NGA KRISTAQ TURTULLI/U besua sikur sytë e gjithë opinionit botëror ngjarjet në Ukrainë perceptuan në mënyrë të befasishme dhe të shpejtë. Lëvizja mbarëpopullore e ukrainasve, për një kauzë të drejtë në rrugët e Kievit tërhoqi vëmendjen e botës së civilizuar. Populli i Ukrainës i varfëruar deri në palcë, dhe pa rrugëzgjidhje kërkonte të zgjidhej e drejta dhe dëshira e tij lidhej me Evropën e bashkuar, me përparimin dhe progresin, si të vetmen rrugëzgjidhje. Qeveria pro ruse e kundërshtoi me forcë. U përgjakën rrugët e Kievit me gjak të pafajshëm. Ikja e trembur nga sytë këmbët e presidentit pro rus Viktor Jukanoviç me duar të përlyera me gjak. Ai u strehua në Rusi me shpresë dhe premtim nga ustai rus Putin se mund të kthehet përsëri në pushtet.

Por ndërkohë kishte shumë kohë që uji rridhte me ngut nën urë.

Kështu, më në fund në Ukrainë u realizua fitorja e së vërtetës, e demokracisë, zgjedhja e kryeministrit të ri të përkohshëm. Moska qëndronte gjithë sy e veshë, situata po i shkiste nga duart. Ëndrra për një Rusi të madhe po zbehej. Ariu rus lëvizi me ngut, nxori kthetrat dhe menjëherë forcat ruse hynë në Krime. Evropa e bashkuar dhe shtetet e bashkuara të Amerikës reaguan, e kundërshtuan, e dënuan, e paralajmëruan me sanksione të menjëhershme. Por ariu rus nuk dëgjoi bëri veshin e shurdhër. Sigurisht që do të ketë impakt në ekonominë ruse. Ai nuk i dinte dhe nuk e shihte se ngjarjet po perceptoheshin keq dhe krijohej një hendek i madh midis tij dhe vendeve të zhvilluara perëndimore? (Por mos ndoshta, ai mendon se ka në Soberi burime të pa shfrytëzuara dhe i ka krahët e ngrohta se pas shpine i gjendet ekonomia kineze. Të cilët heshtin dhe nuk reagojnë për këtë ndërhyrje të dhunshme, në shkeljen e dhunshme të sovranitetit të një vendi tjetër. Problemet e tyre dhe mendësitë janë të ngjashme. Problemi i Tibetit për pavarësi, etj.)

Para do kohe forcat ruse pushtuan Gjeorgjinë, presidenti i Gjeorgjisë, Mikhail Saakashvili, ngriti zërin, paralajmëroi SHBA-të dhe Evropën e bashkuar se “Rusia pas Gjeorgjisë do të vazhdojë ndërhyrjen në Krime”, Pra plani rus për ekspansion është afatgjatë, por askush nuk e mori seriozisht, të gjithëve ju duk e pamundur gati çmendurake dhe kjo as nuk do të kuptohej po të mos ishte wikiLeaks.

Siç  ka thënë ndër të tjera filozofi i madh Morits Shlik në traktatin e tij: ‘ Logjika dhe filozofia’: ‘Një deklaratë është kuptimplotë në qoftë se ajo është e vërtetë, sipas definicionit, apo është në parim e verifikueshme nga ekzistenca.’

Vite më parë, presidenti i Rusisë Vladimir Putin duke ndjekur gjithë situatën në vend dhe jashtë vendit, duke parë ndryshimin e gradualshëm të Kinës nga komunizëm në kapitalizëm. Pra mendësi komuniste të kolektivave punonjëse, me praktikë dhe shfrytëzim kapitalist, pa e ndryshuar aspak statukuonë të partisë komuniste, të grumbullimit të kapitaleve në një grusht njerëzisht të fuqishëm (komunistë) u shpreh botërisht në të kaluarën:

‘Se tragjedia më e madhe e shekullit 20-të ishte shpërbërja e Bashkimit Sovjetik.’ Pra  deklarata e tij kishte një nëntekst të madh,  ishte paralajmërim, pra ishte vërtetë dhe po verifikohet prej realitetit në fjalë. Putini donte të nënkuptonte që të mbrohej dhe të rruhej gjithçka si më parë, partia dhe shteti multi etnik dhe të futeshin elementet e kapitalizmit eksperimental kinez ose të ndonjë amalgame tjetër ala ruse. Por popujve i republikave të tjera u kishte shkuar thika në palcë dhe shpërbërja e republikave sovjetike ishte me pashmangshme. Tani ai po përdor të njëjtën mendësi diktatoriale, komuniste sllaviste, sepse diktaturat e çfarëdo ngjare qofshin ato, janë të njëjta; të dhunshme të pamëshirshme, ekspansioniste, vrastare. Ai po përqendron të gjithë pushtetin në duart e tij.

Politika e Putinit ka një origjinë të hershme sllave të pushtimeve dhe aneksimeve. Kujtojmë këtu pushtimet e hershme të carëve rusë dhe paktin e fshehtë me Hitlerin të e mossulmimit, ndërkohë aneksonte toka përreth me pretekstin nga mbrojtja prej gjermanëve. Idhulli personal i Vladimir Putinit është Juri Andopov. Të dy kanë shumë gjëra të përbashkëta. Juri Andropov njëlloj si Putini, doli nga radhët e agjentëve të KGB së tmerrshme ruse dhe u ngjit në majat e drejtimit të Kremlinit. Një nga aktet e para që bëri kur erdhi Putini në pushtet, 15  vjet më parë, ishte të restauronte pllakën  përkujtimore të Juri Andropovit, që ndodhet jashtë ish godinës masive dhe hijerëndë të KGB, në sheshin Ljubanka të Moskës.

Karriera e Andropovit e instrukton Putinin sot. Andropovi u bë i famshëm me ndërhyrjen e përplasjen në Hungari, në vitin 1956, për këtë u quajt ‘kasapi i Budapestit.’ 3000 njerëz u vranë në përplasjen midis forcave sovjetike dhe protestuesve hungarezë. Disa vite më vonë, kur Andopovi ishte në krye të KGB  sovjetike, protestave paqësore në Pragë, të Çekosllovakisë i shtypi pamëshirë, me dhunë. Ky kërcënim dhe dhunë vazhdoi në të gjitha kryeqytet e Evropës lindore, të cilët donin të shkëputeshin pre Rusisë, si në Bukuresht, Varshavë, dhe në Berlinin Lindor dhe vuri në krye të shteteve shërbëtorë të tij. Pas kësaj për vite me radhë në lindje asnjë nuk pipëtinte. Andopovi besonte se politbyroja duhet të përdorë forcën kudo dhe kurdo kur i cenohen interesat e Kremlinit. Ai zbatues i zellshëm i luftës së ftohtë, thoshte se askush nuk guxon të kundërshtojë dhe tu rezistojë Armatës së kuqe sovjetike.

Vladimir Putinin e ngacmon ëndrra e vjetër e magollanisë dhe hegjemonisë ruse në botë.  Vladimir Putini, i lindur në një hyrje të ngushtë, në varfëri me tre familje të tjera në një apartament të Petërburgut ( Leningradit) Nëna i punonte në fabrikë, ndërsa i ati ishte në marinën e nëndetëseve dhe siç thotë ai vetë në kujtimet e tij, gjuante minj kur ishte i vogël.

Vladimir Putini tashmë ndjehet i plotfuqishëm. Qysh prej vitit 1999, në Kremlin bën siç do vetë, herë zgjidhet president, herë bëhet kryeministër, pastaj vendos të bëhet president, zgjidhet president, e ndryshon mandatin e presidentit e bën gjashtë vjet. Ai beson se kur cenohen interesat e Kremlinit dhe ëndrra e shtetit të madh rus duhet ndërhyrë.

Filozofi Emil Durkhein lidhur me individin dhe individualizmin ka thënë: ‘Individualizimi ka  si pasojë moralin individual, që është kult i individit dhe është e behet i pavarur nga çdo moral e autoritet.’

Vladimir Putini e urren Gorbaçovin, se ishte krejt ndryshe prej tij. Ai e quan fajtorin kryesor për shpërbërjen e Bashkimit Sovjetik dhe ishte në pjesëmarrjen e grushtit të shtetit të dështuar të mbështetur nga KGB kundër Gorbaçovit. Putini po ndjek hap pas hapi me bindje të njëjtën politikë dhe dhunë si idhulli i tij Juri Andopov. Ai ka mbështetur dhe mbështet diktaturat kudo në botë, si në luftën e përgjakshme të Sirisë, në Iran, Venezuelë dhe gjetkë, sepse vetë është diktator. Ai është i shurdhër ndaj deklaratave paralajmërimeve dhe sanksioneve të presidentit amerikan Barak Obama dhe të liderë të tjerë evropianë. Ai në bindje është sllavobolshevik rus, nuk ka ndërmend të ndalet, ai ëndërron të bëhet njëlloj si cari i Rusisë Nikollaj i I-rë.

Ish sekretarja e shteti Amerikan Kondoleza Rais si një diplomate e sforcuar e situatës ndërkombëtare dhe në marrëdhëniet ndërkombëtare.  Në një kryeartikull  disa ditë më parë për gazetën e kryeqytetit amerikan Washington Post mbi gjendjen e krijuar në Ukrainë, ajo shkruan se ngjarjet e fundit në Ukrainë, janë një alarm për të gjithë ata që mendojnë se nuk është e nevojshme që Shtetet e Bashkuara të marrin përsipër përgjegjësitë e një udhëheqësi botëror. Ajo e sheh qartë rrezikun dhe pangopësinë rusomadhe të Vladimir Putinit.