Zaevi nuk duhet të keqpërdorë besimin e shqiptarëve, ai gjatë fjalimit të tij nuk tha asnjë fjalë për rastet e montuara siç janë: Sopoti, Brodeci, Mostra dhe së fundi Kumanova. Organizatorët e protestët anashkaluan qëllimisht fjalimet që duhet të mbanin përfaqësuesit e shoqatave joqeveritare të etnisë shqiptare, por folën ata shqiptar, përfaqësues të shoqatave multietnike të cilët më lehtë ju vjen të shprehen në gjuhën sllavo-maqedonase se sa në gjuhën e tyre shqipe. Në prezencë të mijëra shqiptarëve Zaevi falenderoj Branko Cervenkovskin, njeriun që pengoj me të gjitha instrumentet shtetërore për themelin e UT, urdhëroj vrasjet në Gostivar më 1997, Sopotin, etj. Lëvizja e Zaevit për të larguar qeverinë e Gruevskit na rikujton Lëvizjen e Xhon Turqëve të cilët pasi erdhën në pushtet me ndihmën e forcës shqiptare urdhëruan mbylljen e shkollave shqipe dhe vrasjen e mësuesve. Shqiptarët nuk duhet ta përkrahin Zaevin nëse ai nuk nënshkruan marrëveshje me përfaqësuesit tanë dhe ndërkombëtar për ridefinimin të shtetit, për ndërmin e Himnit, Flamurit, Stemës etj., pasi të gjithë etnitë duhet të përfaqësohen të barabartë. Fjalimi i Zaevit tregoj se ai ska ndërmend të ndryshojë asgjë në lidhje me shqiptarët dhe të drejtat e tyre të barabarta me sllavo-maqedonasit. Shqiptarët nuk duhet të jenë viktimat e Zaevit për të rrëzuar Gruevskin (jo që më dhimset qeveria e Gruevskit, por asnjë shpresë për ndryshimin e statutit të shqiptarëve nuk premtoj Zaevi).
FEMRA SHQIPTARE NË LUFTËN E 2001
Nga Teuta Kamberi-Llalla*/
Në çdo luftë të popullit shqiptar kundër pushtuesve të ndryshëm, për krah burave në betejat e luftërave heroike e në çdo sakrificë, roli i femrave shqiptare ka qenë i pranishëm dhe i domosdoshëm. Duke filluar që nga koha e lashtë kur mbretëresha Teutë, ishte në krye të ushtrisë kundra pushtuesve romakë e më pas pjesmarrja e femrës në luftrat çlirimtare u bë traditë dhe u përcoll brez pas brezi. Të shumta janë portretet e femrave shqiptare që mbetën në kujtesën e kombit dhe të historisë së lavdishme të popullit tonë, ku mund të veçojmë: Laskarina Bubulina, Shote Galica, Mine Peza, Ibe Palikuqja, Xhevë Lladrovski, Hyrë Emini e shumë e shumë femra të tjera shqiptare. Në Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare me gjithë një farë konservatorizmi në lidhje me praninë e femrës, në gjirin e saj në detyra dhe funksione të ndryshme u radhitën me dhjetra femra, krah për krah me vëllezërit e ytre të idealit kombëtar nën emblemën e UÇK-së.
Unë, isha njëra nga femrat e shumta ushtare të UÇK-së për të cilën krenohem sepse përmbusha një obligim ndaj popullit tim për liri, drejtësi, përparim dhe emancipim të shoqërisë. Me luftën e vitit 2001, lidhen shumë ngjarje të jetës time. Ajo periudhë është për mua një periudhë e shenjtë, një periudhë që për mua do të mbetet e pa harruar. Për çudinë, pyetjen e shumë atyre që nuk e kuptojnë si duhet, botën e femrës shqiptare, po e jap me intervistën që kam dhënë për një gazetar norvegjez, gjatë vizitës së tij në zonën tonë të luftës gjatë asaj periudhe të vështirë.
“Ishte herët në mëngjes, kur na njoftuan se një gazetar norvegjez kërkon të intervistojë komandantin tonë, në rajonin veri-perëndimor me bazë në fshatin Odri. Qëllimi i intervistës së gazetarit të huaj ishte të mësojë diçka më tepër rreth shkakut të kësaj lufte. Vizita e tij na gjeti në momentin kur ne ishim të rreshtuar dhe prisnim urdhrat nga komandanti. Krahas rregullit ushtarak, disiplinës që dukej në çdo hap, gazetari u befasua, edhe nga një fenomen i paparashikuar, siç pranoi edhe ai vetë më vonë. Befasia e papritur për të ishte se në rreshtim ushtarak ishim dhe ne femrat me uniformën e UÇK-së. Pas bisedës me komandantin tonë Malën, gazetari kërkoi leje të intervistonte njërën nga femrat ushtarake. Ai theksoi se për lexuesit e gazetës për të cilën shkruante, do të ishte diçka shumë i veçantë ky fakt. Do të ishte një befasi e këndshme për të njohur botën e vërtetë të femrës shqiptare, si pjesëmarrëse në luftë. Nga grupi i vajzave që ishim aty, për të dhënë intervistën gazetari norvegjez, komandanti më caktoi mua. Midis ngrohtësisë që donte të krijonte gazetari për bashkëbisedim, qëndronte dhe dyshimi për çudinë që ai po përjetonte, ndaj në mendjen e tij plekseshin lloj-lloj pyetjesh në kërkim të zbulimit të asaj se: – Çfarë na shtynte ne femrat shqiptare për të luftuar krahas me burrat?!
Pyetjet e gazetarit ishin të shumta, por pak provokuese që buronin nga paragjykimin e tij për pjesëmarrjen e femrave në luftë. Një ndër ato pyetje ishte se: Çfarë më kishte shtyrë mua, një vajzë e re që të kapja armën dhe të rreshtohesha në radhët e UÇK-së?
– Kësaj pyetje i thashë gazetarit që është e lehtë, që shumë shkurt ti përgjigjesh, por është e vështirë që ta kuptoni ju, ndaj për tu përgjigjur do të zgjatem pak, që në radhë të parë ju të kuptoni botën tonë, persekutimin dhe injorimin që na është bërë tërë kohën, vetëm se jemi shqiptarë apo shqiptare. I shpjegova situatën politike para dhe pas viteve nëntëdhjetë kur në vendet e Lindjes u vendos demokracia dhe pluralizmi politik. I tregova çfarë prisnim dhe çfarë arritëm në fakt ne shqiptarët. Gazetari dëgjonte dhe habitej me ato që unë i tregoja dhe shkruante mbi fletën e bardhë. I tregova të gjitha dhe sa arrita te ngjarjet para krijimit të universitetit të Tetovës për të më kuptuar më mirë i thashë.
-Më shiko mua. Ja, unë jam vajzë që kam diplomuar në UT dhe pa filluar lufta punoja si asistente e lëndës së Morfologjisë, pranë Katedrës së gjuhës dhe letërsisë shqipe në po këtë universitet. Me marrjen e kësaj përgjigjeje nga ana ime, kureshtja e gazetarit u shtua edhe më tepër. Ai, kërkonte të dijë pak më gjerësisht për gjendjen ekonomike dhe arsimore të familjes time.
E informova se rrjedh nga prindër intelektualë që tërë kohën kanë aspiruar për një zgjim dhe çlirim nacional. Babai, profesor i gjuhë-letërsisë shqipe dhe nëna mësuese e ciklit të ulët. I tregova se edhe gjendja ime ekonomike e familjes ishte me të ardhura të mjaftueshme, për një jetë normale. Tregimi për familjen time, ishte për të një e pa pritur, por prapë ai këmbënguli për të ditur vërtet se çfarë më kishte shtyrë për tu rreshtuar në radhët e UÇK-së.
-Ju thashë se kam mbaruar Universitetin, por nuk u tregova se me sa mund e sakrificë u arrit që të bëhej ky universitet, që akoma shteti nuk e njeh zyrtarisht. I tregova periudhën që lidhej me ëndërrat e rinisë time dhe të moshatarëve të mi shqiptarë, që ëndërronim të studionim, ashtu si të rinjtë maqedonas në një universitet në gjuhën tonë amtare. I tregova që në çdo nismë për përparim dhe zhvillimin e historisë, gjuhës dhe kulturës shqiptare në Maqedoni është shtypur nga grushti i hekurt e i pamëshirshëm i policisë dhe ushtrisë sllavo-maqedonase. I fola për historinë e themelimit të UT-së, ku që në fillimin e veprimtarisë së tij u derdh gjak shqiptari. Vlen të theksoj se në vitin 1994 ra dëshmori i parë i krijimit të këtij universiteti.
Mjaftuan këto për të nxitur edhe më tej dëshirën e gazetarit të huaj për të pyetur e për të mësuar më shumë për çështjen e arsimit të shqiptarëve në Maqedoni.
– Lufta në Maqedoni kundra shqiptarëve nga ana e pushtetit ka qenë vijë politike prej vitesh, por këto dhjetë vitet e fundit ne shpresuam te demokracia, por ndodhi e kundërta. Presioni e presekutimi ndaj shqiptarëve po kalonte çdo kufi njerëzor edhe pse pushkëve të policisë dhe ushtrisë sllavo-maqedonase ne i përgjigjeshim me laps dhe fletore, domethënë në mënyrë paqësore. Kërkesat tona për liri e drejtësi njerëzore gjithnjë ranë në vesh të shurdhër dhe erdhi kjo ditë për të cilën ju pyesni: “pse jemi këtu me armë?”
Pas ekspozesë së gjatë që unë i bëra për të ardhjen deri te lufta dhe për ardhjen time dhe të shoqeve të mia në luftë, gazetari shikonte me habi dhe mos besim. Për ta bindur dhe për ti hequr çdo fije besimi ju drejtova dhe njëherë: Kjo që ju thashë është e vërteta, nëse vërtetë jeni të interesuar tis thoni popullit tuaj. Për sa i përket pjesëmarrjes time dhe femrave të tjera në këtë luftë, motivi është i njëjtë me atë të burrave. Në këtë rast lufte ne shqiptarët jemi motra dhe vëllezër për njeri-tjetrin, kjo është fija lidhëse, kjo dhe vetëm kjo është fija e vetme e idealit patriotik shqiptar.
Gjatë gjithë kësaj bisede gazetari arriti të kuptojë shumë gjëra për luftën, pjesëmarrjen time dhe të të gjitha femrave në këtë luftë, për historinë e popullit tonë dhe trajtimin e shqiptarëve nga ana e këtij shteti. Por, ajo që Ai dukej atij dhe shumë të huajve e pa kapshme, ishte dhe është dhe sot, se shkaktar i gjitha këtyre ngjarjeve ishte dhe është politika nacionaliste e maqedonasve, ishte dhe është politika e cila edhe sot në sy të botës flet në emër të demokracisë.”
ish-ushtare në UÇK, brigada 112 “Mujdin Aliu”.
Sot profesoreshë e gjuhë-letërsisë shqipe në gjimnazin e Tetovës.
E VETMJA KRYETARE PARTIE FEMËR NDËR SHQIPTARË, DORËHIQET NGA PRESIONI I BURRAVE DHE….
…PSE NUK VJEN NGA KUZHINAT E UDB/
Kur prezantoi kryetaren e PPD-së zgjedhur nga Kongresi i VI-të i saj, zonjën Tetuta Llalla, gazeta Dielli ne SHBA, e vuri theksin posacërisht në faktin se për të parën herë një parti mashkullore shqiptare e delegoi udhëheqjen tek një femër, patriote, e perkushtuar ndaj Kombit, ishte luftetare e UCK, mesuese, nje personalitete pa cene. Vecanërisht në Maqedoni, kjo ishte një arritje historike që përcillte kumtin e zbutjes së politikës dhe mund të shërbente si model edhe ndër shqiptarët në Shqipëri, Kosovë, Mal të Zi, Luginën e Preshevës etj. Mirëpo pa ia nisur mirë veprimtarisë, zonja Llalla dha dorëheqjen. Përse? Duket se u trembën dirigjentët e politikës shqiptare në sinoret ku ka vepruar UDB-ja, e cila duket se ende ka mbipushtet tek faktori politik shqiptar ose servilet e maqedonasve, moren urdher te kundervepronin.
Ata burra që posedojnë pasaporta diplomatike, duket se paguajnë harac tek ustallarët e tyre, kështu që presioni i tyre e thyen kryetaren e parë të një partie burrash shiptarë, dhe emri i saj do te sherbeje vetem per statistike te perkohshme se dikur, pak kohe, na ishte nje kryetare partie femer ne trojet mashkullore te politikes!. Jo vetëm kaq, por burrat e PPD, që janë kujdesur që kjo parti të mos ngrejë krye, bllokuan edhe listat edhe vulat. Ja pra pse u thye gruaja që desh të zbusë politikën e burrave të PPD, por jo vetëm kësaj partie. Për të mësuar arsyet e plota të dorëheqjes, ndiqeni të plotë deklaratën e kryetares së dorëhequr Teuta Llalla.
D E K L A R A T Ë
Të nderuar delegat dhe kuvendar të Kongresit të VI të PPD, mbajtur më 17 Janar 2015!
Suksesi i Kongresit të VI dhe zgjedhja në krye të PPD një grua, një nënë, një ish-ushtare e UÇK, që rrjedh nga një familje kombëtare, kalli shqetësim të thellë në strukturat shtetërore sepse u zgjodh një njeri që nuk vjen nga guzhinat e UDB së vjetër jugosllave por nga bagazhi patriotik kombëtar.
Prej disa ditësh u shantazhova nga njerëz të caktuar që njihen si ish komunistët të cilët bredhin me pasaportë diplomatike që duhet të zgjidhen në mënyrë diktatoriale komuniste dhe jo me votë demokratike, Sekretari i Përgjithshëm dhe Kryetari i Kuvendit të PPD-s. Për 8 ditë unë nuk pranova që këto gjëra të ndodhin sepse nuk jam zgjedhur me vërtetim të dalë nga dera e shtëpisë sime, kryetare e PPD, por u zgjodha në mënyrë demokratike, me vota të lira, dhe për zgjedhjen time kanë qenë dëshmitarë qindra sy dhe dhjetëra media.
Prej disa ditësh kërkova listën e Kuvendarëve të votuar në Kongres, por ajo listë nuk mu dha asnjëherë, sepse nëntoka e strukturave shtetërore kishte ndryshuar emrat e Kuvendarëve. Kjo parti prej dy vitesh udhëhiqej nga një treshe të cilët kishin role të ndara: njëri përdorte diplomacinë, tjetri arrogancën dhe i fundit luante rolin e naivit. Këta të tre pas Kongresit bllokuan vulat e partisë, proces-verbalin e Kongresit të VI dhe të gjithë materialet që duheshin të dërgohen në Gjykatën e Tetovës që juridikisht të marr mandatin zyrtar si Kryetare e PPD.
Të respektuar delegat dhe Kuvendar të Kongresit VI të PPD që më votuat për një dëshirë, për ëndrrën e rikthimit me nder të PPD në skenën politike, që më mbështetët në kohët e vështira dhe që më besuat postin e kryetarit të PPD, ju premtova atë ditë në sy se nuk do t’ju tradhtoja, nuk do t’ju braktisja kurrë për asnjë interes e asnjë çmim dhe asnjëherë për ndonjë përfitim personal. Nuk do të bëja pas shpinës suaj asgjë që do të cënonte jetën, dinjitetin, të ardhmen dhe shpresën tuaj. Nuk do të merrja asnjë vendim pa e ndarë me ju, pa u këshilluar me ata që më besuan dhe votuan, sepse nuk do të gjeja paqe në shpirtin tim për shkak të trazimit të besimit dhe shpirtit tuaj.
Unë nuk mund të pranoja të bëhesha pjesë e marrëveshjeve nëntokësore në dëm të interesit të popullit tim, unë nuk mund të pranoja që duke u keqpërdorur vula e partisë të mblidhen fonde për larjen e borxheve të firmave të falimentuar.
Që nga themelimi i PPD-s në vitet 1990, ka ekzistuar një luftë e brendshme midis UDB Jugosllave komuniste dhe patriotëve shqiptar, por për fatin e keq gjithnjë ka fituar grupacioni i kuzhinës së UDB. Kjo tregon se, Logës, Emrit dhe Zgjimit të PPD i trembet shumë ky shtet.
Fjalët e mia janë të sinqerta, ato vijnë nga thellësia e shpirtit të pastër familjar, sepse unë jam Teuta Kamberi- Llalla,që nuk mund të shkeli mbi Betim Kombëtar.
Prandaj unë sot jam dorëheqjen e pakthyeshme nga posti i kryetares së PPD të sapo zgjedhur më 17 Janar 2015, me vota demokratike.
Dorëheqja ime dëshmon se ka disa interesa madhore që nuk mund të shkelen për asnjë interes personal. Përpara asaj që mu servua, unë zgjodha dorëheqjen me nder dhe nuk pranova të notoj në ujërat e ndotura.
Faleminderit të gjithëve dhe mirupafshim në Betejat e Ardhshme
Tetovë, 28 Janar, 2015
Teuta Kamberi Llalla
Nëpërkëmbja e gjakut të dëshmorëve nuk është traditë e shqiptarit
Shkruan: Teuta Kamberi-Llalla/Tetove/
Deri më sot siç dihet publikisht asgjë nuk është bërë për statutin e familjeve të dëshmorëve, invalidëve të luftës së 2001 edhe pse në Marrëveshjen e Ohrit është paraparë që brenda vitit 2004 të zgjidheshin këto çështje si shumë çështje të tjera të dala nga ky dokument i garantuar nga Ndërkombëtarët.
Partia shqiptare, ajo që thirret në emër të Luftës së 2001 bart një lloj përgjegjësie për realizimin e statutit të dëshmorëve dhe të familjeve të tyre sepse gjatë çdo fushate parazgjedhore politikanët e tyre bërtasin për zgjidhjen e kësaj çështje. Por edhe pse ka vite në qeveri nuk e ve këtë ujë në zjarr, i harrojnë premtimet dhe kështu çdo gjë mbetet në vend, pa lëvizur, pa u realizuar. Gjatë qeverisjes 2008-2011, një ministër shqiptar çirrej në media se janë ngritur grupet e punës midis BDI dhe VMRO-DPMNE dhe shumë shpejtë problemi i statutit të familjeve të dëshmorëve do të zgjidhet, por që nga 2011, kanë kaluar dy vite dhe çdo gjë është heshtur, është harruar. Familjarët e dëshmorëve, invalidët dhe të dëmtuarit e 2001 i ka kapur pesimizmi dhe nuk u besojnë më premtimeve boshe për zgjidhjen e çështjeve në fjalë. Pra, ka humbur shpresat tek këta njerëz.
Angazhimi i partive politike shqiptare i deritanishëm rreth kësaj çështje nuk ka qenë në nivelin e duhur, prandaj ekziston një pikëpyetje e madhe se me çfarë parrulle do ti kërkojë votat partia që çirret në emër të luftës së 2001 në zgjedhjet e ardhshme.
Mjerimit të tejskajshëm të familjeve të dëshmorëve i shtohet edhe përvetësimi i ndihmave që japin emigrantët tanë në Perëndim, ndihma të cilat në shumicën e rasteve nuk mbërrijnë në destinacionin e duhur, por në xhepat e atyre që bëjnë tregti me gjakun e dëshmorëve.
Nga viti 2005 e deri 2009 ish-kryetari i Komunës së Tetovës z.Hazbi Lika në heshtje ishte munduar t’ju lidhje një lloj pensioni mujor familjeve të dëshmorëve në shumën rreth 4.000 denar, por pas mbarimit të mandatit të tij për këtë çështje më nuk kujtohet askush.
Tallja me gjakun e dëshmorëve fillon që nga drejtuesit e shoqatave që thirren në emër të vlerave të luftës së 2001, dhe në veçanti nga kryetari i Shoqatës së Veteranëve të Luftës UÇK Fazlli Veliu i cili me rastin e çdo Bajrami u dërgon Fitrat në shumën e rreth 6.000 denar familjeve të dëshmorëve të luftës së 2001. Kjo lloj mënyre për të ndihmuar familjet dëshmorëve është nënçmim, përbuzje dhe qesharake sepse ata djem që dhanë gjakun në emër të çlirimit kombëtar nuk u radhitën në radhët e UÇK për Fitra, por për çlirim, demokraci dhe mirëqenie më të mirë për shqiptarët në Maqedoni. Tallja me gjakun e dëshmorëve dhe me figurën e tyre arrin kulmin kur kjo shoqatë që e drejton pensionisti politik Fazlli Veliu i shpall dëshmorët pa kritere ose edhe me baza ideologjie politike duke krijuar përçarje midis familjeve të dëshmorëve. Ne e lusim z.Veliu mos na i përçaj dëshmorët ashtu siç keni bërë përçarjen e ushtarëve të UÇK prej kaq vitesh.
Ka rreth 10 vite që një profesoreshë e universitetit të New Jorkit Vasiliki N., është marë me çështjen e shpalljes së dëshmorëve pa kriter nga Fazlli Veliu dhe është për të ardhur keq kur do të lexojmë librin e kësaj profesoreshe universitare se Fazlli Veliu ka shpall dëshmorë për interesat e veta edhe ata njerëz që kurrë nuk kanë qenë ushtarë të UÇK, me uniformë dhe betim solemn, por janë vrarë nga ndonjë plumb qorr apo edhe në aksidente automobilistike.
Në përfundim dua ti parashtroj disa pyetje zotit Fazlli Veliu si kryetar i shoqatës së Veteranëve të Luftës-SHVL: Përse një shoqatë e veteranëve të luftës së 2001, ai e identifikon me një parti politike kur dihet botërisht se UÇK ishte jopartiake?
Përse shoqata që drejton e ka zyrën në selinë një partie politike?
Çfarë u bë me të hollat që në vitet 2002-2003 ishin futur në Bankën greke ALPHA dhe disa muaj familjet e dëshmorëve i merrnin ndihmat me karta bankare rregullisht?
Kur do të gëzojnë ish-ushtarët e UÇK dhe familjarët e tyre të drejtat të barabarta me Branitellat?
Disa refuzohen disa me rryshfet arrijnë tek nënshtetësia
” Në zyrën tonë vijnë çdo 2-3 njerëz që pyesin, marrin këshilla rreth problemeve me shtetësitë, për fat të keq janë njerëz që i përkasin kategorisë së thjeshtë, punëtorë të cilët s’kanë asnjë lidhje me politikën, numri i kësaj kategoria është shumë i madh”, thotë udhëheqësja e kësaj zyre Teuta Kamberi./
Janë me dhjetëra shtetas të Maqedonisë të cilët kanë lindur në këtë shtet por që nuk mund të marrin statusin e nënshtetësisë. Për arsye të shumta burokratike por edhe çështje të korupsionit ata nuk mund të arrijnë deri tek kjo e drejtë e tyre legjitime që u takon. Që ironia të jetë më e madhe, në shumë raste janë edhe vetë banorë rezidentë të cilët nuk mund marrin nënshtetësi edhe pse kanë lindur në këtë shtet, janë rritur dhe shkolluar por refuzohen nga organet e shtetit që të realizojnë këtë të drejtë të tyre të garantuar me ligjet aktuale në fuqi.Ata kanë lindur fëmijë, kanë krijuar familje por nuk kanë nënshtetësi. Linda është një nga ana ata që më shumë se 10 vite kishte pritur që të mer nënshtetësi dhe ishe refuzuar nga organet e shtetit. Ajo thotë se ishe refuzuar të mer nënshtetësi kurse pasi që kishte gjetur njeri të fuqishëm dhe kishe paguar 200 euro, ishte pajisur me nënshtetësi. Organet e rendit janë kategorik se rastet koruptive janë eliminuar për sa i takon nënshtetësive. Linda disa herë ishte refuzuar për nënshtetësi krahas insistimit të saj. “Më kanë refuzuar disa herë për nënshtetësi, kurse kjo më ka penguar në shumë gjëra tjera gjatë jetës normale. Pa nënshetës nuk mund të kryesh asnjë punë në asnjë institucion të shtetit. Kam gjetur një njeri, përmes shumë kontakteve të mëparshme, i cili me premtoi se për 200 euro do më kryente punë. Dhe ashtu ndodhi. Jemi takuar në një lokal në Tetovë ku i kam dhënë 200 ero, dhe më pas kam marrë nënshtetësinë”, pohon Linda. Por në Policinë e Tetovës janë kategorik se nuk ka raste të mashtrimeve me nënshtetësitë. Madje në Policinë e Tetovës theksojnë se nuk ka as raste të kallximeve penale për ndonjë qytetarë që ka bërë ndërmjetësim me para gjatë marrjes së nënshtetësisë. “Sektori për Punë të Brendëshme në Tetovë, nuk ka të rregjistruar deri më tash asnjë rast apo denoncim për keqpërdorim gjatë dhënies së nënshtetësisë. Poashtu nuk ka ndonjë denoncim ndaj ndonjë personi për ndërmjetësim gjatë marrjes së nënshtetësisë”, thotë Marjan Josifovski, zëdhënës i Sektorit për Punë të Brendëshme në Tetovë. Ai sqaron se policia ndjek nga afër zhvillimet që kanë të bëjnë me nënshtetësitë dhe nëse shfaqen keqpërdorime apo mashtrime të kësaj natyre atëherë janë të gatshëm të veprojnë conform ligjeve aktuale në fuqi në vend.Megjithatë problemi i nënshtetësisë nuk përfundon me kaq. Ka edhe shumë qytetarë të tjerë të cilët nuk mund të arrijnë deri tek kjo e drejtë. Një qytetarë nga Kumanova, kishte udhëtuar më shumë se 100 kilometa për të ardhur në zyrat e PUSH-it në Tetovë (zyrë civile për rastet e nënshtetësisë) për të kërkuar ndihmë. Ai ka lindur dhe është ritur në Kumanovë por që nga viti 1992 nuk ka nënshtetësi të Maqedonisë. Kështu, Avdullah Ibrahimi banor i Kumanovës, ankohet se prej atëherë e këndej nuk mund të ketë nënshtetësi të Maqedonisë kurse arsyet pse e refuzojnë ai thotë se janë banale. Ai shprehet se gruaja e tij që është nga Presheva e ka fituar shtetësinë në bazë të martesës me të në vitin 2001, po ashtu edhe 3 fëmijët e tij e kanë nënshtetësinë ndërsa vetëm ai jo. Sipas Ibrahimit, në emër të tij ka shtëpinë , dyqanin, dhe të gjithë faturat vijnë në emrin e tij, por ai nuk ka asnjë dokument verifikimi, çertifikatë dhe leje qëndrimi. “Disa herë kam parashtruar kërkesë për nënshtetësi por më kanë refuzuar. Në vitin 1999 kam shkuar në Zvicër ku jam rregjistruar si refugjat dhe ku kam vazhduar të qëndroj. Unë nënshtetësi kam pasur deri në vitin 1992 kam pasur dokumente të gjitha por më pas me kanë fshi dhe sot e kësaj dite ende nuk më japin këtë. Është apsurd ngase shtëpia është në emrin tim, faturat vijnë në emrin tim, kam dyqnin poashtu të rregjistruar në emrin tim. Kam kryer shkollën e mesme bujqësore edhe atë në gjuhën maqedonase prej ku kam diplomë.Këtu kam lindur, këtu jam shkolluar dhe në fund më kanë fshi edhe pse kam pas nënshtetësi të këtij shteti”, pohon Avdulla Ibrahimi, banor i qytetit të Komunovës. Poashtu këtë poblem e ka edhe zonja Naxhie Osmani e cila ka lindur në vitin 1967 në Çair të Shkupit dhe jeton në fshatin Bukoviç që i përket Komunës së Shkupit. Edhe pse ka lindur në Shkup dhe është banore e kryeqytetit zonja Naxhie nuk ka shtetësi të Maqedonisë, ndërsa bashkëshorti i saj dhe dy fëmijët janë shtetas të Maqedonisë. Ajo pasi ka parashtruar disa herë kërkesa për shtetësi që nga viti 1997 e këndej megjithatë çdo herë ka marrë përgjigje negative. Ndërkohë, në zyrat e një organizate civile në Tetovë çdo ditë njerëz që kanë probleme me nënshtetësinë vizitojnë këta zyra dhe marrin këshilla.” Në zyrën tonë vijnë çdo 2-3 njerëz që pyesin, marrin këshilla rreth problemeve me shtetësitë, për fat të keq janë njerëz që i përkasin kategorisë së thjeshtë, punëtorë të cilët s’kanë asnjë lidhje me politikën, numri i kësaj kategoria është shumë i madh”, thotë udhëheqësja e kësaj zyre Teuta Kamberi. Llogaritë e organizatave joqeveritare janë se në Maqedoni me qindra qytetarë që kanë lindur në këtë shtet nuk mund të marrin nënshtetësi. TV KOHA