Nga Gavrosh Levonja/New York/

 Ajo që e ka karakterizuar opozitën e PD-së pas humbjes spektakolare të vitit 2013, është se konsumon jashtë mase kohë e energji duke u marrë me problemet e brendshme të PS-së., konkretisht, se cfarë shkeljesh i bën Rama statutit,  se ka mënjannuar këtë apo atë figurë, se po kthen partinë në formatin e vjetër të Hoxhës etj. E njejta gjë po ndodh dhe me referendumin e zhvvilluar tani së fundmi nëpërmjet të cilit Rama abrogoi nenin e statutit për zgjedhjen e kreut të partisë në rastin kur kjo parti ndodhet në pushtet. Më së pari, PD-së nuk ka ç’i duhet të merret me ato që ndodhin brenda PS-së.  Bazuar në logjikën më elemmentare ato janë çështje e brendshme e kësaj partie për të cilat duhet të shprehen forumet e saj, antarësia apo dhe aleatët e saj. Nëse ato që po ndodhin në atë parti pas ardhjes në krye të saj të Edi Ramës, janë në kundërshtim me statutin e saj, përfaqsojnë nje tendencë regresi, krahasuar me frymën liberale të injektuar gjatë menaxhimit të saj nga Fatos Nano, gjë që, në fund të fundit mundësoi dhe antarësimin e vëtë Ramës me “partinë e kasketave”, sic e quante ai këtë parti 25 vite më parë, apo se po i kthen atmosferën e PPSH-së së Hoxhës duhet të reagojnë socialistët e thjeshtë, ata që shkojnë në kutitë e votimit. Në një farë mënyre, zhvillime të tilla janë dhe në favor të vetë PD-së, pasi krijojnë një terren pakënaqësie në nivele të ndryshëm të hierarkisë së PS-së, bëjnë më të mudshëm lindjen e konflikteve midis figurave të saj(Blushi mund të quhet shtërgu i parë) dhe e diskreditojnë atë në sytë e opinionit publik si parti e një njeriu. Në këtë aspekt PD duhet të ketë parasysh dhe eksperiencën e saj, e cila nga viti në vit u shndërrua në një parti të Berishës , gjë për të cilën akoma dhe sot Basha e Co. vazhdojnë të paguajnë harxhet. Pa mëdyshje, mund të thuhet se lëvizjet e Blushit kanë pasur në PS një efekt shumë herë më të madh se zhurmat kundër Ramës që vijnë nga PD dhe segmente të tjerë të opozitës. PD dhe drejtuesit e saj nuk ka pse të konfondojnë aktivitetin e tyre opozitar kundër qeverisjes me zhvillimet në PS, madje për këtë, PD, duhet të jetë e interesuar që zhvillime të tilla në aspektin negativ të  thellohen sa më shumë të jetë e mundur, pasi jo vetëm e ka më të lehtë  betejën ndaj një partie të diskredituar si “totalitariste” pa demokraci të brendshme, ku gjithcka është në mëëshirën e tekave apo të humorit të “leader maximo”, se sa kundër një partië me alternativa e zëra të ndryshëm. Masës së votuesve demokratë apo socialistë nuk i prishin punë ato që ndodhin në PS, po efektet e qeverisjes. Për më tepër kur efektet negative dhe pasojat e kësaj qeverisjeje në këto tre vite janë aq negative për shumicën e popullsisë sa nuk i lënë kohë të lirë opozitës të merret me ato ç’ka ndodhin në PS për të lënë pasdore qoftë edhe në intervale të shkurtëra, sensibilizimin e popullsisë për të shtuar radhët e saj me armatën e të pakënaqurve radhët e së cilës shtohen nga dita në ditë. Mendoj se PD dhe deputetë të saj nuk ka pse vihen në rolin e “bishtit” duke i u bashkangjitur ndonjë proteste të shoqërisë civile. Tani për tani janë të mjaftueshme deklarata mbështetëse ndaj protestave të tilla dhe marrja pjesë në to të ndoshë në momentin kur të lindë nevoja për angazhimin e plotë të  një force politike. Por, më imediatja është që PD, tani kur jemi rreth një vit para zgjedhjeve duhet të mërret me veten e saj. Tashmë, ndërsa zullumi i qeverisjes është trashur ndjeshëm janë të shumtë ata që nuk shpresojnë tek ndryshimi duke u shprehur për mungesën e një opozite efikase. Së pari, PD duhet të bëjë një inventar të antarësisë së saj reale, gjë që mund t’i shërbente dhe gjallërimit të strukturave lokale të saj. Konkretisht, sot nuk para të ze syri lajme përsa i përket aktiviteteve të degëve të PD-së në rrethe të ndryshme të vendit. Aktiviteti i saj janë debatet apo përleshjet në sallën e parlamentit takimet e kryetarit Basha në qytete e fshatra të vendit apo delegacione e personalitete të huaj daljet në konferencaa shtypi të drejtuesve të tjerë të lartë apo e zëdhënëseve të cilat lexojnë deklaratat e shkruara në zyrat  e saj. Në kushtet kur paakënaqësia ndaj qeverisjes “Rama” është në rritje, një nga pikësynimet e PD-së është afrimi i asaj që mund të quhet “shumica e heshtur”, atë shtrësë të popullsisë e cila nuk është elektorat i ndonjë partie, së cilës po i shtohet dhe një pjesë e elektoratit socialist që po vuan mbi kurriz pasojat e “reformave” të “Rilindjes” së Ramës. Nga ana tjetër PD, duhet t’i kushtojë tepër kujdes marrëdhënieve me partitë aleate si dhe me ato forca që nuk pajtohen me qeverisjen rilindiste të Ramës dhe njerzve të tij. Të paktën deri tani nuk shihet ndonjë lëvizje domethënëse në këtë drejtim. Cdo periudhë pasiviteti në këtë aspekt nga ana e PD-së, në një moment të caktuar, kur Ilir Meta e LSI e tij do ta shohin të udhës një divorc me Rilindjen e Ramës, do të bëjë që një pjesë e këtyre forcave, pavarësisht nga përmasat dhe roli modest i tyre  të jenë një pre e lehtë për Metën për t’i futur nën sqetullën e tij. Kështu PD ka shumë mundësi të shohë veten e saj sërish në opozitë, ndoshta në shoqëri dhe të Edi Ramës, duke parë të realizuar profecinë e Metës të bërë, me dashje apo pa dashje, në verën e vitit të kaluar për “qeverinë Meta-Meta që persekuton opozitën Rama-Basha.