Rreth librit të Prof. dr. Bardhosh Gaçes “Xhevair Rexhepi, nje jete e prere ne mes”, Triptik, Vlorë 2014/
Nga Enver Lepenica/
1. Qajmë, për atë që s`kemi mundur të bëjmë, për të vdekurin.
Gjatë udhës së jetës, shumë shokë e miq, ndahen nga ne, për të mos u takuar kurrë më, me ta. Një pjesë, ikin para kohe, duke lënë tek familja dhe të afërmit plagë të rënda. Shumë prej tyre, lënë pas vetes, gjyrmë të pa shlyera, të cilat do të kujtohen gjithmonë nga shoqëria. Kështu, do të thoshim se të vdekurin e përcjell pas vepra e tij.
E ne të gjallëve s`na mbetet, veç tu japim lamtumirën e fundit, me dhimbje, shokëve dhe miqve tanë…
Por, më thoshte publicisti dhe aktivisti shoqëror Naun Kule: ç`bëjmë ne të gjallët pas lamtumirës, për të treguar respektin dhe vlerësimin për ata që lënë pas gjurmë të jetës në shoqërinë tone, por edhe për të treguar vlerat tona humanitare dhe qytetare?
Pyetje e një qytetari, që duhet të na vërë në mendime, se a e bëjmë detyrën tonë humanitare e qytetare, ndaj atyre që e bënë detyrën ndaj ne të gjallëve?
2.Shembulli i Profesor Bardhosh Gaçes për respektin ndaj njeriut.
Pyetjes së Naun Kules se ç`bëjmë ne të gjallët pas lamtumirës i përgjigjet Prof. dr. Bardhosh Gaçe me veprën e tij “Xhevair Rexhepi, një jetë e prerë në mes”, botuar në fund të vitit 2014.
Monografía “Xhevair Rexhepi…”, dekoruar “Nder i Qytetit të Vlorës”, është shembulli i respektit ndaj njeriut dhe modeli se si duhet shkruar pas vdekjes, për një njeri që sa qe gjallë në jetën e tij të shkurtës bëri shumë për të mirën e shoqërisë sonë, veçanërisht për Labërinë dhe Vlorën që e deshi kaq shumë dhe për të cilën shkruante: “Në hapsirat e reja të demokracisë shqiptare dhe integrimit europian, Vlora dhe Labëria, duke ringjallur traditat e veta historike dhe kulturore po jep një kontribut të vyer në krijimin e një fytyre të re, në zhvillimin ekonomik e turistik dhe përkrahjen e qytetërimit perëndimor.
Përherë shpresoj, që ky kontribut, i cili ka gjetur një mjedis të mbarë në tërë këto treva të ecë drejt një zhvillimi, edhe më të madh për rritjen e mirëqënies dhe begatisë së shqiptarëve dhe Atdheut, duke u bërë një vend i qytetëruar dhe europian ëndërr kjo e brezave të tërë njerëzish”.
Xhevair Rexhepi, lindi në Lepenicë të Vlorës më 13 maj 1961 dhe e dorëzoi shpirtin e tij të bukur në Tiranë më 20 qershor 2008, në një aksident automobilistik, në një moshë ende të re 47 vjeçare.
Pavarësisht se jeta e tij u pre në mes, ai la pas gjurmë të pa shlyera në udhën e jetës tij të shkurtër. Petagog i Universitetit Bujqësor, udhehëqës i Lëvizjes Demokratike për përmbyesjen e diktaturës komuniste, shembulli i një bisnesmeni që dha mésazhe se jeta duhet ndërtuar e jetuar këtu në dheun tonë, kanidat për deputet i Partisë Demokratike, prefekt i Vlorës, “Qytetar Nderi i Vlorës”
* * *
Si mjeshtër i vërtetë i artit të të shkruarit Profesor Bardhos Gaçe, na ka paraqitur një monografi e cila lexohet me kënaqësi dhe emocione nga të gjithë. Autori na tregon se Xhevair Rexhepi, ky bir i dashur i Lepenicës dhe Mesaplikut nuk lindi prej hiçit, por ai ishte produkt i kushteve e rrethanave hisoriko- shoqërore të vendlindjes dhe të familjes tij patriotike: gjyshi dhe vëllai gjyshit ishin luftetarë lirije dhe ranë dëshmor për lirinë e Atdheut.
Gjyshi nga nëna, Veledin Veshaj, ishte gjithashtu një luftëtar lirije, por që vdiq nga torturat e komunistëve vlonjatë në qelitë e Sigurmit të Shtetit. Këto ngjarje dhe shumë te tjera thotë Profesor Bardhoshi lanë gjurmë të thella në shpirtin dhe mëndjen e djaloshit Xhevair Rexhepi dhe ndikuan në formimin e karakterit të tij.
Monografía për Xhevair Rexhepin hapet me nje vështrim të shkurtër të historisë së Lepenicës vendlindjes së tij, pastaj autori na tregon vatrën familjare të familjes dhe fisit Rexhepaj të Lepenicës, duke evidentuar rolin e kësaj familje në historinë e Lepenicës dhe më gjerë.
Në kreun e dytë të librit autori ka kaluar në atë që përbën edhe themelin e hartimit të kësaj vepre, jetën dhe veprën e personazhit kryesor të pa harruarit Xhevair Rexhepi. Me inteligjencën që e karaterizon autorin, Profesor Bardhosh Gaçen, ai di të tregoi bukur dhe të vërë në dukje elementë me vlerë të jetës së heroit duke e bërë leximin interesant, por duke na dhënë edhe nje tablo të jetës që bëhej para viteve 1990, në fshat, në shkollën e mesme, në universitet dhe në mardhëeniet me punën, kur Xhevair Rexhepi sapo diplomohet emërohet me punë në rrethín e largët të Librazhdit.
Kështu vahzdon të na tregoi me një gjuhë të pastër dhe të bukur autori deri ditën fatkeqe të 20 qershorti të vitit 2008, kur jeta e tij u pre në mes.
Në një kapitull të veçantë autori ka paraqitur ngushëllimet që i janë drejtuar familjes nga personalitete të shquara të vendit tonë: Presidenti i Republikës, z. Bamir Topi, Kryeministri z. Sali Berisha etj., si dhe nga personalitete të shquara të Kosovës, çka nxjerrin në dukje vlerat intelektuale dhe atdhetare dhe shërbimet që Xhevair Rexhepit, i bëri vendit në jetën e tij të shkurtër.
Libri vazhdon me kujtime dhe mbresa për Xhevair Rexhepin, nga profesorët e Universitetit Bujqësor, nga shokë e miq të tij, personalitete të kulturës dhe të shkencës dhe mbyllet me poezinë popullore të krijuar sipas traditës nga krahina e vendlindjes pas vdekjes së tij.
3.Ç`farë mësojmë nga libri i Prof. Dr. Bardhosh Gaçes, Mjeshtër i Madh?
Në radhë të parë libri që analizojmë është një shembull i respektit ndaj njeriut, i atij respekti dhe vlerësimi që duhet t`i bëjmë njeriut pas vdekjes.
Libri është gjithashtu një shembull se si duhet kompozuar e shkruar një libar për një personalitet që ka jetuar midis nesh e që ka lënë gjurmë pas ikjes nga kjo jetë.
Libra të këtij lloji janë shfaqje e kulturës së autorit, por edhe e shoqërisë sonë në zhvillim edhe kulturor se ne duhet t`u lëmë brezave jetën tonë të shkruar sidomos për ata personalitete që kanë lënë gjurmë të jetës tyre.
Jetën e Xhevair Rexhepit, autori e ka parë nga të gjitha pamjet, duke evidentuar edhe origjinën e fisit, mbështetur mbi dokumenta, fotografi si dokumenta, poezinë etj, në këtë mënyrë ai na ka dhënë në fakt një enciklopedi të vogël me vlera të mëdha për një masë të gjerë lexuesish.
Gjuha e bukur me të cilën tregon autori, që kombinohet e ilustrohet me poezinë popullore e bën leximin të këndshëm dhe emocional.