhë të trazuar trancizioni. Ashtu si edhe përpara në historinë tonë, duhet të jemi të përgatitur për dimrin e ndasisë midis administratës së vjetër dhe asaj të re – dhe për pasojat që kjo do t’i sjell vendit.

EXCLUSIVE INTERVIEW WITH KRISTI PANCE – ASSOCIATE RESEARCH FELLOW AT ROGERS CORPORATION INNOVATION CENTER

by

by Rafaela Prifti/

Kristi Pance’s research work has been awarded many US, European and worldwide patents. He says that it takes some time for new inventions to find large scale applications but he is optimistic about the new antennas designed by him and a team of colleagues. Kristi believes that the 2020 pandemic will have long term social, economic, political and scientific ramifications. His advice to students and young researchers is to fail effectively and to keep it simple. In the end, he shares a special message for Albania’s Independence Day!

Read full interview in Dielli’s Special Issue of November

I am grateful for this opportunity to talk with you, an Albanian-American physicist and researcher. I will start with a question about the 2020 Nobel Prize in Physics. Three Laureates shared the prestigious honor awarded last month: Roger Penrose of Oxford University for showing that the general theory of relativity leads to the formation of black holes, Reinhard Genzel of LMU and Andrea Ghez of University of California, Los Angeles for discovering methods indicating that an invisible and extremely heavy object governs the orbits of stars at the center of our galaxy. What do these achievements mean for fellow physicists such as yourself? What is their significance for science at large?

Predicting Nobel Prize individual winners is rather more difficult than anticipating the winning field at times. For example this year, astrophysics was one of the expected winning fields of science. In a classic Nobel trio, the prize was awarded to a theoretical astrophysicist, Roger Penrose and two experimental and observational astrophysicists, Reinhard Genzel and Andrea Ghez for their ground-breaking discoveries in black hole physics. Sir Roger Penrose is a mathematical physicist, mathematician and philosopher who made significant contributions in different fields of science. One of the most celebrated scientists of our time, Penrose was a long-time collaborator of the great Steven Hawking. He and Hawking were the first to prove that black holes come out naturally from the equations of General Relativity when applied to stars or systems of stars with masses above a certain threshold. Sir Penrose invented wonderful mathematical tools to explain and further develop General Relativity and black hole physics. Looking back at the history of science and particularly astronomy, the moment of shifting from Ptolemy geocentric to the Copernican heliocentric system was a great scientific and philosophical tipping point. The significance of our Sun being at the center of the solar system gave rise to ideas and theories of possible existences of other solar systems in even greater hierarchical structures called galaxies.  It serves as an analogy to the recent discoveries and advancements in the theory of super massive black holes at the center of any galaxy. The two Laureates, Reinhard Genzel and Andrea Ghez developed very fine methods to map out with great accuracy the motions of stars near the center of our galaxy as evidence of the existence of supermassive black holes.

As a Research Fellow at the Rogers Corporations, how do you view the correlation between technological needs and the driving force for innovation and research? How do you perceive the synergy between science and technology, that is summarized in the expression: Science questions beget new technology and new technology begets new science?

There exists a great correlation between science and technology. After all technology is nothing less than science applied for practical needs. The day-to-day needs motivate research which results in a new scientific contribution followed by a novel technology, which potentially pushes further the boundaries of science discoveries and so on. For example, today’s communications speed calls for a high capacity of data transmission. Science responded by inventing and designing massive MIMO (multiple input and multiple output) systems. Their practical production requires smaller, more efficient and lower cost components, pushing the current limits of technology. Among other things, it requires developing new materials which is a longstanding traditional expertise at Rogers Corporation. To illustrate it with an example that ties in with the 2020 Nobel Prize Physics Award: the Hawking-Penrose famous paper on gravitational collapse and singularities that predicted black holes was presented in 1970. Although the methods did not exist, it fueled the efforts and pushed technological capabilities. Their work preceded Genzel-Ghez discovery by around 30 years.

You completed your college education in Albania in the late 80s. What was it like then? And what do you look forward to?

Right after finishing my undergraduate studies in 1987, I joined the faculty at the Theoretical Physics Department at the Natural Sciences College in Tirana. There I worked alongside some brilliant Albanian physicists. Five years later, I left Albania to complete advanced studies at the renown Center for Theoretical Physics in Trieste, Italy. Then I had the opportunity to pursue my graduate studies at Northeastern in Boston. I consider myself part of the generation that received a very good education in Albania. We were equipped to compete successfully with well qualified peers and researchers in Europe and in the US. As an innovator, I look forward to large-scale commercialization of my inventions in widely applied or practical uses.

What is your advice to students and young graduates as they embark on the areas of modern sciences? What advice would you have given yourself in Albania? Have you encountered an increased interest by Albanian students in the science of physics?

I have come to know quite a number of very successful Albanian students of Science and Engineering here in the States. My advice may sound cliche yet it is worth repeating: work hard and never give up! There are no shortcuts particularly in science. To the young researchers, I would advise: “Fail efficiently!” Let me explain what I mean by that. The harder you work, the faster you are bound to encounter failure and the better you are able to manage your failures, the closer you come to the eventual success. A successful researcher or innovator is obviously knowledgeable, however his edge over the competition comes from another type of knowledge that is acquired through endless hours of hard work. The more efficiently you fail, the closer you come to the right solution, because you know more about the paths and ways that don’t work. That is a wonderful piece of knowledge that is only yours, not written or found in the books and that can make the whole difference. One more piece of advice: “Target simplicity”. Nature’s ultimate secret is simplicity, albeit elusive. A solution, or model that seems complicated, is likely wrong. We usually try to complicate things, but the ability to complicate is in fact a disability.

During the time of the pandemic, there has been resistance and even disregard for the science based approach. If one area specifically public health is ignored, what could be the repercussions for the larger science community?

It has been a difficult time for everybody. In our lifetime, I don’t remember any other period where it was so important to listen to the experts. Although, I must say here that because of the different nature and complexity of this pandemic there were disagreements in the science community stemming from the challenges of facing a new virus. Yet, almost all of them agreed on the ways of preventing the spread of the airborne pathogen. That should have been listened to. Unfortunately, it was not. From a theological point of view, I strongly believe, as do so many, that 2020 pandemic will be a turning point in world history with short and long term social, economic, political, technological and scientific consequences. We could make some historical parallels with the 14th century plague in Europe, which prompted the European Renaissance. More than five centuries have passed since then with tremendous development in sciences and technology and yet the human race remains vulnerable. The warning signs did not inform our preventive practices. Instead they were ignored repeatedly. Another illustration from science history. In 1977, famous physicist Louis Alvarez after analyzing geological layers proposed the asteroid impact theory that triggered Cretaceous-Tertiary mass extinction. His theory was criticized in the beginning, but bit by bit scientists accepted it and discovered even the impact site. Nevertheless, the general thinking remained skeptical. Less than two decades later, in 1994 all scientific community watched in awe the cosmic impact of Shoemaker comet colliding with Jupiter. So, we witnessed the cosmic impacts with catastrophic consequences that happened (fortunately on another planet). The same can be said for the 2020 global pandemic. It could have been, and still could be much worse if we don’t learn the lessons. It has shown the vulnerability of the human race, the risk of a possible extinction. In reaction to it, we will see humanity speeding up efforts towards the new space and technological frontiers.  We will witness soon Mars exploration. Maybe humanity will seriously push towards the first considered advanced scale of civilization, called Kardashev Type 1 civilization, by harnessing, storing and using all the energy available on planet Earth. I am very optimistic that after this chaos we will see a worldwide organized response that will bring nations and governments closer together.

The city of Boston carries a special significance for us. It is the birthplace of the Pan-Albanian Federation of America Vatra and its publication Dielli, dating back in 1912, still in circulation today. The founders and leaders of Vatra like Fan Noli and Faik Konica advocated and promoted Albanian independence. Noli established the Albanian Church in Boston and much more. What features of Boston do you appreciate more?

One of the early European settlements, Boston is an intricate part of America’s history. The city is home to magnificent art museums, cultural heritage, some of the nation’s top schools, world class scientific research, as well as a global leader in entrepreneurship and innovation. My family and I have a few favorite spots in the city including the Museum of Science and Boston Symphony Hall. As you said, Boston is also spiritually special for the Albanian community in America.

Read full interview in Dielli’s Special Issue of November

NEW YORK CASE COUNT ON THE RISE, OFFICIALS OBSERVING NUMBERS

by

Selected and Edited by Rafaela Prifti/

At Monday’s Press Conference Mayor Bill de Blasio warned that the city was “dangerously close” to a second wave that might mean more restrictions. According to reports, the cases of Coronavirus have surged across the country. Last month the data released by the Department of Health shows the daily cases within the range of 500 to 700. The number of new infections is swiftly rising, with more than 1,000 cases identified in the city for five days in a row, a level that last occurred in last May. Last Sunday, the numbers were up in all five boroughs, with 1,156 new cases. Unlike the spring, the number of hospitalizations and deaths related to Covid 19 are low, and the test positivity rate in New York City is still well below that in neighboring states. New Jersey and Connecticut are seeing a continued surge in cases. The weekly average was 2.26 percent, according to the city’s health department. As per guidelines, should the seven-day average of positive test results climb at above 3 percent, the mayor said that further lockdowns were possible.

There have been reports of discussions between city health officials and Mayor de Blasio’s aides regarding new restrictions including a broader shutdown of nonessential businesses, if the seven-day average rate of positive test results climbs up. Mayor de Blasio said that the restrictions “could mean even having to shut down parts of our economy again,” and having to close schools. He noted that he is watching three indicators to determine if the city is dealing with a “full-blown second wave”: the overall number of cases in New York City; the positivity rate, and the number of hospitalizations, which he doesn’t want to exceed 200 a day. With regard to the limited in-door dining that is allowed in the city, the mayor said that it was time to ‘re-evaluate’.

Governor Cuomo reiterated that the effectiveness of any state restrictions would be dependent on local enforcement. He also rejected the idea that the state was seeing a second wave rather than an uptick. The officials said that this week is very important in keeping the cases under control and avoiding new restrictions which would put in jeopardy the city’s recovery from the pandemic. In the early months, the outbreak killed tens of thousands, overwhelmed the hospital system and severely undermined the local economy. Governor Cuomo’s “microcluster strategy” has earned him praise by the public health officials, while New York has become a national model for curbing the outbreak.

New Jersey Governor announced new coronavirus restrictions on Monday, rolling back his reopening strategy to confront a statewide infection rate that has reached levels not seen since the pandemic ravaged cities and towns across the Northeast. Under the new restrictions, which begin Thursday, restaurants and nightclubs across the state must close to indoor customers at 10 p.m.

On Monday the coronavirus cases remained at record high in the United States and around the globe. Pfizer and its partner, the German company, BioNTech, announced preliminary results that suggested their vaccine was more than 90 percent effective. It is worth noting that the news is still preliminary, and there remain a lot of questions about the vaccine. Most importantly, the next several months are very critical and the public needs to follow the health measures of wearing the mask, practice social distancing and personal hygiene.

TURNER CLASSIC MOVIES PROFILES ALBANIAN DIRECTOR XHANFIZE KEKO

by

by Rafaela Prifti-Xhanfize Keko is Director of the Week at Turner Classic Movies. Women Make Film series was launched on September 1st. Since then, every Tuesday TCM airs movies directed by women filmmakers around the world. Last night, it aired the movie Tomka and His Friends (1977) by Albanian director Xhanfize Keko. Turner Classic Movies celebrates classic movies without commercial interruptions. The network began in 1994 by founder Ted Turner to bring Turner’s Entertainment’s massive library of classic films onto the TV screen.

As a female director, she was a pioneer in Albania’s film industry. Her professional career spans from the early fifties into early nineties, at a time when creativity and artistry grappled with restrictions imposed by Albania’s communist regime. Nevertheless, Xhanfize Keko directed eleven full length feature films for younger audiences that generations of Albanians, including the author of these lines, grew up watching. In May of this year, director Mevlan Shanaj presented a documentary on a premier creator of children’s films, Xhanfize Keko (1928 – 2007). She studied documentary techniques at the Russian Academy of Arts in Moscow. In 1952, the young director Keko co-founded the New Albania Film Studio, according to the TCM webpage. For two decades, she was a documentary editor and developed her own style that she shared with audiences in her documentary short film in 1971. Four years later, Keko directed Beni Walks on His Own (a mechanical translation from Albanian title, Beni Ecen Vete) and two years after that Tomka and His Friends (Tomka dhe Shoket e TIj). Her movies present a sensitive and unique approach to family and personal matters through the eyes of the children. International film critics have praised the Albanian director for her originality and technical craftsmanship.

It is worth noting that the movie was remastered by the Library of Congress in Washington DC. It raises an important point that needs to draw more attention to the poor storage conditions and the antiquated quality of past works, Albania’s artists have long demanded that the films and art produced in the pre-nineties period be remastered in order to save the creative works that are part of our history and collective memory.