Refleksion nga Rafael Floqi/
4 Korriku, i njohur edhe si Dita e Pavarësisë, është dita në vitin 1776 kur delegatët nga 13 kolonitë e Shteteve të Bashkuara miratuan Deklaratën e Pavarësisë, duke njoftuar shkëputjen nga Britania. Presidenti Donald Trump i filloi festimet e 4 Korrikut, Ditës së Pavarësisë së Amerikës, me një tubim në Monumentin kombëtar “Mali Rushmore”, ku iu drejtua turmës me fjalët se fëmijët e tyre po mësojnë në shkollë “të urrejnë vendin e tyre”. Presidenti foli para një turme entuziaste duke këmbëngulur se sulmet nga e majta radikale, siç e quajti ai, duhet të ndalen që të mbrohet mënyra amerikane e jetesës.
Presidenti paralajmëroi pjesëmarrësit në tubim se demonstratat kundër padrejtësisë sociale që janë përhapur në të gjithë vendin pas vdekjes së George Floyd gjatë arrestit, kërcënojnë themelet e qeverisjes amerikane. Zoti Trump sulmoi ashpër “turmat e zemëruara”, duke iu referuar protestuesve që janë përpjekur të heqin simbole që shihen prej tyre si raciste si dhe të rrëzojnë monumente që nderojnë figura të Konfederatës.
“Ata duan të rrëzojnë bindjet tona, kulturën dhe identitetin që e kanë bërë Amerikën vendin më dinamik e tolerant në historinë e botës. Bashkëkombasit e mi, amerikanë, ka ardhur koha të ngremë zërin me fuqi dhe të mbrojmë integritetin e atdheut tonë,” tha presidenti.
Ndonjëherë heronjtë bien, shumë vite pas vdekjes së tyre
A është ky një veprim turpi? A është rinovimi i krenarisë së humbur kombëtare? Vandalizëm? Apo është thjesht një veprim i impulsit njerëzor të çuditshëm? Këto pyetje kanë vazhduar të ndjekin të gjithë ata që e duan Amerikën dhe jetojnë në Amerikë në këto ditë.
Dy statuja të Kristofor Kolombit, eksploruesit udhëtimin e të cilit në Amerikë e kishin lidhur Evropën me Botën e Re – u sulmuan mes protestave të përhapura të anti-racizmit në të gjithë SHBA. Nëse do të kishim parë optikën e mediave, duhet të ishim tronditur nga dhjetëra mijëra njerëz që kishin hyrë në debat mbi disa statuja të figurave historike të lidhura me skllavërinë dhe racizmin që janë tërbuar që prej disa javësh. Zemërimi i ikonoklazmës së statujave në Shtetet e Bashkuara ka marrë një kthesë drejt teatrit të absurdit. Rrëzimi ose mbrojtja e statujave të themeluesve ose të heronjve kombëtarë, jo vetëm që tregon injorancën ndaj historisë, por edhe sulmon parimet e civilizimit perëndimor që lejojnë që të vazhdojë përparimi i mirëkuptimit mes racave.
Presidenti iu kundërvu lëvizjes për drejtësi sociale që është përhapur në vend, duke thënë se po bën të kundërtën dhe do të çonte në “shkatërrimin e drejtësisë dhe shoqërisë”:
A e keni pare lajmet, duke parë grupe të organizuara që tërheqin statuja – jo të ushtarëve të Konfederatës, por të Etërve tanë Themelues ose presidentëve të tjerë – dhe e keni pyetur veten duke pyetur veten se çfarë po ndodh?
Shkatërrimi i statujave është shpesh një pjesë e lëvizjeve revolucionare. Patriotët rrëzuan një statujë të Mbretit George III pasi Revolucioni Amerikan kur ai mori vrull, dhe ata që kërkuan lirinë nga zgjedha e mbrapshtë e komunizmit, hodhën poshtë monumentet për shtypësit e tyre, të Enverit, Leninit dhe Stalinit apo dhe Sadam Hyseini. Prandaj nuk është për t’u habitur që protestat për vrasjen e George Floyd kanë synuar të eliminojnë figurat e Konfederatës dhe kjo është e justifikueshme. Monumentet për ata që përcjellin këtë ndjenjë revoltuese nuk kanë vend në një Shtetet e Bashkuara që i kushtohet parimit të kundërt – që të gjithë njerëzit janë krijuar të barabartë.
Ne mund të përpiqemi t’u japim këtyre grupeve të drejtën e dyshimit. A ishte shumë e errët dhe ata nuk panë që po hidhnin poshtë një statujë të George Uashingtonit? Ndoshta sistemi ynë arsimor ka dështuar dhe disa nuk e kuptojnë që Thomas Jefferson e shkroi Deklaratën e Pavarësisë dhe ishte një figurë kritike në luftën tonë për Pavarësinë? Apo që Ulysses S. Grant në të vërtetë luftoi për të shpëtuar Bashkimin, Konfederata iu dorëzua atij në Shtëpinë e Gjykatës së Appomattox dhe ishte një udhëheqës i shkëlqyeshëm në përpjekjet e Rindërtimit? Me siguri, ata harruan që Abraham Lincoln ishte nënshkruesi i Proklamatës së Emancipimit që çoi përfundimisht në heqjen e skllavërisë në Amerikë? Sot duan ta rrezojnë statujën e tij. Vallë amerikanët nuk e dinë historinë e tyre. Kjo gjë i mësohet çdo të mërguari në provimin e nënshtetësisë.
Por kjo nuk është ajo që po ndodh. Nuk di si t’u tregoj fëmijëve të mi të vërtetën, sepse e vërteta më bën të ndihem i trishtuar dhe i zemëruar.
“Ideologjia radikale për të sulmuar vendin tonë ka si parullë drejtësinë sociale. Por në realitet, do të shkatërrojë shoqërinë dhe drejtësinë. Ajo do ta kthejë drejtësinë në instrument të përçarjes dhe hakmarrjes. Do ta shndërronte një shoqëri të hapur e gjithëpërfshirëse në një vend të shtypjes, dominimit dhe përjashtimit. Ata duan të na mbyllin gojën, por ne nuk do të heshtim,” tha presidenti në dje në një nga fjalimet më të arrira të tij.
Po të shohësh median e majtë amerikane, heqja e këtyre statujave nuk është gabim. Grupet që heqin statuja po marrin sugjerimet e tyre nga figura të shquara në te gjoja elitës së kombit tonë. Ju mund t’i gjeni idetë e tyre në faqet e botuara të New York Times, në lajmet e CNN, MSNBC dhe madje edhe në librat shkollorë të fëmijëve tanë.
Presidenti mori pjesë në një tubim me rastin e Ditës së Pavarësisë me pjesëmarrjen e mijëra vetëve të mbledhur pa distancë fizike dhe ku presidenti dhe shumica e pjesëmarrësve nuk mbanin maskë. Gjatë tubimit në një amfiteatër pranë Monumentit Mali Rushmore të Dakotës së Jugut ku janë të skalitura në gurë figurat gjigande të katër presidentëve amerikanë, zoti Trump njoftoi se ka dhënë urdhër për krijimin e “Kopshtit Kombëtar të Heronjve Amerikanë” që do të ketë statujat e “amerikanëve më të mëdhenj që kanë jetuar ndonjëherë,” siç e prezantoi presidenti.
Zoti Trump foli për secilin nga presidentët e skalitur në faqen e malit — George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln dhe Theodore Roosevelt.
Mediat e majta për të cilat, monumentet nuk ishin raciste kur i vizitonte Obama, Hillary Clinton apo Bernie Sanders, e kritikuan presidentin pse nuk përmendi elementë të tjerë të prejardhjes apo qeverisjes së tyre që kritikohen nga një pjesë e shoqërisë amerikane. Apo po ashtu, se Presidenti Trump nuk përmendi se mali ku ndodhet monumenti është tokë e shenjtë për popullatën indigjene amerikane, që e konsideron ngritjen e monumentin përdhosje të kësaj toke të shenjtë. E gjitha kjo s’ ka të bëjë fare me figurat as me shqetësimet e gjoja ambientalistëve si dhe politikanë e aktivistë kanë shprehur shqetësimin se fishekzjarrët dëmtojnë mjedisin delikat ekologjik të zonës dhe paraqesin rrezik për zjarre në bimësinë malore. Apo zyrtarë të shëndetit publik demokratë që kanë dhënë alarmin se aktiviteti në Dakotën e Jugut do të krijojë një vatër të re të epidemisë me një përhapje të shpejtë infeksionesh. Ata që nuk thonë gjë se një nga shkaqet e shtimit të korona virusit natyrisht kanë qenë edhe protestat e fundit. Ata që kërkojnë distancim fizik në plazh nuk ka problem pse nuk ekziston në protesta. Madje guvernatori i New Yorkut Mario Cuomo, u kërkoi me urdhër që mjekët të mos i pyesnin të sëmurët me Covid -19 nëse kishin marrë pjesë në protesta?
Çfarë po ndodh atëherë? Disa e quajnë atë një revolucion, por është një zhvendosje themelore e asaj se çfarë është Amerika se kush jemi, çfarë jemi dhe pse jemi një komb. Kush i pa për jetuar gjurmët e Revolucionit Kinez të Maos të konvertuar në lëvizjet ateiste kundër fesë të komunistëve shqiptarë , i kupton fare mirë ngjashmëritë absurde. Të rrëzosh monumentin e George Washingtonit pse kishte pasur skllevër, 250 vjet më parë, është si të shembësh monumentin e Ismail Qemalit pse mbante emrin bej dhe vinte nga në familje feudale , apo të shembësh Koloseun pse aty ndesheshin gladiatorët.
Këtë gjë as regjimi komunist shqiptar që s’ la gjë pa bërë në emër të një ideologjie të ngjashme nuk e bëri dot. Figurat historike duhet të analizohen në kohën e tyre, ndryshe historia nuk do të kishte vlerë.
Në njërën prej statujave të George Washingtonit të rrëzuar në Portland, qenë shkruar numrat 1619 në anën e tij. Por çfarë është 1619? Është një referencë për vitin që skllevërit afrikanë u sollën në Amerikën e Veriut për herë të parë. Është gjithashtu emri i një programi shkollor të ri të botuar nga New York Times që po u prezantohet fëmijëve tanë në shkollë.
Projekti i vitit 1619 mëson se Amerika, në thelb të saj, është një komb racist i papërballueshëm. Sipas Nikole Hannah Jones, ideatores të projektit të vitit 1619, Etërit Themelues luftuan për pavarësi nga Britania për të mos mbrojtur të drejtën e jetës, lirinë dhe ndjekjen e lumturisë siç thoshin se ishin, por për të mbështetur institucionin e skllavërisë. Kjo është një përmbledhje absurde e lindjes së kombit tonë, dhe është plotësisht e rremë. Ata nuk duan që të merreni me faktin se George Uashingtoni i liroi skllevërit e tij deri në fund të jetës së tij dhe u shpreh të shikoni një plan për shfuqizimin në vullnetin e tij. Ose ajo ikonë e të drejtave civile Martin Luther King luftoi për një trajtim të barabartë sipas ligjit duke përdorur Deklaratën e Pavarësisë së Thomas Jeffersonit.
Por anëtarët e Bordit të Çmimeve Pulitzer i injoruan ato detaje të bezdisshme dhe pasaktësi historike. Në fillim të këtij viti, ata njoftuan se po i japin Nikole Hannah Jones, themelueses të projektit 1619, njohjen më të lakmuar të vendit tonë dhe nderin më të lartë -Cmimin Pulitzer. Jo vetëm që i pranuan këto gënjeshtra si të vërteta, Bordi i çmimeve Pulitzer i festoi ato dhe sinjalizoi që edhe ne duhet t’i festojmë. Nëse ata mund t’ju bëjnë të pranoni këtë rishkrim të historisë, ata mund t’ju bëjnë të thoni ndonjë gjë. Emërtimi “ racist” është bërë një element i politikës të së majtës, dhe pas këtij epiteti, synohet të vihet kundërshtari politik me shpatulla pas muri. Kujtoni shpalljen veprim “racist“ të bllokimit të udhëtimeve nga Kina nga presidenti Trump, apo sulmin ndaj emërtimit ‘Virusi kinez”.
Javën e kaluar, Universiteti Princeton njoftoi se do të hiqte emrin e Woodrow Wilson, një nga presidentët më të dashur për kombin shqiptar, nga Shkolla e Punëve Publike dhe Ndërkombëtare, sepse “mendimi racist dhe politikat e tij e bëjnë atë një emër të papërshtatshëm për një shkollë ose kolegj, studiuesit, studentët dhe alumni i të cilit duhet të qëndrojnë fort kundër racizmit. në të gjitha format e saj, “tha presidenti i universitetit, Christopher L. Eisgruber. “Racizmi i Wilson ishte i theksuar dhe pasues edhe nga standardet e kohës së tij.” Por është e habitshme si mund të quhet racist një president që me planin e “14 Pikave” të tij mbrojti kombet e vegjël si Shqipëria pas Luftës së Parë. Masa nuk është përmbushur me të njëjtin inat si, të themi, përpjekjet në DC për të hequr një statujë të Abraham Lincoln duke qëndruar përkrah një skllavi të liruar të gjunjëzuar, kur shpall “Emancipation Proclamation” . Ku po vemi kështu?. Një universitet amerikan nga më në zë heq emrin e një prej presidentëve që udhëhoqi vendin gjatë Luftës së Parë Botërore me “ 14 pikat e tij , u bë arkitekti dhe pararendësi intelektual të Kombeve të Bashkuara. Dhe pse sipas prof. Aderson Bellegarde François i ligjit dhe drejtor i Klinikës së të Drejtave Civile në Georgetown University Law Center, kjo pse Wilson kishte ide raciste pse shfaqi një film në Shtëpinë e Bardhë dhe ndihmoi për ta parë edhe anëtarët e Kongresit dhe gjykatat e Gjykatës Supreme. Filmi i Griffith’s që ishte bërë mbi bazë të romanit The Clansman, që u shfaq në 8 shkurt, 1915, ku sipas tij i kishte pëlqyer Willson.( siç!) Politizimi i historisë dhe qarqeve universitare dhe akademike është baza ideologjike marksiste e tyre, që shkojnë deri në nonsens. Mungesa e mendimit ndryshe në kampuset universitare të çon në fashizëm ose komunizëm, një qime floku i ndan.
Për 244 vjet, e Katër Korriku ka qenë festa më e dashur e Amerikës. Ne festojmë mitologjinë e kombit tonë me parti, parada, piknik, Barbecues dhe fishekzjarre. Sky Rockets, Lady Fingers, Fountains and Weasels ndezin parqet, stadiume dhe lagjet e qyteteve urbane dhe zonave rurale me fishekzjarrë. Më shumë hoot dogs , birrë dhe pop soda konsumohen më 4 korrik sesa të gjitha pushimet e tjera. Më shumë flamuj amerikanë valëviten në lagje për kombit tonë sesa në çdo kohë tjetër të vitit. Është dita që shumica e amerikanëve shfaqin më shumë dashuri për vendin e tyre sesa ata për politikën e tyre. Dhe kështu duhet të mbetet.
Apo mos vallë sipas këtyre mendjendriturve që rrëzuan monumentin e Kristofor Kolumbit që është vlerësuar prej kohësh si një eksplorues i guximshëm dhe zbuluesi i Amerikës, udhëtimi i të cilit në vitin 1492 hapi rrugën për krijimin e SHBA më pak se tre shekuj më vonë. Shumë e konsiderojnë Kolombin si të parin nga shumë kolonizatorë evropianë që zhvilluan një fushatë shekullore të genocidit dhe luftës kundër popullsisë vendase. Thirrjet për të shfuqizuar Ditën e Columbus, festa kombëtare e SHBA e mbajtur në tetor, gjithashtu po rriten më shumë. Mos vallë sipas këtyre mendjendriturve mos duam t’ ja heqim dhe emrin Amerika vjen nga Amerigo Vespuci që zbuloi të gjithë kontinentit vite me vonë. (Përdorimi më i hershëm i njohur i emrit Amerikë daton në 25 Prill 1507)
Kështu, duke marrë si shënjestër zërat më të shquar të kombit tonë dhe elitat kulturore, “protestuesit” pa ligj po shkatërrojnë statujat e disa prej figurave të nderuara të vendit tonë. Ata thonë, dhe unë po parafrazoj, “Kushdo që ndihmoi në ndërtimin e Amerikës është racist sepse Amerika është një komb racist” – kjo është ajo që mendojnë. “Ju nuk mund të keni krenari në një vend që është i papërballueshëm racist. Ju nuk duhet ta nderoni flamurin që e përfaqëson atë. Dhe kur të paraqitet ai flamur, duhet të gjunjëzoheni. ” Kjo është më e madhe se një thirrje e thjeshtë për reformën në polici. Ky është një tregim dramatik i historisë amerikane. Nëse nuk e ndalim mund ta gjejmë veten të jetojë në një komb, që nuk do ta njohim.
Nga të gjitha ngjarjet e paharrueshme që ndodhën në 4 korrik, Pavarësia jonë mbetet përvjetori më i spikatur që festojmë në këtë ditë. Ai qëndron në lirinë dhe lirinë amerikane. Ajo përfaqëson themeluesit tanë që janë të vendosur për të drejtat tona dhe premtojnë të luftojnë këdo që qëndroi në mënyrën tonë për t’i ushtruar ato. Themeluesit tanë erdhën nga të gjitha sferat e jetës. Mjekët, avokatët, mësuesit, zejtarët, tregtarët dhe fermerët ata që kishin skllevër dhe ta që s’kishin të gjithë sollën diçka unike për Amerikën. Por ishin dy shkrimtarët e egër që krijuan një rol të rëndësishëm në themelimin tonë. Thomas Paine dhe John Locke kodifikuan gjuhën dhe idetë për të përcaktuar fatin e amerikanëve. Paine organizoi Revolucionin me pamfletin e tij “Common Sense”, dhe Locke ndihmoi të bindte besnikët melankolikë se ata mund ta mposhtnin fuqinë më të madhe të kohës, Britaninë.
“Qëllimi i ligjit nuk është për të shfuqizuar ose përmbajtur, por për të ruajtur dhe zgjeruar lirinë.” Na kujton edhe sot, John Locke. Ligj dhe rregull kjo është ajo që duhet. Gëzuar 4 Korrikun Amerikë !