Shpëtim Axhami/

Nga kronika e kohës, orë pas ore e ditë pas dite, me vendime historike për një sistem legjitim mbretërorë.

Për Shqipërinë ishin kohë të trazuara dhe vendi kishte nevojë për burra shteti.

Ahmet Zogu kishte katër vjet që ishte bërë i gjithëpushtetshëm si rezultat i aftësive të tij, por edhe i gabimeve të rënda që bën kundërshtarët.

Po të donte ai ishte bërë mbret që në vitin 1924, madje i sigurt ishte në janarin e vitit 1925, por nuk u ngut. Largimi i Princ Vidit që kishte lënë shtegun hapur, pasi nuk kishte abdikuar, forma e regjimit ndryshonte natyrshëm.

Kjo ishte një arsye më shumë për të shpallur së pari Republikën, (21 janar 1925).

Republika do ta kishte jetën të shkurtër, sepse ishte koha e mbretërive.

Kujtojmë se, i gjithë Ballkani, Italia dhe shumë shtete në Europë ishin Monarki. Gjithashtu, mendësia e shqiptarëve në këtë kohë anonte nga forma monarkike e regjimit.

Shpallja e Mbretërisë do të ishte dhe qe një hap tjetër i rëndësishëm, në stabilitetin e shtetit shqiptar.

Në vitin 1928, Ahmet Zogu e kuptoi se koha e përshtatshme për të shpallur Mbretërinë kishte ardhur, por për këtë u ndërmorën të gjitha hapat e nevojshme kushtetuese.

Më 1 qershor 1928, kryetari i Republikës iu drejtua me një mesazh të dy dhomave legjislative.

Më 7 qershor 1928, ndryshimi i Kushtetutës (Statutit)

Dhoma e Deputetëve dhe Dhoma e Senatit, në një mbledhje të përbashkët vendosën një shtojcë në nenin 141 të Statutit, si vijon: “Rishikimi i përgjithshëm i Statutit i përket Asamblesë Kostituente. Kur vendoset nevoja e rishikimit të përgjithshëm të Statutit sipas procedurës të caktuar në këtë artikull, të dy Dhomat quhen vetvetiu të shpërndara dhe dekretohen zgjedhje për Asamble Kostituente sipas Art.47 të Statutit.”

Më 16 qershor 1928, dekretohen zgjedhjet e Asamblesë Kushtetuese

Në mbështetje të nenit të mësipërm, u dekretuan zgjedhjet për Asamblenë Kushtetuese.

Më 17 gusht 1928, bëhet votimi direkt.

Me votim indirekt, një asembleist për 15.000 banorë dhe për çdo fraksion që i kalonte 7.500 banorë

23 gusht 1928, festë në Durrës dhe në Tiranë ende pa u kurorëzuar

Ndërkohë, shpallja e afërt e Mbretërisë ishte bërë publike.

Ahmet Zogu kishte njoftuar dhe marrë aprovimin e fuqive të mëdha, (së pari të Italisë), për hapin që po hidhte.

Në gjysmën e dytë të gushtit, në Tiranë dhe në qytetet e tjera të vendit u zhvilluan manifestime në përkrahje të shpalljes së Monarkisë.

Një rast për manifestim qe edhe kthimi i Zogut nga Durrësi më 23 gusht 1928

Më 25 gusht 1928, në orën 09.30, zgjedhjet në Asamblenë Kushtetuese

Asambleja Kushtetuese zhvilloi mbledhjen e parë. Pasi u lexuan emrat e asambleistëve, Pandeli Evangjeli u zgjodh kryetar i përkohshëm si deputeti më i vjetër, ndërsa Ejëll Serreqi u zgjodh sekretar si deputeti më i ri.

Pasi u ngrit komisioni i verifikimit të kredencialeve (mandateve), seanca u mbyll.

Më 27 gusht, në orën 16.00, betimi i deputetëve

Mbledhja e dytë e Asamblesë Kushtetuese, e cila filloi me leximin dhe pranimin e raportit të komisionit të kredencialeve (mandateve). Deputetët bënë betimin, si vijon: “Betohem botënisht se si asambleist kam për të kryem detyrën e ngarkueme prej popullit me ndërgjegje të plotë dhe vetëm për të mirën e përgjithshme t’Atdheut”, (Bisedimet e Asamblesë Kostituente, Nr.1, Tiranë, 1928, f.7). Pas kësaj u zgjodh kryesia e Asamblesë Kushtetuese: Pandeli Evangjeli, -kryetar; Ferit Vokopola, nënkryetar; Fiqri Rusi – kujdestar; Ejëll Serreqi – sekretar. Në përfundim të mbledhjes së dytë, Pandeli Evangjeli njoftoi se në rend të ditës ishte rishikimi i përgjithshëm i Statutit, ndërkohë gazetat hamendësonin rreth titullit të Mbretit.

Më 29 gusht, në orën 17.00, lexohen letrat e popullit

U zhvillua mbledhja e tretë, ku u lexuan telegramet nga të gjitha krahinat e Shqipërisë që kërkonin shpalljen e Mbretërisë dhe u vijua me diskutimet e 24 deputetëve, të cilët kërkonin shpalljen e Mbretërisë dhe proklamimin e Zogut Mbret të Shqiptarëve.

Më 30 gusht 1928, mblidhet Komisioni i posaçëm

Në përfundim të mbledhjes u formua një komision i posaçëm për hartimin e neneve kryesorë të Statutit të ri.

Më 1 shtator 1928, në orën 09:00, votim për Mbretin

U zhvillua mbledhja e katërt e Asamblesë Kushtetuese. U lexua raporti i komisionit, i cili kishte përgatitur nenet kryesore të Statutit të ri. Me propozim të Mihal Kasos pas leximit të çdo neni votimi u krye në këmbë.

Kështu, në orën 9:12, Asambleja Kushtetuese votoi unanimisht duke e shpallur Shqipërinë, Mbretëri demokratike, parlamentare, të trashëgueshme dhe Zogun I, Mbret të Shqiptarëve.

Gjithashtu, u aprovua edhe formula e betimit të Mbretit. Duartrokitjet dhe njëqind e një të shtëna topi përshëndetën vendimin.

1 shtator 1928, në ora 17:00, ceremoniali i kurorëzimit mbret.

Një komision me deputetë nga të nëntë prefekturat e vendit, i kryesuar nga Pandeli Evangjeli, u nis drejt Pallatit, që pas kësaj date u quajt Pallati Mbretëror (sot Akademia e Shkencave), për t’i komunikuar formalisht Mbretit vendimin e Asamblesë Kushtetuese. I përcjellë nga brohoritjet popullore të rastit, komisioni kaloi mes një kompanie të gardës, veshur me uniforma të kuqe, dhe hyri në Pallat. Në orën 10:00, të datës 1 shtator 1928, Ahmet Zogu pranoi kurorën. Betimi i Mbretit në Parlament do të bëhej më 1 shtator 1928, në ora 17:00, por në fakt bë 20 minuta më përpara, siç duket për arsye sigurie. Festimet e pasdites së 1 shtatorit 1928 filluan që në orën 14:00, dhe zgjatën tre ditë. Repartet e ushtrisë ishin rreshtuar, populli kishte dalë në rrugë, ndërsa disa aeroplanë hidhnin fletushka nga ajri. Në orën 16:00, u dëgjua buçitja e trumbetave dhe më pas himni kombëtar.

PSE MBRET I SHQIPTARËVE DHE JO I SHQIPËRISË…

Në fakt ka qenë një lëvizje e menduar prej kohe, por e përmendur më 29 gusht në mbledhjen e Asamblesë Kombëtare, shpallja e Ahmet Zogut, Mbret i Shqiptarëve dhe jo i Shqipërisë, gjë që kishte një kuptim të qartë kombëtar dhe politik. Po të quhej i Shqipërisë , kufizohej brenda kufijve të territorit të atëhershëm, por ai kishte synim të mbretëronte e dhe në territoret jashtë Shqipërisë, madje edhe diasporën.

…DHE PSE ZOGU I PARË DHE JO AHMET ZOGU

Gjatë gjithë votimit, por edhe më pas të betimit të Mbretit, deputetët qëndruan më këmbë Në kundërshtim me zakonin e mbretërve në Evropë, për të evidentuar emrin, Ahmet Zogu zgjodhi mbiemrin (Zog I) për emërtim zyrtar. Emri Ahmet iu duk i papërshtatshëm për drejtimin që kishte vendosur t’i jepte vendit.

Ashtu siç del qartë!

Vendosje e kesaj forme regjimi, nuk ishte imponim, rastesi opo deshirë e dikujt, por ishte domesdoshmeri absolute e parapercaktuar që me Shpalljen e Pavaresise dhe që në Kongresin e Lushnjes, ku rolin e kryetarit te shtetit e kishte lozur Keshilli i Larte i Regjences.

Ne keto momente politike te trazuara, ne nje shtet te ri, ku nuk po gjendej si duhet as stabilitet i brendshem dhe as i jashtem, ishte domosdoshmëri dhe e padiskutueshme te vendosej kjo formë regjimi, si thame me siper, e parapercaktuar me pare dhe më e përshtatshmja për ne.

Fjalimi i parë i Ahmet Zogut si Mbret.

Dalshim faqebardhë para historisë

Sot po ju drejtohem si shok, bashkëpunëtor të idealit të përbashkët. Nëse në fjalimin tim nuk do të gjeni fjalët e nalta të krenave të ndershëm të stolisur me Kunorë, të mos çuditeni. Se unë shoh në Kryesinë e Shtetit Shqiptar, në cilindo titull qoftë, shembëlltyrën besnike të popullit dhe shërbyesin e palodhur të Atdheut. Sot, në minutën kur ngarkohem me detyrën e rëndë dhe të naltë të shtetit, prej vullnetit e dëshirës së popullit të shfaqur me vendimin e ndërgjegjes Suej, do të veproj duke marrë parasysh përgjegjësinë morale, të cilën herët a vonë di ta çmojë populli shqiptar, për lartësimin e vendit….. Bota e ka marrë vesh se po të lihen të qetë edhe bijtë e Shqipërisë, mund të krijojnë një shtet. Mbas sotit detyrën e kemi më të rëndë, se duhet t’ i tregojmë botës se edhe shqiptari, si çdo popull i qytetëruar, mund ta marrë kulturën, e cila është pasuria e të gjithëve dhe ideali i botës mbarë. Vetëm në këtë mënyrë, duke i siguruar vendit tonë një të ardhme të lirë, mund të paguajmë një detyrë historike. Në regjimin e ri Shqipëria ka për të qenë një faktor paqësor në Ballkan. Relacionet që ekzistojnë sot me shtetet fqinje e dashamirëse, shpresojmë se do t’i forcojmë edhe më tepër. Unë, bashkë me ju shokë të mi, jo vetëm që do të mbrojmë të drejtat kombëtare, por edhe kur të jetë nevoja, me ju bashkë do ta shtyjmë popullin trim shqiptar për t’ia arritur qëllimit të lartë, atë ideal që na ka falur natyra e na i ka shënuar historia, duke lartësuar vendin në sheshin e qytetëruar. Si të mbaroni detyrën e shenjtë, të ktheheni në vendet tueja e t’i thoni popullit Sovran se Prijsi i tij e sheh veten si çdo shqiptar. Me sa shpejtësi dhe entuziazëm e keni vënë në Fronin e Gjergj Kastriotit, aq me shpejtësi e kënaqësi keni për ta gjetur gjithmonë gati për t’i sakrifikuar të gjitha, nëse është nevoja, edhe jetën mbas dëshirës të tij dhe për të mirën e vendit.

Zotninj, dalshim faqebardhë para historisë!

Koha e lavdishme e bërjes së shtetit modern shqiptarë tashmë kishte nisur

1-Shtatori, Ditë Historike Kombëtare

Data 1 Shtator, Dita e Shpalljes Mbretërisë, duhet të përkujtohet zyrtarisht, si një ditë historike kombëtare.

Ndërkohë, ne jemi të bindur, se nuk do të jetë e largët dita që do të kemi një datë tjetêr historike, atë kur mbretëria do të rikthehet përsëri në Shqipëri.

Si sot para 94 vitesh, me 1 Shtator të vitit 1928, Asambleja Kushtetuese Parlamentare e shpalli ligjërisht Shqipërinë Mbretëri Demokratike Parlamentare të Trashigueshme dhe Ahmet Zogun Mbret i Shqiptarëve.

Për shumë arsye kjo është dhe mbetet një datë me vlera të larta historike kombëtare e si e tilë duhet të përkujtohet zyrtarisht.

-Kjo mbretëri vinte si një trashigimni prej kohës e nēn kurorën e Skënderbeut.

-Bënte de facto atë që de jure ishtë parapërcaktuar në Shpalljen e Pavarësisë më 1912 dhe në Kongresin e Lushnjes, ku rolin e kryetarit të shtetit do e luante Këshilli i Lartë i Regjencës deri në forcimin e shtetit shqiptar dhe zgjedhjen e mbretit të ardhshem.

-Atë që perendimi dhe Fuqitë e Mëdha, pas shpalljes së pavarsisë, vendosën ta kryenin nëpërmjet Princ Vidit, tashmë shqiptarët po e realizonin vetë nëpërmjet birit të tyre, që patjetër edhe i takonte, duke u nisur nga origjina e hershme dhe çfarë përfaqësonte familjare e Tij për kombin shqiptar, ky ishte Ahmet Zogu.

Kjo ditë ka rëndësi dhe vlera të veçanta për kombin tonë gjithashtu sepse.

Nëpërmjet formës regjimt mbretëror, shpallir në këtë ditë, nën drejtimin e Mbretit Zog I, interesi kombëtar dhe bashkimi kombëtarë ishin më të sigurta se asnjëherë tjetër.

Shqipëria filloj të ndërtonte institucionet e saj demokratike moderne me standarte perendimore.

Statuti i Mbretërisë Shqiptare mbetet një vlerë e madhe, kjo jo vetëm për kohën, kujtojmë para 100 vitesh, por në shumicën e vet, zbatimi i tij edhe sot do bënte një mirëfunksionim të shtetit shqiptar, disa ligje dhe nene janë të mbartura akoma prej tij.

Reformat e gjithanshme të kryera në këtë periudhe, sollën zhvillim ekonomik, pavarsisht krizave nderkombtare të kohës, civilizim dhe integrim, rend e qetësi, drejtësi dhe barazi,

U vendosën standarte të atilla që e bënë qutetarin shqiptar, më dinjitoz, më të lirë e më krenar se kurrë ndonjëherë tjetër. dmth sollën ato standarte të cilat edhe sot po kërkohen dhe nuk po arrihen dot.

Ndryshimi i formës regjimit pas Luftës Dytë Botërore erdhi me dhunë e diktat, duke bërë të mundur instalimin e diktaturës së egër komuniste tek ne, shqiptarët vuanin diktaturën e kujtonin kohën e Mbretërisë Zogut.

Pluralizmi politik i pas ‘90 nuk erdhi ashtu siç duhet për shumë arsye, ai duhet të vinte mbi bazën e çmontimit të gjithë asaj mbi të cilën u ngrit regjimi monist komunist, duke krijuar sistem tjetër qeverisëse dhe klasë tjetër politike, klasë e cila të vërtetë ishte e prirur për të vendisur standarte tjera demokratike në Shqipëri.

Në vitin e mbrapsht 1997 u krye Referendumi i ndryshimit të formës së regjimit, shqiptarët folën qartazi PRO sistemit qeverisës mbretëror, por ata që akoma ëndërronin Kongresin e Përmetit dhe yllin e kuq, si edhe dihet, i manipuluan rezultatet.

Sot, më tepër se kurrë, duke u nisur edhe për çfarë ka ndodhur dhe rruga nēpër të cilën ka kaluar Shqipëria që prej vitit 1939 e deri sot, gjendjen aktuale ekonomike, politike e sociale ku jemi, kanë bërë që shqiptarët të kërkojnë gjithnjë e më tepër kthimin e mbretërisë në Shqipëri.

Prandaj, vetëm shkurtimisht për sa tham më dipër, është gjëja minimale e detyrim prej të gjithve, që data 1 Shtator të shpallet dhe përkujtohet si ditë historike kombëtare.

“ATDHEU MBI TË GJITHA”

Shpëtim Axhami

Përgjetë Luftës së Dytë Botërore legalistët nëpërmjet Organizatēs Kombëtare Lëvizja e Legalitetit si formacion politik ushtarak luftuan dhe kërkonin që pas kësaj lufte forma e regjimit të vendosej me vullnet të popullit duke kërkuar vazhdimësinë e Mbretërisë Zogiste Shqiptare.

Të frikësuar nga kjo dhe faktit se kush ishte dhe çfarë përfaqësonte për shqiptarët Mbreti Zog I dhe Familja Mbretëror, , PKSH që tashmë luftën çlirimtare e kishtë kthyer në luftë civile për pushtet, sygjeruar dhe instruktuar nga të dërguarit e PKJ, i duhej të merrte masa për ta penguar një gjë të tillë.

Për këtë u thirr Kongresi i Përmetit i cili në një prej vendimeve antishqiptare të tij i ndalonte kthimin në atdhe Mbretit Zog dhe Familjes Mbretërore.

Me vendosjen e regjimit diktatorial komunist në Shqipëri nga viti 1944 Familja Mbretërore u detyrua ta kaloj jetën e saj në egzil duke lëvizur mundimshëm në shtete të ndryshme.

Pas viteve ‘90 edhe pse kishin kaluar rreth 10-vitë nga vendosja e pluralizmit në Shqipëri, akoma Familja Mbretërore nuk ishte kthyer në atdhe.

Kjo, sepse na paska qenë në fuqi akoma vendimi absurd i turpshëm e antishqiptar, i cilësuar më sipër, ai i Kongresit të Përmetit.

Këto absurditete kishin vetëm një emër;

Frikë e klasës politike të asaj kohe për mbështetjen që do kishte Mbreti Leka I dhe Familja Mbretërore në popull duke i dhënë një profil tjetër skenës politike shqiptare.

Situata politike, ekonomike e sociale sot do të ishin ndryshe.

Kjo u duk në Nëntorin e vitit 1993 ku me mbërritjen e Mbretit Leka I në atdhe, për herë të parë që nga viti 1939, mijra shqiptarë vërshuan në mbështetje të Tij e për të e takuar atë.

Të alarmuar dhe frikësuar nga ky interesim i madh, funksionarë të lartë të SHIK-ut dhe Policisë së Shtetit, kuptohet të urdhëruar, kërkojnë kthimin në Rinas dhe largimin e Mbretit nga Shqipëria, gjoja për shkak të “problemeve me dokumentat”

Në vitin 1997 Mbreti Leka erdhi përsëri në Shqipëri ku udhëhoqi fushatën model të referendumit për ndryshim të formës së regjimit.

Edhe pse në kushtet e gjendjes së jashtëzakonshme, ndryshe nga çdo politikan tjetër, Ai lëvizi i mirëpritur në katër anët e vendit duke mbjellë shpresë e siguri për të ardhmen.

Ky referendum u fitua, rezultati dihet dhe sot pranohet nga të gjithë, por klasa politike bashkëpunuese dhe përfituese mes veti nuk mund ta pranonin një gjë të tillë, sepse për ta vendosja e kësaj forme qeverisjeje do të ishte një pengesë e madhe kundër çdo abuzimi te tyre.

U sajua i ashtëquajturi tendencë për “grusht shteti” e Mbreti Leka I do të largohet përsëri nga vendi i vet, kështu ju interesonte…

Ishte viti 1998 kur kryetarët e të gjitha partive opozitare në atë kohë, parlamentare dhe joparlamentare, për të i dhënë fund sajesës së mësipërme, deklarojnë dhe firmosin një dokument ku ndër të tjera thuhej.

…i bëjmë thirrje Mbretit Leka I për t’u kthyer në atdhe…

Pas kësaj, me nismën e grupit parlamentar të PLL në vitit 2002 dhe me ndikimin e faktorëve të tjerë u bë e mundur arritja e një marrëveshje politike ku kryetarët e të gjithë grupeve parlamentare të Kuvendit të Shqipërisë firmosën një deklaratë, në të cilën shkruhej;

“Duke respektuar Familjen Mbretërore Shqiptare, jemi të bindur se respektojmë themelimin e shtetit modern shqiptar nga Mbreti Zog I. Me kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe, merr fund një padrejtësi e shkaktuar nga pushtimi fashist dhe diktatura komuniste”.

Deklarata e firmosur në këtë kohë nga 74 deputet ishte gjithpërfshirëse sepse deputetët që e kishin firmosur atë i përkisnin grupeve të ndryshme parlamentare, Familjes Mbretërore po i kthehej borxhi dhe e drejta e nëpërkëmbur deri tani.

Në këtë deklaratë firmosur nga deputetët thuhej.

“Ne deputetët e Kuvendit të Shqipërisë, të mbështetur në vlerësimin që kemi për historinë e Shtetit Shqiptar dhe vazhdimësinë e tij juridike, si dhe në zhvillimet e sotme demokratike, paraqesim kërkesën tonë që Nëna Mbretëreshë Geraldinë dhe Familja Mbretërore Shqiptare të vijnë e të jetojnë përgjithmonë në Shqipëri”.

Kjo me patjetër ishte një arritje edhe pse e vonuar.

Lajmi u hap në të katër anët dhe çdo shqiptarë, kuptohet kryesisht zogistët-legalistë, mezi po e prisnin këtë ditë.

Më 28 qershor 2002 me mijëra legalistë dhe qytetarë të ndryshëm nga të gjitha trojet shqiptare kishin pushtuar Tiranën dhe rrugët e Rinasit për të pritur Mbretin e tyre dhe Familjen Mbretërore.

Në atmosferën festive mes flamujve kombëtar, veshjeve kombëtare valleve dhe këngëve, kujtdo minuti i dukej muaj dhe vapa e kohës asnjërit nuk i bënte përshtypje në pritje të Mbretit të tyre.

Malet e bukura hijerëndë të Shqipërisë përuledhin në këtë pritje madhështore dhe fushat kishin shtruar tapetin e mirëseardhjes.

Me datë 28 Qershor 2022 ora 11.15 në Rinas ulet avioni që transportonte Familjen Mbretërore nga aeroporti i Johanesburgut për në Tiranë.

Për momentin një qetësi pothuajse e dirigjuar, dukej se shqiptarët kërkonin falje për atë që padrejtësisht regjimi komunist i kishte shkaktuar Familjes Mbretërore.

Familjen Mbretërore Shqiptare e përbërë nga: Nëna Mbretëreshë Geraldinë, Mbreti Leka I, Mbretëresha Suzan, Princi trashëgimtar i kurorës Leka II tashmë kishin shkelur në tokën e tyre.

Mbreti Leka për mediat e shumta do të shprehej;

“Dua të falënderoj popullin shqiptar, shtetin shqiptar që na dha këtë rast me u kthye në atdheun tonë”.

Karvani i gjatë i makinave kishte marrë rrugën drejt Tiranës ku pas 63 vitesh në mërgimi po kthente Familjen Mbretërore përfundimisht në atdheun e vet.

Sot Familja Mbretërore e vendosur pranë Oborrit Mbretëror në Tiranë, me dinjitet po luan një rol të rëndësishëm e të gjithanshëm në shërbim të kombit dhe atdheut.

Princi LEKA II, si trashigimtarë i Fronit Mbretëror, me një sistem qeverisës Mbretëri Kushtetuese që duhet te vandoset sa më shpejt, mbetet për ne dhe gjithë shqiptarët si shpresë e vetme e zhvillimit dhe e Bashkimit Kombëtar.

Sot në 20 vjetorin e kësaj dite të shënuar, i urojmë Familjes Mbretërore, bekimet më të mira të Zotit, si dritëshprese për shqiptarët.

Prandaj më tepër se kurrë në këtë situatë të trazuar ku gjendet kombi ynë ne duhet ta kemi obligim të madh bashkimin me njëri-tjetrin, për të mundësuar pas 83 vitesh, ndryshimin e rendit kushtetues në Shqipëri.

“ATDHEU MBI TË GJITHA”

Mbreti ZOG I

“PAQE BASHKIM VLLEZËRIM”

Mbreti LEKA I.

Tiranë më, 28 Qershor 2022.

Shpetim Axhami

Me 8 Tetor 1885 lindi Ahmet bej Zogu.Politikan i nivelit lartë, shtetar e i vendosur, largpamës e i zgjuar e mbi të gjitha atdhetar e patriot për kombin e vet, që edhe çdo komb tjetër do ta kishte fat e krenari të drejtohej prej Tij.Formimi i shtetit të parë modern shqiptarë merr kuptim të plotë, e pronohet kjo nga të gjithë, vetëm me burrështetasin Ahmet bej Zogu!Mbreti Zog I mbetet drejtuesi i shtetit i cili që pas shpalljes pavarësisë i dha dinjitet dhe krenari çdo shqiptari dhe vetë Kombit Shqiptar.Ahmet Zogu e ka shkruar vetë historine e Tij, duke berë që koha e qeverisjes, sidomos si mbret i shqiptarëve, të mbetet koha më lavdishme e historisë tonë kombêtare.Është kjo arsyeja kryesore që historia dhe shteti Shqiptar pas viteve të pluralizmit e në vazhdimësi i ka dhënë e po i jep me të drejtë vlerësimet e duhura të merituara.Neve na takon të shkruajmë drejt historinë dhe të kontribojmë qê filozofia zogiste në një ditë sa më të shpejtë të bëhet realitet nën një sistem qeverisës Mbretëri Kushtetuese Parlamentare.Shkurtimisht veprimtaria e Tij politike dhe ajo si drejtues shteti si…Perfaqësues i krahinave Mat, Dibër dhe Mirditë në Shpalljen e Pavarsisë më 1912 në Vlorë.Pjesmarrës e drejtues në luftra të ndryshme për mbrotjen e trojeve shqiptare prej pushtuesve.Thirrja prej Tij e Kongresit të Elbasanit në vitin 1916.Roli përcaktues në jetësimin e vendimeve të Kongresit të Lushnjes m 1920 ku zgjidhet dhe Ministër i Brendshëm.Zgjedhja si deputet ne vitin 1921.Zgjedhja kryeministër më 1922.Kthimi i “ Triumfit Legalitetit” më 1924 pas Grusht Shtetit të Qershorit 1924, ku legjitimiteti fitoj mbi rebelizmin dhe perendimi mbi bolshevizmin.Rizgjedhje Kryeministër e Ministër i Brendshëm më 1925 dhe po këtë vit zgjedhja si president i parë i Shqipërisë.E më ne fund me datë 1 Shtator shpallja e Shqipërisë mbretër dhe e Ahmet Zogut mbret i shqiptarëve….….vërtetojnë më së miri se kush ishte dhe çfarë vlerash kishte Ahmet Zogu.Duhet theksuar se Ahmet Zogun nuk vlerësohet nga historia e nga gjithë shqiptarët vetëm për çfarë pozicionesh politike dhe si drejtues shtet pati, por kryesisht vlerësimi i Tij është i merituar për atë se çfarë bëri si burrshtetas për kombin e vet duke i kthyer fiset në komb e kombin në shtet nën moton“ATDHEU MBI TË GJITHA”LAVDI VEPRES SË MBRETIT ZOG I.